장음표시 사용
11쪽
quia scilicet vim agendi a consensu non mutuatur , etsi nusquam neges quδd gratia illa quam efficacem vocas effectum habeat, a consensu pendere. Imo id aperte insinuas suffragi, Censorij p. 39. Nec aliter, inquis, de gratia loquitur S. Thomas, vel cum escientem insinuat, vel cum indicat escarem , sic eam si cere indicani, ut id ad quo suscis, per se imam non siciat aliquando quia coe ene neglimus; nec es nos ad agendum aptanti assentimur : sic e cere insinuans ut non minus sicax intrinsere, id est Usciendi potent per se ipsam sit, cum ex nostro defecta non sicit. inam vero id a Thomi statum schola abhorreat satis docebit vel unus hic Aluaris locus disp. 72. nu. q. p. 6 II. Si, inquit, homo consentiat, non facit gratiam e cacem , sed est signum a posteriori quia habuerit enariam sicacem. Consensus enim liberi arbitri praesupponurnariam e
cacem ordine rationis er caUatitatis. Si autem non consentiat Deo vocanti sicut fererunt illi qui vocati ad nuptias noluerunt venire t non facit etiam gratiam in
Dacem propria sequendo ; sed est signum a posteriori quia vocatio Dei non fuserit e cax, ut venit a Deo, sed soliis seu ciens.
DRaecepta ergo Dei ex desectu gratiae impossibilia esse homini , ac potio I simum iusto, seu deesse gratiam illi per quam possibilia fiant, quis aseserat Qui haereticus nimirum esse voluerit; qui non impius tantum & blasphemus, &c.
vis hunc errorem fratribus suis affingat 3 Qui calumniator esse v luerit ; nec illud Pauli anathema metuat : Maledici regnum Dei non possineb-t. Dicat hoc Molini sta , qui vult adesse omnibus gratiam illam sufficientem quae nullo alio indiget auxilio. Retundam quidcm , sed non indignabor. Thomistam hoc obiscere plane intolerandum. Semel tamen calumniatoribus os opprimendum. Duplex in hoc negotio statui possibilitas potest. Una quae complectitur omnia prae requisita ad agendum: sic qui sanos habet oculos, dc praeterea lumine collustratur, videndi potentiam habere dicitur. Altera quae licet veram vim activam habeat ad operandum , non tamen habet omnia ad agendum prςrequisita : sic qui sanos habet Ocu-Ios, sed caret lumine, habere videndi potentiam dicitur propter ipsam internam facultatem ι sed quia deest ipsi aliquid necessarium , etiam videte non posse dicitur. Duplex illud possibilitatis genus prςclare Aluare et ex C jetano & Medina distinguit & explicat disp. 9 n. 2. Dupliciter intelligitur liberum rbitrium pse per aliquod auxilium producere aliquem actum. Primo modo absol e ct simpliciter , hoe est, sine addito , sicut cum asserimm hominem Per potentiam vi am posse videre , quia videlicet quantum est ex parte potentia
per quam constituitur in actu primo ad videndum , non requiritur ut verἡ ἀω- tur posse videm , quod superaddatur aliqua alia potentia aut virtus , tribuens in ΓΜ pramo inum posse videre , quamvis vltra potentiam visivam alia plura ne Din nrur, ψ qnis actu videat. Unde ex seia potentia non potest inferri U se Feralia
12쪽
v ratis Elius is assa Menesto. Et in hoc stasu asserendum est per auxilium sisspeiens verἡ posse hominem Uerari actum illam , comparatione cuius dicitis suis ciens , etiamsi numquam sit operaturius , nisi De- auxilio e aci e ciae, M it Iud posse redueatur ad actum secundum. Secundo modo id potest intellio de pris ripis siue auxilio, quo potest compleis operari, ita videlicet ut non solum habrae suis principium quo WH possit operari; sed etiam habeat complementum, quo in imo exercitio operetur Ur velit. His positis planissima est Augustini discipulorum sententia. Conten dunt enim primum non semper adesse hominibus etiam iustis, prius illud possibilitatis genus, quod Molinianum dici potest, cui nihil deest omnino ad ipsam acu em necessarib prςrequisitum, quodque sine nouo auxilio in actum prodit ; in quo Thomilias omnes sibi adjunctos habent. Constans enim est omnium Thomistarum doctrina, lassicientem pratiam qua solum posse tribuitur, non complecti omnia ad arendum necessario p requisita, ademque non esse omni ν modis se cientem , seu ex se sola non sincere. Quidam exiptimant, inquit AluareΣ disp.79. num. r. quod ut aliquod auxilium ratia dicatur veri se ciens, quo post credere, diligere , aut perseuerare , necessarium. s quod sit ita sussciens, ut ex parte principi' activi, sue ex parte traeuenientis
auxit nullum aliud auxiliam sit necessario manequisitum ut actualiter credat, diligat, aut perseeueret. En Molimstarum sententia. Mox veronum. 2. suam suorumque sententiam exprimit his verbis : Contrariam sententiam docena omnes Doctores, qui sentiant preter auxilium se ciens quod tribuit homini possis cordere, posse diligere, lint posse perseuerare . necessarium Use aliud auxilium e
cax prauenientis gratia , quo Deus e cit ut homo actuaditer credat, diligat, aue Perseueret. Et dii p. 9 I. tium. I . Ad sextum reθondetur , hoc auxilium σμου
esse necessarium per modum Vincit , seu ultimi complementi actus primi, wβ-pra dictum est. Vnde sine illo distur Didem aumlium simpliciter se ciens ad
canuersionem vel piam operationem, NON TAMEN OMNIBUS MODis
Nauarretia i m. L. coni. r'. g. I. Quod Maree dicit auxilium seu ciens includere in se omnia quae suis necessaria ad operationem , falseum est , ct condia
D. Augustinum. Et paulo infra. Impossibile est quod tale principium exis sin potentia ad operationem sper gratiam scilicet suffcientem de qua loquitur .
contineat omnia qua necessaria sunt visequatur operatio. Nam impossibile est quod tale principium se reducar in actum ad operandum : atque adeo ut sequatur operatio, necessarium est, etiam Per modum principiν venationis, illud quod facie a Iam reductisnem ; nempe gratia esticax quam non omnibus dari certum est. Et ibid. Decialis gratia Quina concediturei qui operatur, qua gratia non estvsa operatis, sed speciale robur ad eliciendam Fenationem , ct consequenter neu eontinet auxilium s ciens quicquid per moiam princi 1 est necessarium ad iialam operiarionem. Idem etiam docet Sylvius in I. a. q.m. a. 3. q. 3. & alij vulgo.
Posterius autem illud possibilitatis genus, quo ita quis dicitur posse ut non habeat omnia praerequisita ad actionem , quo sic iustus dicitur posse bene operari, sicut oculus dicitur posse videre etiam cum est in tenebris,quod ita lassiciens est ad bene agendum, sicut oculus furus ad videndum sine lusuia
13쪽
ne. his enim de verbis & comparationibus utitur Aluarez eadem disp. 79. n. i. & s.) illud inquam possibilitatis senus omnes & Augustini & Tho mae discipuli libenter iustis semper adesse profitentur & agnoscunt. Stagitur hoc solum postulas . vltro concedimus. Si Moliminum ; non concedemus quidem, sed nec Thomillae, nec veritas umquam tibi concedet. Neque vero hac elaberis quod nonnulli recentiores Thom istae, etiam cum iustis deest gratia efficax. illos tamen habere volunt possibilitatem perfectam in actu primo deesse vero illis tantum possibilitatem in actu secundo. Primum enim non haec constans est omnium Thomistarum etiam recentiorum sententia , inter quos plurimi sentiunt gratiam efficacem se
tenere ex parte actus primi; & sine illa non haberi potentiam perfectam in actu primo. Ita Zumel tom. 3. disp. s. sech. r. Auxilium sussciens non dicitur sussciens, ut nomen rammaticale sonat, quasi se imo solum ct omm alio repuI' non solum habeat vim agendi ct operandi , sed eam exerceat. Nam id videt in terminus ille, fusticiens , importare grammaticaliter. Sed 'iam dicitur se eiens Theologiri , quia δει homini ut pollit agere, tribuitque ei vim ad solen dum , sed non completi omnino i quia est necessaria gratia esse intrinseca , ct determinans voluntatem per modum actus primi ι est tunc est homo completὸ
Q n de ipse Aluareet, qui pro illa potentia omnino proxima per gratiam sufficientem collata adduci Plet, non ita illam tuetur ut vulso existimant. Diserte enim docet per gratiam efficacem & posse Ac agere simul d nari. En verba sole clariora di I p. I. num. I . Gratia . inquit, susciens eminenter incladitur in gratia sicari, non autem formaliter. Nam gratia sussiciens
formaliter loquendo in as escari distinguitur, est illa qua solum tribuis posse operari istum actum , comparatione cuius dicitur si petens. Gratia autem efficax quamuis tribuas posse operari, n n tamen confere solum posse, 6ed etiam inualia ter operara. Vnde manifeste sequitur iustum qui gratiam efficacem ad piam aliquam operationem necessariam a Deo non accepit, etsi non careat icit riori etiam per gratiam potentia ad recte operandum, non habere tamen ex
ipsius Aluaris sententia omne posse ut ita dicam ad pie operandum ἔ quandoquidem illo posse caret quod gratia essicax ex illo autore confert simul cum 'so operari r te, quod nemo negare potest, propinquius Ec expeditius esse ad recte agendum . quam illud posse qualecumque sit quod conferri dicitur per gratiam sussicientem, qualiscumque etiam illa statuatur siue habia
tualis siue actualis. Deinde quod eodem redit , idem Aluareet agnoscit per gratiam essicacem conferri voluntati ultimum complementum actus primi. Sic enim iliale disp. Iῆ. n. 18. Motio actualis Dei confert volantati or omndas c sis secundis intimum complementum actin primi, ut docet S. Thomaw i Et cum arguitur: Nam talis concursias seu ponit in voluntate quicquid ad agriatim necessarium sex parte actin primi. Respondetur supponere quidem quicquid est necessarium ex parte a ι Primi per motam patentia vel operativa virtutis . non tamen suramuspplicat onem seu ultimum complementum actus primi ; sed illud tribuis vol-tisti. Nola ergo ex Alvare habet quicquid necessarium est etiam ex parte
. actu Pr mi qui statia essicaci caret. Recte ergo dicitur aliquo sensu non Disit iroo by Cooste
14쪽
posse, quantumcumque alia ratione restὸ etiam dicatur posse. Deinde quicquid sit de quaestione illa philosophica potius quam The logica, sufficit Augustinianis, fatentibus omnibus Thomistis, gratiam emcacem, quae singulare Dei donum est non omnibus datum, ita iustis omniabus ad omnem pietatis actum necessariam esse, ut sine hac nihil possint in acta secundo, effecti ue , dc re ipsa, licet verE possint quantum ad sufficiensiam operativae virtutis in actu primo : siue fieri non poste, de quod durius etiam exprimit Nauarreta, impossibile esse ut iustus pie quicquam re ipsa agat nisi a Deo efficaciter motus. Id si negas Molinianus es, non Τhom ista et si concedis, frustra nobiscum de possibilitate certas ; frustra nobis Constitutionem Apostolicam obiicis quam eo sincerius amplectimur. MA magis lab eamus ne praua intentione ed detorqueatur, ut possibilitatem Molinianam, quae efficacis gratiae necessitatem excludit,adstruxisse videatur quod omnium Thomistarum iudicio intoleranda est in Apostolicam sedem contumelia. Ocertor in fide frauissimus.
ET interim tu magnam vocas de Catholicam veritatem , quod haereti
IVstis aliquando deesse να fiam ρος imm Aiate. proxim g - , Λὴ pri sint tentationes superare . id est efficacem quae largitur posse cum effectu, posse in actu secundo , dixit ille quem tam inuidiose accusas. Hoc sensu accipi voluit sententiam suam , imo non suam, sed Augustini, sed Cho stomu Ergo alterutrum tibi probandum , vel illam sententiam sic acce- ptam esse falsam Sc haereticam e & tunc apertὶ Molinistam de infensissimum tuae scholae aduersarium te ipse profiteberis ; vel ipsum malὸ verba sua interpretatum esse. Neutrum aggrederis infirmitate, animositate t men obtrectare non desinis, clim meminisse debuisses illius praecepti: Crim nis magnitudinem contra accusatorem esse, ni quam probetur.
NVlli gratiam sic deesse, ut non ex parte Dei sufficienter adsit. quoties
NVsquam id agnoscit S. Thomas, sed illud solum de quo omnes C thoiici consentiunt: Deum homini sua sponte paratum esse gratiam conferre, nisi ipse impedimentum praestaret. Sed cum post peccatum primi Dissiligod by Cooste
15쪽
Is hominis nullus sit qui impedimentum non praestet, hoc Deus in quibnndam gratuita misericordia superat, in aliis iustitia non superat. Vt docet idem Sanctus lib. 3. coni. Gent. cap. I6I. Latius ista exponere non est huius Ioci.
NVllos ab iis tinfidelibus ) actus innoxios ac moraliter bonos fieri posse, praeter fidem est. CoN FV TATIO. Non satis est tibi Molini starum audaciam aequare ἔ etiam superare instituis. Plerique eorum ab ipsa veritate conuicti ultro agnoscunt exploratam esse Augustini sententiam, nulla esse in infidelibus opera omni ex parte innoxia. Tu vero ut singularem pervicaciam tuam probes , sententiam istam etiam erroris 3c haereseos accusare non dubitas. Confidentiam tuam hoc loco despicere sati iis quam refellere. Quare ne hic iterentur quae alibi fuse a variis tractata sunt, duo tantum hic asteram ; alterum Augustini ; alterum Ecclesiae ; quibus res tota breuiter conficitur. Verae virtutes. inquit Aug. l. . in Iul. c. 3. Deo femiunt in hominibus a quo donanturhominiabusi Deo 'ruiunt in angelis , a quo donantur ct angelis. Quicquid autem bonisi ab homine , ct non pro re boc sit propter quod fieri vera satientia praecipis, etsi incis videatur Mnμm , imo non rem sine peccatum est. I pia vero Ecclesia
thraeas' λεὲ irim tram fieri satis testatur, dum
ita canit : Sine tuo nomine, nihil est in homine, nihil est innoxium. Nihil ea men obstat quin multa infidelium opera, quod ad oblectum&finem proximum pertinet, quod officium Augustinus appellat, moraliter bona dici ponsint : Miulta enim bona sunt non benefacientibur a quibus sint, ut inquit ibid. S. Doctor.
QVid quod nec vilix olim eam gratiam defuisse S. Thomas inculcat, MIudaeis in lege affuisse, tametsi non ex lege collatam , impedientem vocas ; qualis gratia ista Iansentana, nisi monstrum est i
ΡVtidam de gratia impediente calumniam refricasse te mirarer, nifi hunc nossem omnium Molinistarum morem esse . obtritas dc elisas penitus cauillat iones de integro obiicere. tanquam nihil aduersus eas ante dictum sit . De sufficiente M actuali gratia legis comite grauiter erras quod Veclareat, paucis tota res aperIenda. In primis allia statuendum : Cum Iudaeis gratia lassiciens adfuisse negatuTa
16쪽
ITgatur, non agi de omnibus qui veteris legis tempore vixerunt, sed tantum de
iis qui sub lege, id est sub iugo legis. Certum est enim illis temporibus fui flenonnullos qui anticipata Cnristi venturi fide coelitus illustrati, gratiam non modo sufficientem , sed efficacem acceperunt. Sed illi acceptis Spiritus
Sancti primitiis, non iam sub lege, sed sub gratia; non ancillae fili j , sed
liberae . non synagogae, sed Ecclesiae I nec veteris, sed noui Testamenti heia redes eranr. In hoc numero habendi sunt Patriarchae , Prophetae , alij que perpauci qui Christi venturi ac morituri fide a maledicto legis ad Euangeli j gratiam transferebantur. In illo populo, inquit Augustinus l. Is. contra Faustum c. 1. Sancti Patriarcha ct Prophetae , qui intelligebant quod agebant, vel quod per eos agebatur, in nouo testamento habebant istam spem salutis aeternae. Ad illud enim pertinebant quod intelligebant st diligebant. suta es nondum reuelabatur, iam tamen Agurabatur. Ex quo intelligere est quam solida ratione
nitantur, qui ut Iudaeis l. blege viventibus gratiam asserant, utuntur exemplo Patriarcharum & Prophetarum, quos nec sub lege fuisse, nec ad illam pertinuisse, nec proprie Iudaeos , sed Christianos re, licet nondum nomine, fuisse A ugustinus assirmat.Verum illis se positis quos idem non multos fuisse passim docet, qui reliquae Iudaeorum multitudini sub lege constitutae gratiam sufficientem actualem largiuntur, nec S. Augustini, nec S.Thomae doctrinam, nec Dei in danda lege consilium intelligunt ; imo Christianam fidem . a. a Paulo traditam manifesto errore violant ; quod hic facile demonstrarem, nisi fuse probatum aliis locis esset. De Augustino item nihil hic dicam, cuius hac in parte ita plana sententia , ut de eius mente ambigi non possit nisi ab eis qui ipsum non legerint. Sed quoniam cum eo mihi res est qui se Thomistam naberi vult , quid de lege sentiat S. Thomas , quid ad ea quae ex ipso proferuntur respondeat Nicolai, huius loci est expendere
Imprimis istud affirmare non vereor nullum ex S. Thoma loeum aife
ri posse in quo legi semper adiunctam gratiam sufficientem fuisse dicat. AGgumento este potest, quod tu ipse cum ea loca S. Thomae, quibus crederes imponi posse lectoribus, studiose colligeres, nullum protulisti ex quo gratiam semper legi adjunctam fuisse probares. Illa vero loca quae ex ipso
attulit autor epistolae , ita clara dc manifesta sunt , ut nulla cauillatione possint obscurari. Duo tantum hic repraesentabo . ut palam fiat quIm esse turda responsione vim illorum eludere volueris. Triplex , inquit S. Tho-lnas I. 2. q. I 6. a. s. ratio potest assignari, quare lex noua non debuit dari a principio mundi. .... Terria retro semni r ex hoc quod lex noua est lex Patiae. Et ideo primo oportuit quod homo relinqueretur sibi in statiι veteris tegis , ut in peccatum cadmia, Fuam infirmitatem cognscens recognosceret se gratia inc ne. Et hanc rationem assignat Apostolus ad Romos. dicens e Lex subintrauit ut abundaret delictum. Et in Ep. ad Gal. c.3. te 2 7. Lex data est ad infirmitatem manifestaridam. Homines enim de ae sibin praesumebant, primὸ quidem de scientia a. de Potentia. Et ideo Dein reliquit homines absque Marina legis , tempore t Ars naturae. In quo , iam in errores inciderunt, con icta est rerum siverbia de fectu scientiae. Sed adhue restabat praeseumptio de potentia. Dicebant enim di
non deest qui impisat, sed deest qui iubeat. Et ideo da a est lex, quae cognit;
nem peccati faceret, qua tamen auxilium gratia non dabat ad vitantam pecca4
17쪽
nis . visite homo sub lege tangis vines se experiretur, ct infirmlia em se amrecognosceret, inMmens sie jμε g tia ρ m vitare non posse , ct site aridiis tu testimoni, verbulo repellere tibi videris cum ais in Censorici
suffragio - Ea S. Thoma testimonia magno apparat . congerit autor Epistolae iaua noli miniss auam in litutum probent, qua Iudaeis gratiam ex vi legis rancise
Iam non fuisse, ad iustiam eon uendam ct exemendam snsinuent; Ied aliunde sit olenter datam a/futuri me iatoris fidem, perquam 3 ststc.iri possent, eonia
eipiendam ct profiten am non excludant. Hanc solutionem si plausus sequatur & confusus circumstantium clamor bene habet, vicisti, aut certe non victus es : at si maturo ui dicio ab eruditis expcndatur , nil inanius , nil absurdius confingi potuist. patebit. Datam legem asserit S. Thomas ut hominem suae infirmitatis admoncret; nula . ire ipsi ad ea quae imperabat maestanda non dabar. At si vites aliun de homini limpetebant, quo pacto hominem admonuisset infirmitatis suae 3 Nonne robur potius eius ac potentiam ostendisset An hominis imbecilialitatem probet baculus arundineus quo niti non possit, si alium ad manum scipionem habeat quo nitatur An hominem imbecillum aliquo peruenire non polli probabis , currum ipsi sine equis offerendo ; si ille quocumque modo equos habeat quibus currui iunctis ad eum locum pervehi possit a Absiitda haec & ridicula sentis Intellige emo quam sit absurdum ,
legem datam esse ut admoneret hominem infirmitatis, quia ex se non conferebat gratiam, si hominibus sub lege constitutis gratia aliunde semper praesto fruit, ncmpe ex meritis Chrilhi. Quasi verd hoc infirmiores fuerint, quod non E lcge & a seruo, sed ab Euangelio M a Domino gratiam acceperint. Quocumque modo habeas gratiam , perinde firmus es si eandem Ea bes a quo illam habeas & quomodo, nihil ad firmitatem vel infirmitatem interest Discernis tu quidem gratiae accipiendae modum in statu veretis de novae lcgis; sed hominum in utroque statu vires non discernis. Quibus
enim eantilem attribuis gratiam, parem quoque potentiam concedas neces
Quid quod in statu veteris legis hominem sibi rei tam asserit S Thomas An tu hominem qui gratia sufficienti sit in striactus sibi relictum dices p Quid
quod ideo legem datam fuisse dicit, ut homo infirmitatem Dam experiretur, inueniens se sine gratia peccatum vitare non posse Sed quomodo experiretur infirmitatem suam, si semper affuit unde firmus esset Quomodo inueniret se sine gratia peccatum non posse vitare , si semper ei affuit gratia perquam peccatum vitare posset ' Quid quod 1. 2. q. 98. a. I legem ex Apostolo oo ἰ- Asse dicit nοκ quidem essective, sed occasionaliter ex sua imperfectione, in quantum 'ilicet gratiam non conferebat per quam homines implare possent quod mandabat, vel vitare quod metabat ' At si semper hominibus licet aliunde quam ex lege affuit gratia, per quam implere possent quod lex mandabat . vel vitare quod vetabat , quomodo lex illos occidit , quandoquidem neminemo:cidit nisi quos gratia non adjuvat At si tibi credimus , neminem v quam gratia non adjuvit.
18쪽
OVod saluos omnes fieri Deus velit non voluntate signi solum, sed voluntate beneplaciti , nihil in S. Thomae sensu manifestius , nihil in
verbis expressius; non ea quidem quam consequentem vocat, δc quae singulas rei circumstantias praesupponit, sed ei quam appellat antecedentem. dc quam cum voluntate signi parum caute confundunt, qui non alte dunt quid loquantur.
es. Si Deus omnes de singulos homines saluos fieri vult voluntate beneplacitia igitur ex te voluntas beneplaciti non semper impletur. Id vide quam consentiat S. Thomae qui I. parte q. I9. a. s. apertὶ dicit, quod quicquid Deire simpliciter vult , μι licet istud quod antecedenter vult. non fiat. ΑΓ vero art. H. dicit voluntatem beneplaciti eam esse qua Deus vult aliquid simpliciter. Distinguitur, inquit, in Deo Ooianis signi, a voluntate simpliciter, siue bene taciti. Vide quam consentiat Aluari qui disp. 33. diserte negat Deum velle voluntate beneplaciti ut omnes saluentur, adeoque grauiter castigat eorum temeritatem qui Augustinum Apostoli verba de solis electis interpre
tantem rei; cere ausi sunt. Illorum , inquit, argumenta nedum non conuin
eunt, sed nec probabiliter suadent, tres hasce Augustini interpretationes non esse a mittendas. Nam S. Thomas, or ali' plures moerones eas admittunt a Ur in materia de gratia ct madestinatione , circa quam Summi Pontifices hane huius viri sanctissimi do binam receperunι, ut disp. s. ostensum est, nullus debet ab ea disco aere. Sed ex eorum argumentorum solatione non ob H patebit, quam sine causa S Augustinum impugnent. Et meterea id constare potest; nam voLV in AsBENEPLACITI DEI sEMPER IMPLETUR, ut communiter docent Theolog3, praesertim S. Thoma/ r. p. q. yy. a. 6. Caiet. μ' r. D. ad Timoth. S tm in t .dist. . . q. -ί ad r. Bonau. ead dist. a.r. q. r. Sed non omnes saluantur. Ergo D Evs NON VULT VOLVNTATE BENEPLACITI UT
OMNES SALvΕNTUR. Ac per consequens explicationes illa S.Augustirict S. Thoma, quibus ad omnes S: solos electos verba Apostoli referunt, nseessario sunt admittenda. Qua ergo temeritate scribere audes , nihil esse in S. Oma sensu manifestius, nihil in verbis inpressius, quam Deum velle volunt te beneplaciti ut omnes saluent κr ' cum contra sentiant tam diligentes ex tuo ordine S. Thomae discipuli, non solum manifestae Doctoris Angelici doctri nae, sed Zc communi Theologorum sententiae aduersari, qui non fateatur, L eum non velle voluntate beneplaciti m omnes saluentur. Voluntatem consequentem recte explicas, dummodo inter illas circumstantias , quas attendit Deus, non numeres propriorum cuiusque Personae meritorum prae uisionem. Sed tu numquam tibi exitus praecludes , quibus ad sodales uios Molinistas transfugere possis.
19쪽
Vtrum verδ voluntas antecedens ad voluntatem signi reuocanda sit, ny-hil hoc loco disputo. Obiter tamen monebo, confidentius te loqui de praestantissimis scholae tuae doctoribus qui ita senserunt. Voluntatem enim au- tecedentem in Deo formaliter esse negat Bannes , negat Zumel ab Aluare citati. Imb ipse Aluareet qui voluntatem antecedentem in Deo ponit formaliter, illam tamen voluntatem signi dicit esse disp. 4. n. F. Restondetur, inquit, Deum voluntate antecedente, qua est voluntas signi, seu voluntas secundAmquid, velle ut omnes univosaliter obstruent ynaecepta eius. Vide ergo ne tu potius quam illi incaute sientias non attendas quid loquaris. Sed siue in Deo formaliter, siue tantlim eminenter sit voluntas antecedens , hoc primum contendo non esse voluntatem beneplaciti, eo sensu quo voluntas beneplaciti intelligitur a S. Thoma. Nam diserte S. Thomas negat ea qua antecedenter voti mus , nos simpliciter velle, sed tantum secundiam quid . de diserte dicit magis posse velisitatem dici , quam assolutam volunt tem. At vero voluntatem beneplaciti, dicit esse voluntatem simpliciter, voluntatem proprie dictam, quae velleitati, & voluntati secundum quid, qua
lis est voluntas antecedens, minimὰ congruunt. Ergo ut voluntas ant 'cedens includatur in voluntate beneplaciti, latius usurpanda est vox illa, quam a S. Thoma sit usurpata. Id si feceris, de verbis non litigabo tecum : iis S. Thomam usum esse semper negabo. i. Loco illud planum esse apud S.Thomam arbitror, ex volantare a tecedenti nullam gratiae prςparationem derivari. Nam gratia non datur nisi circumspectis circumuantiis, quod abhorret a voluntate antecedenti ut tu ipse fateris. Id ipsum probant exempla voluntatis antccedentis a S. Th ma prolata. Similem enim eam dicit voluntati iudicis de salute latronis itiquantum homo est. At ista voluntas iudicis nullam praeparationem mediorum inuoluit, quibus latro morti eximatur.3. Notari debet ipsos Thom istas , qui voluntatem antecedentem in Deo formaliter reponunt , & actum conditionatum esse volunt, illam ex duarum tantum conditionum alterutra suspendere. Prima, quae placet Aluari,eiusmodi est : Vellem salutem omnium, nisi ex hoc impediretur pulchritudo uniues, or bonum uniuersale iustitiae or misericonaea : Secunda, quae magis ad mentem Augustini, talis est ex ipso Petauio Theolog. Dogm. Io. I. l. 9. c. 7. Vellem omnes saluare, nisi eos primi parentis culpa odiosos fecisset. Vtrique vero tam Augustiniani, quam Thom istae hanc conditionem tanquam Pclagianam explodunt : Vellem omnes saluare, si modo ipsi velint: Multi, inquit Aug. l. . in Iul. c.8. salui non fiunt non quia ipsi nolunt, seae quia ipse nou vult. Ego , inquit Aluareet disp. 34. n. s. conditio qua includitur in voluntate nucedente, non est ista e Si Usi volvierint, or per eos non steterit. Hςc si seu- vas, nobiscum sentis: si non lentis, cum Molinistis.
QVod pro omnibus quoque ita passus dicatur Christus. ut non pro generibus ungulorum dumtaxat, sed aliquo modo pro singulis generuin
20쪽
intelligi debeat. Nihil rursum notius inter placita S. Thomae ; etsi non quoad essicientiam redemptionis , quia pereunt multi : Sed quoad sum cientiam intentionis, quia pati voluit ne perirent.
CONFUTATIO. NEmo ambigit saepius dictum a S. Thoma , Christum pre omnibu/ sis
cienter mortuum esse e sed pro multis tantum, sicienter. De illorum verborum sensu disputatio est, de quo quid existimes, vellem clarius ostendi ses. Ac primum quidem quid per illud e tenter apud S. Thomam in te Iigi debeat, non satis explicas. Etsi, inquis, non quoad σῖcientiam redemptionis, quia pereunt multi. Verum id quidem. Qui enim dici posset, omnes omnino essicienter a Christo redemptos, cum tam multi pereant, & a
redemptione sint alieni Sed plus aliquid per illam vocem indicat S.Τh mas. quod 1 te dissimulari non debuit: non enim sol sim ab effectu & euentu repeti debet quod ait , Christum non esse pro omnibus essicaciter mo tuum , sed quia Cliristus tuosdam tantum seos scilicet quos saepe in Euangelio testatur sibi a Patre datos ut non perirent in essicaciter voluit per momtem suam ab aeterna morte redimere, & ea ipsis suo sanguine beneficia comparare, quibus certi me liberantur quicumque liberantur. Eam esse vim huius vocis e cienare vel e cariter apud S. Thomam si tu neges , Sc ad Molini st rum sensum id detorqueas, qui eatenus tantum Christum pro omnibus efficaciter mortuum esse negant, quia non omnes re ipsa& effective per mortem Christi saluantur, etsi necessaria ad salutem interioris gratiae praesidia omnibus prorsus hominibus per mortem Christi ita conferantur , ut sal- uentur qui iis uti voluerint, non saluentur qui noluerint: si tu , inquam,
id sentias, non solum tibi Augustiniani impugnandi sunt; sed omnes pla ne scholae Thomisticae Doctores , quos in hac parte non minus infensos aduersarios habebis, quam Augustini discipulos. Alterum huius diuisionis membrum nihilo liquidius explicas. Christus. inquis, ex S.Thoma pro omnibus passin est quoad suscisntiam intentionis, quia
pati voluit ne perirent. Sed dic sodes, quaenam sit illa intentio secundum quam Christus pati voluit ne ulli homines perirent. Duplex enim ex S.Thoma v luntas est. Alia quam naturalem appellat, qua non simpliciter volumus, sed secundum quid ; ideoque velleitas potius quam voluntas dicenda est. Alia voluntas absoluta & rationis , qua absoluto Sc simpliciter volumus: unde cum simpliciter dicimur aliquid velle, de ea voluntate id intelligeniadum. Ex te igitur quaero , quam voluntatem intelligas , cum dicis Chri stum pati voluisse ne vili homines perirent : si priorem, quae non simpliciter voluntas est, sed secundum quid, & quae velle itas potius quam v luntas, nemo hic a te dissentit. Quis enim inficietur , Christum sic affeta tum fuisse, ut omnium hominum salutem vellet, si ita Patri videretur Si autem absolutam, de secundum quam simpliciter de absolute dicimur velle svi tu etiam simpliciter Se absolute dicis, Christum pati voluisse ne vili homines perirent in vide quam turpiter S. Thomae imponas. Non negabis, opinor, eamdcm fuisse Christi voluntatem circa tautem hominum, cum pici