장음표시 사용
21쪽
illorum salute orauit,& cum pro illorum salute passus est. Imo vero magis in
ora ne voluntas ostenditur, quam in passione, cum ea sit insula orationis natatura ex S.Thoma, quod sit interpretanua voluntans humana. Nihil autem certius apud Doctorem Angelicum, quam Christum, cum Pro hominum salute or uit, non volui me de voluntate simpliciter & absolute sumpta hic loquorὶ ut per suam orationem omnes omnino saluarentur. Eadem igitur passonis ratio. Sed audiamus S. Thomam 3. pari. qu. 2I. art. . in quo probat orationem Christi semper fuisse exauditam. Oratio est, inquit, qu iam modo interpretatisa voluntatis humana. Tumc ergo alicuius orantis exauditur oratio , quando evia voluntas adimpletur. Voluntas autem simpuriter hominis , est rationis i tantas r hoc enim absolute volumus, quod secundum deliberatam rationem volnia mas. Illis autem quia volumus Rcundum motum siens sietatis , vel etiam se cuniam motum voluntatis simplicis , γε consideratur ut natura ; non simplis
tervolumus , sed secundum quid, sicilicus aliud non obsistat, quia per d liberationem rationis inuenitur. Unde talis voluntas magis est dicenda velisitas, quam absolura voluntas: quia scilicet bomo Me vellet, si aliud non obsisteret. Secundam autem voluntatem rationis Christus nihil aliud voluit, nisi quodseisit Deum vel- te, Et ideo omnis absoluta voluntas Christi, etiam humana , fuit impleta ι quia fuit Deo conformis : ct per consequens omnis eius oratio fuit exaudita. Iam satis patet Christum non voluisse, siue cium orauit, siue cum pas. sus est, voluntate rationis dc simpliciter dicta. ut omnes omnino saluarentur ; alioquin nullus salutis exirs esset, cum ea Christi voluntas ex S. Th ma semper impleta fuerit. Verum id magis patebit ex eorum argument
rum solutione , quae sibi obi jcit S. Doctor , ubi diserte docet , Christumpto solis praedestinatis orasse ut per ipsum vitam consequerentur aeternam. Ptimum enim sibi obi jcit, Christum petiissea se remoueri calicem passionis, qui tamen ab eo transtatus non fuit. Sed respondet , quod Christus Me petiit quasi homo naturali voluntare mortaem necusans εἷ ct stare non esse factum quod petiit: quia natio qua petitionem Propositat , NOLEBAT ut hoc impleretur . sed ad instri Onem nostram volebat demonstrare nobis seuam voluntatem naturalem, or motum sensualitatis, quem sicut homo habebat. Deinde sibi opponit quod magis ad rem facit, Christum orasse ut nee tum crucifixoribus sevis ignosceretur i neque tamen omnibas peccatum illud fuisse. dimissam. Itemque Christum orasse pro his qui erant in imum credituri , ut amnes in eo unum essent, ct ut peruenirent ad hoc quia essent cum 'se in gloria
coelesti: nequa tamen omnes ad hoc peruenire. Non ergo omnem Christi oratio-- nem fuisse exauditam.
Quid Qero ad haec Sanctus Doctor An Christum orasse quidem pro om--nibus crucifixoribus, sed per multos stetisse quominus peccatum sibi dimi teretur: orasse pro omnium salute qui erant credituri, sed per multos stare quominus saluentur Id profecto respondere debuit, si existimasset, quod eum sensisse videri vis , absolute dc simpliciter loquendo Chrstum pati νο- Dise , ac proinde, quod minus est , orasse ne vita hominum perirent. Quia ut in ab illa Molinistic opinione quam tu illi assingis, omnino alienus fuit,
. ideo illam breuiter his verbis elidit. Dicendum, inquit , quod Dominus nonorauit pro omnibus crucifixoribus , neque etiam pro omnibas qui erant credum
22쪽
is eum i sed pro his sesiis qui erant praedestinas, ut per ipsum vitam rasse a
Vides igitur quale sit illud quod pro magno vedditas , Christum ex Sah ma pro omnibus esse passium quoad se cientiam intentionis, quia pati voluit ne perirent. Non enim id de absoluta, propria, rationali, deliberata,&si
citer dicta voluntate intellisere potes une manifesta in S. Thomam calumnia I cum aperte doceat, absolute dc simpliciter loquendo , Christum non voluisse, ut ali1 quam praedestinari vitam per imum consequerentur Hemam . etsi voluerit ut aliis quam praedestinatis gratia conferretur. Ad aliam ergo v Iuntatem , quae non tam voluntas est quam velitas, confugias oportet. Illa vero ex S. Thoma non sufficit ut simpliciter dicatur Christum aliquid voluisse. Praeterea certissimum est, quae in singulos homines ex morte Chosti beneficia profluxerunt, non ex illa velleitate, quae res in particulari non respicit, sed ex absoluta & simpliciter dicta voluntate fluxisse : Quid ergo tibili rodesse potest illa velisitas , nisi ad illos homines quibus Matificari v
uisti inanibus verbis ludificandos, qui cum te afferentem audiunt Christum pati voluisse ne vili homines perirent, numquam in animum inducunt suum id de aliqua tantum velleitate esse intelligendum , sed de propriὸ dicta v luntate, qua Christus voluerit omnibus de singulis hominibus vera de int riora per mortem suam gratiae beneficia praestari , quibus ad salutem per ducantur qui voluerint, non perducantur qui noluerint; quod expissum est a Synodo Tridentina , quae ita pro omnibus Christum esse mortuum cum Paulo testatur, ut tamen non omnes mortis eius beneficium recipere sanciat.
REctius gratuita illorum electio contra Molinianos asseritur; quia nimgis contentaneum lationi.
I Tane rationi tantum ' Non igitur Scripturae . nore Parassius , non uniuersae Ecclesiae, de pr sertim Romanae traditioni, cuius tanta est in hoc d strinae capite consensio, ut Cardinalis Bellarminus pronuntiare non v reatur , gratuitae prςdestinationis sententiam , non quorumvis doctorum opinionem, sed fidem Ecclesiae Catholicae dici debere occine gratuitam pridestinationem defendere est, an prodere Hoccine munire est , an exa mare Rationi tantum magis consentaneam gratuitam pr destinationem diacis r sed Apostolus illam supra rationem agnoscit, alias numquam exclamasset in illius mysterii contemplatione : O altitudo diuitiarum sapiemias με tia Dei l Ita etiam in veritate Metenda salsum dicis, dc turpiter etiam cum recte sentis praeuaricaris.
23쪽
VErius positiva istorum rejectio, vel damnatio positiva, peccatis astris
Va fide, qua audacia verseris in hac tota controuersia, hinc maximὶ perspici potest. In re enim omnibus nota aduersario tuo falsum crimen obijcere non dubitas , nec ullius Lectoris oculos dc conscientiam reformidas. Duplex reprobatio apud Theologos; positiva, Sc negativa. N latiua nihil aliud dicit quam praedestinationis negationem, siue non prae estinati. Positiva dupliciter accipitur et I. Negat iuε, non ex parte Dei,
ruo sensu positiva est sue optimὸ explicat Iesulta Tiphanius in lib. de OGinec.11.ὶ sed ex parte objecti: & sic significat actum Dei, quo quosdam
non adiuuare , non discernere a massa perditionis decernit. 1. Positive ex
parte objecti ἔ εc significat actum Dei quo quosdam ad certum supplicium
destinat. His ita constitutis in causa reprobationis assignanda variant Τheologi. Plerique Thomistae, in quibus inius, Ac multi alii apud ipsum, de Iesulta Tiphanius, ita sentiunt, reprobationem etiam positIuam ex parte Dei, non autem ex parte objem, id est eam qua Deus quosdam non adiuuare efficaciter decernit , ex nulla fieri peccati vel originalis vel actuahs prae uisione. Contra veris reprobationem positivam non nisi ex prquisione peccati originalis fieri, certam esse in Augustum doctrinam contendit Ian senius : sed per reprobationem Illam positivam, intelligit eam quae ex parte Dei positiva est, quod verum actum diuinae voluntatis includat ἔ etsi ex parte objecti tantum negativa sit ; de nihil aliud dicat nisi voluntatem non adjuvandi, non liberandi, non seruandi. Sic ille luculentis Esuam mentem explicat tom. 3. I. r. c. 2. Porino, inquit, illa positiva reprobatio non sic imelligenda est, quasi Deus hoc ipso quo quosdam Meruendos aci Memam vitam eligit. caeteros positive M poenas omnes Fensus quas in inferno reipsa mo peccatir omnibus passuri sunt, reprobando damnaueris. Hoc enim decretum sine dubio posterius est ct omnium futuorum peccatorum, 'siusque mortis P seupponit praescientiam : sed ita potius ut hoc ipso Muras praeteritos positise voluerit excludere dumtaxat ab Hema vita qua est in regno suo ; seu quod idem est , positive noluerit eos a tore statu perditionis , in quo eos iacere videt, hoc est aliter a perditione liberare. Hun c vero non dubium esse Augustini sensum ac mentem agnoscit εc late probat infen- fissimus Iansenti hostis Iesulta Petauius Theol. doP . t m. . l. 9. c. 9. Reprobationem autem positivam quae certi lupplici destinationem vincludit, non nisi ex peccatorum actitatium prquisione in adultis fieri integro capite docet Iansenius. Sic ergo infelix es etiam in confingendis calumniis, ut ea crimina 8c probra quae in aduersarium tuum congeris , in ipso non δκreaat, at in tam il4λm tuam tota redundent. Multi enim ex illa vere sentiunt,
24쪽
sentiunt, reprobationem positivam qua homines excluduntur a regno est lotum , ex nulla fieri actualis vel originalis peccati prae uisione , quod tu illum sensisse falso criminaris.
PEccata ex defectu gratiae excusare quis non audeat, vel non possit , si committuntur, quia Deus homini per se deest: adeoque necessario committuntur. .
GRatiae defectus neminem excusat a peccato I quia quod deficiat, ex peccato est. Excusasset quidem, si homini innocenti defuisset. Audi quid sentiat Aug. l. de Corrept. & Gratia c. In Si hoc adiutorium vel Ania telo vel homini, cum primum facti seunt, defuisset, quoniam non talis natura facta erat, mi sine diuino adiutorio posset manere si vellet, non utique seta culpa e ridiFnt. A aurium qηippe defuisset sine quo manem non possent. Nunc -- rem quibus deest tale adjutorium , iam foena teccati est. Quibus autem datur, secundum gratiam datur , non, secundum debitum. Hanc item doctrinam saepius ex Augustino refert & probar S. Thomas. Qui. vero in statu nat rae corruptae defectu gratiae queinquam a peccato excusari posse dixerit, a graui errore excusari non potest. Sic enim debitam dicit gratiam, & ideta
destruitia Gratia enim, ut ait August. de Pec. Origin. c. L . non erit gratia vlis modo, nsfuerit gratuita omni modo. Sic omnium steterum veniam & excusationem infidelibus iudulget, quos omni gratia caruisse certissimum est. Nec tamcn inde consequens. est , uod tu male colligis, Deum homini per se deesse. Quod enis homines scaria non adjuventur, in 'sis ciausea est, non iis Deo ; ut ait Aug. l 2. de pec. mer. 17. Ignorare tamen non debuisti vulgarem hanc scholae tuae doctrinam.esie , Deum Angelis de rrimo homini. gratiam cssicacem ad vitandum peccatum necessariam sine ullo merito denegasse. Ergo cum illis Thomistis si volueris certa : nobis ea quae non sen titnus, ob ijcere desine. Nec min is illud vitiose concludis , si peccata ex desectu gratiae committuntur, necessario committi. Semper enim ab omnibus peccatis etiam. deficiente gratia abest necessitas coactionis, abest necessitas naturalis, abest ea necessitas qua voluntas ad certum peccatum dercrminatur ; romanet so .lum peccandi in genere necessitas , sed tantum infallibilitatis. Hanc si tu homas aut Meges, quanto in errore verseris admonebit Augustinus lib. i. Op. vltimi in Iul. his verbis. Ereri r iter si nasiam necessitatem putas esse peccandi, vel eam. non intelligis illius peccati esse poenam , quod nulla. necessitate. commim est.
QVid ad meritum vel demeritum nihil obesse necessitatem putas , modo,
25쪽
OVam necessitatem p Si naturae , vel coactionis, quis hoc putat' Sine cessit item infallibilitatis , quis Thomista non putat cum gratiam enficacem infallibiliter flectere voluntatem, omnes ad unum existiment. Si tu aliud genus necessitatis nosti, cedo illia,
NEcessitas igitur gratiae tanta est , ut sine illa nihil boni metitorij ad
salutem aeternam pertinentis agatur, nihil omnino agi possit. Non talis illae tamen ut vel bene agendi necessitatem ullam cum adest ferat, vel peceandi necessitarem ullam inferat cum non adest: nempe quia liberam v luntatem relinquit cum praesens est 3 negligentem arguit, cum est absens, vi & voluntas possit non operari cum eam nabet, re impetrare possit cum eam non habet ; quia Deus petentem non repellit.
Multatac animaduertenda, multa reprehendenda. Primum est,eam propositionem quam tu in Censerio suffragio haereseos damnasti, hic a re defendi etiam durioribus verbis expressam , quam ab autore Epistolae via expressa vel defensa sit. Ille enim solum dixit post Augustinum & Chrys stomum, iustis gratiam sine qua nihil fieri potest, aliquando deesse. Sed tu
lud verbum πihil ita interpretabatur, ut negaret omnem se potentiam & omnes actus hac voce comprehendisse. At tu qui propositionem illam Augustinianam tam acerbis notis inussisti, eamdem in thesim tuam , quasi tutoblitus, inseris. Eam enim gratiam sine qua ut ais nihil boni ad salutem pertinentis agitur, nihil omnino agi potest, quibusdam deesse dicis , quod multo durius, Sc ad malam interpretationem propensius. Secundum est,si verba tua spectentur Semipelagianum errorem in iis aperte contineri. Hominem enim ea Pana sime quambuboni ad saginem pertinosis agitur . nihil omnino agi potest, id est ex tua mente & sufficiente Ze esticaci destitutum , posse tamen impetrare oratione gratiam statuis ; dc sic gratiam ad orandum necessariam non agnoscis , quod Semipelasianum esse nullus dubitat. Ita te sentire non ausim dicere et id verba tua tignificare fidenter inirmo. Tertium est, vix ullum dubitandi locum superesse, quin gratiam in1-cacem ad omnia Pietatis opera necessariam non arbitreris. Nam si ita sentires id certe aperte professus esses in ea conclusione ubi de necessitate gratiae agitur, pr sertim clim doctrinam Thomistarum explicare instituisses, cuius praecipuum caput casu, non conlatio a te omissim, nemini verisimile fiet. Ita sensus animi tui, non modδ verba sed tuum quoque silentium prodita Quid enim causae asseres cur in ea Thesi quaThomistarum doctrinam complecti voluisti, nullum dogma ex sequentibus expresseris. I. Gratiam essicaςem consensum infallibiliter operantem, ad omnia j
26쪽
Σ tatis opera, & ad ipsam etiam orationem necessariam esse. α Sufficientem gratiam non omnibus modis sufficientem esse, siue nota .complecti omnia ad agendum necessaria. 3. Gratiae sufficienti neminem umquam sine efficacis auxilio eonsensisse neminem cum effracis auxilio non eonsensisse.
. Cur uni potius quam alteri gratia effcax detur , ex inserutabilibus Dei iudiciis pendere. s. Eam gratiam quae consensum non infallibiliter elicit, sed fine alio auxilio modb essicax est , modo inessicax, Pelagianam & semipelagi inam
6. Mandata Dei non esse semper possibilia possibilitate Moliniana, quae complectitur omnia necessaria ad agendum, sed alia possibilitate cui deest aliquando necessarium aliquid ad agendum . quod Deus alij dat, alij non
dat, pro suae voluntatis liberrimo nutu Haec fatere, nec ulla supererit tibi cum Augustinianis pugnandi causae. Nam illam reliquam de grati1 actuali controuersiam tibi ipse praecidisti, cum in Censorio suffragio dixeris eorum opinionem qui lius gratiae habitualis ope certos actus alterunt, non modo posse fieri, ita & re ipsa interdum fieri in fide esse penitus innoxiam. Nam si ex te gratiae tum sussicientis tum
cacis potestas gratiae habituali tribui potest , cur illud aegre feras suffcientis tantum vim illi concedi, quod S. Thomae placitis omnino consentaneum esse alibi demonstrabitur.
CONCLUSIO.LOnse plura potueram ex Ioannis Nicolai Thesibus excerpere, ad M
linianum eius animum, Molinianos illius sensus reuincendos. Sed haec lectoribus ad specimen satis erunt; utinam ipsi ad emendationem. Augustini enim discipulis nihil in votis magis fuerit , quam sanctissimi ordinis
non modo uniuersum corpus, quod semper fecerunt & faciunt, sed sing la etiam membra pari obseruantia complecti; nec ullum ipsis vel praeter spem magis, vel praeter voluntatem certamen accidit, quam illud in quo cum Ioanne Nicolai iesios crudelissimὸ lacessente confligere coguntur. In hac tamen acerbissima pugnae conditione illud solatio est, quod ut aduersus iulius familiae degenerem filium , ita pro totius familiae gloria certant. Nutilius enim magis interest, quam Dominicanorum ordinis illatas diuinae gratiae & S Thomae iniurias ipsorum violatori impune non esse. Tradita iam
olim huic ordini diuinae gratiae defensio; haec ipsius hqreditas, haec corona. quam dissipari, quam abiici quis ipso grauita ferre debeat Non terrae illa,
sed patriae ac coeli felicitas est, nullum in magno numero reperiri, quia fa- mahae suae moribus institutisque descissat. At cuiusuis recte institutae soci tatis est non fouere suorum flagitia; omnesque labes non in alienis modo, sed in suis maxime coercere. inamobrem mihi Ioannis Nicolai effugia e
roresque detegenti, gratulabuntur credo quibus sui Ordinis gloria, quibus S.Thomae doctrina, quibus Christiana fides &veritas cordi est. Non potuit ille in Augustinum insurgere, quin pariter in s.Thomam. in suae familiae
27쪽
doctrinam insurgeret. Non potest ab illius petitionibus Augustinus dese
di, quin pariter S. Thomas , ac totus Dominicanorum ordo defendatur. Coniuncta causa est, conjuncta injuria, conjuncta defenso. Illa vero nois necessaria solum, sed etiam expedita est. Nihil enim aliud opus est quam aduersarium latebras fugamque captantem in lucem apertumque campum dilucere. Hoc confecto , profligata causa cst , dc ad exitum perducta quaestio. Haec omnium gratiae inimicorum ars fuit, sensus suos quibusdam vet-borum ambagibus occultare. Haec Pelagii, haec Fausti praesertim versutia, ex quo Isidorus de S. Fulgentio loquens ; obnititur, inquit , euu Fausti profundam d mene caesiditatem ι Et scriptor vitae S. Fulgentio: Duobus, inquit , libris quos Faustus Galliamm subdolo sermone campossit, fauens occulia Pelagianis, sed Catholicus tamen videri volens, ne occultum ferreret virus, se rem libris use ne Mit, plus laborans exponere quam com cure quia dubios
eius sermones exponere , hoc erat delirantis agumenta coniuncere
Similis mihi cum Nicolai conflictatio est, ut errores sic artes Fausti reserente. Vnum hoc disci imen est , quod nouus ille graciae aciuersarius, cum animo ut apparet commotiore seripierit, magis aperte se prodidit. Si quid tamen ille cause suae confidit, o mi istis illis cauillationibus in certamen prodeat , Molini sinum ipsi falid objectum conuincat, sincere se Thom istam doceat, Thom istas ab Augustinianis non fictis calumniis, sed certo limite disseciet. At si maledictis re fraudibus certare perrexerit , illi homini iam
ante depuntio , non delaturos qui technasi eius & astutias solerter aperiant, ferociam vero non molli brachio contundaut
28쪽
FRATRIS IOANNIS NICO LAICALUMNIARUM SPECIMEN
HUIC confutationi risum N Ico LAI breuesecimen a dere visum es earum calumniarum, quibus se retium eius totum sat ei. Specimen anesio, quia faecis istius o luti minima
parse, tale tamen ut eo tota Censura nisatur, se cum eo tota com
mili. Amaldi propostionem , qua Petro gratiam sine qua nihil poterat defuis dixit, haereticam, impiam , blashemam pronuntiat grauissimus or aquis imas Iudex IOANNEs NICOLA I. Guamobrem λ uinque de causis. r. ciuia Autor Epsola Petrum praesemptione non peccasse HAD. L. invia Petro gratiam Dei Pontaneo nutu se ne vita ex parte Petri causa subtractam sentit. D talia negat propter praes. tionem sabtractam. . Ruia impossibilia Dei mandata dicit esse. 1. invia Perrum rimore, ignaasa, socordia cecidisse negat. At Hia quinque cause totidem mendacia ant totidem caluminnia , ut iam declarabor inuid inde aliud sequitur nisi mendaciis solum se calumniis censuram niti.
IN PRAESUMPTIONE PETRI NULLUM AB ARNALDO peccatam, ne veniale quidem admitti.
λ Ico LAI p. s. Haec illa tria quae Chr3sostomus ita in Petro repre-- hendit ut subsequentis causam desertionis hinc repetat ne Deo tria
29쪽
3 is buatur, non Petro. Sed Arnaldus excuset quoad potest, ne desertio illa si Petro tribuenda sit, & non Deo. Excusat autem quia - ὲγαλέ-m, quae is crimina latine reddita sunt, reddi mitius debuerunt, ut materia repre- hensionis essent quia feruentiores excessus erant, sed ZECCATA NON ,, ESSENT quia ex charitate procedebant. J
- N praesumptione Petri peccatum Sc culpam licet tantum venialem di-- l sertis verbis agnouit Arnaldus in Apolog. I. pag. IO. PECCAs SE ,, igitur aliquid Petrum quod viribus suis nimium tribuerit, de se caeteris,. praetulerit cum Augustino & Chrysostomo non nego. J Irem p. 9. Ne- is que me fugit Chrysostomum tria ratam peccata Petro ascribere ; sed M TRIA PECCATA &c. l
DESERTIONIS CAUSAEM Ex ARNALDI S E mtentia non Petro, sed Deo ad ribendam.
- I c ci L A I p. 9. Sed Arnaldus Petrum in excusat quoad potest, ne si IN desertio illa Petro tribuenda sit de non Deo. Item expendite quiῆ,, Arnaldus ex Chri stomo dicat; Deum intelligetis deserentem quia vult.., quicquid aliud velit Perrus Zec Exhibet ex Chrv stomo non frigia se dum nec negligentem, idest volentem 5c conantem, ut ex parte Dei stet ,, quod sic ab eo desertus est. J Et supra. Cum ei pratia nudὸ dicitur de-- fuisse , non omnimoda tantum & absoluta defectio, sed spontanea ex ,, parte Dei abdicatio indicatur , quia iuuare plane nolit conantem licetis & volentem ; qui manifestus Iansenil sensus est, expressus e Linfinio,, per Arualdum. J
- π, Esertionis causiam in Apologetico disertis verbis culpat Petri ad-- 1 scripfit Arnaldus. pag. 17. Non negat Epistola quod autor Episto-- lae lubentissime agnoscit, ideo Petro gratiam defuisse , quia de suis viriis bus nimium praesumpserit. J Adeo vero non illam culpam in gratiae de-- fectum referunt Augustini discipuli,ut quod gratia desit,sempcit in homine,, causam esse velinta Didicerunt enim ex Augustino lib. 1. de Pecc. Merit.&,. remissi. c. IT. quod homines grati ι non adiuuentur,in i is cause m esse, non in Deo . - Nemini vero ex Augustino gratia deest, spontanea ex parte Dei abdicatione Numquam id docuit, numquam id sensit Amuldus : sentiunt tamen
30쪽
Iquidam Thom istae qui gratiam essicacem Angelis & primo homini defuisse sine peccato tradunt, quia defuit in primo peccato.
NON PROPTER PRAESUMPTI O N EM PETRUM a Deo desertum esse.
Hoc modo ex omnibus locis Pamim quos Arnaldus protulit sese expedit Nicolai quod illi Patres desertum Petrum ob praesumptionem dicant, Arnaldus non dicat. Hoc nomine criminatur Patrum loca ab Arnaldo co rupta, detruncata, quδd non semper mentionem praesumptionis addide- rit. Sic enim Nicolai p.i . Cur ergo haec in Petro Arnaldus non expressit is Vt in vitium Petri. non in desertionem ac defectum gratiae Dei offensa Petri refundatur. Nisi quod ita passim ille credulis lectoribus abuti solet. JM Ez supra. Ecce quae vera causa Petro negationis fuerit non desertio Dei, sedis praesumptio Petri, ob quam deseri ex Augustini sensu dignus fuit. J Idvarijs locis quasi ab Arnaldo negatum inculcat.
ΡRopter praesumptionem Petrum a Deo derelictum expressis verbis docuit Arnaldus in loco luperius relato, & adhuc uberius ibidem, ubi cuiusdam is Doctoris responsioni his verbis occurrit.. R. E s PONDEBIT ille e Stat sciori Petrum reuera a Deo derelictum tentationem superare non potuisse. Uc-- tum id ei accidisse in praesumptionis suae poenam , ut ipsi a me laudati α- ,, stantur Patres Fateor id quidem; sed quid ad Epistolam Contendit autoris Epistolae post Chrysostomum de Augustinum Petro gratiam sine qua nihilia possiimus, id est , sne qua tentationcm superare non poterat, defuisse. - Quaeritur an haec propositio haeretica sit, an vero orthodoxa. Quis vero ira A mente captus est,ut non vidcat propositionis huius veritatem non infirmare, si sed contra magis statuere, qui non modo Petro gratiam defuisse agnoscit, is sed quare defuerit exponit EO enim verius est dc certius, illam Petro de is fuisse qub magis ostenditur non sine causiillam ei defuisse; visi quis muti tos etiam baptizatos damnatum iri contenderet, nonne ineptiret prorsus is qui hoc argueret erroris eo quod baptizatus nullus damnandus sit, nisi quiis ob peccata damnari meruerit. Neque enim tum baptiZatos multos dan is nari negaret, sed causam cur daninarentur afferret. J
PETRO IMPOSSIBILE FUISSE UT NON C mderet: nullam habu se pol salem ad vitandum peccatum. NICO LAI. Pag. IDNI eo x Ai p. 13. Cur ergo ista ex Hilario tam fastuosὸ inculcantur ....