장음표시 사용
11쪽
2. Grasshom Symbolae ad ioctrinam iuris Attici de hereditatibus: I. De successione ab intestato diss. Perlin ISTT de successione .lo. aster, Die Erbtocliter nach Attisclio Recliti diss Leipgi ISST(Erbtocliter . 11. ermann C. F., a Disputatio de vestigiis institutorum veterum imprimis Atticorum per Platonis de Legibus libros indagandis,Marburg ISB6 Ηerm de vestigiis . b Iuris domestici et familiaris apud Platonem in Legibus
12쪽
IDDτείαν Platonis qui cum A 'ot comparuVerit aliam in illa, aliam in his condi civitatem facile inveniet. oc discrimen ut appareat, vix locus ullus afferri potest magis idoneus quam Leg. V i3 A-E. ubi tres civitatis species discernuntur, quarum tertia definienda optimo iure licet Supersedere idcirco, quia ne Plato quidem quidquam amplius
de ea proseri. Fundamentum Vero, quo prima usi praeStanfisSima
civitas nitatur, in eo ponit philosophus, quod οπτω ἐστὶ
κοινὰ το φιλων, quod ciVibus commune Sint mulieres, communes liberi, communes denique omnes res Procul dubio
his remittimur ad D ολ τε ν, in qua non modo idem proverbium 'κοινὰ τὰ φιλων IV, asta A, diserte commemoratur, Verum etiam bonorum communio reapse instituitur ita, ut omnis privata possessio funditus evaneseat VIII ba A . Ipse Plato hane civitatis speciem Vocat ἐν λογοι κειμενὶ ν IX, b22 Aj, quoniam nusquam gentium XStet. Neque tamen fieri non posse existimat, ut aliquando civitas, qualem in
Πολιτεία fingat, re vera condatur, quumVi haec re magniS
prematur difficultatibus VI, as D, 62 C, VII ba D . Ae
euuSum, qua fere impediatur, quominus civitates ad optimae eivitatis exemplum constituuntur, in eo cernit, quod neque
philosophi regnare neque reges philosophari soleant V li Di Proinde in sire is ad vere philosophos videmus imperium deferri VIII ba A . Civibus vero, quibus philosophi praeSint,
omnia ac singula legibus circumscribi non iam pia eSSe
eenses, quod illi ipsi facile perspecturi sint, quae legumlatione indigeant IV a2b CD . IIuies civitatis optimae laresραδείγματι, quod li 2DE
cum pictoris simulacro hominem pulcherrimum repraesentanti
13쪽
noto consertur, altera opponit ir Species, quae quamvis itemetu mo ala amen ad verarum rerum publicarum condie nem ac statum magis ueeommodatur. Itaque ut in Ioiresiqp bufi omnia eivibus utique eommum eSSe rubet enitu trem possessionem irorsus removeri, 'tu In Jο μοι
et ideum philosophorum IIo civibus praesectorum
cito reor V V hominos reperiretur. iusiudoquidem mmii iij exx xo in ' Ni . c. hIam vero quamquam etiam in Legibus multa Platonem
originem ira hant, tamen ab eius consilio non alienum SSe
ebddsi 'gi instituta quaedam bona et si rad
aei is civitatum in hoc opere respiciuntur prini uiui Aegyptiorum ide, nonnullas degem probari uncinrsioierint in multa inveniuntur, quae in m ' em Graecae insiliuiorum speciem prae se serunt. N Doribus philosophus civitatem fingit undari. Ne ea quidem iiii o Proprio Dorica sint, plane neglegi consentaneum St.
scribendis Legibus Platonem ante oculos habuisse viri docti iam pridem perspeXertini. b. Ilorinan quidem duabus commentationibus Supra allatis primus ostendit, quanta ex hoe opere utilita ud cognoscendam imprimis Atticorum rem publicam emanaret Neque amen virum doctissimum rem non exhausisse mirum est, quandoquidem illo tempore antiquitatum Graecarum notitia non iam late patebat, qualia huc aetate eum multis asidibus inveniis inscriptiones pretiosas continentibustum praecipue Aristotelis Molirui si nom. ad lucem reduee patet. Etiamsi praeterea viri docti in instituit Atticis describonilis passim Legum libros ad suum usum verterunt, tamen haud inutile erit, oiam rem de integro tractare atque II in uno quasi conspectu ponere, quantum hoc pro praesenti antiquitatis scientiae statu fieri posse videbitur. Cap. I.
De rei publicae forma et incolarum condicione.
VI, TA; Plato ratione senatus constituendi descripta pergit sic:
veterem iis fuisse 'ολιτείον et magistratu quoSdum ε τυαγ - OTων τετταρων'. Vi quisquam dubitabit, quin hoc loco Solo legum lusor, quem copiam honores assequendi e cenSUS gradibus aestimasse constat, i Platoni obversetur. Ouoniam ad Solonem devenimus, per occasionem iuVut observare III, 68d DE sermonem esse de μεγίστη των μεμφεων in quam is adducatur legum conditor, qui conetur ij τε κτῆσιν κινεὶ κοὶ χρεῶν διάλυσιν', quod persuasum habeas sine illa ratione aequum restitui non posse. Tum Ver OmneSei maledicere ut inducenti ij τε ἀναδοσμου καὶ χρεων ἀποκοπάc' eminem opinor hunc legentem locum non moneride σεισαχθεί illa, qua Solo novas traditur induxisse tabulas.' A quantum in odium multorum et nobilium et popularium Solo quamvis bene de patria meritus inciderit, Aristoteles '
14쪽
Ut enim nobiles propter ipsa χρεο ν 'οκο' i mugita in eum ira esse inflammatos consentaneum Si ita populares eidem legum conditori idcirco erant infensi, quod praeter opinionem iis Solonis constitutio evenerat quippe Sperantibus agro quoque omnes eum esse divisurum .' Suo igitur iure philosophus V, 36 C, opportune sibi diei uecidere, quod respublica condenda ij κα χοεων 'οκο'η κοὶ νομὴ 'εο vehementem periculosamque discordiam eiiugerit. Cum in optima civitate ODτελ servis ut inquilinis nullus sit locus, Plato in No sic eos admittit. Ac de servis quidem quid statuat, ex VI, iii D praecipue comperinIUS, quo loco hoc quam fieri possit maxime iubet Spectari, ne servi complures una Sint tales, qui eadem patria utuntur et
lingua.Ηoc ut ad Atheniensium ' consuetudinem Videtur ue- commodare, ita ipsae Atticorum leges nescio an ante oculos ei Versentur ullam Dyoti vetanti in servos committi. Athenis enim ris, qui servum vexaverat. υβρεω poterat inreeSSi. contra mollitiem omnino a servis arceri vult philosophus tu, ut omnis eorum nossori sic si sectetc. Moc praecepto ut Athenienses pungantur fieri potest, ii quos ianta in Servos mansuetudine duisses constat, ut se mula laud rearin eos appellarent. XI, 3 inde liberorum condicione explicatur e concubitu procreatorum, quem SerVUS ut Serva cum servis aut libertis aut civibus habeant. Qua in re philosophum legem ampleeti, deterioris parentis condicionem sequitur partus animadvertit Beauchet.' Idem vir doctus suspicatur ' Athenis
universe legem valuisse Platoni praecepto contrarium melioris parentis condicionem equitur partus 3 ita tamen, ut liberi civium cum Servis geniti libertatis, non civitatis statu usi sint
Peregrinorum deinde duo genera Plato VIII, 8a A
quattuor dividit species XII, 52 Eis. , quas enumerare longum est. Προξενίαν vero, de qua mentio si I, 6i2 B,/i strictim tetigisse satis sit. Maioris aliquanto momenti Si cernere, quae ratio cum
inquilinis Atheniensium iis, quos Plato VIII, 85 A s. fingit, intercedat. Quod diutius eos quam viginti annos in
civitate munere vetat et artem aliquam Seire iubet fractare, hoc ab Atheniensium certe praeceptis videtur abhorrere. Tum neque μετοίκιον neque alia tributa emptionis et
venditionis causa iis imponi vult, qua in re patriae haud dubie leges ante oculos habet, ubi inquilini ef μετοίκιον et, si mercaturam in foro faciebant, tributum, a quo eiVe erunt liberi, solvere debebant.x'
Cives Plato Athenienses imitatus V, Tai Bis. in quattuor classes dividi iubet. ' Voea autem hos ordines ta C
quae nomina quattuor Atheniensium censibus suisse constat, vix dubium est. Cum vero Solonem acceperimus diversos illos gradus fructibus ex agris quotannis captis menSum SSe,
philosophus cives aut quarto aut fertio aut alteri aut primoeensui iubet adscribi, prout quisque aut unum,i jρογJOSSideret aut duplum eius pretii aut triplum aut quadruplum fila E .
15쪽
ochoocte Plato XII, A DE duo genera distinguit
publicae adhibendum sit, non praeeipit, immo ipsi permittit, ut quotannis statuat, ex cenSune tributum in aerarium conserendum sit an ex reditu annuo. - Atheni Vectigalia non exigebantur nisi certa urgente necessitate. ' quoad autem quattuor illae chi Sses exstiterunt, e iisdem aestimari Solebat, quantum quisque conserre deberet./' Postea ausi nico archonte omnes, quibuScumque Vectigalia pendenda erant, i συμμοριο diVisi sunt, quarum Singulae pariem sereparem omnium civitatis rerum complectebantur ita, utre Ochoocte quoque partem praestarent aequalem. Cui praecepto nescio quomodo Platonis convenit praeceptum V iob D sancientis, ut omnes res perscriptae in duodecim partes quam fieri possit maxime pares dividantur. Nec Vero modo 'ολεμικὰ εισφορά Sed etiam λειτουρ- για ηερι υσlac loriνικῆ ' civibus praestandas imponi philosophus XII sis D , patriae haud dubie leges secutus.i' quod denique cives in tribus, curias, pago digeruntur Tob DE, a Di, et Atticae et liarum Graeciae civitatum discriptionem retineri non eget obserVatione. Cap. II.
De matrimonio et amoribus illicitis.
mum, apud quo puellue adeo infra aedium arietes teneri solebant, ut SponSi et SponSae in ipsis demum nuptiis haud raro inter Se cognoScerent. Quaerentibu Vero, quibusnam philosophus ius virginis despondendae concedat VI, ita Eante oculo proponatur, quo loco εγγυην ratum esSe iubet illam, quam XSequuntur:
Qua in serie sua sponte intellegitur ad cognatoS, quoSposterius attuli, munus illud non deserri nisi cognati, quos prius itaVi, mortui sunt. IIuic Platonis praecepto licet comparare legem quandam Atticam: j ηνῶν εγγυησὶ επὶ δικαίοισἐάμαρτο εἷναι γ ποτὲ ρ' ἐδελφοc
Videmus igitur philosophum a patriae lege ita digredi,
ut priorem 'tinnm in despondenda virgine concedat locum quum deicγ- μοπάτορι, ut nullum statua discrimen, pater-DUSII Sit Adrino an muternUS, ut i γυγ ν per utrem quoque et cetero propinquo perfectum rufam esse Velit.'
Iam vero dotem dari aut accipi vetat Plato V, 2 6 C , quod interdictum VI, Tiam ita circumscribit, ut 'ἐσ το χάριν
16쪽
Athenienses certe negleXerunt.'
Praeterea philosophus VI iis A praecepta dat de numero convivarum ad epulas nuptiales adhibendorum ac de sumptu, quem cuique in has ipsas impendere liceat.' Similes de sumptu leges Demetrius demum Phalerensis sanxisse traditur. Videamia nunc, quatenus Voluptate Venereae in Legibus permittuntur. De qua re quid statua Plato, ex VIII, dii EmaXime cognoscitur, quo loco aut neminem audere vult extra iustum matrimonium libidinosis omnis generis complexibus frui aut puerorum certe amorem longiSSime removeri ita, ut cum mulierculis emptis Vel quoquo modo comparati concumbere non liceat, nisi quis ab omnium virorum mulierumque OnSpectu Se occultet. Ut puerorum umorem prius expediamus, Athenis lego Sanctum erat, ut, qui alii hibidinis praeter naturam explendaeeuuSa pretio accepto Sese proieciSSet, ipso iure capite deminueretur.' A qui puer quamvis dedecore illo admisso tamen non iis abstinebat muneribu S, quae utraris ut notatus gerere Vetabatur, sectioi σεω poterat arcessi non minus quam κυριοc, qui pupillum Viro alicui turpium complexuum causa loeaVerat, aut denique omnes, quicumque eandem ob rem aliquem locaverant vel conduxerant. ' quamquam fuit tempuS, cum severae illae de puerorum amore lege magnopere contemnerentur.i' Ηinc vertamur ad amorem feminarum considerundum.
Iam vero perspicue Plato VIII, ali distinguit γο αρτην γυναZκα
- IT 'οΠακῆ. Γαμετὴ autem yυγγ S mulier libera eademque civis rite ac legitime civi alicui in matrimonium data Denesiactκt inter Viro docto magna Si controversia. Euormannii quidem Athenis licuisse demonstrare conatur civi praeter coniugis legitimae - πολλοκ j eiusque civis uti consuetudine ac de ea liberos procreare ingenuOS. unc, qualem fingit uermania, concubinatum Athenis legitimum fuisse immermann 'rum negat ac recte mihi quidem suspicari videtur . ueller ' civi Attico peregrinam funium rictiλσκῆcloco habere licuisse, interdictum ero suiSSe, ne eodem tempore, quo uxorem iustum haberet, 'ολλακ frueretur concubitu Quoniam qui cum paelico concumbit, Sponsalia et matrimonii ineundi caerimonias neglegit, suo iure eum Plato dicit Sta6υτα ηερμοτα σπειρειν deinde ex philosophi prae
ceptis, ita Athenis liberi cum 'ολλοκῆ geniti ab Euclido
Restat ut unum addatur de matrimonii termino mariti morte essecto. Neque enim Platonis de divortio praecepta XI, s2s mss. ullo modo cum legibus Atheniensium videntur
congruere, pud quo per non lyrii mariti vel coniugi d πο- λειφε CODUbi Solus esse constat. ' - Quod s3 C philosophus iubet coniugem viro mortuo apud liberos remunere, hoc cum legibus Atticis convenit, sed ita, ut Athenis etiam licuerit viduae dotem secum adsereni in manum κυριου Sui redire. i'
prives I uermanni sententia refutata ab iure Attico concubinatum illum logitimum abrogat.
17쪽
VI, 28, sancit Plato, ut infantes recens nati in albo curiae perscribantur Atheniensium procul dubio instituto servato namque in Attica suum quaeque curia habebat κοινον Vel φρατρικον ρομ ψειον, in quod liberi de iusta procreati uxore tertio sere lanctτουρίω die referebantur. Neque minus patriae philosophus lege imitatur eo, quod omnes pueros in arte musica et Dinnica erudiri iubet; ' etenim Athenis in universum lege cautum erat ut Suo quiSque filios vel pupillos utraque arte instituendos curaret 'iPuellae autem eodem fere quo pueri modo ut informentur' praescribens Plato ab Atheniensium certe moribus recedit. Ac ne hoc quidem ad civium suorum usum necommodare
videtur, quod publicos constitui vult magistros VII, 8IME:
rtobme' ' Quid quod Platonis aetate Athenienses vix ullum habebant magistratum congruentem cum disciplinae curatore, qui VI, 26Am vocatur rij ποιδεία επιμελὲ τη 'clori λε-r τε καὶ ἀρρενων; nam Sophronistae aut cosmetae, de quibus monet inlibaum i philosopho obversari nequeunt idcirco. quia post pugnam demum Chaeronensem constituti sunt. iIam vero ut paedotribae et gymnasiae Athenis privati erant praeceptoreS, ita palaestrarum pars et gymnasia publice aedificata erunt.' Uiriusque autem generis aedificia strui Platonem velle consentaneum est ac de gymnaSiorum quidem
sii accuratius docemur ex VII, 8oa , quo loco illa pariter
Atheniensium vero tria gymnasia omnia extra urbem fuisse Constat 'iCap. IV.
De hereditate, adoptione, tutela.
Magnopere Atheniense prospicere Solebant, ne olao ullus periret quae cura eccausis ad religionem pertinentibus imprimis originem ducebat faciebat enim sua quaeque domus sacra domestica ac parentalia. Suo igitur iure Plato eum, qui lao possidet, nominat V Tio j θεραπευτ)ην θεων ' ef IX, T A θεραπευτην σίων τε καὶΠερων. Atque etiam Ideo ConSture Vult ortis numerum, ut non modo minui, sed augeri eum vetet V, ito P .' Iam vero ad Jκον servandum maxime conducit bona rei hereditariae constitutio. Ilereditas autem aut testamenio alicui evenit aut non,
quam ob rem philosophus XI s22 B dicit: 'τουτων ε ρχαὶ
sideremus prius hereditates festameni dispositas. Veteres vero legum conditores valde s22 E reprehendun
Ipsius Platonis praecepta cognoscimus X 23 C,S.,
quorum Summa paucis perstringatur: ' ibid. I, 5bi. Beauchet, droit prive II, 2: Caillemer droit de succession 182.
18쪽
Si quis pater festamentum conscribit, primum filiorum eum notato, quem iii Dorditior fieri cupit; in complures praeterea filii supersunt in nullum ii Oor adoptati, putri τὰ τεριοντα του κDiosi inter eos liceat distribuere, utcumque libet. Cui tamen filio reipo iam Suppetit, ei pater nequid festamento attribuat, neve magis filiae, quae viri est
In his quin plurima ab Atticorum legibus aliena sint, dubitari non potest. Neque enim Athenis Sanctum erat, ut uni tantum silio totus Noe traderetur, id quod Platonem statuere cum ex 23 C tum ex V ido B dilucide apparet' sed omnia inter heredes aequaliter fere distribui solebant ' Ac ne hoc quidem cum Atheniensium consuetudine congruit, quod Plato filio, cui ii Poc iam obtigerit, ut filiae, quae habeat Sponsum, quidquam patris testamento vetat addici. Unum tamen ad patriae instituta haud scio an accommodet philosophus iubet enim patrem 6 κου heredem scribere eum
μάλ στ ὴ φιλον V ido Bi, j quibus ex verbis perspicue elucet Platonem in instituendis heredibus filio natu maximo nullum concedere ut ita dicam praecipuum neque aliter Athenis resse habuisse videtur.' Plane deinde cum Atticis legibus conspirat praeceptum, quod Plato observari vult ab eo, qui filiabus tantum relictis faciat testamentum s23 EJ:' etenim ne Athenis quidem ei, qui filias habebat legitimas, liberum rei familiaris disponendae arbitrium concedebatur immo quem heredem scribere in animo habebat, ei inam ex filiabus despondere debebat.i 'i
Testatori denique prole prorsus carenti decimae tantum partis rerum praeter ii Jρον paratarum legati loco liberam
philosophus permittit dispoSitionem, cum cetera omnia filio festamento ipso adoptato tradi iubeat sya Aj. ii Athonis si
non legibus, ut consuetudine certe et USU Sanctum erat, ut, qui nec filiis Sive γεγνγ τοι si V ποιὲ τοla nec filiabus relictis testamentum conscriberet, ipso testamenti libello filium rei suae familiaris heredem adoptaret.i' Iam vero hereditati testamento acceptae opponitur hereditaS, quam, qui inteSiatu mortuu est, relinquit. Qua in re contemplanda discernatur necesse est, utrum liberi exstent necne, ne si liberi, illine supersint an filiae tantum. Quamvis autem Plato diserte nihil sanciat de ratione hereditatis distribuendae sum, si quis intestatus filios relinquit, tamen optimo iure suspicari licet in gumma eadem obserVari eum velle praecepta quae in heredidate festamento disposita. Quo imprimis spectat, quod uni tantum filio totum certe ii jρον iubere philosophum addici confidenter affirmare poSSUmUS. Athenis, si plures supererant filii, res eius, qui infestatus Vita cesserat, nequis partibus inter eos dividebantur; sin praeter filios relinquebantur filiae dotem illae poterant sibi
Aecuratius profert Plato, quid fieri cupiat tum, si filiae
tunium sint ei, qui festamento non facto mortem obierit. Eiusmodi filias κλήρου nominatus esse sati conStat./'
Iubet autem philosophus s2assi ei, qui filiam heredem uxorem ducus, rem sumiliarem a coniugis patre relictam tradi, id quod eum iure Attico congruit ita, ut Athenis maritum κἀκ ρου non ipsum illas opes possedisse, sed, donec filius
19쪽
rimus.' ' Quid quod praecipit Plato, ut ecdγχιστεων numerosit, qui κυ ρον matrimonio sibi iungat eiusque nanciscatur
Atque ius hoc vel ossicium ex philosophi institutione 'i habent:
Ηic ordo, ex quo gradus quisque propinquitatis propior excludit remotiorem, ad Atticorum dγχιστείοc ordinem quadrat, i nisi quod Plato fratri 'O'riroto locum concedit superiorem quam leges Atticae '' Athenis enim tum demum,
κἀχ ρον ducendam admittebantur.i' qua in re quin uetatis dγχιστεων utcumque ratio habita sit, dubium vix esse potest; ' ' sic Plato quidem iudicem
ex Atticis legibus petitum esse sibi persuasit Versu colluto
Quid Vero, si nullus dγχιστευc, qui filiam heredem in matrimonium ducat eiusque deus heredium Vita Superat, Si, ut Platonis utar verbis, res Venit ad inopiam ξυγγενῶν μεχριμεν ἀδελφου ειδῶν, μέχρι δὲ πάππου 'citd D ῶσctiumc' '' Tum philosophus quidem libero mκλλ ρου arbitrio permittit, quem sibi consentientibus scilicet tutoribus maritum ei rei familiaris eligat procuratorem s25 ABC ,-- Athenis autem propinqui ἐκτο ἀγχιστεία paterni v ἐπικληρον ducendum peSque eius administrandas vocabantur; '' a quid fieri deberet, si ne eiusmodi quidem superessent propinqui, legibus Atticis nihil erat cautum, qua cautione eo minUS OPUS erat, quo rarius ipSius dγχιστείοc fines erant egrediendi. '' Restat ut de disponendis rebus eius nonnulla disputentur, qui nec filiis nec filiabus reliciis infestatus de vita excessit. Iam vero Plato s2AGD uxorem in iκcosta a Si fleriori rempιεγνvult constitui hoc ordine:
illam dictionem recte ita interpretatur, ut ad παππου παίδων item Aδῶν mente supplendum Sit. -- Ηerm iur dom comp. 26 Sq. do.
20쪽
ianium aut nullum relinquit prolem in , axiom possidendo primum obtineat gradum, Soror utem, niSi filiae SuperSunt. in nubendo viro, cui hereditas obvenit, cum praeterea ex Platonis institutione ad ius hereditatis cupiendae vix videatur
interdum fieri potest, modo fluit, ipse sibi thilosophus
eonStet, ut virgo cum fratre 'Osratro mutrimonio iungatur.
id quod per ius certe Atticum non licebat.*' Athenis, ii quis intestatus mullos liberos reliquerat, inter proximos dyχιστεο opes eiu in Stirpes distribuebantur, ita tamen, ut proximus quisque iure vel ossicio proximae cuiusque ducendae Supersederet. ' Qua in cum proli fratris Iocus prior conceSSu Si quum Sorori, itemque proli fratris patris locus prior quam Sorori patris, '' Platonem non nihil ab Atticorum iure herediturio digredi in promptu est Quod ut illustraretur, numeri uncis inclusis Significavi, quanam serie ex legibus Atticis seminae, quas enumerat philosophus, ad hereditatem
Arte cum re hereditaria cohaerent res ad adoptionem spectantes. Usitata vero Athenis erant irin adoptioni generii, prout qui aut ante testamentum suctum aut ipso testamento ab aliquo adoptabatur aut in otium illius, qui nec testatus nec filiis sive propriis sive adoptatis, relictis mortuus erat, ii propinqui e ἀγχιστεω ordine heres filiusque constituebatur.'/j oriant udoptionis generum variorum vestigia in Legum opere indugure OSSUIDUS.
'' Att. Proc Zo2 Eeauchet droit priveta 163. Quod ex illo Legum loco collegimus Plato disertis verbis permittit De Rep. V g6iE ἀωφοὶ σ
et Primum igitur ei, qui filium non habebat conubio iusto penitum, ilium Sibi adoptare licebat, ea tamen condicione, ut, si filius haberet, unam ex his illi desponderet. '' Quae adoptionis species Platoni haud dubie obversatur XI, 23 E:
ελε 'OιηTO . . . Unde filium inter ViVos adoptatum cum
legitimo plane nequari patet. '' Eodem autem loco de adoptione festamento facta nonnulla profert philoSophuS; Sancit enim, ut, qui testamentum conScribonS OOεγο non relinquat, Sed iiisu tantum, uni ex his, cuicumque Velit, muritum sibique filium constituas. Praeterea per Platonis praecepta licet ipso testamento enVeri, ut Si quando filius moriturus sit puer, πρὶν εἰ ονδροσεννοτο εἷναι τελεb pro hoc filius et here substituatur, qua in re item Atticorum usus videtur retineri. 'A Tertium denique genus affingitur IX, iiD-8T8 A quo loco propinqui eius, qui morte Vel exsilio perpetuo multatus nullum relinquat prolem μεχρι όνεφεων παίδων 'OO τε ἀνδρῶν καὶ προ γυναικῶν iubentur conVenire, ut filium in si millius constituant. Recedit tamen Plato ab iure Attico eo, quod in ilio illo eligendo dγχιστείοc rationem nolle eum haberi
ditur eo, quod huic adoptionis generi locum non concedit, nisi quis progenie carens capitis aut exsilii luit poenas.' ' Iam vero ex legibus Atticis penes patrem erat poteStaSIilii, qui nondum sui erat iuris, alicui in adoptionem emancipandi.'' De qua re veri simile est cogitare philosophum XI, 23 C praecipientem, ut ipso testamento perScribatur, si quis cui unum ex filiis adoptandum tradat.