장음표시 사용
501쪽
ex pacto,& prouidentia, quae ad haereis des sanguinis solummodo transmitti tur,iticachrean.Ozaβ.ra Aeg. Pedem. I 6 . per totum videndus. Addo,quod dicta concessio non solum est perpe-I6 tua,& haereditaria ad extraneos hinredes transitoria, sed est mere temporanea, expressim iacta ad 29. annos tantum, cum pacto renouandi in perpetuum , adeo quod finitis 29. annis ante obitum dictorum fatrum de Uel Ioni, no obtenta per eos aliqua ren uatione suit finita dicta concessio , adtex. in I. 2. C. de donat. quasub modo
23.num. I 3. ita, & taliter, quod utile dominium, quod erat paenes dictos emphyleutas per inuestituram praedictam finitis a s. annis ipso iure suit ex. tinctum,& consolidatum cum directo dominio Monasterii, I. lex vectigal. de pignor. quin imo hoc in casu Sactaret Monasterium non tenebatur renouare vigore pacti ad renovandum, alias suisset concessio perpetua, quae est alienatio in Ecclesia prohibita, g. nos igi-
seqq. quicquid esset,si esset facta con-eemo in perpetuum, cum sollemnitatibus a iure requisitis , cum pacto de
renouando singulis 19. llanis, tunc enim diceretur una Iocatio in perpetuum , & renouatio non operaretur nouam c6cessionem, quia fieret solum
in beneficium,& pro cautela Eccle siς,
Accedat, quod dicta concessio fuit finita in vita ipsorum de Velloni,etiam
ante lapsum 29. annorum ob pactum resolutivum iuramento vallatum, de soluendo decimam omnium fructusi,
18 etiam sine aliquo pacto resolutivos emphyleuta vi non soluit Caaonem propter periurium, priuatur iure suo,
di omni commodo contractus,& eminphyleusis finitur etiam non expecta. to biennio, mant. ibid. nu. 3. O q. Quo vero ad obiectum de consuetudine ex alia doctrina eiusde Mant. 8 eo . tib. 22.tit. I 9. num. 33. Responde
tur,quod consuetudo est quid facti,dcfacta non praesumuntur, nisi probe tur, ad text.in Lin bello, g fam .de capi. ponia. reuer. & plene probari debet, & ea alleganti incumbit onus
probandi. Mascard.de probat. conclus 23. num. I, 2.3. O 26. immo debetao esse rationabilis, de ad illam probandam plura requiruntur , nempe vius M obseruantia populi omnino i ad cendi consuetudinem, frequentiam actuum per annos quadraginta, quaa
a I eo est contractus Canonicum, ut in casu, Iosepb. Luaedec. per .61.num. 29a seqq.Mas conet.εχε. de ex eadem
doctrina Mant. in qua se fundat pars aduersa, debet plene constare de consuetudine Ecclesiae, quod res sua sit solita in emphyleusim concedi, ut ad extraneos haeredes transeat, & dicit amplius quod probari debet talem
sutile consuetudinem tempore con tractus,cum itaque in ea su nostro ulla sit probata consuetudo cum suis re quisitis, non est facienda aliqua vis in oppositione praedicta, eo magis quia ex instrumento concessionis clare ap- parcat de excessione temporanea , di non transitoria ad extraneos haeredes ex supra allegatis, unde non est recurrendum ad coniecturas, & praesumptiones de consuetudine, cum in ela. 22 dis non sit opus coniecturis vulgata,Lcontinuus, S .cum ita, e .de verb. obligationib. Nec obstat si dicatur praedictos Vellones habuisse causam detentionis diuctorum bonorum ab extraneis,& non ab eorum ascendentibus, nam potes esse quod eorum Authores vendidvisent dicta bona illis risionis cum aD sensu Monasteri; ,vel de facto, de nu Illinter sine assensu alienassent inscio M
502쪽
Diuerserum Iurisconsultorum. 479
nasterio . Vnde non sequitur ex hoc consuetudo, quod dicta bona fuissent solita concedi per Monasterium pro haeredibus, & successoribus quibuscumque , taliter, quod ad extraneos a 3 haeredes transirent, non enim probat hoc esse,quod ob hoc contingit abesse
Minus obstant concessiones facta, de renouata Sanctissimae Annuntiatae, Be Sanctissimae Trinitati, & alijs Ec-clasiis, quia dictae concessiones non
sunt nouae concessiones, sed renouationes antiquarum concessionum
ei uidem Ecclesijs iactarum; quoniam nulli dubium, quod res pote it in emphyteosim concedi Ecclesiae, tam ab
Ecclesia, quam a priuato, ad text.ιn I.
r. ct ibi DD. C. de sacrosanct. Eccles.
priuatus alienat rem emphyleoticam in Ecclesiam , vel aliam persona a a prohibitam,& manum mortuam, E elesia tamen potest retinere rem emphyleoticam Domino directo volen
Summ. Pont. in dec. 3 1 9. 1ns . Nequaquam obstant,quod sententiae Sacri Consilij sint contra possessi
res, &detemptores, dc non contra haeredes sanguinis , quia Sacrum Monasterium luditium intentauit contra a s possessores, di detemptores bonorum recusantes solucre decimam,& renouationes petere, & viique dicti pol fessores,& detemptores poterant tale haere dcs de vcndentes,a concelsi alaarijs inuestitis de bonis praedictis, vel de
facto,& nulli ter aequi siuerunt bona praedicta inicio Mana terio, dc sine eius consensu. praetcrtim illis tempo. iibus quando bacrum Monasteriure ,
fuit in poste Commendatarium, qui per alios abmi mitrabant bona Moua- sterii, & Sacrum Monasterium lcntauit Iitem contra possessores , & ue- temptores pro lotutione decimaru in, R pro renouatio de , dc Sacrum Coi silium illos condemnauit ad soluendum decimas, & ad renovandum se
uata forma antiquarum concessio au,
ex quibus suit prohibita alienatio ex pacto in Ecclesias, unde ex hachotilitati nulla potest argui consuetudo
de transeundo adhaeredes extraneos.
Nec obstat,quod dicitur de possessione capta per Reuerendum Patrem Fratrem Ioannem de Valle Regiata, quod ex dicta possessione evanuerunt antiquae concessiones cum pacto de non alienando in Ecclesias , quasi quod Monasteri uin per dictam possessionem suisset cssectus nouus Dominus , & notium acquisiuisset domi . nium dictorum bonorum .itat ut noue concelsones non sint modo aliquo resere adae ad antiquis conccssiones tinctas,quia haec obiectio est valde laeuis, & injulta, cum per dictam pol sessionem captam , non suerunt inci. piata bona Moaalterio, dc si siisse itincorporata, non potuissent amplius concedi, & alienari, nisi tamquam so . lita concedi, in quo casu erant concedendae dictae solitae antiquae coaces.siones, prout fuerunt couc et Ia dictis de vellonis a s a y. annos ad tenuia an dum lingulis asa. annis iuxta antiquas
conceluones, ita ut dicta concellis ethrulativa ad praedictas antiquas concessiones, in quibus expresse est prohibira ab c ratio ni Ecclesiis , &pcri eatentias Sacti Consilis neruat coti deamati p ossessores, & detemptores ad runovandum seruata forari anti quarum concessionum, ita quod nee Sacrum Consilium, nec Monasterium habuerunt animum extinguendi antiquas concessiones, ultra quod Monasterium non poterat alterare dictas antiquas concessiones in damnum , & praeiudicium Mona iterat,& sacri Co illi, condemnauit dς temptores ad renovandum scrvata sorma dictarum antiquarun concelsionum , ut eius
iunientia cillat consormis, ait politicini iuris.
Cum itaque concessio facta Flami-
503쪽
nio,& Fabritio Velloni non sit transitoria ad haeredes extraneos, di bona praedicta sint deuoluta Sacro Monain sterio ob Canonem non solutum, ob finitam Iocationem, & renouationem non petitam, & ob lineam extinctam, non poterat Cappella praedicta tamquam haeres instituta a Fabritio acquirere bona praedicta emphyleotica, n6 obstante motivo partis aduersae, quod Ecelesia non est prohibita acquirere bona emphyleotica per institutionem
haeredis , & si esset prohibita non per
hoc dicantur bona caducata , cum di cta caducitas non reperiatur expressa in iure, nee declarata per DD. Nam Iutis veritas est, quod bona emphyleotica Ecclesiastica, quae ex vera communi , & recepta senteatia non transeunt ad haeredes extraneos non imcluduntur in haei edis institutione , etiam si instantia expresse facta esseta 6 de bonis emphyleoticis, quia testator non praesumitur, neque potest disponere de bonis alienis , ac de iuribus Domini directi, ita Surd. in teνmin s ιnderas it. per ιotum, O in decν. 93. nu. a I. assii mans quod emphyt euhs Ecclesiallica per viam successionis, &per institutionem haeredis non potest transire adhaeredes extraneos, ct testatur ita fuisse decisum per Rot. Rom.
in Acts 13 q. m l .par decisionum edita- eum per Zenonium anno I 9 3. dc magis in terminis termit antibus ita fuit deeisum per eadem Rotam ter Dominiam Ludovresem Sum m. Ponι. in decis3 29. in qua fuit decisum Collogium. Sanctae Mariae Conceptionis non potuisse succc de re per institutionem haeredis in bonis emphytcolicis Capituli caesar Augustani, rogo videa
Sed dato , & non concesso , quod emphyleusis Ecclcsiastica concessatas 27 ut supra transiret ad haeredes extra Deos, no a porcrant dicta bona, etiam expresse per institutionem haeredis , alio titulo alienati in dictam Cappellam tamquam manum moltuam, in praeiuditium laudemiorum,& a Itorum Iurium Dominicalium directi Domi. ni, cap. I. de alienand. fud. glos in Leap. potuit. de locat in verbo prohiben.
pb te is quas . II. ver c. arbitror tamen, ct quas. aa .versse. persona, corb. de eaus priuat. ob alienanae amH. I a. quod eo magis urget,quando res emphyleotica non solum de iure,sed etiaex pacto, ut in casu nostro est prohibita alienari in Ecclesiam , Buιν. congas . num. 3. O I. Sιm. de Pratis conss. q.num. . SIIue Ahobrico R o .nu.
9. ita ut quando concurrit prohibitio hominis ex pacto cum prohibitione legis, Ecclesia Lon potest rem emphyleoticain acquirere, nec per instit 28 tionem haeredis, nec per donationem nec alio titulo, etiam a iure permisso, S. sanctissimas, Auth. de alien. em --rt. Imo in Viliusfamilias,*.diui, Acibi etiam Alexand. F. de leg. cap. nec conf3 9 stori num. 3.Natt.consI. 8 I. nu. II. etiam si esset consuetudo conis cedens Ecclesiae facultatem retinendi per annum , & vendendo subrogandialium emphyleutam habilem, propter
vim pacti, quod resistit facultati relinquendi Ecclesiae, idem Allobranae d.
consuetudo tollet prohibitionem legis, non autem prohibitionem homi-
seqq. Cominus Ludovi. in alleg. deri 339. nam i o. O seqq. O Doctrina Speculatoris,in iis .de lorato, g nune aliqua quae i. 117. Odecis Domini Pras de Franch. 639. non habent locum quando res emphyleotica est prohibita alienarum ex pacto, sed locum
habent quando emphyleuta potest donare, vel obligate, & in casu licito alienari sine assensu praeuio Domini directi, quia tunc alienando in Eceleissiam, ne directus Dominus fraudetur
debitis laudem ijs, & alijs Iuribus D
504쪽
Diuerserum Iurisconsilliorum. 68r
mihi ealibus, Eeclesia siue Uniuersitas dorutaria, siue emptiarum, vel haeres instituta expresse in bonis emphy. Motieis potest, & debet insta annum Hadere rem emphyleoticam persea et priuatae habili, extra manum mortia: quin imo quando res emphyleotic non esset prohibita sienari ex pacto, ac donaretur, vel per institutionea haeredis daretur Ecclesiae donataria vel haeres incti tuta in ea se licito at 3o quam postessio aem, obtinere debee Menium Domini dilecti, aliis essed lacus caducitatis. & res eaderet in
etiam sub eadem poena eaducitatis te-3t uetur soluere laudemium, Gai . Papaquas. 46. uum. I. O clari in aequam 1 1. V c. pratereis. Nec substagatve dictat Cappellae, quod Fabritius test eor non tradiderie possessionem dicto. rum hoc orum ipsi Cappellat, di sie n5 fuit actum positiuum in contentum Domini directa, nam de si emphyleuta vendens, vel donant, vel abier alienans titulo singularum rem emphyleoticam sine assensu directi Domini, non cadat a iure Mo, si non tradid tit possessionem,& rem emptoris, dicis quia non censetur translata possessio, neque dominium in emptorem absq;3 a traditione, ad uxLis t. traditionibus .c.de pactis, attamen si alienatur rex per institutionem haeredis de iure valido sine aliqua traditione transfertur possessio, & domi nisi in haeredem, di ex aditione haereditatis, & apprehensione bonorum haereditariorum, ipso iure haeres acquirit possessionem, 33 & domiaium rerum haereditarrarum,. Berous coussi. aa. ρο eons. 61. num. I. lib. D de potest intentare remedium νι. . C. de edicto diu. An .loII. dc alia possessoria idem Bero.eong. I. Num 87.
m. a. Verum quia in casu nostro hae. redis institutio lacta per dictum Fabritium ad fluorem dictae cap IIae, quoad bona praedicta emphyreotica suit inualida presupe allegata Cappella praedicta,eiusque Procuratores sine titulo aliquo saltim legatim, de mala fide possiderunt,& detinuerunt, de detinent bona praedicta eum perceptione fiuctuum, sine solutione deci ma-rum,nullaque obtenta inuestitura debito soluto laudemio, prout suppomea institutione valida,quod negatur)tenebantur soluere, & obtinere, tamquam meri occupatores, & usurpat res bonorum Saeti Monasterii Cassinensis, ex causis, & rationibus praedictis, & qualibet ipsarum sufficie a te condemnari debent ad relaxandum bona praedicta deuoluta Sacro Mona sterio, una cum fiuctibus poceptis, &qui percipi potuerunt a die indebitae praetensionis damnis estpensis, & interesse , ve sperati potest a peritissimo,& Religiosiamo Domino iudice, qui suppleat ea,quae desunt. Laus Deo,de eius Matri sanctissimae Hariae semper virgini. Amen. Io: Dominisus Pelusius V.I. D.
neos baredes non transit,ct deci m
a Emph teusis Ee in antea ad aliat Ecclesiamaon transit. 3 Eeclesiasica dieitur manus mortua j, ideo uon es capax empsi sis, O
s Alienario Mn pores eri is prefanam
uere canonem incidit in commissam. 7 Bona Ecessa deuoluta debent con si da i eum directo dominis.s Bona deuoluta ad Ecri iam non egetfnrentia. ρ Dominus directus babet ex in timento intentionem fundatam. 5s Io Re.
505쪽
I Ali enatio prohibita at siu, non pοισ
Is Alienatio dicituν haredis inuicutιήλ, Io Bona e fleotica E Ma non v ruiunt in innituitam generale ha- redis.17 Tenatον prasumitur relinquere tur quod habet. I 8 Pactum censetur expressum in conrasi one facta in alia concessione prime- .a, si insecunda non fueris expressum censetuν implieitum. Is concessio censetur emanata cum Hssiu
et a contractus legem accipiunt ex conr
s is deuolutionis, dic. ad haec triata pacta principaIta restringit ius totamq9aestionem, 'Primo , Concessici ficta a Saeto Monasterio Cassinensi ad emphyreia sim ad sq. annos de his honis D. Fla minio,& Fabritio de VelIone. . Secundo, Tempus emphyleoticus iam finitum, & expiratum, etiam eminphyleutae finiti,& extincti cum tota , eorum linea,& successsone. . Tettio, Alienatio facta per illos de Velione ιnrequisito Domino dueeta, contrρ fractum expressum, & contra om ius,in Ecelisiam qu est manira 'moraua prohibita in iure,& in Et totum hoc probatur pei factum iu is, nam Fabritio. Vellone .ppes-- haeredem instituenti chflabat legis dispositio, cum emphyeusis Eeclesiastica ad hqredes isti 1 netis uan 'r sire non possit, clarus eli Text. in Saem ricin auibent.de νeb. Eccle nomis aliρον ηἰGlogo D .us. ιμ- ν - δω .mare m. quos iu sui tui clarui, α dei Magis .comuni opinione ita tua . in S.emybdit quam G. verbo ρώιasto dγ- οιο c. Idem Riccius de stoquenti opinione restatur in collectan Ude ibi alias, S plures Decisiones te serthoc idem decidentes,nouissime Greg. Ludovisius XU. dee. Ias. quae decisio in casu nostro est punt ualis. omnino ,
. Obstabat etiam non solum pactume pressum, &indiuiduu de non alienando in aliam Ecelasiam, sed etiam ei obstabat,quia de sui natura empbya te usis Eccjesiastica est, vi ad ali 1 . Ecclesiam non transeat,ita Ast ιιc .de. cis386. ibi excepta Ecclesia quae decisio τideatur, Praecor. . Quod omne ex eo.patet, quia Ecclesia dieitur manus mortua, dc ideo 3 non est capax emphyleusis, ita Sard. in decisi L. O 93. ea rationibus ibi ablatis,
506쪽
Diuersorum Iurisconsultorum. 48 3.
Iatis, O clarus in dicto g. emphteusis quast. 33. Cum deterior esceretur conditio Domini directi, di haec proprietas ei re deretur inutilis,cum semper cardiret spe consolidationis utilis domini, eum suo directo, & esset priuatus alijs
suis iuribus arguendo , ex S. Uusseu-ctus, versic. .egi tamen inriu.de v se. obstabat etiam illi, quia de iure non licet alienare in personam pOI tentem , Balae in auth. quas Milones
recent. O alis Doctores. Obitabat etiam Fabritio , ne haec bona emphyleotica in Ecclesiam lia alienaret sicut caducitas ab eo commissa , nimirum quia vivens ultra biennium a solutione Canonis cessa. uerat, di sic ipso facto inciderat in
potuit de locato,& utrobique communiter Doctores. Nec mora Canonis non soluti iam purgari potest, quia in conccssione Sacrum Monasterium declarauit locum caducitati si cessauerint a solutione decimae, dc sic ipso facto emphyleutae sunt priuati iure suo,& Sacrum Monasterium . cum primum hoc ei γ innotuit , in stetit bona haec tamquam Monasterio deuoluta cosolidari cum
suo directo dominio, ita clarus in LS.quas 8. Qua deeIaratione facta, praedicta bona ipso iure, di absque alia ludicis
sententia dicuntur caducata,& ad SD crum Monasterium deuoluta, ut de 4 communi opinione, aqua non est recedendum , tenebatur claras in iacto Deo quaa. 9. Nec fratres de Vellone iuuantur,
si ipsos soluisse simpliciter asserunt, quia per legitima documeota, &cui,st quando solutio aera Canouis secerunt, docere debent a Nam Sacrum s Monasterium latentionem sundatam pro se habet ex instrumento concessionis,& obligationis de soluendo, ita Clarus ubisupra quast. I. . obstabat etiam Fabio Uellone Cappellam haeredem instituenti de bonis his emphyleusi, non solum legis dispositio, ut ex praeallegatis, sed etiam factum hominis,quod ex pluribus probatur. Primo, Quia haec concessio emphyleotica facta per Sacrum Monasteri stillis de Vellone fuit solum concessio personalis, quod totum clare apparet ex verbis dispositivis dicti contractus, rubi solum asseritur,quod Sacrum Morina sterium concedebat D. Flaminio,&Fabritio Uellone haec bona in emisphyleusin nec ulla de filiis,su haeredibus mentio ficta fuit, & sic tantum concessio personalis dic tur. Quia nominatio personae solum cutali formula contrahendi facit tantum Io relationem personalissimam, L qui ti- heris,s .hac verba . de υust. O Pupiit. Iob t. singulariter Baiae consit. 3o .
Ex quo sequitur si haec couce Ioiacta fratribus de Vellone, dicitur ta a tum personalis,dum illi de Vellone
vixerim in eorum tantum persona durauit, quibus iam mortuis,& sine
Ii ullo haeredis sanguine relicto, Praedicti emphyleusis in persona eorum dicitur finita, L Mela,s nati, F. de aliment. O cibar. legat. ad idem L P coris, deseruit. rus. prad. de proinde Cappella ex persona sua haec bona emphyleotica possidere non potest, ex regula text. me Iig. st de Pigσσ-rib. videlicet resoluto iure datoris r soluitur etiam ius acceptoris. Eflicet Cappella pro se possit excipere , quod fratres de Vellone pro eorum haeredibus etia in haec bona acceperint,ex ιβ pactum inde probat.
ubi quis semper pro se , & haeredibus
iupulare videtur, tamen est aduerte
507쪽
dum in ea se nostro , quod agimus de emphyleusis Ecclesiastica , quae singulariter aecepta ad haeredes tantumas sanguinis, qui sunt in investitura vocati, & usque ad tertiam tantun generationem porrigi solet, ut de communi opinione scribit Goz diuus conm. 7 . quem refert curas Gisupra ρ. xi. O DD. Proinde extincta linea pr dictorum de Vellone , dicitur etiam extincta emphyleusis, nec in alium iterum M. uiuisci potest, adest lex. in ιβ Aream' cum ibi notatis, Τ. defotat. de sic dicitur ad Dominum directum reuers νI c Rota decis asto num. 9. O Io Itavi de hoc amplius quaerendum non sit, cum nec Cappella sit capax huius emphyleusis, nec ullo Iure potest ea sibi acquirere. et Secundo,obstabat Fabritio Vello. ne pactum expressum, & iuratum de non alienando praedicta bona lare- qu isito Sacro Monasterio, vigore c uina ius pacti dicti Fabritij bona haec in
Cappellam alienare non poterat, ex ι . C.de rebus alienis non alien. v bicommuniter DD. Et in iure satis versatum est, quod haeredis institutio dicitur etiam alte. natio, adest ιμι. in ι. A quis priore, g. I certum,c.deIecundis nupti=s, ad idem ι.peιo,gfratre, ubi etiam B. νι. f. de lagat. a. comagis, quod in generali haeredis instit tione non veniunt bo-I6 na emphyleotica Ecclesiae , ut copiose dixerit, & alios refert Surd. dein
quibus in Iocis rationem affert, idem Surdus non patui pendendam , quia testator semper praesumi t ur relinque-27 re ius, duod hallet in re ρ ex L serui electione, S F. de legat. t. eti 1m si tale ius morte esset periturum, & adducit etiam Bart. an Isi uxor patruis C de legat. dc haec doctri ita in casu nostro est punt ualis.
Ten io , Obstabat etiam Fabritio Vellone Cappellam haeredem instituente de bonis praedictis emphyteusis pactum in indiuiduo fictum, vide. licet ne bona hare in aliam Ecclesiam
Et licet speciale hoc pactum in vi. tima concessione sibi facta non sit ex .
pressum,aduertendum tamen praecor,
quod suit pactum implicitum , quod videre licet, dum Sacrum Monasterili in hac ultima concessione se retulit I 8 ad antiquas concessiones , 'in quibus
expresse est prohibitum , ne talia b nam aliam Ecclesiam alienarent, &quod Satrum Monasterium siese restire potuisse magistrat Her,docet Bar. in I. δε ιι. seripsero, V. de condit. OG. I9 monstrat.& lic haec ultima concessio dicitur emanata cum eisdem conditionibus , oe quali titibus antiquarum
concessionum. ex ι. Axe soro cum con-
ώ. st .de reae innit. Ex quo etiam I equitur, quod Fabritius bona haec in cappellam alie-aonare nequiuerat tanquam personam prohibitam,ex ι. 3 S esm autem, C. deiur.emybi. Glosa notabilis in ι. F ua quis, S . ea Iege, psae t eis. Aug.Clarusvbι Apra quali. II. versis. arbitris
Ex quibus omnibus pro Saero Monasterio adductis euide ier insertur , at quod haec bona emyhyreotica adeo ipsis personis de Velione cohqrebant,
quod ad quem uis alium exit a neu a transferri non poterant, arguendo ex ι. us aquas de usu, o habitatione, quia contract. s lcgem ex conuena a tione accipiunt, i. t. SA convenerint, 1. deus. α actus agentium praerer
eorum intentionem 3 On operatur,
vulgata ι.non omnis, Τ A certum pera
Facit etiam pro Sacro Monasterio eum ultima concessio facta illis de Vellone suit temporalis, & ad 29. an. 23 nos tantum, quibus finitis, finita etiam dicitur emphyleusis, & ita eo- muniter DD. de litet sit appositunia pactum de renouando singulis 1 9.annis in perpetuum, hoc debet intelligi si pacta serueatur , dc emphyte usu
508쪽
Diuersorum Iurisconsultorum 48s
Et hoe etiam intelIigitur, quatenus duret vita eorum , qui sunt in inuestitura vocati , dc emphyleusis, quia verbum in perpetuum eadit super renouatione facienda singulis a9. annis, non autem super concessione a s facta ad tempus a s. annorum, & hoe verbum recipit interpretatione iuxta subiectam materiam, de quandoq; intelligitur durante vita, ut per L I. Τρυδες. cap. transsmissa de eo qui e gnouit consang. uxoris sua. Glos in I. in perpetuum, . de procur. But .conm.
procedit quando, ut in casu nostro concessio facta est personae, de in te minis emphyleusis Ecclesiastic ς, quae
importat usque ad tertiam generat O. nem, ut ex Auth. de non alienanae S.
emput.&. ex alijs DD. quae in proposito defuit, & quatenus obstarent ob alienationem fictam in personam prohibitam,praedicta bona sunt deuoluta Saeto Monasterio Cassinensi. Facit etiam pro Sacro MonasteriqCassinensi praetente obitum ipsorum de Vellone finitis iam 29. annis nullam alia obtinuerunt renouation: ab & per hoc fialta etiam dicitur em phyle otica concessio, adest text. in La. c .de donat. qua sub modo Dominus Mantica lib. 1 a. lix. l. num. 8. Otit.
23. num. I 3.ita & taliter quod utile a 7 dominium , quod habebant emphyreutae per investituram praedictam, finitis a s. annis, ipso iure suit extintum,& consolidatum cum directo,t.-Uι-galis, f. de pignoro. Seu ad excludendam Consuetudi. nem, quia introductum est, quod E elesia possit acquirere non ad finem retinendi,sed vendendi,& suorogandi. pelsonam potentem ἰ ea etenim non videtur in proposito attendenda. Primo,Quia dicta consuetudo procedit solum quando in concessione hoe actum sit, ut emphyleutis possit transire ad haeredes extraneos , dc sic quando emphyleuta habet aliquod ius proprium in dicta emphyleusis,&eo magis non est attendenda in casu nostro,quia haec emphyleusis fuit sti- ag pulata pro se,& fratre,& sie ob linea finitam expirauit,& reuersa est ad Dominum directum , Sc in hoc casu agi
O IO. Seeundo, Etiam si esset stipulata pro se,de haeredibus, de in ea emphy- ας leuia aliquod ius haberet, adhuc talis consuetudo susscagatur solum pro
unico anno,& non vltra,vide Gregor. XV. in praeasiegata deos. 19. num. I
O in a*s, unde illo elapso non habet amplius locum , quia non egreditur casum , in quo seruatur iuxta Vult Cons. OIdrad. a 73. num. 3. in e , O
Dominum Ludotis iam in dec. I 6 a. nu.
Tertio, Quia dicta Consuetudo nohabet locum quando uti a casu nostro ultra dispositionε iuris concurrit pa-3o ctum supra reIatum. Bursati. conf68. versio. 3. lib. a. Dominus Ludou in sudeos pius alligata sa9. numeris Io. Coluetudo . n. licet tollat Iegis prohibitionem , non tamen enervat vires
pacti, Dec. consa o8. num. 7. I . parte
corbat. de ea .priuat. O aly DD. Minus obstat illa elausula ad babendum, cte. quia debet intelligi 3i de iure,& restricta ad tempus duran
Facit etiam , quod ultra id , quod esset intelligenda haec clausula, . t ex supradictas, est etiam intelligenda , quod non se ostendit, ut possu transire ad personas prohibitas, dc poten
509쪽
tes , ut ex supra firmatis , & etiam est aduertendum,quod clausula praedicta apposita in parte exequutiva, non ampliat , neque alterat dispositionem principalem , dc non facit emphyteu
Cardiu.Vtaldo, ct alias. Ex quibus concludendum puto, partes Domini Iudicantjs nunc esse
debent praeuia sententia decernere bona praedicta tanquam caducata s&deuoluta Sacro Mon sterio Cassinensi Illa cum fa, directo dominio esse consol Arada, si iecus, quod supponitur, ageretur contra expressum. text.in d. f. s bi. qua et I text. in I.
3i ctclarus Repetendum, Appellat,de simul ageretur contra comunem Omqnium Doctorum opinionem, & Pun-Ωnales Decisiones, Iam Caesareas, quam Pontificias , quae ad fauorem dicti bacri Monasteri; sunt allegat , aduertendo Dominu iudicem, in iudicando non esse tutum in conscientia si recedat a communi Doctorum opinione , alia praecor suppleantur per Dominum Iudicem. Hieron mus Mont'Aquila V. I. D.
I Pralatus Ecclesia Colleniatae,an possis
a Proetirator Generalis constitutus ad exigendum, non pote In cum Decialimaudato Dὼmιnt directi canonem exigere ab emybuuta Incuris , nec Domιno remissa caducitas per receptionem. 3 Emphyteosis concessa ad 2 9. annos eum patio renouatloms qualiter 3ntelli
4 Verbum perpetuum quando intelliga
AF sertur per partε aduersam , quod
locatores, sed Assitiatores alior si bonorum, quae sunt in terra Traiecti,
Canonem . seu decimam exegerunt, etiam ab his bonis caducatis quando videtur remissa caducitas per Dominum directum. Ad quod respondetur,ad remittendam caducitatem per Canonis receptione. ρ requiritur, aut quod ipse Dominus sciens eaducitatem Canonem receperit per se, vel per Procuratorem cum spetioli eius mandato ad ilium exigeodum, Sc requiritur etiam, quod post exact onem hoc ratum ha - 'buem, qui , d linne totum in casu nostro non probatur.
Primo, Nunqu m apparet, quod Domi ius directus hunc Canonem exegerit. Secundo, . Notum apparenspecta Ie eius mandatum, Procuratori ac illum
Tertio, Affictum, seu I natio facta D. Alexandro Bacchino, & ains loca toribus I ritur in generali de bovis indicta serta ad Sacrum Monastemulae Aantibus, nulla speciali facta mentione de bonis caducatis. Quarto, Conductores, seu Iocato res hunc Caoonem exigentes hoc se ceruist Domino directo nihil taente, nec in eo consentiente, quae ignorantia est vera, dc ut talis praesumitur cum scientia non probatur. Locatores excellerunt fines tractis
dati,cum hoc non intelligatur in generali locatione illis facta. Sexto, Dominus Abbas Sacri Monasterij nuc primum de hoc notitiam h. buit, quod non solum illud non ra. t filauit, verum per speciale manda- . tum Procurationis suo Procuratori substituto factum declarando suam voluntatem , annullauit, cessauit, de reiecit omnia, & singula acta iactata per dictos locatore1, tanquam facta Diuitigod by Corale
510쪽
Diuerserum Iurisconsultorum. 487
ipso, & su o Monasterio insciente, &in damnum, & praeiudicium dicti Sacri Manasterii, quae omnia casa, &nulla sunt declarata per di ctum lubsti.
Quod totum ex iuris dispoctione, dc Doctorum sentεtia probatur, nam manitati iuris est, quod Praelatus Ec-x clesiae Collegiatae, se ii conuentu alis non potest Dius remittera .caducit
temper Canonis leceptionem . Ita communiter Doctores tenent cum si a comuniter recepta in cap. potuit in verbo expetL Alexand.conj. S. numis 18. Lb. Imoι.m d. cap. por*ιt nu. y heirca em, quod ita teste ut clam muniter DD.quem refert Alexanis. cong1 O .num. I s. hb. 3. ct Cepoda son uociuili 66son num. 3.ct De .co . 3 29. num ., 3.& hanc esse communem opunionem, testatur Iastu d. ι. a. nu. ISOs Ruin.conf7o post uum. lib. . Mani felli etiam iuri est. quod Procurator Generalis constitutus ad exi
a gendu n non potest . bsque speciali mandato Domini directi Canoncm-a exigere ab emphyleuta incursis , di si illum exegerit, non propter hoc dici
in aecy Marob ψ93 9 Tandem non obstat, quod dicatur concessa ad 29. a mos cum pacto rein nouacidi in perpetuum si agulis 29. 3 annis, quia intelligitur primo si pacta
Secundo intelligε tur,quai unus duret vita corum, qui sunt in investitu A ra comprehensi, quia Verbum perpetuum recipit interpretationem secudum subiectam materiam , & intelligitur quandcque durante vira, ut per ι. .pro oc. cap. ιransmisis eo qui cognouis cossag .vxoν1shae. Glos in Lin perpetuum, F. de procur. Butruus cos. 49.cιrca finem. RAH .co l. 143. num. 6. Alexanae consit. 86.ntim. 2 l. I. quod procedit quando in casas fraconcessio facta est pi rsonae. beta An.
phyteusis Ecclesiastica , quod importat usque ad quartam generatiou Em, ex Auιλῶ non ahenanae S.e 0t. σeχ alijs, quae in proposito dcficit, α . quatenus ostiret ob alienationem fictam in personam prohibita in bona simi deuoluta Sacro Monastello Cas-
Argumentum defrudo adem buusim
7 Reuocatio non eni Ioua alienam. 8 Contractus libellarius ad renouandam singulis 1 9. anms es concestonis per
9 Datio ad libellum, ct cautelarum νε n tiationes,υel ex pacto,υel ex consuetudi umeri solet. I o Domanio rei ab initio semper transfer