장음표시 사용
41쪽
Tab. V Q. Quae de Coelaletis narrat Valerius admodum
variae originis sunt, neque de auctore geographic quaeri pοtest. Coelaletas plaustra habitare ex Scytharum descriptionibus apud poetas repertis satis inepte transtulit i); nam quae apta sunt Scythis immensam planitiem tenentibus non apta sunt genti quae fines montibus refertos et inclusos incolit Prudenterioratius ad
III s. Scythis tribuit quod Scytharum erat:
Teutonte ritu soliti torquere citet .
Coram VI s). De Corallorum sedibus sufficiuni quae Lan- genus ad Ires disputat Addo locis ab eo allatis Liv. XXXVIII
1 De Scythis ipsis hoc narrat VI BI.
per 36. Quae de signis Corallorum narrantur a Germanis translata sunt. Tac hist. IV 22 hinc eterαn um Ohoe lium lania, inded romstet silais lucisque ferctrum invines , ut euique senti inire proelium mos est. Germ. T Ostiesque et lan quoedαm detractαlaeis in roelium fertint Plut Marius 26 Cimbros taurum aeneum secum gessisse narrat ). οrr quis est qui nesciat Germanos proelia non concentu comuum sed barrit illo commisissos). Simulacra Iovis iam agnerus recte explicavit.
Danusius IV 18). Argonautas in Istrum intrasse, et inter Istri ostia Peucen insulam sitam esse Apollonium secutus Valerius narrat Tamen auctorem geοgraphicum adhibuit Istro septem ostia tribuens Istrum quinque ostia habere tradunt erod. IV T. Ephorus h. T. Scymnus T 5. Dion Per Bol. Avienus odo. Priscianus per 2so. Arrianus anab. I 8. M. Arrianus peripl. 31. Anon peripl. 3. Claud. b. Get. 38T. des eos. Ηοn 63. debeti Poll. 33T S tem ostia tradunt Ptol. III Io Strabo p. 365. Mela II i, r. ac Germ. I. Amm. XXII 8 ... Sidonius
cam. Tl o Valerio Isid. orig. XIII i. Solinus Id. Dicuit. VII 8. Ovid trist II 18s. Val. Flacc. IV I8. VIII 85. Stat. silv. , sis. Silius III IBI. Vib. Sequ. . . Tabula Ebstorfianas. Ex hac numeratione locorum discitur Graecos scriptores et Latinos ab eis pendentes quod antiquioribus auctoribus nituntur, quinque stia tradere, Latinos scriptores et Graecos qui ab eis aut ab expeditionibus a Romanis susceptis pendent), Septem Stia, quod imperi aucto illas res melius perspiciebant. Item Latinae originis ex ostia sunt, Plin. IV T s. ab Peut Tria ostia, quae schol Ap. IV o tradit, illa tria gravioribus navibus apta sunt quae nos quoque in lud ediscere solemus Ovidius primus est, apud quem Septem Atia reperiuntur, neque est cur contendamuS septem stia ante id tempus nota fuisse quo Moesia ab Augusto
42쪽
non 8 semctemini memorem cum eaeittis matri
formavit Valerius ad similitudinem versus Vergiliani Aen. VI oes septemfemini turbetni r id osti Nili. ad rem ipsam depingentiam Vergilii versus non valuit. Ge-irin 12. VII 236). Gelonis saepe poetae utuntur ut
populum quam remotissimili significent velut Claudianus decies eis ita utitur tamen non dubito quin Valerius in eis commemorandis auctorem secutus sit, nam in libro sexto inter pugnantes ne unam quidem gentem repperi quae non ex chorographia sumpta sit in reliquis libris saepius poetice barbaras gentes appellat, cuius rei vestigium in sexto libro non reperitur Geloni earum gentium sunt quas omnes scriptores ex IIerodoto petiverim nihil novi addentes. Plin. IV Tophris se eontinentem introrsus tenent Atichelcte sud MOH φαnis Oritur, Neuro ud quos Dorysthenes, Gelani, Irissctyrecte, Ludini. Quae gentes omnes ad unam ex Ilerodoto petitue simi Phas quam Plinius Valerii auctor de
eis non narravit, neque Valerius quicquam maioris momenti de hac gente refert.
Gerus VI 6T Reliqui auctores hunc fluvium Gerrhum vocant, unus Valerius metrica ratioti adductus Scribit Gerus. v. s.
Bastarnae. Recte Valerius hunc Gerrhum una cum Byce lacu commemorat, quia, ut illius aevi geographi putabunt, in hunc lacum se proicit Plin. IV a Duces . . . . reciPit mnes Ducem, Gerrhum, myctnim, eae diterso renientes fructu Item Ptol. III 5,3 Gerrhum in Bucem lacum influentem facit. De Gerrho fluvio in Bucem influente Iirimus auctor nobis Plinius est Mela lacum et amnem Ducem novit Gerrhum eodem modo describit quoruerodotus IV is et I 56, qui de hoc fluvio ,rimus auctor St. Consentaneum est Gerrhum erodoti enudem esse atque Plinii Valeriique descriptio autem non omnis i eadem est, cumierodoti I pars ad verbum fere concinit eum Ilerodoto et Mela Plin. Iv8 nam Gerrhus Basilidas et Nomadu Sepiarat Mela I, I, niam Geb- hos infer Dasilidas et Nomadas resteitur. IIerod. IV 56 Γ bbo: i disco' c
Gerrhus a Uypaem receptus in sinum Carcinitem sese effundat. Res ita videtur fuisse, ut Romani, qui annos in illas regiones venerunt Gerrhi nomen eorum fluviorum cuidam dederint, qui in Bucem lacum influunt, credentesierodotum vel potius geographos ab eo pendentes eum significare qui error facile nasci potuit quod Buces proxime accedit ad Carcinitem sinum. Expeditio illius anni os descriptiones illarum regionum multis novis nominibus ditavit Mela qui librum suum a go vel o edidit vetoribus descriptionibus nititur, Plinius, qui a T librum Tito dedicavit, novis Ita discrepantia facile explicatur. Valerii auctorem, qui item nova descriptione utitur, post a. is scripsisse inde
Ab hoc Gerrho separandus est alter qui in mare CaSpium influit, Ptol. V, 12,2. Getae. De Getis Valerius nihil narrat quod eorum proprium sit. Sesostrini Getas bello petisse exierodoto II Io 3 desumpse
plici re vetas i Erum a Tisipdi et Lattetu, ita Valerius poetica licentia fingit Sesostridem clade suorum territum exercitum reduXisSe, dis Reliqua e chorographia hausta non sunt. Terram Sperorum Getarum Martis sedem esse saepe legimus , ut Verg. Aen.
VII 35. Stat. h. III 221. Auson epigr. I T. Acerbissime in eos invehit Ovidius in Tristiis et ex Ponto carminibus. VI I Valerius Martem Getieis contris venientem facit,
quae res nullius momenti est. Nusquam traditur aut omnes Getas aut partem eorum rogodytas fuisse Poetae vocabulo antri saepius utuntur ut nomen terrae aut regionis non simpliciter et aperte, sed per ambitum verborum describant de ipsius vocabuli vi omnino nillil iam superest in tali conexu. Cf. Rothstein ad Prο-pert. VI, ii Valerius hoc vocabulum valde adamasse videtur,
quater e ita utitur ut descripsi, I I 8. I s. I T6.
43쪽
nebrus. obrus Thessaliae fluvius poetis notus est tamen Valerius adhibuit chorographiam IV 63 fluvium divitem appellans. Iam de Vitus cognovitiebrum ita dictum esse quia aurum
vehat Plin. XXXIII, 2I urtim inueenitur in nostro Orbe, ut Omittomus Indi, cformicis ut Pud S th brmis erutum, tribus modis flaminum ramentis, tit in Iris Ni micte, rido Biaiαe, Hebro Meteiae, etc. Patet Valerium eam rem chorographiae debere, poetis non nota erat ut Pactoli aurum. Item Senecaruere. Oet. 62 geographico auctore SuS St.
τη καθηκou Tic EXoλDubtα παραTEvOμEvoc ueto it ripo EPύλαet Ev. Adnotat editor: conligendum videtur ex titulo Olbiopolitas IIylaeam possedisse, quamquam in eam transitus fuerit periculosus; cur autem frequentes illuc venerint v I cetosa Zaeotic incertum ). Ergo IIylaeam in sinistra ripa fuisse nemo iam dubitabit. Descriptionem I laeae, VI 6
Densior ictus lisquam ne celsior aetulit, si Supplevitinalbelius. 2 Celebrabant nitλλtiet cf. Dionis Borysth. cap. s. o bolxo naeo cincerat pars II laeae.
Valerius chorographiae debet, et Molam II I, 5 siliet deinde sunt quα mmcimαε α ferro ferunt Rem chorographiae debet, verba Vergilio Go II 123 perit Indictaeos
imus equis re re medio rictet est n e Onfugre tumido fremit ister quα. Apud Jagyges moris fuisse ut senes interficerent nusquam legitur quamquam SaepiSSim JaZyge commemorantur. Tamen inde non sequitur haec ab alia gente translata Sse, praesertim cum hane immanitatem multarum gentium ferarum, ut d agyges tum erant, propriam fuisse et ab antiquis et a nostratibus scriptoribus tradatur. Addo locis a Langen allatis ' nonnullos ubi eadem res legitur Plut de Alexandri s viri. s. fort. I 5 κα Σo otetvouc Ei Et CT TE T SPE CXα μη povasatv. Similiterierod. 216 de Massagetis: oupoc C: λῖκtri et ps T DREETα ἀλλο με ΠυξEic' ἔπεά e Taptorum Evητα κάpetet, torpoσηκovrd o Tάveta GuvEλ- bovete i uoueti 1tv κα ἀλλα π=oβατα ἀ 1α αυτ β, Aetetveta: δὲ τακρεα καetasu, ceoveteti ainde Euseb. Praep. IIβ inde IIieron. adv. 1 Cf. p. 5.2 Cf. p. 8.3 Vehementer suspicor illi locum a Langen allatum e Valerio haustum esse, ita ut res inruispanos translata sit.
44쪽
Jov. II T). Idem fere de Issedonibus Mela II ios indo Solin.8d do Sardis Timaeus ap. schol. Plut resp. 33T' narrat Ta
esrom me moriuntur scirentes et micos cum M Senectutem Benerint
lupulant et deue ant. Cum res apud tot gentes feras inveniatur non est cur dicamus Valerium eam ex IIerodoto SumpSisSe, Praesertim cum reliqua, quae de Iagygibus proponat, vera Sint Suo iure Valerius Iagyges equites esse narrat imus equis), et Tacit. hist. III 5 princises tarmatαrum Drusum, senes quom Citαti repimen, in commilitium diciti. labem quoque et vim equitum, quas besent, gerebunt. Sedes quoque Jagygum recte describit Valerius, nescio cur Langenus ad VI 2 contendat eos non prope Istrum habitare, fortaSSe commotus Strabonis auctoritate, quae non pertinet ad Valerii aetatem. De migratione Iugygum occidentem versus nonnulla nobis tradita sunt. Omnino credi non potest eos ortos esse ab Exomati8 u. v. p. 2j. Trans Tanain agyges non novimus, Pompeius non eos videtur dicere sed Zygos, apud Diod.
ἀμet otκio ou petoto Etetra v. Strabo igitur eos partem septemtrionalem eius terrae incolere dicit quae Istro et Borystheno includitur ut videtur Prope Alpes Bastamicas ditum eorum recte
depinxit Reinachius. Strabonem vetustiores scriptore secutum PSse non in obscuro est. Ipsius aetate Jagyges ad Istrum pervenisse videntur, cuius rei vidius optimus testis nobis est. Ibis 135 ex P. I iis. IV , r
Cum Dacis discordantes eos reperimus apud Plin. IV o, Moesiae provinciae vicinos Tacitus eos inducit, hist. III 5. Optimo igitur iure Valerius Iagyges ad Istrum ponit, auctorque eiu ante Ovidii exilium scripsisse non videtur. Inde ab altera parte primi p. C. saeculi Jagyges introrsus adverso flumine Istro migrabant; Tae ann. XIII narrat eos anni regi Sueborum auxilia equestria praebuisse Ptol. III Iagygas Melanastas inter Tisiam et Danuvium ponit. In bello a Marco principe adversus Marcomannos est copiae eorum SaepiSSime una cum Marcomannis et
Quadis appellantur, ut a Dione CaSSi Ti, -ig. Pars eorum in prioribus sedibus remansit, Ptol. III 5, . Ammianus XXII 8, si antiquos scriptores secutus huius rei testis non est. Inde migranti parti dagygum nomen MaetetvάGetet iuditum est.
I.αfris VI 12 i). Nomen Latris Scythae a vocabulo cirpictatum abhorret a consuetudine Valerii. oc nomen ut multa alia originem repetit a chorographia Plin. IV si quidum haechctbilctri, Hallam usque Iuuetum, Grinutis, Tenedis, Sciris, mi risfrαdunt, sinum CFisenum Occiri et in Osti eius insulam ctfrim. Est igitur insula in oceano septemtrionali sita, sertaSSe ea, quam hodie Oeae vocamus. aec insula in chorographia Valerii descripta gravissimum testimonium est hunc librum non ante medium p. C. saeculum primum conscriptum esse Mela eam nondum novit, nedum Strabo Praeterea inde luce clarius apparet totum Europae ambitum in illa chorographia deseriptum fuisse. Lycus. Recte ossius emendavit bous, quod et proxime
ad tradita accedit et re flagitatur, quia illo loco VII do fluviis
agitur a septentrione in Pontum et Maeotidem influentibus msfer, Tanais, rum, Pαnis, Non , meos . Cf. s. v. Novas p. 8).
In his fluviis Lycus ille Bithyniae fluvius ineptissime ponitur, qua de causa nonnulli viri docti quos haec difficultas non fugit,
45쪽
haud inepto coniciebant Tyres. Est autem re vera fluvius Lycus in Maeotidem se proiciens, erod. IV I 23. Ptol. III o. itaque neque de Lyco Bithyniae neque de Tyra cogitandum est. Maeotis. Duas res adnotat Valerius in Maeotido commemo
neque enim lacta sentibus ulla diti . Quicumque longum indicem gentium circa Maeotidem liabitantium legit ita dicere potuit tamen liarum ipsarum gentium numErum geοgraphi extulerunt, velut Steph. Byg. Met oreti a ivo: Rui3tXovμEIteteto Res Toλuetvi pimetrorum. Maeotae non ima gens sunt, Sed hoc nomine complures complectuntur, ef Strabon. p. si otii 'vetet 8 Et Eθυη TXΣtu, Solin s dires triιm terrα, frequens P relis
numerosis et immαnibus Ilis duobus locis eum illo Valerii versu coniunctis nisi statuimus Valerium haec dicentem a chorographia pendere. Verba ad numerum Maeotarum extollendum VI 36 3s)Vergilius ei subministravit, VI 25 s. Multo graviora ea sunt, quae IV I sa legimus de causis cur Maeotis et Pontus tantam vim aquae effundant. Verba Valerii cesserunt litorab Langenus male interpretatus est. Uberrimo verba Valerii explicata invenies apud Polybium IV s. o O η καλoυμΣvoc Ioveto EZEt ritu 12 TaptμET O STILI et viv
2χη tua et in et et o setoμάτω ὰvα κ ov. Sequentibus capitibus Polybius rem etiam accuratius tractat Litora limo promoveri iam vetustiores viri docti cognoverant velut IIerodotus II 5 Ao-gyptum inferiorem donum Nili appellat. Cf. II 11. 15. Vides ex Polybio, quam aecurate geographi tales res tractaverint. f. Strab. p.ras. i. Diod T. Maximi Tyr. XoIo 32 s. Arist. Meteor. VI . Iam diu cognitum erat Maeotidis aquas in Pontum magno impetu fluere, unde IIerod. IV 6 Maeotidem matrem Ponti appellat Maeotidem et Pontum multis fluminibus ingentem vim a piae invehentibus paene dulcem aquam continere neque salsi esse saporis facile intellegitur et iam pridem intellegebatur. Observaverunt hanc rem Polyb. IV diis Strabo p. o. Arrian. peripl. Io Macrob. at VII 2. Amm. XXII 8 .g. Philostr. imag. I 13. Curi VIo, is Plin. Icos Sali hist. III 5. Valerius igitur IV 2 hanc quoque rem chorographiae debet; nebularum quoque mentionem IV 2s inde sumpsit, et Melam Io 2. Amm. l. c. id ex P. I 3, 5i. Vides universum illum locum Valerii sumptum esse ex chorographia, quam Similem disputationem continuisse atque eam quam apud Polybium legimus verisimillimum est. Ipsum Polybium auctorem Valerii esse non credibile est, quamvis appareat Valerium Graecos scriptores legisse; id autem ut rem uno compluribusve auctoribus interpositis a Polybio repeti, cuius auctoritas permagna erat. Methone I 388). Mothone oppidum Messeniae abuti poeta commemoratur neque ullis fabulis nobile est. Coniungitur a Valerio cum Elide, quam Homero deberi Od. 21, .i epitheton 'Ita equis nos docet, et cum Aulone, v. v. p. bs). Non dubito, quin Methonen chorοgraphia poetu subministraverit. Moesi VI 162 Sedes Moesorum renarrari ion spum PSt.
46쪽
Moesia provincia cοnstituta est imperante Augusto a M. Crasso, Liv. per Id. Flor. II 6 IV 12). Cur Valerius eos mutatores equorum appellet reliqui scriptores nobis non suppeditant, Manilius V 85 s. a Wagner adlatus rem non explicat. Sine dubio Valerius hanc artem desultariam ad arbitrium suum ad Moesos transtulit ut artem magicam ad Choatras, atque armandp. o mihi persuasit hanc rem e Livio translatam esse, qui XXIII sos de Numidis haec narrat nec Omnes Numidete in derutro locuti cornu, sed quibus destillorum in modum binos trαhentibus equos inter cerrimct 8α e Fuctrici in recentem equum eae fesso i malis
Myrace, ibisis Colaxem haud procul a Borysthene procreatum esse apparet ex IIerodoto, cui totam narrationen debet Valerius(cf. Ib) firmatur haec sententia Myracis fluvii mentione, qui ab urbe Tamyrace ad Carcinitem sinum ita separari posse non videtur Myracen fluvium eum esse quem alii Scriptores Marin appellant omnino credi nequit. Nihil certi de Myrace fluvio cognitum est itaque uno Valerio nisis coniciendum est parvum fluvium esse qui haud procul ab oppido Tamyrace in sinum Carcinitemae proicit. Una cum hoc Myrace tractandus est Tibisis fluvius quem minimo spatio a Myrace seiunctum esse ex Valeri colligitur Valerium libidini de indulsisse ut Tisiam aut Tibistam in has regiones transposuerit plane incredibile est. Eadem docausa ibisim Thraciae fluvium, quem in Istrum influentem describit,drodotus IVos, repudiandum AS cenSEO; Praetere monendum est Valerium omnino nullas res geographicas Herodoto debere, neque ex illo Colaxis historiam describentem fugisset Ti-bisim maximo spatio a Borystliene separari; si ex Herodoto fluvium desumere voluit Borysthenes adhibendus erat. Mirum esset, si duorum arte coniunctorum fluviorum alter exierodoto sumptus esset alter ex chorographia. Itaque uno Valerio utendum est adsitum huius fluvii definiendum. rcires Myraces Parthus ab hoc fluvio nomen accepit; eius pugnandi rati VI so s. descripta a vera Parthorum est. Netiri VII 223. Neuri ut nonnullae aliae gentes apud geographos ita descripti inveniuntur, ut dubitari nequeat quin IIerodotus unus auctor sit, nisi quod praeterruerodotum hoc vel illud
eis affictum est f. Aelian T. Ubi duerint recte augenus
exposuit Saepius commemorantur et apud pedestres scriptores et
apud poetas addo locis a Langen allatis Properi. IV , . Avien. 3 6 Rav. IV 2. Dicuit T. SOL 2. Mart. Cap. VI 663. Steph. Byg. non peripi os . Quae Valerius de eis narravit lacuna absumpSit.
hiusa VI b). Recte Valerius Ophiusam oppidum una
e' 'Ostouoset. Plin. IV 2 cictrus omnis Idrα Pid nomen in mens hi Me Ophius dieebo,r. Apud Melam II I nomen Ophiusae non legitur quae Valerii de Ophiusa sententia fuerit
non apparet, tamen veri simile est eum cum Plinio consentire.
Cf. Neumanno p. 35 T. Quod de gelidis venenis Ophiusae adira ipso finxit ex nomine oppidi ab Sic ductο. Pontus. De Ponti quis abundantibus cf s. v. Maeotis p. Th). Item chorographiae debetur comparati Ponti cum Scythico arcu, IVT28. Imprimis hac re utuntur, ut demonstrent Sallustii situm Pontia Valerio excerptum esse, cf. Mulienti. III p. T5. Maurenbrecher, Sallusti historiae p. 135. Tum facile res non transigitur Sallustium hac comparatione usum esse testis nobis est Servius ad Aen. III 533 tamen alliistius neque primus neque solus Ponti figuram cum Scythico arcu comparavit Gardthausen. Die g
graphischen Quellen Ammians, Iahrb. ii Phil. u. adag Suppi
6 p. lo uberius exposuit Eratosthenem auctorem huius comparationis esse. Inde ab Eratosthene in omnes fere descriptiones Ponti recepta est: addo locis a Langen allatis schol et Eusth. ad Dion Per I 58. non geogr. cap. 3 Geo . Gr. min. IIbos). Cum etiam Strabo p. 125 hac comparatione utatur, quem Salliisti hausisse nemo contendit, addens iam complures id fecisse atκά oueti a tua: quibus verbis Graecos significari ip-
47쪽
paret , colligendum est iam ante Sallustium imaginem apud eographos usitatam fuisse eodem iure ex Plinio et Mela colligitur in Valerii quoque chorograpitia Ponti figuram cum Scyllite arcu
comparatam fuisse. Tot scriptorum mentione apparet quantοpere illa Ponti eum arcu similitudo geographis arriserit, neque mirum esse quod Saluistius, qui ipse quoque chorographiam aliquam X-cerpsit, ea et ipse usus sit. Num inde aequitur Valerium Sallustium expressisse Cf. ardili. p. 55 o. Tales comparationes
apud geοgraphos saepius leguntur vehit Plin. VI 8 do mari
Caspio haec profert inrumsit utem rit m ibo et in lanctitudinem viatiosis, citque tibi revit in latitudinem scindi natis obli-qucitur Ornillis, relat, meolium lacum descendens, sicilis, ut ureor est M. Varro, similitudine. Salhistium autem ut hominem geographiae non deditum nego talem comparationem fingere potuisse id Eratostheneum erat.
unterbrochen ir etc. Hanc rem ab auctore Valerii descriptam fuisse non nego, neque falsa est tamen ex illis locis mihi quidem non apparet Valerium id significare voluisse quod Militen- hosfius eum significantem facit. Reliquam descriptionem Ponti ab auctore geοgraphie petitam esse mihi quοque persuasit.
montis II 6 6). Propontidem Valerius chorographiam suam secutus descripsit v. s. Maeotis p. so). Psomotheri 36 ). Psamath Taenarii promonturii oppidum
a reliquis scriptoribus retuet illos vocatur: Iet laeeti Ti nomen Omphirium hominum et locorum erat, et apii nomasticum. Non
abhorret a Valerii consuetudine, ut huius nominis, quod apud Ovidium legit, similitudine permotus verum oppidi nomen mutaverit; cf. quae sub voce Peli exposui p. 23). Valerium oppidum significare apparet hanc rem recte exposuit Langonus ad I 36 . Psamathuntem oppidum satis obscurum neque apud unum poetam
repertum Valerius chorographiae debet. f. Aulon p. s).Grmαfαe. De Sarmatarum sedibus Valerius haec profert:VI 162 una cum Moesis appellanti ur VIII o mare prope D nuvii isti Sarmaticum Pontum appellat, VIII 18 Peucen adi
maticam nympham. VI 235 indieatur Sarmatas initimos Colchorum esse. Quae omnia vera sunt. Sarmatarum populu maximus erat, qui permultas gentes uno nominae complectebatur; undae efficitur ut scriptores non semel varia te divi tradere videantur quamquam non varia sunt f. Plin. IV i S thetrum nomen tisquequαque frαnsis in Grmctfm fmque Germαnos et is iis trige, illa dur it Peliciti quαm quieriremi pensium detrum cist fi r e celeris moricilibus depunt VIIT Grincilete, Medorum, Mi ferunt, suboles, re msi in miat senerαdtingi. VI et fine mi indes et Muromαfcte multis nominibus, tali line Abgocte non sαucioribus. Mela I is, ii Iliscis eius Guromαfαe et istans aeterenti vossident, uncctens liquot vici et liquot nomino. Sarmatarum rigitur momen multa gente complexum est, neque mirum est intra fines Sarmatarum gentes reperiri quae ibaliis scriptoribus etiam Scythis adtribuantur. Merodoti aetate ultra Tanain incolebant, undae progressi paulatim occidentem petebant Scythis adscitis ut commixtis aut deletis saepissime ab eo tempore Scythas cum Sarmatis confundi et alii docent et Diod. IV 5 Cetu; Σαρμαet ou ob litotetvstiet et poetet opauouetis Strab. is 2 ΣαρμαTeth, et oueto Σκυθαι Mithradaticorum bellorum aetate ad
Istrum nοndum pervenerant quamquam Appianus eo Saepe com
nullo loco concludi potest Sarmatas ad Istrum fuisse; contra demonstrari potest eos tum Istrum nondum attigisse. Florus I s(- IIIo narrat: rabilis acos T sy Grmαt usque errenit, Lucullus Assi terminum sensitim Irinαin laeumque meosin Verba in dormαι usque ferrenit movi significant Appium Danuvium tranSiSSeo quia sauloe ante Romanorum bellum in Dacia gestum enarratur Firmatur haec sententia Appiani cap. 5T, qui inter Thracas et Sarmatas Scythas interponit ex cap. 6 apparet Sarmatas ad Tanain fuisse. Beinach. p. 6 Die Sarmaten, Melchenoch gum grossten Teil Nomaden baron, 'emolinton das Gobiet
tate Bastarnae Sarmatas Secemebant; quam rem recte intellexit et depinxit meinach Sarmata, igitur Mithradatis aetate Istrum nondum attingebant, neque Sallustius eos ad Istrum ponere potuit. Valerii auctorem posteriori tempori adscribendum es8e etiam iliares firmare possum Tacitus et Valerius insulam Peucen eodem
48쪽
sero modo describunt. Tac Germ. Peucini . . . . oenubiis mixtis n-nihil in Sarmatarum iubistini foedantur. Val. VIII 2IT Peucen Sarmaticam nympham vocat. Peucini autem non nisi longo tempore interposito in Sarmatarum habitum degenerare potuerunt Strabo p. ob Peucinos veros Bastarnas esse ait. Ut Peucini Sarmatae fierent evenire non potuit, nisi per longum tempus finitimi Sarmatarum fuissent itaque cense ante medium P. C. saeculum primum Peucinos Sarmatas vocari non potuisse. Inter Mithradatis et Augusti aetatem Sarmatae ad strum pervenerunt Augustus periculium intellegens iam bella cum Sarmatis gessit, Flor. II 2s M IV 12). Dio b d ad 55 so Strabo eorum sedes ad Istrum sitas iam novit p. 2s6 365. Optimus testis Ovidius est qui eos ipse vidit et sescenties de feritate eο-rum queritur; TriSt. I 2, 2. 3, a. 8 eo. III 3, . o, , d. 12, 3o.
Per totum fere primum . . saeculiini ad Istrum inferiorem SeSe tenebant, Nela IIIo, as Senec. quaest. nat. I prol. T. VII, T.
seph. b. S. VII s. Ibi commorati esse non videntur, migratiοοccidentem versus non intermittebatur dam Irim saeculo introrsus in mediterraneas regiones migraverunt Istrum sinistra iubentes, aetin IV io, ibi coniuncti eum Quadis et Marcomannis Arrian an . I 3 Ex imperatoribus multum negoti facessiverunt: imperatο Marcus re bello Marcomannorum cognomen Garinatici primus traxit, IOHI3is. 2 28 Tod. 58s i. add. 383T. 38 8. Eodem Modo iique Alani et Jagyges non omite Sarmatae occidentem versus demigraverunt, par eorum ultra Tanain remansit; itaque tuo iure Valerius Sarmatas initimos Colchorum esse indicat Etiam alii scriptores Sarmatas ad ilivum orealem Caucasi ponunt Strabo . . si is opi Et Caucasus M arpoc orovμε diu 'E A1petvtetv και η 'Iβη 'tetv nipo spXTorum S et vivΣα ' Tiou TEotet saul infra narrat in Dioscuriade Colchidis oppido mulias gentes eommeare et pμαetcit 'Et et Co TXEtouc, ItetvTEc
recrudunt ius Sarmatis Plin. VI do inicie quae ser steriam in or lactendunt Portas Sarmaticas in Caucaso deseribit Ptol. V s, it i5. a pοrtas non sine causa ita appellatas esse docemur a Mitο, ann. VI 33 Sed Hiberi se tim potente Copia es Sarmatαm in Armenio ruti essundunt. Anon. geogr. comp. c. o unculetαι δὲ τῆ
descriptiones huius Sarmatarum sedis apparet tamen videmus Valerium concinere eum geographis Suae aetatis. Tum Valerius narrat de Sarmatis, II si res. :S--fima finiam Oritin dedisset insedisse domos tristesque tabit se ruin
lat. Barb. p. Is6, liber generat. p. Io I 2 8atis ridiculum errorem commisit, ut Sarmatas et Sauromatas tuas varias gentes FSSe crederet. Putares id fieri non posse sostquam ipse IV S dixit: Alias Getae, Daci Romanis dieli, alias Sarmatae, Graecis Sauromatae Ne id quidem ita se habet; iam pridem ante Romanorum aetatem TheophraStuSh IT scripsit et et ipet hoc his Mouet petet v i et livetat Teumat, et tituli oppidorum Graecorum ae Pontum sitorum, ut Gorgippiae apud IPE. do2'' log hac forma utuntur Poetice Σαμάτα vocantur a Dion. Per. o. cf. Eusth ad 28 3 I uprum stetet ab Eudoxoriap. St. B.), Scyl. 68. Plin. VI 8 Formis Sarmatae et Sauromatae promiScue utuntur auctores totidemque Latini formam Sauromatae quot Graeci formam Scip. etet adhibent. Similem errorem, Plinius Ptolemaeus commisit. Ihoxolanorum gens ab omnibus scriptoribus una forma Ah olim vocatur; Ptolemaeus finitimos Rhoxolanorum meuχαυαλobc SS: ait credem NOS aliam gentem esse. Vera forma nominis, quam nultu Scriptorum nobis tradit, est tu istixos IPE Chersonnesus No. I85 Panticap. 86 quae indigena forma aliquo modo ad Ptolemaeum perlata cau8a fuit, ut tatueret iuxta Rhoxolanos gentem Rheucanalorum incolere.
49쪽
v 232 eques Sarmatarum lime in modum describatur: Grmcificae coiere ianui fremitusque irorum semiferi risere his molli Z ieci catenet id quoque tumen equis; t equi porrect Per Tm es e ut insentem eαmpis hostilibus uni amfert mea Obnim penu oditque irum incidit equum doeilis res ira illaque resinquicitque iterum medios non tαrdi ire re hostes
insentis frenoto tarmis conti. IIaec omnia neque inventa neque translata sunt. Sarmaticae pruinae saepe a poetis non sine liorrore quodam commemorantur, neque necesse est Valerium eos auctori suo debere. Ovid.
Florus II M IV a 2 nihil a cietem nises Prui sque et sum tabent. Reliqua sine dubio ex auctore sumpta sunt Scythae plaustra habitantes antiquitus noti erant saepiusque commemorantur, velut Pindar. h. io Chr. Aesch. Prom. o T. ippocr. Tapi Eapisvp. 56,ulin Scythis a Sarmatis adscitis etiam Sarmatae oli1αξ-otvo appellabantur; ubi notandum est id non ante primum p. C. Baeculum fieri.
qui Pro edibus laustr tabent dicti Am obii Plin. IV o Sar--fαe, Gr eis GurOmαfcte, eorumque mmetrabit u A si Tac. Germ. 6 Noe omni dirers Sarmoetis sunt in laustro equoque meensibus Tab Peut VI 2 Am obii Sarmαfαe. Valerius igitur hic quoque eadem tradit ac reliqui scriptores sui saeculi. a malas, ut gentem sub arcto positam bracis vestitos esse consentaneum est, multisque imaginibus nobis servatis Scythae bracis vestiti reperiuntur. Jam,ippocrates rapi Eaptis cap. 22 exfr. Scytharum bracas deseripsit, atque inde nonnulli, ut Lucanus
et qui te lareis imitαtur, Grancisci, brα, 8.Ηaud scio an Lucani versum respexerit Valerius Semifer 'a-lorius Sarmatas VI 233 appellat id iudicium secutus quod Romani inde a bellis ab Augusto eum Sarmatis gestis faciebant. Florus II 2s - IV I 2 fons bαrbαries est, ut nec intellis-ιφαeem Ovid. Trist. III io,
GurOmαfcte cinctunt, fer sens, Bessique Getaeque. Mela IIIo, a sena Sarmatarum hαbitu rmisque nrthicαe r aeimet, resut f caesi verimis it instenti. f. Senec. Ηerc. fur. 538. Strab. p. 362. De armatura et pugnandi ratione Sarmatarum Valerii descriptio accuratior est quam quae ante bella cum eis gesta composita esse possit in Mithradaticis vestigium rerum a Valeri narratarum non legitur. Contum Sarmatarum hastam fuisse testes sunt praeter Valerium ac ann. I ii Silius XV 685 Statius Aeli. Hi 33. Arrianus stRTtR ira, et id, i. Claudianua in cos Stil. VIII. Longitudinem huius conti describens VI 235 Valerius IIomericum epitheton hoληχόσκto paulo Opiosius vertit. Utuntur Samnatae conto eodem fere modo quo equites medii aevi Arrianus l. l. e. c. eandem aut similem rationem describore videtur. Silius i. e. Valerii descriptionem imitatus est. Etiam loricae descriptio auctoris diligentiam et praestantiam illustrat, ripes his molli loric cote sine dubio loricam squamis compositam significat. Confirmatur Valerii deseriptio a Pausania, qui I I g s. uberius de Sarmatarum lorie disseruit: ot stupoμαηαt etouc a θωρακα; totouvrαι
50쪽
inetem ii suiu Dp it etvrdet aestisvret bis petitu ueta Euripartat 3 viv Eλληvtκuiu retoo Eoueti oueta et bavaetrapot Tὰ etu rete vetorreto Favo καὶ βληθέvtac va lovicit. Simillimam descriptionem apud Valerii auctorem fuisse necesse est. Item Tacitus nobis testis est Valerium vera tradere hist. Iras de Sarmatica gente
Rhoxolanorum narrat lass-libus equis et mictfmoectrum Pondere: id princinibus et nobilissimo cuique vimen, ferreis lamminis iuricteduro cori consertum, ut drersu ictae impenetrαhile. Igitur et
Tacitus et Valerius tradit equos virosque cataphractis defensos fuisse, neque multum disserunt descriptiones quaerere licet num idem bellum anno s gestum utrique scriptori hanc descriptionem subministraverit. Satarctoe VI Id d). Valerius Satarchas una cum Exomatis et Torynis enumerat, qui indicam paene insulam incolunt Satarchae igitur haud procul inde ponendi sunt. Firmatur haec Valerii narratio reliquis scriptoribus Satarchas mare attigisse titulus quidam nos certiores facit narrans eos pirata fuisse, I P. E.
est quod Plinius res confundit auctoremque aut auctores adeo negligenter exscribit ut Satarchete intra eandem enumerationem bis reperiantur altero loco consentiens eum reliquis scriptoribus Satarchoe ad eum isthmum ponit qui Chersonnesum Tauricam cum
continente coniungit, ct 8 Iusum issum Sonhotauri tenent.
etae etetopy ot. Infelicissime rigitur angenum omnium Iocorum unum iligit Aui rem praves descriptam continet. Valerius narrans Satarchas mulctris ditari iacultatem mobis reacit soniciendi quando chorographia eius conscripta sit. Usque ad Mithradatis aetatem Tauri fera et latrociniis tedita gens erant, titulum supra illatum Mithradates Tauros ii vietos coegit vitarum placidam gerere, it Reinach. p. sis Ihro Maelit Nar in fur allem gebrochen bon nun ab horen ir nichis metir vocilire Rauberetentaur eo undis Lande Post illam aetatem illam regiones Graecis subsidium rei frumentariae esse riterum Noeperunt, quod iam Atheniensibus duerant. In Mithradati eis igitur latrocinia et
asperitas, non agricultura aut res pecuaria Taurorum narrabantur. Bona fortuna titulum nobis servavit quo docemur quando primum frumentum Chersonues Taurica Romam apportatum Sit, i. e. R
srorinci mαpno tritici modo innonam mytidi Ammαni adleuestrit. Plautius anno MMoesiam administrasse videtur, cf. Reinach. p. si Satarcharum commercium haud spernendum Nidetur fuisse, Mela II I, io eis hanc laudem dat Glαrehcte uri orpensique Mimαrum pestium lynciri fide rerum commerci eaeereens Circa medium igitur primum . . saeculum Satarchae Romanorum animos in e fonvertebant; inte Molam me nomen Nuidem Satarcharum legimus. Indes apparet Valerii thorographiam multo post Sallustium conscriptam ESSE.