Francisci Petrarchae De remedijs vtriusque fortunae, libri duo

11쪽

Fran. Petrarch. tenet Ecclesiam, S tenuit diu. licet,ante Te, paucos a nos Vi banus V. eam reduxisse videretur in suam ladem:sed res, ut patet, in nihilum redii pse, quod grauius sero, tuc etiam ni perstite,&quail boni operis poenitete. Qui, si modicum plus vixisIet, haud dubie se sisIet, quid mihi,de eius abitu videretur. Iam calamus erat in manib', sed ipse colastim gloriosium principium ipsum,cum vita destituit in-scelix .Quam sceliciter ante Petri aram mori, di in domo propria potuisset. Sive enim successores eius, in tua sede malissent,& ipse boni operis auctor erat: siue abiisset,& tato ipsi clarior vi rius,quanto illorum culpa conspe- lct: or. Sed hic logior,atque incides est querela.Ibi igitur,vetosissimi amnis ad ripam, pueritiam sub parentibus ac deinde suo vanitatibus meis,adolescetiam totam egi: no tamesine magnis digressionibus.Namque hoc tepore Carpentoras ciuitas parua, & illi ad O. riete ii proxima,quadriennio integro me habuit, inque his duabus aliquantulum Grammaticae, Dialecticae, ac Rhetoricae,quatum ae

tas potuit, didici,quantum scilicet in scholis disci solet:quod, qua tutu sit,clarissime lector, intelligis Inde ad Montem Pessulanum leguad studium profectus,quadriemum ibi est

rum: inde Bononia, & ibi triennium expen

di' totum Iutis ciuilis Corpus Midiui sutu

12쪽

De origine & vita sua.

rus magni prouectus adolestes, ut multi opinabantur,n coepto insistere. Ego veris studiuillud omne destitui, mox ut me Parentu cura destituit,non quia Legu mihi no placeret auctoritas, quε, ab . dubio,magnae ii,&Romanae antiquitatis plena, qua delector: sed quia

earu usus nequitia hominu deprauatur. itaq.

piguit perdiscere, quo inhonelia uti nolle, &lioneste vix posse,&,si vellem,puritas inicitiς tribueda esset. Itaque secundu & vigesimuannum ages, domum redii: domum voco, A uinionense illud exilium,ubi ab infantie me et fine sueram. Habet enim eo suetudo proxima vim naturae. Ibi ergo i a nosci ego,& familiaritas mea a magnis viris expeti coeperat. Cur autem,nescire nunc me fateor, & mirari: tuc equidem no mirabar ut qui mihi more aetatis,omni honore dignissimus viderer. Ante alios expetitus, sui a Colum nensium clara, &generosa familia. quae tuc Romanam curiam frequentabat,dicam melius,illustrabat. a quihus accitus,& mihi, nescio, an & nunc ,at tu ccerte inribito in honore habitus,ab illustri,& ineoparabili viro Iacobo de Coluna, L5beriensi tunc Episcopo, cui nescio an pare videri maieu visurus sim, in Vasconiam ductus, sub collibus Pyreneis, aestatε prope coelestri multa & domini, & comitum tueunditate

transegi,ut semper tempus illud, memorado,

13쪽

Fran .Petrarch. sispirem.Inde rediens,sub fratre eius Ioanne de ColumnaCardinale,multos per annos noquasi sub domino,sed sub patre, immo ne id

quidem, sed cu fratre amatissimo, immo mecum,ia propria mea in domo sui. Quo tepore iuuenilis nae impulit appetitus, ut & Garulias,& Germaniam peragrarem : & licet alia causae fingerentur,ut profectione meam, meis

maioribus approbarem, vera tamen causa erat,multa videndi ardor, ac studium. In qua peregrinatione Parisios prunum vidi, & delectatus sum inquirere, quid verum, quidue fabulosum de illa urbe narraretur:inde reue sus,Romam adi i ,euius videndae desiderio ab infantia ardebam, & huius familiae magnanimum genitorem , Stephanum de Columna, virum cuilibet antiquorum parem, ita colui,

atque ita sibi aeceptus sui, ut inter me, &quemlibet filiorum,nil diceres interesse. Qui viri excellentis amor, & affectus usque ad ustae eius extremu, uno erga me semper tenore, permansit,& in me nunc etiam vivit, neq.

unquam desinet,nisi ego ante desidero. Inde etiam reuersus, cum omnium, sed in patris illius taediosissimae urbis fastidium, atque odiu, naturaliter animo meo insitum, serre no poς si .diuerticulum aliquod ,quasi portu, quae rens, reperi vallem perexiguam, sed solitaria, atque amoenam,quae Clauia dicitur, quine

14쪽

De origine de vita sua. eim p assitum millibus ab Auinione distanter

ubi fontium rex omnium Sorga Oritur. Captus loei dulcedine,libellos meos, dc me ipsuillue transtuli. Longa erit historia, si pergam

exequi, quid ibi, multos ac multos egerim per annos, Haec est summa,quod quicquid fere opusculorum mihi excidit,ibi vel actu,vel coeptum ,vel conceptum est: quae tam multa fuerunt, ,vsque ad hanc aetatem, me exerceant,

ae satigent. Fuit enim mihi ut corpus, sic ingenium magis polles dexteritate, quam viribus. Itaque multa mihi factha cogitatu, quae execut: one dissicilia praetermisi. Hic mihi ipsa locoru facies suggessit, utBucolicu Carme, si luestre opus,aggrederer, & Uitae solitariae libros duos,ad Philippum semper magnu virum, sed paruum tunc Episcopum Cauallice-sem, nunc magnum Sabinensem episcopum Cardinalem,qui mihi iam solus omnium veterum superstes: no me episcopaliter, Ut Ambrosius Augustinu, sed fraterne dilexit, ac diligit. Illis in montibus vaganti, sexta quadam feria,maioris hebdomadae , cogitatio incidit,&valida, ut de Scipione Africano illo primo,

cuius nome, mirum unde, a prima mihi aetate charum suit, poeticum aliquid Heroico catamine scriberem .Quod tue magno coeptu imis petu,variis mox distractus curis , intermisit

sed subiecti de nomine , Africae nomen libro

15쪽

dedi: operi nescio,qua vel sma,vel mea sori na, dilecto multis,antequam cognito. Illis in locis mora trahenti dictu mirabile uno die,& ab urbe Roma Senat', & de Parisiis Cancellari j Studii ad me literi peruenerur,certatim me ille Roma, ille Parisius,ad percipiendam lauream poeticam euocantes quib'ego iuueniliter gloriabundus, & me dignum iudicans,quo me dignum tanti viri iudicarent: nec meritum meum, sed aliorum librans testimonia. parumper tamen haesitaui, cui potius aurem darem. Super qua,consilium Ioa nis de Column i,Cardinalis supra nominati, per literas expetii. Erat enim adeo vicinus, vecum sibi sero scripsissem,die altero,ante hora tertiam despontiam eius acciperem: cuius co-silium secutus, Romanae urbis auctoritatem, omnibus praeferendam statui:& de approbatione consit j eius,mea duplex ad illum extat

epistola.lui ergo,& quamuis ego, more iuuenum, rerum mearum benigm stimus iudex essem,ei tabui tamen,de meipso testimoniu se- iqui,vel eorum a quibus euocabar, quod proculdubio non secissent, nisi me dignu oblato honore iudicassent. Vnde Neapolim primum petere institui,& veni ad illum summum, ®em,& philosophum Robertu, non regno,

quam literis clariorem. : quem unicu regem,

di scientiε amicum, & virtutis, nostra aetas .

habuit

16쪽

De origine & vita sua. habuit, ut ipse de me,quod sibi visum esset,

l censeret, a quo qualiter vitus,& cui quam acceptus fuerim,& ipse nunc mri or &tu, si noueris,lector, puto mirabere. Audita aute aduentuS i Dei caula, mirum in modum exhilaratus et & iuuenilem cogitans fiduciam , & i sitan cogitans honorent,quem petere, sua gloria non vacar ubd ego eum solum iudicem idoneum, e cunctis mort ilibus,elegisse. Quid multa λPost innumeras verbo: una collationes arus de rebus ostensamque sibi Aphricam illam meam,qua viq; adeo delecta tus est, ut ea sibi inscribs, magno pro munere posceret. duod negate nec potui,certe nec

volui. Super eo tadem, pro quo venera, certumihi deputauit diem, & a meridie ad vesperam me tenuit:&quoniam , crestente materia, breue tempus apparuit,duobus pioximis diebus idem fecit,sic triduo excussa ignorantia me die tertio, me dignum latue a iudicauit. Eam mihi Neapoli offerebatin ut assentirer,precibus,etiam nauidis,urgebat. Vicit amor Romae,venerandam tant Reges instantiam.Itaque inflex:bile propositum meu cernens,literas mihi & nuncios ad Senatu Romanum dedit,quibus de me iudicium suum, masno favore professus est:quod quide tune iudicium regium , & multorum , & meo in

ptimis iudicio consono fuit.Hodie de ipsi ui,

17쪽

Fran. Petrarchia

di mecum,&omnium idem sentientium, iudicium non probo .Plus in eum valuit amor,& aetatis fauor, quam veri studium. Veni tamen,& quamlibet indignus, lato tamen fie-tus,fissisti. iudicio summo cum gaudio Romanorum, qui illi sole nitati interesse potuerui, Lauream Poeticam, adhuc scholasticus rudis adeptus sum: de quibus etiam, & carmine, &soluta oratione,epistolae meae sunt.Haec mihi Laurea, scientiae nihil, plurimum vero quaesi-

t inuidiae. Sed haec quoque historia longior est,qurm poscat hic locus Inde ergo digresP, Parmam veni,& cum illis de Corrigia, viris in me liberalissimis,atque optimis, sed inter

se male concordibus, qui tunc urbe illam tali regimine gubernabant,quale nec ante in memo-ia hominum habuerat ciuitas illa, nec aetate hac,ut auguror, habitura est: aliquantulum tempus peregi,& suscepti memor honoris, sellicitu q. ne indigno collatus vide e turreum die quodam in montana conscendens, forte trans Entiana amnem, Rheginis in sinibus, sylvani, quae Plana dicitur,ab istem,si bito, loci specie . perculius, ad inter milia Ase castilum verti,di feruore animi, qui sopitus videbatur,exerrato,scripsi aliquantulum die illo, poli cotinuis diebus, quotid e aliquid . donec Parmam rediens, & repostam , asi tranquillam nactus domum , qui pollea empti,

18쪽

De origine & vita sua.

nune etiam mea est , tanto ardore opus illud non magno in tempore ad exitum deduxi, ut ipse quoque nunc stupeam. Inde reuersus ad fontem Sorgiae,& ad solitudinem transalpina redii,eum iam quartum,& tricesimum aetatis annum post terga relinquerem: diuq. & Parmae,& Veronae veriatus, S ubique, Deo gratias,charus habitus, multo amplius quam valerem. Logum post tempus,viri optimi,&cuius,nescio, an e numero dominorum quisquasimilisisua aetate vir fuerit, immo vero scio,

quod nullus, Iacobi de Carrhatia iunioris famae pri conto,beneuolentiam adeptus,nuciis quoque & literis, usque trans alpes, quando ibi eram,& per Italiam , ubicunque sui, mul-t QS per annos, tantis precibus fatigatus sum,& in siuam sollieitatus amicitiam, ut quamvis de scelicibus nil sperarem, decreueram id dem

ipsum adire, & videre, quid sibi haec magni,& ignoti viri, tanta vellet instantia. Itaque sero quidem Patauium veni , ubi ab illo clarissimae memoriae viro, non humani tantum, sed, sicut in coelum scel ices animae recip)stur, acceptus lum, raro cum gaudio,tamq. inaestimabili charitate , ac pietate, ut quia aequare eam vel bis posse non spero, silentio opprime- da sir. inter multa, sciens me clericalem Vitam

a pueritia tenuisse, ut me non sibi solum, sed etiam patriae arctius astringeret, me Canoni-

19쪽

eum Paduae fieri fecit,& ad summam, si vita sibi longior fuisset, mihi erroris, & itinerum

omni u finis erat. Sed, heu, nihil inter mortales diuturnum,& si quid dulce se obtulerit amaro mox fine concludstum biennio no integro cum mihi,& patriae & mundo cum dimisisset. Deus abstulit, quo nec ego, nec patria, nec mu dus no me sallit amor i digni eramus.

Et lieet filius sibi successerit prudentissimus,& elarissimus vir, & qui per paterna vesti

gia, me charum semper,atque honoratum ha. buit: ego tamen, illo amisso, cu quo magia mhi,prq sertim de aetate, conuenerar,redij ruri 'in Gallias, stare nescius. non tam desideriovis a millies,reuiscedi .quani studio, more sgro ru,loci inutatione,ia

diis consulendi.

INDEX

20쪽

INDEX CAPITVM LLbri prioris,

que Fortuna. De state florida.

De serma corporis. De valetudine corporis. De sanitate restituta. De viribus corporis. De velocitate corpori . De ingenio. εDe memoria. De eloquentia. De virtute. De virtutis opinione.

De sapientia. ..

De religione. De libertate. De patria gloriosa. De origine generosa. De origine fortunata. De lauto victu. De conuiuiis. De vestitu cultique coryoris. De octo & quiete. De suavi odore. De dulcedine musica. De choreis.

De pilae ludo. De ludo aleae & calculorum. De ludo taxillorum prospercri De histrionibus. De ludo palaestrarum. 6347