장음표시 사용
11쪽
superiorona, et per totam sere col. III dimidiam versuum pariem, qua Col. IV attingunti, logi et trans-
smin posse. Quo magis a praepropero explicandi conatu In p aesentia abstineor neque tamen apogra-
llivim quamvis mutilum iis, qui linigerao Mao rcligiones serulanlur, diutius invidendum esso duxi.
13쪽
Sequuntur usque octo vorsus literis corrosis ot quae legi nequeant).
ti insulae nullas ante hune diem editae fuerunt inseriptiones, praeter eas, quas comes Paseh de Κrionen, nations Hollandus, exhibuit in libro qui inscribitur: Brepe descrisione deli' incipelago cete. Lioorno 17 73. 8. De quibus quid sentiam quuin in univorsum exposuerim in Peripl. Insuli. I. p. 155 seqq. , nunc eam rem ulterius persequi supersedeo; edam autem eos titulos quos a. 1837 ipsa e lapidibus
9 3. Ii, in oppido. ad portam aedis D. Catharinae, in fragmento tabulae marmoreae.
14쪽
Fragmentum est decreti, quo Ietae Rhodium aliquem, quἰ ipsis foederis cum civitato sua ineundi suasor eta uetor videtur exstitisse iv. 3. 4. , publicis laudibus v. 4 . eo rona v. 6.ὶ aliisque honoribus impertiverant. Iupiter Polleus eum Miner, a Poliado v. 1ὶ ne dubita quin Ioiarum sint squamquam etiam apud Rhodios novimus Iovem Σωτῖρα. C. I. G. II, n. 2526 ; nam Iones Athenis oriundi quum plurimas Aegaei maris insulas occupassent, ubique patrios deos seeum attulerunt: praeter auctorem generis sui Pythium Apollinem, cuius antiquissimum Athenis delubriam in antro suit sub muro Pelasgico, otiam tutorem urbis Iovem et Minervam Poliada, una cum Venere Urania aliisquo. Versu I, coli. cum v. 6, praeler morem eoncedi videtur illi, de cujus honoribus agitur, ut decretum Iutarum etiam in patria civitate Rhodo publieo recitari liceat, idquo ludis Solaribus, quos apud Rhodios maxime solennos fuisse quum aliunde constat, tum vero testatur titulus Rhodius in C. I. G. II, n. 2525. b. 9 4. Ibidem, in aedibus cortessis tune dema relii Ictarum, in marmore albo. Fragmentum pessimo habitum.
15쪽
Incunae mediae in marmoro aliquanto sunt patentiores, quam sic exprimi potuerunt. Lapidem satis antiquum osse arguit scripturae ratio: E brovo pro diphthongo ει in infinitivis NEMEN
a, 2 et 4), ΦAlNEN M. 6ὶ et ENAl a. 7). itemquo O pro os in BOAHl b. i) et saepius: quam quam in superiore thulo habetur jam diphthongus in TOYE a. 3ὶ. Lapidis forma antae similitudinem
refert: unde eum, sicut duo sequentos, ad parastatas templi Apollinis pertinuisse crediderim. Sunt autem duo tituli divorsi: in quorum priore de locatione sacrorum pascuorum agi videtur, a cura-ιoribus templi litροποioiςὶ instituta. Supplementa , quae proposui , satis incerta esse ipse Video ; sed literast adeo sunt evanidae, ut eortius nihil ex Iapide erui possit. Posterior titulus aliquanto majoribus exaratus es1 literis: unde sequitur , Versus esse praecedentibus breviores. Continet autem initium decreti proxeniae. Proxeni nomen videtur suisse Αἰήθεο:, patria autem Cos insula; majus enim aliquod supplementum non eapit secundi versus finis. s. 5. Ibidem, in aedibus ejusdem. Marmor est album , sorma quadrata, qualis solet esse lapidum in antis templorum I sed vohementor laceratum est. Repertum osso dieitur ante aedem D. Catharinae. A fronte ei inseriplus est titulus A; in sinistro latere B, dextro autem C.
16쪽
17쪽
Omnes hi titilli. stetit proxime sequens in. 96. , in simili vorsantur argumento; continent nimirum decreta proxeniarum. Quainobrern tum invicem sibi suppeditant supplementa, tum vero illa ex aliis hujusmodi titulis peti possunt, inprimis ex decreto Sicinetarum, quod edidi in Ind. Lecti. Univers. Athen. 1837. Videamus jam de singulis. Tituli A, utpote in fronte lapidis exarati, major est latitudo, quam reliquorum: id quod in supplementis oligendis tenendum est. Versu 2 dedi τους αργ ovτας τους Θερὶ του δtiva , ex B. 4 et ex decreto Siei-netarunt supra laudato v. 19. Scripturam ἀΜήλω t v. 3 eave in suspicionem voces. etiamsi C. 4habetur αυάλωμα. Illam onim tuentur plura exempla, vehit in inscriptione Syria in c. I. G. II, n. 2347. C. v. 61, ubi es. Boethh. Versu denique 4 coli. C. 4ὶ scripsi παραeκευα iv pro eo quod vulgo esso solet δουYαι. Infinitivus suturi eo loco peritos non ossendet. Titulus B, in sinistro aniae latere, versus habet paullo breviores, quam praecedens. In supplementismao proposui, nihil sere est, quod morari lectores possit. Subita transitione ab obliqua oratione tu. 3 ἐπι ληθῆ,αὶ ad rectam v. 5: δ et ov) nolim quemquam offendi; talia enim in plebiscitis frequentissima sunt. V. si probabilo est memoratos suisso πρακτιρας, ut quaestorium magistratum, quemadmodum apud Sicinetas ses. tit. supra laud. v. 21 . Titulus C, in dextro antae latere. tum aliquanto antiquior est reliquis ; nam habet etiamnum simplex
o pro diphthongo OY in O l O v. 4ὶ et TO E v. 5); tum vero literis paullo grandioribus seriplus:
quo fit, ut supplementis minus spatii relinquatur. De παρασκrsa inv v. 4ὶ et πρακτορας v. 5ὶ dictum est ad lit. A et B. Θiασης vel Θια τῆς v. 5) est nomen proprium hucusque incognitnm. Extremum versum supplovi ex titulo proximst sequenti.
Ibidem, ad portam aediculae ΠαΜαγίας Πηγαδιπιῆς, quae aedi D. Catharinae contigua est. . Lapidis ea est forma, ut, quemadmodum praecedens, ad antam i in templi Apollinei pertinuisse censendus sit; sed duo ejus latera in muro talent. . . . Y.lo ilANA
18쪽
Constructionem paullo insolentiorem v. 1 et 2: αΜαYρα αι ἐπιαδεηθῆvαι τους ἄπλωτας , repetivi e du-ereto Sie inelarum supra laudato v. 18. In literis evanidis v. 3: CFAO En fortasse rursum latent Π PA KTO P ΕΣ sed nolui hos textui obtrudere. V. 4 supplevi ex simili formula plebisci-larum quorundam Atticorum. Haec hactenus. Iam si consideremus, ante aedem D. Catharinae reportum esse titulum praecedentem, exstare autem ibidem etiamnum ex nostris hunc et n. 93, atque reliquias Κrieneniani marmoris, eum quibusdam fragmentis statuarum et aliis antiquis marmoribus: vix ullus dubitationi locus relinquitur, quin illa aedis eum eontiguis aediculis loeum delubri Apollinis Prthii occupaverit, et quin Iovis Πολttως et Minervae Polia dis qualeeunque sanum in eadem fuerit vicinia. 9 T. In Ii insulae is littore, quod ad Aquilonem ventum et ad Amorgum insulam spectat, convalliS est sertilis , vinetis maximo consita, quae v αλ appellatur. Ibi propo littus, super antiqua quaedam landamenta, situm est sacellum τῆς IIavariας εἰς τηου Ψαθηου 'σ τὀ I1ωρὶ, et anto ejus fores marmor Satis grande, in quo hic titulus literis optimae aetatis exaratus.
In promtu est, initio secundi versus supplere N YΣΩl sed ita essicitur, ut in priore quoque versu aliquid deesse statuamus, ne Iiterarum aequabilis dispositio, quae in hujusmodi inseriplionibus observari solet, videatur desiderari. Quodsi posuerimus suisse ADAPXHN vel ΔEKATHN, iitulum sie lieebit supplere: Δεκάτη,J 'ineta Sio-6σωJ x υτα ρ fω. Baechus Phrta ius, quod sciam, aliunde haud innotuit, sed Iovem tantummodo novimus diυταὶ os et τι ou ex Hesychio sub his v e. Ab arborum, praesertim si eorum cura inditum hoc cognomen Baccho putes; eodem nos durit etiam Phrtali herois nomen, qui apud Athenienses huic arborum generi praeesse
19쪽
I2ς redobatur Paus. 1, 37 2 . Sin ad vinearum eulturam eognomen reserre malis, comparare licebit, quem titulus quidam I ebadeensis prae se fert, Δiori v Ευστα λον. TENUS. 'Tenii lapides post editum corp. Inscr. Gr. last. quartum, quo tituli hujus insulae ad illum usque diomnoli a n. 2329 ad n . 2347 a. b. eontinentur additis etiam titt. 202 - 206, qui inter Attieos editi sunt), non pauei reporti sunt alii. E quibus duos edidit Cl. Boechbius sBuli. Inst. Arch. 1832. p. 55 seqq. oosdem eum tribus aliis repetiit A. Mustoxudes sios. 'Avθοχ. 5. σεχ. 230. 23l ; hos autem quinquo titulos inultosque alios inoditos spraeter quatuor, qui jam in c. I. G. n. 2336. 2339. 2340. 2343. explieati fueranti postremo edidit commentariisque instruxit Phil. Lebas Inscr. Gr. et Latines, vol. II. n. 1491683. Quamobrom de lapidibus Teniis. quos ipso transscriptos habeo, eos tantum edam, quos aut non noverant triumviri illi, aut quorum Lebasius apographis ustas est minus aceuratis. 0 8. Teni, in fragmine labulae marmoreae, in proaulio aedis B. Virginis τῆς Ε ΠΩie raίας.
20쪽
Διοδωρ Catalogus est magistratuum Τeniorum, quales sunt in C. I. n. 202-206; sed 'si ad ordinem spectes, quo magistratus sese excipiunt, aliquantum ab illis recedit. Nam quum in illis semper sie memorentur: unus scriba senatus, tres prytanes, sex vel quatuor, n. 205. 206ὶ praetores, unus hypostrategus, deest in n. 205 , duo gymnasiarchi sunus n. 205. 206), unus trapezita, tres astynomi, unus agonotheta, tres praetores, tres logistae, duo agoronomi, tres εἰσαΥωροῖς: in nostro lapido mutato ordine post prytanum mentionem sequitur quaestor ni fallor , certe trapezita; hunc Vero excipit aliquis υ-ραμααραυς, erius in praedietis titulis nullum est vestigium. Deinde sequuntur praetores , fortasse etiam hypostrategus, si nnus vel duo gymnasiarchi. Reliqua adeo laeera sunt, ut eorum, quorum mentio desideratur, magi. . stratuum loeus et ordo definiri nequeat. Desinit autem bio prioris semestris spatii eatalogus in tiσατωγεῖς et praetores.s 9. Ibidem. usi praecedens titulus, in simili tabula marmorea. Superiores duo versus majoribus exarati
l A E Titulum vides utrinque vehementer laceratum: unde . HI H PALAE in qua do re agatur , non satis me aSsequi lateor. OAΩNlOY pYAHΣ slρακλεῖδαι suerunt una de deeem vel pluribus Te-