장음표시 사용
21쪽
haec vocabula non jungenda, sed disjungenda esse rita δειvoc ceti.J.niorum tribubus, quarum novem tantum novit Cl. Boech hius C. I. II. n. 2338 et p. 272ὶ, decimam autem demonstrabimus infra, in titt. 102 et 103.
offendor: propterea quod, si apud Tenios exstitisset tribus ab Apollinis nomine appellata, ea potius A co, timet sive Andri ovis dicenda suisset. Quamobrem
Πολύκειος Πρωαήλῆς. catalogus hominum ex Hvacinthide, ut videtur, tribu ; fortasse militaris.10 1. Iu Teno insula, in vico Ξυvαρα, ad lantem prope aedes Episcopi Catholicorum ; in parvula sie a
IIo eiΤδαvit 8 9λιοδω εω o ρυ νῆσα χρηστιχ ipe. Ποτιδαvwς siquidem recte restitui nomen) est pro Ποσειδωvio;. Mirum autem accidit, in insula Ioniea tot reperiri nomina Dorica: id quod jam observatum est Boeckhio II. p. 272. Versu 2 scripsi opuim, quod est nomen unius de decem tribubus.10 2. Olim Teni, unde habuit Lebas l. l. n. 158J; anno autem 183b, quum ego transscripsi, Aeginae in
22쪽
M eo; nune Athenis. In tabula marmoris Tenii caerulei eireumquaque praefracta. Versus vacui l0 dimidius eum it, et 13 eum 14ὶ in ipso apido antiquitus suerunt erasi.
Consignantur hoc marmore doles, quas ei ves quidam in filias suas aliasve mulieres contulerint velut in matrem, V. 12: eredo quum post mortem prioris mariti alii nuberet : eriusmodi titulum habes etiam
23쪽
inter Allieos meos inoditos. V. 9 videtur aliquis. eliam alium virum , sortasse generum suum, dote adjuvisse. V. 6 memorantur χωρ et is Τακικα is, de quo videsis tit. sequentem . et ἐου Κεστρlis, quem Ioeum aliunde haud novimus. V. 9 ΔONA est ΛΟΜ -ῖ, nomen tribule etiam in aliis titulis Toniis obvium es. C. I. II. p. 272 ; in TYPA autem latet nomen decimae trilius hucusque vel ineognitum , vel obliteratum, de quo disseremus ad tit. seqv.
Histriae, ubi tunc a. 1835ὶ curatores illius ecclesiae consessus ni , in eubieulo monasterii Evanagere solebant; literis elegantioribus.
ἐάττι το δημησiov I0Τitulus fuit aut similis argumenti ac praecedens, qui est de pecuniis et agris illibus quibusdam in dotem conserendis; aut de agris venumdatis. ῖσχατιώτης v. 3ὶ et ἐκ Πόλεως se η sunt nomina tribuum ; Οαιο vetet v. 6ὶ novimus e c. I. n. 2338 suisse aliquem in Teno locum; Oeum antem IIIa cinthicum v. 8ὶ ex hoc demum titulo in topographiam insulae recipiendum est. Magis memorabilo est, quod v. I plenis litoris scriptum habetur TYPAElΣ: quod noli dubitare quin sit nomen decimae Teniorum tribus hucusque ignoratum. Idem occurrit bis in titulo praecedente v. 9 et 12, sed per compendium seripturae decurtatum, TYPA: pro TYPAEYΣ. Musdem deniquo adjectivi forma seminina exstat leviter obliterata in c. I. n. 2338. v. 20: OcpYPAlΔΟΣ , hoc est: . . . . ou quod mansit e genistivo patronymici ραIος. Fuisse autem in Teno montem appellatum Γυρov. Γυ ἰαν πετραΜ, Γυρὰς πέτρας, eumque situm esse in meridionali insulae parte , o regione Deli et IlIconi, qui mons hodie Cyenias Numin;) nominatur, diu est ex quo monui ses. meas Insuli. Aeg. Mar. I. p. 11. 20. Add. Lycophr. Casa. 387 sqq. e. schol.
24쪽
Ibirim, in eodem loco, ubi titulus praemiens. Literaturae genus ad secundum p. Chr. n. saeculum videtur reserendum.
SYI Σ Α ΔΟΣ AT POTE POYBPOA Epigramma Bacchici argumenti, octo ENTE ATTAlΣl NATHNOPlΔ versibus herescis compositum : in quibus ΜΕΣΣΑ Tlis N BAXX Olo T restituendis si quis periclitari velit, sau-HΜl TE AHΜETAPHNTEA stum ei precamur Successum.
SFrios titulos quotquot innotuerant quum Corp. Inscr. sese. IV edebatur, reperies ibi n. 2347. c. d. e. f. Exinde autem in hae quoque insula satis multi lapides sunt reperti, et plerique in Mi eum illati, quod moderante primum I. Loceoni, dein S. Valetla, Gymnasii praeeeptore. apud Hermopolitas institui coeptum est. Ex quibus unum tantum, ex apographo negligenter laeto, vulgavit Ph. Lebas i l. n. 148 ; alios autem nonnullos, ab I. Coeeoni diligenter transscriptos, diu est ex quo cum Cl. Booeuhio communi eavi; duos ipse odidi Iumibl. 1836. N. 17. Inselmise L p. 9' neque restant odendi, nisi quos in novissimo meo itinere a. 1841 ipse e marmoribus mscripsi.
Hermupoli, in Museo, in tabula marmorea oblonga. Titulum a Cl. Lebasio l. l. male editum exaeeuratiore apographo ropetendum duxi.
25쪽
Lebasius primo Versu dedit τεγιληρο v, et o πλισμα pro eταιοιv, quae Ox lapido correximus. Reliqua quoque apud nos sunt Veriora. Tναιαίου est ex orthographia serioris temporis pro Taetipis . Miρο ις
sive alibi Meροπὶς est nomen mIlhieum insulae Coi. Vid. Callim. IIumn in Del. 160. Steph. v. Κῶς et Hlρω . Quartus versus relictus est imperseetus. Sigia intra apposita quomodo explicanda sint, non perspicio ; nisi fortasse sit sigium, quo marmor in lapicidinis insignitum fuit. CL infra ad n. 152.10 T. IIermupoli, in littore australi portus, inter rudera delubri Neptuni et Amphitrites ; in basi quadrata albi marmoris, quatuor sere palmas alta lataque.
Templum Neptuni Asphalii in eo loco fuisse septem jam abhinc annis compertum est, invento titulo, quem primum in Diar. Λrit Tiab. 1836. N. 17 edidimus:
CL nostrum Periplum Inss. Aeg. mar. I. p. 9 . Ibidem autem offossa est anno 1839 haee basis. in qua qui exaratus est titulus Macedonteam sors aetatem refert: id quod eonsrmatur arehaica ieritieasus terminatione in nomino Amphitrites, Et pro H l. Notatu dignum est sodalilium Eranistarum eum Archeran ista suo, qui alibi audii Ct. Wachsmuth. Antiquiti. Gr. II. 1. p. 230. Vorbum
α εχτραουίζω hinc lexicis novum accedit. 10 8. Ibidem, in Museo, in lapide rudi, literis elegantioribus, seeundi vel tertii a. Chr. n. saeculi.
26쪽
Terminus est, effossus prope vicum Ταλαουροα, versus meridiem ab Hermupoli, quo Ilegeso Cleombrotsilia istum agellum pro dote habuisso declaratur. Literaturae genius ad quartum teritumve a. Chr. n. pertinet saeculum.
10 9. Ibidem, in Museo, in tabula Parii marmoris. Ad dextram et sinistram tituli corona insculpta.
27쪽
Dee olum senatus populique Syriorum de honoribus in Berente en Νicomathi l. , proptPr insignes virtutes magnaque in patriam merita, post mortem ejus conserendis B:ρvitari v. 2 ot 14 est e nosti genitore hi vulgari pronuntiatione pro Βερε αἰκη. V. 3 habetur ιυσομμαν, a easu recto qui est θ σχέμοουας, ἡ ι ei Μοουα, ex usu hodiernis quidem Graecis lamiliari, sed nihilominus ab limis Pelasgis oriundo: quemadmodum testantur plurima ad hanc normam sermota nomina propria antiquissimorum Graeeorum, velut Σκόποις a Σαω6, Προκας a Iloci, 'Aρατιας ab ἀριστευς eeit., multaque Latini sermonis vocabula secundum hane togam a Graeeis derivanda , velut unus ab εἶς ίἔrrae , uva ab εποι ἔποπας , taeda a ΔAlΔΑΤ, spina a σρε, ορηγαὶ eett. Sed non licet talia h. l. vllerius persoqui. Cf. quae monuimussa se . I p. 19. 20, et B euh. ad C. I. n. 178 l. V. 4 dicitur Berenice fuisse αρχελ ut χρωt,ηὶ, hoeost archon; neve dubites, tunc temporis in quibusdam insulis seminas pro viris vel cum viris potuisse sacerdotalem aliquam αρίαι α8λ v, commode occurrit in tit. Tenio C. I. n. 2339, praetor archontemeronymum Gemellum, etiam αρλiς Δημητρὶ , ubi recte observavit Lebasius l. l. n. 15l, lapidem . quem ei ipse inspexi, non capere Boeevhil eoniecturam it3αρDς, et bene comparavit editor Francogallus mulierem αρχαλὼυ in Thasia quadam inscriptione C. I. n. 2162 . - V. 10 τov τ ρ eci tωζα χροv ins leutius dictum est pro tu προ'εζίωκg 13 vov. IPH in marmore est o epotistu pro a px-υν , quod relinondum esse existimavi. V. 12 habetur ὁ γραztisv priv pro γραμματιυς Seu γραμματευωv. Postremo denique versu pro πιτηv, quod non habet quo reseratur, debebat esse Geth, seth9 δ ι Red qui verbaeoncepit, putavit praecessisse ἡ-η Συρίωv. Lapis propter Iiteraturae genus et orthographiae rationem
ad secundum sere aerae nostrae sal ulum pertinere censendus est.
110. Ibidem, in Muspo, in tabula marmoris praefracta; titulus vehementer attritus et di mellis lectu.
28쪽
templa. CL C.. I. n. 1122 Argis , 1305 Spartae), 2336 in Teno insula). 1625. v. 40 seqq. Aeraephiae in Boeotia) eat. Ultima non satis perspioiο. Ni ollor, Syrii propter tot merita grati preeantur largitori isti eum muliero sua salutem et Iongaevam felicitatem. 1 1 1. Iludem, in Musis, in tabula marmorea pergrandi. Titulus b, majoribus IIleris et ab alia manu et riptus, in lapide ad dextram tituli a positus est.
29쪽
30쪽
Duo vides epigrammata sepulcralia in eodem marmore conjuncta, tinnm γ) pueri, alterum bὶ mulieris: unde colligi videtur posse, statuas eorum lieroico cultu ornatas in communi sepulcro sive Pheroosuisse collocatas ; quem morem defunctis heroIcos honores tribuendi saepηρtus eiuὶ apud insulares, po . steriore maximo aetate, vulgo obtinuisse Saepius monui es. Peripl. Inss. II. epist. 15. not. 30 J. Quod autem necessitatis genus inter puerum mulieremque intercesserit; fuerintne frater et soror an filius et mater, non satis liquere mihi lateor, suppressa praesertim per laeunas lapidis parte nominum propriorum. Mihi quidem res si e se habere videtur. Paulus fuit nobilis Antiochensis a. 11J; is siliam habuit Paulinam M. 4. b. 4 , quae quum nupsisset Nicocrati a. 4J Surio vel certo in Srro habitanti silium ex eo suscepit Paulinum a. 1λὶ qui et Democrates appellatus sa. 38J. Puerum praematura morte sexto aetatis anno defunctum matremque idem complexum erat heroum. - In a. 4, si recte scripsi Παυλιιvx, sInaloephe est statuenda, ut versus sibi constet. goto vim est Mercurius, Bbἴουλευς autem Pluto. AMOR GUS. Amorginus titulus ante annum 183 7 unus tantum in noluerat, qui ex Letron nil editions in Durn. des Sav. 18 27 p. 482 et ex Cadal veni libro: Rectieia de Med. Gr. maris. 1828ὶ p. 225 repetitus exstat in C. I. G. n. 2264. Illo autem anno quum Amorgum venissem, per triduum triginta tres titulos vel ipse e lapidibus transscripsi, vel ab aliis exseriptos accepi: e quibus quin deeim edidi in Act. Soc. Gr. Lim. II. ρ. 67-82, reliquos ad hunc diem servatos cum aliis pluribus, quos denuo Λmorgum advectus collegi, nunc edo.
Minoae Catapolis , ad limen marmoreum sepulcri concamerati θολου, θολαρlo b), sub aedibus Stamatii Theologit e. sis nostras Inss. Λeg. Mar. ΙΙ. epist. 17.