Josephi Antonii Weissenbach ... De arte critica ac maxime illa, quæ doctrinam, traditionem, disciplinam, historiam Ecclesiæ retractat, liber unus. In usum ecclesiasticorum, qui in foro suo nolint obiter versari. Cum tabulis duabus

발행: 1794년

분량: 400페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

371쪽

De Cunonibus Sardicen ur. 367

et Alexandriam senserunt deliberare ' Et tamen isde ea re nec γρυ quidem. Si canones Sardi censes pro Concilii Nicaeni parte habiti sunt, ,,mirandum est, tot Africanos praesules, tam do- flos, adeoque pios, AURELIUN, ALYPIum, risanctumque ipsum AUGuSTINUΜ, clarissimum

QAfricae, totiusque Ecclesiae jubar, jd prorsus la--tuisse. Sed portentum plane est, eorum non omisertos tres Pontifices Romanos, eorumque Le- Malos , nec dignatos uno aut altero Verbo , quod ,,perfacile fuit, eos ex tam crassa, tamque suis Arebus noxia ignorantia liberare. Stet ergo im- ,,motum, ZOZim Uri , et BONIFACluM Pontifices, non alia habuisse Canonum Nicaenorum exem. plaria, quam nostra : neque censuisse Sardiear

decreta concilii Nicaeni partem facere; sed scien- ,,ter , et prudenter Synodo Nicaenae Canones Sar--dicenses supposuisse. Illi nimirum ex quadam sevulgari sententia, et superioribus saeculis rece- ,,pta, et ab horum temporum moribus .minsme,,aliena, existimarunt ad bona et sancta promo- enda consilia fas interdum esse astu rem gere ine, et fraudes illas, quas pias dicunt, adhibe- ,,re. Cum ergo apud se constituissent, Sedis suae ,,supra omnes alias primatum magni esse momeninisti, et ad rem christianam plurimum conferre; ,,non est, quod miretur, si ad jura illius confir- manda, paululum de via deflexerunt, et Sardi- ,,dicam pro Nicaea subierunt, rati futurum, ut

usi voti comPotes fierent, rei ipsius utilitas, eta a Diacu.

372쪽

Speeimen Exercitationis Critica,

secutura ex ea comoda facile sarcirent, quidquid .,in re ipsa peccatum esset. Neque tum accepta ab Africanis repulsa obis stitit, quo minus aliquot post annis LEo Papa,.ad Theodosium Imperatorem scribens, eadem arte, ,ipsum adoriretur, et Sardicensem pro vero Cmmnone Nicaeno supponeret. Unde fit, ut 6 LENTINIANus et GALLA PLACIDIA, ad eundem ,, Theodosinum scribentes, extra dubium ponant ve- ,,teres, et Nicaenos Canones de fide et praesulibus,,Ecclesiae judicandi jus Pontifici Romano conces- ,,sisse ; authore scilicet Leone; a quo Sardicense,,Decretum pro Canone Nicaeno acceperant. At-

,,que ita porro perrectum est in fraude ista pias ut maximae Christianorum parti persuasum sit, ,,Nicaeni Concilii Decreto Romanum Primatum fuisse eonstitutum ; ita ut in hae eontroversia maxima illius Synodi auctoritas pro hae senten. ,,tia passim obtrudatur. Ignosce, benigne lector, quod tam , et forsan ultra quam proposito meo

conveniebat, te remoratus sim in hoc argumen isto; id enim magni omnino momenti esse, vi-

sum est iii hac controversia. Quid enim in quient Protestantes expectandum nobis est a Tm liquis Epi opis , et Doctoribus; quandoquidem Papae duo , quos omnium Christianorum Ρonti fices , et Coryphaeos volunt, falsa supposuerunt ' Et quidem in ipsis quinti saeculi initiis, quibus fides, et doctrinae sinceritas plurimum viguisseisputant 7 Qui iis temporibus talia ausi sunt, 'squid

373쪽

. de cimnibus Saracensibus. ssy

quid non fecerunt in sequentibus 7 Quibus scri- Ν ptoribus pepercerunt, qui sacro Nicaeni Concilii illustrissimi post verbum Dei in Christianismo minonumenti nomine abuti non sunt veriti Qui ,,in adeo augusti coetus luce, in ore doctissim frum sanctissimorumque totius Africae Episeop serum, immo sub magni ipsius Augustini oculis, ,,talia comminisci, et usurpare non dubitarunt, quid alias sibi non permiserunt Quid non in eptum, et susceptum est in longis, densis ludi NA'

tenebris, quae per tot secuta secula in totam . . . ,,terram incubuerunt 3 Mihi quidem certe nune senon est propositum, eos vel accusare propterea, i ,,Vel eIectare; hoc unum volo, non esse adeo proclive, quam prima fronte Videatur , Veras Patrum sententias ex iis scriptis. intelligere, quarissub eorum nomine hodie circumferuntur; quan oquidem , qui tanto tempore ante nos ea apud

, se habuerunt, sic se in iis gesserunt. Libro. L

ia usu Patrum cap. 3.

De industria verba integra Dallari recitavi- Nihil praeis

. I . . . teritum es

mus; et quidem ex ea InterpretatIone , quae au- ex sephistographi fidem habet. Sic euim iaciendum est germano Critico, ut nihil ominum, nihil praeteritum , nihil praeter causam dictum opponi possit l ab his , qui vident suas obtrectationes ad trutinami revocari. Nunc etiam ex Canonibus Concilii Sar-l dicensis saltem ea adscribam, de quibus quaerituri hoc loco.

374쪽

36o Sperimen Merestationis Crisiis,

g. II. Recitantur verba Canonum SARDICENSIUM, quii spectant appellationes ad summam Sedem.

Quia constat ex Prasatione DIONYsIr Exigui, hos Canones primum Latine scriptos, Graeca versione solum utemur, eum Latina involvuntur, et obscura evadunt. ' Dicitur

a . .

CANONE III. Areri se Quod si aliquis Episcoporum judicatus fuerita aes, ea in aliqua causa, et putat se causam bonam hahe- , Te, ut etiam rursus judicium renovetur, si vobis plaeet, Petri Apostoli memoriam honoremus, ut scribatur ab his, qui causam judicarunt, Iulio Romano Episcopo: Et per propinquos provincia Epycopos, s opus st, judicium renovetur, et cognitores ipse praebeat S autom probare non potes, ea sam ejus esse talem, ut eam rursus juditari opus sit; ' qua semeι sunt judicata, non in mentur, sed rata μιata senuntia. CANONE IV. Si quis Episcopus depostus Iureis Ddisio Episcoporum, qui sunt in gumia, et dicat, rursus Mi defen-

sonis negotium competere, non prius in eathedram alius substituatur, quam Romanus Episeopra causa cognita sententiam tularit. CANO-

Quill ex Graeeo reddatur , ostendunt voees, ae vaerlieuli littetia diversis expressi. Ireundum editionem Nemeti. qui Latinam sentesilam eandem quidem, verum mplicatam, Forspicuamque hine radhibet. Diuitiam by Coo le

375쪽

' da canonibus Sardisensibus. 36L

CANONE V. Plaeuit autem , ut si Episcopus accusatus fue- eodem rem rit, et congregati Episcopi ejusdem regionis eum gradu moverint: et vestiti appellans confugerit ad Episcopum Romanae Ecclesiae, et voluerit se a

diri; si justum putaverit, ut renovetur judicium, vel discussionis examen; scribere his Episcopis dignetur, qui in finitima, et propinqua proVincia sunt; ut ipsi diligenter omnia requirant, et juxta fidem veritatis definiant. Quod si is, qui rogat , 1uam causam iterum audiri, deprecatione' sua moverit Episcopum Romanum, ut de latere isto Presbyterum mittat, erit in potestate Episscopi , quid velit, et quid aestimet: et si decreverit, mittendos esse, qui praesentes eum Episcopis judicent, habentes ejus auctoritatem, a quo destinati sunt, erit in suo arbitrio. Si vero crediderit , Episcopos lassicere, ut negotio termianum imponant. faciet, quod sapientissimo consilio suo judicaverit.. S. III. Notantur quaedam ex Historia, quae hos CDnones illustrent.

Nota I. Synodus SAnni cENsIs eoacta est ingratiam S. Athanain, et aliorum, quos calumniis bra- caro oppressos gradu moverant Arianarum partium

Episcopi.

' Apud Graecos ἔ nam apud Dion sum est septimus i eo quia hic Canon praecedentium appendix est, insul ordi .uem illorum sequi.

376쪽

36a Θεάmen Exercitationis Crithae, . .

Nota a. Concilium constabat ex Patribus m gnam partem Occidentalibus; quo eausa Ath asi quae et fidei causa fuit) in occidentem pertraheretur. Plexique enim ad Orientem, penes quos erat summa rerum, ac maxime Imperator, iniquissimos se illi priebebant, curis, et cogitati nibus omnium in viri perniciem c versis. Nota 3. Occidentalium dux erat Osius, Episeopus Cordubensis , qui Synodo Nicaena jam praesederat. Hie quaesivit a Patribus, an placeret P tei Apostoli memoriam honorare p Placuit; et munus iudieandi detulerunt ad succetarem Apostolorum principis, tanquam eommunem Patrem, centrumque unitatis ebristianae. Quidquid ergo cornicentur de appellatione propria , ac minus propria non enim st hujus loci statutum est, debere recurri ad Romanum Episcopum, velut Praeci2uum , ac superiorem. - . Nota 4. Ipsa adeo Ecclesia Graeca,. saltem in Concilio. QUINI - SEXTO, quod in nulla vocant, SARDI CENssis canones solenniter recepit. Nota s. His canonibus Romanae Sedi nil novum tribuit SARDI c NSE concilium; quia nemo

nescit, jam ante istud eo appellatum esse; pr Fris,o an seis recuris, nil disputo; quio, ut dixi,

ad rem nostram minime hoc pertinet; neque debeo, dum me volo ex una controversia expedire, alia nova implicari. Rei testes habeo i S. Cyprianum, cui ip negotio appellationum plus ceteris tribuunt, et Protestantes, et FebrO

377쪽

B Cunouibus Saraeicensibus. 363

niani, Epistola 63. ad Stephanum, summum ΡOntificem ; ubi scribit ' Dirigantur in prouinciam ει ad plebem Arelatae eon flentem, quibus absento MAM cIANO alius in locum eus subsituatur. Eusebium C ariensem, qui Libra VII. Bisoria Eecissastica cap. 3o. narrat, Patres Synodi adversus, PAULUΜ SAMOSATEN Uri celebia , voluisse, ut Aina tua a Papa Dionysio rata haberentur. M vendum autem statuerant Paulum. S. Auga num , qui Epipola I 6a. de CARCILIANO , Carthaginensi Episeopo, plane sie loquitur, ut Videas, eum a S. Mulchiade Papa jure re stitutum Sedi suae, a qua fuit dejectus in Synodo Africana. Nota S, Multo plura exempla habemus irati concilium SARDICENSE; ut EUsTATHII SEBASTENI, HRLLADII TARSΚNSIS, EuTHERII TYANENSIS, S. JOANNIs CHRYSOSTONI. Ac deinceps a Synodo Africana, quam dixI, a Carthaginens VI. gnni ψ I9; ut Eu TYCHETIS, FLAVIANI, THKODORETI. De quibus omnibus, ne sim longior, toto rimo VIII, diligenter docuit Christianus Lupus. Certe ipsi Afri Novella Consibutiona -- 44 s. ad iati sunt ad observandos Canones Sardicensiun

et summi pastoris auctoritatem in judiciis Epist

Porum agnoscendam.

378쪽

364 Specimen Exerestationis Critieae,

g. IV. Respondetur ad dissicultates a Dallaeo motas.

DALLARUS in anteeessum statuit, ponitque extra dubium, Canones SARDICENSRs non P tuisse nisi dolo ae fraudibus pro NioAENIS Venditari. In quo fallitur vehementer; nam idipsum est , de quo quaerimus maxime : et quod probandum illi ineumbit non quomodocunque , Verum gravibus momentis secundum aceusatiouis magnitudinem ; in qua agitur existimatio publica de negotiis , ac juribus Romanae Ecclesiae ab antiquis temporibus. Vult enim lex aequitatis, ut nemo accusetur apertae fraudis sine causa pariter apertar

et qui hoc suscipit, sibi ipse imponit necessita

tem , non ex suspicione, conjecturis, dissidentia, odio , verum ad rationem , severitatemque legum rem evincendi Ergo ut Verbo priore rursum utamur, accusatori incumbit onus totum probatio--..h- ni tam ς - quam juris ipsius pra scripto; praesertim , si quis ante possedit, quod voluisset fraudibus aquirere: et accusatio petit viros dignitatis magnae, inculpatae vitae, notae sanctitatis. Atquin haec duo nunc maxime locum habent in negotio SARDICENSI. Nam canones Synodi nil novum Romano Antistiti tribuerunt, ut Nota s. diligenter ostendimus: et ZosIMUS, BO NiFAc Ius , COELESTINUS I Pontifices, ab Ee-esesia habentur, habitique sunt semper homines sancti. Nusquam certe reperias scriptos, nisi hoc. titulo

379쪽

- de Cunonibus Sardicensibur. 36s

titulo praefixo. Quare omnibus, qui studia partium tantisper ponere velint, susscit quaevis id nea causa, cur sine fraude potuisset id fieri, ut Ius νενι illico aeeusati absolvantur. Quid enim, ubi cum Iaio, abestiis omnibus aliis, etiam mi serioris conditionis, lege agitur, hic non est jure experiundum ' Hoc praemisso dabo quaedam , minime repellenda ; ex quibus praejudicetur, hane Canonum suppositionem absque malitia vel circumscriptione contigisse. Ratio I. Ρatet ex Acthona XVI. Concitii maste- I.ηem

donensis ubi LucgNTi Us, Apostolicus Vicarius, in iodiea , Canonem tertium Consantinopolitaniam, qui legebatur, negavit in Synodicis Consitutionibus haberi fuisse olim apud Romanam Ecclesiam eodicem Cain nonum veterum. Quod video quibusdam doctissimis Protestantium minime displicuisse. Et firmatur vehementer a DioNYsIo Exiguo; qui edens

suam collectionem sub finem ejusdem saeculi, id ait suscipere se, ut Ecclesia haberet codicem ma- gis perfectum. Hoc in codice fuerunt Canones SARDicENSES; de quo quis dubitet, ut sit maxime morosus, ac dissicilis Τ et quidem fuerunt , proxime NicAEMis subjecti. Nam ei si fuerunt duo diversa Concilia, quo sibi tantopere DΑLLAEus placet, tamen erat justissima causa hos jun- μοδ Dati gendi; SARDICENS E enim, praeside eodem os Iocoactum unice, ut statuta Nicaena munirentur;

quae et pro norma fuerunt illi in omnibus; ut velut Appendis, ae complementum esset Synodi generalis. Sane pro tali habitum reperio apud eos

380쪽

omnes, qui de Conciliis euratius seripserunt. Quid autem mirum . si Canones, Romanis sum gantes, fuerunt in amore mitulusque favorabilis. cui suberat idonea causa, est latius extensus 2 Est et nova ratio sic judicandi, quia INNOcENTius Ljam ante concilium Africanum in variis Epistolis ad eos provocavit, velut Nicaeam spectantes; quod

quod quidem DALLAEus , si nolebat ex insidiis

agere, dissimulare non debuit. Cum ergo nil furtive, nil clanculum hic sit actum : neque noVR jam possit diei venditatio Nicaeni nominis, acerbius , quam par est, vocatur in crimen fallaciae. Nam ictis, quae fiunt fallaciter, et studio circumveniendi, artificia subsunt, machinaeque occultae, quas ille, cujus interest, non Proserat Palam. sed nec alter deprehendat primo aspectu. Giuis Ratio a. Quae in dictorum confirmationem sane' . . r mira accedit; Codex aseeurii Di EsSENS is apud Π Bojos habet eosdem Canones , sed tantisper varIam. tes, hac inexpectata inscriptione.

N. II. Incipit Concilium Nicaeum XX. Episcoporum, qui in Graeco non habetur, sed in Latino esse inveniuntur

tantummodo.

Ex quo titulo, nemini non novo, ae, si quid video ego, conjecturis multis obnoxio, Orituuapud Criticum suspicio latentis nescio cujus causae, ob quam nomen NicaΕNORUM illi Canones retu- . ierunt. Neque juvat codicis auctoritatem hinc

SEARCH

MENU NAVIGATION