장음표시 사용
381쪽
de cisionibus Sardisenibus. elevare , quod sequiorum temporum sit ille' habendus. Gerit enim notas saetili octavi vel noni. Qui vero vel elementa norunt artis Criticae, codites hujus aetatis non adnumerant manuscriptis sequiorum temporum, sed valde vetustis; quia septimi et sexti sunt optimae notae ; quinti tantae ra-Titatis , et pretii , ut inter thesauros praecipuarum Bibliothecarum numerentur. Apage ergo Cum fui ili dicteriol eum codex saeculi octavi vel noni ex longe antiquiori sit eΣceptus. Nec enim describebantur praesertim, qui erant minoris usus
nisi littere in membranis prioribus Vanescerent, vel charta ob vetustatem a tineis roderetur. Ratio 3. Dallaeus plurimum tribuit suae causae, Idonea quod Romani Pontifices non ederent, cur Canones e flere avetiis
SARDICENSES Nicaenis annumerassent Hoe illi 'evidens est indicium sublestae fidei, consiliique ad 1 si fallendurn comparati. Sed mihi pronum est cre- junaisus, idere , ejus rei fui sse aliam rationem , haud paulo honestiorem. Vir clarissimus, DIONYsIus PETA- Ius in Rationario temporum Partis prima Libro G. cap. q. paucissimis ut solet multa complexus de Synodo Sardicensi ista commemorat: Mem Athanasio substiturus es Georgii a Cappadox; qui ingent patrata crede, sedem illam oecupavit; clam diIapso Athanasio , ae Romam profecto; quo et Ravius Constantino Iitanus, et aIii Cathosici Dbcopi ab Arianis expulsi, tanquam ad WyIum sese receperunt. Horum in ea a constantis. et Constantii jussu Sardua generalis
382쪽
3 68 Specimen Exercitationis Critim,
subducentibus, restipulus es Athanasus , ae ceteri Diascopi r et damnatis haeretieis Meaena Mes iterum a probata. Eodem tempore Ariani Philippis in Thracia
conventiculum celebravi; quod et Sardicenses vocabulo nuncuparunt; in quo CONSUBSTANTIALIS vocem audινi ustra vetuerunt: idque Decretum ad Afros mise- . ni. Quid in tota narratione non simplex, petitumque ex media Historia Τ Et vero testes vocat, exceptione majores ἱ Socratem Libro II. cap. 2o. Sozomenum Libro III. cap. IV. Pro Decreto autem
in Africam misso Fragmentum Hilarii. Igitur mihi rem ponderanti hic nihil negotii; adducor enim, ut credam, Catholicorum multos, ac maxime Romanos ob nomen SARDIcENfE , e coetu Philippensi retentum, tribuisse Sardicensi vero Concilio nomen NICAENO - SARDICCNsIs, sive Nicaenisi, id est, sentientis cum Nicaeno, haerentisque illi; dum Conciliabulum appellationis ejusdem docebat adversum, et tesseram Catholicam audiri vetabat tam impotentet, ac si solo nomine arrogato utrique tam Nicaeno quam Sardicensi reclamatum una, ac derogatum foret. Forte et ideo rationem Afris non dederunt,
quod septuaginta post annis, urbe paulo ante bis populata, haec ipsis non erat in promptu. Quanta vastitas per eam calamitatem Bibliothecis illata sit, Gothis omnia diripientibus , d et Historia litteraria ; et quis postulet a nobis, ut demus barbaros, cum bibliothecas vastarent, tabulariis pe-Percisse r
383쪽
de Canonibus Sardicensibus. Quod si eontendas contendas inquam; quia
Leeres sine assumpto argumento , in modum Dein ne/ngantis Romanos scivisse originem mistarum Sy-disin hiis. nodorum; quod vero ossiceret rationibus suis, dit simulasse; sit tantisper, habuisse ejus scientiam aliquam; ne sic quidem efficies consilium fraudulentum , quod cadat in summum ipsum Antistitem. Age enim historiam Africani concilii exeutiamus. URBANUS, Siccensis, S Augustini distipulus , Presbyterum suum Apiarium, sceleris non
unius convictum. exauctoraverat sententia Syn duti. Hic vero ad Romanum Ρontificem Zos ΙχUM recurrit, munitaque sibi via per homines idoneos ab hoc benigne acceptus, inque sacrorum communionem restitutus est. Quo cum essent Ali1 vehementer commoti, necesse habuit ZOsi Μ Us legare
in Africam Faustinum Episcopum, ut inter cetera negotia defenderet rationem agendi, quam cum lario tenuisset. Asri videntes a summa Sede hunc defendi, qui Ecclesiis offendiculo magno fuisset, ad vitandos sermones, litemque praecidendarri negotium componi sic voluerunt, ut Apiarius petita venia hanc a Synodo impetraret; Verum eX-tra Sieeensem Ecclesiam suo munere fungeretur. Zosi ΜO mortuo Apiarius novis criminibust sibi negotium facessivit; eousque progressus, ut Patres de integro damnandum haberent. Sed semel perfugium Romae nactus, ad COLLΚsTINUΜ Ι. nainvigavit. A quo ob gratiam , ac praejudicium ejus, cui successerat, receptus, obtinuit litteras, tam ad
384쪽
37a Specimen Exercitationit Crities.
Patres, quam Ruristinam, in Afriea vice altera age, . tem. Hic coactis in Synodum non sine injuriis exprobrat, quod Romanam sententiam flocci facerent, et quem duo Pontifices reeepissent, tertio judicarent. Verum Afri fiducia cause examen Prosequuntur , et agitato per triduum operosissimo judicio, 'cum Apiarius astu, Faustinus potes ite
uteretur, denique Volente Deo reus omnia fatetur , quae patraVerat. Quo datus in ruborem Latmhybus δεη- sinus, ac typhi saecularis, ut tum dicebant, con-
α, victu, est. Nempe eum se praebuit in utraque legatione, ut illi ad COCL Tisum litteris datis
aperte profiterentur, se certos esse ρ quod deinceps Africa eum minime latura esset. Dum ergo Legatus superbe multa facit, etiam in hoc potuit peccare, ut Vellet allatis canonibus fidem haberi : eo que tam parum, ac Tausam clientis examinari. In quo lieri mandati limites suisset transgressus, vel ideo reprehensum non legimus, quod re male gesta aliunde odium, ac dedecus sibi conflaverat. Ergo invidia utriusque facti non utique in pria-elpem, sed impotentem ministTum reeidit. Quae ego ex natura negotii sumo; non quod
.reta habeam, sed quod illis resisti nequit ob speciem Veri, quam solam ab accusatis judicii requirunt. Quodcunque eligat DALLAMus, sua damno faciet, ac secundum Pontifices judicabitur. Quamquam ut dixi, haud opus huc confugere; quia quin causam adversario tradam, Permittere Iiee
385쪽
da Canonibus Sardicensibus. 371
1ieet, Romanos ipsos fugi sse, cur meaena appellatio ad statuta SARDi CENSi A extenderetur. Hoc autem assumpto non est, cur miremur e m no.
ignorationem Afrorum. Scio quosdam in hoc Afro, uir ' O .m i . - ac se caput ponere difficultatis; quia Vident, adVeria' Sardis si
rium, sive missis, sive compositis ceteris fore sem-- per dicturum : Nise dolo eset actum, ae aliqua fraus intervenisset, Africani necessario debuerant Decretorum Quam nis
quamdam notitiam habere; cum tamen nec hιIum αε re ,enire, in
tota illi nossent. Qui minime expendunt, remotio- d Σαὰμ res Afros non potuiste inter tot turbas videre, quae =Σ -- nec Romani comperta habebant. Quamquam nec 'par conditio et in alio fuit. Cum enim Heud Sardita es , ut supra relatum est, Decretum de abrogando CONSUBSTANTIALI ad hos misissent, necesse fuit consequi, ut fieret odiosum in ea an gulo, quidquid SARDIcENSE nomen praeferret certe suspectum. Quare vel ob famae ambiguitatem de illis Canonibus post decursum annorum fama nuaecepisse, haud suerit a ratione alienum. Erunt, nil dubito, qui me dicent in resel lendo partes causidici suscepisse: ac legibus agere, non via et ratione, qua solent Critici, mon menta et testimonia inter se, comparantes. Facinora multa vera esse, quae Ricta probari minime
liceret. Nempe dissicilia se fieri, non salsa. Qui se sentiunt, faciunt mihi iniuriam palmarem. Primo enim alibi ostendi, quam sin alienus a technis rabularum in Historiam inducendis. Ne mihi . objicias illud solenne: Si feci ii, negat et quae sunt A a ejus u
386쪽
37a Specimen Exercitationis Crities.
ejus generis alia effugia. Potius illud assumo: Aliter judicant Philosophi, aliter seges. Ideo in hae tota causa conjeci nihil, quod non factis firm rem, ab illa ipsa aetate petitis. Quod qui prie. stat, recte fungitur partibus Critici. Nam, etsi
ars critica singulare habet forum, tamen ubique veretur aequitatem; ut quae debet in omni sententia , judicioque obtinere. Antiquior est omnibus artibus: debentque hae ad illam, non illa ad hasse componere. Tum non Valent postulata generalia Leguleiorum, cum nituntur sola suspicione: cum ducunt ad meram conjecturam; cum sunt tota in incertis vestigiis persequendis: cum in regesta nihil fidei, ignorantiae, casui permittentes haerent dissidentiae suae, et a paucis ad Omnes con- eludunt.
Quod hic maxime DALL EUs iacit. Quid enim ejus accusatio de fraude, nisi suspicio , et dissidentia est , qua, laetus omnia Pontificum, etiam Priscorum, in partem deteriorem trahere, statim Pro comperto assumi, quod deberet testimoniis evinci Τ Certe si expendas ad lucem, ejus tota actio in Sedem Romanam superstructa est illi postulato causidicorum, quando sumunt personam accusantis : Mus es scelus, cui prodes. In hoc cardo vertitur argumenti: primatum supra ceteros antistites magni momenti esse; inde arripuisse omnem ansam ad id juris stabiliendum , ob rei utilitatem, atque commoda proventura. Fuisse illis sanctum, quidquid utile: eumque dominatum Omnium rerum
387쪽
de canonibus Sardicensibus. 373
rum spectarent, ad promovenda consilia neeesse habuisse rem astu gerere, fraudesque, quas pias tum dicant, in loco adhibere Sed lege iplummet; nam ideo ejus verba praemisimus, ut possent cum nostris ubique conferri. Jocis, quibus DALLRus Fratrem JOAN. ΚΜ , mordicus arreptum, sus , d que jactat, ego minime intercedam. Saeculis his,qitibus jacebant litterae, et legibus Criticis pretium nullum ponebatur, in Sestonibus ipsis Comiliorum, dum inter se commisit Theologi conserunt manus, per loquacitatem, et studium clarescendi varia jactata, quae nostrum nemo aliquo numero habet. Nec enim ad rem illa pertinent. Magi tri et M tres , qui se praeviis concertationibus miscent temispore Synodorum , tam parum possunt sibi temperare , quam Leguleji, patroniVe causarum in e
riam intromissi. Quid quod neque Episcopi omnes,
Omnesque Senatores , cum ed Veniunt, ubi debent
partes audire, ponunt assectus in vestibulo, sed sumunt secum , produntque iniquissimo loco δConcilia in meretis non habent talium ullam rationem ; cum enim Ecclesiam referant, et Spiritu divino regantur, expensis omnibus atque collatis aurum a scoria separant, dimissisque humanis, ac dubiis certo veritatem amples tantur. Itaque in ventos subsidunt, quae apparatu tanto argutiarum, et accusatione verbosa jactat DALLARUs super dolo eorum Pontificum, de quibus praeter priscam fidem, spectatamque probitatem nil legitur in omn1bus Ecclesiae monumentis. De-
388쪽
Specimen menitationis Critim, cipi hos potuisse facile largior in causa 'illorum
Canonum ; verum decipere Voluisse non concedam ex tam frivolis rationibus. Est cur doleam vicem, non illorum, sed hostium implacabilium, qui . sudio factionis, et dissidentia causae suae imminent omni occasioni, qua Ventilent sacros cineres r. Positaque modestia summos pastores, eanis ipsis . : venerabiles, habent in morem scurrarum, tractantque ut veteratores manifestos; praestigiarum postulantes, quoties Vim, et apertam injuriam exprobrare non possunt. Sed certent sane male. dictis, quando ab argumentis deseruntur. Nos illis tam parum movemur, ac se istis moveri ipsi patiuntur. I. V.
H simili. imo graviore accusatione DaIIaei. Nem e. capite IV. Libri L de Gu Rutrum in factum
ejusdem re- eiusdem argumenti paratragoediatur. Ait enim
f---ε i. IncredibilI temeritate: crevit Istentia i , prout I moenis. uia tu ysus ruebant: et dum ab auctorum ipso m aetate recedebatur, fasticias isas revincera dis ieilius in dies evadebat; maxime eum clari δima Ecclesia Iumina ab his artibus aliquando non absinerent, et suo me io'gulis ad ejusmodi audenda animum adderent. Nam amabo tet nonne supendum es, Leonis Papa legatos jam anno 4SI. coram toto conellio Chalaedonens apud
sexcentos sesectissimos Episcopos, totius Eecissa forem, T. canonem Concilii Nicani reeitasse eum hisca. in Mibus
389쪽
de Canonibus Sardicen bus. 37s
uitas summa vertitur, verbis et Ecclesiam Romanam δsemper primatum habuisse; qua non magis quam Afris a Zosimo obtrus Canones in usio eodicum Gra- eorum inventa sunt: ut neque hodie habentur veI in codicibus Graecis , vel in Latinis, vel in editione Dionysii Exigui, qui annis quinquaginta pos vixit. Cum nucum reputo, tam Dum Fontiscis Legatos Uusmodi Iacinia tam venerabilem Canonem foedare non dubitasse, pene in eam adducor sententiam, ut ex antiquitate via hil sani, nihil incorrupti superesse misimem , manerea , qua nullius fuere momenti: ves qua sne Iumma infamia, et omnibus reclamantibus contaminaνio et alterari non potuere. ' Nec sne certissima Dei providentia auidisse reor, ut facti sius memoria ad nostisque permanarete et doceremur , quam caute, quam
prudeutre in his versandum ste quamque non temere, tanquam Nicanum , aut conflantinopolitanum , vel tanquam Cypriavi, aut Hieronymi accipiendum sit, quis quid nobis hodie sis nominibus obtruditur.
Nempe istuc dicemus ; ad invidiam , quae si Depfllituν. in facto, nimium ; ad errorem minus afferri aDALLAEo. Non solum fatemur , PASCHASINUM, Legatum Romanum, protulisse exemplar, ubi lemma Canoni praefixum, Romanam Eecissam semper primatum Aabuisse , in Canonem ipsum , velut ejus pars, immissa erat, sed etiam Canonem nequidem percepisse. Verbo absolvam, Legatus
. Haec verba probe notari debent. Non enim sunt hominis sani: et si quid video ego, non eatholieam , ut vult DALLAEUS , verum omnem Historicam fidem. ae adeo Religionem tollunt, illi superstrectam. Distii od by Cooste
390쪽
376 . Specimen Exercitationis criticae,
non perperam tantum, sed etiam inepte citavit; quia hie de solis miro οιιtis, ae praecipue privi lagiatis agit. Nulla de Primatu, vel Patriarcham Romano mentio; ut ejus verba respectu hoc pedi inde se habeant: et nec inc immodent illi juri, ut Protestantes; neque commodent. ut quidam Catholici contenderunt. Pertinent omnia ad Eeaefas Iutarbitarias , sive in Provinciis Romae adjacentibus sub ditione Uiearii urbis sitas ; in quas ubique compertum est, Episcopum Romanum jam ante Nicaenam Synodum exercuisse jus idem Metropoliis , quod Alexandrinus, in AEgypto , cogendi Synodos, nee serendi Episcopum citra suam A.
cultatem ordinatum. lQuid autem ex Legati allegatione nunc extundes 3 Quod vuli DALLAEUS, ab anno quadringentesimo decimo octavo, ubi Canones SARDICENS Espro Nicanis obtrusi sunt ad annum ejusdem seculi quinquagesimum primum , proin triginta tribus annis tam stupendum in modum auctam Romanorum Pontifieum saliaetam, ut clarissimum n
cissa Immen , tam sanilus Pontifex LEO , Nicaenum ipsum Concilium corruperit in codice suo: ac ideo ex antiquitate nihil supersit sinceri 2 ohel quo rapi te sinis Romanarum rerum odiol Non sunt hae voces eordati hominis; potius sibilum serpe tis mihi videor audire; nam ejus et cetera habes cernere acutum, serpere moIIure, latere suis floribus, ae virus spargara; quod dictum de quodam fuit ex gente. , ac schoIa eadem prognato. Aliter ger-