장음표시 사용
391쪽
de canonibus Sardicensibu3. 377mana Critice , aliter Dialectica, partium studio
non abrepta; et Ι. quidem PAsCHAsINUM, qui nec mandata acceperat super rem improvisam , provocasse ad id, quod nisi sincerum putasset, certo certius fuit omissurus; quia spes non erat tegendae fraudis in tanto consessu. II. Inter exempla Romae descripta suisse unum, ubi Gosema, vel titulus margini adscriptus, in locum Canonis successit: atque hoe a legato Chalcedonem allatum.
III. LEONEΜ Pontificem tantum abesse, ut hunc codicem corruperit, ut Forte ne viderit quidem , verqsimilius scriptum ante , quam illi summum sacerdotium deferretur. Atque haec quidem cuivis in promptu sunt, qui nec dogmatum, nee jurium sacrorum sit valde seiens; sed restant alia, quibus DALLACI malae artes inagis protrahantur in lucem. Fingit hie loci, actum Chalcedone de hoc, quod hodie sensu Theologorum Primattim vocamus. Quod est plane a vero alienissimum. De hoc neque sermo, nec controversia fuit. Minime gentium. Sed illud volebant, qui sunt ad orientem , ut deindeps Antistiti Constantinopolis, ut urbis regiae, novaeque Romae, eminentia honoris proximo
post Romanum loco daretur. Quae dignitas in eo fuit, ut qui esset isti Sedi admotus, inter Graeci imperii pastores primum locum obtineret. Ex ipsis Protestantibus doctissimi homines agnoscunta
392쪽
- 378 Specimen Exercitationis Critieae,
seunt, hoc jure praecedendi nec auctoritatis, nee jurisdictionis quid tributum Constantinopolitano: atque Graeci, cum hoc Vocatit eandem proerogatia Dam , qua gauderet Romanus , similam volunt, non eandem; quia, ut supra dictum, loco proximo hunestatuebant. Quare Legati aberratio non est tanti, ut ideo Llamores DALLAEUs tolleret, ac velut divina humanaque omnia permista lamentaretur. Accusans et accusatus Primatum secus accepit. Is oppugnando, hic defendendo; is malitia, hie ignoratione. Jam statue, cujus gravior sit peceatus. Ego dudum statui. Primatus Romani sunt aliae rationes, et in .imis positae: neque ejus duntaxat, quem honoris, vel auctoritatis dicunt: quemque nemo Catholico rum unquam negavit; sed etiam Iurisdictionis, sive potestatis in Ecclesiam universam, quam ut pastor docere, praeire, castigare, reἀere debet. Primum vindicant verba Servatoris, qui Matthaei cap. XVI. a vers. I 8. PETRO dixit: Et ego duo tibi, quia tu es Petrus, et super hane petram aedificabo Ec-cissam meam, et porta inferi non praevalebunt adore Ius eam r et tibi dabo claves regni caelarum: et quod cunque ligaveris super terram, erit ι atum et in coelis : et quodeunque solveris super terram, erit solutum et in eoelis. Quae verba, ubi nil continent praeter promissa, nomine Ecclesiae ΡςTuo facta, ut i de privilegium singulare in hujus personam non redundet, tam aperte detorquentur, ut apertius nulla possent in sententia quavis Evangelica. DO-
393쪽
de Cunonibus Sardi cessibus. 379
minus ΡETRUΜ est allocutus: neque potuit Rammentem magis exprimere, quam hac significatione : Et ego dico tibi: tibi dabo. Nam de Ecclesia ante locutus: Porta inferi non praevalebunt adversus eam, continuo debebat addere : Et illi dabo claues regni coelorum , si has eidem voluistet committere. At vero non illi dixit, sed tibi dabo. Itaque sitam dilucida verba in re summi momenti fas est pro libitu accipere, certe nil manet in volumine toto divinarum litterarum. Sane hanc Christimentem Ecclesia semper agnovit et, CONCILIA DECUM ENICA IV. V. VI. VII. VIII. et deinceps alia succetarem ΡεTui asseveratione magna Episcoporum primum statuerunt; ut esset in pari officio honoris discrimen: atque unus inter Omnes collegas reliquos emineret. Alterum, primatum Jurisdietionis, Verba e dem apud Matthaum tribuunt. Ut CONcILIUM PECU ENICUM FLORENTINUM, quod GraecOS cum Latinis in concordiam reduxit, tanquam dogma
certissimum , semperque agnitum proponit in F dei Definitione. Ait enim: Desnimus .... 's Romano Pontifiei in beato Petro pascendi, rege di , et gulernandi universalem Melesam a Domino no-yro Jesu Chriso plenam potesatem traditam esse; quemadmodum etiam in gesis Oeeumenicorum Concisiorum, et in sacris omnibus eontinetur. Equidem recte
dieitur , Eeelesiae ipsi s docentem intelligo, eo pusque pastorum) esse relictas claves: PETRuΜ-que tunc maxime gessisse personam ejus, cum B b has '
394쪽
38o Specimen Exercitationis mitisse,
acciperet. Nam reliqui antistites in Primi μ mis vorati sunt, positique ad me dum m. Verum, quod Petrus erat caput, neces fuit illi tradere, quod omnium esstat; ut potesse penes ipsum residens pareret unitatem, corpusquItotum caritate et fide jungeretur, si nullas posse
, contra communem cathedram singularem alteram
collocare. Qui id habetit Episeopi, habenter
dem commum ne, qua singula membra cuiusquς. zorporis hujus omnia participant; modo ut capi
ri uina sint, atque sufecta. Exigit hoe forin persem regiminis; ut haberet quilibet dignitatem
et potestatem; sed nempe gradui convenientem. Multitudo lia induceret confusionem, et ad dis- 1idia fovenda tanto plus virium haberet. Unde est quidam pastorum pastor, gerens praecipuam Omnium euram, qui christiana prosessione censentur, nectensque Ecclesiam , tam in gregem , quam oriis unum colle am ; videlicet Romanus antistes. Etsi enim alii semper aliique homines, tamen eadem Ecclesia: et cum Ecclesia fides, caritas, reginaen; ut suscepta gubernacula Petrus non reliquerit; sed in suis suceessoribus hodieque vivat, ejusque dignitas, vel indigno in haerede, deficere nunquam possit.
- , I. VI. - . Clausula Exercitationis. ad Redeo ad Cano- SARDICENSEs , a quibus tantisper digressus sum. Si quis de illis nomine NI
395쪽
de canonibus Suessem stibus. 381
ηm c kEvo venditati, sors plura desideret, adeat auctores, qui FEBRONIVM depexuerunt, suntque sea Complures. Sed maxime ZAcca RiAM in Editiona pote nova Antis ronii Tomo III. a pag 483. Ego nihiltpas ex quoquam decerpsi, tum ne longior essem, tum 3 ρ l quod pro DALLACO sufficere haec viderentur. alita Jocos ejus, ac cavillos de industria non attiisenti gi, ab illis aeque paratus, siquidem ita, ut sibis aues Persuadet, de rei summa transactum foret. Quam t cis facile enim vereretur in risum, quod ait, La inos
sin aeriter invehi in Gracos, quod hi mulio maioνi eum bis rationis specie sexta Synodi tribuant 2ΟΣ. Quones, it a Conflantinopoli decennio post in coetu, cui plerique sextas Synodi Patres intererant, conditos p Ρraeclare enim- ἡ Verς, ut nescias eallidior audacia, an confidennia tior aut astutia sit ad miseros Papicolas ludendos l. Sed non lusisti DALLRς , non lusistit Nam Giae. μν pori νει ci in illa Synodo TuULLANA non solum sextam,
. ut dixti, sed etiam quintam Synodum Oecumenicam, ν annis centum quadraginta vetustiorem, prosequi. 1 et eum sua connectere volebant, specioso obteni tu, harum neutram attigisse res disciplinae. Unde et nomen au INI - sΕXTR illi tribuerunt. Quamquam sunt aliae plures causae, cur Canones TRULLANOs rejecerit Latina Ecclesia; quas debuit omnes DALLIEUs premere, ut plausu majore TRULLANI Ρatres eum SARDICENSIBUS committerentur. Nimirum sibi ipse dicit legem canisi doris, et innocentiae, qui specie utilitatis comisi munis aliorum fraudes recludit. Quod si contra . . a. B b a facit,
396쪽
38a Specimen nereitationis Critim ete.
facit, scripto eodem, quo voluit hos convincere, non solum accusatos absolvit, sed etiam se eonisdemnat. Disertus est in convitium suum. Reis dundant in ipsum omnia maledicta, quae misit. Deludetur, qui deludebat: detrat aque sibi fide, ac excusatione omni adempta, velut praeco domesticae malitiae traducetur. Nemo vel maxime moderatus temperabit a sibilo, albisque dentibus ostensis, obvium ita salatabit: Quanto maius t euisses y Ito, jam reconde gladium. et obliga DuInus tuum I . Nemo tam graviter te sauciavit, quam tu. . Atque ejusmodi forent plurima in Libris au biss DALLAI ; ego haec elegi, magis implexa; ut haberent juniores, in quo exercerentur, dum sacris Criticis volunt initiari. Quod consilium , si saeculo priore quidam cepissent, ejusque singula sophismata seorsim solvere aggressi essent, non erat huc Venturum, ut tam magni fieret, et striaptio captiosa a gregalibus in coelum laudibus veheretur. Iidem, qui dicebant concatenatio quasi r tionibus firmatum lebrum , atque confrictum ', eVidentia victi vel conticuissent omnino, vel fassi essent, instituisse eum eosdem irretire dolo, et artibus circumvenire, quibus fallaciam
397쪽
324, 4. Epistola critiea 37o. 26. judicii
haec verba enarrari Eec lesiae et Um exaeerbatullcavet nimium CEI. . IER IUM . 3ce. docere studioque prae,mnes dixit S. quoscunque etvl.
Hoc Phoebadiussamili tis Legantur