Iosephi Iusti Scaligeri ... De aequinoctiorum anticipatione diatriba

11쪽

IOS. SCALIG ERI DIATRIBA

ipse necessario in totidem partesdiuiditura coluris ipsiis per definitionem circuloru parallelorum: quorum Coturorum duo per puncta aequinoctialia &Tropica transeunt.Initium eorum a lectione verna.

Praeterea tam aequinoctialis, quam parallelus stella in duodecim partes ab ipsis Coluris secatur,quae di cuntur Dodecatemoria stellae. Ita stella in Dodeea temorio Arietis,Tauri, Geminom, &sic deinceps esse dicebatur, quotum erat Dodecatemorion parallelia Coluro sectionis vernae,& rursus in ea parte, Dodeeatem orij sui stella esse dicebatur,quotus erat Coturus ab initio Dodecatemorij.Esto stella in qu dragesimo septimo Coluro a sectione verna, id esta semicirculo Coluri aequinoctialis. A sectione ver-na,ad tricesimum primum Coturum tota illa portio paralleli stellae dicebatur Dodecatemorion Arietis. A tricesimo primo Coluro incipit deinceps Dode catem orion Tauri. Proinde in hoc exemplo stella est in decimo septimo Coluro Tauri, id est decima septima parte. His longitudinibus stellarum semper utitur Hipparchus: quae nunquam congruunt cum logitudine Zodiaci,nisi initio quadrantu: ut quum dicit Arcturum suo tempore fuisse in xiii I parte Li- b , qui tamen secundum longitudinem Zodiaci erat in xxiiii Uirginis. Omnes obseruationes Hipparchi de longitudinibus stellarum, quascumque collegimus collegimus autem non paucas) ad lo gitudinem aequinoctialis,aut ei aequidistantis circuli stellae exiguntur, non ad longitudinem Eclipticae. Et quemadmodum locus stellae ad lotagitudinem

12쪽

DE AE QUINOCT. ANTICIPATIONE. sparalleli determinatur, ita etiam latitudo stellae erat portio maximi circuli per polos aequinoctialis ¢rum stellae transeuntis. Itaque nunquam dicebant, Stella illa est borealior aut australior ecliptica tot partibus, sed borealior aut australior aequinoctiali: cuius doctrinae multa exempla in caput tertium coiecimus. De parallelo, ne nostris Mathem licis mirum videatur, testimonia proferemus, & ut intelligant, in eorum gratiam Latine exponemus. Hipparchus: ο Π-όλαυνος ετά- es , του λεο ς μι. γ. Nam

est in summa cauda Draconis, obtinet, secundum p rallelum circulum, Leonispartes irra. Ac, ne quis putet esse parallelum eclipticae, non aequinoctiali, diserte his ita designatur,ut omnis dubitatio tollatur. οinquit idem Hipparchus, α ' , ἔχαρος γν mess

ἡντων. Nam quaestin extrema cauda Vrsae quae est de septem earum estima,quae ad orientem sitae sunt secundum parallelum AEquinoctiali circulum, obtinet quatuor partes Librae.Ita aut accipio, tamquam puncta tropicare uiano Badia sint in principiis ima num Zodiaci. Quia vero Coluti illi cLxxx aequinoctialem in partes aequales, Eclipticam vero propter obliquitatem inaequaliter secant, propterea Dodecatemoria paralleli stellae numquam conuenient Do decalemoriis Eclipticae, nisi in quatuor sectionibus, quae fiunt a Coturo quinoctiali,& Coturo tropico .Itaque raro contin-

13쪽

ε Ios. SCALIGERI DIATRIBA

get, ut pars Dodecatem orij stella cum simili parte Zodiaci culminet. Id non indiget exemplo homini intelligenti. Quia tamen eo magis haec doctrina de circulo parallelo aequinoctiali illustranda,quo antiquior, adiuvabo testimonio,quod alioquin ex ipsa Hypothesi necessario concluditur. Hipparchus: ο

ῖε μεα ινούσης, εν τύ' ζωδακώ μι Gmἰ η- οἱ NNam caput minoru V se fecundum aequid antem aequinoctia circulum obtinet finem Scorpij. Fine autem Scorpii culminante, culminarin Zodiaco tertia pars Samitari . Uides extremo Scorpij culminante in parallelo stellae,in Zodiaco tertiam partem Sagittarij cvlminare: hoc est, quum ducentesimus quadragesimus semico lurus numeratus a sectione verna culminat, tum culminat ducentesima quadragesima tertia pars Zodiaci a sectione verna. Rursus idem Hipparchus loquens de australissima earum,quae in

sinii ro pede Bootae,ita scribit: --ο

lus, q*i aequidstans aequinoctiali describitur r ipsim stel-

14쪽

DE AEQUINOCT. ANTICIPATIONE. ν

, babet Ab terra ambitum talium flectionum quindecim minus 'ima propemodum inicesima qualium viginti qua tuor scirculus, qui per polos ducitur. Sed ea stelia r inqvidistantem circulumsita estcirciter partem primam Ch

Iarum. Ea igitur occidente,oportet culminare,secundum p ratilum circulum, Capricorni partem 24. IS. qua quum in parallelo circulo culminat, necesse est in Zodiaco vicesimam secundam Capricorni culminare. Ergo in hoc quoque exemplo , culminante ducenteumo nonagesimos,rimo semicoluro in parallelo circulo,ducentesima ecunda pars culminat in Zodiaco. Non igitur sectiones Aquinoistialis & ei aequidistatis circuli crugruunt cum sectionibus Zodiaci,praeterquam in sectionibus aequinoctiorum & tropicorum puncto, rum. Haec est doctrina longitudinum & latitudinustellarum a priscis illis ad tempora usque Ptolemaei usurpata,vt postea patebit sequenti capite: sine quo rationes huius Methodi experiri, non potes in illis, quae exstant Hipparchi de ortu & occasia stellarum, nisi quis forte usitata methodo in illis uti velit. Lom se enim a mente Hipparchi & ab ortibus & occasii-Dus stellarum aberraret: vi taceam,quaedam in stuasterismorum Hipparchi & in appellationibus abhorrere ab iis, quae in asterismis Ptolemaei aliter habent. In situ quidem quaedam se emendasse Ptolemaeus profitetur, propter symmetriam & responde-tiam membrorum in simulachris coelestibus, quae male ab Hipparcho assignata erant: ut,verbi gratia, stellas,quas Hipparchus in lateribus Virginis collo -

. cauerat, eas se ad humeros traduxisse Ptolemaeus te-

15쪽

g Ios. SCALIGERI DIATRIBA

statur. Appellationes quoque videndum ne lectori imponant, ut in exemplo proximo dicit,caput Cynosurae esse in fine Scorpij. Vbi duo ab usu nodierno aberrantia, caput Cynosurae,& locus eius secundum parallelum aequinoctiali circulum. Sed de loco alibi videbimus. De capite Cynosurae mox traetemus. Cynosurae asterismus ex septem stellis constat quarum quatuor, quae S , siue Laterculum, aut quadrilaterum constituunt,ponuntur in corpore ipsius ferae,reliquae tres in cauda. Caput nullis stetilis praeditum est: &, ut Graeci loquuntur,ri: Quid ergo in Cynosura Voc tur ubi nullum caput stella signatum est3 Sciendum igitur omnium simulachrorum coelestium eum si tum esse, ut eorum pars supina ad nos spectet, non autem pars prona. Pars supina in homine,& omnibus animalibus est, in qua pectas de venter: prona contraria, in qua dorsum. Alterum alteram g vocat Aristoteles. Vrsa minor igitur supina, hoc est pectore & Ventre ad nos conuerso pingebatur in coelo, ita ut praecedentis lateris που stella borealior caput ferae designaret, australior autem ambos pedes anteriores inter se connexos: reliquae duae sequentis lateris ambos pedes posteriores

referebant, non Utique connexos, Ut anteriores,sed

divaricatos. Neque sola Vrsa minor ita pingebatur, sed etiam ipsa Helice, cui septem duntaxat stellas

attribuebat. Propterea utraque 'αρι ras a Poetis εοβα-

appellatur, quod scpicnis tantum stellis ambarum asterismus costareb. Q d ne quis noS com

mentos Diuiti eo by GOo e

16쪽

DE AE IN OCT. ANTICIPATIONE. si

mentos putet, audiat Hipparchum ipsum t. si

HI Nam caput toris Vrsa ex 'uentia illorum virorum Eudoxi & Arati) est borealiorearum flent in duarum, qua praecedunt in Laterculo. In anterioribus au. rem pedibus sita est a alior earumdem stellarum. Item de minore Ursa: .i ---ου, os ἀγρω, ιών. δεῖ βορ οπιδι si1νωιτ' -τ,

ε sin iam Oi iam μογλ. Nam lucidissima earum steliaram, qua praeceduntia Laterculo eius, quarum borealior ex elud jententia est in capite , australior tem in pedibus anterioribus sua est quid anter caudae Draconis. Eratosthenes mutauit quaedam in hac designatione. Nam caput Cy nosurae sereliquidi. Singulis autem pedio us singulas Laterculi stellas a tribuit. Si igitur quis incidat in asterismos veterum, is multum uallucinari posset, si quid eaput Cyno surae sit,nesciat; & praeterea longe maioreS nugas egerit, si putaret Hipparchum ignorasse latitudines,& longitudines stellarum, quod tam discreparetras, a veris deprehenderit. Non enim animaduertet eas, ad parallelum aequinoctialis, non autem ad parali lumi eclipticae inuestigatas fuisse.Vt igitur illuc,vnde digressionem fecimus, reuertamur; si per polos, aequinoctialis, utqui de is erat tempore Hipparchi, maximus circulus duetus per corpus ipsius bore lioris praecedentium duarum in Laterculo Cyno-

17쪽

1o IOS. SCALIGERI DIATRI 2 Aserae transeat, proculdubio conueniet cum semico-

luro ducentcumo quadragesimo, hoc est cum fine Scorph in parallelo circulo. Itaque Hipparcho eastella est in fine Scorpij, quae ex nodierna doctrinaeo seculo erat in fine Geminorum. Denique omnes latitudines & longitudines stellarum secundu Hipparchum nullam cognationem habent cum Ptole inaicis, quod Ptolemaeus parallelo Eclipticae, Hipparchus exemplo omnium veterum parallelo IE- quinoctialis utatur: ne quis putet errorem Hipparchi, non autem doctrinam illorum temporum: de uo plenius tractabitur tertio capite. Ex hac autem octrina has definitiones elicimus.

PRIORES DEFINITIONES USQUE

ad annum Christi CXL. I Parallelus stellae est circulus aequino ctiali pa-' rallelus per corpus stellae tranuens in CCCLX partes sectus per CLXXX maximos circulos, Que coluros, qui per Polos AEquinoctialis tra

iiciuntur.

paralleli stellae, in quo stella est; ut quota sit iduodecima pars a sectione verna,in eo Dod catem orio stella esse dicatur; ut si in primo, in Ariete sit, si in secundo, in Tauro: &sic de

catem orij ea, in qua stella est; ut quotus fuerit

18쪽

DE AEQUINOCT. ANTICIPATIONE. risemicolurus ab initio Dodccate morti stellae, in ea parte Dodecatem orij Stella esse dicatur. IIII Longitudo stellae est portio Paralleli stellae

inter sectionem vernam & corpus stellae inter

cepta.

V Latitudo stellae est portio quadrantis maximi circuli per polos usquinoctialis & corpus stellae tranteuntis, inter ipsum corpus stellae M AEquinoctialem interiecta. VI Distantia stellae a polo est reliquumsegmentum quadrantis circuli,ablata latitudine stellet. Hae fimi definitiones priorum seculorum, Unde priores vocavimus, eisque in omnibus obseruatio nibus Hipparchi temur. Explicata altera parte huius capitis ae prisca methodo longitudinis & latitui. dinis stellarum, nunc, quod initio proposuimus, ad alteram pergamus, quae est de origine Theoriar stellarum fixarum: hoc est, quando primum Graeci ad inuestigationem huius rei anim um appulerunt, Vehut ipsos asterismos formarent, vel ingressus Solis ita signa obseruarent, unde pendet doctrina aequinoctialium L solstitiorum punctorum. Si asterismos

ipsos consideremus, vetustissima res est,& quae omnem temporisprisci memoriam superat. Nam ante Olympiadem primam coelestium formarum nomina erant,Vtpote quarum vetustissimi GKecoru omnium scriptorum Homerus 5 Hesiodus memine

rint: Et quidem fatis constat prima illa fuisse infantis Astrologiae apud priscos Graecos rudimenta. Sita

19쪽

H ΤΟs.s CALIGERI DIATRIA A autem aequinoctiorum A: Solstitiorum rationem habemus,neque ipsoriam cognitionis expertes fuerunt. Nam vetustissima fuit illa opinio, & eum ipsis Olympiadibus nata, Solstitium ulti in inti parte Cancri. Initio enim Olympiadum sectilium apparens fuit Kalendis Quintilis Iuliani, noviluniuolympicum ciuile, nocte quae secuta est oetauam diem eiusdem mensis. Et quia diebus anni singuli

gradus fere imputantur, propterea in o uo gradu Cancri exacto Nouilunium sitit. Hinc postea obseruatum est , ut novilunium Olympicum numquaanteuerteret octauam diem Quintilis Iuliani,*ea esset epocha temporis ciuilis Olympici:quapropter vocarunt eam , id est, ut per Aristoteles,& alij omnes veteres; ite ra/6ν λειπον,

punctinnsolstitiale, cardinem oliualem. Neque in anno civili Attico per ἴσας θερινας aliud intellige, quam octauam diem Quintilis Iuliani, hoc est Iulii me sis. inare inde quoque natum, ut initium Cancri non vocaretur solstitium,sed ingressus solis in Camcrum : ut quidem Kalendis Iuth lolputaretur ingredi Cancrum, octauo autem die solstitium confici. Haec opinio mirum quam diu in animis hominum&.in usu populari haeserit,ut alibi aperiemus.Quum

igitur iam a prisca epocha Olympiadu semper S plem in Cancrum ingredi Kalendis Iuliis, solstitium

autem confici octauo die existimarent,manifestum

est eos aliquo astrologiae usu perfusos fuisse: Aliter quis docuisset eos anno primo primae olim di sectilium fuisse Kaledis Iuliis3 Nam qu- tim πο

20쪽

DE AEQ VINO CT ANTICIPATIONE. ischam amittere non potuerint, in causa fuit usus anni solaris, quem semper obtinuerunt, quum totidem dictus constaret, quot forma Iuliana habet,& quarto anno exacto, Elidenses quidem inter vii i & ix Iuth unum diem intercalarent. Athenienses autem inter uri &vrii Ianuarii .Hane dies Inte olationem Athenienses Olympiadu mysteria vocabant. Primo enim anno primae olympiadis viso, stitium apparens fuit in Kalendis Iuth, & novilunium olympicum in viii die: ita Bruma apparens fuit in ultima Decembris. sed quia opinio erat v ram Brumam in octava parte fieri,propterea Attici veram brumam in vii Ianuarij posuerunt. Haec diserte a nobis explicata iunt in doctrina anni Attici. Fuit autem quἡdam per caliginem solstitiorum cognitio priscis illis. Sed progressu temporis umbret ante Kalendas Iulias sentibiliter crescentes prodebant vitium veteris epochae solstitialis, ut opus lia. buerit castigatore Thalete : qui primus omnium Gra eorum deprehendit solstitia ante Kalendas Iulias fierL Iam illius seculo duorum graduum p gressio facta erat,& breuissima umbra in xxviiii Iunij obseruabatur, hoc eli nouem diebus ante intercalationem vulgarem. Hoc sapientissimum virum Thaletem mouit aliquid de ibistitiis & aequinoctiis scribere : quod argumentum primus Omnium Graecorum tentauit. in quo commentario

primus deprehendit, ut scribit Laertius, et νῶι- δε progressium solis a solstitis adtium a quae est vera definitio anni solaris. Sed & pri-