Iosephi Iusti Scaligeri ... De aequinoctiorum anticipatione diatriba

41쪽

ιι Ios. SCALIGERI DIATRI3 Acirca eundem εο Z conuertitur. Uno igitur eodemq. momento conuersio mundi

sit circa axes QO Z,&εO S. quod est ridi

culum.

III. Stella G in conuersione mundi circa polum εcircellum vix oculorum acie concipiendum describit, cuius semidiameter grad. 3,t . aut minor, ut aiunt quidam: eodemque momento circulum maiorem decircinat, cuius semidiametrus gr. I 2,2 Qu' destineptissimum.

gisse eis, qui nabitant in Meroe, pro circulo aristico esse circuluillu αειν,quem describi somniata cauda Cynosurae,mox ex Strabone patebit; Habitantibus autem Meroen polus attollitur pari. I 2, 2 quantarum semidiametrus est circuli ακν. Ergo borealissimum punctum illius circuli stringit orizontem Paralleli Et proinde est arcticus illius

loci. Quae hallucinatio in sequentibus confutabitur: quamquam satis per antecedentia eluditur. IIII. Stella F E circa E describunt circulos Fη,εEi maioris paralleli circello αysc: atque eodem m meto eademquo conuersione circa se stelloeaedem describent ministaseu culos quam G, quae omni'um yiaximum describit ακε. ata tange minorem

tDisiligod by Corale

42쪽

DE AEQUINOCT. ANTICIPATIONE. 3sQuod est: nugatorium . .

In conuersione Mundi, si ipsa fit in polo invivult Hipparchus, stella G perueniente ad partes,v-bi est E, ipsa E,& reliquae quaruor, quae siunt in Laterculo A B C D, erunt supra ipsam G in partibus, quae polo Mundi E viciniores. Itaque G erit omnium septem australissima , quae sunt iii asterisino Cynosurae: ut non solum necessatio hoc sequatur, sed etiam ex verbis Marini hoc confirmetur,in qui, bus Hipparchus eam stellam hoc est australissimam vocat. Atqui sumta erat borealissima ex Hypothesi , & quidem erat borealissima temporibus Eudoxi, Eratosthenis, Hygini, & nunc quoq. borealissimam omnium stellarum es e, nisi insani- mus, fatendum est. Eadem ergo stella borealissima simul, & australissima est. Quod est puerile

Quomodo excusabimus hominem,qui sibi ipsi caecitatem consciscit Qua obiurgatione dignus non est, qui stellam omni ieculo retro, & post Eudoxi & nostro tempore borealissimam, eam facit australissimam Z Quare puerorum aut idiotarum er- , rorib. leviculis succenseamus, qui tam grauem scriptorem Astrologiae parentcm in tam manifesta cui pa, & tam ioculari hallucinatione deprehendimus 3 qui stellam,quae nullum circulum,propter exiguῆm conuersionem describere existimatur,amplissimum

43쪽

36 Io S. SCALIGERI DIATRI3 Acirculum designare facit, & quae omnium borealis sima, eam australissimam ponat Prodeant igitur qui huic stupori patrocinentur,& ex pene nullo circulo amplitumum, ex boreali stella austrinam faciant,& nigrum in candida vertant.Quum inverbis Hipparchi ex Marino interpretes Ptolem gi tam L, tini quam Itali etiam recentissimi tantam absurditatem ferre non possent, neque animum inducere, ut stellam australissima omnium asterismi faterentur, quae esset omnium borealissima, in Marini verbis pro australissima borealissima interpretati sunt. Ergo pro νοουωτον legerunt βορ οσπιον. Sed falluntur , quod mentem Hipparchi non sunt assecuti.

Polo enim in signo Dosito,si borealissimam eam, dixisset, a seip1edissentiret. Hoc enim polo sumto maius est interuallu stellae G a polo inquam stellarum F E. Ideo maiorem circulum deicribet, &proinde australior erit quam FE. Non enim in eo primum peccat, quod ex borealissima australissima facit ; hoc enim postulat hypothesis. Sed absurditas est in hypothesi, non in consequentia. Alioqui bis peccaret, & quod poneret,quae non sunt,& iis, quae ponit, pugnantia concluderet. Nodus falsitatis est in signo Q, quod ponit polum mundi: quae ridicula est hypothesis, ut sequenti capite diicutietur. Hypotheis igitur admissa de polo mundi in signo Q thnino, ut diximus, sequitur eam stellam septestellarum Cynosurae australissimam esse,& radere orizontem eorum locorum, in quibus polus isto litur gr. 12. 26. Hoc postulat Hypothesis. Quare

44쪽

DE AEQUINOCT. ANTICIPATIONE. 3γεtrabo lib. H, ubi ex Hipparcho pene ad 'perbum de Climatibus agit, postquam ad Clima venit, ita scribit: δὲ πύαι-

ipso armis sitam esse. Uides Strabonem & Marinum idem de eadem Stella ex Hipparcho pronunciasse, nempe illam esse omnium septem australissimam,&stringere finitorem,ubi polus attollitur ad gr. 12, α , quanta scilicet est semidiametrus circuli α κλ

Nihil procliuius est, quam motum octauae sphaerae confutare,siquidem constat stellam G semper e, dem loco haesisse. Hoc autem ita probatur, quod stellae F E circulos circa eam describant. Unde oesse αἰ-dicti sunt. Eaedemque hodie eosdem circulos describunt. Ergo stella loco nunquam mota est,& proinde Hipparchum hallucinari, qui stellam

G facit circulum describere interuallo gr. I 2, 24 . Unde sequitur eam potius & eius circulo circulos duarum hEξncludi, qui contra includunt cireellum αδγα. QMd est aegroti somniu. Hoc si quidam nobilis considerasset, Mathematico cuidam celebri os qcclusisset. Is enim cum videret

45쪽

illum motum nulla ratione niti , duobus assultibus illu oppugnabat. Primo enim dicebatCanopu olim strinxisse Finitore Rhodi hodieq. stringere. h rgo in eodem loco hodie oritur Canopus, quo olim talebat. Non igitur loco motus est. si Canopus loco

motus non est, neque ulla reliquarum stellarum. Au tero argumento negabat umquam stellam, quam Polarem vocant, loco suo recellisse. Sed neutro a gumento vicit. Prius cnim infirmum est. Nam Canopus tempore Hipparchi erat in XIIII Gemino rum secundum iit 6c irii posterior. defin. Hodie secundum easdem est circiter in 1x Cancri. Vt ponamus illum morum verum esse, θ: stellam a xiiii Geminorum, ad ix Cancri recessissens est habitus eclipticae circa puncta tropica, Vt progressus in consequentia si modo ullus est) nullam discrepantiam

οφωχλρυφουη constituere possit. Quare inualidum est argumentum de Canopo. Ideoque nullo negotio protelatur a Mathematico cum suo Canopo. At si

alia stella, quae in aliis partibus Eclipticae posita est, argumentum suum instruxisset,puta spica V irginis, aut alia, quae hodie si t propior sectionibus aequila ctialibys, monstrum plane confecisset. Spica Virginis in meridiano Regii montis su beleuatione Di II

partium cui minans attollitur supraOrit et em patribus XXuli, teste Copernico. Quae cum hodie sit . in xviii parte Librae, seculo Hipparchi erat in xxiii

Virginis. Quod si motus vllus in consequcntia se istus esset, ab illo seculo, ad hanc diem, oporteret spicam Virginis culminnatem supra euniam finiti

46쪽

DE AE IN OCT. ANTICIPATIONE. torem attolli ad gradus xxxvi, aut xxxvii plus munus. Si ulla Hipparchi aut Ptolemaei obseruatio de alicuius insignis stellae culminavitis altitudine rellista esset,lunc ille nobilis dedoctus vir tuto sane stellam ad patrocinium suum poterat producere. Nunc

eum ipsi veteres nullam de ea re obseruationem reliquerint, seustra vilius stellae auxilium implorat. Altero argumento prope rem profligarat. Nam verum est stellam G numquam loco suo decessisse. Sed probandum erat. quod cum non fecisset plumbeo venabulo exceptus est ab aduersario, eam stella abfuisse apolo mundi tempore Hipparchi pari. I 2.14,nimirum loco Ptolemaei vel Marini supra a n bis producto. Sic neque doctus ille rem factam habet, quia non demonstrat eam stellam semper in eodem loco mansiisse: neque Mathematicus potest canere Io triumphe, quia fabulam pro demonstratione&μορρο κιοῦν pro Valenti argumento obiicit. Nam demonstrauimus tam falsum esse stellam Gremotam a polo mundi grad. ii, α fuisse, quam punctum inpolum esse Mundi, quod mox insequentibus aperiemus.

47쪽

CAPUT TERTIUM.

AEquinoctia in antecedentia niti.

O Vi λ stellae deprehensae sunt non semper eandem longitudinem ab aequinoctiis, Solstitio& Bruma obtinere, duorum alterum necessarium erativi aut puncta aequinoctialia & Tropica in ant cedentia nitantur, aut stellae in consequentia progrediantur. Altero vero probato alterum falsum eL. se omnino sequitur. Itaque cum stellarum in cons quentia motum confutauerimus sequitur aequin ctia in anteriora promoueri, neque alia demonstratione egere videbatur: Tamen ne tam illustri dis. putationi ulla in parte deessemus, non alienum instituto nostro iudicauimus, si hoc argumentum aliis monumentis vetustatis illustrarcmus,& causas,

quae Hipparchum in hos errorum casses induerunt, aperiremus. Annu m solaremThales definit etia. Mi ἔπην. Solistransitum asolstitis, ad solstitium. Rectissme. Eodem modo Hipparchus definit: Annus laris est siue conuersio Solis apumsto Equinoctij ad idem punctum quinoctij, aut a puncto tropico, ad idem punctiam tropicum:& negabat aliter definiri poste: putas' quis diceret annum solarem esse restitutionem Solis ab eodem. pumilo . Echpticae ad idem punctum Eclipticae, ut a centro Baulisci ad idem cMatrum ξγ

48쪽

DE AE VINOCT. ANTICIPATIONE. isilisci. Nam a puncto Eclipticae ad idem pune tum

eclipticae conuersio est integra totius circuli , nempe partium 36o solidarum. At a puncto aequinoctia ii, ad idem punctum aequinoctiale, circuitio solis annua non est circuitio 36o partium, sed 339. 9. 8'. ili'. duntaxat. Assi enim desunt partes Ο.o'. Si'. 9'. Quare antequam totum circulum Zodiacum Sol percurrerit, hoc est,antequa ad illud punctum eclipticae reuertatur, Unde profectionem fecerat, iam aequinoctium confectum est: & a puncto aequinoctij prioris, ad punctum posterioris, distantia est in

Zodiaco pari. o. o. 3I'. 40 '. Sic a puncto primi aequinoctij, ad punctum tertij, interuallum est in Zodiaco par. o. ζ. 43.38. Quarti denique anni aequia noctium distat in Zodiaco ab epocha aequinoctii

prImi, par. O. 2.33 . 27 . 1antumque processum temporis aequinoctia a prima epocha recedent in antecedentia,Vt post annos LXX plus minus,postre

mum aequinoctium relinquat post se pristini aequinoctii Epocham gradu uno: & qui hodie, exempli gratia, est gradus primus Arietis, is post annos LXx futurus sit gradus Arietis secundus: post annos CXL futurus sit gradus tertius, post CCX, quartus. itaquCBasiliscum lucidissimam primae magnitudinis in pectore Leonis Hipparchus obseruauit distare a puncto solstitiali partibus a. s. 3o', Hodie distat par tibus 1 , i '. Ergo ab obseruatione & epocha Hiinparchi punctum solstitiale recessit in antecedentia partibus 1 , Interuallum ab obseruatitine Hipparchi, ad hunc inhum Christi desinentem 1399,

49쪽

1 IOS. SCALIGERI DIATRI EA sunt anni i72 , annis nimirum i 23 ante epocham

Christi vulgarem .Quo interuallo constat in 7o propemodum annis puncta tropica & aequinoctialia promoueri in antecedentia gradu uno; quae sunt quasi luxationes a prisca epocna. Hipparchus vocat& tamen imprudenter negat, quum ait non puncta aequinoctialia a stellis recedere in ante riora,sed stellas a punctis aequinoctialibus inseque-tia. Ac quemadmodum puncta aequinoctialia& tropica anteuertunt pristinas sedcs in septuaginta annis, gradu uno in Zodiaco, ita etiam in centum trigin ta duobus plus minus annis aequinoctia anteue , tunt unum diem in contextu dierum Iulianorum.

Verbi gratia:Hipparchus obseruauit aequinoctium ivernum confici post meridiem diei xxiii Mariij I liani, Alexandriae. Hodie constat aequinoctium comitti post meridiem diei X. Tredecim ergo dierum praegressio aequinoctiorum facta est id annis i 724, in diebus Iulianis, & graduum L 4, 8', in longitudine Eclipticae. Quare priorem revoc--istin, temporalem praegresonem: alteram τι κιώ Voc

mus, id est localem : quod quemadmodum tempus priscum in diebus Iulianis notatur, a quo aequinoctia in antecedentia progressa sunt: ita in Ecliptica vetus Epocha loci consideratur, quam puncta at quinoctialia & tropica anteuertunt. VetustissimIGraecorum nulla rationem habebant aequinoctiorum, sed Alstitiorum, propter epocham olympia dum. Ideb Thales annum definit Et Meton solstitium tantum iudagauit,

50쪽

DE AEQUINOCT. ANTICIPATIONE. non etiam aequinoctium : & omnia eorum solaria

horologia vocabantur hoc es sol tialia.

Maxima enim pars nationum Graecarum reuerentia Olympici ludicria solstitio annuinibant. Athe

nienses ab initio quidem a bruma annum Civilem ordiebantur, Vsque ad tempora seronis. Hinc annuS πυ-,ε- caeptus putari a solstitio. Sed viii Iuth vocabant Solstitium, ut primo capite monuimus, in quo statuebant cardinem aestiuum, quod dicebatur Anno Primo Olympiadis primae

sol ingressus est apparens Cancri do decat orion Kal. Iulii. Novilunium ciuile IX Iulij, hoc est nocte, quae secuta est vIII Iulij. Haec erat epocha prisca Olympiadum. Et nunqua caput anni ciuilis ant vertebat illam Epocham. propterea vocabant illud solstitium, non autem ipsas Kalendas. Ab eadem causa omnes fere veteres putabant solstitium in viri parte Cancri feri. Quia ε- λεινον incidit myrii partem Cancri. Et vetustissimi artuicis Anaximandri sphaera mechanica non alium locum designauit solstitio, quam octauam partem Dodecat emorij Cancri Olympici : neque alium circulum aequin se chialem, quam qui per vi ii partem Arietis & Librae, Circulum Tropicum qui per octauam partem Cancri & Capricorni transibat. Hoc ita este ex descri-l tione ipsorum circulorum, quae hodie extat in re-iquiis Eudoxi&Eratosthenis, indubitate colligitur. Initio Olympiadum Sol ingrediebatur punctusolstitiale initio quintae partis Uodecat orij h dierni Leonis. est viginti partibus absolutis a