장음표시 사용
21쪽
mus Cynosurae septem stellas considerauit, quibus cursum nauigationis dirigebant Phoenices: ut dubium non sit, quin quaedam de stellis. fixis earum q.
latitudinibus & longitudinibus attigerit,eaq.theoriae stellarum prima ruerint incunabula. Non multo post Olympiade LVIII, hoc est eodem anno, quo Thales obiit , Anaximander municeps Thaletis et nomomicas rationes inuenit, & primus horologium Lacedaemone constituit , auctore Laertio, quod tamen Plinius non Anaximandro, sed eius discipulo Anaximeni attribuit. Item horoscopia instituit, in quibus aequibo ctia,&tropica puncta designata erant, ut scribit idem Laertius. Plinius quo
qucrualij obliquitatem Zodiaci ab eo primum do prehensam scribunt. quod proculdubio falsum est. Eclipses de Solstitia praedici non possunt, sine doctrina obliquitatis Zodiaci.Quomodo erga hales. eclipses de solstitia praedixisset, si adhuc incognita erat Zodiaci obliquitas di Laertius de Thalete: . ,
ia I iderar imus Asbologiam atri se , ut quid im volunt ,solare que desectus, Crsolstitia insedixisse. Sed quod obliquitatis signiferi inuentum Ase
naximandro attribuerint, inocausa fuit Sphaera aba ipsi 'primum fabricata biniqua primus ostetidit obliquitatem Signiferi, quam nemo antea in globo pictam viderat. Nam syluram ab Anaximandro primum constructam scribit Laertius. Et certe Plinius lib. Vii, cap. LvI, sphaerς auctorem Anaximan deum facit.Stellas igitur in ea designauit,cclipit m
22쪽
DE AEQUINOCT. ANTICIPATIONE. is& aequinoctialem. Postea circiter Olympiadem Seiaptuagesimam Cleost rat Tenedius adiecit Sphaer , di stellarum Theoriae, quae ab Anaximandro praeterita erant, diuisionem signiferi in duodecim sit lacra,& primas partes signoru ipsorum. Plinius: Sia a deliae in eo Cleostra- ω'prima Arietis ad nouaui. Nihil verius potuit dici. Nam a prima Olympiade ad aeuum Cleostrati,quatuor gradib.promota erant aequinoctia in antecedentia. Anno primς Olympi, dis solstitium fiebat initio quintae partis Leonis hodierni: tempore Cleostrati initio Leonis hodiernL&praecise Sol ingrediebatur in Simulacrum Sagittarq . quando Cleostratus sphaeram Anaximandri correxit, & Oistaeterida suam instituit. Iam enim solstitium ab initio quinti gradus Leonis hodierni, ad initium primi gradus, anticipationem fecerat. Itaque duoetecim gradibus ab obauu gradu prisci Cancri aberat solstitium tempore Cleostrati, ut decem gradibus ab eadem octava parte temporalialetis. Post Cleostratum Meton septuaginta post annis solstitium obseruauit, cum iam una parte a te pyre Cleostrati solstitium anteuertisset: tribus autem diebus a Kalendis Iuliis. Ipse multa castigauit in stellis, earumque ortus & occasus matutinos & --spertinos in parapegma suum contulit, cuius non exiguae reliquiae ad nos peruenerunt. Postremo tamquam secutor quidam egregius otianibus illis sus cessit Eudoxus Cnidius, cuius seculo sex gradibus ab olympiade praecessio facta erat, hoc est quatuor' decim absolutis gradibus ab octava parte prisci
23쪽
Dodecatem orij Cancti. Hactenus historiam d ctrinae solstitiorum & theoris stellarum a capite pri nam Olympiadis ad Eudoxum deduximus, perannos quadringentos viginti, hoc est ad annim ultimum centeumae quintae Olympiados : ut let hors quenti capite animaduertere possit, quibus graditibus ad praecessionem aequinoctiorum deernendendam nobis progrediendum sit. Nam Iine illis, quae hic praemilimus , frustra omnia tentabimus. in igitur haec incrementa cepisset Astrologia ,
multa tamen incerta in ea relicta erant,quia memodo carebat. Quum enim quo praecision&subtilior sectio circuli, eo certior, exploratior ac tutior sit omnis in eo obseruatio, hoc certe promittere nondum poterat Astrologia illis seculis, cum circulus adhuc maximus in phaera nondum in CCCLx pa tes, partes autem in sexagena prima, secunda;tertiar scrupula sei, erant. ino ficuat, ut omnis obse uationum incerta esset ratio. Adhuc enim maximus circulus in sexaginta tantum partes sectus erat,imo, si Platoni credimus, in sex tantum. Nam in Timaeo Zodiacum, quem interiorem circulum vocat
hoc est se aeriam sectum proponit. Quod
certe verum est. Ea enim fuit prima sectio maximi circuli. Verum propter commodiorem usum, E doxi tempore,in LX partes diuisus fuit: Sed haec ολ sectio nihil certi promittebat. Hinc fiebat, vzhoc est tempora signorum ascensionalia minime exploratahaberent. Per stadia iam horas , itadiorumque & horarum aliquoras
24쪽
DE AEQUINOCT. ANTICIPATIONE. i partes ascensiones sit gnorum metiebantur, Ut perspicue in Manilianis exposuimus. Nam sexta pars maximi diei attribuebatur ascensioni Leonis: sexta item pars minimi diei erat ascensio Tauri in dato climate. Deinde tertia pars disterentiae ascensionis Leonis & Tauri de ambabus ascensionibus detracta dabat ascensionem Cancri,&Arietis. Eadem addita ascensioni Leonis &Tauri componebat ascensionem Virginis & Geminorum. I ta fiebat, ut sub aequatore, ubi nulla est: differentia maximae & minimae diei,sed omnes dies aequales sunt, nulla quoque differentia sumeretur ascensonum; sed omnes ascensiones essent aequales,nimirum tricenarum partium, vel ut ipsi diuidebant, quinarum partium, quantarum scilicet totus circulus tunc statuebatur LX. Ergo omnia signa recte oriri existimabant sub aequatore. Oblique enim oriuntur, quae cum paucioribus quam XXX gradibus oriuntur. At subae quatore omnia cum tricenis partib.oriebantur EGgo recte oriri necesse est: quam doctrina secuti sunt Manilius & Lucanus. Quod cum caussis suis ignorarunt Simioli & Cercopes, qui Lucanum hac in re defendunt, tanquam alia mens fuerit Lucani,& nocum illis veteribus errarit. Qui igitur circulum in LX tantum partes diuiderent, non potuerunt Eclipsium non dicam momenta horaria, sed ne horam quidem ipsam praedicere. Itaque diem novilunio
rum, non horam,tantum praeciicere potuerunt. Primus enim HipparchusEclipsium horaria momenta
25쪽
mathematici ita ad unguem definire potuerunt, ut non parum ab ipso termino abesse deprehendaniatur. Si hodie post tot veterum obseruationes cum hae exactissima graduum &scrupuloru tributione
nondum vera momenta deliquiorum Solarium aD sequimur: quato in errore eos versatos fuisse existi mandum est, qui circulum in LX tantum partes secarent λ Nam contenti verum signum per
μή, , diuidere rem factam habebant, ut ipsis videbatur.Sic Plinius dicit Cleostratum prima Ari, tis & Sagittarij notasse: hoc est τα-- wat ,
dia Arietis cr Chelarum quia quintamd cimam partem Arietis nondum dicebant Eudoxi seculo. Atque de his satis.Post Eudoxum Timocharis & Aristyllus puncta aequinoctialia & Tropica a
curatius inuestigarunt, ut distantias stellarum a sectione verna deprehendere possent. Itaq. non eandem distantiam ab aequinoctiali eas seruarecompererunt, quam eis Eudoxus assignauerat. Sed haec non fuit alseueratio,sed suspicio: cuius ansam quum centum septuaginta circiter annis postea apprehendisset Hipparcsus Bithynus natione, domo Nicenus,Vir naturae consiliorum particeps,ut cum Plinio loquar, tanto certius de stellarum vel in austrum vel in aquilone declinatione pronuntiare potuit,quan
to diligentius quam Timocharis, & Aristyllus puncta aequinoctialia, & ex punctis aequinoctialib. declinationem stellarum inuestigauit. Quum enim
26쪽
DE AE IN OCT. ANTICIPATIONE. Onon aliam Methodum longitudinis & latitudinis stellarum eo seculo Astrologi obseruarent praeteream, quam supra descripsimus, hoc est per parallelum stellae necessario puncta aequinoctialia prius indaganda fuerunt, deinde circulus aequinoctialis per illa describendus: postremo per definitionem v l
titudo stellae exploranda. Conferens igitur Timo charidis & Aristylli obseruationes cum suis,animaduertit non eandem latitudinem, hoc est per definitionem v eandem distantiam ab aequinoctiali tenere , quam illi priores artifices obseruauerant: & tamen, quod maxime eum in admirationem rapiebat, eundem semper situm inter se, eandemque di stantiam ab Ecliptica obtinere videbat. Admiratio
rei fecit, ut anxie caussas tantae varietatis quaereret: quas omnes scriptas reliquerat in libro, cui titulum fecerat ,--πὶ - ἰσημευνών i, --μείων,
hoc est, de trepidatione aequinoctialium 'solstitialium punctorum. & quia stellae eandem distantiam ab ecliptica non autem ab aequinoctiali seruant,propterea nunc motum circa polos Eclipticae, non autem circa polos aequinoctialis fieri tandem cocludit: quem motum vocavit Aisos: hoc est,νωσμ ecundum lonotudinem. N ecessario enim stellae, u- quidem eandem ab Ecliptica distantiam seruant, circulos singulos Eclipticae aequidistantes deseriabunt: ideo,per definitionem parallelorum,eosdem polos cum ecliptica habent. Omnis autem motus circulorum circa eorum polos fit. Ergo circa polos. eclipticae mouentur. Ducentis sexaginta quinque
27쪽
post Hipparchum annis Claudius Ptolemaeus ea dem vestigia premens reperit suo seculo stellas omnes declinasse ab ea distantia aequinoctialis, quam eis Hipparchus assignauerat. Itaque cum Hippa cho με-cααν illam omnino circa polos eclipticae fieri pronunciauit. Neque enim aliter potuit, siquidem stellas in consequentia in eadem lati tudine Eclipticae moueri putat. Neque solum hunc motum circa polos Eclipticae fieri concludit,verum etiam latitudines stellarum non ab aequinoctiali, ut hactenus fieri solebat, sed ab ecliptica capiendas eia se: atque adeo ab eo tempore latitudines stellarum circulo maximo per eclipticae polos & centrum stellae traiecto metiri instituit,non autem,Vt antea,qua-
drante circuli maximi per polos aequinoctialis ¢rum stellae transeuntis. Hoc ita esse,ut diximus,
verba ipsa Ptolemaei fidem fecerint: si
τον -- ώι 'M G 'πλων I mπαζων πιαγε χαμιριώ ς Nam unius iusque earum distantias secundum latitudinem a circulo, qui per media Signa transit, obseruantes per maximum ci culum, qui per polos ipsius des bitur, eas propemodum cum iis, quas Hipparchus annotauit oe cosse si inuenimus. Permaximum circulum, qui per polos eclipticae traiicitur, rem sese exequi monet, nequis putaret per cir culum fieri, qui per polos aequinoctialis ducitur, Ut antea solebat. At statim subiicit, se non eundem consensum reperire 'mi Mazώς mr Im μιμον, ὼς Πὰ
28쪽
-ων - αων: in illis distantiis ad aequinoctialem exiguntur,per maximum circulum , qui per polos eius δε- . scribitur. Nempe morem qui hactenus obtinuerat, tangit, quem se improbare fatetur Dropterea quod stellarum in consequentia progressus non circa po-Ios aequinoctialis fieri videretur, sed circa polos Zodiaci. Clarius loquitur: xm ω ειοσ
ad aequinoctialem circulumsint de tae , sed ad eum , qui
per medium Dorum transit, per maximos circulos, quiperpolos eius, , sin das fletas destribuntur. Non potuit clarius concipere se autorem esse latitudinis steli rum, quae ad Eclipticam consideratur, re priscam methodum reiicere, quae per aequinoctialem oper batur. Itaque hinc duo sunt nata diuersa, Declinatio stellae ab aequinoctiali, & latitudo ab Ecliptica. Quum antea tantundem esset dicere latitudinem aut distantiam ab AEquinoctiali. Ab eo tempore,ad hanc usque diem, hae definitiones in usu sunt.
29쪽
armo Christi CXL ad hanc usique diem. I Parallelus stellae est circulus Eclipticae aequi- distans per corpus stellae traductus a CLXXX maximis circulis per polos eclipticae transeuntibus in CCCLX partes sectus. II Dodecatemorion stellae est duodecima pars paralleli stellae, in quo stella esse dicitur,as ctione verna incipienS. III Locus stellae est,de triginta partibus Dode-catemorij ea, in qua stella est ; ab initio Dod
IIII Longitudo stellae est portio Paralleli stellae
inter sectionem vernam & corpus stellς inte iecta.
V Latitudo stellae est portio maximi circuli per polos eclipticae& corpus stellae transeuntis inter stellam ,& lineam eclipticam interiecta. VI Declinatio stellae est portio maximi circuli per polos Equinoctialis, & centrum stellae trans euntis, inter stellam & AEquinoctialem inte
30쪽
DE AEQUINOCT. ANTICIPATIONE. 1,
Confutatio motus octoas barae. PTOLEMAEvs α ρες ideo vocantur,inis quit, εακεν τοῦ ο, ια, in quod videantus per similes oonfigurationes, siue habitus interua da interseseruare. At inquit, eorum σ*αὶ non potest vocari quare λοxi, inquit, τί- αἰ- νειαν ιαθσεπιμεια - ω πιατολὰ ποιμαι: quod moueatur secundum consequentia , m orientem verseus. Vt ita sentiret, praeivit illi, ut diximus, Hipparchus. Anno enim Antonini secundo Ptolemaeus obseruans Basiliseum Leonis distare a puncto solstitiali partes 32, 3Θ, quem annis antea CCLXV Hipparchus animaduerterat distare partes 29, 3 o, & consequenter omnes stellas fixas praeterea ab Hipparchi epochis in consequentia tribus circiter partious recessisse, ita ut non eandem ab aequinoctiali, eandem tamen ab Ecliptica distantiam seruare viderentur: non dubia tauit concludere etia: - I απλωύν--αν ηις τ - μήσων σ-λξοI 'ranu ουτοις - ἰσημεροσού, τοῦτ' uti mu --s,mλε-: Actium stiarae stellarum fixarum circa polos obliqui circuli, qui per signa media transit,feri, non autem circa polos aequino talis, hoc est,eos, circa quos primum mobile rapitur. Quare ξ οπότερον --τε