장음표시 사용
111쪽
autem qua re tibi animum meum dem=η frabo, quamve referangratiam, si non in occulta perturbatiove o sulitudine fidelitat Arequirente perferenda sociam me titu addidero, Non sum nescia naturam muliebrem pro imbecilla haberi, O quae arcano reticen Anon sit. Sedprofecto Brute, facit aliquid ad mores honesa e L. catis , O bonorum consuetudo. Mihi hoc accessit, quod O cu tonissum filia , ct uxor Bruti, quibus cum antea minus Deren,
nunc etiam me esse in seperabilem a dolore cogΠovi. Haec locuta, vulnus viro ostendit, ct factum virtutis periculum Bareat. At Brutus attonitus, manus intendens, Deos comprecatus est dartat sibi ut repa eclaretecta diUnus esse m Porcia demons raretur: tum mulierem refecit.
Quaecunque a primaevi status conditione res degenerant , suique egrediuntur naturam, semper ut ferme sustprodigiosiae & admirari dignae qua se mutant in potio pisic quoque mutatione facta in deterius evadunt abjectis mae. Quid propudiosius viro, non nisi foeminam facti suis exprimente, & loqui sic liceat evirato 3 Quae ubi
lierum praestitere animos viriles, quae laudarentur Ompiebus saeculis habitae sunt dignissimae. Quanto est ignom niosius a praestantiori ad minus bonum deflectere, tapto versis vice gloriosius, tii minus bonis promovere sc δμPraestantiora. Porciam, Marci Bruti consortem, UR
112쪽
multae praeclarae actiones reddunt illustrem , ut ipsa potius Cato quae diceretur digna fuerit, quam quae fi
lia Catonis; citius Brutus , quam censors Bruti. Ut plurimum videmus, illius quae sunt sexus, esse deiectiores, amare illicias eomitatis, curare formam, iis studere quae placeant, Se quibus adhibitis placere possint. Porcia animo nihil agitare solita praeter labores, & curas, in quarum se partem venisse noverat, non minus rebus mariti
sui commovebatur , quam suis. Tacita premebat india gnatione quod se nec capacem iudicarat Brutus, atque cita videbatur) indignam cui ea quae animo volveret rem nudaret. Tristis erat, quod assectum tristitia maritum cerneret , tum vero & pudebat, quod ad aspectum turbati aut per tristitiam dejectioris vultus quem maritus ei oggeret,id ipsum quod esset deprehenderet, in non altiora penetrandi potens; nulla quippe,quae causa indigna serenos vultus foedaret,ei reclusa, nullo eorum quae ipsum agitarent patefacto: Ipsum hoc, quod se sociam tantus sibi maritus refugeret torquebat intensius. Timebat in mo ribus suis notatum ei quippiam , quod non esset tam grave aut constans quam id requireret quod ipsi tanta cura vellet latere: ac malle proinde ipsum sese seorsum habitae nec minus prudenti tristitiae petmittere, quam non citra suspicionem aut metum ab ipsa cum conjuge dividere. S
xum seum quoties respectaret, nihil marito in culpa quod
113쪽
taret reperiebat, ut vero ipsa marito ostenderet, quod se ferret prosperorum atque adves sorum non minus consor. tem , quam vitae utrimque communi', id demum toti, animi viribus connitebatur. Ante in se quid posset, qui in quaesitissimi doloris tormenta, sibi certa L sse voluit, nee ante id maritum rogare posse, aut ab ipsa requirere, qua illid haberet exploratissimum non revincendo documento, sibi quovis testimonio certior testis. Quod abiudicio, quod dictum, sibi vulnere, plus quam muliebriter impetravit. Noluit ut aliqua inquirendi super quo dolerete et necessitas,quae vel curiosi quid haberet, aut quod inquirenti marito non auderet non subducere; severo, si qua
secreta res esset, nec rogandam ut celaret, nec ut ea quae
commissa sibi silentio fideli tegere non novisset, jure pio
suspecta haberi; ut quae media vel morte probaret, iuxti se maritum celare posse mortem sibi imiminere,& causassCur moreretur. Si tempora quibus id factum respicimpi,
nempe sub paganis & ethnicis, atq; ante illatam ab Evasi gelio lucem, doctissimus procul dubio fuit iste religio
sissimusque vitae Contemtus. Porcia quo fidem Bruto is ciat, morituram se potius, quam ut secretum reVcicti irruit quasi morti, illam vadem constantiae heroicae pr* stitemque factura . Non vult ut ad ea Brutus attendat p*ipsa forte promiserit, vult ut pari passu gradiantur q*'sit mortua, quoque sit mortua secreti celandi capaci missi' claras
114쪽
Claras bello multas mulierum fuisse scimus, ae sibimet ob id ipsum triumphales quadrigas confecisse, multas istis
saeculis, ac Gentes inter, per virtutes praeclaras illustre nomen aeternitati s crasse; prospera nominis sui fama ab interitu vindicata. illarum tamen nulla quid ad Porciam :Noverat, ut quae sequioris sexus esset, haberi se pro imbecilla posse , sed & noverat, fidem forsan nec inventuro argumento, revincere, non esse semper vera quae de suo sexu praedicarentur. N orat sic exhibere suo marito cum se illius consortem, tum & causam immensi luctus, nec non, & quovis exemplo maius exemplum constantiae fideique: ad quarum aras ipsa se ut victimam mactaret. Si qua superesse contingeret, se infracto animo, & secundis
dubiisque recto, eum indesinenter in omnes casus comitari velle, in cujus amplexibus recubaret. Brutus limulatque media jam in morte natantes ocellos attonitus aspe. xit, tum vero, quam, quantam qu e esset amissurus, animore menius est ; atque hic quoque semetipso major, ne superos quidem rogavit, ut animae iam iam evasurae manum injectam vellent, marito assertam superesse sinerent:
tantum ut rite secundarent sibi pro Patriae libertate quam pulcherrime destinata ; quo & serae exinde innotescere posteritati, ponet, Porciae Catonis filiae superfuisse M. Brutum, maritum taura consorte non indignum.
115쪽
Succurrunt haec notant illa apud Poetam T urni ad Jutui. nam Et jam fata hororsuperant, absiste morari. Quo pacto sodes ultra Brutus ab absol vendo quod desti.
naverat potuisset retro moveri, cum tam praesenti, taui
domestico, intrinseco , acri impelleretur prodigio 3 Iserat, ut vel tum ille ille Romani orbis domitor Caesar, ut vilis, & non satis digna quae in inferius Porciae,Catonis Brutique manibus hostia procumberet, oculos ipsius su biret Caesarem pulchra pro libertate ad mortem secum vocaturus, iam tum volebat esse de medio sublatum, ut esset saltem vel quippiam, quod post tam crudos dolares sentirent illius manes. Exagitabant omnia, at comprimis in extrema defecto spiritu subsidentis verba fortius sequam pro vulneris magnitudine attollentia. Una eademque, Marce Brute, via sanguinemque ani
mamque Porciae sequi vides. Si quid tuorum mihi cre didisses secretorum intra nos stetisset. Si mulieri nisi ex tinctae credi nefas, absol vit se tibi, consors quondam ibi dicta. Cui nec id ipsum credidisti , non nisi mortuae ere iposse. Ea tibi potius consors ut essem volui, quam ea merebar,quam hactenus quae fui obtinui ut tumulo cossi posita id essem, quod viventi non licuit. Duabus usi cum nos hoc vulnus curis absolvit. Te, quod excpyrum videas tuum quod habueras: me,quod moriar quae id qβ' habere me jus atque aequum fuisset, non habuerim, pix habi.
116쪽
habitura sim. Juxta ignoro quid quantumque aut patiarisa
aut baiules in te recoeptum. Non aliam ob causam quae me pati vides,& pati scisce. In longius si tu ae provehendae sunt curae, quae ad mearum dierum finem pervenere, si cum illam laturae, longius quidem ob id vives, at non re . ctius, non melior me futurus, sed diuturnior. Oneri me tibi esse quod censeas, lubens condono. T am te emictim amo, ut imos quoque sub manes ille ad me sortis quam hactemus mihi invides senstis, sese sit penetraturus.
Salutem meam Divos ne roga,longe tibi esto ad mihi succurrendum accursus. Intempestivus sit, unum optanti, ut quascumque medicorum manus, quae & mortem dedit, a me constantia removeat. Esto tibi ad gloriam pluris, habuisse consortem quae viventi exciderie, quam quae
satis functo tibi sibique superesse valuerit. Nec ut vivere nec ut mori velis peto. Vivere si potes, supera, sin minus,
Ab his auditis Brutus, suas cute languine singuliantis lachrymas confundens, omne quod tam V asculae Virtuti debebatur cumulatim praestitit , totoque illi expolito n*gotio quod ultimum jure suo pascebat iam tum ut videbatur moribunda, ei non id quod debebatur persolvisse, sed & quantillas in gaudium vires affudisse visus est. Recolligere sese heroi na, agnito jam tandem meritam se, ut socia s cum marito suo curas haberet,quod vocis superesse, o defe-
117쪽
defectae vires sinebant,nec pro viribusBruto dedit,tantum effata. Nihil tibi Marce Brute mali: si cadis, stat patria. Tibi
servatori vitam debet, morte tua vivens. Comitaberis consortem consors. Sin minus,amantem amans a siequeris. Non ut Caesari parcas Deoi veneror, sed ut, qua dabitur caveas tibi. Fero mecum ad manes quae secreta haberi cupis. Satis deliberationibus datum. Maturentur optime consulta. Sponte sua multa in vulgum prorumpunt
reticenda, si diuturniore supprimi se silentio indignentur. Ut ut ne ne prorumpant ; non possunt non esse suspecta. Est sua quid cogitanti securitas: praecidunt illam n quibus crimen est vel cogitasse. Excubat pro foribus noxa non pellenda nisi per moras sublatas. Exitio sit ad tam grandia
cessasse. Acerrime Brutum haec pupugere novissima. Idem ta men qui semper & suus fuit, cum nec eorum quicquam quae res exigeret praetermitteret, nec se tam trist ibus aut sustineret aut dignaretur vinci ut minorem infractumVe
Daecto senatu cum certo existimaretur Caesar ei inter tumi, flatuerunt rem aggredi: quippe me quoque nemine quicquam ' spicante frequentes ibi futuros, ct habituros in promptu priri' v imosque Miros, qui tanta re confeSia flatim essent libertat, is serumsiste
118쪽
sensi em suscepturi. Locus quoque omen ipsis pro perum videbatur habere. Erat enim senatus iudictus ad idus Martii isi porticum unam earum quae theatrum ambiunt, excedram habens, ct in ea imaginem Pompeii a populo positam cum is porticibus O meatro locum iptum exornasset: ita ut numen quoddam videatur infa- rem ad dandas Pompho poenas adduxi se .
Q iam flagrantissime hoc Brutus desiderabat siua ut Cae sese in manu perimere quantocyus posset , quam aCereri me ignes hos illi ac plus quam gladio fodicante Pollia cuius ipsi semper in oculis imago, tam tristis, tam indigna animam, ut videbatur, cum sanguine positurae, In votis erat ut illius morti mors tyranni ante verteret sanguinis tam constanter profusi qualecumque redhostimentum, tam care redempti secreti qualecumque solatium. Eam, . quae ut sciret quid vellet sic morti praeluserat, scire ante, quam expiraret volebat effectum esse quod voluerat. Quotquot ad versum principes sunt coniurationes, ut
periculosae itidem quoque iniquae sunt. Multo plus adhaec periculi in inchoandis illis , quam in ipsa est executione. Fuit hoc ithgotium a Bruto Cassioque summa prudentia tractatum. Non assumtis nisi istis, quibus omnino necessarium erat ut ipsius Caesaris latus stiparent, sic, uti nec
abesse citra suspicionem possent, praesentes nullam de seo a suspi-
119쪽
suspicionem praeberent. Omnes Senatores erant: locus executioni destinatus, Senatus ipse. Nec solus, neque unus inter principes est Caesar qui a consiliariis suis fit in terfectus. Plures perdiderunt mala consilia quam inimici. Hac in re paria faciunt leges cum Medicina. Qui homine, occidunt medici, ab iis quos occidere, habent ipsi unde vivant. Ubi occiderint culpatur morbus mali moris, rejicitur in causam mortis illius malignitas. Ubi princi.pem suum consiliarii, ministri, male perdidere, fortunam
adversantem causantur: unum utrisque commune quod
8c illi & hi sint homicidae, quibus ob navatam operam sti pendium persolvitur. Eodem illo pharmaco quod salu tiferum fore medicus dixerat sumto, aeger interit. Id ipsum quod Consilarii expedire quam maxime bono publico confirmaverunt, unum illud saepe est per quod, cujusve causa princeps & regno sito & omnibus excidat. Contrucidato Caesare , rumor nihil praeterquam quest interfectus fuerit, habet. Quod nec mirum iis qui ei
strictos in ipsum mucrones notarant, quibus autoribuit aut per quae id factum fuistae destinata, perinde cum no tari non potuerit. In eo disterunt a medicis qui per inssi cta vulnera mortem inferunt, quod negare non possim quae fecerint, illis in tuto semper locatis, quod nullam habeant admitarunt a se conficendi necessitatein. Qu*sane insignis, magna praerogativa, non tamen quo m3
120쪽
ior, eo melior. Esto hauriat unum alterumve ferale ferrum : plures mala consilia auferant , de medio tollant. Quin imo nullus unquam iis se permittat, cui non paratum sit exterminium. Miseram vero sortem Magnatum, qui nec vitam est ut propriam tueantur vi iis sibi inimicis equorum consiliis se suaque permittant. Quin imo miror ego superfuisse ullos, cum vix ulli extiterint, qui non
sint experti plurimum sibi obfuisse illos privatim tecteq;
inimicos; raris illis, quibus in dominos amor fideique constantia in solido semper fuerint. Noxia semper iis consilia , qui cum capere ea norunt, nesciunt, suam semper confidentes in oculis fortunam habere etiam tunc cum quid suadent, ac proinde non temere iis esse accedendum. Est interim consilium res sacra , est apprime neces
s capiatque, ea sed lege, ue ad uia principia nun quam non reducat: quid sub eo lateat retegendi peritum se praestet et Ut optimos habere consiliarios, optima consilia Princeps possit; in semetipso quid ut habeat necesse est, quod utrisque praestantius sit ac majus. Quod cum est, & recte quae dantur consilia recipit, facitque, ut non alia fiaggerentur, quam quae recta sint. Revera Rex ille est, qui quae determinat habeat sibi undecumque perspectissima, ipsisque consulentibusdemonstrare doctus est aliter consuli, fieri, nec debuisse. Multo saepe plurima concurrunt quae ex illis ipsis quae consulueris docearis
saria. Audiat hoc ergo Princeput quoque percipiat,perceptumq