장음표시 사용
101쪽
Ha tanus, Ligari, Brutum nomine tenus compellati audis. Maius quid quam solum Bruti nomen res poscunt. Resuscitandus mihi Junius Brutus quandoquidem Superubum Caesar resuscitavit. Commoda quae respub. per illitis
mortem consequutura est , jam dudum animo meo emo.verunt omnia quae mors mea mihi possit comminari. Lollige accidi malim pauxillum quod mihi restat vitae, qua in ut exactam hactenus quippiam denormet. Pro posteris me ferre, posteros praevenire, posteros erudire certum
mihi. Discant, me praeeunte, illos pessiim dare,qui per sv perbiam, qui & quales esse debeant dedidicerunt Brevis, quin imo nulla eorum est vita , qui praeteritorum oblisi, male perdunt praesentia, futurorum qua securi qua de spectores. Is mihi vivit, qui cum in praesentia se defigit
Praeteritorum memor, etiam quae accidere deinceps pol sint, sibi repraesentat. Prae sentibus qui praeterita applic hiam nunc omne id assecutus est, quod aut ex illis haurius aut per virtutem conferri posset, dum ventui is per pso videntiam suam antecapiendis accingitur. Huc mea, Ligari , se vota provehunt. Temporum sitim memor, qui bus ultoris Bruti vindici ferro repressa Tarquinii Regii superbia in ulteriora se proferret inhibita est. Agno iust hie lidi reum, Placet expungi nomen utillii
102쪽
ubi expunxerim,ei in futurum quoque esse quam optime possit enus almam habemus matrem Romam. ties quisque nostrum novit,numquid M se Roma pro filio acinoscat s Libertatem bestiis adimimus: ea privari qui se viri patiuntur,quidi nisi quod etiam infra besti as imbelles se demittant i Qui vitam ut proroget, servitutem patitur, quam ille crasse ignorat, servos nec caput quidem habere. Occidi quisquis timet, suo se timori praebet
occidendum. Honestum putamus per morbum vita exire: at sit qui patriam aufert morbus idem nos ferat, alione id locos Et morbo cadimus M pro patria. Agit inhonoratus, sic ut nec vivere dici possit , quisquis mortem subire non audet, ut honorem tueatur. Almae nostrae Romae citius non ero civis, quam non siim filius. Improsperi campis in aemathiis successus tam non me modo non deterrent, ut acrius quoque inflamment. Justum piumque erat Pompei in Ctesiarem bellum: noluere superi tam bonam cau- sam arbitrio coecae sortis dicidi: rationi illam supremaer C servarunt, nec minus & Virtuti. Quidquid ad Phai.
salum sanguinis datum haustumque est, nobis quid agen dum sit praemonstrat. Ibi feci quod potui, hic facturus id quod debeo. Si qua mihi Dii non aderunt, adero ego illis. Impediri hactenus non potuit quo minus tacent fortunata arma Caesaris, esse porro talia ut desinant, ego dabo Si
quos sequi me juvat, scient per illos posteri, plures quo- M a que
103쪽
A R eus que extitisse nominis Romani gloria dignos,si neminem; fatebuntur iidem eum fuisse, qui se praestitent virum bonum, bonum civem. Quod unus caeteros bonitate V ncas
omnino pulchrum; habet interim quippiam in se, quod sit illiberale. Nihil in me tale deprehendi velim qui se
patriae meae volo quam optime,& perspectissimam habeo civium nostrorum virtutem. Nec exosa mihi virtus Cae. satis: quae designa vit detestor. Eifera eius per subrutos, correptos magistratus Ambitio,in eam pervasit vesaniam, ut imperium decerni perpetuum affectet. Incubat iis, quae ei decernenda duxit Patrum error , calcatis saluberimis Marcelli monitis, & raptis ex Saturni thesauris, ipsi Roma per sacrilegium est locupletior. Victorem ad Phar- Lluui dira eadem forrunae lubido voluit,qu ae per infamem quoq; proditionem truncum Pompei caput ei detulit. Nihil habet praecipui, quod non debeatur sceleri. i Nec suum quid ullo iure dixerit, in quo non aut ipsius, aut alterissi flagitium deprehendas. Recipitur per legitimos tramittit quidquid furi eripitur.i Nullam ego, haec dum Quinte Ligari ago , molior conspirationem: Tribunal erigo, amicos mecum conspirare ut coniuratos nolim , qui id curo , ut sanctissimi iudices huius de causae iustitia decernere ne grave putent. Nulli ira iudicum illumi nat, citius absumit. Iniqua patienter tolerando, bossi qui sunt , improbos ad audendum' pejora proritant Aut omnino hic nihil, aut quod inter iustam ir M
104쪽
ac patientiam medium sit tenendum est : danda epera
tam , ut quae patientiam ira sibi sociavit pro Virtuliaberi possit, quam ut quae irasci sustinuit patientia, in vitio ne siti. Propudiosi illius assectae ad Ralendas Martire pleno senatu in verba Cassiaris iurare decreverunt. Occupanda, solo affigenda, pessumdanda tanta impietas:
nequaquam committendum, ut Regium nomen ipso Maiestatis jubare populum percellat, plebem ad se suis trahat illiciis: optimorum, qui alia omnia velint ardorem praemiscet. Perspectum habeo iam nunc modos, quibus se improbus iste obsessit. Eorum quos sibi fidissimos retur, ingens pone sequentium globus stipabit undique circumcinctum. Constat is potissiimum ex illis, quibus nulla salus salva Republica: his una, se suppliciis quae promeriti sint subducendi & spes& ratio in Caesare. Ipsi tyrannidem assecuto, sacrilegi, delatores, mortales famae ac pudoris detriti, quos lingua periurio alit, manus civili sanguine
sunt spurcae, sancti nihil, aut intemerati: omnes denique quos egestas & flagitiorum conscientia in deterrima atque extrema protrudit latus deinceps munient. Addent se
illi, primae quoque a limssionis futuri, qui per sycophantias suas ea communis centur in dies spargentque, quibus dementatus populus nunquam se recolligere aut ad ullam frugem retroverti possit. At quid cessamus quid optimum quod nobis est institutum , per segnes ignavasoue moras
male perdimus di quid , quo adusque diadema capiti M 3 circumt
105쪽
eiteumpositum habeat praestolamur, donis, honoribus, congrariis latrocinabitur. Judiciis convictos, aut pro factis iudicium timentes sibi ministros leget, omnia virtutum praemia nefarii invadent, tenebunt sceleribus ipso. rumper ingestos honores oblituratis, inducta per clarissi.mas dignitates infamia. Quod miserrimum,nec poenis quidem locus futurus est, nisi in eos qui ferendae poenae capaces videbuntur. Late regnabit , s facere est id quod velis est regem esse i quicunque poenarum quas exiit securus, omnia quae volet sibi licita persuadebit ; & quae scelerata ei cumque lubido suggessit , protenus esse volet infim.
Is rerum ordo vertetur. Haec nos, o Ligari, ut properemui iubent. omnia non celeriter minus quam fortiter put cherrimum ut patremus facinus effagitant. Me quod attinet, ad nullum te discrimen voco: ad gloriam te vocari agnoseis. Tua quae sit virtus, teneo: nec ut respondeat urgeo. Ipsa illa mihi quid non possis omnino non facere, quid faciundum sciscas iam dudum indicavit. Ad haec ille. Ita est, Marce Brute, quae adduxisti, prom pium pro omni responso obsequium volunt: operam pso verbis. Non sunt haec operose, cum vel per se loquantuli dicenda. Ac nec ipse mihi quid dixisse videris Agenduin
paucissimis, cum paucula etiam verba crimen non essu giunt neque valeant in excusationem. Quantum ani- lui cura foedus sit, mauus quam optime declarant: quas iss
106쪽
omnes occasiones pronas & nusquam non praesto futuras, prudens fidumque silentium etiam victores fecit eorum omnium quae adferre potuit volvendus dies, talibus datum ut ipsos commodi temporis articulos ipsae circumferant. Qui nunc improbi Caesari latera cingunt, eo in te empto , actutum diffugient, bonarum se partium volent: saltem videri. Habent hoc unum scelera, se ipso peius ,
quod ad illa per se ipsa geminanda, intendenda, spissanda,
opus sit sc deratorum ministerio ac manibus. Absque hoc seu tuendi, conservandi invalida. Omittenda sunt in tam arduis quae adversiatura iudicas. Nullus consiliis locus cum aut improbitati aut prudentiae permittenda sunt omnia. Ea nobis esto pro norma. Quae profligata, desperata
sunt pessimorum hominum flagitia : per ea ipsa quibus ualuere scelera se dissol vunt Fortiter facere si me vis, si jubes, missis verbis, da agendo spectari. Et sic quidem obfirmatis animis finis dicendi fuit.
Quam in adsciscendis stibi sociis, eandem in non allegendis prudentiam Marcus Brutus adhibuit. Intimus ei Cicero fidei exploratissimae Senator, sed cu, cordatos animos in senium vergentes anni non sinerent. Ipse a natura ad caintiora propensius, larga quidem fundi copia, eloquio detonare iotitias, nihil in casum dari dum Vellet, mucronem animorum nihil minus quam talibus indigentium; retusu
107쪽
rus timebatur. Tum quoq; de illius in ipso silentioconstantia non tanta promittere, quam res exigeret Brutus audebat. Inertia illa & timida consilia quae id genus mortales qui vocem qua una Valent exercent,causas vocant,nihil ad institutuna, non quo iure, sed quid agendum instaret sciri Brutus volebat, certus opere foeliciter perfecto jusae, quum, bonum, omnia a partibus suis futura. Nolebat dii; quiri is ne esset Caesar,quem ius fasive esset occidi, sed cum occissus esset, etiam jure coesium ab omnibus dici. Statilium quoque Epicuraeum Sc Favonium praeteriit, cum quod animi non satis obfirmati deprehenderet. Aiebat Favonius iniquo unius principatu bellum civile deterius esse. Statilius, propter malos improbosque & stultos, in turbas sese dare &discrimina , defendebat non esse s a Pientis. Peccabat hic in eo, quod non veris nominibus res voraret , cui Fides in patriam discriminis nomine veniret. Homines patriae amantisti ni, cordatissimae de votionis , laudatissimum explicantes gelum, mali dice buntur & stulti. Semper, inque omnibus rebus publicis invenire est quoddam mortalium genus, quod per veternosam & sopnisi testudineo se gradu ferentem quietem, nomen poli ricorum aucupatur. De quibus, quod de recutitis pocip/rus sermo viris O summa lubido tacendi Hypochos driacos dixeris istos, magnam sibi authoritatem per alt/Mi
108쪽
aliisque morosam melancholiam circumdare anni Nos, qui
tamen cum ad rationes earumque momenta est venien
dum,infantiam statim produnt. Cum soli & sine contradictore loquuntur sic se componunt, ac si tantam omnium indepti essent experientiam , ut nata cum ipsis itidem interitura sit sapientia. Ab illa parte unde plurimum commodi sperari posse videatur Sc plus tranquillitatis astulgere, assiduo stant. Da propalam improbos, & quod nihil pro salute audeant quos cives bonos vocare non pos sit, pacificos appellabunt, specioso pacis amore, quidquid in animis abielii habent ac vilis obtecturi. Tam in publicum sunt illi noxii, ut omnes post se ponant in publicum noxios, iis modo a quibus vincantur exceptis, qui ipsorum ineptiis stultam credulitatem accommodant. Horum in classe Bruto Statilius Favoniusque; a quibus ille dissentiendi certus nec hilum repositat, ne quidem Labeoni acerrimo eorundem contradictori accedens , sciscensque tales praeteriri rectius, quam in praeclari alicujus facinoris
partem aut conscientiam assumi. Idem conspirationem
hanc nulla iurisiurandi religione munienda iudicavit;non caesa porca aliove ullo sacrificio. Quorsum enim ista judicium de facili factura, quovis modo suspicionem motura monstri quid ali praebere , in quod suspicionibus sic concitati, curiosiores, penitius inquirant3 Accedit, quod ipsa illa iuramenta,sacrificia , aut alias adhibitae confoederatio-
109쪽
nibus cerimoniae, tantum abest ut tutiores illas reddant aut firmiores, ut dissidentiam in coeuntibus in foedera re. darguant, alterum alteri non usque fidere, quin imo sibi timere pervincant. Qui requirit, de eorum se fide dii.bitare prodit, a quibus requirit. Expeditioris executionis sunt, quae quam minimis obvolvuntur circumflexibus. Ita fieri debere docuit nos hoc suo facto Brutus, non passus evulgari id quod decreverant, omnia sic ad- moderatus est ut attentissime suppressa, nulli propalescerent. Cuius & fructum tulit, qui Astrologos, Aruspices, Augures, Caesari morte vel quam disertissime praedentin clantes ad unum omnes elusit, fidem ademit,quam si mens non lae va fuisset, eis habere debere Caesarem iudicassent salutis suae non omnino incuriosi. At deprehendere in talibus est divina iudicia,quorum latentes causas, progyessum,mentium nostrarum angustiae non Capiunt, nec ut ea
piant assequuntur. Adde quod nisi improbi mortales forent, subinde per incrudelitatem temerarii, non taR:ile ipsos divina poena aut nemesis deprehenderet.Hisso admovendi suppliciis, inque reprobos sep erbiae permittant, insuper habito eorum
mediorum ac remediorum usu, per quae nocitura Velinm parte TEX
110쪽
Enimvero Brutus, ut qui civium magnitudine animi, nobilitate ac virtute primis ducem e ct O auectorem facinoris praebuisset, periculumque animo totum certieret, foris conatus animi
sui curas dissimulare, O pacata ac tranquilla omlita prae se ferre, domi , noctu alius erat, cum modo iuvito somnis holicitudinem excutientibus, modo altioribus defixo cogitationibus , diutius que immora te uxore , una cubantem non falleret, plenum eum lesicitiae perturbationis esse, or volvere secum grave aliquod acper plexum consilium. Erat ea Portia, filia, uti diximu3, Catonis, Bruti fuit avunculus, ille non virginem duxerat , sed viduam aetate irategra, qiue ex priore maritos uolum habebat Bibulum nomine, cuius extat de diStis O factis Bruti exiguus libellus. Haec, ut erat sapientia juxta ac viri t udios, magnoque o prudenti animo praedita, Noli aggressa priuri arcadum mariti expistari, qua ei am explorasset, sicalpello, quo ungues solet praecidere tonsor, arrepto, omnibus pedissequis cubiculo eiectis, vulvubfemori profundum i flixit, ita ut languinis multum profluxerit , ipsamque paulo in acrea dolores horroresquefebriles corriperelit. Bruto anxio, , aegre casum sum ferente , ita eum cum maxime vigeret dolor, allocuta est. Ego, Brute, catovis Filia, tibi nuptum datasum, non ut pellicis in morem lecti tantum , mense, sed cum bonorum, tum adverjorum omnium tecum essem particeps. stuod ad te attinet, plave reprehendi in huc nos o conjugio hilalpotes . Ego N et autem