장음표시 사용
11쪽
ἁ Irον & ακονοῦτι; cum nemo nesciat esse aconitum, &-t Vix me contineo, quin excandescam, quoties audio etiam Graece doctos Δημοσθἐνης,&c. penultima longa pronuntiantes; ubi ροι, quae semper longa est, inchoat enim Θηυριπης tetrametrum, ut ΔηροσΚενης, brevem faciunt, ut langa sit. Turpissime vero in penultimam producunt, antepenultimam corripiunt, atque ita misero Poetae talum utrumque suffringunt. Sic Ei εγ-πος, ευρονος, ευροζος nunc penult. brevi efferuntur. Vix
credas Sidonium Apollinarem in Carmine nono, docto sane & eleganti, hunc versum posuisse, Orchestram quatit alter Euripidis ;ubi deceptus absurditate accentus his gravissime peccavit Contra rem metricam. Proxime sequitur in Sidonio, Pictum fecibus A Hylonsecutus. Jam rogo quare penultimam in cbylon non secerit longam, ut magis rideremus, cum accentus supere gi soleat; quod tamen qua ratione fiat, cum brevis hic sit, non possum equidem Concipere. Enimvero quid magis arbitrarium & tyrannicum est,
quam & Αισχυλος, contra omnes regulas
εc generales & speciales, ut videtur. Prudentius minime serendus est profecto, qui vocum eremus, idola, mares Sarapis, &c. penultimam corripuit
12쪽
contra naturam & rationem omnem. Qui ausus est etiam sic scribere, Spirat de patrio corde Paraclesum, et mathesmaticus; geminis, ut Vides, utrobique peccatis contra metrum. Illum vero hominem non moror; Milionum nostrum, summum Metam
deceptum esse doleo; ille enim in Paradis Arii
penultimam verbi Sarapis, vel Serapis, brevem fecit. Sic penult. in plerique brevem faciunt, antepenuit. longam, immani hallucinatio Pne, propter absurde positum accentum. , Quinetiam non pauca verba sunt,de quorum accentu digladiantur etiam nunc Grammatici. In voce, ινοι hic circumflectit, ille acuit mediam ; ego tertius accentum pono in prima; nam cuia media semper brevis sit, nullus locus est circumfloxo; qui vero acuunt, id quare faciant, prorsus nescio. . V cem prima & secunda brevibus omnes nunc efferunt, quos quidem audiverim; cum tamen αapud omnes Poetas producatur, primaque i in II
mero quidem nunquam brevis sit. Etiam in Novo Foedere qui Attalia & Antibolia proserunt. his peccare videntur, Graece enim Aέαλῶα & Α- ergo Latine & Anglice Attulis, Antiochia, Sebucis, Galatis &c. nec opus est ut cum ε scri- tantur in penultima. Age jam, quoniam in memtionem Sacrarum Litterarum incidimus, Divum Pauli προφητευονῆα audiamus. Illa ad Timotheum . u. 3. mecum sic lege, si sapis: Eσονῆα γάρ οἱ αἰν-
13쪽
aut Russicum quid senabunt Pauli verba, & quasi
tem obstinate m um aget Lector aliqujs, & mordidicus tenebit accentus suos, ne unum quidem ver bum addam; sed si sorte alicubi deprehenderoth minem, Ciceronis illa initio Philip. a in ipsum os iis sic deblaterabo: T. miror, Antoni, quorum. focta imitere, eorum exuus non perhorrescere. Ut hoc sic citatum non intelligeret Cicero, sic nec illROraeca Demosthenes; cum utroque in loco omnis syllaba omnium sere vocabulorum prorsus delumbetur.. Nobis. quidem certe ονομῆνε nemo τυνην nonnunu4 absurdum videtur, quam Hymere dictaturam.
14쪽
Ergo obsecro. & obtestor per novem Μuses Μα- cosque omnes, quicqnque haec legent, ut oσυνην, pro dastylo) ἱνομῆνε magis amare
λι λύχος ; utque ἀνάθε' & ἀγάθημα, atque alia similia, eodem prorsus tono efferre nolint. nam omnino si σιν addam ex. Is rate, quem tu hujusmodi argumento nefas esset praeterire. Me aperto libro, uccurrit invium Plaetai - iacia 'Αθηναῖοι, Α τοῖὸ ἀδικουμ-οις προθῶ κως βά i is α τοῖς χιψιν. ἀπολδω ς' κοηεν ζικεὶευσοέες, μὰ περμιδ α αεάτου υπο γενη . Istaec sti sequentia quicunque legerit, nec tamen meς- senserit, i signiter ἀμῆσος sit, necesie est. Admonebo in transcursu populares, meos. Vorta quaedam Latinab abb ipsis accentu Graeco. inducti perperam . pronuntiari: quia enim M-αγετει habeo apicem in penulti gudies, ubique Mussigetes 3 Cum Contra, si necessari longae sit, et ν brevis. Cujus aures non vulnerant Pharsalus, *mphalus, Em-btilus, Philotimui, &. sexcenta. alial Quianquam Ausonius IdTE. I9. corripuit quidem secundam in voce Sore alidus, sed perperam, Porro cum . trest priores in. voce -lierum breves sint, malo omnino
15쪽
ut quod mox sequitur, fac vici m ut veris, & herum, vos me hac se uimini: quibus in locis pro duabus brevibus poni potest una
longa. Ita calamitas, quasi esset clamitas; sic Cialiciam, benevolens. Sic apud Graecos in fine trime
nisi continuare & quam Celerrime pronuntiaveris, versus per muntur planissime. Etiam apud L tinos Seneca, me est vetustum Pelopiae limen domus. Et Phaedrus, Nec his dolorem delinirem remediis. Ubi in Pelopiae & remediis duae sunt breves pro una
lon , quasi esset Pelpia & r diis Aristoph. μά
Pronuntiamus etiam sere medocris; perperam bmnino, cum o longa sit, di brevis Immo vero Multum & fortuitum semper, ne uno quidem' exemplo Interveniente, penultimam se oducunt ubi enim credas aliteri esse, eui contrahitur in unam stilabam. . Habet tamen, inquies; Statius
i Et quas percoquit Ebu a cannas, - . gratuitum cadit rapinis: -- ubi non potest coalescere. Sed primo corruptis. simus locus est, nec ullum ex aeo sensum elicias,'
qu u' verteris'; deinde, si bene memini, adul 'termum putat versum istum Largis lec. doctissmius inrklandus. Ego genuinum non esse putem, quia
16쪽
eontra omnem antiquitatem brevis est penult. itum. Cavendum etiam, ne in fine pentametri ponamus vocem pituita, quod quidam fecit, cujus prima in Catullo & aliis semper longa est; neque
vero recipit versus pentameter, ne herameter quiadem, quatuor syllabis. Vix opus est admonere. FIoranu pituitam in tres syllabas contrahendam esse, nis cum pituita modia est. Saepenumero equidem miratus sum, qua via accidere unquam potuerit, ut in lingua nostra compluria verba, nempe, senator, competitor, inquisitor, curator, orator, auditor, conspirarer, &c. penultima brevi pronuntiarentur, contra omnem rationem & analogiam. Sed enim usus effecit, ut voces extra modum absonas nihil reformidemus. AEque enim terribiles sunt auditu Anglice Competitor & Constisator, ac Latine competivit& eo piramis breviter prolatae. Quidlibet ausi videntur primi linguae Anglicanae fabricatores; &tamen refugerunt imperator penult. brevi, seceruntque emperor ; cum vero & Emperor & Diae nunc aliud significent, voce aliqua pro duce exemcitus carere videmur. Sed haec obiter ; ad rem lin
Paucula quaedam jam dictis addenda videntur. Rogitabit enim sortasse aliquis: Quid igitur censes 'tui quid visi tolleresne prorsus atque ejiceres accentus, si modo possest Nollem, inquam; sed mutarem sane hic illic, & ad pauciores redigerem. Tot enim sunt Accentuum Regulae genea rales
17쪽
rales & speciales,ut appellant; tot verba, de quorum accentu ab Editoribus librorum & Grammaticis
adhuc dubitatur, ut τροπαιον an τροπιιιον, an
λιθειος, φρενιτις an φρενίτις M. stribendum sit, ut quod olim docendi & manu ducendi gratia excogitatum fuerit, nunc plane nauseabundi videamus. At enim hominis paulo audenti v is sibi videri
dicunt nonnulli, rem tantam tamque inveteratam ad arbitrium suum revocare velle. Non video quare rem magnam appellent, quare lavreeratam.
Nam primum plurimos esse mortales scio, qui me nugas garrire dicturi sint, deinde novis potius dicenda est ipsa Accentuum ratio, si ad marmora, numisinata, & vetustissimos quosque Graecorum codices redeamus, in quibus Accentus nullus, ac ne Spiritus quidem, usquam comparet. Vidi ipse, cum Romae essem, & consului, partim etiam contuli, codicem Vaticanum Biblurum, In quo prima facie deprehendi Accentus Spiritusque,qui hic atque illic apponuntur, non esse a prima manu. Quod de Alexandrino nostro vere dici ptise omnes dis sciunt, in quo salse non 1olum a recentiori sed εο imperita manu additi sunt. Cum veto splaces istos adlinere jam consuetudo jubeat, omnesqud libri typis excusi, paucissimis exceptis, eos haheant; sic ponamus, si vis, ut cum genuina syllabarum
quantitate semper conspirent , vel, si quid habent suavistis & pulchritudinis scilicet, locis, quos
nunc possident, haerere patiamur; contemnamuli tantum, dum legimus prosaicos Scriptores. Ergo scri-
18쪽
scribamus jam posthac cum accentu communi Θοισδίδης ορολου, quae verba sunt in fine Penta- metri : si vero in prosa occurrant, pessimam consuetudinem ita dominari ne sinamus, ut Θου- Ορολου esseramus 3 aut ηχῖου άνάθῆμα τ' pro & ἀναθημε, cum praesertim αναθεμα penult. brevi longe aliud significet. Jam quod objicitur a quibusdam, accentus esse utiles & necessarios ad denotandum & determianandum quorundam verborum sensum, id adeo leve & infirmum putamus, ut vix mentione dignum videatur. Cum, aiunt, βοιπιλεια significet &reinum & regina, sectaculum & Dea, papilio & anima ; quis sciet, qua de re loquatur
scriptor, nisi apponatur accentus t Nemo, inquam ego, nesciet, nisi plane lethargicus sit 1 nec id nescivere veteres. ante invectos Accentus: ipsius enim sententiae vi & necessitate ducti primo aspectu & sine consideratione talia videbant. Ego nesciam scilicet, utrumne significet populus
an adeps, θερμ ος calidus an lupinus, ιος inrugo an solus, sine accentui an φώιι significet hominem an luminariar an φθειρων sit corrumpens an pediculorum, παρειας genus an Frpensi κορεις verris, an vero cimices
Est apud Aristophanem Plut. A I. a. ταυτον θυμ ον φαγοντες. Quis non videt prima facie de comedenda cepa a Poeta hic agi, nec animo locum esse t Scholiastes tamen metuisse videtur, ne θυμον pro animo caperemus, & fluctus in simpulo excitat: C Oaμ
19쪽
Ουδετέρως δε, inquit ille, ra θυμ ον λεγῆαιι, βω-
νομ ενον, f ἀρσενικῶς κλινομ.ων δηλοι τὸν Rideo
hunc; & rideret, ni fallor, Aristophanes ipse, si
viveret. Quis enim potest ignorare, nisi omnis metri prorsus ignarus sit, θυμον hic priorem corriperet quis, nili omnis sensus eXpers, pro animo potest accipere; vel, cum videat ταυιον, idem quod τοιHe, de genere dubitare tQuid vero dicent de voce κολον, quae, Cum tres vel quatuor varias res significet, eundem
tamen recipit accentum p si quando in aliquo auctore occurrerit, pro tabo, an pro intestino, an promutilo accipienti Este bono animo; statim videbitis ex vi sententiae, qua de re loquatur scriptor. In libro Latino si forte detur vox vitium ; egeo ne accentu, qui me doceat, an sit genit. plur. avitis, an pro mali mores, an tandem pro stuprum vii Oblatum P Denique si veniat vox prodite ; nonne statim videbo sitne a prodire, an a prodere, an Vero vocat. a proditus PPoteram plura, quis enim horum finis i Sed filum hic abrumpo, ne pro levi specimine integrum Commentarium Lectori impingam. Ceterum monendus est hujusce Libri Emptor, Versiones Callimachi aliorumque, quae nunc Graeca comitantur, sic a Bibliopego distrant posse, ut etiam sequantur. Vale. Κ Α Λ Λ s