Corpus scriptorum historiae byzantinae

261쪽

1s, Περσῶν κυκλοσλi o των notitiιων ὁτος τε κα-rακαινεται καλοὶ σιν αυτοὶ πίπτουσιν απαντες, αλκῆς Ἀγακα χειρος γενναια παραδειγμα ἐνδειζύιιενω ἐκ δε τουτ πλεῖον ἐπαρθεν το βαρβαρον πορους αντη 'Penuαίοις ἐποι- θοον τα τροχιάς, καἰ βυζον νενησμένοι πεῖργον την παροδον οἱ δε Ῥωμαῖοι L ἐν στενω χωρίον εἱλουι ενοι καλαλληλοις περιπίπτοντες Ου μονον δοασαί τι κακὸν ορ ευον τους v. 96πολευίους, ἀλλἀ κα τοῖς ἐπιποοευομένοις προσιστάμενοι

ὀχοείους κἀκείνους ἐποίουν εἰς το ἀμυνεσDι οθεν καi

κατα νωτον γίνονro A. Hlliores esse quam ut Persarum phalangem perrumperent, cum alia quot equitibiis in medios hostes invehitur sed ab iis circumventus et ipso oceiditur, et eius milites omnes sortissime dimicantes adlint. eo successi elati barbari et conglobati omnes vias Romanis praeclu- .erunt; qui ut in angustiis, inter se impliciti et alii alios impediem tes, adversariis adeo nocere non poterant, ut et defensoribus suis Dbsisterent et urgentibus hostibus facilius interirent, ne ab extremo .gmine aut ipso imperatore iuvari aut recedere aut ad alterutrum latus declinare possent nam currus, qui in medio trahebantur, nec antec dentes legiones recipere sese aut aciem commodius instruere patiebantur et imperatoris progressum tanquam vallo obiecto impediebant. iumenta parite et homines telis Persicis sternebantur valle plenae erant cadaveribus, saltus intersectis scatebant manabant rivi a suinis eruore pecudum et hominum permisto, tanta atrocitate, quae

auuis exprimi Iitteris possit cum igitur neque progredi nequo regre-Di iti sui uic oste

262쪽

αλπς καὶ κωφοῖς ο λέγεται δακρυσι τὸ πένθος τωιον- μενος το ριέλλον ἐκαραδοκει, κα την γνωΠην ἀειφιθρεπῆς ἐδείκisto. τα δέ γε προπορευθέντα ' Παιων ταγριατα, τας ἐπισφαλεῖς ἐκείνας τραπους ἀπαθῶς διελθόντα, ἐνηυλισαντο που καὶ χάρακα βαλον, γηλοφου λαβοιιεν ἀσφαλειαν ψεκ ἐρον βραβευοντος. 3. οἱ δε Πέρσαι το πανδεισέφερον τῆς σπουδῆς ranπερ τον βασιλέα καταπαλαῖσαι στρατευ3ιατα, αἱ εἰ το-λεμ

3. tσέτι νισι η και θ A. 7. τον του om A. 5. και ἀφασω λαλοσαι με δυνάμενος δια non lino τῆς an' δίας ἔκλαιε . 8. προπορευθένrre neo υδε uxor A. diraiceret nam Persae a tergo etiam imminebant , in angustiis illis Romani ovium instar caedebantur quodsi quid generosi animi, si quis audacia semes in hostem supererat, ea quoque . perdita et

Penitus extincta sunt nam praeter caetera mala hostes caput Andronte Baiaetae hasta praefixum ostentarunt, qui Manue1is ex sorore nepos cum exercu ex Paphlagonia et Heraclea Pontica collecto ontra Turcas Amasenos missus fuerat. Itaque Manue i inperator huius-mculi rumoribus et spectaculis perturbatus, tum quod nepotis aput videbat, tum quod periculi quo ircumventus erat magnitu lineti cernebat, animo aeger et dolorem silentio legens, o mutis, quod aiunt, lacrimis luctum dissimulans, eventum xpectabat; et inop. consilii, quo se verteret, nesciebat tame Romanae legi me quae antecesserant, periculosis illis itineribus superatis, in collo quodam aliquid ad sociaritaleii conferente vallum muniertant. 3. At Persae omni contention copias, quae eum imperator.

263쪽

fligata illas quoque se facile superaturos putabant, quemadmodum in aerpentibus videmus capite contrito una etiam reliquum eorporis tractum emori, et areo expugnata, urbem hostibus resistere non posse imperator vero etsi saepe barbaros ex angustiis illis depellere est conatus et suis viam complanare, tamen cum eum conatum non succedem seque aeque periturum erescentibus subinde Persarum viribus ut qui e superiore ioco pugnarent, si maneret, ae a progrederetur, cum pauci quos secum habebat, recta in hostes sertur ea terosquis monet ut quisque alutem quaerat, ut possit se enim nuhil boni sperare posse ex iis quae videat atque ita post multa uia nera et vibiees, ensibus et serreis lavis saeta ex barbarie illa phalange, tanquam decipula est elapsus . sic quidem toto corpor convulneratus ut acuto eius circiter XXX sagittae inhaererent, et ipse eassidem deeussam attollero non posset tamen vel sic deo tetende

is qui in die belli caput eius, quemadmodum olim Davidis , ut ipse in Psalmia fatetur, custodiebat, mirabiliter barbarorum manus Dioitia i Cooste

264쪽

ἀλλ' ου δ' ὁ λοιπος χῶρος των πολεμίων ἐσπάνιζε καθαoως, ἀλλ' πας τουτων πεπληρωτο τοrε δὲ καὶ ἀνέμου πνευσα Cτος - θινα βαθεῖαν ἐκ τῆς ἐκεῖσε φαμμώδους μετεωρισαντος γῆς συρδον ἐμπιπτουσαν /ιφότερα συμπεσειν ἐμετο τα is στρατευματα, καὶ δ εν νυκrουπία κα σκοτει νηλαφητω ἀλληλοις προσφερομεν τοις ἐχθροις τους φίλους ἐπικατέσφαττον, καὶ ουλὴν ἐς μοφυλο διακρινειν αλλοφυλον, ἀλλὰ IΠέρσαι κα Ῥωμαιοι συι βεβληαένοι κα καθ' ὁμογενῶν ἐσπωντο τὰ ζιφη καὶ τὸν προσιοντα κατέκαινον cio πολέMιον,2osio τὰς τάφρους τάφον ενα γενέσθαι αἰ- άυιιικτον πολυάν

nλειστοι uia A. esiugit caeterae vero legiones subinde peius tractabantur nam et se ratis hastis undique pungebantur et iaculis petebantur, et invicem ipsi sese prostrati conculcabant quodsi qui has quoque sauces, a haris qui eas insederant pulsis, superarant, in altera valle a li stibus interibant is enim transitus in VII profundas valles interis

se vicinas. sindebatur, et initio paulo latior rursus in angustias eoruplicabatur eae vero omnes accurate a Turcis custodiebantur, atque adeo caetera quoque loca Turcaruin plena erant ad haec procellis ar narum vento in eos impulsis ambo exercitus impetu congressi, Ve-

Iut noetu et in densissimis tenebris pugnabant; nec ullo discrimine amici aut inimici, obvii quique trucidabantur eodemque loco Turci et Romani, iumenta et nomines iacebant, ut vallis illa nihil esset

aliud nisi amplissi in im quoddam et commune Romanorum barbar rum , iumentorum pecudumque sepulcrum Plures tamen Romani ce-

265쪽

σiau, κα τουτων οἷς πολυ τ επισχνιον. ὁ δὴ ξ κόνις ἐλω- φησεν τε χλος ἐκεινη καὶ ἀορασι διεσκέδαστο, το τινες φευ του πενκτέου πραχαατος καὶ ὁράματος εως ι ος κα τραχηλον συνισχημενοι τοῖς πτώμασιν, or καὶ χελορας-εν ἱκετιδας ορερον καὶ σχημασιν ἐλεεινοῖς καὶ φωναῖς

rολιδραυών τις Πέρσης ἐφεῖλκε τουτον του χαλινον καταπολλὴν του κωλυσοντος ἐρημίαν ' ὁ δὲ πλGας vrον κατα Hpαλν τευ του δορατος τριηιιατ ο ειχεν ετι ἐν ταῖν χεροῖν,

hi αχλ. δένδno ἀχλαδαιας B, ἀχλαδρον de ova. 3. μὴ ἔχων τινα ν αυια η βὰραγγονοῖ παραυονον, μο σωυατοφυλακα alao-λουθουντα B. 34. ἐπισπώιιενον σωMaro p υλακουν ra A. is καὶ nouis Ῥωμαίων omis ao. ἐφε ἐλκε ἔσυρνεν .tem turbo ilIo diseussa aligino quievit, eonspecti midam sunt heu miserum sp ctaculum usque ad lumbos et colla aclaveribus circum- epti, qui supplices tendebant manus et gestu miserabili ae lugubri ce praetereuntium opem implorabant sed nemo erat qui auxiliari posse nam quiquo suam cladem illorum exemplis metientes, iuvitae periculo haud sponto immisericordes erant et fuga salutem quaerere satageban imperator vero sub pyri sylvestris umbra vires exhaustas recipiebat, sine armigero , sine satellito, sine custode ullo sed quidam gregarius eques eius misertus ultro accedit, eique pro virili ministrare studet, et galeam huc atque illuc cadentem, pili reponit interea Persa quidam accurrit, et freno prehenso eum 3bstrahere studet, ito nemo erat qui obsisteret se summanuel impacto in eaput hastae fragmine, quod adhuc reliquum habebat, huini prostravit paulo post etiam alii Persae accurrunt, qui eum

266쪽

sta assistentia sibi equitis et imo ex hostilms transfixo ipse vero eques stricto ense alteri caput amputavit deinde aliis X Romanis militibus accurrentibus inde digreditur, coniungere se eum legionibus quae antecesserant cupiens sed rursus paulum progressus, et Turcarum occursu et cadaverum acervis in viis iacentium impedi batur. 4 Faucibus istis et praeteruuento amne aegre superatis, alicubi super adavera equitando, aliam Romanam manum cogit, quae ad conspectrum eius accurrit ibi Iohannem Cantaeuχenram n ptis maritum unum cum multis strenue dimicare, et dum frustra auxilia circumspectat, sterni ac spoliari videt Persae vero qui illum occiderant, ut imperatorem Praeterire vidorunt neque enim latere poterat), in cohortem conglobati , imperatorem ut opimam praedam

Petebant; quem se mox aut capturos aut interfecturos opinat,autur erant

267쪽

πευων του Πεnσας, αλλον ἐπ'Ἀλλοις συνιοντας κα πάντας συλλαβεῖν αυτον σπευδοντας, τρισάσμενος ἐφισταται καὶ io ἀσπάσιος τοι προωδευκόσι αγιιασιν, ου μαλλον περι αυτοῖς δυσχεoαινουσιν μ αυτ si ιν φαινομένω γωνιωσιν. υnoo

δὲ σνμμιξας τουτοις, αλά ἐκεῖσε ἔτι ρον ἔνθα ποταμὀν πα-ραορέειν ὁ λόγος ιοηκε, διφει συνέγεται, καὶ δὴ Λεῖται

raον παρεστωτων τινὰ λαβόντα θεῖον διυ αρυσασθαι καί i5 αποκοριι σαι πιεῖν σπάσας τοι ν του δατος σον αὐτὴν

Dείνου διανεν περωον, το λοιπὰ ἐξέχεεν οἷ μὴ του- ειντος ἡδέως διὰ του οἰσοφάγου κατολισθαινοντος πολυπραγμονῆσας δε το οτον καὶ λυγρωδες τουτο κατανοοσας μωξε, καλειπε μὴ υτυχως ἀπογευσασθαι του τοὐν πριστια-

πρώτως , ἄλλα παλαι κα πολλάκις καὶ ις κραιπάλην καῖ

nis pilis contextas et sonoras notas de collis dependentes liabebanti verum imperator, animis suorum excitatis, hostium impetum iactis propulsat a subinde paulatim progrediendo, et nunc more bellimine citra sanguinem Persas praetereundo, quorum alii atque alii ad enm eapiendum properabant, exoptatus ad legiones quae antecesserant Pervenit, non tam suam vicein dolentes quam illius perieulo sollieitas sed antequam eas adipisceretur, aquam e praeterfluente fluvio haustam asterri sibi lussit qua summis labris gustata et Hlasa, quod ex insuavi sapor tabo insectam cognovisset, cum H spirio infeliciter' inquit Christianorum sanguinon libavi.' ibi quidam audax et importunus homo, et illo aceri,issi in temporeaeerbior . .,non nunc' inquit imperator, non linc primit in sed olim et saepe et ad ebriotatem usque Christiauorum auri inem hausisti,

268쪽

ilum pauperes subditos exactionibus vexas et deglubis.' eum conviciato rei Manuel ita aettuo antino tulit ac si surdus esset et cum vidulos, in quibus signara pecunia erat, a Persis iliripi et effundivi loret , Romanos hortatus est ut impetu in barbaros saeto pecuniam illa ui ipsis potius debitam arriperent tu in rursus idem ille impudenter in imperatorem invectus oultro' inquit ista prius Romanis danda fuit, non uuc, ubi cum dissicultate et sanguine paranda estiquodsi vir sortis est, ut gloriatur et lilamys postulat, in raptores Porsa iiii petum faciat, iisque sortiter caesis rapinas recupereti' iacuit et ad ea verba hominis inportuni Manuel, sine ullo murmire. Don secus atque lini David Semeis intemperias tulit tandein con lostephanus quoque Andronicus incoluinis advenit, qui exueruum agnini ducebat; et alii quidan apud Manuelem gratiosi, vulnerum

Ubi nox praelium diremit , omnes sederunt tristes, capita a 'nibus sustinentes; et duin praesens discritne reputant, se vivis nonanuunt crabaiit, O Potissiinum territi, quod barbari circum vallum Dissilia πιν Cooste

269쪽

io ιορφάζεται. 45 αυτος δε ὁ κρατων γενεστάτας βουλὰς n

mrsitantes Populares suos, qui vel religione mutata vel aliis de altis sis olim ad Romanos o contulerint, cum anximis lamori liris horlahantu ut ea nocto eastris excederent man enim omnes qui in iis essent Perituros eatu noctein ita exegeruiit Oniani, metu pallentes, ut tribulas eum tribulibus, amici cuin amicis se conitingerent. 5 At imperator elim Ignavissimum eonsilium to elan testina iuga et tot millibus nec obiiciendis proceribus aperuisset, raditores, et Contostephanus in primis, obstupuerunt, nasi verba hominis Parum sani loqMeretur ne iis scitu in iii in sensilium adhibitisuerant, eam orationem graviter tulerunt sod quida in obsci irris ii ies, qui extra tabernaclitum steterat, iidit eiu Proposito, eum ingenti suspirio et alta voce quid' inqnit, Roman rniri imperatori in montem venit 8' et ad ipsum eonversiis .,n in tu' inquit is s.

270쪽

σουμπίπτουσι τούτοις σκοπέλοις κα τοῖς πεσοῖσιν drεχνῶς ἐφ' ηυας ρεσι τί, μῖν καὶ τῆ κοιλάδι ταυτη του κλαυθμῶνος κα τῶ στομίω του δολαντικρυς καὶ τῆ παρελθεῖν τα ανω

μάλους ταυτας κα τραχείας τροχιάς ὁ τί ἴδιον ἐπάγει το

βαρβαροι ἐπίκλημα εἰχομεν οι τους χωρους τουτους τους οστενους τε κα βιαίους - σκολιους περικαθίσαντες huας ἐσαγήνευσαν κα νυν πως καταπροδίδως ως προβατα σφα

γῆς τοῖς ἐχθροῖς ς' τουτοις μαλαχθεὰ τὴν ψυχὴν ειτ' ουνἔως καρδίας λαθεῖς ετεραν τραπετο κα τὴν κατα τὸν

καιρον ἐκεῖνον ἐλα ειλετο. lo

Ἀλλ' ὁ σπέρμα ἐγκαταλείπων πάλαι τοι Ἱσραήλ, να-ὴ εἰς τέλος φαντωθείη τὸ ἐκείνου κληρουχημα αἱ Σοδηια γε- γονὰς καἰ ὁιιοιωθεν αἱ Γόμορρα, ὁ παιδειαν κα παλt i μενος, ὁ πατάσσων καὶ ζῆν ποιων, ὁ μὴ τὴν ραβδον των

αααρτωλων ἐπὶ τὰ κλῆρον των δικαίων εἰς τέλος ἐων, ουτος i5 καὶ τοτε το αγιον θνος κατοικτειρήσας καὶ μὴ πωσ-θαι θελήσας ἐπίπαν κάμπτει τὴν του σουλτανο φυχὴν εἰς ἔνα- φυλον λεον τὸ καινότατον, κα ος τὴν του βασιλέως θετον Ωἰδομενος προτερον, τοτε καὶ ταῖς ἐκείνου συι φοραῖς ἐλι-

23. ao συρεὶς A. tum praecipitasti et oncurrentibus sit seopulis et montibus nos omnino oppressuris veluti mortario coiitndisti Z quid nobis rei est eum ista valle luctus et saucibus inferni cur istos iniquos et asperos tramites penetrainus quid nos privatim de barbaris queri possumus, qui violentis istis anfractibus atque angustiis infestis nos i retiverunt et tu nos tanquam oves mactationi testinatas prodist his verbis animo iliollito a potius consauciato consilium mutavit, et eam sequi viam instituit quam tempus pateretur. Enimvero is qui olim Israeli semen reliquit, ne sua sors penitu', Sodomae et Gomorrhae instar, aboleretur; qui castigat et rursus mede tura qui percutit et vivere facit; qui baculum peccatorum non perpe tuo in sortem iustorum grassari sinit, is tum quoque sancti sui populi misertus, quem non penitus repudiare volebat, Sullani animum ad inusitatam clementiam sectit, ut qui dudum Manuelis virtutem v rebatur, nunc eius calamitate frangeretur aut ut olim per Chusin Achitophelis consilia evertit, et antinum Absolonis mutavit, ut e sequeretur quae Perniciem ei allatura raut ita tum quoque Pela