장음표시 사용
311쪽
tur. Caruerat Pater alia sobole, quae solio regni potiretur; quare eam ita docere laboraverat, ut facilius regnum tractaret post ejus obitum. Comstantius ex ea genuit filium Constantinum, sed post undecim annos Constantius emoritur apud Eb racum. Successit Constantinus filius, qui quamvis puer esset, coeΡit tamen seritatem corporis sui te Dinam exercere, justitiam summam inter Populos tenere, Omnia bene agere, erat facie similis irato, vir magnis Superciliis, procerus et pinguis, Sic etiam numismata ostendunt. A tempestate erat quidam tyrannus Romae Maxentius, qui nobiles Sen tores spoliabat, occidebat: cujus tyrannide perterriti multi veniebant in Britanniam ad Constantinum et ab ipso honorifice excipiebantur: i
citarunt Constantinum contra tyrannum, unde eo stantinus magno exercitu Venit Romam, eum Sul
jugavit, et Monarchiam quasi totius mundi obtinuit
illic. Conduxerat secum trestivunculos Heleme, Le linum videlicet et Trahernum, necnon et Marium, ipsosque in senatorum ordinem promovit. Interea insurrexit Octavius dux Genuisseorum in D consu-Ies Romanae dignitatis, quibus regimen regni Briatanniae fuerat demandatum, et solio regni ipsis imfersectis potitus est. Constantinus Trahemum direxit avunculum Helenae, cum tribus legionibus, ut insulam populo Romano restitueret. PPULSUS itaque Trahoreus in littoro Britanniae juxta urbem quae Brita nico dicitur Caerporis, in quam impe tum secit, eamque infra duos dies cepit. Eo audito Octavius magno
quam potuit exercitu contruvenit: non procul a Uuintonia congrediuntur, profligatus
312쪽
autem Trahemus navibus suis retrogradus in Albbaniam prosectus est. Octavius insequitur; in provincia autem quae Wes artandia Vocata est, praeliatur; sed fugatur Octavius: Trahemus insequitur, nec unquam desistit donec regnum eriperet. Oct uius tristis Norve ani petivit, ut auxilium a rege Gumberto acquireret, cum interea edicto sumiliaribus Suis mandasset, ut, si possent, Trahernum interficerent. Comes ergo oppidi municipii obsequens, dum Trahernus ex urbe Londoniarum quadam die recederet, delituit cum centum militibus in quadam convalle nemoris, qua ille transiturus erat, atque inopinum obtruncat. Octavius audiens, in Brita niam reversus; Romanos dissipavit, regno potitus est, et feliciter regnavit usque ad Gratianum A gustum. Huic cum sola filia relicta esset: alii ut pacem haberent cum Romanis, jubent eam uxorem
dari alicui senatorum Romae; alii erigi in solium regni Conanum Meriadocum Octavii nepotem V
ENIT interea Caradocus Dux Corn biae consilium quo dedit, ut Maximum
senatorem invitarent, filiamque ei cum regno donarent et sic perpetua pace fruerentur. Erat autem patre Briatannus, quoniam Leotinus avunculus Constantini, de quo supra diximus, eum genuerat:
matre Vero et natione Romanus, utraque parte regalis vir: pacem sic putabant reddi Britannis. Cum sic consuluisset dux Cornubiae, indignatus est Conanus nepos regis, qui regnum assectabat; qui curiam totam propter talia turbavit. At Caradocus incoeptis suis desistere nolens, misit Mauricium filium suum Romam, ut ea Maximo indicaret. Erat ipse Mauricius pulcrae staturae, magnaeque Probi-
313쪽
tatis et audaciae, singularique' certamine clarus: ita ut Romae maximo in honore haberetur. Erat autem tunc maxima inquietudo inter ipsum Maximum et duos imperatores Gratianum, et fratrem
Hus Valentinianum, propterea quod passus fuerat repulsam de tertia parte imperii, quam petebat. Ut igitur Mauricius vidit Maximum ab imperator,bus oppressum, tunc ait: O Maximo, quid times 8 veni mecum in Britanniam et diadema regni possidebis. Octavius enim senio gravis, solam habet filiam, non quaerit aliud nisi ut generum haberet se dignum. Heroes Britanniae me ad te miserunt, ut statim venias, et sic Gratianum et Valentinianum castigabis: auri copia et argenti plurima, milites bellicosissimi non deerunt. Romam postea redibis, et subjugabis, pulsis imperatoribus, sic egit cognatus
tuus ConStantinus, pluresque reges qui imperium ascenderunt. Maximus autem Britanniam petit, et in itinere Francorum urbes capit, auro SPoliat. CEANUM ingressus in portum Hammonis secundis velis applicuit. Rex stupidus timens hostilem exercitum,
Conanum nepotem Vocat, et mandat
sacto subito exercitu obviare. Quo tacto, Mauricius videns tantam Britonum multitudinem, ait: non venimus ut Britannia am Praelio subjugaremus, pax roganda est et licentia hospitandi; donec animum regis sciamus, dicamuS-que nos ab imΡeratoribus ipsis missos, et mandata Oetavio deserae. Eo audito, duodecim canos proc ros capit Secum cum ramis olivae in manibus, Venit Conano obviam, Videres Sapientiores Britonum ii norifice eis assurgere, et dare Vium: mox illi in Drs sontia Conant Meriadoci stantes, salutarunt eum imperatorum nomine et senatus, et Maximum di
314쪽
erunt missum ad regem Octavium, ut mandata Gratiani, et Valentiniani eidem diceret. Tunc Conanus: Quid tanta multitudo sequitur 3 non haec facies legatorum, sed hostium. Tunc Mauricius ait, non decebat tantum virum inglorium incedere sine commilitonibus, praesertim ob potentiam Romanam;
et actus aVorum Suorum, nemini hic nocuimus, pr Pria pecunia emimus necessaria. Cum autem Ducem
ferrent vel bellum, Conanus ambigeret; dux Com bite accessit Caradocus, dissuadens bellum Maximo inferre, quoniam amicus Veni8Set. UAPROPTER Caradocus Maximum secum Londonias ussumpto etiam Mauricio, ad regem adduxit, et rem ex ordine aperuit, Semotis omnibus aliis, dicens: Jussisti proceres regni consulere de regno, et de filia tua, in senio tuo ut pax eSset in regno. Huic neminem potes praeponere: ex Sanguine nostro eSt, et sanguine est Romanorum imperatorum, nepos Coeli nostri regis, cujus filiam Helenam nequivimus abnegare herediatario jure regnum istud posSidere. Quibus persu sus rex, dedit filiam cum assignatione imperii. C nanus autem iratus in Albaniam secessit, exercitum parans contra Caradocum ducem Cornubiae: Humbrifluminis vicina omnia depopulatur. Maximus cum id audiisset, facto exercitu obviat, superatque: tamen iterum Coninus copias resecit, sic saepe alter ab abiero victi, donec proceres pacem tractarunt. Postea ob multitudinem auri superbiens Maximus, parata classe quinquennio post vult Gallia8 superare, cum parum Britannia ei videretur, deinde cum transfretasset primo contra Armorici In regnum, quod nunc minor Britannia dicitur, bellum movet, ibique D pulum Fraucorum debellare coepit. Franci autem
315쪽
M PONTICI VIRUNNII duee Imbaldo obviant Maximo: sed fugantur Franci, quoniam Imbaldus interficitur, et quindecim milia pugnatorum, qui ex omni regno illuc convenerant. Exultat Maximus, Sperans leviter patriam subjugare, convocansque Conanum eXtra acies, ait ridens: En jam Galliarum cepimus Spem, uduit riora festinemus, antequam armentur universi GaDliarum populi, quia regnum istud capiemus, nec pigeat tibi regnum Britannicum mihi cessisse, quonium
tibi hoc regnum erit; quod expulsis indigenis, Britonibus nostris eXPleamuS. OΝΑΝUS gratias egit; exinde conVoc
tis copiis Redonum petunt, et eodem die ipsam urbem capiunt: fugiebant enim Galli, audita crudolitato Maximi fugiunt mulieres cum insantibus: vix enim mulieribus parcebant, sed non insantibus nec senibus. Fugatis itaque omni modis Gallis, Britonibus militibus regionem implevit Maximus. Nulla spes erat aliis longinquioribus
principibus, nisi tributum Solvere vellent, Vel regnum dodere et non expectare hostem. Maximus Cogno cens se terrori jam esse, majorem praesumit audaciam, ac eXercitum Drosusis donis devincit, hortatur esse PraeStantes, unde tantam armatorum collegit
multitudinem quantam ad superandam totam Gal- Iiam sibi videretur sufficere. Distulit tamen Saeviatiam suam paulisper ultorius infligere, done regnum quod ceperat implesset Britannicis militibus: secit enim edictum, ut centum milia pugnatorum plebe rum in Britannia insula colligerentur qui facto navium magno apparatu 'ad eum Propere Venirent, Praeterea triginta milia militum mandavit fiori, qui tuerentur populos Britanniarum, illic vigilanter mansuri, eos igitur Dor universas Amnorici regni nati-
316쪽
onos statuit, secitque alteram Britanniam, et eam Conano Meriadoco iissectione quadam donavit. ΙΡ- se magno et terribili exercitu ulteriorem Galliam adivit, et gravissimis praeliis, et crudelitate inaudita
eam subjugavit, nec non et totam Germaniam; cratenim terror gentibus cunctis, eo terrore barbarico semper ubique vincens, fulminare videbatur. In tanta autem victoria thronum imperii sui apud Treveros Statuens, contra Halium moliebatur, ita debaeeliatus est in duos imperatores Gratianum et Valentinianum, quod, uno interempto, alterumox urbo Roma sugaverit. Interea inquietabant
Conanum ut Armoricos Britonea Galli etiAquitaui crebrisque irruptionibus infestabant: quibus ipse
resistens, et mutuam cladem reddens, patriam viri-
litor defendebat. Cum autem Victor fuisset, voluit militibus suis conjuges dare, quasi more Alexandri Magni, ut tradit Arrianus historicus Graecus, ut ox ipsis serent haeredes, qui regionem illam perpetuo possiderent. Et ut non Gallorum haberent assinitatem vel commistionem, ex Britannia abduci mandavit mulieres, et ad Diognotum ducem Corn bim scribit, qui Datri suo Caredoco in regnum suo cesserat, ut curam hujus rei susciperet, qui et ipseli obat filiam forma praestantiSSimam, quam iv I taverat miro Conanus. Diognotus audito nuncio, collegit per diversas provincias undecim millia sibarum nobilium, eX infirma autem gente sexaginta millia, et omnes in urbem Londoniae convenire praecepit. Praeparata autem claSSe, quamvis publica orbitato indolerent filias et sorores praebere longius, et tali modo, tanto tumultu, tamen paratus naves ingrediuntur mulieres et per Tamesis flumon maria petunt, et cum Velo Versus Armoricos divo
tissent, Veniunt venti contrarii, et in brevi tota societas tam praeStantium puellarum dissipata est,
317쪽
ΡΟΝΤΙΟΙ VIRUΝΝII magna parte navium submersae sunt; sed in morte beatas se dicere potuerunt, quoniam quae eVnSerunt,
veniunt ad barbaras insulas, et ab illis vel trucidatae vel mancipatae; inciderant siquidem in nefandum exercitum Guanti et Molgae, qui jussu Gratianinutiones maritimorum Germaniae dira clade opprimebant. Erat enim Guanius rex Hunnorum, Melgae vero Pictorum: ipsos sibi asciverat Gratianus, miseratque in Germaniam, ut eos qui Maximo sau rent, inquietarent. Per maritima igitur saevientes
obviarunt praedictis puellis in partes illas appulsis.
Inspicientes autem earum pulcritudinem, lascivire cum iis voluerunt: cum negassent puellae, irruerunt Ambrones in eas, maximamque partem Sine pietate trucidarunt. Tunc nefandi Pictorum, et Hunnorum duces, Guanius et Melga, cum accepissent insulam Britanniae omni armato milito vacuatam,
in illam accelerant, associatisque lateralibus i sciis, in Albaniam applicant, regnum inerme invadunt, quoniam Maximus omnes qui arma ferre possent, abduxerat) diripiunt omnia. Quod audiens Maximus Gratianum Municipem cum duabus legionibus auxilio misit; a quo reges tu Hiberniam profligantur. Interea intersectus suis Maximus in Aquileia ab amicis Gratiani, et Britones quos Secum duxerat interfecti et dissipati,
qui evadere poterant: Venerunt ad concives suos in Armoricam, quae jam altera Britannia vocabatur.
318쪽
RATIANUS Municeps audita nece Maximi, regnum subjugavit Brita Diae, sed ob crudelitatem ejus, facta manu colonorum interficitur. Gu nius autem et Melga audientes, in Britanniam redeunt, Scotos ducentes secum et Nor senses, et Dacos; omnia ferro et flamma lacerant. Statim legati Romam mittuntur magnis lacrimis postulantes subsidium, et subjectionem perpetuam VoVentes Romano imperio: quosacto liberati sunt, et murus erigitur inter Albaniam, et Deiram a mari ad mare, ad urcendos ba baros. Et cum jam omnes convenissent, eligitur Guitolinus Londinensis Archiae seges, ut multu dinem alloqueretur Britonum ad collectorem de m ro Struendo statuendum, quod Romani volunt potiaus amittere Vectigal, quam assidue tanto itinere fatigari. Struito igitur turres, et fic sit. Sed sania Vulgata; quod Romani non amplius sunt auxiliaturi praedicti rogos Guanius et Melga insulam invadunt, et murum capessunt, uncinatis telis turbam in te
319쪽
ram trahunt liocque ob amentiam Maximi, qui Britanniam vacuavit Viris, qui toto mundo erant terroriὶ muri capiuntur, fugantur cives. Statiin Romam mi, tunt ad Agitium Romanae potestatis virum epiSi las : AOITIO ter consuli gemitus Britonum, et post pauca adjiciunt querentes: nos mare ad barbaros, barbari ad mare repellunt: aut igitur mergimur aut jugulamur. Nullum auxilium habentes, tristes
redemit, utque conciVibus repulsam Suam denuncianni. Inito itaque consilio, transfretavit Guitolinus Londinensis Archiepiscopus in minorem Britanniam quae tunc Armorica sive Letavia dicebatur, ut au ilium a confratribus suis postularet. Regnabat tunc in illa Aldroenus, quartus a Conano, cui maXLmus regnum illud donarat, ut diximus Supra. Ei proponit Guitolinus regnum Britanniae ob amnit,tem, et misericordiam petit; ut tu eorum auxilium venire non dedignetur. Ille negat, vidoris instabile diadema illius, Sed Constantinum fratrem suum misit Aldropnus, et duo millia militum, ut cum regem constituant, et Deo auxilliante liberet eam. Plures, inquit, non trado, quia Galli me quotidie imsestant. Missus Constantinus, vincit, et erigitur in regnum: Doroberniae erigitur civitas, nunc Cant aria dicitur, in partibus Canthe. Saxones autem adorabant deos, pripsertim Mercurium, quem lingua sua moden appellabant, cui septimante quartam seriam dicarunt, quam ex nomine ejus modens lavvocabant. Post illum summo in honore habebant potentissimum deam, Fream nomine, cui soXtam
seriam eonSemarunt, eam vocantes Frei lay. Sa Ones Rutem nou sunt populi Britanniae magis Septentrioneses, Sed Germaniae, versus tamen Britanniam, ubi insula Thanet. Civitas ost etiam in Briatannia Caercaradoc, quae nunc dicitur Salesburia. Ambrones autem, Saxones, ut Angli idem, Sed res-
320쪽
pective. Beduero Pincerna regis Arturi, circa annum Domini D. XXVIII, cui Arturus rex Britannia donavit Neustriam, quae nunc Normaunia dicitur, a quo filius, a quo Beduara familia Venetorum : cui
Romae tecta domorum aurea erant.
Haec autem et multa alia describit idem Ga Didus Monumerensis, historicus egregius, et Ca dinalis : multa et Gildas poeta insignis. Sed ego Ponticus Virmnius excepi, quae ad rem Romanam attinerent plurimum, ex quibus etiam videri potest nullam in toto orbe magis vexatam proVinciam armis, quam Britannia suerit, usque ad novissima tempora. Praeterii monstra gigantum, et insulas mirandas, ubi aquilae vaticinia dabant humana voce loquentes: erant enim spiritus mali: et de Mortino multa miranda, qui incubo fuit generatus, ne taedium asserret. In subsequentibus autem alias historias connectam de quibus diximus in prooemio istius Historiae) in compendio redactaS.