장음표시 사용
41쪽
dodorunt. Ipso Brutus anto aram Deae vas sacrificii plenum vino ct sanguine candidae cervae dextra tenens, orceto vultu ad ossigiem numinis, silentium in haec verba dissolvit :-
Diva potons nemorum, terror silvestribus apris,
Cui licet amfractus ire por aetherios, Insem quo domos ; terrostria jura resolve, Et dic quas terras nos habitaro velis pDic certam sodem, qua te venerabor in aevum,
Qua tibi virgineis dedico templa choris p ΙΙaec ubi novies dixit, circuivit aram quator : fudit- quo vinum, quod tonebat, in lacum: atque procubuit
Supra Pollem cervae, quam anto aram Oxtondorat: invitatoquo somno tandom obdormivit. Erat autem quasi hora tertia noctis : qua dulciore soporo mortales premuntur : tunc visum ost illi Deam adstare ante ipsum,ot seso in hunc modum assuri:
Bruto sub occasu solis trans Gallica regna, Insula in Oceano est undique clausa mari:
Insula in Oceano ost habitata Gigantibus olim, Nunc deserta quidem, gentibus apta tuis. Hanc poto; namquo tibi sodos erit illa parennis :Hio fiot natis altera Troja tuis.
Hio de prole tua reges nascent : et ipsis Totius terrae subditus orbis erit.
Tali visione expergefactus dux, in dubio mansit an somnus fuerat quom vidit: an Dea viva fuerat, quae praedixerat terram quam aditurus orat. Vocatis tan- dom sociis indicavit per ordinem quod sibi dormionticontigorat. At illi maximo madio Oxultantos horia
tantur ut adnaves repedarent; et dum secundus Ventus flaret, citissimis velis oec um versus eant: ad inquirendum quod diva spoponderat. Nec morR, remeant ad socios, altumque ingrediuntur: et SulcanteS B quora, cursu triginta diorum venerunt ad Africam: nescii adhuoquorsum proras vorterent. Deinde venerunt ad aras Philonorum, et ad locum Salinarum: et navigaverunt Di iii od by Corale
42쪽
. I ISTORIAE REO. BRIT. LIB. I. 15
intra Rusei cadam ot montes Agario, ubi ab incursion piratarum maximum passi sunt periculum : victoriam tamen adepti sunt, spoliisque eorum et rapinis ditati.* 12. BRUTUA CUM CORINEO AQUITANIAM DEVEHITUR.
ORRO flumen Μalvae transeuntes, plicuorunt in Mauritaniam ς deindo penuria cibi ot potus coacti egressi sunt e navibus, ot dispositis turmis populati sunt regionem illam a fino usquoad finem. Rosortis vero naVibus petierunt columnas Herculis: ubi apparuerunt eis monstra maris Sirenes vocata, quae ambiendo naves fero ipsas obruorunt. Utcumque tamen es Si, Vonorunt ad Tyrrhenum aequor: ubi juxta littora invenerunt quatuor gonorationes de exulibus Trojae ortas, quae Antenoris fugam comitatae fuerant. Erat eorum dux Corinous dictus: vir modestus, consilio optimus, magnae virtutis ot audaciae; qui si cum aliquo giganto congressum sacoret, illico eum obruebat, ac si cum
puero contenderet. Agnita itaque veteris prosapia originis, associaverunt sibi illum, nec non et populum oui praesidobat: qui de nomino ducis postmodum Cor- nubiensis vocatus, Bruto in omnibus decertationibus prae caeteris auxilium praestabat. Deinde venerunt ad Aquitaniam : et ostium Ligeris ingrcssi, anchoras sxerunt. Morati sunt ibi septem diebus, situmque regni exploraverunt. Regnabat tunc in Aquitania Gotarius Ρictus, ejusdem terrae rex, cui ut fama indicavit externam gentem cum magna classo in fines regni applicuisse: misit legatos ad inquirendum, pacemne an bellum expeterent. Nuncii ergo classem petentes Obviaverunt Corineo egresso jam cum ducentis viris, ut intra nemora venationem adquirerent. ΜOX eum allocuti quaerunt cujus liccntia saltus regis ingressus, feras necaret. Statutum enim ab antiquo fuerat neminem Diuilirco by Corale
43쪽
sino jussu principis eas debere prosternere. Quibus cum Corineus respondisset: licentiam hujus rei nequaquam debere haberi: irruit unus ox illis, Imbertus
nomine, et arcu curvato sagittam in eum direxit. Vitavit eam Corineus, concurritquo Oeos in Imbertum, et arcu, quem tenebat, caput ei in frusta contrivit. Diffugerunt ergo caeteri vix e manibus ejus elapsi, at- quo Gossario necem socii nunciaverunt. Contristatus illico dux Pictavonsium, collegit exercitum grandem, ut in ipsos mortem nuncii sui vindicaret. At Brutus divulgato Hus adventu naves munit: mulieres et Parvulos in ipsis jubes manere: ipso autem, cum tota multitudine cuiviros florebant, obvius exercitui progreditur. Inito tandem certamine, dira pugna utrobique committitur : et cum multum diei in agendo caedem consumpsissent, puduit Corineum Aquitanos tam audacior resistere: nec Trojanos cum triumpho insistero. Unde resumpta audacia sevocavit suos in dexteram partem praelii: et facto agmino colerem impetum in hostes socii : et ut intra eorundem turmas sese densa acie intromisit, non cessavit hostes prosternere, donec penetrata cohorto cunctos in fugam coegit. Fortuna ei, amisso gladio, bipennem administraVerat, cum qua quemcunque attingebat a summo usquo ad imum dissecabat. Μiratur Brutus, mirantur socii, mirantur et hostes viri audaciam ot virtutem, qui bipennem interfugiontes cohortes librans, timorem non minimum cum
his verbis inferebat: Quo fugitis timidi i quo fugitis segnest revertimini, 5 revertimini, et congressum cum Corinoo facito: proh pudor, tot millia me solum fugitis f At tamen habeto solatium fugae, quod Ego vos insequar, qui toties soleo Tyrrhenos gigantes in
fugam propellere: et ternos atque quaternos ad tartara detrudere. Diuitigoo by Corale
44쪽
D haec verba illius revertitur quidam consul nomine Sub dus cum trecentis militibus, ct impetum fecit in eum:
cujus ictum Corineus praetenso clypeo excipiens, non est oblitus bipennis quam tenebat, sed erecta illa percussit cum in summitate galeae, percuSSumque, R Summo usque ad imum in ambas partes dissocuit. Sed et confestim irruens in caeteros, bipennem rotans, stragem acerrimam facit, et nunc hac nunc illac discurrens ictus rocipero diffugit, nec hostes prosternere quiescit : huic brachium cum manu amputat: illi scapulasu corpore Separat: alii caput uno ictu truncat: sutori crura a summo dissecat. Omnes in illum solum, et ipso solus in omnes irruebat. Quod Brutus rapiciens, motus more viri, accurrit cum una turma ut ei auxilium subvectaret. Tunc oritur clamor inter diversas gentes, tunc crebri ictus inseruntur, tunc in utraque parte fit caedes durissima. Nec mora, victoria potiuntur Troes,
ct regem Gotarium cum Pictavensibus suis in fugam propellunt. Qui vix suadens, partes Galliarum adivit; ut a cognatis et notis succursum haberet. Erant tunc temporis duodecim reges in Gallia, quorum regimine tota regio pari dignitate regebatur. Qui benigne suscipientes eum, promittunt sese unanimiter expulsuros ex finibus Aquitaniae externam gentem quae advenerat.
RUΤUS ob praedictam victoriam laetus, peremptorum spoliis socios ditat, ditatos iterum in turmas resociat, resociatos per regionem ducit, affectans eam penitus desolstri, et naves suas immensis divitus replere. Accumulato igitur igno civitates incondit, et opes absconditas ab eis-
45쪽
dem extrahit: agros etiam depopulatur: stragem -- serandam civibus et Hebanis infert, volens infelicem gentem usque ad unum dolere. At dum tali ela omnem sere Aquitaniam affecisset: venit ad laeum ubi nunc est civitas Turonorum, quam ut Homerus testatur, ipse postmodum construxit. Ut igitur loca convenientia refugio inspexit, metatus est ibi castra sua, ut, si opus esset, sese intra ipsa reciperet. Urgebatur namque timore propter adventum Gossarii qui cum regibus et principibus Galliae, et maxima armatorum copia prope eundem locum advenerat, ut cum illo bellum committeret. Peractis deinde castris expectavit ibi biduo Gossarium. considens in prudentia sua atque audacia juventutis suae cui praesidebat.
janorum praesentia, nee dio nec noctu cessavit incedere, donec castra Bruti Prope aspexit. Τοrvo igitur lumino intuens, paulisper subridens in limo verba prorupit: Proh satum triste lCastra otiam sua in regno meo fecerunt ignobiles exules: armate vos viri, armato: et per densatas turmas incedite. Nulla mora erit quin semiviros istos velut oves capiemus: atque captos per regna nostra mancipabimus. Armaverunt so itaque omnes quos Secum adduxerat: et per duodena agmina statuti, versus hostes suos incedunt. Contra quos Brutus etiam dispositis catervis non muliebriter graditur, sed turmas suas quid acturae essent sapienter docens, qualiter debeant invadere et resistere edicit. Ut ergo congressum inceperunt, praevaluerunt initio Troes, et caedem acerrimam ex hostibus faciunt. Ceciderunt namque ex ita foro duo millia hominum. Unde caeteri stupefacti, sere in fugam versi fuerunt. Sed ubi major numerus homi-Di iiirco by Corale
46쪽
HIATORI E REG. BRIT. LIB. I. I9
num abundat, ibi evenire solet triumphus. Galli igitur
quoniam tricies plures erant caeteris, quanquam primo oppressi fuerant: tamen refociati impetum fecerunt undique in Troes: et illata strago ipsos in castra ingredi coegerunt. Victoriam igitur adepti, obsederunt eos intra castra: meditantes nequaquam prius illino abscedere, quam ipsi inclusi vel colla vincienda catenis traderent, vel longa fame amicti saevissima morte assicerentur. Sequenti intorea nocte Corineus inivit consilium cum Bruto, se vello scilicet per quaedam divortia in eadem nocte egredi, et intra nemus quod prope erat, usque ad diem delitere. Et dum Brutus sub diluculo egressus cum hostibus dimicaret: ipse cum sua cohortea tergo superveniret, et facto impetu stragem ingereret. Placuit itaque Bruto Corinei sententia: qui ut praedixerat, callido egressus cum tribus milibus, occulta nemorum petivit. Adveniente ergo postera die statuit Brutus suos Per turmas, et apertis castris pugnaturus roditur. Occurrunt igitur confestim Giali, et factostgmine cum ipso congrediuntur. Concidunt illico in utraque parte multa virorum millia, dum mutua vulnera dantur: quia nullus adversario parcebat. Erat ibi quidam Τros nomino Turonus Bruti nepos, quo fortior sive audacior nullus, excepto Corineo, aderat. Hic solus solo gladio suo sexcentos viros peremit. Sed ab irruentibus Gallis citius quam debuisset interfectus est. De nomino ipsius praedicta civitas Turonis vocabulum nacta ost: quia ibidem sepultus fuit. Cum igitur utraeque turmae acrius pugnarent, supervenit ex improviso Corineus, et a tergo hostes celeriter invasit. Audaciores proindo insurgentes caeteri ex altera parte incumbunt, stragemque facere contendunt. Itaquo Galli solo clamoro Corineensium qui a tergo invaserant stupefacti sunt. Et arbitrantes plures advenisse
quam advenerant, campum deserere sestinant: quos Troes usque serientes insequuntur: insequendo prosternunt: nee prosternere cessaverunt, donec victoriam
47쪽
habuerunt. Brutus itaque, licet tantus triumphus illi
maximum intulisset gaudium, dolore tamen angebatur, quia numerus suorum quotidie minuebatur, Gallorum autem semper multiplicabatur. In dubio tandem existens, an diutius eos oppugnaret, praeelegit naves Sum salva adhuc majori parte suorum, nec non et victoriae reverentia adire, atque insulam, quam ei divinus praedixerat monitus, exigere. Νoc mora, petivit suorum SenSu classem suam, et replevit eam universis divitiis ves doliolis quas acquisiverat, et ipsam ingressus est: prosperis quoque ventis promissam insulam exigens, in
RAT tune nomon insulae Albion, quae a nomine, exceptis paucis gigantibus,
inhabitabatur. amoeno tamen situ locorum et copia piscosorum fluminum, nemoribusque praeelecta, assectum habitandi Bruto sociisque inserebat. Peragratis ergo quibusque provinciis, repertos gigantes ad cavernas montium fugant, patriam donante duco sortiuntur. Agros colere incipiunt, domos aedificare, ita ut brevi tempore terram ab aevo inhabitatam censores. Denique Brutus denomine suo insulam Britanniam, Sociosque suos Britonos appellat: volebat enim ex derivatione nominis memoriam habere perpetuam. Unde postmodum loquela gentis, quae prius Τrriana sive curvum Graecum nuncupabatur, Britannica dicta ost. At Corineus portionem regni quae sorti suae cesserat, ab appellatione sui nominis Corineam vocat, populumque Corineeinsem, exemplum ducis insecutus: qui cum prae omnibus qui advenerant eleetionem provinciarum posset habere, maluit regionem illam quae nunc Vel a cornu Britanniae, vel per corruptionem praedicti nominis Cor- nubia appellatur. Deleetabat enim eum contra gigantes dimicare, quorum copia plus ibidem abundabat quam Diuitigoo by Cooste
48쪽
in ulla provinciarum, quae sonsociis suis distributae fuerant. Erat ibi inter ceteros detestabilis quidam nomine Goemuot staturae duodecim cubitorum, qui tantae Virtutis existens, quercum semol oxcussam velut virgam
eo li evellebat. Quadam dio dum Brutus in portu quo applicuerat festivum Diis diem colebraret, supervenit ille cum viginti gigantibus, atque dirissima caede Britones
affecit. At Britones tandem undique confluentes in eos Praeoluerunt: omnesque praeter Goemagot interfecerunt. Hunc Brutus vivum reservari praeceperat, volens videre luctationem ipsius et Corinei, qui ultra modum cum talibus aestuabat congredi. Itaque Corineus maximo fluctuans gaudio, succinxit se, et abjectis armis ipsum ad luctandum provocat. Inito deinde certamine hinc stat Corineus, hinc gigas, et alter alterum vinculis brachiorum annectens, crebris afflatibus aera Vexant. Nec mora, Goemagot Corineum maximis viribus astringens, semit ei tres costas : duas in latere dextro, et unamin sinistro. Unde Corineus in iram compulsus, Suas rovocavit viros, ct imposuit illum humeris suis, et imposito, quantum Velocitas pro pondere sinebat, ad proxima littora cucurrit. Deinde summitatem excelsae rupis naetus, excussit se, et praedictum letale monstrum quod super humoros suos ferebat in mare projecit, at elle per abrupta saxa cadens, in mille Dusta dilaceratus est: ot fluctus sanguine maculavit. Locus autem ille a praecipitations gigantis nomen adeptus Lamgoemagot, id est saltus Goemagot, usque in praeSentem diem vocatur.
ISO tandem regno affectavit Brutus civitatem aedificare. Affectum itaque
Suum exequens, circuit totius terraesitum, ut congruum locum inveniret: perveniens autem ad Tamensem fluvium, deambulavit per littora, locumque nactus est proposito suo perspicuum. Condidit ita-
49쪽
que civitatem ibidem, eamque Trojam novam vocavit: et hoc nomine multis postmodum temporibus appellata tandem per corruptionem vocabuli Trinouantum dicta fuit. At postquam Lud Cassibellauni frater, qui cum Iulio Caesaro dimicavit, regni gubernaculum adeptus est: cinxit eam nobilissimis muris necnon et turribus mira arte fabricatis: de nomino quoque suo eam Kaer-lud diei jussit: id est civitas Lud. Unde postea maxima contentio orta est inter ipsum et Nennium fratrem suum : qui graviter ferebat illum nomen Trojae in patria sua vello delere. Quam contentionom quia Gildas historiographus satis prolixo tractavit, eam praeteriro praeelegi, no id quod tantus scribat tanto stylo paravit viliori dictamine videar maculare.
OSTQUΑΜ igitur praedictus dux prae dictam urbem condidit, dedicavit eam civibus juro victuris, deditque legem
qua pacifice tractarentur. Regnabat tunc in Iudaea Heli sacerdos, et area testamenti capta orat a Philistois.
Regnabant in Troja filii Hectoris, expulsis posteris Antenoris. Regnabat in Italia Silvius AEnoas, AEneas
filius, avunculus Bruti, Latinorum tertius. Diuiti oti by Cooste
50쪽
BRUTO MORTUO, TRES FILII REGNUM PARTIUNTUR.
OGNOVERAT autem Brutus Igno-gen uxorem Suam : et ex ea genuit tres
inclytos filios, quibus erant nomina, Locrinus, Albanactus, et Κamber. Hi, postquam pater Vigesimo quarto anno sui adventus ab hoc seculo migravit, sepelierat eum intra urbem quam condiderat, et diviserunt regnum Britanniae inter se, et seceSserunt unusquisque in locum suum. Locrinus, qui primogenitus erat, possedit mediam partem insulse, quae postea de nomine ejus appellata est Loegria. Κambor autem partem illam quae est ultra Sabrinum flumen, quae nunc Guallia vocatur, quae de nomino ipsius postmodum Κambria multo tempore dicta fuit : unde adhuc gens patriae lingua Britannica sese Κambros appellat. At Albanaotus junior possedit patriam, quae lingua nostra his temporibus appellatur Scotia : et nomen ei ex nomine suo Albaniam dedit. Illis deinde concordi paca diu regnantibus, applicuit Humber rex Hunnorum in Albaniam : et commisso praelio cum Albanacto, interfecit eum : et gentem patriae ad Locrinum diffugere coegit.
OCRINUS igitur rumore audito, aS- sociavit sibi fratrem suum Kambrum: et collegit totam juventutem patriae, et ivit obviam regi Hunnorum circa fluvium qui nunc vocatur Humber. Inito ergo congressu compulit Humbrum in fugam, qui usque ad fluvium fugiens, submersus est Diuili ed by Cooste