De infinitivi temporum usu Thucydideo. Dissertatio ..

71쪽

tativis est pr0pria, uti, quasi dixisset: καὶ οὐδε επικηρυκευε- σθαι βουλοντο At Herbstius aliter expedire studuit, cum l. l. pag. 17 si pergit: In de Vierten Stelle VIII, 75, 2

Werden, lichen an in die egenWari, en man edenkt, das Zu dem Ende selion Gesandi V0n dei Vierhunderi cap. 72, 3. 7, 4 naeli Samos lintei Weg Waren. Sed Vereor, ne erraverit vir d0etus nam Vere non de re praesente agitur, Sed de sutura, cum legati CCCC virorum 110 jam adessent in eastris amicis. Quin etiam, si Herbstio assentiris,eXSpectaveris praesentia r δημοκρατήσεσθαι, μονοήσειν, διοίσειν, πολέμιοι σεσθcit, pr0pterea quod haec omnia pr0piu ad prae8entem rerum statum se applicant, quam illud επικηρυκευεσθαι jam enim avent classiarii plebi sunt on-e0rdia e0Muneti gerunt bellum e0ntra PeloponneSi08, ardent odi CCCC vir0rum. Attamen, cum h00 Oti8Simum SpectR-rent Thrasybulus et Thrasyllus, ut jurejurando milite ob-

Stringerent, ut quem animum tune haberent, eum in omne tempus serVarent, suturum bene in usum Vocatum est, prae-8ens serri nequit. Quam ob rem, quamvis c0ncedam Herb-

sti0, 0betum nimium fuisse in Thueydide castigando, quin

hac in re eundem recte judieasse censeam retineri non Ρ0SSum rectissime suturum restituit idemque recte praesens templa et suturum persaepe permutata contendit esse ses.

Novae leet pag. 365 et 406. Madvigius . . pag. 38 Sqq.). Cum in aliorum seript0rum libris, tum in Thueydidis iist0ria gra8Sata est ea labes, qua ne optimi quidem odistes carent ei. I, 50 12. 107, 35. 114, 27. II, 5, 32. 12 26 29, 34 84, 25.84, 27. IV, 76,26.117, 19. 118, 9 V, 16, 22.107, 10. ill, 6. VII, 48, 30 62, 8. 3, 3. VIII, 6, 23. 23, 16 24, 23. 46, 19 . 48, 13 . 76,8).

72쪽

Similiter III, 5, 1 δόκουν eum suturi 110 Dum praesentis infinitivo e0njungendum est: nempe de praesentibus non agitur neque firmitas persuasioni indieari p0test, ubi καν ia προςαχθ αι ab eodem δόκουν pendet. Itaque

seribendum est στρατευσειν, nisi praeseraS, quod ruegerus suadet, p08 φιλίαν inSerere a partistulam.

suturi 0rmam ἀμυνεὶ praesenti praeserendam putaverit; sed caute prudenterque, ut solet, Belikerus, eo distum auetoritate negleeta, rationem Sedulus est. Ille quidem: Infinitivus praesentis, inquit, deire defendi potest, quia aetionem X-hibet, quae ad id tempus, quo erat jusjurandum, pr0Xime eapplieat, qu0niam ea rerum e0nditi jamjam aderat, in qua praeStandum erat auXilium , cetera autem, quae suturi infinitivi exprimunt, ad remotius tempus futurum pertinent sed quis est quin Videat, hoc argumentum plane carere probandi vi Neque enim πολεμήσειν ad rem0tius tempus suturum quam ἀμυνεῖν pertinet, eum utraque aeti prorsus meiat unam, neque omnin probanda est haec minuta in suturo determinando subtilitas, quae aeque a Veritate atque a Simplieitate deelinat futuri infinitivum se ad ea qu0que tempora applicare, quae ub8lint praeSenti et tantum non adsunt, doeent eXempla, ut VI, 24, 3 εν ω παρόντι οἴσειν VII, 38 2

Contra VI, 88 7 εστιν ν πόλεων παγγελλομένων καὶ αυτῶν ζυμπολεμεῖν nulla emendati0ne indiget, quia rear γελλομένων Voluntatis aliquid habet ,,ultro per legatos se prompt08 8s nuntiaverunt ad belli ostietatem ineundam, erklarten siet bereit, erbolen sie den rie mitgutithron. Cum enim Thueydides non ita Verba legatorum quam propensum eiVitatum animum respieit, simplidem infinitivum verbo adjungit, qua Si πριθυμοι σαν diXiSSet, quam Strueturam bene illud Πέτε βοηθεὶ ex e0dem verbo aptum VIII,

86 6 probat.

Hae signifieati0nis permutatione fit, ut πισχνουμαι tum suturi, tum a0risti et praesentis infinitivo annectatur quoties

73쪽

est merum Verbum pr0mittendi, script0r Verba ejus qui promittit per aecusativum eum infinitivo refert '); ubi vero magis

ad sileti subeundi, ad suseipiendi signiscati0nem vergit, ita

Praesentis infinitivus legitur apud H0merum B 12. 19. K 39. Y 84. 29l, oristus, qui raro usurpatur, Stapud Xenoph0ntem Anab Ι, 2, 21 et ΙΙ, 3, 20. In hueydidis libro un loco dubitaveris, futurine infinitivum, an

8tum rarissime recipiat, eumque s0leninis uri urandi Drmula maximi sit momenti, ἐςβαλεῖν laturum p0tius existimaveris. Jam ei Ventum est ad ea Xempla, quae 90riStum prolatur videntur Xhibere. De hac quaesti0ne tam multa a viris doetis sunt prolata, praeter eteros a Madvigio in dissertatione illa, quam aepe laudavimus, ut de re n0tissima disserere superSedere p0SSimus; attamen, cum in nonnullis advigio assentiri nequeam, alia Vero, quae recte disputavit, novis s0rsitan argumentis confirmatum Sim, addam perpauca. Et primum quidem imperiosius rem transigit advigius pag. l), rejeet infinitiv0 0risti 08 υπισχνουμαι, πο-dέχομαι et ὁμολογέω Verba, a quibus non alienam esse hanc Structuram modo demonstravimus. Deinde, quod de infinitivi praesentis usu dieit, non est pr0bandum. Praesens enim ab iisdem verbis aptum idem advigius non respuit, Sed l0nge aliis causis comm0tus ac nos. Si enim pag. 37)ratiocinatur: Den egensian eines Verspreehens de einer

74쪽

Ueberetnkuns niel, bestimm aus er egenWar in die Zu-kuns heraustreten ii assen, is etWas an Anderes alsein Form Zu ebrauehen, die dem praeligestitit usolgo die enigegengeseigie Zeit egete et , atque in annotati0ne assertexempla, quibus dem0nStret, p08 ου εφη infinitivum praesentis per ναλλαγὴν pro sutur adhiberi. At 0s quidem, qui quam m0derate Graeei hunc l0quendi usum admiserint

bene seimus, Verisimilius putamus e Signifieatione voluntatis Verborum regentium ortam esse illam structuram. Quodsi hae in dubitationem vostas, e0nsera quaeS Xen Anab Ι,3 8 υκ φη ἰέναι cum ἰέναι Ουκ θελε ib. Vel υκ θέλωελθεῖν I, 3, 10 et respietas Versum illum Aristophanis apμεν η φη μηδ' θελήση e. q. S. AVe 555), quae satis Superque probant, o φημι idem Valere qu0d οὐκ ἀξιόω,

i. e. nolo, ide0que easdem Structura admittere. Quae eum ita sint, et Vandu est p0st υκ φη 011 Solum praesentis

infinitivus, ut Xen0ph. nab. I, 3 7 et V, 5, 15 ορευε- σθαι, qu0d temere obetus ad suturi formam redigere suadet, sed etiam a0ristus, sicut Thucyd. V, 22, 1 υκ φασαν δέξασθαι, quem l0eum non debebat 80llieitare obreeus. Similiter sunt expedienda VIII, 80 2 o Γυρέντιον αε- κηρυκευετ ai TOἶς ἀποστῆναι, Byganti per legatos eis signi-seabant se esse parat0s ad defectionem faciendam, Bygangorb0t siet Abgusallen es VI, 88 7 ἐπαγγελλομένων - ξυμ- πολεμεὶν), neque Sedus Xplidanda V, 99 ἀποκρίνασθαι, ἀπαντa καὶ ἀπολαβεῖν, ἀπαιτουσιν. Heii mannus quidem et Haasius haec Verba reddunt, quasi ἀπολαβεῖν esset futurum, sed qui est quin videat, in verbo ἀποκρένaσθαι latere vim e0hortandi, ut in praestedentibus Verbis ἀπεκρίναντο, εἰ ἀποφέρεσθαι Hune igitur in m0dum Vertendus est locus:

isHonestam Ver Spediem habere, si reSp0nderent: e Suo agro diseedentes rediperent ea quae repeterent, Si Soliten Zu-nstelis ih Gebi et raumen und an ersi, as Sie ean-

Ubi ver φημι λυγέζομαι et quae ei cognata sunt Verba signifieati0nem dicendi putandique integram servaverunt Simul -

75쪽

que infinitivus ad rem suturam speetat, oristus serri nequit, sed aut futurum est rescribendum aut a particula restituenda.

IV, 120, 2 vel Fl0eckius pag. 28), qui ubique sere oristum

lieitum putat esse, neeessitate cogitur Madvigio assentiri in substituendo τρέφεσθαι pro inepto illo τρέψασθαι, quamquam idem sibi temperare non potest, quin contra Madvigium dicat: Minime vero, inquit, h0emn l000, ubi leetio non 8t OnStans, Vinstitur, aliis etiam locis storisti infinitivos esse sals0s. mihi quidem salsae hujusm0di seripturae gravissim sunt testimoni0, librari0s plane inepte α et in Drmis infinitiv0rum misellisse, ergo adVigium et Cobetum optimo jure rati0nis auetoritati plus tribuere quam Seribarum neglegentiae. 00 uno loe nihil contra ali0sa0rist0s evinei loeehius ait; sed quid qu0d apud hueydidem I, 10, 2 περαιώσασθαι, in aliorum seript0rum libris

σασθαι, alii barbarismi inveniuntur Sed satis de hae rejam supra disputatum est pergamus ad alium locum, quem Madvigius eorrexit, Floeehius ut genuinum defendit. Die IV, 28, 4 λογιζήμενος δυοῖν ἀγαθοὶ του τέρου τεύξεσθαι η λέωνος 1 ιαλλαγήσεσθαι, o ἄλλον ηλπιζον,

σφαλετσι γνώμης ακεδαιμονίους σφίσι χειρώσασθαι.

Fl0eellius quidem pag. 22): Quae ero, inquit, ad hunc locum advigius monuit t. l. pag. 40 ann. 30 tantum absimi, ut mihi pr0rsu persuadeant hic χειρώσεσθαι esse seribendum, ut magnopere admirer hanc Variationem seriptori nostro pr0priam; sed oblitus est, hanc admirati0nem argumentis e0nfirmare Mihi quidem advigius prorsus persuasit, futurum χειρώσεσθαι restituendum esse, pr0pterea

qu0d in λογιζόμενος partieipio mera et integra cogitandi Vis inest. isdem nisus argumentis ΙΙΙ, 5 5 ἀποκτενετν, I, 26, 3 χρήσεσθα6 III, 46, 2 παρασκευάσεσθαι, IV, 21, 1 δέξεσθαι, ΙΙΙ, 36, 1 βιάσεσθαι V, 36, 2 seeundum Elmstrium κιστ'αν, VI, 24, 1 secundum ekkerum, advigium, ruegerum,P0pponem quem satis e0nstat non esse nimia in corrigendo audaciah μάλιστ' a rescribo. Qui ver fieri potuerit, rat

76쪽

Fl0eckius pag. 28 haec Verba νομίζων - ἀποτρέφεινῆ μάλιστα Ουτως σφαλῶς καλευσαι defendat, plane non intellego, neque quin p08 κρατx Gat ΙΙ, 3, 2 excidisse apstatuam retineri possum. Contra II, 24 l morore sat reetes habere loeehius pag. 28 et sutilius pag. 26 bened0eent: 0risto enim ignificari tempus praeteritum, ut sic vernacule reddideris infinitivum: Si Waren aus die Vermuthungaek0mmen. VIII, 66, 4 αν Vostula, quae cum ετο iniit 0eietatem, simul reserenda est ad infinitivum τραπέσθαι saeileque subauditur.

Addendum est aliquid de ελπέζω ejusque eum infinitivo

1 cum praesentis insistitii 0 IV, 9 4. 13, 1. 24, 3. VI, 7 4. 16, 2 pers. 3. VII, 43 2.2 cum praes in f et a puristula III, 84, 3. VII, 3, 2. 3 cum auristi infinitivo IV, 13, 1. 24, 3 M0naeensis Get alatinus E praebent χειρώσεσθαι). 80 l. VII, 21, 2. VI, 33, 6. IV, 70, 3. I, 80 l. V, 9, 5. 102. VIII, 40, 3. VI, 7, 4. VI, 24, 2 eo diei G Seripturam προςκτήσεσθaι praetuleris.)4 cum inf. 0r et a puristula: Ι, 27, 2. I, 20, 1 bis).53, 3. III, 30, 1. 30, 2. V, 39, 1. 3ΙΙ, i, 2. VIII, 1, 2. II, 51, 4. 5 eum infinitivo futuri Ι l l. 11, 1. 107, 3. II, 1 l. 75, 1. 84, 1. 90, 3. IV, 8, 3 9 4. 43, 3. 105, 1 V, 28, 2 40, 2.

VI, 5, 1. 20, 2. 56, 3. 1, 2 90, 3 bis). VII, 38, 2. 7, 4. 80, 3. VIII, 23, 4. 44, 1. 99, 2. VIII, 1, 2. I, 138 2. VII, 48, 2. II, 2 l, VIII, 8, 1 bis). 89, 1 bis VII, 47, 1. III, 3, 3. II, 85, 3. VI, 24, 2 ter). III, 32, 2 παραβαλεῆν

utrum suturum Sit, an noristus iu dubi Versatur. Qu0 e hae Xemplorum serie facile ollegeris, ελπέζωn0 esse merum Verbum cogitandi, Sed habere insuper vim Verbi φετικου, et Euripidi versu, qui legitur in Oreste 52)ελπέθα εχομεν ἰς τε μὴ octi εἶν probatur et optime con-

77쪽

firmatur pervestigationibus etym0l0gici Curtii, qui radicem μελα ad βούλομαι, latine V0l0, 0lup, pertinere d0stet es. GrundZuge d. r. t. d. 3 pag. 48 et 1). Nihil igitur

mirunt, quod idem Verbum tum simplici infinitivo se annecti patitur, tum aestusati v c. ins adjungitur, ita ut ελπέζω ποιεis Vel ποιῆσαι ab ελπέζω ποιήσειν et ποιῆσαι a pariter disserat atque in n0stro serm0ne teli osse e gu thun, abieti osse, teli,erde es thun: si illud usurpaVeris, ad cupiendum magis speetas, sin h0e, putandi notionem assers. QuaeXplicati0ne probata, non pus erit Vari0rum infinitiv0rum diserimina minuta subtilitate perquirere, Sed omnia se ipsa

enucleabunt. - essti an superfluum sit dicere omnium verborum exspeetandi struetura ad eandem legem revocari, veluti ἀνέμεινεν μέραν γενέσθαι IV, 35,2. νάγκην προς- γενέσθαι IV, 120, 3. προςδοκήτοις μη αν ποτέ τινα φέσιν

επιθέσθαι VII, 29, 2 ses III, 12, 2. ΙΙ, 20 3. III, 2, 1. III, 26, 3. I, 90 4. II, 1, 2. 8, 3. IV, 9, 3. 55, 1. 58, 3. V 6, 3. VIII, 9, 3. 79, 3. I, 20, 3. VIII, 28, 2. I, 20, 3.)Ηue pertinent: σφώλεια πολλὴ εἶναι μη α ελθεῖν τους

βέβαιον μὴ υ προαναλώσειν I, 14l 4. βεβαιότεροι αν μῖν

Restat, ut de infinitivo a0risti p0st verba validinandi adhibit n0nnihil asseram. Quam advigius i. t. pag. 44)prim l0e protulit hujus tructurae explicationem, eum dieit infinitivum a0risti de verbis illis addi, qu0d futuri noti in

verbo ips jam ita sit, eam amplesti n0 908Sum, quia tum maxime ut 08 ομνυμι ὁρκίω, προγιγνώσκω, προ εἷπον, υπισχνουμαι et ελπίζω ubi hae signifieati0nem dicendi et putandi integram servaverunt exspeetaveris sive futurum SiVe 0ristum cum a Vostula. At alteram explicati0nem

pr0ser idem advigius longe simplieiorem multoque recti0rem: χράω e analogia Verb0rum jubendi eum infinitivo 0risti et praesentis jungi. Certe muta quae apud Thueydidem inveni exempla, mn excepto, de quo statim

78쪽

dieendum erit, probant χρύω aliisque vati einandi verbis illam vim inesse. Neque exceptio, quam dico III, 96, 1 χρησθεν υτω ν Νεμέα τουτο παθεῖν Se. reo θaνεῖν), a regula prineipali, ad quam infinitivi usum dirigendum existimamus, diseedit. Nam iee jubendi nihil in hae enuntiati0ne insit, tamen pro suturo non est p0situs 90ristus, pr0pterea quod pendet e simili 0tione destinandi quasi dictum 8Set , , εἱμαρμένον ν DTω τουτο reaθεῖν. lane igitur congruit hie l0eu cum e0, qui legitur apud Soph0elem

nisi qu0 Thueydides brevius est loeutus. Sed 0ph0eles ipse Oed. 0l. v. 969ε τι θέσφατον πατρὶ χρησμοῖσιν ἱκνεὶθ ῶςτε προς παίδων aνεῖν brevi0rem eloquendi m0dum adhibuit, mnin0que θέσφατόνεστιν et alias Vatistinandi s0rmulas saepissime a Graecis cum a0risti vel praesentis infinitivo conjungi satis notum est es Hom. 561. 473). Id Ver potissimum nostram X-plieationem commendat, quod ςτε additur infinitivo et dativus cum Verbo regente e0pulatur: nam i ράω Vere esset verbum dicendi, qu0 Fl0eckius pag. 30 contendit,aeeusatiVum eum infinitivo reeipere deberet.

DE ACCUSATIVO C INF. QUI EX ANALOGIA ORTUS EST.

Pergamus jam ad eam infinitivi structuram, in qua nullus est nexus inter Verbum regens et aestusatiVum subjeeti, infinitivus autem certum tempus non indicat, ita ut perinde a simpliei infinitivo atque a genuin aecusativ cum ins disserat:

79쪽

πεέσαντα φελ θ ναι. Quam adulterini aceusativi eum in-snitivo e0njuneti onstruetionem X anal0gia genuini ortam esse nemo negabit. Nam lingua, 08tquam p0st longum temporis spatium aestuSattv dum ins. 8SueVit, Helle e pervenit, ut vel simplicis infinitivi subjectum, qu0ties a verbi finiti subjeet diserepuit, aestusativo n0taret, queΠ1 Sum Vel in simplici inimitivo latius patere satis c0nstat δέομαί σου πρόθυμον εἶναι). Sic aestusati Vus κατ' doχήν, ut dicunt grammatici, laetus est casus subjectivus infinitivi idque veterrimis jam temp0ribus, quippe qui apud Homerum usitatissimus sit es Albreelitii dissertationem agg. 25, 27, 28, 31, 32, 3). Declaretur res Xemplo X 0mero petito. Ευχos a Verbum nudus sequitur infinitiVus, ubi ongruunt

subjeeta verbi finiti et infiniti, ut O 372

simulae Ver is qui precatur n0n 8 idem, pro cujus salute aut perniei sunt preces, novum subjeetum statim aecusativo indieatur, sicuti 423:

Reetissime Albreelitius pag. 39 0bservat, in talibus

s0rmulis personam, de qua r0gatum proseratur, X analogia verborum dicendi aestusativo n0tatam esse, sed idem salse ejusmodi Verba in numero Verborum distendi posuit sunt enim verba rogandi ideoque necesse est ut a distendi verbis, quae Verum ecusativum eum ins redipiunt, diligenter sesternantur. Quae dum ita Sint, equitur, ut potissima veri adeusativi eum ins. 0Muneti n0ta desit adulterin0, 0 die0, ut infinitivus vim enuntiandi n0n habeat neve certo temp0ri adstringatur. - Quae apud hueydidem illius structurae iu- Veni exempla, hae sunt: βουλομαι Ins prae8. I, 44, 2. 139, 3 140 4. II, 5, 2.

III, 3, 1. 51, 2 bis). 65 2 86, 2. IV, 132, 2. V, 7, 1. VI, 9, 2. VII, 35 2 48, 1. 49, 1 51, 1 53, 1. VIII, 29, 1.

80쪽

ἐλέγετο - ελθόντa - ρχειν - ξυλλέγειν VIII, 7, 3. κήρυγμα ἀπειπών, similia. μενειν - ἀπιέναι IV, 105 2. πολιτεύειν IV, 14, 1. σή μην εν πεξαγαγόντας - βισῶσαι , 1, 3. επαγγείλαντ ες VI, 56, 1 et ιαραγγελλω V, 1,

VII, 25, 1.