De infinitivi temporum usu Thucydideo. Dissertatio ..

41쪽

ὁι ὁ σκω suadeo). Infinitivus praesentis: I, 136, 2

μὴ προέσθαι μJ I, 36, 3. Restat, ut illud remeat, qu0d est in serm0ne obliqu0 IV, 50, 3 du0sque infinitivos, qui imperativi signifieationem

habent, asseramus: V, 9, 5 συ ὁ Κλε&ρ id επεκθε ἐν ait: ιείγεσθαι et VI, 34, 8 παρασι ναι παντί. Collatis omnibus exemplis, quae eum lege, in qua Ver-Samur, e0ngrmini, Si jam ad ea accedimus, quae ei repugnant, maXime OVemur 1180lentia l0quendi, quae est VI, 7, 2εβουλοντο - προτιμωρήσεσθαι. Popp0 quidem in ann0tati0ne aequievit in futuro, qu0d eum βουλεσθαι iterum cap. 101, 4 0njunctum esse dicit, sed hoc l0e ipse ut

0rmies editore optimorum codicum Seripturam, OriStum ἀποκλήσασθαι, adoptavit eoque constessit, suturum hic non

habere loeum. Et mea quidem sententia VI, 57, 2 pariter est delendum. Certe veteres grammatiei sieuti Phrynielius pag. 336 ed. 0beckianae et Thomas Magister pag. 68, ed. itfehelianae βουλομαι verbo insititivum suturi annecti

Vetant. Quamquam concedendum est, Vetere illo magistros,

qui omnia mallent ad perpendi eulum direeta , saepius usum loquendi seriptorum magis ad arbitrium destitisse quam diligenter indagasse, in qu dem0ustrando obeckius in an-n0tationibus ad Phryniehi librum pag. 46 sqq. multu est, HRVeamus tamen, ne eum inutilibus praeeepti rejietamus utilia neve dieanius fixis terminis infinitivorum tempora carere: nam infinitivus suturi a praesentis et a0risti infinitiv0 certissimis limitiatris sejungitur. Etenim ubi infinitivus propositum qu quis tendit indieat, ti0u est, ii suturi notio

esseratur. Foedissimus sane evaderet pleonasmuS, Si distere-mu βουλομαι ποιήσειν et, quod majus est, a linguae ratione

42쪽

verbis voluntativi similibusque pendeat, substantivi Verbalis naturam induere, enuntiandi, sere privari, ViXAEXpedies, qui fiat, ut steri tempori adstringatur tanquam Verbum finitum. Quam b rem in aliis qu0que linguis, quae graedae sunt e0gnatae, quibus simple infinitivi construeti n0 est aliena, infinitivum suturi in ista struetura numquam in VenieS. Quis enim Vernacule dixerit: teli ill thun et den 2 quis latine: ,V0l me laeturum esse 2 Maximi ver momenti hae in re est Latinorum usus loquendi, quippe qui in aecusati V0 eum ini non spernunt futurum, in simpliei infinitivi structura pr0rSUS respuunt. Itaque eum latinum sermonem nobis considerantibus sponte pateat, infinitivum suturi esse formam Secundariam, quae περιφραστικῶς esseta sit, ut in deusativo e ins pro Verbo finit poneretur, me non Rberrare puto a Vero, Si in raeda quoque lingua insultivum suturi in eundem finem creatum esse genseo. Atque βουλομαι Verbum

eum infinitivo suturi copulari L0beekius . . ne uno quidem eXemplo pr0bare conatus est; at obetus Novae eetiones pag. 365 et 406. Variae ieeti0nes pag. 99 jure m0nuit, in tantillo infinitivi 0risti et futuri diserimine haud rar alibrariis egeatum esse. Librariorum autem sedeatn, non seript0rum s0l0eeismos haec sutura habenda esse e eo

facile e0lligas, qu0d, ubi suturi forma ab I 0rist valde discrepat, tempora non permutantur, ubi similia sunt, miseentur: οἴσειν pro ἐνεγκεἶ 908itum non reperieS, ποιήσειν ero Vel Πρύξειν et χρήσεσθαι pro oristis Saepius edurrunt. Sic

Thueydidis verba vel in optimis libris manu seriptis Varie traduntur his odis: I, 10, 2 ecl. Belikerianae). 26, 14.28, 2. 72, 33. III, 66, 26. IV, 21, 6 ubi et suturum et R0ristus et praesens leguntur). 24, 27. 29, 36. 55, 13. 60 10. 63 29. 120, 2 V, 28, 3. 30, 33. 82, 21. VI, 24, 19 61 26. VII, 5, 24. 1, 4. VIII, 2, 13. Jam vides, quam inconsiderate et sine ullo judiei seribae a D litteras conturbent: pr01 Sus barbaricas Oees non m tuam effinxerunt, ut I, 10, 21rεραιώσασθαι G pr περαιωθῆναι, IV, 120, 2 τρέψασθαι

43쪽

άξασθαι, πακουσασθαι. At, inquia quis, ii quidem codistes mutuo mendas suas detegunt; sed ubi mirum in modum consentiunt reetasque formas praebent, veluti in illo Thueydidis l0e0, nihil est quod emendetur Bel herus sane

ceterique editore ad unum omnes non ausi sunt emendare. Nihilominus, etsi temerarium Videtur Bela ero repugnare, incere n0 908Sum quin προτιμωρήσεσθαι mutem in προπε- μωρήσασθω noriStum. Marimi equidem odieuu auet0ritatem laeto, in qua est mne si indamentum artis erilistae, sed magis colo rationem. Neque eum ipse Belikerus, hoe praeceptum

Sestutus, negleetis omnibus odistibus II 4, 2 προ ciλλόντων seripserit, V, 93, 12 μυνουμίνους restituerit, alibi alia emendaverit, nos codicum auetoritas impedire 90test, quominus VI, 57, 2 προτιμωρήσασθa legamus. Qu0dsi 00rinum consideraVeris, βουλομat et olim Verba apud Thu didem quadringenties elui praesentis Vel 90risti insultivo eonjungi, semel eum suturo ostiari, n0n dubitabis, qui salse

illud τιμορ σεσθαι traditum sit. At taxo ουμαι, diXerit quispiam, quinquies IV, 15, 2. 121, 1. VII, 56, 1. VIII, 55, 2. 4, 3 eum futuri infinitivo copulatur et fύνοι , ν ejusdem sormae eons0diationem iniit IV, 2, 2). An emendandi Arint ii odi etiam οἴσειν IV, 121 1 in ἐνεγκε ἐν ἐνήσειν IV, 115, 2 in ενε ἐναι

mutandiu st minime. Itaque prorsu idem SSe enSeS, SiVe eum oristi, sive eum futuri infiniit V eonjhmgntur taxo ου- μαι. hoe quoque nego. Sunt enim aliqucit Verba, quae simul et vim didendi e0gitandi' habent et verba τετακίeSSe 08Sunt, qu0rum duo, βιοὐν et δικαιουν, jam Supra traetaVimus. Si γιγνώσκuo primitus St 00gn0Seere, γνῶ qSententia eum Vero seientia et sententia modo id pectet, qu0d Vere St, modo illud, quod esse debet, γιγνώσκειν et γνώμη in signifieationem statuendi abeunt, . . e Verbo c0gitandi evadit Voluntativum, εφετικόν Hinc equitur, Ut γιγνώσκω duas habeat strueturas ubi enim Signifieat Seire,

44쪽

Vulgo cum partieipio conjungitur aut, ut n0nnumquam fit apud Thu didem I, 9, 3. 9, 2. 7, 4. 118, 3. II 62, 4. 65, . III, 8 V, 2, 3. VI, 18, ), aestusativum c. ins recipit; sin

autem statuendi vim continet, simplistem infinitivum p0seit. C0nsimilis est ratio faxo ossa Verbi, quod e V0e sentiendi νοέω natum' primum stogitandi vim aedepit, tum ad n0tionem consilii capiendi vergit es Hom. E 665 et μεν si τις εαεφρύ τ' Dd ενόησεν - ρου ξερύσαι δρυ με iλινον, passim eum insititivo). Optime igitur eum nostro denhen, latino cogitare conferri potest. Quodsi faxo oosa duplistem Vim habet, non est mirum, qu0d 0d eum simpliei infinitiV0 0njungitur, modo siqui Verba putandi asteusativum c. ini reeipit. Quae cum ita sint, infinitivus futuri sequitur, qu0ties Verbum taxoεῆσθαι signifieationem ogitandi, eum animo reputandi continet; sed etiam tum propositum consiliumque indieare potest. Nam res est n0tissima, id qu0diu eonsilio aliqujus positum sit, ut rem suturam narrari, qu0 fit, ut nos pro teli edenti in de Ferien in Reis gumaehen, distamus teli dentio, teli ei de in den Ferien ine B eis machen, Latini pro is deerevi proiicisei 40 enmitiandi modo utantur: arbitror me proseeturum esse. Pari mod0 Thueydides VII, 56, 1, eum seripserit διενοουντ κλήσε ν, quasi e0gitata Syraeusanorum ante mentem n0bis ponit, idqu0d 0 hune sere in modum assequi possuimus Andererseit kreugtea nunmehr die Syra kusanea Ohne Fureli imHasen herum nil daeliten in threm Sinn: Wir erileia dendasen perren. Quae suturi signifieatio jam manifestius X- pressa est IV, 2, 3 af ν υτῶν fύνοι τὰς τε λλας πόλεις - ἐλει θεροῖν, - και τὴj λλη παρασκευὴ adiως

Haasius, qui illud p i τῶν ι vota ad Verbum expressit

45쪽

propositum e0rum erat , duplicem vero n0tionem hujus Dr- mulae n0n respexit, coactu e8 et suturum neglegere elicidiως adverbium omittere ,, et, e0llecto reliqu0 etiam apparatu, inde proficiseentes Lesbum vicinam insestare ): utrique sellistet nullus est l0eus, i a mero Verbo desternendi pendere statu-itru . t dubium non est, quin διάνοια putandi noti0nem c0ntineat ideoque suturi infinitivum recipiat. Quae eum ita sint eumque adici; ad utrumque insultivum pertineat ad

κ&κώσειν et χειρώσασθat , id quod τε - καὶ conjuneti inesin distant, eonSequens est, ut in oristi loeum restituenda sit genuina Scriptura χειρώσεσθαί.

VI, 6, 1 pro αρξειν facile ρχειν vel αρξαι c0njeceris; sed nihil pus est e0Meetura, propterea qu0 e Verbi εφιέμενοι Γ ληθεστατ προφάσει Supplendum est Verbum e0gitandi. Neque enim Athenienses eupiebant solum ieiliam sibi subjicere, Verum etiam sperabant ore ut sibi subjisterent: eupidine eeensi et spe adducti, se totius insulae imperio potituros esse, in Walirhei angesporn duret de Geda lien, sie da den die gange Insel unte thre Heri selias bringen. III, 36, 1 παρεχόμενον - ἀπαζειν ex analogia erborum pr0mittendi letum est eodem modo a VI, 65, 2ηξειν Verbo ξυνέθετο adjeetum; ubi Vero osset debitique Vis praevalet in ξυγκειτcit, ξυνθήκη στὶν ὁμολογίαν ποί- ουμαι, similibus, praesentis aut oristi infinitivus edessarius est. III, 34, 3 προκαλεσάμενος ες λόγους Ἱππίαν ςτε, νμ δεν ἀρέσκον λεγh, α λιν υτὸν καταστήσειν facillimum est ad Xplieandum, modo agn0Sens, Seriptorem, eum suturum scripserit, Verbum promittendi ante eulos habuisse contra

VII, 21, 2 ἀθυμεῖν ἐπιχειρήσειν, etsi Fl0eellium pag. 35)ne offendit quidem, non esse serendum existim0. Nihil enim ego inVenire possum qu suturum defendam, et praeferrem sine dubitatione ad hami conjeeturam επιχειρῆσαι Τ'), niSi altius Seripturae menda latere videretur. VI, i, MFl0eellius

46쪽

pag. 34 pr ὁιαχρήσασθαι eribere suadet dictaeo σε sciat,

qu0 praebeant nonnulli eo distes eique magnae auetoritatis; hunc enim Sensum subesse: Tradiderunt obsides spe dueti, ArgiV0rum 90pulum eos hi de ausis esse interseeturum. Sed eum infinitivus suturi, qui aestusativo staret, ad subjeetum semper reseratur, in hae explieatione nem adquieVerit. V, 35 5 κομιεἶν non e πειρήσεσθαι ut 0lunt ruegerus et stasius, Sed ex φagax pendet. II, 29 β πέμπειν,

seriptura Laurentiani C et Monaeensis G, ad0ptanda est, stetiti I, 27, 2 0st δε θ Gai e0rundem e0didum ieeti0 ἐμφαι recipienda. At erunt fortasse, qui mia, quae di SputaVi, Vana 8Sedieant, pr0pterea quod μέλλειν, qui neque distendi neque eogitandi sensus subsit, apud omnes striptore graesto eum suturi p0tissimum infinitivo tingatur. Atque hujus rei X-plieati n0 e syntai neque e stabilito linguae usu, sed Xetymol0gia et pristino l0quendi more depr0rnenda est. Nam postquam Curtii studiis es. Griindglige de grieeh. Elym. pag. 30 et 99 demonstratum est, radicem mur, grae e ερ, e qua r0erentum est μέλλω, signifieatione e0gitandi primitus praeditam fuisse, eonstat, infinitivum suturi, qui sequitur Verbum μέλλω ejusdem esse generis, cujus Sit ille, qui a Miditur διανοουμ a Verbo. Quid igitur mirum, quod

Graeei, assueti illo futuro, tenaeiter hanc Strueturam SerVa-Veriint, licet prineipalis verbi vis paulatim mutata sit Mihi

quidem μέλλω ποιήσειν et quae similia sunt, non leonn8mi videntur esse, sed Vestigia Veteris l0quendi SUS, quae docent, μέλλω quondam fuisse Verbum putandi eum Veroidem Verbum magis magisque naturam v0luntatiVi RSSumpSiSSet, 110n a praeSenti denique, ne ab a0risti quidem infinitiv ab-h0rrebat. In iis vero, quae Fl0eekius pag. 3b de Variis rati0nibus illius verbi 0nstruendi pr0tulit, eum diei originariam ejus signiseati0nem vim durandi eontinere ideoque rationem p08tulare, ut eum praesentis infinitivo opuletur, infinitivum suturi autem ideire adjungi videri, ut steti in-Stan Haerius Xprimatur cur e saeere non possum. Nam

47쪽

usitatissimum infinitivum, dilicet suturi, tanquam eoa1tra regulam usurpatum tradiat, n0riStum μέλλε f V0ei anneXumne Xplistare quidem potest omninoque a salsa sumptione

pr0fieiseitur. At si Curtii etymologiam ampleeteris, omnia recte prostedio neque offenderis a particula addita suturo VI, 66, 1 εν μύχης τε αρξειν ε μελλον πότε βούλοιντο

dum esse, ne subtilius disserentiam inter μέλλω ποιήσειν et μέλλω οιεῖν vel inter μέλλω coιήσειν et μέλλω ποι Gai perscrutemur Aoristi infinitiVus sane differt a praesente

es. I, 86, 3 μέλλοντες ἀοικε ἐν eum III, 92, 3 μελλῆσαν

modo eum praesente congruit III, 49, 3 ὁράσειν III, 82, 5dρβν VII, 69, 2 ἀνάγεσθαι VI, 32, Ἀναζεσθαι VII, 3l 1

Γεραιου sciat, I, 10, 7 περαιώσεσθαι), modo eum oristo ne tantulum quidem discrepat III, 2, 1 ιροςθεἶναι σφJς at τους. IV, 66, 3 P0 ωρ σεσθαι , ita ut, quoties Vari0rum infinitivorum s0rmae inter se non disserunt, nullam praebeant ansam ad tempus definiendum. Diu, quaeso, utrum ναι usque e0rup0Sita, quae Verbum, de quo gitur Se IIuintur, praesentia an sutura Sint Xistimanda. γέναι pro futuro

usurpari e permulti .l0ei elucet ei. I, 91, 3. II, 2l 1. II, 11, 4. V, 7 2. IV, 73, 1, passim neque veri est dissimile, a Graeei post μέλλω pro sutur neceptum esse Sed idem neeessaria ratione dijudieare nequis es. IV, 94, 2.

22, 1 valet, quae et a0risti et sutura esse po88rint. Atque his, ut incertis, Xemplis negleetis, μέλλω conjunetum invenitur: 1 cum in finitis futuri I, 10, 7. 22, 1. 22, 3. 107, 2.107, 3. 130, 2. 132 6. 34, 1. II, 8, 2 bis). 12, 3. 13, T. 24, 1. 67, 1. 67, 3. 1, 1. 72, 4. 76, 3. 89, 3. III, 11, 1.11, 2. 2, 2. 16, 2. 20, 3 bis). 22 3. 40, 3. 49, 3. 70 4. 75, 2 115, 3. IV, 1, 2 8, 5. 17 l. 24, 2. 32, 4. 46, 3.

48쪽

66, 3. 68, 4. 6, 2. 108, 4. 115, 2. l7, 3 ubi, auetore Classenio, κρατήσειν legendum est). 22, 1. 124 4. 132, 2. V, 11, 2 38, 5. 66 l. 5, 1. VI, 8, 1. 29, 3. 3l 5. 32, 1. 42 66, 1. 7, 4. 90, 2. 90, 3. 99, 2. 104, 2. VII, 2, 2.32, t. 60 1. 61, 2. 62, 1. 3, 4. VIII, 2, 2. 6 5. 24 4. 27, 1. 39, 2 51, 1. 66, 1. 3, 1. 7, 3. 88. 2 cum in sinitreo praesentis es, 45, 2 68, 2 86, 3. 124, 1.134, 3 bis . I, 7, 1. 16 75 2 81, 1. III 80, 1. 2, 5. IV, 4, 2.9 1 52, 3 67, 2 75, 1. 77, 1. 2, 2. 116, 2. 117, 3 bis).V, 9, 3. 16, 3. VI, 21, 1. 2. VII, 4, 3. 31 l. 31, 3 50 4. 69, 2 83, 3 D exhibent τορεύσεσθαι). VIII, 5, 2. 66 l. 9 4. 85, 1. 3 eum in sinitreo oristi III, 2, 1 V, 30 l. 98. VI,

3l 1. - Quibus aecedunt tres oei, ubi vis eunetandi in verbo regente c0gn08ditur Ι 86, 2 τιμωρεῖν - πάσχειν. I, 124, 1 μετελθεῖν - of εἶσθαι. VI, 10, 3 μίνεσθαι. Simpli dem inlinitivum a partieulam non admittere, res est notissima, quam nemo in dubitationem V0eabit ei. Hei mann de part a pag. 4. uti mann 139, 5. uelitier,

igitur, primo Saltem aspectu, a infinitivo post verbum impediendi addita VII, 6, 3 κείνους ἀγιεστερηκέναι, εἰ aὶ κρατοῖεν, μὴ ν τι σφῆς ἀποτειχίσαι sed si meminerimus, seriptorem hic c0gitata Syradusanorum Xponere, reet illam partieulam se habere animadvertemus. Jam σφῶς pronomen satis indicat, μη ν τειχίσαι pendere e Verbo eogitandi Vel sperandi, qu0d est supplendum. Quid multa Duae verb0rum eonstructione in Linum, ut Saepius apud Grae00 fit, eoalu

τειχίσαι. Similiter explieandum est illud αν, quod in apvoeula latet VI, 80, 5. Etenim si diligentius hune loeum

49쪽

Denu igitur apparet, qua libertate Thucydides in varianda

Verborum Struetur Utatur.

8y INFINITIVUS MUL NOMINATIVI VEL ' ALIUS MASUS LOCUM TENERE VIDETUR. Γ ὁικων eum infinitivo 0risti e0pulatur II, 3, 2 bis . III, 3, 3.

125. II, 7, 5. 72, 3. 4, 1. 80 1. IV, 1, 2. 15, 1. III, 88, 1. V, 4, 3. VIII, 60 1 μὴ υ βλύπτειν. Ius a0risti I, 138, 5. III, 10, 3. 102, 3. VI, 39, 2 78, 3. VII, 44 4. αἰσχρόν. Insnitivus praef. II, 40, 1 bis). III, 3, 4. Ins 90r I, 22, 3. 38, 3. III, 63, 3 bis). IV, 6 4. VIII, 27, 2.

III, 8, 1.

50쪽

δειν ν VI, 8, 1 praes.). VII, 25 5 a0r.). δίκαιον. Ins praesentis: I, 35 3 ter . II, 44, 3. IV 87, 1 bis . IV, 14, 3. VI, 9, 2 bis). VI, 6, 1 ter). Ins. a0risti III, 56, 3. 59, 3. GPZO Gι. ni praes. I, 5, 1. 25, 4. 107, 1. III, 18 3. IV, 46 1. 32, 1 V, 15, 2 32, 2. 60, 5. VIII, 105 2. Ins. a01 . I, l03, 3. I, 8, 1. 47 2. VIII, 105, 2. δύναμαι. Ins praesentis: I, 130, 1. 30, 2 bis . 84 1. 102, 3 141, 3. II, 8, 3. 70, 1. 6, 24 III, 2, 1 bis). IV, 33, 3. 34, 1 V, 76, 1. VI, 11, 1. 17 6. 8, T. VIII, 5 5.68, 2. 08, 3. Ins. 0risti I, 3, 2 42, 3. 69, 2. 110, 1. II, 19, 1. 68, 5. 100, 2. 7, 1. 25, 4. III, 5, 3. 32, 2. 20, 1. 38 4 42, 2. 46, 2. 3, 2 89 2 95, 1. 103, 1. 105, 4. IV, 33, 2. 44 4 60 1. 98, 3. 108 1. 129 4. , 55, 2 68, 3. 72, 1. VI, 22, 1 bis). 104, 3. VII, 4, 1. 36, 7 38, 1. 5, 2 56, 1.