De Tibulli, Propertii, Ovidii distichis quaestionum elegiacarum specimen

11쪽

p0ni amare, qu0 8 Seeu fieret, nulli iam rei adiectiva nisi explendo metro Viderentur esse utilia. Quibus e0gnitis iam duces me habere null08 apparet pauca quae acherna gelius divinandi p0tius sagacitate quam b8ervati0nibus saepe taedi0

quidem iam nihil impedit, D minu ad primam partem trans

Caput Primum.

De hexametris elegiacis, in quibus bina Substantiva eum singulis attributis oneetuntur. In libro ill Gruppi mi r0 8che legi L p. 20. iam

recte dictum est, in hexametr elegiac0, cui du substantiva insunt, neutrum 80lere attribui carere, et cum ars elegia- 0rum his versibus luculentissime pr0betur meritissim hanc partem quae8ti0num elegia carum specimen esse V0lui. Ac primum quidem de Drmis in univer8um disputandum St, quae quidem du0rum substantiv0rum et attribut0rum c0mp0siti0neeVadunt, quibus deinceps enarratis et exemplis illustratis de usu omnium fusius disseram, qu saet qua de causis ac rati0ne erui lare per ut ab mnibus libenter c0ncedantur. Brevil0quentiae causa substantiva et attributa litteris significabo ita, ut primum substantivum iit. M attributum suum liti b), alterum substantivum ci), attributum Suum ' c0Π-8ignetur lin0 caesura l0eum indicat. Erg ut res exemplo ad liquidum perducatur Ov. m. I. 4, 12 Ardua derept cortice cedrus habet figura n0stra c0ntinetur. Qua Veniac0ncessa iam schemata figurarum, qua quattu0 his membris ut ita dicam inter se c0nexis Dymantur, hoc m0d0 Xy0Bam:

' Editi0nes in versibus laudandis praest erant Tibulli et Propertii Haupliana tertium 1868 rec0gnita Ovidii carni amat ex recenSione Luc. Muelleri, ex out epist ab O. 0rni editae, cetera Ovidii carmina ex Merhelii reg0niti0ne.

12쪽

A. Substantivis attributa praeponuntur caeSura medium tenente. a. ordine parallel bre isti aristia cum mult0 0eulastile bibat.

B. Substantivis attribula postponuntur.

suam.

s. inllerum altribulum praecedit, alterum postponilur

substantivo suo caesura ut antea medium tenente. a. rd. arall. I. ao Itala 0rtentis nec stirit unda

II. a ' Cera tua primum e0nseia mentis eat. b. ordine Ἐ0nt r. I. Pluraque cum linguis pluribus ra Dreui. II. 4' metum t0ta n0etevalere meum. HabeS et genera muta, qua du0bus substantivis et attributis larmari p0ssunt, si du membra in utr0que hemistichi insunt. Nesci num quis desideret, ut dieatur de larinis quae inter substantivum et attributum suum alterum vel substantivum vel attributum immitti 0 patiuntur; cuius generi figuraeba βα a b αβ alia hue petant. Sed sp0nte intelligitur. 00 genu a pr0p0Sit n0str abh0rrere, quia de artisei0s hexametri elegiae struetur h0 eapite disputatur; qu ire Shnplicissimas illas species ab artiridibus versuum elegantissimis naud ita sesequent0 captari m0nuisse h0 l0e inmeiat, et in viam unde aberravit rati redeamuS. Etenim et figuris deseriptis, quae aes a VerSUS et ip8a dividuntur in duas paries aequales sequitur, Ut de ali0 genere dicendum sit, in qu n0miis alterum vel attributum vel substantivum pri0ri hemistielii tribuitur eteris tribus oeibus de quibus quaeritur alter versus rd impletur. Talim0d qua fiunt gura hae sunt:

13쪽

D. Altribulum caesurae praemittitur. Quattu0 genera. a. rd parall. I. Alterum attributum p0st caesuram substantivis praep0nitur: Stabat in exigit ligneus aede deUS. II. Alterum attributum substantiva sequitur a Fac pereat vitre miles ab h08te tuus. b. 0rd. 0nt r. I. Alterum attributum substantiva praecedit Ult0re rapiant turpe cadaVer equi. II. Alterum attributum inter substantiva immittitur , α β a Stetque peregrinis arb0r perta c0miS.

E. Substantivum caesurae praemittitur. Item quat

ditur Flammaque n0 sat frigidus illa cinis. II. Substantivum alterum attributis praep0nitur: al b'

El0quar infelix dedecus ipsa meum. b. 0rd. 0 tr. I. Alterum substantivum attributis includitur Ante cul0s veniet vera puella iu0S. II. Alterum substantivum attributis antep0nitur ' , Separ0 a 0mina n00te iubente mea. Restat, ut tertium genus illustremus, qu0d quasi ex altera parte generi m0d enarrat resp0ndet, cum alterum tantum vel substantivum vel attributum p0steri0ri hemistichi tribuatur, ceteris tribus v0cibus in pri0ri p08itis, cuiustet suppetunt Species.

F. Substantivum in posteriori extat hemistichio.

M Id. parall. I. Alterum substantivum indipit V0cum 0rdinem Ungue meam m0rs saepe querere fidem. II. Alterum substantivum attributis du0bus p08w0nitur: b lya assus in hac iuvenis saepe resedit Um0. b. 0rd. 00nt r. I. Alterum substantivum inter attributa c0lloeatur Et tua d0nt lar viseera carpat equi S. II. Alterum substantivum attributa sequitur

Ista decem menses 110 peperere b0na.

s. Attribulum in posteriori hemistichio occupat sedem.

14쪽

II. Alterum attributum substantiva sequitur Qui stipe me sumpta dulcius 8S sui3 S. b. 0rd. 0nt r. I. Alterum attributum inter substantiva inseritur Parsque meae p00nae t0tius instar erit. II. Alterum attributum substantivis p0stp0nitur: At pretium pars haec e0rp0re maius habet. Atque haec quidem

hactenus. Quas omne figuras ad Versus pangend0s a p0etis usurpat08 esse iam inde c0ΠSequitur, qu0d unamquamque exemplis ex ipsa h0rum40etarum ieeti0ne petitis adumbravimus. Quare de his innibus pauli p0st uberius disputandum erit. Sed praeter eas, qua Supra rem0vi figuras ex finibus disputati0nis n0strae alias superesse quis est quem fugiat Fieri enim p0test, ut dii et substantiva et attributa in alter hemistichi c0acerventur, alteri nihil nisi verbum particula alia relinquatur. Sed vide ne tale genus recte vitaverint 00iae Sensu pulchri praeter ceter08 0mmendati, cum equidem, qu0d Seiam, except0Ov. a. I. 290 Saeravere patres hac dii templa die, exametrum elegiacum ad istius generis schema laetum me legi8Sen0 meminerim. Qu0 cum ita sit t0tum h0 genus silenti0 praetereamus '). De rati0n ista, qua in aspernandis his Versibus usi sunt, infra pluribus disserere in anim0 hab00. rg Sehematibus rdine ac rati0ne 0gnitis, ad qu0rum Π0rmam erSUS mnes, de quibus quaerimus, c0nditi sunt, iam Videamu quanta eum iudieii 80brietate et nativa venustate tum legum eVeri tate in singulis adhibendis sese praestiterint p0etae elegiaci, qu0rum Π0rma apud mnes, qui p0stea ἐλεγεια eris Seruut, plurimum valuit. Etenim cum quarta fere pars, ut in principi dictuin Si

Tibulli r0portit Ovidii huc referenda sit - Tibulli enim I-IV DCCCLV. Pr0pertii JHV Ovidii CCI33DCCCXXV. hexametri elegiae extant, ex quibus M MCLXXXIIII adh0 quaesti0num n0strarum caput speetant Ovidii sunt

MMCCCCLXXVIII., Pr0pertii DXXVII. Tibulli CLXXV neque

' Hexametrum hemicum huc pertinentem Ovidii app0no Mos ain: II. 3 Laetus amauh. 0nat viridi tua armina palma.

15쪽

ab innibus Drmae mne neque omni temp0re sed lecti0ne severissima adhibita in usum receptae sunt ita ut laeti iudices,h0s 00tas quid leges artis suae exigerent penitus habuisse perspectum. Sed age iam rdine Supra pr0p08it deinceps

Drmas perlustremus, in quarum enumerati0ne si quid a me praetermissum est, certe n0n negligentiae tribuatur, err0ri nem0n0 0bn0xius praesertim in re saepe taedi08 et summa cura elab0randa.

Ac primum quidem ad eam figuram a , . ab. r. 2.3pr0grediamur nece88 08t, quae ceteris p0sthabitis a adherna geli et ruppi quasi regula et 0rma tractatur, quippe qui n0 accurata bservati0ne sed praeiudieatis pini0nibus nitantur. Reseratur enim sane principium ad illam hexametri elegiae Armam, qua du0bus attributis in pri0ri hemistichio retentis, substantivis in alter p0stp0sitis, parallelism qu0d dicitur membr0rum ptime c0nvenit, m0d ne uti discrimine admiss ad abs0lutum, quem dicunt phil080phi, tatum re metricae qu0que rev0centur, qu nihil perversius 88 p0te8t. Itaque factum est, ut maxime Gruppium pr0rsus fugerit duas

adesse species figurarum Ult0res rapiant turpe cadaver equi et ita, Ludat et ante tu0s turba n0vella pedes),

quas e0dem quin etiam saepe frequenti0ri usu sibi ascivisse p0eta m0 Videbimu8. Rati0nem certam in hac qu0que re bservanda secut0s 880p0etas, quibus legum peritia summa erat laus, quis est qui neget, sed qu0 artifices t0 ingenia esse merit autumamus. Jam his praemissis sine m0limine phil080ph rem

Tabella in fine huius dissertati0nis c0mp0sita satis cautum est, ne rati nimia exilitate ac siccitate arescat, qu remedio simul ptime perspieuitatis studi satissit, in quam lect0rem ablegamus, si quid de numeris uniuscuiusque gurae e0mputatis scire v0let. Hic de rati0ne et usu, qualis p0etis et carminibus intercedat dicendum est.

Extat quidem, ut iam ad primam figuram ' ai re-

Vertamur, de versibus ad 0 schema c0mp0sitis iudicium Br0ucthusii ad Tib. II 6,22. 0tatum, qu0d absurdum et ridi-

16쪽

eulum sesse nem prim0 btutu 0n int0lligit. Animadvρrtit semin hie vir d0etissimus singulare qu0ddam artifidium Tibulli. qu0d apud alium p00tam reperie nemin0m, in pri0re hemistielii dii epitheta c0ll0eari, in p0steri0ri bina ubjecta, qu0diam acher agellus i. c. p. XI. q. his verbis reiecit Auch die ander Dicliter haben genu de Art, an han es Tibullhaum 0rZug8W0iS Zugestehen. Sed Seire cupimus 110n pinari. Ante mesa dii genera huius fgurae, ut a n0bis supra laetum est diseemamus necesse est, alterum qu0d parallelismum servat

illum ab mnibus magn0pere expetitum, hunc usu satis m0- die frequentatum. Nam cum in carminibus, quae Tibullin0mine c0ntinentur, VideSima quinta fere pars mnium hexametr0rum elegiae0rum, quinta e0rum, qui huc speetant ad n0rmam pri0ris Sehematis c0nlaeta sit, alterius figurae ne quinquage8ima quidem mutum pars decima du0bus substantivis et attributis e0nstruet0rum versuum legitur. Neque apud Pr0pertim et Ovidium secus St, qu0rum uterque et ipse quintum quemque VerSum, de quibus quaerimus ad schemab ' are, decimam sermavit. Ecce quam Severa et mirabilis c0ΠSensi0, quam etiam in ceteris suppeditare u temp0re videbimus. At in singulis libris discrimina intercedere e0nsentaneum est. Quattu0 Tibullian0rum carminum libri lenissim diserimine distant cum

figura parallet 0rdine insigni usus n0 plus ieeSimam. 0n minus tricesimam hexametr0rum elegiae0rum partem e0Meiat. fgurae per hiasmum c0mp0Sitae numerus a primo usque ad quartum librum pari m0d a quinquageSima versuum parte

usque ad n0nagesimam decurrat, qu0d ipSum levis m0menti est cum pluribus exemplis n0miis in primo libr haec Drma frequentetur App0Π0 exempla mma I. 1 6 2 86 3.76. 4. 12. b.4.7 34. 8, 16 9,68.II. 1,6 40 3, 72 4 28. III. 3.18 4 36. 78. IV. 11. 6. r0 perti autem libros arte multum inter se distare cum his figuris tum iis ludulenter pr0batur qua b icta

17쪽

Atque in prim quidem libr0, quem se0rsim satis l0ng0 a ceteris intervali editum esse mne c0nSentiunt, quare rectea c0didum script0ribus m0Π0bihl08 inscriptus extat, prima

illa figura aik0mnium est usitatissima ita ut l0ng proxima intervali illa sequatur, quae a ' Cera tuae primum c0nseia menti eat V. ab. r. 4. litteris c0nsignata est. Alteram paene partem versus ad immitis saevo duxerat arte laber ab. r. 2 sextam fere ad aequ0reasque u Sidere tingit aquas, tab. r. 9 c0mp0siti sibi

vindicaverunt. In pri0ri illa f0rma usurpanda lib. II.-IV. Π0n eadem 0rent exempl0rum multitudine ac liber primus, sed inter se paene eadem c0pia c0niuncti sunt, cum iee8imus tertius quisque versus tali 0d0 0nstructus culis e praebeat, liber quintus mai0ri viget numer0, ut ad primi libri n0rmam pr0piu accedat. Alterius ver figura usus νιλ α a in tribus pri0ribus libris frequentissimus exhibetur, - vindieat sibi in I. tricesimam quintam, in II vicesimam quintam, in II. vicesimam alteram, in III. undetricesimam partem , in quart0

h0rum enim quinquagesimus quintus et quadragesimus Septimus quisque hexameter ad istud schema c0nditus est. Apud Ovidium summa aequabilitas, ut si tricesimam circiter partem pri0ri quinquagesimam versuum qui extant alteri Drmae attribueris Π0 pr0cul a Ver aberraveris . Nam magn0pere cavendum St, ne ingulis exemplis nimis p0nderatis unius alteriusve exempli allaci specie perm0ti temere de usu lama-

' Amor. I. 6,66. de industria a me miSSum esse m0neo cum O- tum distichon igidum atque insulsum merito ut ab Ovidio alienum uncis incluser auct0re Hamphi Lucianus Mulierus L Philolog. XI. p. 77.

18쪽

rum iudie0mus Sed de Her0idum pistulis quae ad hune l0eum mem0ratu digna pertinent breviter e0lligere placet. Equidem n0n dubit0, quin nemini ign0tum sit in quam diversas partes a viris d0etissimis de his carminibus iudieatum 8it, praesertim ex qu0 Lachmannus dissertatiuncula er0linensi Ρr000mium ind. 0et Ber. 1848 met0ritatem plurim0rum in dubitati0nem v0eavit Maur. Hauptius, qui antea ληn0nnisi p. XVI.-XXI. ab Ovidi abiudieaverat, signis mutatis pedibus in sententiam magistri vit δὲ). At alii alias pistulas dederpserunt, velut ue. Mulierus medi. p. 46. nullas esse purias nisi 14-17 19. censuit, qui et ipse leui Merkelius Lachmanni bservati0nes pluribus ex partibus laudieare dem0nstravit. Exstitit deinde eitus harum rerum existimat0r Lehi sius, qui 1863 dissertati0ne supra citata aliqu0 epistulis argumentis imprimis, quae v0eantur, aestheticis perstrietis, de quarum de annes c0nsenserant 1864 in Fleek0iseni annalibus p. 173 palam pr0nuntiavit: Unter de Her0iden gelidrtaeine singige dem Ovid, si h0mmen v0 versehiedenen adhahmernundisiud n0eli inmal eiter earbellat 0nHanden, die gange Stucke interp0lirten. Quamquam enim, id qu0 L. Mulierus Mus rhenan. XVIII. p. 87. scite edixit, difficillimum est rati0nibus nisum s0lis aesthetieis de his pistulis vidi abiudicandis servandis decertare, metricis tamen bservati0nibus λη)per se n0 satis validis c0nfirmatur epistulas illas n0 accedere ad curam et elegantiam carminum Ovidii a quibus temp0ris pr0xim intervali absint necesse est. Qu0dsi ne ita quidem res ad liquidum perduei 0test, ut mi dubitati0ne liberemur,

de usu v0cularum m0n0syllabarum alia.

19쪽

tandem aliquando prava superstiti de carminum h0rum elegantia et praestantia deleatur, quae inde a Scaligeri aetate ad n0stra usque temp0ra defluxit, eum m0vissimae m0des laesius λη)vix credibile iudicium miserit: Man ham dies Dichiungenetii den geli genste Dichiungen Ovid galen . . . au88er der

fg. are tristia cum mult0 0eula felle bibat, V. ab M. )usum imprimis ab Ovidi inu0que frequentatum. in Epistulis

aequari libenter largi0r, sed n0 indignum Videtur 88 0bser-Vesu, mne ep. III. XII. XX. versus Sic esse c0ndit08, ut hac figura una mnium maxime in usum adhibita pr0rsus carerent auct0res, Me ep. XII. infra pluribus disputandum erit, quia praeter ceteras ab usitata elegantia abh0rret ac pri0res quidem epi8tulae, quae ver8uum nit0re l0nge cetera Superant, hexam0tris elegia eis ad huius figurae n0rmam valde amatame0nstruetis abundant ut puta Phyllis II in qua ex undeviginti versibus binis substantivis et attributis saetis sex huc referendi sunt, hadra IV.), Hermi0ne VIII. Penel0pa I. Canace M.),

quarum mnium du0decima fer pars mnibus Versibus c0mputatis ad quaesti0nem nostram pertinet. Nultesinferi0 numeruSest Ariadnae, Hypermnestrae, Sapphus, aridis, Helenae, Leandri, quartam utraque binis exemplis praedita est. alterius ver figura usum muli restrictum esse 110 mirum est, qua I. II. I. VII. VIII. XVI. XXI. pr0rsus carent, ceterae 80m0 et bis excepti0num instar usae sunt exceptis V XV XII. quarum illae ter haec quater Versus istius sermae admiserunt. In du0decima iure n08di haerere n0bi videmur quae tum

δ' Gesehichte de r0mischen iteratur I. 1868. p. 788. δ' Cum einehi admor. II. 11. exclamos Vide quam diversa sint h0minum palatat

20쪽

nullum versum optima semae praebeat, minus Vulgatam supra m0dum Surpat.

A d his quidem hexametr0rum legiste0rum larmis satis dictum, quas verb0rum e0ll0eati0n simillimas tamen usu pr0rsus distar vidimus, altera dimidi ips inferi01 0, qu0 ne t0m0r fieri putes summ0pere cavendum est, sed destiae re infra e0pi0s disputabitur β). Nune ad reliquas huius senseris sermas pergamu8, quae Substantiva attributis pra0mittunt eaesura ab

tamqn quantum intersit inter ill0rum seliematum et horum Versuum usum statim apparebit. Quo enim quisque severi0 fuit et leganti0 in distichis pangendis, e magis Drmis illis abstinuit. Itaqu0 laetum si, ut Tibullus, qui, qua splendet simplieitate, ex viginti quattu0 vel quinque versuum Drmis a

libro secund0 0 plus eti0ns admiserit II. 1 52. Ρ0cula privign0 0n 0eitura su0 3, 10. III. 12 10 32 12. V. 1 60. 6,24. 5,66 11 82. alteram b pr0rsus t ipse excluserit. Plus sibi indulsit ut 0rat ing0ni0 laseivi0 Ovidius. Qui eum praeterrum. I. 12,28 Auspicii numerus u0n erat ipse b0ni, II 5 32 Inb0na cur quisquam tertius ista venit vix huc adnumserandum in earminibus amat0riis ad figuram a ci 'b versum Drmaverit nullum,

dit0s admisit fas I. 584. V. 356. 76. r. II. 288. III. 1. 72.2, 18. V. 1,6. b. 122 404. x 0nt. III. 9, 30. IV. 8. 38. Quantillum h0e si in t0 milibus lyβ Placet paucis monere, einelitum admor eam. IV. 1.16. praesp. XIX. c0niecisse scribendum esse hunc versum Late militiae signa feret tuae pro L. signa feret militiae tuae male eerleampium I. 33 13.

emendasse ipsum me peteret eum melior Venus pro ips. m. melior eum peteret Venus. Sequuntur enim versus Asdepiade easdem leges quas in pentametro poetas secutos esse dudum intellectum est', et confert I. 1.atavis-regibus, praesidium-dule decus meum te Mai dubito quin reete coniecerit vir Sagaei SSimUS.