Disputatio de statu Lacedaemoniorum ante Lycurgum / Carolus Fridericus Hermann.

41쪽

secesserati2ῖ), invenisseti δῖ), Homericorum tamen Seniorum nulla tanquam potestas Sed ea tantum auctorita S erat, quae quamvis bonum regem Coerceret, contra tyrannum, quo cum Lycurgo rem fuisse vi

dimus, nihil valeret, neque apud Cretenses aut illud exstitit, quod Lycurgei Senatus proprium erat, ut sexagenariis tantum aditus pale rei, qui omni cupiditate liberi totum vitae usum ad publica commodI et Communem civium salutem collaturi essent, aut is legendi modUS erat, ut ii tantum constituerentur, qUOS UniverSUS populuSinter ipsos aequales integerrimos utque honestissimos judicasset iri ;Postremo Cretensium senatus, ex iis qui Cosmi suis Sent compositus, Originem pariter ac potestatem, aristo craticam habuit, quae populari tantum licentiae Areopagi Attici instar opponeretur, Lycurgeia S Iutem, qui Potestate ni istocraticus, origine popularis esset i*43, ab omni partium studio alienus ipsum illum concentum esse sit, quo Sparta

322) De consilio, quo Lycurgus Cretam prosectus est, cf. Μ ulter. Dor. T. I, p. 137 et Hocch. T. III, p. 12; de tempore autem legislationis, quae hoc iter secuta est, Clinton. Fast. Heil. Τ. I, p. 143 et Fischer. 2 eittas 1ln p 37. 123 De Senatu Cretensium est Ephorus ap. Strab. X, p. 484: ἄρχοντες .δι δέκα αἴρουν-

42쪽

norum res publica, naturalis civitatis VicisSitudinibus exemta, quantum in illo fuit, ad artificii perennitatem perveniti ββ). Neque in regum plebisque juribus stabiliendis naturali Verecundiae adeo con

fisus est, ut quae Semel concuSSA OSSent, externo adjumento in posterum carere PoSse exi Stimaret; immo ne pacta quidem jurejurando confirmata, quibus etiam reliquae Doriensium civitates utriusque pariis fines describere ac discordiam ex mutua arrogantia ortam com ponere studuerant, Suffeci SSe, Argivorum et Messeniorum exempla docebantia'); quos ne Spartani quoque seculi novis turbis implica carentur, et illud instituit, ut, quibus ipse condicionibus concor diam inter reges populumque reStitutam Sanxisset, singulis mensibus jurejurando utrinque dato redintegrarenturi δο, ot ipsas foederis tabulas scriptas Delphicique oraculi approbatione confirmatas reliquit i δ' , ne, quum ipse ea, quae eX Vetere u Su et more majorum

Rep. Lac. XV c. not. II nasii p. 257. 29) Ῥήτρας, es. Lehi buch f. 23, n. 16, neu quis scriptas miretur lam antiquo tempore, Pilitarch adv. Culiat. c. 17 : Λακεδαιμονιοι τbν περὶ Λυκούργου χρησμον εν ταῖς παλαιοταταις αναγραφαῖς εχοντες. Tres numero fuisse identidem Plutarchus tradit: idem tamen, si c. siet 13 comparaveris, ut minimum quatuor ipse agnoscit, nisi ita potius statueris, tabulas quidem foederis tres fuisse, his autem etiam plura inscripta esse, quam quae ille muti Iu

43쪽

decerni oporteret, literis perscribi vetuisset i D, de iis , quae turbata

prisca consuetudine in disceptationem venerant, controversia amplius oriri posset. Et regibus quidem quantum lioc artificio ex antiquo

jure Servaverit, Superius Vidimus, populo autem id ipsum attribuit, quod quum boni justique reges sponte concessi Ssent, ab aliis Dega-ium ipsas illas turbas superbiaeque opprobria produxi Sse Videtur, ut jam Suo jure, quae a regibus et senatu ad universos Pertinentia edi COPO Diu Γ, ISSODSU Suo comprobaret vel rejiceret i)i , nec dubitari potest, quin etiam Singularia quaedam, quibus reges antea Populum osseu dissent, bis pactionibus compositu certis quo finibus ab illo descripta fuerint, quo eX genere illud imprimis interdixisse dicitur, ne saepius contra eosdem hostes expeditiones susciperenti δη), non, opinor, ea de cata Sa, quam Plutarchus arguit, ne hostes diuturna VeXatione usum aliquem bellicum nanciscerentur, sed ne ipsi reges per mili

sane neque inter se cohaerentia tradidit. Gravius est quod etiam praecepta de vitare domesticae simplicitate ex iis lolii assert, unde colligi possit etiam quae in more et Conguetudine poni debuerint, perscripta esse'; cf. de esu carn. ΙΙ. 2: δια τουτο ὁ θεῖος Ai κουργod ἐν ταις τρισὶ ρῆ πις Το απι πρίονος καὶ πελεκεως γίνεσθαι τὰ θυρωμαχὰ Τῶν οἰκιῶν καὶ Tὰς .ερέφεις, ἄλλο δ' οργανον / νηδόν άρος pistosti: ni haud scio an hoc quoque regum caula in ηtitutum fuerit, qui majori luxuriae indulgere coepi8sciat. 130) Pliat. V. Lycurg. c. 13: ,- ους δε γεγραμμένους ὁ Λυκουργος ουκ εο ηκεν, di .d μοία των καλου Πενθὶν ρ'ὶ ῆν ἐστὶν αιεν CL apophth. Laco. T. VIII, p 222. Ioi) Pliat. V. Lycurg. c. 6: δάμω ἀν ἡ ν εἶμεν καὶ κρύτος, quod tamen ne Senatus Potestati contrarium videatur, ipse mox explicat: του δε πλέθους ἀθροι09εντος εἰπεῖν μέν οὐ δενὶ γνωμην των ἄλλων εφεῖτο, την δ' Drib, των γερυντων καὶ τῶν βα0 λεων προτεθεῖσαν ἐπικρῖναι κυριος iv o δῆμος : cf. 4rih tot. POl. IV. II. 9.I32) Plui. V. Agesil. c. 26: διυ καὶ Λυκουργος ὁ παλαιος - ταις καὶονιζόνως τριοὶ et τραις ἀπεῖπε μη π0λλάκις ἐπὶ τους αυτους στρατευειν, οπως μ η πολεμειν μνανθάνωσιν : Cf. V. Lycurg.

44쪽

taris obsequii occasionem potestate sua abuterentur et domestici tu ris vincula evitarent, i l quod etiam primis regibus vitio datum esse legimus, quod belli duces quam reges esse maluerint i)δ . Peri oecos autem quod attinet, in eadem illa lege, qua populi jus firmatur, simul etiam certus locus populi concionibus prope ipsam uictem constituitur 1. γ, quo solo artificio scite Cla Vierius intellexit pro vi

Sum CSSe, ne rege S populum Sevocare Peri e COSVe concionibus ad miscere POSSenti) ), quarum causa illi sedes suas et opera quotidiana vix relicturi eranti H), neque opus est ut in ea quaeStione immoremur, quae usque ad recentissima tempora magnis utrinque

studiis disceptata est 137), utrum licuerit illis eodem jure, quo mili

tarium eX peditionum participes erant, etiam conVentibus interesse, qui de Ilas ipsis comantini Lacedaemoniorum nomine decernerent

45쪽

Lycurgus certe in his nihil ex antiquo illo συυτελείας iure immutasse atque illud potius prospexisse videtur, ut et Victus diversitate et agrorum Si tu modoque adeo a civibus distinguerentur, ut nec illi unquam ad municipum condicionem detrudi neque hi quamvis plures numero aut Opulentia illos aequare aut inter Se conspirare Pos

senti)', sed suis quique finibus circumscripti humilique industriae dediti Semper ejus juris memores manerent, quo Spartani domini

eorum facti essenti δ'). Cives denique quomodo agrorum distributione inter Se aequaverit et ad priscas artes bellicos vitaeque genus mili tare revocaverit, quamquam et ipsum Summae Prudentiae erat, imperium iisdem artibus retineri quibus initio partum esseti H , tamen et alibi longius persecuti sumus, et ab hac nostra disputatione alienum est, quae de iis tantum agere instituit, quibus Lycurgus tur has quas in Venerit componere earumque causis occurrere studuerit; quarum in numero Si illud quoque discrimen haberi posse conceS- simus, quod inter cives recepticios et eos qui origine Dorien SeS e S-Sent intercederet, ea nos Potius lex advertet, quae simul et ipsa artificii potius quam priscae consuetudinis speciem Prae Se seri, Ut

140 Sallust. Catilin. c. 2; cf. Κrab inger ad Synes. de regno P. 2δο.

46쪽

optima civitatis jura non ab origine sed ab ejus educationis victus

que communione Penderent, quam SpartaniS Peculiarem proposuis set i i). Haec enim etsi posterita Syeam converSionem accepit, ut eos potius qui cives nati essent a mollitie et degeneratione delerrere, quam no Vis recipiendis viam munire Videretur, tamen et posterius in Mothacibus certe etiam ad augendum civium numerum Usurpata est, et ipsum legislatorem huc spectasse Vel Esuobu vocabulum de clarat, quibus, si rei publicae instituta eXSeqUerentur, Pares C Um reliquis partes destinasse dicitur i ), neque aliorsum refero civium dis tributioneS, quas quum pariter atque senatorum institutionem ab ipso Herodotus repetati 3b, ideo tantum novas fecisse videtur, ut

omnes arcti SSi me inter Se coalescerent neu antiquarum tribuum gen

tiumque recordatio pristini discriminis memoriam propagareti D.

142) Plui. Institi. Laco. T. VIII, p. 252 : ου καὶ τῶν ξένων ος αν υπηιεἰν 7 ταὶ την τηναοκησιν, της πολιτείας κατὰ TO βού ληι α του Λυκουογου μετεῖχε: CL Su P. not. 87. 143) Herod. Ι. 65: μετα δἐ εα ες πολεμον εχοντα, ἐνωμοτίας καὶ Τριηκάδας καὶ συσολα, προς τε τουτοισι τους ἐφυρους καὶ ρον χς εοτησε Λυκουργος et quae quominus ad solum bellum restringamus, non SySSitiorum tantum verum etiam triaca dum nomen efficit, quas casdometiati gentibus fuisse constat Lachmania. p. IS9: Schonannia. de eccli P. 10; Mulier. Dor. T. II, 9 823, quoque certius est omnem Spartanorum vitam ad militarem usum descriptam suis e eo tu ius etiam militares di Risibutiones ad totam rempublicam revocabimus, unde etiam lucem accipit Plut. V. Lycurg. c. 23. Ill) CL Aristo t. Politic. VI. 2. II: φυλή τε γαρ ετεραι ποιητέαι πλείους καὶ φρατρίαι . . oπως αν oτι μαλιοτα αναμιλλυσι παντες αλλ λοις, οἱ δἐ ξυνήθειω διαζευχθωον αἱ πρότερον : quae quum ita sint, Iiaud scio an illa quoque apud Plutarch. V. Lycurg. c. 6: φυλάς τε φυλ άδαντα καὶ ω' ς . βαξαντα τριακοροα , ad novarum tribuum et curiarum institutionem referri debeant; tribus certe Spartanorum a certis Iocis appellatas a priscis quae toti genti communes essent prorsus diversas fuisse constat: cf. Lehrbuch g. 24, not. II.

47쪽

Sed in his, ne ultra propositos fines rapiamur, consistendum est, neque quidquam restat, nisi ut de iis agamus, quae praeterea ad concelebranda Augustissimi Principis natalitia ab Academiae Do strae pietate con Stituta sunt. Quanquam ad eam quaeStionem, quae proximo anno commilitonibus in hujus diei honorem solvenda pro

posita erat: ut collectis omnibus Homeri locis, qui ad aedium privatarum partes

Spectare Viderentur, quum universa harum constructio tum imprimis UJyxeae domus forma ita describeretur, ut et diversae eruditorum de hoc argumento Sententiae quantum seri posset obmponerentur et illius aetati S discrimen a poSteriorum temporum aedificii S appareret,

nemo respondit et spes tantum relicta eSi fore, ut repetita saltem

eorum studia in se convertat, qui nihil a se alienum putent, quod ad totius philologiae sontem Homerum pertineat; ne tamen iiS quo que, qui in altera antiquitatis Parte Latina operam Suam Ponere maluerint, argumentum deSit, novam insuper hanc quaestionem in

Sequentem annum Propono: Quoniam Hieronymus in interprotatione chronici Eugebiani multa de suo addidit, quae ad illustrissimorum scriptorum poetarumque Romanorum aetates deScribendas pertineant, de horum additamentorum fontibus et auctoritate quantum fieri poterit accuratissime agatur Singuli Sque cum alii S Veterum narrationibus et virorum doctorum disputationibus collatis universi generis fides et pretium constituatur i

48쪽

ipsum denique diem auspicatissimum quia hoc quoqUe anno vir illustrissimus et clarissimus, collega conjunctissimus,

FRIDERICUS REUM,

oratione in auditorio majori habenda illustrandum recepit, hujus sacri ceremoniis ut frequentes adesse, Oratorem Publice constitutum audire, bonaque vota concipienti favere velint magni cus Academi Proroctor, ProfessoreS Omnium Ordinum, Summe senerabiles, illustros se consultisSimi , experientissimi, excellentissimi, quot otpraeterea in quocunquo honoris ac dignitatis gradu constituti bono Academiao cupiunt et bonis artibus faνent, poStremo jupe nos disciplinas noStras traditi ornatissimi atques θαανiSSimi, ea qua par est ObSerVantia Oro rogoque. Marburgi die XX. m. Julii MDCCCXL.