장음표시 사용
61쪽
suit, hymnosque ad meliorem concentum aedegit, artem AEXercitatione confirmans. mirum, omitti WALAPRiD Vi TAOANUM, aliis propiorem S. GREGORlo , sub quo iterum cantus iis occidente est restauratus, teste IOANNE diacono in vita . GREGORII Qui idem cum retulisset, in nu-ghu cura iudi V1ΤΑL1ANi restauratum esse cantum Romanum , post eum Ecggu ARDus in vita o TRER Bulbuli, subdit Hic est iste VITALIA cub. II. u. te. NUs praesul, cuius adhuc cantum, quand aposolicus celebrat, quidam, Ili dicuntur 1ΤΑLiΑΝ , solent edere tu praesentia eius Igitur haec laus gloria Romavum ecclesiam manet quod in hac etiam disciplinae ecclesiasticae parte fuerit magistra optimusque cantus ecclesiastici fuerit modus sub Romanorum cantorum magisterio, qui subinde ad varias regiones suntem ista, ad initaurandum, emendandumque cantum , ac musicam CCCtesilasticam, qua nihil facilius luxuriantibus ingeniis mussicorum , ut hactenus Videmus, mutationem subit divino officio indignam. Id etiam singulariter GREGORio V circa annum tribuitur quod in VeXerit cantum, qui musicalis dicitur, ubi sunt cantores, Ἐξ pueri S mphoniaci Iam supra memoravimus eodem adhuc saeculo propagatum cantum ornanum agentibus Pipi No CAROLO M. Mandavit autem, ut habetur in concilio A igranen si ah. o 3 ut unusquisque episcopis in omni r*n0, UPI impe T. I. concirio si ipsi cum presbyteris sui ossolum, cui fallit colestu Romana fata si ' p 373
cerent. Nam se scholas suas cantorum in lacu cong rua confris pracepit. Sic ibidem actione IV. quae inscribitur, Scholae cantorum consituendae in omnibus monasteriis Sequuntur regularia decreta a Sancta Synodo in Francia iussu eiusdem sis o Lim edita, ubi inter alia haec suit sancitata a. p. 19. Ea dero, quae in re illari disribtitione Psalmori m de si Romanae col sit addita sisut in quibusdam coenobiis in fu non haberitur, adhu H0-
his retinenda ceu fuimis , doneo consulti meliorum alat dimittat tur, aut te- neu ism certiora reddantur Pertinent haec quidem non ad ipsum iantum sed ad ea quae cantanda sunt in Oficio nocturno, diurnoque hora- Tum Canonicarum, quarum ordinem ingularem S. BENEDICI Us constituit,
qui sub Lur, ovico Pio iterum est stabilitus Praeceptum est ab Imper ture LUDovico , ut omnes monachi cis; sum Sancti BENEDICTI decautarent, ut habet annalista Saxo apud EccARDUM ad an DCCCXV. Et paullo co= ,M . ante ad an DCCCXI de CAROL M. si Legendi atque psallendi discipli μ se nam diligentissime emendavit, erat enim utriusque admodum eruditus, in AE', quamquam ipse nec publice legeret, nec nisi submisseis in communisi cantaret Fuit autem consuetudo , ut in Bustica magister scholae desi- signaret pridie singulis, quod responsorium quis cantare in nocte debe- ,,ret Lectiones vero nullus cuiquam recitandas iniunXit, nullus ad ter-MART. GERBERT. D MUsic Ecc L. T. II. L. II. . li F Arnu
62쪽
siminum vel ceram imposuit, Vel unguibus saltem quantulumcunque impressit, si sed cuncti omnia , quae legenda erant, ita 1bi nota facere curarunt, si ut quando inopinate legere iuberentur, irreprehensibiles apud eum inve- mirentur. Digito autem vel baculo porrecto, vel clatere suo ad pro-
sicut sedentes aliquo directo demonstravit, quem legere voluisset finem si vero lectionis sono gutturis designavit, ad quem verssi, ita suspensi sunt, si ut sive finita sententia, sive in media distinctione Rege signante, finem lecto iri ponerent. Perinde etiam statim initio huius libri ostendimus, in Ang lia longe ante cantilen3e modum assertum, iuxta exemplar fidelicet, quod scriptum de Romana alemus siccis in ut loquuntur Patres
T. VI El. Concilii CLTHSh0ziens secundi anno 747. cap. 3. S. Mirum est, Z bb.p. s77- in Hibernia cantum usque ad stac. XII. inauditum, tunc primum a
S MALACA 1 fuisse inductum sistolicus sanectiones , narrat S. BERNAR-Dus in eius vita, b decreta. tiustorum Patrum praecipueque consuetudines functa smanae coles in cunctis ecclesiis fatuebat. Hinc es, quod hodieque in istis ad oras canonicas antatur 'bstulitur iuxta morem unia Gerse terrae nam minini id ante labat, ne tu ciditate quidem. Ipse vero in adolescentia cairnum didicerat, Min suo coenobio mox cantare fecit, cum neci in in ciet itate seu in episcopatu universo cantare scirerit, vel vesient. Guio0NE X. Nihil proclivius fuit, ut ad nos redeamus, quam usu vitiari can-
tum Vaga illa, certa notarum musicarum positione, cum , a simpli-p6ste red Citate sua magi magisque degenerante musica, tanta difficultate primum dente di laborarit cantus ecclesiastici disciplina. donec iterum e Italia novus ma-- ῖ μ' gister exortus, faciliorem artis methodum edocuisset, Ut Do retinus a patria cognomen adeptus, prosemus ordinem S. BENE Dici saec. XI. in
perit verba OANN XX. ubernant ecclesia , micrologum suum edidit GUIDO, anno trismo quari clatis Caeterum, ut notatum ΡAGIO IOANNES , qui BENEDICTO VIll mortuo an Ioa . successit, IOANNEM XlX. se nominat ipse in rescriptis suis. A quo accersitus Romam ut Do eidem probavit prarclaram artem. inscripsit autem micrologum ad THEODALDUM retintim episcopum ab an IOIψ ad Io 37. unde recte a I-- - GEBERTO ad an IO28. ponitur in chronico, ut iam MURAT ORius ob isti. p. si serVaVit, Contra OSSIUM, qui TRITA Eris LM secutus, eum floruisse dicit De cimi an IOTO. ac pi geterea monachum facit coenobii S LEU FRED1 apud Ebroia ' h m p 'S censes, si in noster Guino monachus fuerit in monasterio Pomposiae propesia, Eunam. Crast etiam errores EN GELBERTus Admonten is haud semel in opusculo de musica vocat Cantuariensem. Ipse, quod rem attine ,
63쪽
narrat successima in epistola ad IcΗAELEII de artificio novi cantus, praemissa antiphonario, primum a BARON io, postea melius a MABiLLONIO, de m v λολὴ nique correctius adhuc a EZIo edita, praemii Ia etiarn GUIDONIS naicr logo in codice meramenti, ut EZ1US notat. Cui in nostro, e quo eam T. V. neod. MABiLLONiui descripsit, quando codem iste adhuc ad monasterium S. Ggo si pertinuit, sola praeligitur dedicatoria epistola ad S. THEODALDUM cis seu TEDALDUM , ut o MNi Zo apud EI BNIZIUM Ocat in vitam ATILDis uiu T. II. c. . ubi eidem etiam pars gloriae adscribitur his versibus QR
Audiamus primum ipsum GUIDONEM , quid de artificio novi cantus tum 4 i. in prologo a sui Micrologi, cum in epistola ad MICHAELEM perscribat ι ubi se artifici illi, qui sub Ausus Τ fertur malleabile seu sexibile vitrum invenisse , praemio autem mortis supplicium accepit, Comparat, multa nimirum perpessus, invidiam ac emulos sibi concilians, cum summum me ruisset applausum, tantam praestandis cantus facilitatem by Habuit cui hinscripsit epistolam , cum aliis adiut0rem qui rem e X perti , suo calculo Comprobarunt uos inter primus merito est connumerandus, sumnia se dis , ipsius Gui Do Nis verba recito lolica IOHANNEs, qui modo Romanam gubernat decisam , audiens famam no Iraesho o quomod0 perno stra antiphouaria inauditos pueri Unsscerent Cantus Talde miruttis, tribus ulmeiis me ad se invitavit. dii litur Romam cum domno Ru- NOALDo i reperentis in abbate dum et ΡΕΤ Ro retina ecclo tono
a se cum me naturalis conditio 0norii miserieordiam Dei peccatorum nostrorum re- imitatio diligentem faceret , coepi inter alia missio, Vel ni indica tant0rum e charitate ora- studia musicam tradere pueris. Tandem ti0. Nam si illi pro suis pud Deum dev0- affuit divina gratia , qui iam eorum imita tissime intercedunt magistris, iri hactenus istione chordae nostrarunt starum usu Xer eis vix decennio cantandi imperfectam scien- eitati ante unius mensis pactum invisos cin tiam consequi potuerunt, quid putas pro O- auditos cantus ita primo intuitu indubitanter bis, Oltrisque adiutoribiis fiet, qui annali spa- cantabant, ut maximum spectaculum plurimis cio, aut si multum, biennio perfectiam canto- praeberetur rem Scimus c, MAA1LLONI Us lib. V. Annal. Lened T. IV.b , Ut inquit quos ego momnes ante me tum p. 24. ex litteris initialibus GREGORIUMma cum dissicultate ecclesiasticos cantus didi IIIediolaventisin abbatem divinatus est mos ex cimus , ipse poster stimina cum facilitate di Alse coctice Sun- e oemhnisi liue nomen restiscentes , mihi , tibi, ac reliquis adiutoribus tuimus, mim etiam alius eo de eiusdem Ino meis aeternam app0rtent salutem , fiatque per nasterii RIMALDUM nominet.
64쪽
I. I. T. . DE AUCTORIBUS MUS ECCL
nicorum prato sito, viro pro no stri temporis qualitate scientissimo. Mutatum itaque Pontifex meo gratulatus es adventu, multa cosequens se versa perquirens, Urumque elut quoddam prodigium saepe revolvens antiphonarium, prae usque ruminans gulas, non prius desilit, aut de loco, in quo sedebat discessi, donec imum versiculum inauditum , sui voti compos edisceret; ut quod vix credebat in aliis , tam subito in se recognosceret. Infirmitate cogente Roma morari non poteram te modicum, aestaetro feret ore in locis maritimis ac talis stribus at alpestribus nobis minante excidium. Tandem condiximus mox hieme redeunte me illac debere GPerti, quatiuis hoc opus praelibat Pontisci suoque clero debeam propalmre. Rem deinde etiam cognomini abbati Pomposeae probavit : sui , inquit, ' ipse vir perspicacis liventi Urum antiphonaritim, ut vidit, emtemplo probavit credidit nos; isque amulis se quondam consensisse paenituit. De euinis XI. Brevis est uino lia epistola illa de unoto cantu ad IcΗAE- , si ibi , LEM directa se Ad inveniendum igitur inquit ignotum cantum, bea-
db; bino sitissime frater i prima vulgaris regula haec est si litteras , quas quae-NI Vulgo si libet neum habuerit, in monochordo sonaverit , atque ab ipso audi- ,, en tanquam ab homine magistro discere poteris. Sed puerilis ista est se regula bona quidem incipientibu pessima autem perseveransi tibus se Notat deinde pro singulis octo tonis neumam quandam seu modulationem cuique tono aptam, cuius usu familiari discipulus promte discat canere si Namque pergit postquam hoc argumentum coepi pueris
tradere, ante triduum quidam eorum potuerunt ignotos cantus leviter canere, quod aliis argumentis , nec naultis hebdomadibus poterat eve, ni re. Si quam ergo Ocem et neumam vis ita memoriae commendare, se ut ubicumque Velis, in quocunque cantu , quem scias vel nescias, tibi semo possit Occurrere, quatinus o illum indubitanter possis enuntia re debes ipsam vocem vel neumam in capite alicuius notissimae sym-sephoniae notare, pro unaquaque Voce memoriae retinenda huiusmodiis symphoniam in promtu habere, quae ab eadem voce incipiat. Utpote A sit haec symphonia, qua ego docendis pueris naprimis, atque etiam in
65쪽
Ttu . blue polluo labur nTu sanae γ' ast strines. Hinc sex illa syllabae, quas Guidovianas vocant, depromuntur; sed hic quidem nihil minus , quam ordinem illum , quo se se in ascensu insequuntur, reperias. Recte tamen in codice an Emeramen si , ubi notae litteris e X primuntur: quae notandi ratio alias etiam ut Dosi familiaris fuit , probatior prae caeteris est habita.
Observa igitur C t, mi, F D, G sol, a se. Ut etiam
L f. Roussga ad calcem Dictionarii musici expressit ex S. cod. Senens notis quadratis, continetque ordine heXachordum illud, seu calam quam vulgo Guii uianam dicunt usitatam hactenus, ob quam GUID a suppari iam Si GEBERΤ Gemblacens celebratur, si in hoc inquit prioribus praeferen- Ddus , quod ignotos cantus etiam pueri puellae facilius discant , vel, doceantur per eius regulam, quam per vocem magistri, aut per visumis usum alicuius instrumenti, dummodo se litteris vel syllabis modula-- tim appositis ad se voces, quas sola musica recipit , hisque vocibus, per flexuras digitorum laevae manus distinctis per integrum diapason suis oculis lauribus ingerunt intentae hemisti elevationes vel depositiose ne earundem vocum. Hermannus CORNERUS in chronico apud EccARDUM SIGEBERTUM ita ac exscribita, hoc distinctius addito : Ipse enim fe-
corpus M. medii aevi T. II p. 72.
66쪽
6 i. II. P. II. ME AUCTORIBUS MUS. ECCL.
Uterque manus meminit, quae a GuIDON hucusque nomen retinuit , vel pueris musicae rudimenta Capientibus nota, ac vice monochordi adhibita. , Qui vero inquit Ioan . EG IUs, auctor saeculi XIlI. in arte musica in ono si chordum non habent, vice ipsius instrumenti ad artem disposita utunsitur manu. Et sicut diversa sunt na onochorda , ita diversimio de in ma- simu fit usus. Quia quorundam incepti ab articuli manus fit , quorum-sidam vero fit a superficie. Ioannes GUIDON saeculo inferior, quam per Vagatus suo aevo fuerit harum syllabarum usus .narrat mox initio operis sui de musica mirum vero, quod alias in Italia, unde Ortus fuit GU1Do, usu vigerea Terat serie sunt syllabae, inquiens, quas ad opus muscae si umimus, si diversae quidem apud diversis Verum Ang li, FrancleIIae, lemanni, si tuntur his ut re mi. a. 0 I. a. tali autem alias habent, quas qui si nosse desiderant, stipulentur ab ipsis. Et paullo post si In manus etiam si articulis modulari sedulus assuescat ut ea post quoties voluerit pro mo- nochordo utatur in ea cantum probet, corrigat, componat a
Lineae ct XII. Quidquid vero hoc sit, praecipuum, quod GUIDONI debemus, si si, ubi est claVium , qua Vocant, lineolarum inter ascensum in descensum,
Loesi de notarum etiam per colore discrimina, sine quibus laud mepte musicamhςnxur puteum diXit sine fune , nec immerito antiphonarium a se notatum eum in modum depraedicat Ipsius Gul DONis verba iuvat apponere, quibus rem Omnem X plicat peculiari opere quo continentur regulae de ignoto
cantu identidem in antiphonarii sui prologum prolatae quod incipit, Tem-h poribus no stris super omnes homiues futui sunt mimici In rhythmis bre
viter eandem rem Xponit, subditque Ouasdam
a consule eiusdem OANNIS C. XXI. quid uti disponantur, curet agnoscere. Ita igitur dilitatis conferant neuma a GUIDONE inventae ponuntur voces ut unusqui Sque soniis, quanish se aliter enim inquit Deo auXiliante h0 tum libet repetatur in cantu , iii uno semper antiphonarium notare disposui, ut post hae k- suo ordine i veni uir. Nos ordines, ut viter aliquis sentatus istudiosus cantum di iraelius possis discernere, spisse ducuntur lineae, scat post qua in partem eius per magistrum inuidam ordines vocum in ipsis fiunt lineis ;bene cognoverit, reliqua per se sine magistro qu0dam vero inter lineas, in medio , infer- indubitanter agnoscet. De quo ii quis me Vallo, paci linearum. Quanticu 'qtie er mentiri putat, veniat, Xperiatur videat, o soni in una linea, vel in uno pacto sunt, quod tale hoc apud nos pueruli faeiunt, omnes similiter sonant. Ut autem illud inqui r psalmorum vulvarium literarum telligas, quanta lineae vel pacia unum habent ignorantia saeva ad hi suscipiunt flagella, qui sonum, quibuslibet lineis vel pactis imiam stipe ipsius antiphonae, quam per se sine literae de m0n0 chordo praefigurantur, atque etiam magistro recte possunt cantare, verba sylla colores superdimuntur ; unde datur intelligi, bas nesciunt pronuneiarem quod cum Dei quia in toto antiphonario , in nini cantu adiutori leviter sensatus studiosus aliquis quantaecunqtie lineae vel pacia unam eandem- potetit facere . si cum quanto studio meuma que habeant litteram vel eundem colorem, ita ut
67쪽
uasdam lineas ABnamus Tariis coloribus, Ut quo loco , qui sit unus, mox discernat oculus. Ordine tertiae sucis splendens Crocus radiat, Sexta eius assilis ad rubet minio, si assultas colorum reliquis indicio. si s littera se color neumis n0 intererit, Tale erit, quas funem dum non habet puteus,
Cuius aquae, quam Uis multae, ni profunt sidentibus. Qui veteres ante Gui DONEM notas sine lineis litteris iuperpositam inspuciet , non Xaggeratum videbit, quod de suo invento ui Do dicit, dum etiam per integram vitam cantum rite, certa ratione prosequi impossibile edixit nimirum sua quidem erant signa seu motae ascensus, vel descensus neque vero determinata ascensus, vel descensus quantitas. HOC ergo est artiricium ignoti cantus, quod debemus uiuo Ni ad hunc
usque diem usitatum est: ut ducantur lineae, super quas, aut inter quas notae ponantur ac praeterea initio litterae monochordi, quas nos claves
vocamus, praefigantur nempe in quas lineas etiam coloribus GL 1 Do distinxit, C. croco , minio F. ut passim in antiquis manu scriptis rara tiphonariis deprehendi ad usque saeculum decimum sextum, cuius est gra duale nostri monasterii in quo tamen principalis linea non nisi minio di stinguitur Successu autem temporum .deformatae sunt C aut F litterae, aω omissi colores a iji, Vlli.
omnia similiter sonant, 'anquam si omnes in monochordi Si tamen, ut vatile est oppor- una linea fuissent; quia sicut linea initatem tutium , hono chordum tonorum formulas sonorum, ita per omnia littera vel color uni in frequenti habeas isti septem vero suntiatem significat linearum, ac peri hoc etiam litterae monochordi. sicut plenius postea Di senorum Quodsi secundum ordinem senorum strabo. Ubicunque videris crocum ipsa est ab ipsa littera , vel colorata linea ubique in littera tertia G, ibicunque videris minium, spicias, is illud aperte cognosces, quia in in ipsa est littera sexta F, sive in lineis, sive intranibus secundis ordinibus eadem vocum neu lineas ipsi ducantur colores Igitur tertio ormarum est unitas Similiteri des tercio vel dine sub croco prima est littera ' quarto ordine , reliquis intellige es sive su ariis primus vel secundus Super hac iuxta periores. sive inferiorem ordines cernes Igi crocum secunda littera in qua est onustur certissimae constat, quia omnes meum vel tertius vel Auartus Deinde in ipso croco est soni in eiusdem litterae vel coloris linei. si vox vel clittera tercia CC, in qua est tonus militer positi , vel colorata linea pariter elon quintus vel sextus Vicina super iocum, gati per omnia similiter sonant In diver teres sub minio est littera quarta insis autem 'ineis i vel pactis, etiam similiter in qua est tonum primus vel Tecundus Pro factae meum ae nequaquam similiter slanant. Tima est minio quinta in in qua est t0Ideoque quamvis perfecta sit possitura meuma nus tereius vel quartus In ipso itini, litterum caeca Omnin est nihil valet sine ad ra Ι. F in qua donus quintus vel kX- iunctione litterarum , vel colorum. tus Iuxta super Minium septimi est ahi Du0s enim Cinquit GUIDO col0res ponimu q, in qua tomis septimus vel octavus Deinde croceum scilicet ciubeum, per quos colores alia prima repetitur A tertio ordine supra minium, de utile tibi regulam ciui , per quam tertio subter crocum, in qua t0nu primus piissime cognosces de omni eum mulinquo: vel secundius. Post quam omnes aliae rei te Liu V0.e, de quali uno sit, tae quali littera aratur prioribus in II dissimila S.
68쪽
s b, iii XIII, Capite primo huius Libri II. Ρ. I. p. 283 284. narravimus, eo
statim etiam dein adhuc taculo XI GUIDONI methodum ad alias etiam nationes esse propagatam; inuidem CR AN Zlo teste, ipsum GUIDONE per varias prosectum regiones cantum emendasse. Ita X ta chronicon lavorism HELMOI DI presbyteri Binoviensis, ab ARNOLDo abbate Lubecen si continuatum apud LE1BNIZIUM sub HERMANNO, cuius mentionem loco citato fecimus MACRO quidam, cui ecclesiam suam tanquam vice- domino commisit , itemdam Gw1DONEM mimi cum fremam addi xit, cuius industria melodiam se claustralem disciplinam emendavit. Id quod fieri debuit inter annum O32. IO s. Unde per aetatem nihil obest, quo minus Gui Do noster esse potuerit. Tribus autem tantum praefuisse annis HERMANNUM, colligiture aetate antecessoris LiBENT 11 Bos ELi Ni , successoris in Hamburgen si archiepiscopatu , cui remensem tunc coniunctum fuisse necesse est. Ac totidem anni assignantur HERMANN in chron. Bremensi Ioanne RENNE Ran. ΙS83. scripto rhythmice, ubi eiusdem rei fit mentio m a Praves tho HALvERsΤADT
prorsus iv Gui DONEM nostrum non assumsisset . MATHESON , si , qualis Intem Uim,ue, DONEM Uerit musica disciplina , quantam ves facilitatem eidem addiscendifehtitito Ost attulerit GUID , quam etiaΓnnum ei in acceptis ferimus. perspectum ha-chestre P. I. uisset Intelligo cantum illum confusum tariis in partibis usum, ut Vo-ρ ' cat Huso euilin en sis, scriptor quidam sarculi XIV. in libro Flores musicae artis inscripto, quem eius interpres pluribus describit, nostramque no- a minatim perstringit gentem depravato huic fui diutius deditam Palam
a Quidam inquit ad prooemium dicti libri,
praecipue canonici ordinis S BENEDIC I, qui cantum musicalem non foliam X arte, verum etiam ex usu consuetudine perfecte, cordetentis didicerant , ipsum missis clavibus lineis sequae in neumis seu nota musicali reqtii. runtur' simpliciter in libris notare caeperunt, sic decantare deinde iuniores istio discipulos me arte ex frequenti usuis consuetudine cuntum informare. Qili cantus sic per consuetudinem doctus ad diversa pervenerit lo ca. Unde iam non musica, sed usus est denominatus. In quo tamen cantu deinde discipuli a doctoribus Ω doctores a discipulis imitiformiter discrepare coeperunt. Ex qua discrepantia martis ignorantia usus dictus est con . fusus quo usu confuse spreto, nunc fere Omnes Alamanni hactenus miserabiliter ωm rabiter per cantum usus seducti ad veram artem musice revertuntur. Temporibus enim nostris super omnes homines variis artibus inistendentes cantores usum addiscentes magis fa-
69쪽
iam est interpreti huic Gui DON is quem itiam unum post BOETIUM hulit artis tuoquam ne lectae lablivioni traditae reparatorem laudat opera familiaria fuit se, cuius subinde verba sententias tuas facit quod etia in de ipso HUGONE visu in ei GoLDAsT , qui haec primus annotavit, auctoremque prodidit, qui in editione Ar entinens an Ἀψ88. quae mihi Aio . e. prae manibus est, non notatur iocum de hoc usu iam supra p. 27S.e ERRE HARD iuniore retulimus qui subdit de BERNON Hos itaque
supradictos sectitus BERNO monachisse S. Galli, postea abbas si Piensis, superhiluc flιm Oalde subtilem scribit ad PEREGRINUM, episcopum Coloniensem
Fc eodem fere tempore, quo GUIDO explositar Ism hunc CHI usum, ut merit Vocavit UGO , rem vero qua hactenus Hermaiquus CORNE- Rus in chronico duobus expressit verbis de Gu IDONE locutus , cantum,
XV. Quod vero passim uino NI tribuatur additio. litterae in scala Uino non musica , inde factum existimo , quod prima syllaba ut in vulgari hexa didit chordo ei litterae respondeat ipse tamen in rhythmis alios eius rei auctores h 'agnoscit his verbis I amma racum itidam ponunt ante primam litteram. Nimirum ante litteram A Graecis Proslambanomenon dictam etsi teste iME IBO Mi inferiorem adhuc tonum agnoscerent, sed, quod obscuris sonis, b qui auditu clare distingui non possent, proferretur, ideo sit neglectus. Etsi Vero multis probandum suscipiat, ui DONEM id primum haud fecisse , in eo tamen communi opinioni accedit, quod Graecis mutuas se ipsum
tui iudicantur c. stulti autem cantores sua a se Hunc tamen 6nnm GUIDO sit, Tystematiles ipsorum iliscipuli, etiam 1 per centum adiungendum putavit, ne ' minus religi0se annos quotidie cantarent unum darnen isto Graecum diseipitham fractasses victeretur riam vel linum officium ter se cantare ne sua culpa aliquid omisisse Quam queunt tempus Multum in quo possent in huius rei causarn usurgorum Vulgus ac Pluribus artibus prolicere inutiliter expen ierat , notum Hinc autem 'licae meridiana dentes unde etiam per cantum suum ex varia clarius est. GUIDONEM non auxisses systema diserepantia frequenter Deum G sanctos duos Gracorum quod recentiores annes in iure rit non laudare. sed se invicem in choris in sicae mommendationem ubiqire decantanto sed ecclesiis confundere solent, vituperare, ς per nimia religione dilectum e Graeci illum flanum, hoc Deum ad iracundiam provocare Vanita quamvis mullius usus si quidem clarer X audite ergo usus postposita cuncti cantores, qui ha ri non poterat retinuisse. Porro in aeum euctenus usum didicerant cantaverant, per longius, quam GUIDONEM, Ir0cessisse Grw- consilium auctoris huius peris ad veram raris cos, quid opus est ut amplius demonstrem,tem cantandi revertantur, quae ars est musica cum id trium generam tabulae loquantur 3 ut
70쪽
Guidon ana comparatum apud ALLI si LM in appendice ad Cl. PTOLOMR1 HarmonDa de veterum harmonia ad hodiernam comparata Opp. mathemat. Vol IlI. p. IST. 67. c.
sittit et C. lib. II. T. LOII. p. 37,
XVI. Ex iis porro, quae modo diXimus , o mox de notis musicis medii aevi disseremus, palam erit, perperam ab incerto auctore bibliothecae Vaticanae, a ID Lupi Do Nio citato, GUIDONI tribui notulas illas, quarum schema afferemus, cum suis appellationi bus partim e latina, partim e grae
ca lingua detortis Eucaphus, Strophicus, unctus, Porrectus , Horiscus Uc iis post aliqua additis versibus:
Hae suxit uino , dii tinxit, 'ordine tuo,
mulso qu vixit UiDo, moriente refrixit. Signa illa , seu notulas non paucis ante ui DoNEM saeculis obtinuis se specimina prodent; appellationes Vero quod spectat, nullum uspiam in scriptis ut Do Nis aut alibi vestigium reperi , unde eas Ut Do Ni adscribi posse , coniectura sit.
non minus hic vana sit recentiorum gloriatio. t utile est argumentum, quoil tantum octodech sint chordarum nomina, propterea totidem untaXat soni. Quippe in singu- Iis tonis , qui se invicem semitoni superant, omnia illa nomina repetuntur, additis semper tonorum seu modorum nominibus quod certe egregium fuit subtile, corum inventiam. Curia enim proslambanomenos hypermi-xolydii, qui ARISTOXENI est tonus acutissianus, integro diapason superet proslambano-nienon odorii, qui est gravissimus, patet, ARISTOXENI diagramma procedere potuisse ad tria diapason. Quamvis ille, resciis integro diapente, progressus tantum fuerit ad bis diapason diatessaron, ut discimus X ADRA-sae loco , quem in notis ad EUCLIDEM p. s I. adduximus Exscribimus, quod huius, non sit ΜεIBoui liber. Hae porro notat eam in rem ad EUCLIDEM, p. O. Hodierinnum usurgorum vulgus , ubi sermo inciderit de musica , novae prae antiqua praestantiam quoque inde metiuntur, quod veteres tantum his diapason Istema cognoverint, Octodecim chordis circumferiptum illud autem Ut Do integro diapente auXerit in acumen, D insuper ton in gravitatem. In Nauta alitem antiquitatis ignorantia versentur , alibi ostensum . . . . Tantum enim abest, ut aliquid novi hic repererit GUIDO, ut etiam a veterum systemate maximo, non parvo, intervallo absit, quod restitutis modorum tabulis sole meridiano clarius est, ut nulla id ampliore probatione egeat. Acutissimi enim modi hyperlydii ete hyperboleon, seu ultimus sonus a gravissimi hypodorii Proslambanomen distat ter diapason
toni intervallo , adeo , ut integro diatessa -r0n hoc systema superet Guidoniani m. Neque novis ch0rdarum nominibus hic erat opus, quod transeundo ex graviore modo in acutiorem priora vocabula lassicerent, quod certe optima ratione constitutum. Porro tonum in infimo loco a GUIDONE adscriptum esse ex antiquae mulie ignorantia, Vere adfirmare possumus. Quamvis etiam hoc ab antiquis hausisse videatur, ut docuimus in notis ad ARISTIDEM p. 24O. Huius enim infimae notae lanum, tanquam principium reliquorum omnium, veteres adsumebant; sed qui clare can0re Xaudiri n0n posset, quare etiam nullo peculiari nomine i una signarunt. mis conia firmandis locum profert e THEONE dirueo. Imprimis autem notabilis est ARISTIDIS locus DCum vero toni omnes constent ex ordineXXIV. litterarum inverso, si , qui omnium est gravissurus, hypodorium per tonum in grave reis mittamus ste lib. I. I. s.