De Dionysio Halicarnasseo historico, praecipuo historiae juris romani fonte ...

101쪽

i demonstrat, quam illa Gramorum instituta. s. Ni vhr. I. 39o. I. c. 16. Romanos collaudat, quod minime, ut Graeci, in urbibus esto captis uberes omnes trucidarent vel in Servit tem redigerent. U. I5, 17. id praecipue Romanis ad augendum imperium amplificandumque Urbis splendorea prosuisse dicit, quod omnes homines εἰ μονον Γ ἐλεύθεροι , qui commoda Sede quaererent, lubenter in civitatem receperint Lacedaemonios, Thebanos, Athenienses vehementer reprehendit, quod contrarium se .

cerint.

II. c. 8 sqq. exponit, quomodo Romulus Graecorum sa-hulas aeque inutiles, ac scelestas turpesque, ut Deorum uretura indignas, ariecerit, atque in prpetuum auxerit, ut in urbo Roma religiose cauteque curarentur res divinae. Cfmicali Part. s. mP. 22. Pag. 49. not. t.

Ρ. 992 sqq. n. c. Dionysius in Iramem Graecorum nempe eo suetudinem invehitur Sorte sacerdotia dividendi vel eadem sub- hastandi; ab eaque Romanam civitatem semperi alienissimam suisse ostendit CL CreuZer ibid. not. al. II. c. 24, 25. quant leges nuptiales Romanorum iis, quae apud Graecos eadem de re constituta sint, praestent, sati Pr habiliter demonstratin c. 26, 27 leges a praecipuis Graecorum legislatoribus de liberorum erga parentes reverentia et obsequio latas recenset, multoque meliores esse Romanorum hae de re leges luc lenter exponit.

102쪽

n c. 8 p. 297. laudatur Romulus, quod suos homines agriculturae eosdemque militiae assueverit; vituperantur ac daemonii, qui aliis agros colendos, aliis bella gerenda manda

verint.

V. c. 7. Noster consuetudinem, quae apud Romanos obtinuit, mortuos oratione lanebri laudandi celebrat, eamque lud Graecos non esse recepram aegre ferti CL incali part l. v. 23. P. 96. Ol. l. VII. c. 66. P. 472 idem in diram civilium bellorum insa-xfiam, quae Graecos a vetustissimis inde temporibus exavit, invehitur, idque inter aetera omnia, quae in Romanorum republica admiratione digna sint, maximis laudibus celebrandum esse dicit, quod ad Gracchorum aetatem usque nunquam ad e vile bellum progressi sint.

Nieb r. II. 44 sqq. a. achm. P. 315 Sqq. Neque tamen haec in eam partem accipi velim, quasi Dionysius iis, quae apud Graecos bona laudarique digna essent, unquam meritas laudes denegaveriti inime ille. Qui e gr. IV. α 5.eeleberrimum illud Amphictyonum institutum amplissimis laudi bus prosequitur. . c. 65. . ooo ex Μ. Valerii Persona Solonis sapientiam effert. Ad simplicem utriusque populi institutorum comparationem, addita nec laude, nec vituperatione alterutrius, idem saepissime deflectit

103쪽

eos. Nieb r. I. 48. II. 72. extri incali Part. 2. cap. 6. Pag. Ο2. c. 61. c. 65. P. 375. V. 3. m. IV. e. 3. extrin, 62. p. 181 init. c. o. Loquacitatem Dionysii increpare solent. Cf. e. c. achsmuth. Pag. 385 sqq. Neque negandum est, eum, ut Graecum, lectoris oblectamento, ex accurata atque in insedis haerente rerum gestarum expositione hauriendo, aliquid dedisse XI. c. i. s. CreuZer, die histi Κuns de Griechen. P. 219, 22ο. , neque unquam Sol res gestas, sed, ut historicum decet, earum causas et Praetex tu quoque explicaSSe. Cf. V s. rt hist. cap. 15. Haud raro tamen idem vel nimis videtur suisse brevis. Cf. Grimm ad III. c. 2. P. O4. not. o. ad X. c. go. p. os nol. a. ad M. c. i. p. 42o not. o. Nullas, nisi quae ad rerum ipsarum intellectum necessariae viderentur, historiae inseruit fabulas; quod tanto majori laude dignum, quanto saepius alii e gr. Diodorus Siculus, hoc in genere Peccaverunt. Ubi justo longior nonnemini videri possit, nunquam non eam Sam indicat, quare accuratius de re exponendum fuerit. Ita

104쪽

De tempore, quo Urbs condita Sit, nec non de ipsis Urbis con ditoribus Dionysius I. c. 72 - 88 fias agiti magna enim erat inter autores circa ista discrepantia. Eos, qui a uratius de iis eognoscere vellent, ad peculiarem librum de iis compositum

delegavit. I. c. I. De rebus a Romulo gestis Dionysius, ut supra monuimus, fusius disserere neeesse habuit amen ne hic quidem unquam Brevitatis studium omisit. Cf. . c. l. p. 278. V. 3. α 24 initi m 27. F. 296 29. P. 299. io P. 299. . . Numae leges institutaque, απαντα ρὰν, B - 63 initi, ου αξια γραφειν τομῆκος φορ κενος τοῖ που κα- μα ουδ αναγκαίαν ρῶν την γραφῖν αυrῶν ' ληνικως στορίαιο αυτο δὲ τοι κυριαταται

ἐά κεφαλαίων εροὶ Cf. II c. 73. extr. c. 74. initi in imo magno jurisprudentiae damno nec leges quinquaginta illas a Servio Tullio latas enarravit.

Cf. IV. c. 3. P. 668. . . c. 26. P. Os extri Dionysius, ut supra indicavimus, inter Praecipua historiae com moda reponit, quod rerum gestarum enarratio cujuscunque virtutis exemplorum opiam praebeati Tamen nunquam longius an haecce vagando genio suo indulsiti V s. Ar his Q 8, 9. CL IL, as initio. 77. P. O35. Nihilominus Resinius ad L α 5. P. 6. . . c. 23. . .. . .

105쪽

eum hisce in Ebus amationis seriei hemisoendis haud raro

nimium esse querituri

Superest, ut de prooemio historiae Dionysianae, de episo- diis desue orationibus ei intermixti agamus. Thucydidem Noster vituperat, quod in prooemio multa commemoraum superflua, alia contra ure et maxime necessaria omiserit.,,οὶ δὲ τας πορικας συνταξιουριενοι τέχναις παραγγέλλωσι δώ- γ κωπα - λογων το προοίμια ποιεῖν, τυται - κεφαλαια των ριελ- λοντο, χλου δεαι προ αρέ, οντως. Jud de huc hist. c. s. p. 855. Nihilominus ipse prooemio suo ulta ad roPonendum rerum enarrandarum conspectum iuris pertinentia immiscuitiis Τους εἰωθοτας αποδίδοσθαι τοῖς πρωμίοις των ἱστοριῶν λαγους inquit in libri I. initio, μηπιστα βουλοριενς αναγκαζομιαι περὶ Haαυτου προειπει ουτε ἐν τοῖς ὁ Ἀκέλλων πνυονα ιν εχτα νοις, --τα Οεις οἶδα φαινομένους τοῖς ακουουσιν, υτ διαβολὰς καθ ετέρων ἐγνωκως ποιεῖσθαι συγγραφέων, arara 'Aναξίλαορῆν - Θεό-ομῆος ἐν τῶ προοιικίοις τῶν τοριων ἐποίησαν ἀλλαι τους μαυ- λιγασμους ποδεικνύμιενος, ο ἐχροσαμηn σε προ ατα- ωρμησα τὸν προομαντείαν, Πν τε - των αφομ μο αποδδυς λογους, εὐων τὸν ἐμπειρίαν ἔλαβον των γρα

G. Voss. Are his cap. 23. Iam in prooemio demonstrat, se materiam elegisse pulchram, magnificam, utilissimam deinde, se magna cum diligentia atque

106쪽

industria subsidia eius tractandae eo arasse dentque de operis

sui Arma breviter lectorem admone Acap. 1 - 8. Prooemium hoc ab eo, quod Livius annalibus suis praemisit, omnino differt, licet uterque autor idem sere argumentum tractaverit, ita ut, quae uerit inter utrumque differentia, nemia Aiem latere possit, qui oram Prooemia attente perlegerit. Μirum est, Dionysium, qui Thucydidem vituperavit, quod is ad demonstrandam Peloponnesiaci belli magnitudinem et gemvitatem antiquiorem Graeciae statum debilem et exiguum fuisse contenderit, haud absimili tamen ratione Romanae historiae

splendorem ac dignitatem oeulis exhibere Romanorum res gestas omnium aliorum populorum ipsorumque ersarum et incedonum rebus gestis raestare imo τας Ελληνικας,μ dicit, δυνάμεις - ἄ- ωτα- ἀντιπαρεξεταζεν, υτ μέ - ἀμ- ου χρονον ἐπιφανεως τοσουτον, σον κει- λαβουῶας I. c. a 3.

Episodiis Dionysius, eodem, quo Herodotus, modo, tum Θείου illius vim ac potestatem celebrat, quo pertinent, quae de Aristodemo refert VII. c. 3 sqq. , tum rerum arietate iucundam reddit narrationem. Ita H c. o. q. tueundissimam atque dulcissimam de Atto Naevio narrationem exhibui . s. V. o. 48.

107쪽

la describenda hominis oli jus indole .e i serebrius ratio est, ut nexodoti exempla, breri aliqua narratiuncula interpositunos media , in rem relati R. gr. X. c. 7. 4 quomodo Quintius Cincinnatus ab agro colendo ad summus in republica honores arcessitus sit, reseri, eoque modo imoicitatem et probitatem viri, in quo tunc unica spes imperii populi Romanistat, optime adumbrat. is ταυται δ α μου τινος χαριν alamis προηχειν, άλλ' ἴνα φανερον γένηται πωσιν, οἷοι τοτ ησαν οἱ τῆς οὐριαμ νολε- προεστωνες, α αυτουργοὶ in σωφρονες mi πενίαν καία, υβαρυνομενοι - βασιλικας ου σι-οντα Θυσίας, ἄλλα ma-

Wac mussi. p. 348. not. 43. 43. 397 not. 7. Prudenter tamen Dionysius in his quoque modum tenuit, nee, cy' nomine Xenophontem haud immerito vituperant, hinc indebistoriae immiscuit, quae in libellum Potius, qualem Valerius riximus composuit, mini in historiam Romanam caderent Neque minimam hanc ex Thucydidis lectione utilitatem consecutus esse tidetur, ut paucissimis verbis viri alicujus ingenium moresque describeret. E. gr. VIII. c. 6 6s in proponenda Μarci Coriolani, magni viri, imagine Thucydidis exempliun egregie im

Omnium digressionum arctissima apparet apud Dionysium eum universi operis argumento conjunctio. Omnino ea est antia quitatis Romanae ratio, ut, cum nihil sere indubitati certiquem ea Sit, qui Paulo accuratius de ea agere Velit, saepe intem rupto narrationis filo visodia interponere necesse habeat.

108쪽

CL Nieruilis L set re Praeterea Dionysius etiarii rituum atque institnfornm Rottiano remo expositis em eum historia conjunxit, de illisque in piso

orationes inque Dionysius eorum gratia, qui collibus negotiis vaearent in histbriam recepi

CL VOSS. Art hist. cap. 2o, 1. Quo enim tempore Dionysius Romae fuit libertas populi Romani nondum Prorsus extincta erat comitia et senatus ab ora toribus regebantur historiarum igitur scriptori id praecipue Speetandiora erat, ut tinui, ni civili orationi incumberebi, uti litatem 'aliquam ex opere suo capere possent. Adde, quod Dio-

109쪽

D3sius Romae artem oratoriam docuit, ideoque neminem magis, quam ipsum, in historia orationum bene elaboratarum atque forensi usui accomodatarum specimina proponere decuit. Ipso VI. c. 83. se ea ex quaesivi ἱστορίας deSumSiSSe S-

severat.

Eum non verbum de verbo expressisse, Vel inde apparet, quod Graeco sermone atque Graecis scripsit indeque necesse habuit, Graecorum sensu orationes accomodare. Vetustiores Romauos aspera et jejuna oratione usos esse constat, ita ut Quintilianus etiam Gracchorum et Catonis lectione durescere 'Puero contendat. CL X. c. l. o72. . . .

Quid igitur si Dionysius irationcs primis Romam tempori huc habitas ad verbum libros suo tranStulisset, quis illam cogitationuam simplicitntem, quis austeritatem, quis inquam, Vqrborum jejunitatem tulisset Graeci homines eas ne perlegere quidem potuissent. Cf. iebulis. I. 22. clismum Pag. 46. At annales, e quibus Dionysius historiam suam concinnavit, ipsi magnae ex parte ab hominibus Graecarum literarum gnaris compositi erant Dionysio fortasse nihil reliquum erat, nisi ut orationes, quales in illis legerentur, jam ad Graecarum literarum elegantiam accomodatas libris Suis insereret.

110쪽

Μulta, quae nobis in Dionysii orationibus tantum non absurda videntur, es Gotueber . L Pag. 219. 28a sqq. Grimm ad X. c. s. Pag. 4ο2. not. s. eo pertinent, quod ille Romam pro Graecorum colonia habuit, Romanisque de Graecorum historia moribusque ab initio

Urbis constitisse arbitratus est, adeoque et ipse haud raro Romanos in constituenda republica Graecorum instituta imitatos esse dixit, . c. H. c. 3. c. 8. c. 5. P. 375. V. c. 73, 4. es. Μicali part L e. 23. p. 82. , et Saepe alio eundem in modum loquentes induxit. Cf. II. c. 3. P. 242. o. o. III. c. l. IV. c. 72. P. a. c. 73, 4. V. c. 7. P. OO7. v. 3. sqq. m. c. 62. p. 81.

V. a. m. c. o.

Ita etiam Dionysius II. . . p. 244. primos Romae incolas in oratione ad Romulum de constituenda republica habita ελευθερίαν τε μ αλλων αρχὸν Se ab eo accepisse gloriantes inducit. Iam Dionysianarum atque hucydidearum orationum di versus est character uterque Scriptor Suam suorumque hominum indolem suique instituti rationem in iis elaborandis sequutus est Thucydides densus sententiis, grandis verbis Dionysius planus atque lacae intellectu quamquam et ipsius oratio haud raro intricatae strueturae sensusque nou facile assequendi. Thucydidis orationes Sunt non γων ματα si το παρον, Sed κτηματα εἰς το αεὶ DionysiuS, qua de reis cogitavit quidem Thucydides, id potissimum egit, ut institutionem oratoriam exempli comprehensam in orationibus hiaue Proponeret Continent

라틴어 텍스트