장음표시 사용
11쪽
Hi sero sunt sontes eorum, quae in recentioribus libris d Apollonii vita variisque Argonauticon recensionibus vulgo reseruntur. Qui lamen primus de ipsa carminis retractatione adcuratius disputare instituit, Ruhnk0nius, nec vilis illis qua0stionem superstruxit neque a se illis prostedOSeo loci supra a nobis commemoratis initium
cepit inquirendi, sed exorsus ille est a versu libri primi 972, ubi de Cygico rege legitur:
turam illam ἀρ:1o κτλ. Ruhnkenius ad priorem carminis recenSionem retulit, quamquam nihil de hae r scholia tradunt se comparans simillimum versum Callimacheum ἀρl10 m κἀκειν ' acetρεχεν ἶρις Θυλος' simultatis quae inl0rced0bat inl0 Apollonium et Callimachum recordatus coniecit a de causa poselam illud αρμοι in IovpOStea commutasse, ut imitationis Callimacheam vestigia' D. XLIV. Selin. - tymol. M. 144, 2 et ex Elymol. FRVOrin. 12 Dind. pro varia scriptura exhibent zazeto ἰουλος es. ASelep. Adramytt. . . d. 36. contra Nonnus X. 179 αἶρια χυλος ei. Naehi opusc. ΙΙ 91. Selineid. Callimach. I. 193.
12쪽
oblitteraret. Deinde Εduardus Gerhardius' de eadem roin libollo T0ctionus Apollonianase inscript exposuit. Qui
quidem vir doctus, haud in successu in Apolloni versatus, in hac tamen de recensionibus quaestione eo disputandi delatus est, quo Summo iure equi noluerunt, qui postmodo quaestionem instauraverunt. Mir enim errore putavit Omnes lectiones a codice Laurentiano gravius discrepantes iuvenili recensioni tribuendas esse.
Hisce duobus viris Rulinhenio Gerhardioque primus Woichertus oblocutus est, qui omnino iustis tostimoniis sirmari negavit, ab Apolloni immutata SSe ea, quae Callimacheis similia principio scripsisset, sed hodie quoque loco restare, Vel quo e Callimacho desumptos ess0 scholia testarentur vel qui ipsi manissestam imitationem
d0clararent '' Poterat vero obicere mullo gravius momentum, quo non Olum Rulinhonii sed tota corruisset Sententia, quae tune de retractatione apud viros doctos dominabatur. Opposuit hoc Rud Olsus Morkelus, cuius acumine in novum prorsus Statum quaesti evecta Si negavit enim ullam extare causam, cur in Apolloni eas lectiones, quae sonte non indicato a textu codicis Laurentiani discrepantes ad nos venissent, editioni alicui ab ipso poeta elaboratae adscribendas SSe censeremus; immo non OSSe dubitari, quin aedem illae non tam essent duplicis recensioni vestigia quam unius recensionis lectiones duplices. Unde actum est, ut e copia illa fragminum, quae e priore recenSione servata esse Gerhardi videbantur, nonnisi unum restaret
scholl. B. 964, quod se illis fragmentis supra adlatis
' Nam Beckium omitto, qui in praelatione editionis suae
Apollon. p. X duas Odicum amilias esse opinatus est, quarum utraque alterutrum e duabus carminis recensionibus exhiberet. Vanum eius commentum nemo inventus est quin reiecerit e Mellauer.ed praef. VII.
cum probabilitate quadam subiungi posset. Quae quidem cum sint simplicissima ac propter legitimam rationem in
adsensum no cogant, tamen ante Merkelum Summae
auctoritatis grammatici non desuerunt, qui Gorhardi vel Rulin seni commentis adsentirentur ' Immo ver post Merkolum apud Bernhardyum adhue iugitur: A. 72
Wori u es ei ligon. Atque similia mirari licet apud Sehnoiderum scripta inveniri. 'in Nos igitur acquiescamus in eis, quae a Morkelo dispulata Sunt et Omnes scriptura varietates in scholiis
sine nota notatas ad posteriorem recensionem reserentes quicquam mansiSSe e prOecdOSi negamus praeter Se Septemve illa fragmenta, quae firma scholiastae auctoritale priore carmine deSumpla Sunt. Neque Ver eodem modo comprobare possumus, quod idem vir doctus
earminis recensionibus cogitarunt, ter poetam carmen compOSutSSe censuit. De hac re opinionem primum iuris
Callimachus odor ratosthenes inlexandrinischer biblio' Merhol. Prologg. ad Apollon Rhod. LI. Schnoidor Callimach. ΙΙ, 194. De ipso versu conferenda ea Sunt, quae in fine huius dissertationis disputabuntur.
13쪽
lh0kar; et ne επιδειξ te eines schoni disertonae dichtosis Oline neue iam arbui tun kaum denkbar; irhalle also in droisacho liberar belliin undet Wei pro ecdoseis.' Sed - ut iam supra dixi hise Morkeli argumentis, quae deinde Protegg. p. XV eq. repetiVit, Onnus habeo, quae obiciam et cum vir doctus quaestionemo traduxerit, ut iam nunc maXime de vitarum verbis recte interpretandis sit statuendum, hoc loco prinSquam ad alia progredimur, videamus quid de vitis illis eo die is Laurontiani sit iudicandum.
Ac primum quidem quicunque adcurate eas inter Se contulerit, e uno eodemque Onte vitas offluxisse lacile concedet. Neque enim solum in utraque nullororum discrimine interposito eadem narrantur, Sed etiam verba haud raro aut adhibentur plane eadem aut quae inter se respondeant consimili porro Verborum SirUC-tura, par est ipSe narrationi cursus et quamquam quo id manifestius sub oculos caderet, vilas iam Supra compo'Suimus eaque qua similia duximus distractis typis eXprimenda curavimus, tamen haud laude nominatim hoc loco repetere ea, quae firmamenta opinioni nostrae potissima esse adparet. Leve est quod in utroque sonted Apollonio traditur et μευ ευος iv Αλεξανδρε, '), gravius deinde, quod de nomine patris eandem uterque
' Fuisse quosdam, qui Naueralitam eum dicerent, VetereSauctores diserte confirmant, quorum auctoritatem praeter alios
es. eicheri, leb de Apollon. p. 5 secuti sunt ei holus Prolus. ad bin p. 338 cf. Prologg. p. XXII. et Ritschelius alex biblioth. p. 77. Fortasse hoc discrimen ita componi potest, ut *ὐzat au-
cratitam, letat antem Alexandrinum eum suisse opinemur.
spοῖρα ευδοκιν ηοεν, in quibu id maXime premendum, quod vocabulum πιξεοα his Olum duobus locis proprio e SenSu Surpatum invenitur, de quo plura infra dicunda sunt. Gravissimum Ver omnium indicium est quod extrema prioris Vitae verba adcuratisSime cum posterioris verbis consentiunt exhibet enim prior καὶ τη Ῥοδιωυπολιτεια καὶ et lxii ' ξιωθη, altera καὶ της Ῥοδιων αξιωθηναι
Ex hac igitur similitudin sequitur, duas hasce vitase uno antiquiore Xemplo derivatas esse et hoc ipsum opinor e conSili compositum vel certe in formam sero praeSeniem redactum erat, ut editioni Argonauticon praefigeretur quod ita esse et res ipsa suadet, ut credamus, et confirmatur eo, quod vitae, ut nunc nobis tradita sunt, statim ad ipsa Argonautica properant, ne uno quidem titulo ceterorum scriptorum commemorato Xeis, quorum aliunde suppetit notitia, nedum adiuncta operum tabula, qua biographi veteres terminare vitas
Suas Olebant. Neque ver haec nostra coniectura cun archetypo
praeSentes vitas repetitas esse labefactatur eo, quod Sola 90Sterior recensio poetam confirmat Aloxandrini bibliothecari munere functum esse, prior de hac re prorSUS
' Hanc varietatem inde ortam esse Diltheyus Suspicatur,
qu0d in antiquo aliquo exemplari elementa suorunt ΠΑΤΡ0Σl EslΣ, quae legi potuerunt non solum ΠΑΤΡ0Σ ΙΛΛΕΩΣ, sed cum vocabulis
e0nlinenter scriptis geminatio consonantium neglegi sere Soleret,
genuinam sormam puto. . ikλος Occurrit apud PauSan. 11. 18 8. lneo vel similia nusquam reperiuntur.
14쪽
potuit, quod priori Vilae ea verba, quae Xtremi alterius recensioni respondebant, maSii interciderunt, aut quod eadum illa a grammatico aliquo inferiori aetalis Secundae vita addita sunt, cum prius exisset in verba καὶ της Ῥοδιω αξtωθ υα πολtetεξας καὶ et μης vel his similia. Et quamquam illud enuntiatum τινες δε ραItu, quo eXlrema illa verba adnuetuntur primo Obtuli commendare videtur hanc opinationem, clamon locupletiorum illum διου nihil de extrema vita Apollonii narrasse ab omni verisimilitudine remotum est quocirca rectius iudicabimus duplicem lamiliam X uno archetypo pleniore ortam SSe, quarum altera extrema verba amisit, altera conservavit. Illud autem et et, δε αItV, cum in antiquiore vita non habuisset, quo resurretur, mi egregie lallor, a grammatico quodam postea additum est, qui cum in duos rivulos diduciam narrationem rursui in unum confunderet, de bibliothecae munere in hae recensione mentionem SSe,
in illa nihil lorhiberi animadvertuns. diserimum illud composuit ita. ut non excluderet quidem huius rei
memoriam, sed uteretur cauta dicendi forma verbis et vacδε ρα t adiectis. Itaque mea sententia pluralis ille αυες δε ραIt ad antiquiorem aliquem textum unius posterioris recenSioni Spectat, ut haud raro paullo licentius plurali dicitur forma not ενιοι, θυα , Si de uno tantum Sermo eSi quamquam etiam cogitari potest pilomatorem illum revera plures eius familiae codices, qui vitam pleniorem exhibebant, inspexisse.')Ιam ut ad aliud progrediar, neque ea verba adcurate
Fallaci igitur si ancipiti argumento Ritschelius usu est, qui lex bibliotheh. p. 83. Massopollonius' inquit ersi pater vieder nach Alexandria uruckkehrte, und nur noch urge eit dori irkte, gelit araus her Vor, te es Scheint, das dere in bio graph die se ruch heli gar nichiae denkt, onachma de Apollonius in Rhodus gestorben und egrabe Walinen
nobis servata SSe OSSunt, quae in archetypo de consuetudine, quam cum Callimacho poeta habebat, reserebant qua quidem hodie in priore vila codicis Lauren-liani de hac re extant, consuSa Sunt et aperte depravata. In is enim qua leguntur: γενετ δε iri etω detολενιαι is, Καλλινιαχου μαθητὴς et με Tγωz0 Guνων Καλλtlμα χυρ ib
καὶ κατεγνωIθα . . . primum illud ὀς, δε iri et notatu T0πὶ λαπι τρεπεῖ coniungi non potest cum proximis et tε ρηβον υτα ἐπιδειξαIθα et 'Aργοναυτικὰ. Deinde in v0rborum Structura aegre desideratur aliquid, quod serbis et με πρωz0 I0νων Καλλιμαχ ρ opp0Situm Sit quae quidem hodie is opponuntur οφ δε επὶ et notat Tot - μαῖα etpietzεῖ non praebent notionem contrariam, ne tum quidem si ut Sententiae Succurramus vocabulum φεdebilitata notione vetetεγου - postea usurpatum SS hoc loco putamuS, qua ponitur cum alias, tum in loco clarissim Aristot art. Oel. c. 5 ' δε κωμ. ρδια δια et μη
muSSte, de an de re te aber at S un tergeord ne bellan deli, das e si nur mi einem ei cliten et tua δέ φασι van nupse. Ceterum quod Merhelus Protegg. p. XVI. testatus est in codice Laurentiano lut XXXI. Od. 26 posteriorem vitam extare Solam, eum non recte dixisse adparuit, postquam Caroli Diltheyterga me benevolentia factum est, ut codex ille ab Eugenio Bormanno denuo inspiceretur. Etenim in hoc quoque codice, ut in omnibuS, qui nobis innotuerunt, duae vitae inveniuntur, quae procul dubio ex ipso Laurentiano codice celeberrimo vel certe adfini manaverunt. Nam in vitiis scripturae plerisque cum vitis illius codicis adcuratissime
' Rectissime locum expedivit Seliinertius quibus Atheniensium diebus estis sabulae in Scen comm. Sint diSS. pag. 4. VratistaK. 1879.
15쪽
quod simit ibi scriptum orat, de inimicitia intorviros ex Orta Sermonem suiSSe conicimuS, cuius rei
memoria Xeerpenti cuiuSdam librarii culpa postea evanuit. Atque haec coniectura commendatur eo, quod illa quoque verba ST th 0θει Tot LIt Sis TSTO, quae ut vidimu prOXimi repugnant, medicamine illo adhibito simul in ordinem rediguntur. Si enim recordamur e Virorum doctorum verissima sententia illum illam famosam conflatam esse ob pSam OeSin, Ultro SeS Obserre videtur coniectura, verbis sero similibus eis
quae hodie leguntur causam litis additam olim missu
Haec sere suerunt, qua de vitis codicis Laurentiani
dicenda haberemus. Iam unde egresSi Sumu reverSuri paucis Merk0li sententiam perStringemuS, quam in Pro- grammale chleusingens de recensionum numero eum ProtuliSSe Supra commemoravimus. In hisce sinu
dubio veru dixit, poetam Rhodo relicta AleXandriam sese contulisse ibique carm0n recitasse; nam ita, ut in priore capite vicimus, in antiquiore soni iam scriptum erat: num Ver e his concludi queat, denuo illum resinxisse Argonaulica, priuSquam coram Al0Xandrinis recitare nec potius adquievisse in ea carmini forma, quae publico Rhodiorum adplausu accepta erat, admodum mihi dubium videtur. Neque enim vis inest in eis, qua fundamentum ratiocinationis suae posuit uino epideiXis minus schon
odior longedielites stiline neu umarbellian kaiam donkbar. Prosecto erat Ostendendum hoc ipsum Argonauticorum legitimam editionem comparalam esse iam Rhodi: Omagis quod vitae Laurentianae de seditione quadam
Rhodiaca prorsus laesente recitatum SSe carmen
aperto declarant. Itaque vita nihil habent, quo Merk0li
cur a vitarum dilucidis verbis recedamus. Manifesta enim VeStigia Supersunt, quibus non solum Alexandrini aevi poetas, Sed etiam priorum posteriorumque temporUm ad alias urbes peregrinationes plerumque UScepiSSe adpareat, carmina recitationibus divulgaturos, antequam editionem legitimam compararent. Si Antimachus OlOphonius, cuius demum post mortem carmina conlectaeSSe Scimus, ' coram Athonisensibus Th0baida roditavit' )
' Hoc enim testari videtur Proclus ad latonis Tim. 1. 28 :
Theognide dissert Monast 1863 p. 29. Nimis suspitiosi hisce Proelianis verbis idem derogarunt eleherus ep. cycl. 1. 100 eumque sedulus tollius in libello de Antimacho conscripto p. 3. Quamquam enim mihi in animo non est negare ieri potuisse, ut fraudo Heraclidis Pontici decipiamur, non minus tamen adparet, Pontie solum id comminisci licuisse, sese a Platone esse invi talum, ut poetae dispersa carmina conlegeret prosecto in ceteris fingendis necessario consuetudinibus moribusque aevi sui rem adcommodere debuit, si quidem omnino commentum Suum idem impetrare cupiVit.
lumen anti os uehwosen vix adsert emolumentum ad discernendam hanc quaeStionem.
16쪽
dor palern Zoile als Wandoriade Rhapsoden gulaenken, w0lch vo Ort u Ort Zielion vor grOSSere VerSamm- iungen ausi an ei nationalen Agonon thro Dichiungenvortasen Odor declamirten. Si igitur in vita codicis Laurentiani legimus, Apollonium cum carmen retractatum Rhodi recitavisset, Alexandriam prosectum coram publico Argonautica recitasse, nulla XStat causa, cur editum osse carmen iam Rhodi adducamur; immo ipsa verba hoc Solum credere nos sinunt, recognita Argonaulica Rhodi recitata, dila esse vendibilibus exemplaribus lumdemum cum Alexandriae domicilium collocasset. Quae si conliguntur neminem Ore putabimus, qui tres illas recensiones, quas carmini Apollonian Merkolus nimia largitione tribuit, ratas sit habiturus. Quod enim landamentum Opinationis suae posuit, dilani suisse Rhodiam recensionem, antequam Alexandriae recitaretur, neque ipse comprobavit testimoniis nec si dedisset Operam, potuisset comprobare. Itaque nos duas fuiSSe recenSiones Opinamur, quarum iraque editione pervulgata erat quae quidem sententia non video, quo inlustrius omnino confirmari queat, quam ea re, quod se illis locis, ubi prOecdOSeo menti sit, Dagmenta verbis ἐν et u προεκδ6Iat
adseruntur, unde Scholiastam non novisse Argonauticon recensionem patet qua praecessisset a se commentatam nisi unam Solam.
Progredimur nunc ad eam quaeStionem, Uam Summam nobi propOSuimus, ut quoniam de retractatione semel lacla constat, quale discrimen inter utramque recensionem intercesserit Ostendamus. De hac re vitarum codicis Lauronliani prior brovissim refert: κατεληλυθενα εἰς Ῥοδου κακε αbet ἐπιξεσα καὶ ρθωσα καὶ ueto, ἐπι
ευδοκιγ.ηIεν quae quamvis breviter dicta sunt, ut hanc quaestion0m diiudicaturi vix is videamur adiuvari posse, nihilosocius sensitabimus ac notionsem verborum ἐπιξcIαtet op zαt, quibus retractatio Significatur, deurale eXPO-
Atquo verbum illud ορθωσαι, quod in priore vita
eum πιξlIα coniunctum Xlat, saepissime in usum Vocatur, cum mendare Vel depravata corrigere, Omnino
ea, quae vitiosa sunt, in pristinum aut meliorem prae- Senti statum reducor aliquem dicimus.' Contra verbum
' Idem notissimus est usus compositi διορ υ et substitantivi inde derivati toρθωcte, quem ne longe exemplis inlustremuS, OS- me otiosos reddit cum obeckius ad Phrynich. p. 250 464, tum editores Thesauri s. v. ρ s vela optas de hisce vocabulis OpiOSe
17쪽
Sat ξ cIα rarissimum est atque omnino et usu et notionua voeo ορθου distat Significat enim, ut ipsa quoque Origo docet, obiter vel in sup0rsi et radere Sidapud Hesychium glossae επτ ραδδην adscriptum legimus
ficare patet atque an κρων ξυσα t. 0indo tribus locis ubi hastam vel sagittam sup0rsicium cutis strinxisse dicitur, participium arr=αφας et adverbium επιγγαδδε V, quibus potissimum hoc exprimitur, ab antiquis inter-
Cum vero radendo aut ossiciatur, ut aliquid alicui rei insculpatur aut expoliatur aliquid radendo, atξSIMel polus sessu obiter laevigaro et obiter insculpere' praesenti loco quoniam verbum insculpendi noliOnem Omnino habere nequit, sola relicta si altera insu porsici vel Obiter laevigandi', qua tamen illnem non videt tum Solum usurpari potest, Si eum robus sensibus subiectis coniungitur. Et ita ubique extat. Hic ver locus vitarum Laurentianarum eo ab omnibus' 'i
interdicta et oblitterata'. Manavit dictio sine dubio a codicillis apud
distri, quibus επιξξIαι Vel Simplo ξεIα in usum vocatumost, quod cum ceteri Ubique dicatur propria significatione, lio uno tranStata notione cum re coniunctum Xlat, quam Sola cogitatione amplectimur. Quid vero cum multo usitatiores locutiones Suppeditarunt, quibu carmen retractatum eSSe Xprimitur, quomodo fieri potuiSSe censebis, ut rarissima haec vox singulari illa notione in usum Oearsetur Quai: re duo tantum cogitari posse mihi videntur aut nimis qui primu Vocabulum usurpavit, ob ipsam singularitalem adhibuit paulo elegantiorem et ornatiorem conquirens dictionem, aut quamvi rarum Sset ac prorSuSinusitatum, ea tamen de cauSa OSuit, quoniam adcurate eXpreSSeque cura Secunda eo signari inlulloxit si ilares fuit illud a GIοι testatur, ipso colore ac cur Sulotius narrationis servat nonnullos tantum versus vel Verba Olitius limata esse contra si adprobanda est altera Xplicatio, retractatione adfirmata in medio relinquitur, immutationes utrum parvi an gravioris momenti suerint. Itaque si utra explicatio verbi ἐπιξε ῖα recta sisset hoc loco, manifeste posset demonstrari, in uno hoc vocabulo quodam modo totius quaestionis soluti reposita esset. Al, ut nunc quidem res St, 10ri hoc nequit. Neque lamen de quaestione desperandum videtur. Nam cum ea commo- didato utamur, ut X ipsa prooedosi fragmenta praesto Sint perpauca haec frustula adcuratissime pertractanda erunt et sexcutiunda, ut utri potissimum interpretationi probabilitas reddatur VideamUS.
Iam Supra declaratum est, ubi primum do divorsis cartilinis rucensionibus disputare instituimus, Sex fragmenta prioris editionis nobis mansisse. MiSee, quorum genuinam
18쪽
originem scholiaSla diserte confirmat, unum in scholiis aperte non significatum Gurhardius subiunxit ut W0ichurto ut 0rk0lo adsentientibus. ad versum enim B. 964 in Scholiis verSus consimile eis, quoi hodies in carminu
aperto errore librarii, cum hi ipsi Similesve in antecedentibus nusquam Occurrant. Quocirca viri docti ad priorem seditionem eos retulerunt. Et prosecto non absque omni probabilitat fieri ita potest quamquam revera eo indepulitos esse minime tam considenter adSeverare audeo,
quam proposuerunt Gerhardius, eicherlus, Merkeliis, alii. Sec autem septemve illis stagni0ntis viri docti ita
sunt usi, ut comparati utriusque recensionis verSibus X singulorum verborum similitudine haud admodum graves immulationes inter prooedosin et epecdosin intereressisse' )sere solerent concludere id quod lamen omni auctoritate caret; nam profecto eodem iure quis concluserit gravissima suiSSe neque Omnino inveniri potuisse similitudinem quandum nisi Solum his septem locis a scholiasta subiunctis. Mucia via, ut Statim adparet, tum demum progrediemur, Si antea quo consilio Dagmenta adlata sint adcurale investigaverimus Alia enim res est. Si certo' Totum hunc locum cum Scholiastae adnotatione insta adpositum invenies. Ingeniosa Merkeli est coniectura scriptuni invenisse Scholiastam D et προetερα, velut de Aristarchea altera editione est in scholl. . 182, quibus verbis cum legere sibi videreturis υῆς προτεριις usitatiorem Oculionem D οις π ω Substituerit'. cf. Prolegg. . . In hune modum eieherius iudicaverat. Ich in uber-geugi', inquit pag. 3 se l. das die Se Verbe S Serungen Onkeiner ros Sen ede ut ungrae ves en Sind . . . et paullo OSt die verbes Serungen, die e gu Rhodus Ornatim, et rasennus ei ne sal de plan und die an lage de gangenge dichte S, Ondern ego gen Sich bios aus inget ne Stellen, verse und worte'. Eadem opinio iam pridem Gerhardium tenuerat, cuius rationes deinde Bernhardyus amplexus St. Merkeli sententiam infra castigabimuS.
00 consilio advocata Sunt, ut discrepantia lectionis adpareat inlor cesseram similitudinem alia, si addita sunt, non ut div0rsilas pateat, sed similitudo in colurorum dissimilitudine, alia denique, Si in modum Xemplorum Subiuncta sunt, voluti in Scholiis e variis auctoribus locos saepissime
citatos videmus ot comparatOS.
Ordimur a vorsibus libri primi 21-729, qui apud
Merkulum ita Scripti inveniuntur:
' Uno loco recentioris certo partis Odysseae θ. 271 ριουλλα pin usurpatur, in quo iam antiqui critici frenderunt. s. Carnulli Ariston p. 82.
19쪽
quortuit X ironia Iεῖγακες ηελιουῖ in Scholiis inlordidissovidentur iv autem ita Sive aliud quoddam Scriptunierat, hoc corium est nihil nisi leve discrimon in coturorum concentu adnotatum esse. Inde lorum sequitur, et inleceSSisSe eosdem Versus fragmento illo, qui hodie in codico Laurentiano ante vers. 725 leguntur, et Secutos esse eOSdem qui post versum 29 in nostra seditionuextant. Quae cum ita sint, non videmur nobis emori- talis insimulatum iri, si recupla Dillh0yi coniectura lotum locum duperdita editionis ita considentur repraeSentamuS:
Atque opinor laeti intellegi potest, cur duobus versibus insertis poeta descriptionem popli postea amplificaverit. Sicut enim olim Scripserat, non ali eXplicabatur, cur tacilius qui Solem adspiceret, quam hunc asonis peplum. Nam si quid video, tanta illum rubigine sulsisse ut significaretur, nec Sufficiebat epitheton a0 76γεος v. 722,
bantur: κρα a z0γ70Fiη παντs πελεν, Sed ut sententiae SaliSsieret, poetae addendum erat medium quoque peplum nee Solum extremum purpureo colore sulsisse id quod postea ipse Sensit, cum leve hoc mendum ita correxerit:
Unci quadratis inclusa exhibui ea, quae libroruni ianu- Scriptorum auctoritate carent.
Persimiliter aliud fragmentum comparatum St, quod ad versum A. 15 adscriptum in uiliana scholiorum oditione logitur p. 330 16. Nam hoc quoque loco, eum
indicatum sit, nulla potest SSe dubitatio, quin priores
versu prooedOSeos cum editione Secunda prorsus conci
quorum Versuum primus ad Orpheum spectat, qui cum inter Argonautas iter iam auspicantes in epuli Vespertinis lis conflata esset, animos iuvenum heroum cantula illigar studuit colora aperta sunt iam Scholiastam audiamus, qui ad vorsum 515 adnotavit κηληθμυ, ἐν ε
20쪽
ita ut ea, qua hodie in versibus 16-518 continentur, heroas sacrificalion laeta somno Sese dediSSe prorSUS deessent. Sed opinor hi ipsi vorsus 16-51 contra scholiasia auctoritatem priori recensioni servandi sunt, cum eiSdem missis apta quadem conclusione se exitu narratio careat. Praetore id quoque Scrupulum OVel, quod proecdOS0OS Versus adnotati leguntur ursui 15, cum nihil in is reperiatur, nisi variolas luelionis adversum 1 et qui sequuntur. Haec autem dissicultatus lum Solum removentur, si cum Carolo illlistyo, qui in hane rem adcuratius me attondentem Deit, totum scholion errore ad versum 15 attractum esse statuimus, cumanista adscriptum uerit ad 18. Ut igitur primus fragmenti versus iusta sententiarum continuatione cum eis verbis coniungi non potest, quibuscum in priore recenSione
Sed qui olim praecedoba versus sine dubio casu intercidii, ut si mutilato illo οὶ - οντες adparet. Simile inisellexit iam is, cui scholiorum Parisinorum recensi debetur, cum sua coniectura addiderit θως βαινον quibus adsumptis Gorhardius lacunam in hunc modum explevit:
Recensiones igitur eo inter se discrepuerunt, quod in iuvenil carmines Argonauta es in sortii Pagasae per
triduum consederunt cum Superstes editi eo unum lanium diem moratos statim luce XOrta navem OnScendere
faciat. AEt adit intoll0gitur, cur in hunc modum poeta narrationem in secunda dilion commutarit sine dubio in eo ossendebat, quod bidui spatium uno participio δαινο- licv0tIt brevissime attigerat, cum ea quae et praecedunt et Sequuntur copiosissime exornata esseni. Atque hoc quidem narrationis vilium correctione poetae aptissime tollitur. )' cod. leetionem bκet correxit Gerhardius. ' cod. zzzυ; sanavit Godo fredus Mermannus. cf. MauptiiopuSc. III. P. 363. ' Permira in pertractando hoc fragmento periclitati sunt et Gerhardius et Merkolus. Illo cum sacrificationem per triduum actam ad ea minus convenire recte intellegeret, quae hodie praecedunt,