장음표시 사용
21쪽
DISSENTIENTIBUS DISSERTATIO IΝTRODUCTORIA.
23쪽
uamvis nostra aetate mctgno nomine Celebretur, a men in veterum medicorum libri paUCorum morborum tam rara fit mentio, tam parca eaque obscura sedditur
descriptio, quam illius, qui υψωδης et τυνος ibi appolla
tur, ius sebrem comitem habeat, Sive ea carere dicatur. Simul oro tanta dissensio inter auctores obtinet do a tura illius mali, ut ne duos quidem invenias, quos circa OBDdem convenire putaveri , ita, ut partim sedula opus fiat animadvorsione, ut Dolae iam rarae lanaque disper sae et mutila ad probabilom quandam et quodam nodo luculoniam morbi imaginem componantur, partim dili genti distinctions , ne confundantur, quae a Se invicem Sunt aliena. Verumtamen in hac iniquitale materiae non deest scrutatori analogiae adiumentum tonim si in paucis quidem iis Ver peculiaribus et naturam testan tibus signis duas morbi imagines inter Se Conveniunt, conclusionem facere licet ad consenSum etiam accesso
riorum, quippe quae in alterius quid01 descriptionis
cautio et circum spe lio adlathsatur. Tali modo nobis continget fortasse, ut aliquot associus, qui sub certo quodam titulo non nisi Ioviiser se quasi in tranScursu tanguntur ad certi aliquam o veri speciem uberius ex ponere possimus, et signis alii nomini adscriptis au gere. Quum vero singuli scriptores sontentiis de Us ctu vel febre typhod latis a se invicom aliquantum di SCedant, quaerendum est, quaenam primitiVa et propria notio mali sit, a qua seliqua sorte descendant; et haec quidem simul ad eum, quem OS VOCAmUS ty
Phum, proprie et primario loco applicanda foret uem
24쪽
in finem nocessarium duximus, indagari virtutos verbi Τυφος et Cognatarum Vocum aliquotios nim ad hancetvmologicam partem respicietur, et eodem revocabun tur USU Scriptorum typhum commomorantium, ubi modo hanc modo illam verbi significationem supposui SSe Ogno
Scilico ut in scriptis modicorum, ita et in SuScommuni Consuetudine paucae Voce reperientur, quaB in frequentia Vix modiocri, ne dicam raritate, tantam arietatem usus et Virtutis actae fuerint, quRm V. τυφος Et qua Ciam e Cohaerent, ita, ut et ipsarum pri initivus se secundarius dicendi usus antea, quod Jaucis fiat, veniat discernenduS. Descendunt autem τυgo et cognatae Voce B Ucu συω , Cuiu primitiva Vis erat Ohomento se m o fit nem et trepitum aeris, flammae, undarum
designandi, quodque sindo dicobatur do hominibus
furentibu S, cum impetu quodam ruentibus, mox de materiis, quae flagrantos PQ pitum et frendo rem dunt, Vel est servescunt, seu non Simplicitor se Su CC ΘΠ Si PromiSCue, V. C. Sustimentis ). Hinc natum habemu τυφειν pr. θυφειν SuCCendere, OCCult igne, usi cum sum largo se fuligine exurere Hesychius: τυφεσθαι, χωρὶς φλογ0ς καπνυν ανδιναι, ἡσυχῆ εκ αθὰθαι, volut ign0 sub inseribus Clam nutrito ap. LVΤARCH. :
Qua Vox t ipsa, sicut fumus, ah aeotica forma ivius 6 D derivari potest, quasi φιλ Fίω sire, suffixe φυμος.
25쪽
Tocho igitur P. fh mmi, 3POP materiaci qua su mum o fuliginem emittit, fomes, Velut Salmasius, ad Tortuli Pall. p. 280. Verba e TOUTO TUS0υ φλεγό/ιε- νου sto. 0ddidit habes igitur ex isto fomite apstu an tem magnum regem. Porro sicut ii, qui in fumo ob Versantur, sensibus detinentur impeditis et obstu dinoquadam, huic similis affectus ita appellabatur ChnDΛs. ad Hipp. Epid. . ΙΙ. S. . . . Vid. Contradici med. L. ., tr. 5. C. 29. modo itaque fastus et latio, quibus hominum mens obnubilatur et obcaecatur, quo fit, ut seipsos non ampliu pernOVerint, et mens lata iam alio notu si desipiat MERCUR LIS, Var Ieci. . .
pors significat, in quo Sensuum et mentis acultatos hsboscunt, quasi obnubilatae et fumosis vaporibus, qui bus Caput concutiatur et incalescat, oppressae similitor
ut Cognata VOX τυφλος et τυφλωεις, TOPTi τυφελος ete , mente et oculis Ob Caecatu intelligitur. ΗΕ sv CHIUS enim: υφλος τιθεται καὶ ντὶ του κωφὸς hoc autem idem est, quod ἐνεος , quo Verbo GALENUS iterum inter pretatur . et q. δης. Idcirco mirandum non est, quod in spiis ac Edd. et medio. 1υφλωεις Res Cum υ-
26쪽
1 liost, sensu verborum ita haudquaquam mutato.
τον ταυτα λέγοντα εφη, quod HARPOCRATIO M interprotatur: ἐμβροντητος, potentia τυφῶνος attonitus Sic FOosio τ φος est Stupor attonitus). Scilico ills cum aliis nonnullis Q. g. LANGIO, EpiSt. 1. 19, 1NIBALDO, Geneanthrop. L. V. r. 2. C. 8 VOCem τυφος υφων Vel Ugou derivavit vorum o ipsis radix QS in V. θυον, trepo , et denotant similitor ac θυέλλ )Ventum cum ingenti strepitu ruentem , qui densa nubo involutus praeceps in terram eliditur Anis1ΟΥ. Meteor. 3.), pulverem soli turbine rapien in gyruti Vertit, arbo res evellit, et Obvia quaeque pessundat, Cuius exhalatio ne nubem rumpente fulgur e micant a nubes in longum imbrem resolvunt ), quales satus, qui cum qua tumul tuos profusa inhorrentes et fragos feruntur, ab Anisaeo TEL alibi ἐξυδο α vocantur. Adscribebant autem talem
turbinem Typhoeo giganti, quem Iovis ulmino ictum tAetna monte obrutum Cum ventorum turbine sulphureas fructar flammas et fumos caliginosos emittere Commenta est antiquitas, et saxa vellere. II OTIUM TU*ων, ου ri φλυ ἐκ του ἀερος ' u ἡ ἐκ λῆς ναου αασεως συστροφη
27쪽
POLLUX Onomast. τυφων turbo urens ConiunCt Butem in utraque Voce Venti notio Si Cum flamma se, eiusque praecipue fumantis, signisi Catione, partim, quod in re utra que trepitus animadvertebatur, partim, quod in univer sum rati vel mutua Vel communis inter flammam et ven tum obtiners veteribus videbatur.
Ex iis, quas roriis notata hic sunt circa Sum
Verbi τυφος etc., et quorum in consensum alia complura
possint adduci, colligere licot, qualem illa Vox apud me dicos proprie et primitiva Virtute secundum stirpis ratio nem designatura sit valotudinis assectionsm haud dubio,
in qua Sensus interni et externi, causa Vel cerebrum ipsum obsident vest aliund eficaci in stuporem percusSi fuerint , et, quemadmodum rem sibi fingebant Veteres, ipsum cerebrum, animi primarium instrumentum, e incondio quodam interno et fumo a fuligine indo ascen dente sopitum sit, Viribus quasi suffocatis fomes autem, undo caligines illae montis dissipentur, cogitandus foret non tamquam inflammatio extornis signis Vehementiam prodens, Sed gliscens quasi ignis sub cineribus latens, introΓSum exaeStuanS, extrinsecus parum manifestus. Sic
quidem animo conceptus τυφος ita disserat a causo licet species eiusdem dicatur a compluribus reCentiorum, ut τυφεσθαι- καιεσθαι, quod est cum flamma et aestu dissipato comburi. Nam in sincero caus externu ardor admodum conspicuus habebatur i. s. febris , SenSuum et menti facultates, Vel non, vel Iovior si tenuiore quasi fuligine minus constanter vitiatas, aeque excitatae Potius, ReStu Cum erebro communicato, quam deprBSSae tam-
28쪽
quam uliginis copia obruonis Morbi cstorio orat de CurSUS, flamma enim maioriam citius spascebat typhi
autem tardior aestu occulto, qu0m assiatus flammam et Cien non accedat, lentius pros0rponto. Idem hoc enSuacceptus non habuerit secessitat0m febris, quae Certe a gna ei non convenerit, neque etiam delirii corte ferocis, nam virtus cerebri sopita magis Vol imminuta iacet, quam PerVerSa. Quibuscum convenit GΛΕΕxus, dum τυ φώδης InterPTetatur: νεος, quod PMAVOnyx teSte, αφωνος καὶ πιθιος, mutus, stupefactus denotat. Ita quidem ex stirps vocis deduci possit, quamnam aegritudinem proprie ac in universum V. τυφος ignisi C- Verit; quaerendum autem iam est, quatenus Su RUCto rum de re medica cum primitiva, sic modo constituta Virtute conusniat, vel ab ea discedat. Et quamvis usus loquondi omninnis iamiam antiqui tu Verbum τυψω cum cognatis videatur recepi88e, quod
praeter alia fabulis docstur se Typhos antiquitus Compositis, quem apud Aegyptios otiam Graoci reperisse
voluerunt diu in numinum societatem relatum, CuiuSque HESIODUS iam mentions iniicit tamon τυψον ad aegri tudinem certam aliquam donotandam serius demum in Consuetudinem medicorum cessisse existimaverim, nequo Vero, ut hae praeripiam unquam egi egiam Su Cele britatem ess nactum. Quod iam in eo sumus, ut ex lectione ipsorum comprobare StudeamuS.
In illis autem, quae HIPPOCRATE magnu nobi re liquit observata et praecepta genuinis libris perscripta, nomen typhi vo typhodis febris frustra quaesitum est; quod mirum non videbitur, etiam si ponamus, Sum me dicorum iam tum illam vocem recepisse, considerantimorem immortalis viri, qui diligenti observatione natu
29쪽
ram prosecutu parvi habuerit, formas morborum distin guere multas, et nominum augere varietatem, ut de Vict. in acutis I init et Coinna GALEx. Cnidia Scholae me dicis hoc maxime Vilio Verteret, quod SymptomBtiam Sti diosa collectione abuterentur speCies nimis multas distin guentes, dignitatem Ver ipsorum negligentes. Verum
in iis, qui illius nomine spurii feruntur libri, paucis ali
ponendis paululum insistamus. Ac primum quidem L. Eiridem 1Ι. 8. . t. 5. ReCobsorvatio legitur praecedontibus , ut videtur, haud qua quam neCeSSitate adjuncta, ita ut a contextu cum illis si cum sequentibus soluta PQrspicitum habeat inisellectum Ου
ατρεμενη τυφωδης. In qua φλες antiquo loquendi more arte riam significat; nam VenaS, ut non pulsanteS, et arteriaS,
ut pulsantes, primus demum distinxit nΛx4son Λ Cous 349 a. h. MALE N. d. diagnos puls L. IVG c. 2.); ut suum dis ronti ut adminiculo in cognoscendis ot diiud
candis morbis SUS. Quem qui praeceSSerunt, ut HIPPO-cRΛΥΕ et discipuli, συ ιν et σφ υν dicebant Vehementem solummodo et Concitatam σφοδραν κίνησιν), ipsis oculis manifestam, non admota etiam manu, atque aegroti ipsius SenSu perCeptam VRSOrum pulsationem, quae tardiori
commotioni ατρεμεειν hic opponitur, ut GALExus bono animadvertit Simili modo βυθυμος et ιανικος, ω
30쪽
τυψωδει contraria dicuntur, nam quo Iro a GALE , I. c.)ἀ0ργητος Xplicatur, in libro autem quod animi mo
Porro huc respicit Id. do dignoso pulsib L. IV. o. 2.
γιιῶν διαφοραῖς ἀλοῦ α καὶ τα τ=i ethi γῆς ictai, καθάπερ οπο- κραταὶ επιχειρει uena Si interpretesm sequi licet, τυφω- ὁ : hoc loco se assectione dictum os omnino quidem a corporis societate non Ictne remota sed quae mamime circa animi temporiem conspicua sit huius senim frigiditatum et segnitiem indicat, respondentem corporis in doli sit Isot xii ι γ ς κρασεως), Xcitatu disicilom, o qua oles nix sit,' ut Io Esros vertit,' et ad indignationem sero lacossatur ut a vero prorsus diversa has indoles os ab iracunda dispositione, quae ex temperamento Calido pro sciscitur . cuiusque naturam statim ex ipso habitu cor Pori . ead se ratione, qua illius, cognoscor licsat Sio quid sin intellucta haec obsorvatio transitum id ias a PAre Videtur quae, circa sin in Miusdem libri Epidom. ColleCtBe, Popter molionem, quam de matura indiciis reddunt, set Gιογνονι υνικα in SCribuntur Altamon si quis ad coi poris assectum in exponendi illa inimadversions potius, quam ad animi indolem esse respiciendum exi Stimaverit, atque pulsu nota et furor is sint ilitudine coin
rit diathosin. cui ut opposita habeatur conditi τυφωδγης, equidsm non ita dissentiam, namque in tanta concinni late et roViloquentia. qua commentarii illi do popula