장음표시 사용
541쪽
τους δελφοis ἀποστεῖλαι παρεκάλεσε πέμψαντος δε τοῖς ἰδίοις ἐκέλευσεν πηνία αν ἴδωσι τον Ἀμνονα μέθ' παρειμένον καὶ κύρω, νευσαντος αυτοῖ φονεῖσαι
1 μηδένα φοβηθέντας l76 , ως δ' ἐποίησαν το προσταχθέν, ἔκπληξις καὶ ταραχη τους δελφους λαμβάνει, καὶ δείσαντες περὶ εαυτον ἐμπηδήσαντες τοις πποις
τω κτεῖνω δοκουντι γενομένης πικρότερον, συναρπαγεὶς ὐπο του πάθους ἴτε την αιτίαν ἀνέκρινεν, οἴτ ιλλο τι μαθεῖν, οἱον εἰκ0ς τηλικούτου προσηγγελμένου κα-
20 0 καὶ δι περβολην ἀπιστίαν ἔχοντος, περιέμεινεν, ἀλλα καταρρηξάμενος την σθητα καὶ ρίψας αὐτιν επὶ
την γην κειτο, πενθον τους υἱους παντας, καὶ τους
ἀποθανεῖν δεδηλωμένους καὶ τ0 ἀνηρηκότα I78 Gδε Σαμὰ τἀδελφοῖ αὐτο παις γωνάθης ἀνεῖναί τι της 25 λύπης παρεκάλει, καὶ περὶ με των ἁλλων μη πιστεύειν ως τεθνῆσιν οὐδε γαρ αἰτιαν εὐρίσκειν πολαμβάνειν), περὶ δ' υμνονος ἐξετάζειν ἔφη δεῖν Ἀ 0ς γαρ διὰ την Θαμάρας βριν ποτολμη σω τον βεσάλωμον την
ἀναίρεσιν την κείνου l79 , μεταξὐ δε κτύπος ita 30 πων καὶ θόρυβος προσιόντων τινον αυτοὐς ἐπέστρεψεν. 174 - 2 Reg. XIII 3.
542쪽
πον τον προς μητρός, δυναστευοντα της κεῖ χώρας, καὶ τρισὶν λοις τεσι παλ αυτω καταμένει. 181 του δε αυίδου προαίρεσιν χοντος επὶ τον 10υλν Ἀβεσάλωμ0ν πέμπειν, Ουκ επὶ τιμωρία κατελευσόμενον, αλλ' πως εἴη συ αυτω καὶ γαρ α της οργὴς υπ0 του χρόνου λελωφήκει), πρ0ς τουτο μὰλλον αυτον
γάρ 'se τη- ῆλικίαν Αδη προβεβηκος Ἀποίησεν αυτ i5 προσελθεῖν ram σχηματι πενθίμω ' παίδων επὶ της αγροικίας αυτη διενεχθέντων καὶ προς φιλονικίαν τρα-
πεντων, ουδενος του καταπα0σω δυναμένου παραφα νέντος ελεγεν π θατέρου ον τερον πληγέντα ἀποθανεῖν , 183 4ξίου τε, των συγγενον ἐπι 0ν ἀνἴρηκότα 20 Δρμηκότων καὶ ζητουντων αυτον ἀνελεῖν, χαρίσασθαι την σωτηρίαν αυτu του παιδ0ς καὶ μη τὰς ἐπιλοίπους της γηρωκ0μίας αυτὴν ελπίδας προσαφαιρεθῆναι τουτοδ αυτη κωλυσαντα του β0υλομένους ἀποκτεῖναι τονυιον αυτης παρεξειν ου γὰρ ἀφέξειν ἐκείνους ἄλλω 25 τινὶ της σπουδῆς η τω παρ' υτου φόβω. 84 , τουδε συγκατανευσαντος ἐς το γυναιον ἱκέτευσεν, υπο-
λαβδεν πάλιν πρ0 τ0ν βασιλέα χάρις μεν' ἐπεν ηδησο τη χρηστότητι κατοικτείραντος μου το γηρας καιτην παρὰ μικρ0ν παιδίαν, αλλ' να βέβαια τὰ παρὰ s0
543쪽
ἐκουσίως. 186 , συνίησι δ' ὁ βασιλευς υπόβλητον οὐσαν την σκῆψιν ἐξ 1ωάβου καὶ της τούτου σπουδῆς, και επειδη παρὰ της πρεσβύτιδος πυθύμενος ουτως ἔχον
io ἀληθες μαθε, προσκαλεσάμενος τον Δαβον πιτυχειν τε του προκειμενου κατὰ νουν φασκε και τον Ἀβεσάλωμον ἄγειν κέλευσεν ου γὰρ τι χαλεπος εχειν προς
αὐτόν, αλλ' δη την ὀργην καὶ τ0ν θυμ0ν ἀφεικεναι. 187 γ δ δε προσκυνησας τ0ν βασιλε καὶ τους λόγους io ἀσπασάμενος ξώρμησεν εις την Γεθ υραν παραυτικα, καὶ τ0ν Ἀβεσάλωμον παραλαβδεν κεν εις γεροσύλυμα. 188 προύπεμψε δ' εμπροσθεν ὁ βασιλευς πρ0 5τ0ν υἱιν ως κουσε παραγενύμενον, καὶ πρ0 εαυτονεκελευσε χωρεῖν Osπω γὰρ Ῥυτως Ἀχειν ἰστ ευθυς 20 δειν κατελθόντα καὶ δ μεν, τοOτ του πατρb κελευ- σαντος, ζεκλινε την ὁψιν αὐτο καὶ διετελει της παρὰτων ωκει Ἀν θεραπείας τυγχάνων, η 189 υκ επεβε- βλαπτο δ' ει τ κάλλ0ς υπύ τε της λύπης και τουμη τυγχάνειν της προσηκούσης επιμελείας υιa βασι ὸ λεως, αλλ ετ εξεῖχε καὶ διέπρεπε πάντων ω τ' i δεικαὶ τω μεγέθει του σώματος, καὶ τους εν π0λλη τρυφη διαιτωμενους περ εβαλλε τοσουτο μοι γ' ην τοβάθος της κύμης αυτ ως μολις αυτην μέραις ἀποκείρειν Oκτώ, σταθμὼν Ἀλκουσαν σίκλους διακοσίους 30 0υτοι δ' εἰσι πεντε μναῖ 19 γ διέτριψε μεντοι γ' 185 - 2 Reg. XIV 13.
544쪽
124 APXΑΙΟΛΟΓΙΑΣεν τοῖς γεροσολυμοι ἔτη δύο, τριον μεν ἀρρενων πατὴρ γενύμενος, μια δε θυγατρος την μ0ρφὴν ἀρίστης, ην ὁ Σολομονος υἱ0 βύαμος στερον λαμβάνει, καὶ γίνεται παιδίον αυτῆς Ἀβιας μοι α 91 πέμψας δ' ὁ Ἀβεσάλωμος πρ0ς γώαβον ἐδεῖ αὐτο τελέως
συγχωρήσs προ αυτον ἐλθόντι θεάσασθαί τε καὶ προσμειπεῖν. καταμελήσαντος ὁ Ἀωάβου, των Ἀδίων τινὰς ἀποστείλας την ὁμορουσαν αυτω χώραν επυρπόλησεν. δ δε το πραχθεν μαθων με πρ0 τον Ἀβεσάλωμον, ἐγκαλον ν αυτ και την αἰτίαν πυνθανόμενος. 192 δ δε ' στρατήγημα τουτ ἐπεν ηυρον ἀγαγεῖν σε προς ημῆς δυνάμενον ἀμελοοντα των ντολον, i ta μοι τ0ν πατέρα διαλλάξsi ἐποιούμην. καὶ δ δέομαι σου παρύντος ήμερῖσαρ μοι '0w γεγεννηκότα, Mi ἔγωγε idu οτέραν της φυγῆς κρίνω την κάθοδον, ἔτι του πα
καὶ την ἀνάγκην αυτου κατοικτείρας ἐμεσίτευσε προς τυν βασιλέα καὶ διαλεχθεις περὶ του παιδι ουτως αὐ ν δέως διατίθησιν ς ευθέως καλέσαι προ αυ- τύν. oυ δε ρίψαντος αυτ0- ἐπὶ τουδαφος και συγγνώμην αιτουμενου των μαρτημένων, ἀνίστησί τε καὶ τον γεγονότων ἀμνηστίαν παγγέλλεται.
9 194 V βεσάλωμος, τοιούτων αυτ τῖν παρὰ του πατρὶ, καὶ βασιλέως ἀποβάντων, ποHois με ita jπους εν ὀλίγω πάνυ χρόνω πολλὰ δ' οματα ἐκτήσατο, καὶ Oπλοφόροι περι αυτον σαν πεντήκοντα , 195 , καθ ἐκάστην δ' μέραν ὁρθριος πρ0ς τὰ βασίλεια παρεγίνετο, και τοῖς ἐπὶ τὰς κρίσεις κουσι καὶ ἐλατc0υμένοις πρ0ς δονὴν μιλον, ως παρὰ μη συμβ0έλους ἀγα-
545쪽
θοὐς εἶναι τω πατρὶ τάχ αυτον καὶ δίκως πται κότων περ την κρίσιν, ευνοιαν αυτ παρὰ πάντων κατεσκεύαζε, εγων αυτις αν, εἰ ταύτην εἰχε την
ἐξουσίαν, πολλην αυτοῖς Ἀβράβευε ευνομίαν. 196 5 τούτοις δημαγωγον τ πληθος, ως βεβαίαν χειν δητην παρὰ τον χλων ε οι νόμιζε, μετὰ δε την του πατρος αυτου καταλλογὴν τεττάρων τον δη διεληλυθότων, ἐδεῖτο προσελθων εις εβρονα συγχωρησαι πορευθέντι θυσίαν ἀποδουναι τω θεω φεύγων γὰρ 10 τουτο ευξασθαι του δε αυίδου την ἀξίωσιν φεντος πορεύεται, καὶ πολ0ς επισυνερρευσεν χλος, επι πολ- λοὐς αυτου διαπέμψαντος.
15 Ιεροσολύμων, ου εἰδότες με την επιχείρησιν, ως δ' ἐπὶ θυσίαν μετεσταλμενοι καὶ βασιλεἰς πο πάντων ἀποδείκνυται, τοῖτο γενέσθαι στρατηγήσας. 198 ως δ' ἀπηγγελη ταυτα αυίδἴ κα παρ' ελπίδας αυτ τὰ παρὰ του παιδος κούσθη, δείσας ἄμα καὶ της ἀσεβείας 20 και της τολμης αὐτον θαυμάσας, τι μηδε της επι τοις ημαρτημέν0ις συγγνώμης Ἀμνημόνευσεν, αλλ' 4κείνων πολ χείροσι καὶ παρανομωτεροις πεβάλετο, βασιλεία προτον μεν πω θεου Ῥυ δεδομενη χεύτερον δ' επὰφαιρέσει του γεγεννηκότος, Ἀγνω φεύγειν εις τὰ πε- 2 ραν του γορδάνου 199 και συγκαλεσας τον φίλων τοὐς επιτηδειοτάτους, καὶ περι της του παιδος ἀπο- νοια κοινολογησάμενος αυτοῖς, καὶ περὶ πάντων ἔπιτρέψας κριτὴ τω θεω καταλιπAν τὰ βασάλεια φυλάττειν δεκα παλλακίσιν, ἀπῆρεν εὐτον Ἱεροσολύμων, τουδ Rλλου πλήθους Ἀρ0θύμως πιυτή συνεξορμήσαντος 196 - 2 Reg. XV .
546쪽
Ἀβιάθαρον καὶ Σάδωκον τους αρχιερεας, συναπαίρειν αυτ διεγνωκότας, καὶ Λευίτας παντας μετὰ της κιβωτο μένειν ἔπεισεν ως του θεο καὶ μη μετακομιζομένης αυτης ρυσομένου 20l , ἐνετείλατο δ' καστα των γινομενων λάθρα διαγγέλλειν αυτω. πιστους δ'εσχε προ πάντα διακύνους παῖδας χιμὰν φεν Σα
συνεξώρμησεν αυτ βιασάμενος την του Acim δοχ1 os 10λησιν μένειν γαρ αυτον ἀνέπειθεν καὶ δια τοῖτο μὰλλον ευνους αυτω κατεφάνη 202 ἀναβαίνοντος δ' υτο δια os λαιῖνος ορους γυμνοῖς τοῖς ποσι καὶ πάντων συν αυτ δακρυόντων, ἀγγέλλεται καὶ ὁ Ῥχιτόφελος συνων ω Ἀβεσαλώμω καὶ τα τούτου φρο- 15νον. επετεινε δ' αυτω το λυπηρ0ν of ἀκουσθέν, καὶ τον θεον πεκαλεῖτο δεόμενος ἀπαλλοτριοσαι την Ἀβεσαλώμου διάνοιαν Ἀρος '0ν Ἀχιτόφελον Ἀδεδίει γαρ μη τἀναντία συμβουλευων πείσειεν αυτόν, ἀνηρων φρενήρης καὶ συνιδειν το λυσιτελες οξύτατος. 203 , 20
την πόλιν, καὶ μετὰ πολλον δακρύων, ως αν βασιλείας ἔκπεσών, ηυχετο τω θεω συνήντησε δ' .υτω φίλος ἀνηρ καὶ βέβαιος Abi es υνομα. 204 , τουτον ροντην εσθῆτα κατερρηγμένον καὶ την κεφαλὴν πιποδ0O 25 πλήρη καὶ θρηνοοντα τὴν μεταβολὴν παρηγόρει καὶ
547쪽
EBAOMII 127 τοσουτον φελήσειν αυτ συνερχόμενον σου παρ' εκείνω γενόμενον. καὶ δ μεν πεισθει τω Λαυίδηκαταλιπων αυτον κεν εἰς Ιεροσύλυμα, ἀφικνειται δ' εἰς αυτ με ου πολυ καὶ Ἀβεσάλωμος. 205 , λίγον δε τω σαυίδ ὶ προελθόντι Σιβας Ἀτου Μεμφιβόσθου δ0Θλος συνήντησεν, i προνοησύ- μενον ἀπεστάλκει των κτήσεων α δεδώρητο τω γωνά θου του Σαουλου παιδος Ῥίω, φετὶ ζευγους iνων καταπεφορτισμενων τοῖς Ἀπιτηδείοις. ἐξ ἰν ἐκέλευσει λαμβάνειν ων αυτός τε καὶ οἱ συν αυτ δέοιντο. 206 πυνθανομένου δε που καταλελοιπε τον Μεμφίβοσθον,εν Ἱεροσολυμοις λεγε, προσδοκοντα χειροτονηθήσεσθαι βασιλέα διὰ την πάρχουσαν ταραχήν, εἰς μνήμην νηυεργέτησεν αυτους Σαουλος. ἀγανακτήσας δ' πὶ τούτω, i πάνω σα τω Μεμφιβ0σθω παρεχώρησε Σιβὰ χαρί
ζεται πολυ γὰρ δικαιότερον αυτον κείνου ταυτ εχειν επεγνωκε.
γενομεν κατὰ Βαουρίν, τύπον ουτω καλουμενον, περ- ὸ χεται του Σαουλου συγγενὴς Σεμεεὶ μεν νομα, ψος ὁ Γηρῆ, καὶ λίθοις τ εβαλλεν αυτον καὶ κακηγύρει περιστάντων ε των φίλων καὶ σκεπόντων, τιμῆλλον ὁ Σεμεεὶ βλασφημον διετελει, μιαιφόνον καὶ πολλον ἀρχηγ0ν κακον ἀποκαλον. 208 , Ἀκέλευε δε β καὶ της γης ως εναγη καὶ πάρατον ἐξιέναι, καὶ τωθε χάριν μολύγει της βασιλείας αυτον ἀφελομενω καὶ διὰ παιδ0ς ἰδίου την περ ων μαρτεν εἰς τον εαυτου δεσπότην δίκην αυτιν εἰσπραξαμένω πάντων δ' π αυτον ρεθισμένων α οργῆς, καὶ μάλιστα Ἀβεσ-δ σαίου διαχρήσασθαι βουλομενου τ0ν Σεμεεί, Ῥαυίδης
548쪽
128 ΑΡXΑΙΟΛΟΓΙΑΣαυτον της ργης ἐπέσχε. 209 , μὴ τοῖς παρουσι κακοῖς ἐτέραν προσεξεργασώμεθα φησί καινοτέραν ἀφορ
υπ τούτου με ταοτα πάσχειν, που γε καὶ παιδις ἀσεβοῖς πεπείραμαι. αλλ' εσται τις ἴσως οικτος μῖνε του θεου, καὶ κρατήσομεν των χθρον τούτου θελήσαντος. 21 γ νυεν ουν την ὁδ0ν ου φροντίζων του Σεμεε παρὰ θάτερον μέρος του ρους διατρέχοντος 10 καὶ πολλὰ κακηγορουντος. παραγενόμενος δ' H 0νT0ρδάνην νελάμβανε τους ἰδίους ἐνταOθα κεκοπωμμένους.
21l , Ἀβεσαλώμου δε καὶ Ἀχιτοφέλου του συμβούλου παραγενομένων εις γεροσύλυμα συν παντι τω 15λαω, καὶ ὁ Λαυιμυ φίλος κε προ αὐτούς, καὶ προσκυνήσας αυτον συνηύχετο την βασιλείαν ις αιον καιτ0ν παντα παραμεῖναι χρόνον φήσαντος δ' κείνου πρ0ς αὐτόν, τί δη ποτε, φίλος εν τοις μάλιστα του πατρις αυτου γεγενημένος καὶ προς παντα πιστὼς 20 εἰναι δόξας ου συν αυτ νυν ἐστίν, αλλὰ καταλιπὼνεκεῖνον μεταβαίη προ αυτόν, δεξιο αποκρίνεται καὶ σωφρόνως η 212 ειπε γὰρ επεσθαι δεῖν τω θεω καὶ παντὶ τω πλήθει. τούτων ουν μετὰ σου, ὁ σποτα, γεγενημένων, εικύτως πομαι κἀγώ την γὰρ βασιλείαν 25 ελαβες παρὰ του θεου την αυτην μέντοι γε πίστιν καὶ υνοια ενδείξομαι, πιστευόμενος εἰναι φίλος, νοἶσθά με τω πατρί σου παρεσχημένον ἀγανακτεῖν δ'ουδεν προσηκε τοις -οOOσιν' ου γὰρ ι ἄλλην οἰκίαν
βασιλεία μεταβέβηκε, μεμένηκε δ' πὶ της αυτης, c
549쪽
καὶ καλέσας τον Ἀχιτόφελον συνεβουλεύετο αυτωτί δεῖ ποιεῖν. o δε παρηνεσε ταῖς του πατρb αυτον παλλακαις συνελθεῖν ε τούτου γαρ εἴσεσθαι τον λα0νελεγε πιστευσαντα ς διάλλακτά σοι τα προ αυτόν
ἐστι, καὶ μετὰ πολλῆς συστρατευσεσπα προθυμίας επὶ τον πατερα μέχρι γὰρ δευρο φανερὰν χθραν ἀναλαμβάνειν δεδιέναι, προσδοκοντας μὰς ὁμονοήσειν 214 10 πεισθεις δε τη συμβουλία κελεύει σκηνὴν αυτ πηξαι τους οἰκέτας επὶ του βασιλείου του πλήθους ὁροντος,
καὶ παρελθὼν συνέρχεται ταῖς του πατρος παλλακαῖς. ταυτα δ' γενετο κατὰ την Ναθάνα προφητείαν, ντω αυίδn σημαίνων την κ του παιδ0 εσομένην ἐπί- i5 θεσιν προυφήτευσε.
αυτε πο του Ἀχιτοφέλου. δεύτερον αυτον πιυμ βου- λευειν ξίου περὶ του πολέμου του προ τον πατ*α. μυρίους δ αυτον επιλεκτους αἰτήσαντος Ἀκείνου, καὶ τον πατέρα κτενεῖν αυτου καὶ τους συ αυτ σώους
ἀνάξειν υποσχομένου, καὶ βεβαίαν τότε την βασιλείανεσεσθαι φησαντος, αυίδου μηκέτι ζοντος, 216 ἀρεσθεὶς τη νομὶ μετακαλεῖται τον λουσὶ τον 1αυίδου φίλον ουτω γὰρ αυτον κεῖνος ἐκάλει , καὶ την Ἀχιμ β τοφέλου γνώμην αυτ δηλώσας τί καὶ αυτ δοκε περὶ αὐτῆς ἐπυνθάνετο. O δε συνιδδεν τι γενομένων νυχιτόφελος συνεβούλευσε κινδυνεύσει αυίδης συλλη φθεις ἀποθανεῖν, ἐναντίαν ἐπειρῆτο γνώμην εἰσφέρειν. 217, ου γὰρ αγνοεῖς' εἶπεν. Δ βασιλευ, την του
' πατρις καὶ την τον συνόντων αυτ ἀνδρείαν, τι καὶ 21 - 2 Reg. XVI 20.
550쪽
130 PXΑΙΟΛΟΓΙΑΣ πολλοὐ πολεμους πεπολέμηκε και πάντοτε κρατον των πολεμίων ἀπηλλακται νυν δ' εἰκος αυτον επὶ ρατοειδου μενεῖν στρατηγησαι γαρ κανώτατος καὶ προιδεῖν ἀπάτην επερχομενων πολεμίων. 218 Ἀλλα κατὰ την σπεραν ἀπολιπA τους δίου εις τινα των αυλώνων αυτον ἀποκρύψει η προς πετρα τινὶ λοχησει. συμβαλόντων δε των μετέρων οἱ μεν κείνου προς μικρον ποχωρήσουσιν αυτοι δε θαρρήσαντες ως του βασιλεως αυτοῖς εγγψ οντος ἀντιστησονται καὶ μεταρυτούτων μαχομενων ὁ πατηρ επιφανεις ξαίφνης τοι 10μεν εχ ψυχίαν προς οὐ κινδύνους παρασκευάσει, τοὐς δε σου καταπλήξεται. 219 , παράθου δη τοίνυν καὶ την ἐμην συμβουλίαν τω λογισμω, και ταυτ ἐπιγνοὐς ἄριστα την μεν Ἀχιτοφελου γνώμην παρωχ σω πέμψας δ' εις πῆσαν την χώραν των Ἐβραίων παράγγειλον 5αυτοῖς την επι τον Ἀτερα σου στρατείαν. καὶ παρα
λαβων αυτος την δύναμιν os πολέμου γίνου στρατηγός, και η πιστεέσΓ τοOτον τέρω 22 f νικήσειν γαρ προω0κα ραδίως αὐτόν, αν εν φανερω καταλάβἴς οντα με ολίγων αὐτις πολλὰς χων μυριάδας βουλο 20μένων την περὶ σε σπουδην ἐπιδείξασθαι καὶ προθυμμίαν. αν δ' ὁ πατηρ υτιν εις πολιορκι- περικλείσI, μηχανήμασι καὶ ρέγμασιν υπονύμοις καθαιρησομενεκείνην την πόλιν 22l , ταυτ ειπδεν ηὐδοκίμησε μῆλλον Ἀχιτοφέλου της γαρ κείνου γνώμης η τουτου 25 προυκρίθη παρ' Ἀβεσαλώμω θεος , τοι γ' ἐν ὁ τητουτου διανοία την το λουσὶ συμβουλίαν συστήσας ἀμείνου εἰναι δοκεῖν.
222 , σπεύσας δε προς τους αρχιερέα Σάδωκον καὶ Ἀβιάθαρον την τ' Ἀχιτοφέλου γνώμην ἐξειπδεν 30