장음표시 사용
51쪽
sollemniores sunt formae pili illos, eo rarius occurrant apud oratorem et vice versa eae minus taedium in prosa
oratione moveant, istae a poetarum nrt et norma exsulant.
Libentissime autem exametri clauduntur De trocli alea vel, id qu0 dimidia sere parte rarius sit, amphibraclitea nul quam sere V0ce quinquesyllaba aut quadrisyllaba paeanis III sernia insigni. Nam exempli gratia e quadringentis octo versibus, quos e0ntinet Catulli e LXIV, ducenti quadraginta quattuor cadunt in vocem trochaicam, centum viginti septem in amphibraehidam, tres in V0cem quadrisyllabam, totidem in quinquesyllabam, ita ut 60 . habeant catalexin
Aecedunt enim non pauci versus sp0ndiaZontes Alexandri-n0rum red0lentes imitati0nem, quorum numerus complet Septenos in centenis n optime e0ngruit, quod primi generis usitatissimi illius in poesi, apud Cicer0nem ne unum quidem
deprehenditur exemplum, alterius perpauca, Plura Xeusatione tamen plerumque n0 immunia duorum extremorum generum a poetarum usu aeque alienorum. Non conveniebant autem quinquesyllabae voces poetica hexametri lau-8ulae, quia quinquesyllabarum vocum in lingua latina onmino rara est species, quadrisyllabae autem n0 l0quor de dispondiacis propter consensum accentus metrici cum grammatico in hexametrorum catalexi legitimum in Versum Vix 0terant admitti, nisi eum vocem monosyllabam excipiebant sortiori
accentu grammatico insignem. Pentameter contra elegiacus, qui h0c l0e n0n inepte adiungitur, cum a poetis Catullo antiliuioribus neque multum nec sere nisi in disti this epi grammaticis epitaphiorum adhibitus esset, ne Ciceronis piidem temp0re admodum erat usitatus, et Catulliani penta- metri clausula satis l0ngo spatio distat ab arte et nitore, quibus Augusti demum tempore il0ruit. Sed ieet ab hac parte multo her0ie minus pentametri catillexis a clausula oratoria abhorruerit, Cicero ubi choriambo sententiam clausit artis ei0 haud contemnendo effecit ut ne similis quidem videretur esse haec clausula pentametri Xitui. Nam ut supra pag. 50 d0euimus, ch0riambum nunquam sere n0 antecedit tr0chaeus
vel p0ndeus vel reticus, id quod in pentametri altera seri
De trochaeo - evitando ristotelis verba Cieeronem salso ita aecepisse quasi ad tribrachum UUM , quem ipse ubique trochaeum Vocat, pertinerent, cum ex ipsius Verbis
e. 57 93 tum ex ea re maxime apparet, qu0d paulo iusta ineunte k 94, ubi philosophi 0ctrinam e0mprehendit
verbis iambus enim et dactylus is rerSum cadunt mainime ... paean autem minimo δι aptu ad rei Sum trochaeum M. M
silentio praeterit. Videtur autem ipsum illud κορδaMκ 0τερον, qu0 0mine AriSt0tele trochaeum insignit III 8 o ε
ronen in illum errorem induxisse; nam trochaeum M - , cuius brevitas dignitatem non haberet g 193 , multo magis illo nomine dignum esse Tullius n0n potuit non opinari quam choreum --ὶ quem pedem Iteratum praeclare cadere et uinum δε secutam δiam nazimo c. 63 l3 2l2 in clausulis haud ignoraret. Itaque quoniam Stagiritae auctoritas adoratorem nostrum n0 iam Valebat, nihil obstabat, quin toto animo dichoreum amplecteretur sine exemplo inprimis lueM0l0nis Rh0diensis d0etrina commendatum. Cui rhetori praeter ceter0 tum temporis excellenti cum iam ante primam causam publieam pro Roscio Amerino dietam Romae in urbe operam dedisset cf. Brut. c. 904 3l2 , paulo p08 in Graeciam et Asiam studi0rum causa pr0fectus cum apud Demetrium Syrum, reterem et non ignobilem dicendi magistrum Brut. c. 9 β 315. 3l6 Athenis, in Asia apud summos oratores es. b. exerceri s0lebat, tum Rhodi ad eundem illum quem Romae cognoverat magistrum sese applicavit. Tantum autem ruetum ex illa consuetudine es pereepisse ip8 pr0stetur cf. b. , ut biennio poε non modo Xercitatior Sed prope mutatus Romam redierit. Atque quod inde ab rati0ne pro Roscio Amerin habita ditrochaeorum e0pia elerrime crescit, uni tribuo Moloni, cuius doctrina etiam disp0ndeorum et choriamb0rum usum in prima et altera orati0nibus vigentem artioribus finibus videtur OereuiSSe.
52쪽
Praeter uet0ritatem rhetoriani graecori in alia res in chiusulis eligendis evitandisve sunt iiii tonienti esse et necessario debebat et re vera ita suit ut Ciceronis cum praecepta tum usus in scribendo observatus ipsius Aristotelis doctrinae e parte adversari cogerentur die irae tentus itini vim et rationem Et ea quidem est linguae itinae natura et indoles, ut et in singulis vostibus et in lono ire vocum
ambitu deseendat magis et e0nsidat, quam ascendat et X- Surgat. Nam cum extremam vocum syli ibam aceentu seriri vetet linguae natura ne in ieriodi quidem sive membri extrema Syllaba accentus acutior p0situs esse potest nisi eum extrema est monosyllaba Vidimus autem p. 40-42 voees monosyllabas praeter eiusmodi formas Verbi esse, quae ii uidem formae sieubi per aphaeresin cum antecedente verbo iugari nequeunt, certe tam arte cum eo cohaerent, ut nullsis sibi indident exeusatam licentiam, uti in poesi ita in artisetosa Ciceronis oratione esse rarissimas. Atilii fluod ex viginti tribus illis omnium rationum nostrarum clausulis mons Syllabas voces non sine consilio ut ibi videbatur oratoris extremo l0eo exhibentibus adeo duodeviginti interrogationis signis notatae Sunt adeo non casu tribuendum est, ut elata extremi monosyli ibi is unice convenire videatur naturae characterique interrogativae sententiae. Disylliaba autem voces paenultimam accentu insigniunt quae ubi longa est, optime, ubi brevi8. eius cadunt minusque aptae sunt hiusulis. Iambleae igitur voces extremae merito a Cicerone diligenter vitantur et inde recte illud explieatur quod clausula docti minea ψ-- - , quam q/ιoris loco aptam esse Cicero contendit, in ipsa optima peri0d l0nge inferior est numero periodi
extremae qua luam hanc unicam huius rei causam esse ne
ipse quidem credo. Iri8ylhabae voces, quae paenultimam
longam habent, et propter hoc ipsum et pr0pter accentum, quo longa paenultima semper insignis est, optime considunt aptissimae lue sunt clausulis. Ac ne brevem quidem paenultimam eum trisylllaba Vox exhibet, aliena est a clausulis, dummodo tertio a ne loco l0ngam habeat quae cum utique aecentu ornata sit, esset ut illae v0ees descendant. Memoria tamen dignum est, in creticis verbis pronuntiandis vostem humanam lmstquam a longa illa aeutiore aecentu ornata ad paenultimam brevem descenderit, in ultima longa paulum rursus efferri et elevari. Atque eum dactylieas quoque Voces sententias claudentes pro retieis aecipi et patiatur dubia extremae syllabae mensura et Tullius ipse iubeat, equidem nullus
dubito, quin tale V0ces non secus atque omnes paenultimam brevem habente ad ascendentium genus orator noster rettulerit, qu0d universum genus Verb0rum ad clausulas componendas minus probatum esse illi saepius monuimus. Conclusimus enim hoc cum X ea re, qu0 capita et para graphiclausulis ascendentibus minus saepe finiuntur es. p. 56 et tab Λ in optima conseribendarum orationum periodo, tum inde quod in eadem periodo summae clauSularum Scendentium numeris descendentium maxime Superantur cf. p. 7,Sq.
et ab . l. Qu0d si tenebis et cretiea Voces et omne paenultimam brevem habentes pro ascendentibus suisse Ciceroni, iam intelleges tui sat ut, cum in lingua latina et tia sere omnium vocabulorum pars 98 300 habeant paenultimam longam accentu praeditam' , in clausulis Ciceronianis vice versa paulo minus duabus panibus paenultimam exhibeant
bingam, paulo litus una brevem j. Supersunt ex trisyllabis v0ces et paenultimam et antepaenultimam brevem exhibentes, quae V0ces, tuamquam ipsae quoque antepaenultimam acuunt, tamen quia brevis est male cadunt L0co extrem autem tale voces n0nnisi in paeane
53쪽
primo et quarto apparent de quibus videas, quae pag. 498 l.
Aptii res igitur sunt clausulis ex disyllabis:
Nihil mutatur in hae re, si quarta vel piinta syllaba in eadem Voce praecedit, quoniam aestentus ultra tertiam a sue syllabam n in regrediens aut in paenultima l0nga aut in ante paenultima consistit, si paenultima brevis est. Atque etiam in hac parte accentus utique cum l0ngis syllabis vel paenultimis vel antepaenultimis ita quasi cognatus est, ut optime cadant, ab uno si discesseris choriambo et paeane quarto. En habes praecipuam causam cur hic numerus -- vel ψ - , quamVis aptus videretur clauSulae graecae, quia lingua graeea saepissime in extremis syllabis intendit v0cem accentu vel acuto vel ex0, a clausula latina reieetus sit. Haec sumetant de aestentu nam quo modo in toto quasi orbe l0ngioreque clausularum decursu, Xtrema VOX cum est disyllaba aut trisyllaba aut quadrisyllaba, accentuum ratio conveniat eum poetica, cap. III inde a pag. 42 , ubi de clausularum ratione metrica accurate expositum est, inperiustrandis singulis clausularum generibus uniluam non monui et ex parte in utraque tabula A et B lineamentis aliisque metric0rum notis uncinis inelusis iudieari, unde facillimo negotio rem licet colligas Maxime autem in tota re primo quasi aspectu litane perspicienda te adiuvabit instituta nostra ab initio ratio, secundum quam Verborum incisi0nibus undamenti loco positis pro extremarum Vocum syllabis clausulas omnes in quattuor classes discripsimus. Iam clausularum ratione perspecta e0gnitoque usu restat ut ad horat0ris caput LXIV redeuntes
Ciceroni quae Xstant de clausularuni pedibus praecepta
Incipiendum autem est a dichoreo, de quo agitur . 63
213 dichoreus ---- non est ille quidem sua sponteritiosus in clausulis sed in orationis numero nihil est tum ritiosum, quam i semper Stridem. His verbis earpit et vituperat usum Asianorum Vitiosum, qui oratores neglecta arietatis suavitate clausulam ditroeliat cana nimio amore amplexi videntur esse, si quid c0ncludi p0test ex iis quae proxime antecedunt e quibus modis scit. ambitus laudendi unum est secuta Asia maxime, quibus addas locum cap. 69 β 23 obvium apud eos Hieroclem scit et Meneclem Asiati s rarietas non erat, quod omnia fere OnchHebantur uno modo. Atque ipse Tullius varia quidem clausularum genera adhibet, sed eodem illo ditrochae praeceteris adeo delectatur, ut in optimae ilistus peri0di orationibus forma eius luadrisyllaba - - ----ψὶ SN eum ceteris formis coniuncta 30 . conseiat. Cudit autem pere se ipse ille praeclare nam bis descendit a longa ad brevem, et paenultima syllaba Semper, quarta a sine plerumque aestentu insignis est. Qu0 quidem sua 890nte apparet in formis quae sunt et i , ψ ψ, in ea autem quae restat ψ eo non raro esse supra p. 4 vidimus ieeronis artiseio, ut quarto illi a ne l0co assignaret mon08yllabum accentu ut par St elatum. cap. 4 l Et creticus ---j, qui est e longa et breri et longa, et ius aequalis paean, qui patio par est, syllaba longior , quam commodisSime putatur in Solutam oratio=ιem illigari. Omnino in solutam orationem illigari 088 cum paeanem
tum creticum nemo negat, nam incidere Omne numer0 morationem Orat. Q 89 et miles in oratione δε quasi per--Xtos et confusos pedes 195 Cicero ipse contendit Sed
54쪽
aliud esse universum periodorum cursum, aliud clausulam, de qua iam agitur, saepius monuimu8.
Et reticum quidem , quam tuam probetur g si clausulis et aptius videatur laudere paeane β 2lS , tamen non
ita magnam auctoritatem consecutum esse inragra pii proXime antecedente monuimus et ideo consecutum non esse comprobavimus, qu0d ieeroni fuerit ex ascendentium genere clausulae latinae minus conVeniente. Paeanem autem eum propter iteratas syllaba breves tum propter malam aestentus condicionem ita lausulae latinae aptum non esse ieero aurium iudieio ut videtur reet duetus ip8 Sensit, ut quamvis liunc numerum, morigerans Aristotelis summae auctoritati, in universum orationi numerosae Ommendaverit es k 94: 96 , tamen ubi de elausulis agitur cautis verbis utatur es. β 2l4 2l5 2l8 . Hae res fuse
explicata es p. 858qq. Atque verbis convenit usus nam paean primus seu choriambus quadrisyllaba voce sormatus - exceptis duabus primis orationibus paulo plus semellegitur in entenis eiusdem formae paean quartus -- - , p0stquam in duabus primis orationibus raro ecurrit plane evanescit Paulo mutata ratio inter paeanis primi et quarti sormas tribrachi ea vel anapaestica v iee praecedente longa
- , -- vel brevi ψ ψ-- formatas intercedit es ab H , qua tamen reverane Cicer pro paeanibus aedipi voluerit iure pag. 49 sq. mihi videor dubitasse. Duplicem igitur Cieer paeanem esse vult k2l5l num
aut e longa est et tribus renib/ιδ qtι numer m in prinio riget, iacet in Xtremo, aut e totidem brembus et onya, in quem optime cadere cenSent reteres ego ιon plane reicio, sed alios
Sequitur presse Aristotelis rhet. III 8 de paeane bipartit praecepta, excelit 3 quod linguae latinae naturae et aedentibus obsecutus paean IV claudenti praesert alios pedes. Ac ne vi luisse quidem se aliud nisi Stagiritae iraecepta repetere eiusdem capitis l0eo paulo inseri iri ipse haud obseure indicat l8 Q re etiam paeuitem qui dixit Aristoteles aptiorem, in quo esNe longa postrema. radit parum quoniam =nilia
a rem 3t, 08trema quam longa sit. De hae enim re supra Cicero non debuit tacere. Ceterum ne Arist0telis quidem de paeane praecepta ex ipsius oratorum consuetudinis observatione prosecta esse, Supra nonnullarum orationum exemplis comprobavimus es pag. 6 nam nec tam requenter occurrit paean apud I80eratem et Demosthenem, quam pro laude eius exspectes, nec paean primus ne dicam unice sed ne plerumque quidem X0rdiis, clausulis paean quartus reservatur es. ib. . Immo paeanicum numerum orationi solutae aptissimum
esse phil080phie sine dubio ratiocinatione inde Aristoteles essedit, quod carmina ex eo nulla sere componerentur et quod genus emuiplex medium teneret locum inter genus aequale et genus duplex, quorii prius grandius alterum vehementius et laseivius ingrederetur, quam pr08amirationem deceret. - 2l No spondeus quidem funditus est repudiandus, etsi quod est e longis duabus hebetior videtur et tardior habet
tamen stabilem quondam et mn evertem dignitatis gradum, in incisionibus ero multo magis et in membris paucitatem enim pedum gravitato et tarditato compenδat.
His verbis singularem pedem spondiacum non respici lue clarius est neque indiget memoratione: nam adeo n0n repudiatur p0ndeus in clausulis, ut paene duas omnium partes claudat verbum a l0nga paenultima in longam vel brevem, qu0d idem est Ciceroni, cadens At in spondeum iteratum seu dispondeum illa omnia optime eadunt, quare recte Cicero statim adiungit: od hos cum in clausulis
pede nomi=ιο, ιon loquor de λὶ pede Xtremo, adiungo quod minimum sit prooeimum uperiorem, saepe etiam tertium. Dispondeus igitur hebetior et tardior, sed propter id ipsum gravitate quadam et dignitate non immuni videtur esse. Quamquam qui in membris et incisi0nibus maiorem dignitatem habeat dispondeus quam in peri0d0rum clausulis, equidem
n0n 88equor, quamvis recte ideo min0ribus membris e0mmendetur, qu0 gravitate sua paucitatem pedum, e quibus membra constant, aliquatenus e0mpen8et. Immo Vero propterea
Cicero haud scio an dispondeum min0ribus membri praecipue vindicaverit, quia sese illum umerum, quippe quem
55쪽
ad pei0res res erret, ut pei0res omnes membris minoribiis concludendis . . sed inseriori, assignasse in orationibus conscribendis haud ignoraverit. Revera autem Ciceroni Mo-l0nis praecipue Rh0diensis disciplina instruet dispondeum
minus probatum esse d0eet tabula. Nam cum dispondeus, si Summa spectas omnium eius formarum -- --;- -; j, in Quinetiana desties quater, in secunda oratione undecies legatur in centenis, iam in proxima orati0ne, quae habita est pro Caecilio, non multo plus septies in ipsius Optimae peri0di rationibus vix plus quin piles ecurrit in centenis. Itaque et pr0babile est dispondeum in membris et incisi0nibus praecipue adhiberi vel potius admitti, et verba Ciceronis ex ipsius usu prosecta esse demonstrat quaevis oratio. In Verr. V exempli gratia quadraginta insunt dispondei e quibus tredecim laudunt t0tas peri0dos, viginti septem membramin0ri interpuncti0nis signis ab edit0ribus notata in Catil. IIbi t0tae peri0di, quater membra pro est du0decies periodi, vicies octies membra dispondeo concluduntur, ut plus dum
partes videas apparere in membris. Iam Cicero transiens ad ceteras pedum compositiones
si perit k l7 Ne iambus quidem, qui est e brevi et longa
U-ὶ aut par choreo, qui habet tres breves trochaeus - - ,δed spatio par non syllabis, aut etiam ductylus, qui est e longa
et duabus rectibus si rat proXimu a Oδtremo parum volubiliter pervenit ad ertremum, si est intremus choreu aut monileu - nunquam eritim interest uter sit eorum in pede
Tria igitur Tullius hoc loco prop0nit clausularum genera propter volubilitatem oratoris animo obversatur disponde tarditas apta sententiis e0ncludendis, fluoriam primum repraesentat iambus sequente trochaeo vel spondeo ψ-- l, quibus cum praecedit syllaba longa sit clausula illa Hipponactea magn0pere a Cicerone adamata. Nam in ipsa optinia parte orati0num a n0bis electitrum, in qual0nge summa floret auet0ritate, plus Vicies septies deprehenditur in centenis clausulis
alterum sit ex tribraeli sequente troelia eo vel spondeo , - - j, quae clausula in priore cursu perquam volubilis suaviter descendit in tosteri0re, quamobrem merito Tullius ea non medi0criter gavisus est in dicendo. Adhuc igitur Ciceronis praecepta usu conscinantur Sed quae tertio l0co prop0nitur constans ex dactylo et trochaeo vel spondeo -- - J, 8 clausula heroica, quam cum Tullius pr0bat, ipsius et pri0ribus praeceptis. es inprimis Q 94, eui addas β 9l. 92 et usui in distendo observato adve
satur Docuimus enim saepius primas tantum tempore orati0nes et 08trema exceptis paucissimi gravi0ribus n0nnullas exhibere elausulas heroidas in minoribus membris obvias, cum optima aetatis orationes vix uno huius clausulae artisetosissimi 0etiei generis similitudinem prae se serentis exemplo foedatae sint. Itaque in hoc te salsus est Cicero et itai luidem, ut uni tres illo pedes iambum, tribraelium dactylum volubilitate pariter sere insignes comprehendens ad
iungeret extremum choreum vel spondeum , singula minus attendens ne cogitaret quidem de elausula her0ie alia de causa abicienda. Coniectura autem hune loeum emendari ne pie opus S pr0pter haec quae modo dixi, et vetant ea quae
statim sequuntur ij sed eidem hi res pede malo concludunt, si quis eorum in Xtremo locatus St, nisi cum pro retico postremus 3 dactylus nihil enim inforest, tylus sit XDemud an creti S, quia postrema syllaba longa an brevis P, no in rorsu quidem refert.
Ita legitur l0eus apud a serum, Ialinium alios e codi-
Eosdem igitur tres pedes iambum, tribrachum, aetylum , quibus in ede paenultima coll0eatis coneludente h0reo vel sp0nde - aptam consermari clausulam modo Xp0
i Quamquam anapaestus, de quo uno, si quid video, in actyli locum substituendo cogitare possis, praesertim cum ille es etiam antidactvliis a metricis quibusdam vocetur Sehol. B in Hephaest.
56쪽
suit, extreino loco uiale Se habere contendit, mi ilui biisnain, quaeres, pedibus antecedentibus, cuni unus e clausulani non e0nsciat Isilent, subaudio, qui ei luente cliore i haud purum volubiliter terveniant ad extroni uin naui idein cunieliore instar etiain extruitio l0co 0lloeantur, clausulani vitio sum aciunt propter nimiani volutillitatem. Sic itur hunc locunt interpretor Male concludunt
Quae omnia Ciceronis usu egregie confirmari et probari demonstrat tabula j excolit illi id sormae η --l--Ytam pauca occurrebant exempla, ut lausulae aequali ea inseri praestare videretur. Per se autem haec sorma vitiosa n0n videtur esse. Quod si probe tenes, hoc loco agide solis tribus illis pedibus iambo, trili raelio dactylo eosdem extrem08 antecedentibus, ne inepte quidem diei apparet da etylum male concludere. lui, cum ultima anceps sit, Ciceroni ubique pro retico accipi possit a clausulis minime alieno. Nam creticus ua quidem p0nte alitus est clausulis, sed praecedente iambo ,--l- - , non l0quor de cretie vel dilambie vocabulo praecedente, de qua re videas pag. 46 et tribraeli et dactylo raro ccurrit apud Ciceronem. 0ellerus autem, cum illud in dubio non attenderet, non immerito tantas ineptias in illo l0eo inesse censebat, ut odistibus invitis ex eptemve v0eabula inculcans n0n dullitaret totum si immutare δed iidein i re pedes mulo concludunt,
δι qui eorum in prorim ab Xtremo locatu rat, nisi um pro choreo aut pondeo creticu postremu est ei ac dilus. Qua
emendatione cum ineptias, quae mihi quidem nullae sunt,
i Clausula l) - - ut taceam de duabus primis orationibuslaliquanto plus semel quidem deprehenditur in centenis, attamen tri brachum extremo loco male poni etiam alio loco Cicero e TQ 194ὶ
remoVere conaretur, Vereor ne intulerit. Nam ut omittam inepte diei iudem malo concludoro, qui in proximo ab Xtremo locatu Sit, pro malo ad Giromum perronis vel similibus locuti inibus, ne id quidem intellego, qui contendi possit tres illos
pedes v0lubiliter liervenire ad extremum, si sit extremus trochaeus, i. e. re illo pedes se luente trochaeo bona conficere clausulas, et eosdem pedes eadem ede loeat08 male c0neludere, nisi cum pro h 0re illo qui supra bene claudere diceretur creticus it extremus. Ergo vir ille d0ctus eum eri itob0 numer 80la c0mpr0bet clausula quae sunt quae si sit Cicer0nis pini0, merit mireris, qu0d tot verba saeta de elausulis, quarum nullam requenter adhibuit , condemnat usitatissimas -- et ... -- quo nihil puto esse perversius Abiciendam igitur esse cense Goelleri emendationem et retinendam eam loci interpretationem quam supra institui. Unum m0nendum est, quod etiam Quintilian loeus nisi cum pro retico poεtromu ouet dactylus anteleutos suisse videtur eum scriberet inst. r. IX 4, 304 cludet et dactyluδ, nisi eum obserratio ultima cretimum facit. Quod eo est verisimilius quia Fabium ceteroqui ulli de ultimae mensura ancipiti sententiae adversari supra monuimus. Iam Xaminato loco gravissimo de reliquis vix habeo quae adicienda esse videantur. 0nendum tamen est ullium cum pergat 2l Quare etiam paeana qui diris aptiorem , in quo eδδet longa poStrema, vidit parum, quoniam nihil ad rem est, P06trema quam longa is, quamquam verba eius de dubia extremae syllabae mensura ipsius usu e0nfirmari . 5 sqq. susius demonstravimus leviter adversari 0eo qui legitur kl 94: trochaeus UM eo vitiosus in oratione, i ponatureaeuomuδ, quod orba melius in yllaba longiore cadunt. ib. Gl8 Iam paean quod plures habeat yllaba quam
Quam opini0nem, qua paeane numerus esse dicitur n0npes, ipsum Ciceronem non 88 amplexum et verisimile est
57쪽
es cap. 6 init . et compr0batur loco uiliti linii inst. r. IX , 79: q/ιidem Ciceronem sequar in pedum nominibus c0nstituendis ... eaecepto imit pes mihi tre Syllaba non
ib. k l8 est quidem , ut inter omne conStat antiquoS, Aristotelem Theophrauetum Theodectem Ephorum, unus aptissimus orationi et ori λιli et modiae putant illi etiam cadenti, quo loco mihi videtur aptior cretio S. Ab extrema igitur sententia ut alibi ita h0 loco ieero Sedulo Suoque iure, ut saepius vidimus, prohibet paeanetii nec non usu exsequitur, quamvis uniVersam rationem neonico numero velit temperari es pag. 5sq. . Qu0d luatenus in ipsis orationibus secutus sit, nondum St Xaminatum, memini tamen in exordiis certe, nam in mediis periodis res difficillima est ad cognoscendum dum rationes Ciceronianas attente lierlego, admodum pauca me delirehendere
paeani Seu primi seu luarti exempla. Additamentum illud rei media non apertis quidem verbis, sed deuiti Aristotelis loco c. I contineri probavimus p. 86 sq. Additur in
ib. 218 Docimius autem, e quinque byllabis, brevi, duabu longis, brevi, longa, ut ob hoc mico teno36, quoris loco aptus est, dum Semel ponatur iteratus aut continuatus numerum apertum et nimis insignem facit.
Tullium eum p0tissimum habuisse d0chmium, qui c0m-p0situs esset ex bacchio et iambo ψ-- -ὶ demonstrare conati sumus p. 45sq. Singularem autem hunc numerum sibi vindicare locum ita ut, cum in duabus prioribus periodis aeque raro ccurrat, in postrema demum maiorem consequatur auctoritatem, monuimus p. 3. Legitur enim in extremarum orationum centenis sere quinquies, pro Deiotaro adeo novies, ut Ciceronis de hac quoque elausula praecepta dicendi usu videas comprobari.