장음표시 사용
4쪽
PRIL080PH0RUM ORDINE UNIVERSITATIS LIPSI ENSIS
5쪽
6쪽
odice illo Parisino nuper a viris doctis, qui insigniter de Ciceronis orationibus restituendis moriti sunt, diligentissime excusso postquam Wolfius, advigii verbis ut utar, Gruterianas sordes exagitare maluit tamquam declamatoris ineptias quam adhibitis, quae parata erant, aliisque provisis codicum subsidiis in emendata scriptura certum ponere fundamentum, aliquam multis illas quattuor post reditum quae dicuntur rationes mendis esse naevulisque repurgatas est quod nobis gratulemur. Conticuit emi obmutuitque illud eas vel carpendi mulodico dente vel a Ciceron abiudicandi studium acerrimum. Neque tamen poterit, qui alteram, qua populo gratias egit, orationem paulo porcensuerit accuratius ullo modo gravissumus, quibus etiamnunc ea laborat, difficultates vel dissimulare silentio vel monstratas a Wolfio infitiari, cum praesentim parum luminis codex Parisinus, quamvis bonus in emendandis tribus aliis, huius oratiunculae attulerit tenebris. In ea igitur viros doctos nunc esse sententia apparet, ut primam illam quidem ad senatum, tertiam ad pontifices de domo, quartam de haruspicum responso habitam orationem satis argumentis esse confirmatam censeant, sed alteram ad Quirites aut prorsus abiudicent a Cicerone aut certam expromere sententiam Vereantur aut cunctantiores cautioresque Ciceronis eam esse profiteantur.
Repetenti autet mihi illam quaestionem implicatam semper, interdum minutam illud concessum iri et scio et spero, non tam genus omino dicendi in suspicionem vocari verborumque copiam quae cum ad verbum paene ex oratione priore deprompta videatur, aut, ut in gratiarum actionibus, minus habet ostensionis aut non certo potest argumento iudicari subditicia), quam rerum, rerum, inquam, quae Ciceronia reditu agebantur, rationem investigandam subtilissime et accuratissime explicandum. Hoc emi in genere resident scrupuli nec ii tenuissimi, quos
7쪽
iniueisso nobis plurimos Wolfium quo ingonii uorit acumine constat, quo evellere aut praeiudicatu opinione noluit aut id quod equidem sentio, non potuit perversa via atque ration Ρrogressus. Errasse autem Olfius eo mihi maxime videtur, quod neglegens Omnium optimum fundamentum disputationis, Cicoronis ot Cassii Dionis locos eos, quibus illius reditus do- scribitur, quibusque solis, num omni gratias Cicero ullas apud
Quirites quove die et quo loco egerit, potuit intellegi, perstrinxit potius atque attigit, quam diligotitius tractavit; ubili orae paene singulae, ne aliud ex alio peccaret, considerate distinguendae erant, prorsus reliquit in iudicatum, quid singulis notum esset diebus. Pruve igitur no in illius vestigiis insistamus, quantum ex illis locis ratiocinando liceat assequi, quasi aurificis statera uiato omnia nobis erit examinandum. Quae eunt ii sint, in ipso limine commentationi epistolarum illum locunt Cie ad Att. IV. I, 5, . in primis videamus necesse est quem ad modum Diserpretemur. Facit autem
Atileum de reditu Cicero certiorsem v0rbis his: is Cum enissem ad portam Capenam, gradus temploret in ab insim plebe complati erant, a qua plausu maXimo cum esSet mihi gratulatio signiscata, similis et frequentia et plausus metisque ad GFitolium celebrarit, in foroque et in ipso Mntolio miranda tutitudo fuit postridie in senatu, qui fuit dies Nonarum Septemtr. Senatui gratias egimus eo biduo cum esset annonae Summa caritas et homines ad theatrum primo, deinde ad senatum concurrisscnt, impulsu Clodii mea opera rum ti inopia si esse clamarent, cum per eos dies senatus de annona haberetur et ad eius procurationem sermone non Solum plebis vreum etiam bonorum Pompeius ocaretur idque ipse cuperet multitudoque a me nominatim, ut id decem rem, postidaret, fecie accurate Sententiam diri Cum abessent consiliares, fiod tuto se negarent posse sententiam dicere praeter Messaliam et Alranium, tactum est senatus consultum in meam sententiam, lcum Pompeio steretur, tu eam rem SuSediere leaeque ferretur. Quos Notus consulto recitato continuo more hoc insulso et novo plausum meo nomine recitando dedisset, habui contionem, omneSwayiStratris Praes te praeter num praetorem et duos tribunos si dedomunt. Ustridie senatus frequeNS. Diqitia i Corale
8쪽
- Insident auten nonnullae huic loco quasi Offensae quaedam, quas nisi removerimus, satis nobis certo incedere gradu vix licebit. Atque hoc parvulum ne reticeamus, dissentiunt viri docti inter sese, utrum verba cum abessent praetor Messallam et Afranium, cum ei quae antecedunt enuntiatis an cum eis conectenda sint, quae sequuntur. Illud probant osmannus, Frey, esenbergius, O praeferunt Baiterus atque Bootius, qui quidem, quia plus intersit narrare SCtum factum esse, cum abessent consulares quam illis absentibus se sententiam dixisse, ita distinguendum esse censuit p. 159 Ausg. d. Briefe) dixi. Cum abessent Afranium, factum est etq. s. Ac prorsus assentior. Mirum uim quav- tum illud haberet offensionis, si Cicero, postquam Omne iam Supra enumeravit causas, quibus ut sententiam diceret commotus sit, novam eamque noxspectatam subito ad extremum' - assurret. Sin voluisset dicere sese dixisse ipsum, quia non dixissent consulares, tale quid postularemus ego dixi, cum abessent consulares. Quamobrem alter Bootiique sequor
iudicium verba illa cum abessent-Αfranium eum enuntiat subsequenti coniungentium, videturque coneXus Sententiarum aut esse hic cum abessent consulares, Senatu consultum factum est in mesam sententiam, aut id quod equidem sentio, ita res Si explicauda cum abessent consulares, nihil docretum est aliud nisi ut cum Pomprio ageretur nos: Vege de Abwesentiet de Consulare ham nur de suorJuu- fige Senatsbeschius guratando das mansertiandiunge mitPomprius inleite. Aliquid decretum est, ut tumultuantium hominum animi sedarentur ceterorum ut senatorum illa dore exspectari possent sententiae, nihil est decretum certi. Postridie, quo die senatus frequens, lex est conscripta singillatimque omnia constituta atque designata. Nova nunc exsistit eaque subdifficilis quaestio quae est de verbis senatus consulto recitato continuo Codex autem Mediceus prima manu praebet hoc senatus consulto
cum esset annonae carit cum Pompeius cuperet, cum multitudo postularet. cum ubessent consulares.
9쪽
- recitato continuo more, quod quid sibi velit, utique nescitur omittit igitur continuo additque cum altera Modice codicis manus. Itemque nos quoque illud continuo
causae obstant gravissumae quominus retineamus. Quorsum
id fandom pertinoi 2 Etenim ius ita conectis contino habui contionem, supervacaneum Cicero hoc videtur attulisse propterea, quod, si habuit contionem habuit, id quod aliter omnino fieri non potuit, statim post senatus consultum recitatum sive continuo cum scribis ot intellegis idem esso atque cum primum, simul ac neque munus friget oratio et indicativum perfeci continuo cum dederunt postularim; sive denique senatusconsulto recitato continuo praefers aut adiectivum id esse aut adverbium existumans, vsrborum et ordo et structura nos offendit ut quam maxime. Quae cum ita sint, aliunde fortasse medicina est quaerenda, respiciamusque etiam verba proxima nonnullis laborare incommodis. Subiecto in caret illud odisset, obiecto caret id quod paulo infra dederunt. Itaquo ut et obiectum ad dederunt afferrem et ut removerem odiosum illud continuo, deleto habui vocabulo quondam scripsi:
contionem - dederunt, et pro continuo cum conieci :contionatus sum cum Sed cum quae altera in illis verbis erat maxima dissicultas deesse nobis ad dedisset subiectum, id quod neque senatus nequo multitudo credi esse possit, prorsus non sit sublata. Verendum est, ne artificiosius videamur quam arti criticae convenientius egisse, quae, cum verbum nobis desit, paulo autem ante corruptela sit detecta, ibi postulat ut verbum investigetur. Qua in re Cratander, etsi perquam multa temere immutabat interpolabatque, perbono tamen sed quo peraro recte uteretur apparatu critico instructus veri patefecit vim hoc in medium proferens: cum Opulus more. Quid sit verum aere Manutii evicit judicium coniectura facillima cumque difficultates removeat
Quo senatus consulto recitato contionatus sum, eum more hoc insulso et novo plausum in meo nomine rucitando dedissent. Contionem omnes magistratus - dederunt. Goclerus ad . . VII. I, 2. Procontionatus scribit continuo.
10쪽
Hosmannus et re et Suel fel probaverunt neque aspernutus est euignerus cum contio continuo more, coniciens N. J.
f. Phil. 1864 89 p. 70). Quod autem Bootio propterea Mauutii displicet coniectura, primum quod durius sit illud cum contio- plausum dedisset habui contionem, deinde quod illa hominum multitudo, quibus senatus consultum recitatum sit, contio dici non possit, certe ab huius opinione multum disianuas. Etenim sine dubio illa populi multitudo sit contio dici obuit et aliter omnino appellari non potuit, cum magistratus quibus ius erat contionem habendi, et adessent et contionem darent. cf. L. Lange Rom. Alterili. 2. Aufl. p. 664. Illud sane concodendum
necessurio est durum, nimis haud dicam esse durum cum contio - habui contionem. Sed talequi Ciceronem, cum praesertim duas idem verbum significet notiones, neque in epistulis meminerimus neque in aliis orationibus vitare, velut: pro Sex. Rosc. II. . his de causis ego huic causae vel id quod hoc loco in senatu senatui gratias egimus.
cf. uepse Ausg. d. Bries 4. Aufi p. 103. Id vero quod
Bootius ipse probavit cum continuo, Suspicans praeterea ante verbum plausum excidisse fortasse vocabulum populus, non possum non reicere, eum, utrum continuo post sonatus consultum recitatum an continuo in nomino mo recitando intelligendum sit, ambigatur. Manutium autem si sequimur, corruptela continuo quem admodum vel sex librarii mendo contio in more vel compondio quod dicitur perverse soluto, vel eo exstiterit, quod, quam quis offensiunculum inesse Verbis contio- contionem putaret, corrigendo eam removere properavit, facile potest intellegi. His do causis in eius coniectura adquiescendum esse censeo neque habeo, cur vel esenbergium sequar nonnullas litteras exei disso existumantem recitato continuo vel Baltero astipulor scribenti hoc continuo cum dedissent. Ad illud vero: dederunt, id quod sane praeserendum est altorius manus addidamento decreverunt, abesse magis Obiectum quam