In Dionysium Periegetam quaestiones criticae ..

3쪽

QUAM

CONSENSU ET AUCTORITATE AMPLISSIM PHILOSOPHORUM ORDINIS IN

ACADEMIA ALBERTINA REGIMONTANA

SUMMOS IN PHILOSOPHIA HONORES

RITE IMPETRANDOS

I AUDITORIO MAXIMO

UNA CUM THESIB IS ADIECTIS UBLICE DEFENDET

EUGENIUS ANHUT

5쪽

STUDIORUM MEOBUM FAUTORIΡIO GRATOQUE ANIMO.

7쪽

controvorsiis se disssensionibus de Dionysii Poriogotas patria o astato iam apud Vstoros ortis grandis molos nata est disceptationum, commentariorum, librorum, mirum qiuantum inter se discrepantium, in ut Hillio, ipsum Apollinem Dolphicum, si do ro ado dubia consultus fuisset, non nisi anc seps aliquod responsum redditurum fuisse, Summo iuro affirmar licuorit at tuo hisco tando temporibus1 Non opus mihi vidotu sesso hoc loco omnos hos libros numerare sententias inter Se aberrantes collo tres invenies: F. Jacob si in Ersei et ruber Real-Enc. Soet. I. Om. 25, p. 343 usque ad annum 1834 portinetisses); in Sesbodo . Nouos Archi fur hilologi und adagogikμ 1828. faso. 2. p. 32 Sqq. Imprimis autem f. Dionysii Poriogeta editt. hoc saeculo in

F. C. Matthiae una cum Arati haenompnis set Eratosthonis eatastorismis Franeos urti a M. 1816. F. Passo w. Lipsia 1825. Godo frodus ortili ardy. Geographi graeci min. tom. I, LUSiae 1828, qui ultimus mansit); oriogpsin immotis ac perutili

Commentario instrurit.

Carolia Militer, Geogr. graeci minores; tom. II. Parisiis 1861.2 Hillius 16 19 166T in pra0fation editionis Dionysii Perie-getae, commentario critico et tabulis illustratas Londini 1679.1

8쪽

G. Lovo,' cum duo acrosticha, carmini a poeta ipso inserta, indagasset, Dionysium natum esse Alexandria o at tuo floruisse Hadriano imperatore, comprobavit Fortuna igitur benevolentissima opus erat, ut, quae per tot saecula tenobris quasi obruta viros doctos fugerant, patefierent atque dissenSionum, quas diXi, finem acorent Attamon his acrostioliis orto fortuna in lucem prolatis, controversia nondum plano sedata vid ontur osse: nam G. F. Ungor, qui vir doctissimus Caroli Mimiseri senisentiam, ' Perlegetam Nerone imperante, floruisso solinicum Romae contra Tychonem ommsenum, q)anto Augusti astatem poetam ViXisse, contendentem, docte solioquo ofundit magisquo stabiliro stud0t,' a sua opinion discodero maXime graVntus, nuper causa conquisivit, quibus oum ouoi orostichorum interpretationem inopiam demonstraro tum suam sententiam alia a Louoiana xplications comprobaro intondit. Τ)

4 cf. Geogr. graec. min. om II p XV sqq. 5 Novissimam diversarum sententiarum collectionem habes in Tych Momm Seni di SS. program Franeos a M. 1879, quae inscribitur Dio rapisitionen συν und μετα se den nach homori solion Epikorn mi littor argischi chili chen Excurso una monilio his bor Dionys don vi ego ten imprimis f. p. 74, ubi calidius quam callidius dixisse virum doctissimum Κurg, die gange Stolluntunsores oriogoton is an letoli teston und infachstonisu a Llaron, enn e nichi nur Vor Ptolomaeus Aondorn aucti Vor Strabo uti Augustus soli1 isel und in Asion ioben voti seinor fudiersti onus nichi moli voti don Lander d0s eston orgahito, ellis nichimoli davon ussie, comprobandi saepius infra occasio praebebitur. hoc loco os Alfrodi domuis olim id sententia, ut quantum inter se discrepaverint se a vero aberraverint viri docti, appareat: hil. X. p. 703 crediderim, Dionysium carmen suum edidisse circa annum 303, quo Diocletianus viconnalia col0bravit ac simul cum Maximiano trium

9쪽

incipiens qua Λι0νυσί0υ 0ν ενι0 Gaρου no minimam quidsm ab at dubitationsem, altorum a v. 13 initium capions θεος 'I Mi et av0υ in divorsam sontontiam xplicatur Leue enim, Ut Supra jam commemoraVimUS, ,,imperatore Hadriano Carmen Compositum Sso, Morcurio adjuvante, interpretatus est, Unger, postquam tribus causis fiori non posso, ut imperatoris Hadriani solato posta soripserit carmen, contondit, non diui Aorostiolio imporatorsem vult, sed magistratum quendam Romanum aut sacerdotomImbrium, cui fuserit nomen Hadriani, AuguSt regnante,

Quas Ungori causas atque interpretationem paulisper consideraro mihi liuost. Anto Hadriani imporatoris aptatum ViXisSeleri egetam, primum inde apparere, conset Ung0r, quod poeta in V. 20 Syria oram maritimam diois Ἀντιόχ0ι γαῖαν, nam eum ultimus Syria regum, quibus Antiochi nomen erat,

Vespasiano e regno Xpulsus esset, Vocem ' νιιοχοι γαιαν non inVoloravisso sed post unum nouulum jam Ystinctam

fuisse arbitratur; sindo, quod in v. 304 0 305 fas et Daci appollantur sentes disjunctae, cum Saepius apud scriptores of Strabo p. 304, lin. IV. 0 voco Getarum

idem significetur populus a Dacorum, jam Vero imperatorIS Hadriani solato, qua Dacia iam fuserit imporii Romani proVincia, eae gente variis nominibus dio ne iuuant tum Hadriani sequalom fuisso Dionysium, Unger Vetari Vult, quod V. 1051 sqq. nimis attollatur Traiani victoria, a Parthis reportata, quam commemoraro Vi licuerit poetae Hadriani temporibus, quibus huius victoria fructus non modo non Xstitorius, sed otiam oeotis sellum, a Parthis imperio Romano imminsens, nulla o nisi imporatoris facilitate atque obsequio prohibitum sit.

10쪽

Quas ausas qui inspoXerit, leviores esso intellegos, quam quibus ovolatia facilis atque sana aurostichorum explicatio perverti OSSit. Non nim octam vido rationsem, cur se voco 'Aνιιόροιο γαῖα fingi oportuat, tum regnasso Antiochum in momoriam trodooim illorum Antiochorum, Syria regum, ' populi Romani rebus saepissimo implicitorum, tam celeritor Va-ΠUiSSO, arbitramur, praesertim cum setornum Antiochi nominis monumonium otiam ad nostram aetatem pormansserit 3 Ceterum cum regionum circa Antiochiam urbsem sitam νιι0, appollari a votoribus'), satis comprobatum esse Seiamus, ut Themistio rati. IV. p. 57 B. 0 23 p. 99 .c σι υ Amri πρου si rogorio Nyssono Vol. II. p. 17 C. νζιοχου coλιν Antiochiam urbsem dicor liouit, ita Ἀντι ἰς regionem a Porioget Vocari posse νύι0χ0ι γαια, otiamsi tum non rognaverit rex, hoc nomino praeditus, haud cuiquam mirum vitiori polost. δ')Ρraooipuo autem virum doctissimum fugisso Videtur, Pori getam minimo dosoribere situm torrarum, conditionos gentium, Ore hominem, qualia sua aptato uorint, δὲ sod

9 Strabo p. 751: Ἀντιοχίς. Mola I. 11, ubi so Cilicias committit Antioohia I. 12. ἡSyria . . cui Antioohiae cognomen additur ); quo utitur auctor Plinius, at Hist. V. 66 Syria litus OCCupat . . plurimis distincta nominibus . . t ubi Ciliciam attingit Antioohia - Syria Antiochia promuntorium VI 24 Antiochia tractus . Quom linii natur hist locum ad orbum fero in usum suum Convertit Martianus Capsella VI. 78.10 Hano sontontiam etiam promulgavit Tycho Mommsen l. o.

p. 69, annotans Eustathium interpretari qντιποιο γαῖα . . λὶν τι-οχεων xj . . τὶ πεοὶ Ἀντιοχειαν χωρα. 11 cf. Eustathius in initio commentariorum os ulter Geogr. gr. min. II p. 205, 22, Sqq.): καλος μεν γαο ὀ 1ιονυσιος καὶ γλυκυς αδειν καὶ τοα ιν γοογὸς καὶ παντοιο τὴν ἱστορίαν καὶ πολλῶν ανθωωπων ἰδων στεα καὶ νοον γνους δ ι θ λ μ ω καὶ διδασκαλια μουσαν.