장음표시 사용
11쪽
in legationis Turcicae epistola I. data Vindobonae Austriae Kal. Sept. MDLiv.
haec: se ConstantinῬοlin et erit ad diem XX Ianuarii ibique collegas 1 meri, quos dixi, Antonium I raritatum et Franciscum Z . - Ancyram benimus mansione a Constantinvoli XIX. - Hic Pialcherrimam Nidimus inscriptionem, et labudarum illarum, quibuS indicem rerum a se gestarum complexus est Augustus, exemρlum. Id quaterius legi Potuit, Per nostros homines transcribendum curas imus. Extat incisum aediscit, quod olim fortasse Praetorium fuerat, diruti et tecto carentis marmoreis Parietibus, ita ut dimidia Pars intrantibus ad dextram, dimidia ad sinistram occurrat. Suprema cuila fere integra Surit, media lacunis laborare inciseiunt. Inima et ero clat arum et Securium ictibus ita lacerata, ut legi non Possint, quod sane rei litterariae non mediocre damnum est a doctis merito de lorandum.' Hinc nata fiant duo apographa, Verantiarium et Lusbequianum, quae tamen ViX pro diversis censeri queunt. Lacunis scatet utrumque iisdem, Ut cetera menda mittamus. Alterum apographum auctius in sequenti Saeculo a. 1689. repertum est inter postumas chartas Danielis
Cossonii, mercatoris Hollandici. Tertium transcripsit Paulus Lucas. Quartum est quod I urne fortus a. 1701. Chishullo tradidit apographum. Post Tournes ortum qui Ancyram templique Augustei rudera invisit Pocochius duo tantum fragmenta transcripsit interpretationis Graecae, de exemplari Latino nihil expromens. Sed Rosianus Massiliensis, qui post Pocochium peregrinatus est, inscriptionem pessime habitam narravit. De eo Hist. dei'Acad. Royale des Inscr. T. VII. 1809. p. 91 haec: se Ll a trouce cette
fermant des facts essientieti, tela que la Pata unicer Selle, Ira trois clotureSdu ten te de Ianus, ta mort de Caius et de Lucius Cesar, est absolument obluere, dans Texen mire manuscrit que M. Rosian a transcritidelement sur Ies heui et saris apoir aucuri Ward aut Primes. Amrile temρs et Ia barbarie tracaillent de concert is ne rien Disser subSister. Quattuor igitur innotuerunt apographa quae omnia si a prima manu haberemus, certius iudicare de singulorum virtutibus aut vitiis liceret. Nunc autem Varia fortuna unumquodque usum est, ut non, quid ubique
12쪽
datum a transcribente sit, sed qiiid dederit editor, intelligas. Apographum Verantianum a Fausto Verantio, Antonii nepote, Carolus Clusius, Rom. Imp. archiater, accepit, qui cum Lipsio et Iano Grutero communicavit, testibus Clusii ad Gruterum svide Baier. Hist. marm. Ancyr. p. 6) et Lipsit ad Clusium epistolis. Idem Leunclavius Clusio acceptum refert. Geminum exemplum Andreas Scholius in Galliis ab ipso Bus bequio habuit, tum curiae Isabellae Reginae praefecto. Itaque exemplum Arisbequitinum primus edidit A. Scholius ad Aurel. Victorem, Antwei p. i579. 8. Leidae 1670. Traieci. ad Rhen. 1696.), Verantianum Io. Leunclarius Pandect. hist. TUrc. Francos. 1588. 4. p. 205sqq. et 1596. p. 108.). Sequitur I. Lφsius, qui accepit a Busbequio et postea
a Clusio, in auctar. ad M. Smetii συναγωγην inscr. antiq. Lugd. Bat. 1588. sol. Ex Lipsit auctario Ianus Gruterias thes. inscr. vett. Heideib. 1603. fol. p. CCXXX, Iarius Rulgerraius Var. Lecit. Lugd. Bat. 1618. 4. p. 163, Casaiabonus ad Sueton. Par. 1606. 4. 1610. 4. Argentor. 1647. 4., editor Aur. Victoris Lugd. Bat. 1670. 8., Boxhorn. ad Sueton. Amstet. 1686.12. litteris minusculis); Piliscus ad Sueton. 1690. 8., ad Aur. Victorem Traieci. ad Rhen. 1696. 8. additis Lipsit et Casauboni notis, et alii Sue tonii editores, in his G1 aepius, Traieci. ad Bhen. 1672. 4., Babelonius ad
usum Delphini) Paris. 1684. 4., Bur manniis, Amstet. 1736. 4. cum Casau-honi animadversionibus, Arnizenius ad Aur. Victorem Amstet. et Traieci. ad Rhen. 173 3. 4. cum Lipsit et Casaiaboni animadversionibus. Exemplum Cosson imn longe auctius, iterato simul apographo Busbe quiano, edidit Iacob. Grολχοι ius in memoria Cossoniana, Lugd. Bat. 1695. 4. p. 47-138 litteris minusculis cum restitutione et notis. Hinc et Busbe quianum et Cossonianum exemplum integrum repetiit ID. Guil. Laterus in Hist. marm. Ancyr. Ienae 1703. 4. , hoc solum Petiscus ad Suetonium cum notis Lipsit, Casau boni, Gro novit, Leovard. 1715. 4. Atque ex Gro noviana editione emendationes pleraeque ascriptae sunt Gruteri thes. inser. recuso Amstet. 1707. sol. p. CCXXX. De locis quibusdam monumenti contra Gro
novium feliciter commentatus vir doctus est in Clerici sLe Clerc) Biblioth. Selecta T. VIII. Amstet. 1706. p. 327 sqq. Restitutionem Grono
vianam ex Busbequiano et Cossoniano apographo compositam repetiit Fabricius Imp. Caes. Augusti temporum notat. cet. Hamb. 1727. 4. p. 218
sqq. additis Lucasiani exempli lectionibus.
13쪽
Exemplum tertium Cossoniano praestantius edidit sed, ut solet, vitioso Paulus Lucas Voy. dans la Grece, l'Asie mineure, la Macedoine et i Asri pie. Paris. T. I. c. 16. et mox Amstet. l714. 12. Hoc Paulum Lucam cum aliis schedis Fabri ab huius vidua emisse, Rev. Ρ. Ierotheum, a. t 706 collegii Capucinorum fratrum Smyrnae praesectum, Sherardo de Fabriano exemplo sciscitanti retulisse narrat Chishullus, iniquus in Paulum
Lucam eiusque apographi non reCte Contemptor.
Exemplum denique Tourne fortianum, cuius meminit Spanhemius
de praest . num. Amstet. 1717. fol. T. II. p. 361), Gishullus qui omnium optimum esse iudicavit, edidit in Antiq. Asiati. Lond. 1728. sol. p. 165 sqq.
ιla quidem, ut i et Siculi υer Siculis, lacunae lacunis, mutilata trerba muli latis, ut sancte affirma it I urn ortus, accuratissime re ondeant. Videtur sane bonum fuisse apographum, in multis tamen iisque difficilioribus locis simillimum, opinor, Lucasiano, quod licet inter excudendum turpiter habitum Chishullus si melius consuluisset, de pluribus locis rectius iudicasset. Omninoque video Chishullum in conserendis diiudicandisque apo
graphis priorum negligentius esse versatum, severiorem illum quidem in castigandis aliorum erroribus, quam in vitandis suis cautiorem. Nihilo vero minus Chishullus explicando huic monumento fruCtuosiorem, quam priores, Operam et impendit et impendere potuit. Ex Chishullo monumentum deinceps certatim repetierunt Ernestus
ad Tacitum, obertinus ad Tacitum Vol. II. P. ΙΙ. 180 l. p. 83 7 sqq. cum
notis ex Chish. excerptis), Wolfius ad Suetonium VOLII. 1802. sciam Casau- boni animadversionibus et notis nonnullis Chishulli), Rupertius ad Livium, Naudet. ad Tacitum cet. Specimen monumenti ex Fabricio et Chishullo nuper dedit Egger. Lat. sermonis vetust. reliquiis selectis, Paris. 1843. p. 340 sqq. Sed ad explicandum monumentum post Chishullum pauci pauca contulerunt; nisi forte huc rettuleris ea, quae G. de Sa inte-Croix disseruit de Augusto Mem. de l'Acad. des Inscr. 1808. T. XLIX. p. 359 sqq.) locos quosdam huius monumenti percensens. Certe Belleius Mem. des Acad. des Inscr. T. XXXVII. 1774. p. 409 citasse contentus nihil ultra ad explanationem faciens addidit; parum prosecit etiam G. de Ste-Croix Magag. encyclop. 1795. 4. T. IV. p. 92 sq.) usus fragmento interpretationis Graecae a Pocockio Ancyra reportato scoris. His t. de ΓAcad. Royale des Inscr. cet. T. XLVII. 1809.).
14쪽
Contigit nobis, ut magnam partem monumenti restitueremus cum
ex fragmentis interpretationis Graecae, Apolloniae in Pisidia repertis ab Arundello Monaisberichi d. Kon. Αhad. Zu Berlin, Juni 1839. p. 102 sqq. , de quo Egger. l. c. conserri iubet diarium sit Institui' inscriptum, a. 1841. p. 119), tum vel maxime ex iis, quae G. I. Hamiltonus Ancyrae reperta edidit in libro se Researches in Asia minor' T. II. 1843. n. 102, quae quidem Hamiltoni fragmenta maximam partem litteris minusculis una cum restitutione exemplaris Latini publicavimus in Diarii archaeologici ab Ed. Gerhardo editi Fasc. I. 1843. n. 2. Eodem sere tempore fragmenta Hamiltoni omnia hinc inde restituta litteris minusculis repetiit Egger i. c. p. 384 sqq. Ita factum est, ut monumenti Augudi recensendi consilium caperemus additis simul fragmentis interpretationis Graecae, quae supersunt, omnibus. Qua in re ne quid reliqui faceremus, visum est exemplari Latino varietatem lectionis ex apographis Busbequiano, Cossoniano, Lucasiano enotatam Subiungere. In commentario cum primum ita desunctus essem, ut excerptis
melioribus quibusdam Casauhoni, Gronovit, Chishulli annotationibus meas subiicerem notas, mox A. W. Zumptii, viri amicissimi atque in his litteris versatissimi, industria essecit, ut libenter incepto desisterem eique una cum copiis meis commentarii adornandi provinciam traderem. Qui quam rationem in hoc negotio secutus sit, ipse hac, quae subiuncta est, disputatione eXposuit.
15쪽
Casu quodam hic liber duos accepit auctores, cum consilium eius edendi
prosectum esset ab uno. Nam IO. FranZius, Vir et meo et communium litterarum nomine mihi carissimus, cum abhinc triennium serme nobilissimam hanc inscriptionem, qua Caesaris Ayagusti res gestae Continentur, ex Graecae interpretationis reliquiis restitutam denuo edere decrevisset, ut etiam interpretatione aliqua celeberrimo antiquitatis monumento consuleret, ex commentario Edmur ii Chishulli priorumque editorum notis ea, quae viderentur, eXCerpere, Varietatem lectionis ex eorum exemplis, qui ante Chishullum lapidem ipsum descripserant, enotare, Suas denique animadversiones passim et ad res illustrandas et ad contextum Latinum recognoscendum pertinentes addere coeperat. Ita assectam operam ante hos octo menses ad me detulit, ut, si quid inVenissem, ei, quam ipse confecerat, brevi annotationi, adiicerem. Atque ego, Cum omnes inscriptiones Latinas summa cupiditate persequi soleam, ut praestantissimiam clarissimi imperatoris monumentum accepi, continuo incredibili incensus sum cupiditate exempli Latini, quantum meo ingenio et doctrina fieri poterat, restituendi et explicandi. Qua in opera quo magis processi, eo magis eam, quae instituta erat, rationem non Sine magno incommodo teneri posse intellexi. Quamquam enim longe absum ab eorum opinione, qui omne hoc
genus commentariorum ex multis multorum notis concinnatorum reprehendant et ut putidum et inelegans spernant, aliam tamen viam in libro studiosae iuventutis usui destinato, aliam in hoc, qui Viris doctis scriptus sit, ingrediendam esse censeo. Quare cum in hoc, si non totos priorum commentarios, at quas selegissem notas, integras exhibendas esse viderem, Chishulli commentarium nequaquam eiusmodi esse inVeni, quem, etiam ubi erret, legere intersit: totam autem eius annotationem, in qua multa sunt nobis nunc aut inutilia aut iniucunda, adiicere pariam conveniebat cum consilio libri nostri, in quo imprimis brevitati consulendum esse Videretur. Abiectis igitur priorum editorum notis, quas quia nec Omnes nec aliquas integras recipere poteram, Omnino recipere nolebam, ipse composui novum
16쪽
commentarium, quo omnia, quae Rut aci Contextum Latinum constituendum aut ad ea, quae narrantur, illustranda pertinere Viderentur, exposui.
Αc critica quidem pars huius operae in ea re posita est, ut, quid supersit, ex apographis Constituatur. Apographa autem habemus quattuor, Busbe quianum, Cossonianum, Pauli Lucae, Tournesortianum. Priora duo
admodum mendosa Sunt et la Cianosa nec multum Conferunt ad emendan dum contextum, nisi quod Consirmant nonnunqUam ea, quae in ceteris
traduntur: Versias quidem in iis nulli sunt descripti, sed continua serie totae tabulae ponuntur, ut secundum ea nihil certe, nihil recte suppleri possit. Hoc ut fieri posset, praestitit primum Paulus Lucas, qui cum iussu Ludovici quarti decimi, Gallorum regis, inde ab anno 1704 in Asia itinera institueret, ubi AncJram pervenit, magnas molestias pertulit ipsiusque vitae periculum saeptias Subiit, ut nobile monumentum Ancyranum, quanta diligentia fieri posset, describeret. Sic enim ei Parisiis abeunti mandatum erat. Vide eius itinera Gallice scripta Amstelo d. 171 4.) Vol. Ι. p. 108. Neque enim verum videtur esse, quod Chishuli. in Antiquit. Asiat. p. 171 criminatur, Paulum Lucam non ipsum monumentum illud vidisse, sed exemplum a Fabro, mercatore Gallico, acceptum pro suo Venditasse. Quis enim tam impudenter mentiatur, Ut multa dicat de loco, ubi monumentum inveniatur, de tempore, quod describendo consumpserit, narret, de labore denique ipso describendi plurimum queratur, si ipse non viderit nec descripserit 3 Quare, ut homini de litteris hac quidem in re bene merito gratiam debitam restituerem, expulso Fabriano eXemplo, quod Chishullus induxerat, Pauli Lucae ubique induxi. Ne hoc quidem Chishullo sidem Lucae arguenti concedo, exemplum illius interpolatiam et Suspectum esse, a qua sententia ita absum, ut id longe utilius esse existimem quam Tournesortianum, quale Chis bullus expressit. Hoc quidem iacile credo, Paulum Lucam suisse imperitum inscriptionum, item si velis, parum peritum antiquitatis, Ut emendare et intelligere non posset, quae describebat: Verum ea ipsa res magnam nunc habet utilitatem. Nimis enim saepe sit, ut homines peritiores, iidemque in talibus rebus minus exercitati, dum iudicium oculos occupat, ea in lapidibus legere Sibi Videantur, quae non scripta sunt, sed ipsi fingunt. Tale nihil apud Paulum Lucam invenias, qui religiosissima fide, quicquid oculis dignoscere poterat, e cipiebat: qua in re peccavit ille quidem saepe, sed
17쪽
ita, ut qui peritus sit, mendis sublatis Venim invenire possit, cum contrario vitio, si quis ea scribat, quae legere sibi visus sit, non viderit, confundamur et in maximos errores inducamur. Eademque ratione, qua in monumento Ancyrano Versatus est, P. Lucas in aliis inscriptionibus Latinis snam de Graecis, quas exhibet, nihil hoc loco dicere attinet) de scribendis versatus est. Ut rationem eius breviter insigni exemplo demonstrem, ex octo fere Latinis, quas habet, eam asseram, quae maxime memorabilis est, qua una commemoratio magistratus coloniae Philippensis continetur. Inventa autem est in oppidulo hodierno Dra me prope vete
Ex eo correctam comes Bim ardus misit Muratorio, qui edidit in novo
thesauro inscript . p. 6l6, i sex eo Orellius in collectione sua n. 3746), sed non satis accurate correctam. Fuit enim haec: C. Vibius C. fit seu Vol linia tr g Daphnus orn amenti doc urionatu hon Oratusu an nω-
in aciendum9 c uracio, ubi dum vel Bimardus vel Muratorius extrema scribunt CARISS. C., faciunt, ut titulus satis intelligi nequeat. Nec elegansversuum descriptio, qua Muratorius utitur, apud Paulum Lucam invenitur dubitoque magnopere, num rudis illa descriptio, quam ipse exhibet, cum lapide consentiat. At in monumento Ancyrano describendo eundem Lucam etiam versuum descriptionem plerumque invenio diligenter observasse. Consentit enim sere cum Chishulliano exemplo, nisi quod duos versus bis ab eo in unum coniungi video in capitum commissuris IV, 20 et VI, 8. Nam II, 12 et IV, 16, ubi dissentit a Chishullo, dubito prope an rectius tradiderit, siquidem in extrema tabula sexta apud Tournes ortum vel Chishullum unum totum Versum omissum esse luculentissime demonstravi. Sed ipse tamen inconstituendo contextu non potui non sequi in dubiis locis versuum de-
18쪽
scriptionem, qualis apud Chisbyallum est, quippe qui sanctissime tradat assirmasse sibi Tournes ortum, se diligentissime Versus eadem ratione, qua in lapide ipso legerentur, descripsisse. Cui credi par est, nisi ubi erroris manifestus teneatur. Idque in Versuum quidem descriptione raro sttit coargui possit. In aliis rebus sit et facilius et longe saepius. Atque in ea re molestissimum est, quod Chishullus artis, quae critica dicitor,
parum peritus eXemplo Totarnes Ortiano ita usus est, Ut, ubi ab eo recederet, non annotaret. Fieri enim ViX potest, Ut TOUrnesortus omnia ea,
quae ex eius exemplo Chishullus retulit, in lapide legerit. Ut in ipso
initio tabulae primae us. 5 apud Chishulliam SVpereSSe narratur .... TlNATlONE, unde natum est eius supplementum Obstinatione, quod salsum osse in commentario nostro demonstraVimUS; recte enim P. Lucas ceterique
superesse tradunt i NAT lONE, quod explendum est dominatione. Tum in eadem tabula us. 16 male apud Chishullum. tamquam ita in lapide sit, legitur excidere, pro quo longe rectius est apud Lucam occidere. Eademque in tabida us. 20 Chishullus exhibet ΡECUN l Am . PROPR . . . ., quod cum explet Pect iam Proseriam, nec Latine satis nec recte loquitur; solus Lucas habet PECUN l AN . PRO EPR , quod certissima coniectura restituimus PRO. AGRu. Tum ΙΙΙ, 17 P. Lucas lacuna recte notata litteras etiam rectas stiperStiteS resert SiC . . . O NS, unde Satis, opinor,
probabili emendatione esseci l N. COLONl S, at apud Chishullum lacuna expleta perperam legitur ET . CVOl Ut S. Similis est ratio V, 52: VI, 5ot 39; IV, 48. Haec et talia cum difficile sit dictu uter peccarit Tournesortus an Chishullus, nonnullis tamen locis mota mihi est suspicio, Chishullum, quae a Tournesorio acceperat, nulla annotata varietate mutasse, ut IV, 34 certa coniectura eXplevi in vectaculo Pryr io, eiusque lectionis vestigia apparent apud Lucam ULO. PR , Chishullum quae superesse scribit . . . . ULA. PRO , ita apud Tournes ortum invenisse vix mihi persuadere possum. Verum utut hoc est, illud apparet non recte Chishullianum exemplum tamquam optimum celebrari et Lia asianum prae eo sperni. Ac dubito nunc, an I, 14, loco dissicillimo, ubi Lucas dissoniit a Chishidio, illi
potius quam huic credere debuerim. Quare clam saepe mihi recedendum osset ab Chishullianis, quoniam ex ratione instituta ea tamqNam fundamentum toti recensioni subiecta erant varietasque lectionis tria modo re-
19쪽
liqua exempla, Busbequianum, Cossonianum, Lucasianum complectebatur, in Commentario meo, ubicunque reliqui Chishullum, diligenter id an
Explicatio autem et interpretatio inscriptionis mutilae et lacunosae duabus rebus continetur, primum eo, ut lacunae eXpleantur, deinde, ut ea, quae vel integra Supersunt Vel explendo restituta sunt, illustrentur, quae natura ipsa artissime coniuncta sunt. In utroque Chishullum existimo non
nimis laudandum esse, quem quae ipse primus explevit, salsa plerumque Oxplere intellexerim, in explicandis iis quae leguntur, longum et amphim
commentarium addidisse videam, sed et multis rebus inutilibus refertam et ab eo, quod explicandum erat, saepe aberrantem. Ut illo loco, quo Augustus de spectaculis a se sactis narrat, IV, 31 et rursus IV, 43, quibus locis sententiam certiSsimis coniecturis videmur esse assecuti, incredibilia narrat et a vero longe recedit. At I. F. Gron ovium hoc quoque in monumento satis mirari non potui, qui, etsi pessimo eXemplo Cossoniano utebatur, plurima tamen, quae apud Chishullum recta sunt, invenit, qui si id exemplum haberet, in quo versuum diligens descriptio esset, totum monumentum restituisset. Quare cum ea quae apud Chishullum sunt, nequaquam omnia ab ipso prosecta sint, in Commentario meo, quid a quoque primum inventum sit, diligenter enotavi; nam ea, quae in hac editione
monumenti huius nova essent, diversa typorum sorma oculis ipsis ostentare parum Commodum Visum est. In altera tamen huius monumenti
parte, cuius interpretatio Graeca superest, i. e. imprimis a tab. V, 24 cum nulla amplius comparatio eorum quae quisque praestitisset aut posset aut deberet fieri, quae decessores mei, interpretatione Graeca destituti, expleverant, sere negleXi. Intelligo autem totam hanc lacunarum eXplendarum provinciam esse et magnopere lubricam et parum gratiosam. Etenim quam facile fieri
potest, ut ipse, dum hoc vel illud dicendum esse putes aut hoc vel illud
vocabulum ex litteris superstitibus tibi cognoscere Videare, in errores incidast Iti id solent continuo quidam invehi, modo timiditatis, modo audaciae incusatores gravissimi. Qui non recuso quin me peccasse dicant, si sua non sibi modo sed aliis etiam probaverint, ne temeritatem mihi exprobrent, Vehementer rogo. Cum enim eXemplorum, quae ad nos per- Venerunt, ea Sit ratio, quam supra demonstravi, quis nimis religioni sibi
20쪽
ducat, non ab integris vocabulis, sed a singulis litteris, in quarum forma dignoscenda oculus non minus, quam iudicium lacillime errare potuit, recedere, si ex tota sententiarum continuatione aliquid certa quadam ratione scribendum suisse sibi persuaserit 3 Nec tu maioribus lacunis is sum, qui verba ipsa praestari posse dicam, in quibus si sententiam assecutussis, satis praeclare agetur. Ut in tabula ΙΙ, magnis lacunis lacerata, multa eXplevi, non quod iis ipsis Verbis Augustum Usum esse crederem, sed quod nihil aliud dicere potuisse mihi videbatur. Atque hac ratione factum est, ut hic clarissimi imperatoris titulus Sepulchralis, in Pio antea per plurimos Versus continuos quid legeretur, incertum erat, iam ita restitutus sit, ut vix viginti versus incerti sint atque in his ipsis, quae sententia esse debeat, satis probabili coniectura pateat. Quam quam hoc non
tam nostrum meritum eSt, quam interpretationis Graecae auxilium, quae
tabulam quintam plus quam dimidium sextamque prope totam expleat, ut quae sententia suerit, dubitari nequeat. In Verbis quidem constituendis
etiam ibi nonnunquam ab Frangio, qui aute me contextum Latinum restituerat, discedendum suit, quippe cum primus Comparatione omnium exemplorum Latinorum Uterer . Unde iam recte ipse eXitus totius monumenti refici potuit, ita quidem, ut Latina a Graecis vel nihil vel levissime disseri erit. Nam hoc praecipue in hac parte operae meae tenendum esse putavi, ne recederetur ab interprete Graeco, quem praeter pauca, in quibus oculi magis quam voluntas dissensisse videantur, religiosissime
Latina expressisse intelligerem. Itaque et difficillimo illo loco, VI, 16 sqq. ,
nonnullas litteras in Latinis exemplis traditas quam interpretationem Graecam deserere, et VI, 36 coniectura, quae nonnemini audacior esse videatur, uti malui. In tertia et reliqua parte commentarii mei, qua ea, quae leguntur aut a me expleta sunt, explicantur, brevitati imprimis studui, ne nimis Augusti verba meis onerarentur, sed satis tamen dixisse videor, ut, quae nova in hoc monumento Sint, intelligantur, quae obscuriora, illustrentur.
In iis quidem, quae ad urbis Romae topographiam pertinent, satis sere habui, libros, unde plura peti possunt, indicare; nam Ut Summum de talibus rebus iudicium iis relinquendum esse censeo, qiii ipsa loca multa et longa quasi quadam samiliaritate cognoverint, ita inutili et incerta loquacitate eos, qui haec legent, tenere nolui. Qua in re molestissima mihi