Additamentorum ad Lud. Disseni in Pindari carmina commentarium specimen

51쪽

O. THEOL0G0RUM. O. JUBISCONSULT. O MEDICORUM. O. PHILOSOPHORUM.

beutrop. Docti . Pan- doct. Francke. Proc.

Pernice Theor. Proc.

idem.

52쪽

idem.

ΝΒ Seholae, quarum horae non erant indicatae, in hunc conspectum receptae non sunt.

53쪽

NCHOLARUM

PUBLICE ET PRIVATIM

I ACADEMIA PER SEMESTRE AESTIVUM

A D. XV. M. APRILIS LSqΓΕ ΛΒ D. XV. M. MIGUSTI A. MDCCCLXVIII

ABENDARUM. Praemissum est Ernesti de Leuise Additumentorum ad Lud. Dissent in Pindari Carmina Commentarium Specimen tertium.

54쪽

ΝB Seh6lae, quarum horae non etia

55쪽

ACADEMIAE GEORGIAE AUGUSTAE

PRO RECTOR

GEORGIUS WAIT Z D.

Vergimus ad Pindari carmen Nemeaeum quartum, de cuius virtute poeticae post Dissonum eo pol diis Schmi illius disseruit in libro cui indicem feeit indur Leben uni Diehtun p. 446. P. 395. φροσύ/να, victoris, ut Pyth. I, 45. Non solum victoris sed etiam

eorum, qui eius victoria cohonestantur eamque more solemni concelebrant. Ad v. D fροσυνα Supple μεν, ut infra s. 82 ad . χρυσος.

Ol. II, 30. Est igitur metaphorica oratio et non de prosopopoeia O-gitandiun v. Pind. Nem V, 7, Tibull. 1, 8 4 ibi lii Dissoni annotationem et qui totum hunc locum accurate persoquitur oram in Philol. . XIV, p. 252.

Hanc litem y. omnisenus ad h. l. his orbis dirimere studet: se male Diadymus νίν ad πονους retulit, quocum seu νιν nec θελγειν recte coniungitur; utrumqUe personae est, non rei. Ut hie modicus demulcetur ut veniat sic Chiro iud Pyth. III. 6 demulcetur ut tramittat medicum. Recte Leop. Selinaidi. V. Quae non satis aut mihi videntur scripta esse a vir docto. Nam elimidii libriani p. 46lhii: spicienti nihil comparet, quo explicatio docta inniti possit et γελξεν si φροσυνα se et diei eschylus Prom. Vinet. 868μίαν δε παίδων Ita ερος θέλξει τὼ in λεειναι συνευνον aliorumque Oetarum loci extra dubitationum ponunt, et νιν ad rem refertur a Pind. Pyth. IV, 243 vel sic tamen veteres prudenter de hoc loco judicasse non contenderim, Sed depravata lectione deceptos esse neque enim Π-μεναι h. l. iucundam Ornatamque irationem ducit neque quorsum νιν spectet rationi Structura I

56쪽

dofinit distinctoque indieatur, quapropter συναντύμεναι scribendum esse conieci hilol. T. XVIII, p. 340 v. ad Pind. Isthm. II, 2. Viderat vitium otium auehenstein ius, qui hilol. T. XIII, p. 252 θέλξαν συναπτομεναι scribendum proposuit Bergilius in tertia Lyricorum Graecorum editione vulgatam retinuit. Verte: nam sapientes Mu Sarum filiae carmina doleniunt obviam saetao. - Θέλξαν mulcent ut magista quadam videleniunt, verbum poetarum potius quam eterorum Scriptorum: cf. Hom.

J. H. Vossius ad Hom. h. in Cerer. 33 collegit. Fracta. Nunc e codd. τευχει repositum est, moti in reddit membra aqua calida propter hanc aquae vim salutarem Herculi ibore se vulneribus consecto Minerva Himerae θερμc λουτρά condidit: v. Olymp. XII, 19. Aededit quod . Trisχειν, quod et ipsum a Plutarcho hoc loco lectum esse Κayserus Lecti Pind. p. 71 contendit. Pindarus saepe utitur.

Del. 246. - Pronomini τοσσον, cuius vis atque rati se antecedentibus patet, adiectum est quo gravius assurgat se exclamationem ratio, alterum τύσσον Hom Gl. E 394 iis Θαλάσσης κῶμα τοσον βοάα ποτὶ χερσον . . . 400 τοσση αρα Πωων καὶ Ἀχαι- πλεet νων , ubi v. Seholia Venseta id Odyss. Z, 30 ου μεν γάρ ει ἐοικοτα τοῖσι -Τνκm Aialiam δεα ,κων, Ioc δομος Ἀλκινοοιο Theocr. IV. 39 σσον αἶγες εμὶν φίλαι,οσσον ἀπέσβης, quamquam de huius odi integritate iure dubitatur, eodemque modo tantum . . tantum poseta Latini passim dixerunt. Itaque non satis caute Scholiastae ad h. l. explicant: οὐδ' υτι in θερμιὰ λουερὰ,

Gr. r. T. II g. 25, 8 4 τοσσον h. l. pro σον dici statuens meliGra prae-bo Nitgschius Annot ad Hom. Od. . II p. 129 add. Mei noli ad Callim. h. in poli. 106. Nec vero eum nostro loco comparari OSSunt Hom. U. E 29 ώς δ' εν ως μιν ερως πDκινὰ φρένα dmyεκάλυ νεν, Theocr. II 82χ'ώς ωον, ὼς μιάνην, ἔς μευ περὶ θυμος ἰάνθ x Λειλαίας Verg. Eet VIII 41i t id ut serii, ut ni malus abstulit error, de quibus es agnorum ad Verg. l. c. et SpitZnerum ad Hom. IT 19. P. 396. ibiq. Mitschori. J t Apoll. Rhod. II, 161 μνο φορμιγγι συνοιμος Rdd. Pind. Scolior. r. I, 2. συν τυχα. Cf. annoti ad ind. l. VIII, 7 et locos scriptorum veterum apud elelierum Mythol. r. . I, p. 803, in quibus o χ Saepe cum

genetivo personae ita coniunctum est, ut Odem sensu quo V. et 'χεῖν dieatur:

postquam acta St, OStquam incidit in pulchram formam: laut Trinum. 63 habea ut nanctu's plura v. apud Bullium de Pindari sapientia

Comm. p. 35 q. Nolt criti. et in G, doricam . mo formam, lirens Philol. T. XVI, p. 56 mutandum esse censet quod Vocabulo προκωμιον refutatur. Cf. etiam annot ad Pind. Pyth. IV. 3. - Θέμεν, ponere, offerre. Λι BergiliuS. Att0nde in hoc versu ad poeticam copulae collocationem: v. Nem. III, 1.

57쪽

VI, 54 vulgarem rationem poeta sequitur tuli. S. 75 Plura vid sis in Monamseni Suppl. Ann erit. p. 194. Laudes gentis. - ην πυργον ut θοί i εὐπυργον Homerus dixit Il. Η, 71 καὶ γνυς ναος ευπυργον Σεραπνα Alari uin D. 4 B. V ann ad Istlim. I, 31 Ceterum lenianis versum, quem modo protuli, pro tetrametro tro

P. 397. recipiat. - δίκα, propter iustitiam. - , Jartvng. δεναρκεῖ Ξεναρκεῖ Τ), ut Xenarces Aristomenis pater intelligatur, quem Pindarus Pyth. VIII commemorat, sed is a Timasarelii gente haud dubie alienus . Bergh ad h. l. Si dativus δίκα eo sensu, quem indicavi accipitur, Hariungi sententia corruit.

p. 375, et quae ego Scripsi Philol T. I. p. 125. XVII, p. 360.

ab formulis ut ἀσπίσι κεκλιμενοι στήλη κεκλιμένος et sim traductum nihil signis eat nisi huic quod nunc tracto generi cantum modulandi . melodiae Se applieans intentus V. μελος eodem sensu inse. s. 45 habebis Pindarus enim Opinor cum hoc carmine modo usu assiduo apud Aeginetas celebres coniunxit, quibus ipse Timocritus in carminibus victorialibus usus erat sic Pindarus Iunio νομον in usum suum convertit Olymp. I, 10l, Κασιορειον

et 'M.άου μνον idem stlim. I, 6, Archilochi hymnum Olymp. IX in. Α0sehylus Lini cantilenam Agam. 104, Euripides Creticas monodias et νόμους κιγαρι νδικον ni fallor Terpandri Aristoph. an. 49. 1282, ἀηδώνιον νόμον Cleophon Aristoph. an. 684 ex antiquioribus Alcmanem nominaSSe sufficiet, D. 52 Bergli. Osit γιον αυλησεν μελος Κερβήσιον, ubi attendus quaeso ad . μελοc, et Sapphonem atque Alcaeum, de quibus Horat Epist. I, 9, 28 dixit: Temperat Archilochi muscuis pede mascula Sappho, Temperat Alcaeus, sed rebi S et ordine dispar, recte explicatus ille quidem

cuius interprotatio his ipsis qua scribo grogi firmatur. Et de ipso Homero idem Statuere liceret nisi antiquiorimi vatum armina ac modi musici prorsus interiissent. Quibus calculum adiiciat Aeschylus apud Aristophau. Ran. 1298 ubi hae leguntur:

quibuscum non inutiliter conferri poterunt, quae Philol. . I, p. 72 sqq.

de cantilenis popularibus disserui Hinc patet non esse eur Bergi tu υμνον in νὶον mutet accedit quod haec vox post v σος πατηρ s. 14 il ita mirum quantum languet Ceterum in Arist. an. v. 1301 Mei nekius sagaciter utSOlet πάντων μεrαφέρει πορνεοθίων soritimidum esse conjecit sed φέρει dictum est ut et νεγκον v. 1299 et v. ποονίδια de carminibus ab meretriculis cantatis dici

58쪽

potest ut Γνήσιππος ab Eupolid. Helot. D. IV, 2 Mein.: cave nia in in

minutivo πορνιδίων haereas hoc cum contemptu dictum est. εἴρειν στενάνους. Magnam enim Nemeae ab amicis et petatoribus coronarum vim vietor aceeperat, quae in torquis vel similis orianienti Dr-mam componi poterant: v. Silam. I, 66. - ἔ ραντος, deueentis, prosequentis memineris enim in pompa hymnum cani ad Timasarni domum tendente. - , Confirmatur lecti πειυραντος locis geminis Olyna VIII 76Bλεφιωδαις, οἷς di σιέφανος περίκειται κτος φυλλοφόρων n' o.όνων et Nem. VI, 60 etiam re ipsa, quia non υμνος mittit coronas Pr 'Κayser. Lecti. ind. p. l. Bergkius ex Scholiis πεμφαν seripsit: πεμ, ii aWro enim pro grammatici Orrectione habet. Ol. XII, 19. 20. Rectius comma post V επταπυλοις deletur ait Θ βαις cum V. μίγνυον coniungatur. - De iis nominis , θῆναι formis tribus indarus utitur, disputat T. Mommsen Suppl. Ann erit in Pind. q. p. 75. P. 398. Ol. IX, 98. - παρὰ τυμβον, saepe παρα cum accusativi Pindaro coniungitur de loco, ubi quid vel est vel fit, em V, 10. omnis

Annos erit. Supplem. p. 118. - Καδμεῖοι, honoris ausa, ii Λωρίδανῶ ν Irιναν em III, 4. - οὐκ ἀεκοντες, magna eunt i dietum, qui vellent omnia eius causa: si ον ελ χισιον, οὐχ ἐκι α alia laud Thucydidum, . Herbest Philol. . XXIV, p. 36. - μίγνυον l8.edition0. φίλοισι - ελθών, ad amicos venit, em III 3 Matth. Gr. r. g. 400 l. - φίλοισι γαρ φίλος figura e genere ecum, quae παρηγμενα dicuntur. Iul. Rufin do sollem lex. e. 14. subiit. Ahreus Philol. . XVI, p. 56 καχε αμν' νγ i. e. tradociμεν

ἔστε scilicet opinatur versum Stropha Septimum eum Octa V in num esse coniungendum V. s. 7. MommSenu καοδρακεν cum Odd. mae elaSSiS. - κατεδραμεν explie per urbem decurrit properans timere

lis aula ni videtur enim in extremo urbis angulo sita fuisse si aula itaque v. καταδραμεῖν declarat, quanto Timasarchus certandi tuto arserit: eL Hom. Od. Q 8 βῆ δ' εμεναι θ ὰλαμονδε ιν ρεπιπολοισι γυνιξίν χα- τον, d. O, 9 Dro δ' ς θάλαμιον καzεβήσατο χριόεντα, B, 37 De v. κ&ταδραμεῖν cum aestusativo apud Pindarum iuncto disit T. Momis. Suppl.

1104. Tamsen nunc improbo ut iniis tenue pro opiniei hyini dignitate Potius ita censeo: mphitryonis domum aulam habuisse 2reuli proprie Sacram, quam indarus Πρακλεος αυλάν nominat, in euius starietibus donaria victorum penderent plurima, tripodes aliene et alia ud υλβία dieitur, ut sunt ολβια heroum δώματα opulenta Solebant vero Dinor thleta ante ludos huc se Onserre et Vota facere ad aram aulae. tque hoc

otiam ima sarchus Deit Disse n. duae urbes. Seholi ad s. 30: Θηβη γαρ καὶ θινα - ίδες καί

59쪽

ΠOt a b eua. III, 3. - ξυν. . bis in hac da quod traditum siclis tol- re Oil eum Sonorum rationes toties nos fugiant: cf. 3 set om X 40XI, 2. Omnis ad h. l. 'o τε saepe obvium apud Pindarum in initio narrataclum Pyth. X, t. XII, 6. Nem. I. 35. Isthm. I, 344. Add. Pind. Hymn. r. 12 ibiq. unou. Ρ. 399. I i. I Pindar videri Alcyoneum in amoribus fuisse quod tam insignis Sit IuTu am1mbus memoria, observat SelineideWinus Philol. T. I, p. 434. hea es. - Attende ollocationem verborum: ommunis enim sermonis

iraee onsuetudo D πρὶν ετραορίας γε postulat.

Oed ista 228. se 18 Naueh. Eurip. Here. Fur 756. Append Provv. II, I ibiq uno T. I. aroem. r. d. Gotting. - Etiam hoc loco verborum collocatio standa V. Simon Amorg. r. VII. 9 se τι καὶ δεκωσιν ψελεῖν Soph. 1 10 modo allatum Eurip. Androm. 90 se τι καὶ πάθω κακόν,

POStiit. J εγμὸς, vo antiqua de quolibet decretorum et se iam et praeceparum genere dieitur Pind. l. VI. 69. Pyth. I 64. Harpoer s σμος. bm Magu. p. 448 12 cf. panhelm ad Callim. h. in Dian. 174 Uauel: e thesmoth Athen dissert. p. 9: hae significatione Pindarus vocem ad eas itis poeticae leges transtulit, quas communis poetarum antiquorum usu eo probaverat et quasi sanxerat Olymp. VII, 88. XIII, 28 IsthmV 20 an ad Nem. H. 28. Quam . . poeta legem de carminis bre-Vatate a ponit, eam cum gravissima esset Saepius in poemati commemoravit s. XIII, 94 Nem X, 9 Isthm. I, 2 add. tuis. s. 7 suP. 400. resint. Voluit ni fallor poeta cum temporis spatium choro ad earmen ea Indum concessum festinet citoque praetereat. Iun.uram. Locus iam veteribus obseurus. Seholi ad us 56 οῦνγε εἰ do cisi ἐρωικου πόθεν δε ἡ γξ ἐν οἱ μεν νασιν πιούς, οἱ ὁ Πει-

60쪽

potos ut ni no ab Eupolid. Helot. r. IV, 2 Mein.: cave autem in deminutivo πορνιδίων haereas hoc eum contemptu dictum est. ειρειν τενάνους. Magnam enim Nemeae ab amicis et speetatoribus coronarum vim victor esseperat, quae in torquis vel similis ornamenti formam componi poterant: v. Isthm. , 66. - Πεμ φαντος, deducentis, prosequentis memineris enim in pompa hymnum cani ad Timasarchi domum tendente. - , Confirmatur lecti πέμψαντος locis geminis Olymp. VIII 76 Βλεψιάδαις, οἷς dy στεφανος περί,ειται κτος futuo φόoων π Irωνων et Nem. VI, 60 etiam re ipsa, quia non μνος mittit coronas, sed ἀγών: 'Κaysser. Leeit Pind. p. l. Bergilius e Scholiis πεμφαντα seripsit: nutu αντος enim pro grammatici correctione habet. Ol. XII 19. 20. Rectius comma post v επιαπυλοις deletur, ut Θῆβαις um v. μίγνυον coniungatur. - De iis nominis Ἀθηναι formis, quibus indarus utitur, disputat . Ommsen Suppl. Ann erit in Pind. l. p. 75. Ρ. 398. Ol. IX, 98. - παρὰ τε μ βον, Saepe παρὰ cum accusativo a Pindaro coniungitur se loco, ubi quid vel est vel fit, em V, 10. X, 48: omnis.

Annot erit. Supplem. p. 118. - Καδμεῖοι, honori enusa, ut Ἀωρίδανῶ ν -γιναν em III, 4. - ου ἀεκοντες, magna eum vi letum, qui vellent omnia eius causa: sic ν ἐλώχισιον ον ῆκισω alia apud Thucydid0m v. Herbst. hilol. T. XXIV, p. 36. - μίγνυον sem. I Q 8. seditione. φίλοισι - ἐλθων, ad amieos venit, em III, 3, Matth. Gr. r. g. 400, 1. - φίλοισι γὰρ φίλος figura e genere eorum, quae παρηγμενα dicuntur. Iul. Rufin de Selisem lex. e. 14. subiit. Ahrens Philol. . XVI, p. 56 κατεδραρι ενθ' i. e. κα δραμεν

ἔστε, ei lieet Opinatur, versum Strophae selptimum eum OctaVo in unum esse coniungendum: v. s. 47. OmmSenu κατεδρακεν eum Odd. primae claSSiS. - κατεδραμεν eXplic per urbem decurrit properans ad Herculis aulam videtur enim in extremo urbis angulo sita fuiss ista aula itaque v. καταδραμειν declarat, quanto Timasarchus certandi studio arsserit: cf. Hom. Od. Φ, 8 βῆ δ' εμεναι θαλαμονδε συν ἀμφιπόλοισι γυναιξίν Εσχα-etori Od. O 99 αυτος δ' ς θάλαμον καχεβήσατο κηώεντα, B, 377. - De v. καταδραμε ιν cum accusativo apud Pindarum iuneto dixit . omnis. Suppl.

1104. Tamen nunc improbo ut nimis tenue pro pinicii hymni dignitate Potius ita ens00 Amphitryonis omium aulam habuisse Hereuli proprie Sacram, quam indarus 'Hρακλεος αυλάν nominat, in cuius parietibus donaria victorum penderent plurima, tripodes aliene et alia, unde λβία dieitur, ut sunt λβια heroum δωματα opulenta Solebant vero opinor th- lotae ante ludo huc se conferre et vota facere ad aram aulae. Atque hoc etiam Tima sarchus fecit Disse n. duae urbes. Scholi ad s. 30: Θήβη do και ιγινα Ἀσονπίδες καί