장음표시 사용
261쪽
262쪽
263쪽
265쪽
Primarium locum inter viros de Theologia Christiana optime meritos eupant procul dubio Patres Ecclesiastici. Eo intelligo viros, qui proximis post aevum Apostolicum saeculis usque ad saeculum nostrae aerae sextum Christianorum suerunt duces, et scriptis, quae reliquerunt, inclaruerunt. Vulgarem hac in re aequo loquendi usum, penes quem est et ius et norma dicendi. Quamquam enim a Romano-Catholicis contenditur, proprie tantummodo eos Patres dicendo esse, quos Ecclesia ipsa probavit, atque sinceros ac ruditos suae, seu potius Apostolicae et Christianae doctrina testes, magistros et iudices esse declarat. ' inter quos V. c. non
recensent TERTULLIANuM, CLEMENTEM ALEXANDRINUM , ORIGENAM, LACTAN
TIBM, RUSEBIUM, agnoscunt tamen, hos etiam et omnes Christianos scriptores, qui doctrina vel antiquitate conspicui fuerunt, uulgo Patres appellari, neque ipsi in tractanda Patrologia hos scriptores silentio praetereunt. Quam plurima etiamnunc supersunt opera, a Patribus Ecclesiasticis composita, eaque, etsi non omnia eodem pretio aestimanda, dignissima quae a Theologis legantur atque explorentur. Limpidissimos illa opera esse sontes, e quibus cognitio hauriatur historiae Ecclesiae antiquae, nemo infletas ibit. Illos solos nos vera docere posse, de modo, quo multa illorum orta sint dogmatum, quae per tot saecula in Ecclesia valuerunt tanquam summa capita doctrinae Christianae et purissima expositio veritatis religiosae, nemo negabit. Perquam utilia esse illa scripta ad textum librorum ovi Testamenti, quantum fieri potest, in integrum restituendum, omnes agnoscunt. equo tantum ut sciamus, quibusnam verbis usi sint scriptores horum librorum, sed etiam ut perspiciamus, quid illis erbis significare voluerint, omnino consulenda sunt Patrum scripta. Ἀδ
266쪽
256 E. I. BI EST LORGIONilla insuper nos convertamus necesse est, quum indagare volumus quaestionem gravissimam de origine librorum ovi Testamenti, quandoquidem ex illis praecipue patere nobis debet, quaenam et qualia sint argumenta, quae externa dicuntur, de horum librorum authentia. Has ob causas, quibus plura adiungi possunt, dolendum existimo, in Academiis nostris Theologiae studiosos non lege teneri, ut lectiones requentent, quibus tractatur Patristica, quod iis, qui gradum petunt toris Theologiae magis prodesset, quam operam navare Oeconomiae rurali, imo omnibus Theologia studiosis utilius forsan esset, quam lectiones audire de etaphysica. Dolendum, opera Patrum Ecclesiasticorum non diligentius explorari, quam a plerisque heologis fieri videtur. Quamquam immerito, ut opinor, MOERLERus in sua Patroloma ita loquitur, ac si Protestantes ratione habita Romano-Catholicorum studia Patristica valde neglexerint. Fuerunt enim et nunc etiam sunt inter illos fortasse haud pauciores quam inter hos, qui studiis illis admodum diligenter se dederunt, atque apud hos non minus quam apud illos bene multi invenientur Theologi, qui quid reveraraatres docuerint plane ignorant. Nolite tamen suspicari, auditores me velle, Theologis nostra aetate nihil aliud esse faciendum, quam ut Patrum vestigia prement. Aliud est, quod cogito. ihi enim persuasum est, Patres Ecclesiasticos adhuc multo maiorem, quam par est, vim habere in Theologiam Christianam. Quae persuasio orationis hac solemni opportunitate habendae mihi praebuit argumentum. Dicam enim de geolosis Emtiana ab auctoritate Pareum
Meleri ficorum prorax liberanda. Vos omnes, auditores exoptatissimi, benigno animo me audiatis lVariae de Patrum Ecclesiasticorum auctoritate exstant sententiae Mid fuerunt, qui statuerent auctoritatem atrum ιν cum auctoritato Prophetarum divinorumque Scriptorum esse comparandam, et post Ecclesiae approbationem ad unum usque tota fidem iis adhibendam esse.' Huius sententiae auctor vulgo creditur abbas PREDEGIsus, qui vixit ineunte saeculo nono, quem secutus est glossator decreti GRATIANI, ut in institutionibus suis P trologiae refert EasLEstus Paucos vero haec sententia, quippe auctorit tem Patrum nimis attollens, nacta est sectatores, vel inter Romano-Catho-
267쪽
licos, aeterum statuentes, in expositione Saerarum Litterarum communem omnium sanctorum veterum intelligentiam certissimum Theologo praestare argumentum ad Theologicas assertiones corroborandas, et contendentes, omnes Sanctos Patres simul in fidei dogmate errare non posse. Tantam auctoritatem Protestantes numquam atribus tribuerunt auTHA-aus interdum de iis locutus est, ac si eo contemneret et pro nihilo duceret, BAsILLu nullius momenti hominem, HIERONYMuu hominem nullius iudicii vel diligentiae, haereticum, corruptorem totius Euangelii, BRYsoamriurigarrulum appellans. Acerbo et iniquo huic iudicio minime Protestantes omnes subscripsere Contra, in Libria symbolicis honorifice mentionem secerunt de Patrum operibus, etsi omnem iis auctoritatem denegantes. In Romula e eo iae legimus, atrum scripta Sacris Litteris nequaquam esse aequiparanda, sed universa illis ita esse subiicienda, ut non recipiantur nisi eatium loco, qui doceant, qua ratione post Apostolorum tempora et in quibus partibus orbis doctrina illa Prophetarum et Apostolorum incerior conservata ait Bel ea Conineario statuit, cum Divinis Scripturis nulla alia
hominum, quantavis anctitate praeditorum, acripta, nullam consuetudinem nec multitudinem ullam, ne antiquitatem, neque temporum praescriptionem, neque personarum successionem, neque concilia ulla, nulla denique hominum decreta aut statuta conserenda comparandave esse. Memoratu
imprimis digna, quae leguntur in ion arione Helvetiea, scilicet hamVerba a Non aspernamur Sanctorum Patrum Graecorum Latinorumque interpretationes meque reprobamus eorundem disputationes ac tractationes rerum sacrarum cum Scripturis consentientes, a quibus tamen recedimus modesto, quando aliena a Scripturis aut his contraria adferre deprehenduntur . . . . Eodem in ordine collocantur etiam conciliorum definitiones vel
Sed rogaverit sorte quis o Cur tu igitur, haec si ita sunt, verba sacero vis de Theologia Christiana ab auctoritate atrum Ecclesiasticorum prorsus liberanda. Nonne supervacaneum est de argumento agere tam obsoleto deque re tam diu agnita γ' Concedo lubenter, me non loqui de re nova atque inaudita Attamen monendum, Protestantes aeque ac Romano-Catholico sibi non constitissere saetoque in iis, quae de Patrum auctoritate elocuti sunt Romano-
268쪽
258 E. I. DIEST LORGIONCatholicis sollimi, qui auctoritatem atrum tantopere efferunt, variis temporibus dogmata sunt rempta, quaecum doctrina Patrum minime eonveniunt: dogmata v. c. transsubstantiationis, riparum insallibilitatis, arias tam culatae conceptionis, quae non tantum apud Patres non inveniuntur, sed etiam contraria sunt doctrinae in eorum scripti obviae. Protestante contra, quamquam auctoritatem Patrum negantes, illa auctoritate in multis duciae passi sunt. Testes sunt Resormatores ipsi, qui tanquam Metrinam Christianam genuinam receperunt, quae statuta sunt a conellii Meume- uicis, quarti potissimum et quinti saeculi. Et symbolum Athanasianum amotestantibus saepe tanti factum est, ut ab eo recedere nefas videretur. Plures insuper inter Protestantes viri doctissimi saepius atrum auetcritati
eodendum opinati sunt. In memoriam revocate, quaeso, MALANORTONAM, qui ad defendendam LuTHERI sententiam de sacra oena contra WINOMUM
eiusque seetatores libellum edidit, cui titulus Sententiae sese m a vesarei ortim de issent omini, in quo plurima citantur loca ex operibus
BROSII eo consilio, ut veritas LuTHERI sententiae vindicetur. Quum automoEcoLa,PADiva huius libelli refutationem edidisset, in qua demonstratur, huTRERI aententiam non eonvenire cum Patrum sententia, MELANCRTochorum seripta iterum eoepit inquirere. Tunc intestigens, aliam eas Patrum doctrinam de sacra coma, aliam LuTBERI sententiam mutavit et Muci partes in eo certamine reliquit 'ovocare etiam possum ad summum virum UaoNEM UTIuri, sed quod inprimi ob oculos habeo, non hoc
est, suisse inter Hotestantes, qui in suis disputationibus diserto ad Patrum auctoritatem appellarunt; verum id speeto, multos contendere, illa dogmata, quae eclesia a primis inde saeculis credidit, firmiter eam tenenda. Meleriam dicunt, non quidem Patre Minoi time. Si autem rem bene consideramus, videbimus eodem redim, utrum Deseriam dicant, an vero μι ea, quandoquidem Ecclesia iis temporibus, quibus dogmata illa statuta sunt, atrum auctoritate ducebatur. Quod ab Ecclesia dicitur decretum, concilia decreverunt, in quibus Episcopi congregati erant, inter quos P tres eminebanti Praeterea, constat, quandam esse traditionem, a Patribu Beesesiasticis originem repetentem, in interpretatione Sacrorum Ialam rum, traditionem exegeticam, ut dicunt, a qua recedere multi iamnunc
269쪽
haud concedendum esse putant. Et quantum his etiam temporibus valeat Patrum auctoritas in dirimenda quaestione de origine horum librorum, unicuique patebit inspicienti introductiones in chidicem Sacrum, in quibus vide et haud raro ita atrum effata citantur, ac si constituant normam, secundum quam hac de re iudicandum sit. Constare idcirco mihi videtur, Theologiam Christianam nondum liberam esse ab auctoritate Patrum Ecclesiasticorum. A quorum auctoritate eam prorsus liberandam esse, uno probare conabor. Fundamentum Theologiae Christianae habendus est ipse Christus, qui igitur ante omnia cognosci debet. Ad hunc autem cognoscendum primolam requiritur recta cognitio eorum, quae Christus eiusque Apostoli dixerunt vel scripserunt. Evolvendi ergo sunt libri Novi Testamenti, quippe qui soli censentur ab Apostolis vel eorum sectatoribus conscripti esse. Consulendum porro est Vetus Testamentum, quia doctrina Christi atque Apostolorum arcto cum hoc coniuncta est vinculo et magna pro parte exhod demum intolligi potest. Quid continent libri Veteris et Novi Testamenti pQuaenam in illi narrantur a docentur Interpretatione opus est, ut hoc sciamus. Sic Patres interpretum munere functi sunt. Num vero interpretatio quae in eorum scriptis occurrit, talis est, ut in ea tuto possimus aequiescere Quod ita esset, si probari posset, Patribus omnino auctoritatem adiudicandam esse in Theologia Christiana. Sed hoc iure firmari nequaquam potest. Non tantum omnibu sere deerat peritia linguae Ηο-braea et Hellenisticae, sed universe etiam allegoricam et mysticam interpretandi rationem sequebantur, adeoque alium e verbia Codicis aeri, sensum eruebant quam ipsi scriptore voluerant omnes etiam hodie agnos- eunt, aues in Sacris Scripturis interpretandis a recta via saepissime abe rasse. Quod non temere me dicere, uno alterove exemplo ostendam. Ante hos septem annos laudator quidam acer patria orthodoxiae, in diario Niednari, dieato Theologias historicae, disputationem seripsit eo consilio, ut palafieret quam eximie ATHANAsius ille dogma Dei Filium esse ομο-- σιον - πατρι oontra Arianos defenderit. Consessus est exegeticam a tem argvinentationi ATHANAm minoris mae momenti, quia saepius textum Codicis Sacri non sumsit uti revera est, sed ei, ob rationes dogmaticas, 33.
270쪽
apologeticas vel polemicas vim intulit, ut eum torqueret in auum om- modum operae pretium est audire et EssLERuri, qui, verba faciens de auctoritate atrum in expositione Sacrae Scripturae, licet assi et Catholicum interpretem teneri, Sacram Scripturam in rebus fidei et morum iuria unanimem conamgum Ρatrum accipere et interpretari r tamen declarat, ιν silentio haud esse praetermittendum, non tam opera Patrum exegetica, in quibus genio sui aevi indulgentes allegoriis captandis nimium quandoque intendebant, esse consulenda, sed opera dogmatica, moralia et polemica, in quibus saturequenter scripturae loca, ex quibus dogmata fidei morumque probantur, luculenter tractant et solide exponunt.' Verum enimvero, quomodo confidere possimus, Scripturae loca recte exponi alatribus in operibus dogmaticis, moralibus, exegeticis, si opera eorum exegetica, opera igitur, in quibus consulto Scripturas interpretantur, nullam merentur fiduciam pSi autem inspicimus opera illa dogmatica, moralia, polemica, videbimus, ibi quidem praeclara multa reperiri, sed etiam haud pauca, quae a mente Christi, uti et a sana ratione, prorsus aliena sunt quaeque minime fluxerunt ex Christo atque Apostolorum doctrina rite intellecta, sed potius ex philosophia Neoplatonica vel alio quodam sonte eiusmodi impuro, etiamsi nonnulla effata Christi et Apostolorum allegentur, ut speciem
Christianae doctrinae prae se erant. Unum hoc tantum memorare volo, nonnullos Patrum a coniugio, ut ait WALORIus, plane alienos esse, vehementer ac nonnumquam iniuriose adversus illud pugnare, vitam autem melibem ac solitariam, perpetuam virginitatem ac continentiam summo studio commendare. AMBROsIua . . matrimonium sere in rebus turpibus numeravit, et HIERONYMUS, qui non solum re scriptisque, sed etiam proprio exemplo omnes ad vitam caelibem excitavit, solitariam vitam appellat persectam, quum qui illam amplectantur curis rerum saeculi careant, tranquillitate animi fruantur, quae divina ac celestia sunt attente ac dii, genter contemplentur, denique multam ea peragendi habeant opportunitatem, quae ad salutem sempiternam consequendam pertinenti alia cum Christi doctrina atque agendi ratione minime congruere, Creatoris mundi proposito contraria esse, naturae leges frangere, et, si omnes secundum ea vitam instituerent, societatis humanae generisque adeo humani interitum effectura, solis luce clarius videtur.