장음표시 사용
41쪽
3o LIB. I. CAP. Id. DE NOΤIS DIACRITICIS. tionis signum non habent, aliquando litteram,
apud Hebraeos et Chaldaeos dagesch sorti adficiendam , bis scribunt: ut ut , chald. 'n'κ com-
Prehensus est ; ι-Is, chald. vel d)ου'κ ρο- situs est ;- , chald. R dux , hebr. EP Cet. servandae originis et distinctionis caussa.
IV. Ribbui , multiplicatio , est gemi
num punctum supernum, horizontaliter scriptum , notando numero plurativo, vel collectivae singularium significationi: ut ministri ; Ioh. 4, 35.
3. Sing. maSc. Luc. 24, I. attulerunt, et Paraserunt, 3. pluri iam. prael. ad differentiam Para , 2. Sing. sem. imperat. et attulit,
Matth. - . L nuptae sunt, at rutus Luc. I 9, 42. . Contectae Seu contecta
Sunt, at contectus est: ta grex ovium seu mes, at-om ; laxat hominum genus seu homines , at homo. Vide Ioh.4, II. 3 .cap. 6,IO. 14. cap. Io, I. I. 3. Seq. Sic Hebr. 7, 13. sec. edit.
42쪽
LIB. I. CAP. III. DE NOTIS DIACRITICIS. 3i
impersonaliter haec , quia Molli idem est ac
--Μκ dicta sunt. Nota. Signum ribbui perscribendi compen-
dium coalescit cum puncto diacritico riscli; ut
opes, PedUS; et cum Superno puncto vocalis piliocho , ut secundum Gulbier. Matth. 7, 25-
V. Ma rheton O , cursor, est lineola superna horiZOntalis significans, I. Litteram istam, cui imposita est, Iegi si ne vocali: ut it 3ν aeotho , eleemoVna , annulus, illo di Pudor , regina rvient, cet. Cum ceteroquin in tali litterarum concursu vocalis indisserenter vel ad , umi vel omitti possit, ut supra diximus cap. III. Significat scriptionis compendium, seu abbreviaturam , ut Mia pro gloria . Quale probabiliter est Ioann. 8, 7, sec. edit. Angi et Guthier. pro - o quis est, quod habet
oditio Schaasii. 3. Wau quiescens in o o I ad disserentiam
o aut, in quo Wau diphthongescens Cum prae- cedenti vocali est mobile ; coli. Matth. I 5, 28.
43쪽
VI. Melia onose, syllabarum coagmentator , est lineola horizontalis inserna, contrarium eius , quod Marhetono 5. 1. notat , nempe concurrentihus duabus in medio vocis litteris , quae Vocalibus carere poterant, priorem
lectus , seductor ,-δellator ,
otiosum utrumque signum , tum superius illud marhetono , tum Praesens mehagiono , cum Voca- Iis ipsa simul extet; nisi forte iudicet, illud qui dem, consonam pronunciari sine vocali , nec tamen sine sono rapidae ac velut dimidiatae vocalis ; hoc vero , pronunciari eam cum vocali, Sed rapida illa ac dimidiata : plane ut Hebraei ethbum dicunt, et buri'. Passim , ut exigui usuS , ambo signa omittuntur . VII. Lineola , occultans dicta , eandem cum Praecedente mehagjono , et figurum et situm habet . Notat autem , litteras, quibus subiecta eSt, I. Aut plane non esserendas esse , utpote otiantes , et vel servandae originis vel disserentiae cauSSa expreSsas ; idque primum in vocum initiis:
44쪽
LIB. I. CAP. III. DE NOTIS DIACRITI Is. 33
maniter ; ν, arcanum. Item in bl e o , quoties id vel sibi ipsi , vel aliis vocibus subiectum , vi-
cem gerit verbi substantivi sum : ut Ial Iil om
sum , Ia -νidens Sum , i. e. pideo . Vid. lib.II. cap. III. S. I i. i. Idem sit in nominibus graecis, quae in syriaca lingua interdum ab initio vocis litteram l assumunt: quod cum vocalem non accipit, occultatur , etsi linea occultans non subiiciatur , ut stuk- , τοιχεια , uinol , ξενος. )Huc etiam pertinet in he, in . pronomini
bus separatis , o in ille et - , illa , quae si cum Praecedente voce in pronunciatione coniungantur, vocalem suam ad Praecedentis vocis ulti
mam litteram mobilem si haec propria vocali de
stituta sit ) remittunt ut om Q Δ situ , pro
oo, Φα maledictus illo Sit, - mani, Pro
oin Caro mea est ; sin vero praecedens vox terminetur in vocalem, eadem Pronomina, abie
45쪽
3έ LIB. I. CAP. III. DE NOTIS DIACRITICIS.cta vocali propria , Suum o et - Cum Praecedentis vocis ultima vocali iaciunt diphthongescere ;
ut om-kescheu , pro oci, , ara durum est ,
. sin hodoi, Pro cis haec est: ita tamen ut ultima vocis praecedentis vocalis , Seu Akopho , mutetur in . seu Pthocho ; ut oci, enati ;
om caro est. Unde et in scribendo voces in
unam Saepe coalescunt, Per synaeresim : ut
Pro octi Laia ubi est diaci pro oo, ud quisnam
est y Mo, pro om bo, hic est. Vid. lib. II cap. III.
Idem sit in verbo substantivo lom fuit, si quidem id eum praecedente Voce , vel ipso Secum
in pronunciatione coniungi debeat: ut lo in om y non ψω erat, Ο oo, hewo wo , fuit fuit, id est fuerat. Contra , tu commatis initio legitur: ut
ΙOh. I, 6. . ..di hewO δarisoscho , erat homo. a. Haec lineola aliquando adhibetur ad indicandum similiter litteram occultari in medio vocum. Quo spectat media radicis geminata, in
incremento unali , v. g. g fluctus , uidio man
46쪽
ta eis loquela , quasi pro rbula et re Pu , haec Ve ro pro r,bun et κου du: quae legenda sunt galle,
malitin , mammio , manno . Nempe in liis media rad. occultatur: in compensationem Vero eiuS . geminatur vel ultima, si prima vocalem habeat, vel prima , si haec vacua vocali Sit. 3. Eandem lineam recipiunt sequentes litterae in nonnullis casibus nempe primum s si-
ne vocali, ante cognatam I ; ut l . novus , et it coetus, lege chatio et ilio , pro chadio et idio , ad instar lat. attem , attingo , Pro GHero , adtingo . Porro in cum in Sus5XIS, v. g. - abui , Pater eius , i u manus eius ,
elicite eum : tuin in verbo ino jabh , pro
ihabri , dedit ; tum in propriis , --o si Romo ,
et pro Iudaeus. In his vocibus
pro spiritu aspero scribi Hos annus Gram.
Syr. P a animadvertit . ) Deinde o , in
promissio , cet. de quibus supra , cap. I. P. a. Pleri ius grammatici hoc o occultari dicunt, rectius vero otiari dicendum cum liuea occultan.
47쪽
36 LIB. I. CAP. III. DE NOTIS UACRII1CIS.
nusquam subscripta inveniatur . ) Quarto ri , in verbo 'it abiit, quoties id per analogiam ne
xionis debuerat instrui vocali, media vero radicis vocali vacua esse : tum enim occultatur , remissa ad mediam vocali sua . Ut di ,1
zura , pro niatun , abiflunt. Vide supra, cap. II. I. II. a. Ast idem verbum , quum prodesse significat, regulare est. Devique M in pronomine
4. Lineola occultans indicat litteras sine vocali esserendas esse ; quo pertinet primum me dia radicis in imperativo ethpeel verborum per sectorum , quin ut Schaasus praes in n. test. U' I acum a Se editum arbitratur ) etiam in ethpaal :verb. gr. in ethpeel col. 3 , 2D. 22.
si confortamini , ab confortatus CSt.
48쪽
LIB. I. CAP. III. DΕ ΝΟΤIS DIACRITICIS. Sic in ipsis quadrilitteris reperimus quidem Rom. I 2, 2. transformamini , ab .Q, ά transsirmatu S est 3 et tamen , qui Iegi possit lom ad sine vocali estachOh , vix perspicimus . Unde suspicamur, in tali casu, si quando mediae r dieali in imperativo subiicitur occultans linea , ibi
eam non notare litterae pronunciationem sine Vocali, sed tantum dia criticam esse pro discernendo imperativo a praeterito e in primis cum alicubi expres
sa reperiatur Vocalis, ut col. 3, I 8.
subiectae estote. Vide insta , lib. II. cap I. J X.4. Hanc Michaelis coniecturam confirmat Hos a nus in Gram. Syr. 3. 2 i. ubi plura alia profert exempla in quibus vocalis exprimitur ; atque etiam Syrorum utitur auctoritate qui litteram hic occultari non admittunt. )Porro huc spectat , in imperativo gso, Pr
losi curre , a cucurrit. Vide eumdem Schaasium in lex. syr. sub illa radice; et nOS, Supra, cap. I. , 1 O. I. 5. Denique haec lineola indicat primam radicalem vi , mollius tantum esserendam eSSe , ut i quod fit , ubi secunda radicis est in e ut
so memιnιt ;-ρ fuit, lascious fuit. Unde hujusmodi iisdem , quibus i , adsecti nibus subiacet. Vide cap. I. 3. 3. 4. et Cap. II. a, I.
49쪽
38 LIB. I. CAP. IV. DE TONO VOCUM. Nota . Lineola , quam occultantem in hoc et antecedente num. Michaelis esse arbitratur , alii grammatici di acriticam vocant. Et cum litterae quibus subiicitur proserantur, non occultentur , immerito linea, occultantis nomine in his casibus insigneretur . VIII. Puncta distinctionis apud Syros Suni: unum et solitarium omnibus fere distinctionibus inserviens ; duo in sinistram inclinata . , comma et semicolon ; at in dextram versa - , colon aut interrogationem s cui et tria adhibent in praestare creduntur. Periodum denique quatuor o vel absolvunt . Et tamen, iudice Cellario in Porta Syriae pag. 9. eorum disserentia non satis liquida est. Appendicis loco monemus , scheva Hebraeorum tam Simplex, quam compositum , apud Syros nouscribi, sed subaudiri .
Ι. Τ onus vocum ordinaris est in syllabarum
penultima et ut mauo , rex ; ma che , reges ἰ turo , mons ;-malchu-tho , regnum ; ld. ais Ioae, Cuthinitho , tunica. II. At ultimam acuunt, I. Quae terminantur consona mobili sine
50쪽
39 LIB. I. CAP. IV. DE TONO VOCUM.
habitavit ; e malchin , reges ῆ -- shuron , fortitudines. a. Quae apocopen I adsormativi seminini
passa , terminantur in o vel : sive sint nomi-
na , ut malchu, regnum; seri , trabs , sive infinitivi, ut A meschau tophu , Com
III. Quid vero ratione toni sentiendum de illis vocibus, in quibus, secundum cap. IlI. I. 6.
concurrentes in medio vocis duae consonantes Sine Vocali , vocalem rvogo ad Sumunt, cum ad-
scripto mehatono Z V.g. cet. Non legenda sunt, meschamebo , dechiato , maden o ; sed meschamelio , dechelio , maden-cho : Scribuntur enim et sine intermedio A in dissorenter, , ια,1riis, quae sine dubio leguntur , meschambo , dechitho , mri cho . Haberemus igitur in hujusmodi vocibus exempla , in quibus antepenultima syllaha acueretur . Sed nimirum assumta in his exemplis vocalis in raptim, nec ut plena vocalis, pronunciatur e ac proinde nec syllabam , completam Saltem , lacit. Quo po- Sito , exempla ista suo modo pena cutis de quibus i. ) accenseri possunt , proinde ac hebri midiva Pro re dipa Esa. 5o, 8. cum ceteroquin et