De praescriptione regalium ad jura subditorum non pertinente

21쪽

quidem sese extendit, ut libera administratio, quantum ad conservationem utilitatis Communis requiritur, Majestiti non possit denegari, Attamen non omni casu Regnorum alienatio Prineipi est permittenda, si eadem in alium transferre moliatur. Got. d. . r. Beli. Pac. Lib. l. cap. - β. Io.

Lib. s. cap. a. n. F. Sicuti enim invito Regi non potest regnum adimi, ita nec invitis subditis alius Princeps obtrudi potest. Pufenae lib. I. cap. s. g. p. Interim facultawm alienandi tale regnum, quod proprio jure acquisitum est. Imperanti adscribit, Grat. Lib. I. cap. I. g. N.-Lib. a. cap. L. f. 3. Occupationem Regnorum jure acCessionis sequitur omne illud, quod ibidem reperitur, eXceptis rebus, quae privatorum usibus patent, de quibus in seqq. Sunt vero jura, quae summus imperans sibi retinet, varii generis vita. Se.

mis vero spectant eo res, quas Iuris Romani Dd. in libertate naturali relictas dicunt, quarum usum aliquando subditis suis concesserunt, eas habendo pro derelictis. Has revocarunt ad illud jus, quod lex naturae eis tribuit, easque pristinae suae sormae reddendo, nullius jus deterius reddiderunt. Conspicuum hoc quam maxime est in jure venandi, piscandi, aucupii, percipiendi commoda ex mari & fluminibus, jure metalli fodinarum, salinarum extra privatorum agros; jure circa thesauros in locis publicis re

g. VII.

Jus superiori competens circa privatorum bona fluit tum ex natura summi imperii, tum etiam ex singulari modo acquirendi. Quandoque enim praeter illud jus, quod ex summa potestate fluit, uti poteit rebus, quemadmodum quivis paterfamilias extra civilem societatent iis utuuir. Quandoque vero eousque potestas competit, quousqne

22쪽

que eam concessam esse ex pactis civium cum superiore Palescit. vid. Poenae Lib. y. cap. s. g. r. is Hic tamen non minus, ac in caeteris Uajestatis partibus inculcandum praeceptum de custodienda aequalitate. Etiamsi enim non licitum sit subditis, superiori praefracte resistere aut arma contra Principem movere; ne . Lib. I. cap. . g. I . Non licitum tamen est Principi, subditos rerum dominio privare, nisi privatam hanc injuriam publica utilitas exto queat & emendet. Gaia a. Obi . 1 f. Fachin. δ. Comr. v. D. Ant. Faber. in C. Lib. I. tit. II. des ii & ita utendum summa potestate, ne injuriam faciendo justitia violetur. Harim. Pist. Lib. 2. quaere M. num. I. a. Quibus bene observatis, non poterit potestas Majestati circa bona privatorum, d minium Q. eminens denegari Schrader tr. d. Ruae Part. q. cap. I. num. F. Per quod dominium non tantum facultas rebus utendi conceditur, sed & alios turbantes repellendi, ad obtinendos civitatis fines. Hinc etsi concedatur, dum non posse insolidum Dominos esse, exinde tamen Primcipem dominio rerum privatis competentium nemo privare poterit: Hic enim non est: unum idemque dominium, sed diversis plane modis competenS.

f. Vlli. Eminens hoc dominium ad tria commode revocari potest capita, sc. ad ius Leges de bonis subditorum serem di, deinde ad jus indicendi tributa, denique ad jus plenario hoc dominium eminens casu necessitatis eXercendi Poenae Lib. I. cap.s. 63. Ad primum caput referendae erunt

Leges, quae de juribus naturaliter alias ad rerum possessbres spectantibus disponunt, quae tamen jura Principes sibi reservant: Ita enim inter Regalia reserunt, & sibi adscithunt metallisodinas, quae in privatorum fundis sunt partes sindorum & iis jure accemonis cohaerent. Begl. Lib. a.

23쪽

eap. v. g. rs. Lapidicinas quoque & Thesauros in privatorum agris repertos sibi vindicant. item vi dominii eminentis polleisoribus Leges Civiles adscribunt, ad coercendam Dominorum negligentiam, id, quod ad certum tempus ab alio fuit possessum, & puniuntur quoad bona delinquentes. modus statuitur donationibus, 'Leges feruntur circa lordinationem testamentorum, Leges sumtuariae&c. Tributorum indictio spectat ad secundum caput juris eminentis, quod summae potestati competit: Quando enim cives in- . tendunt societatis incolumitatem, ConvenienS est, Ut e iam pro defensione salutis & bonorum singuli de suo quid solvant eo casu, ubi bona Principi alias reservata imperanti non lassicere videntur. Mumet. d. Escob. dentisc. administr. cap. V. n. G. Eodem quoque modo jus vectigalia exigendi aliaque onera imponendi ad Regalia spectat, a. 'ud. . Selasiare. Part. Θα. S I. r. cap. ao. g. 3. Denique etiam C

su necessitatis non impeditur is, qui summa in Republica potestate gaudet, tollere vulgare subditorum Dominium& liberum ei est ejusmodi rebus publicae necessitati succur- irere. Uti enim necessitas non habet Legem, ita quoquμ lsi rei alicujus usum ad conservationem salutis communis ' , necesssitas urgeat, non peccabit Princeps contra ossicia humanitatis, si hoc casu ea re utatur, Quoniam tamen nemo civium immunis est ab iis oneribus, quae ad consem vandum Reipubliciae statum ex necessitate impenduntur, illinc aequum erit, ut id, quod Domini ratam excedit, a iccteris reitituatur, & ita nat coria mune detrimentum eo- irum, qui per amissionem rei alterius id consecuti sunt,

ut res suas salvas habeant. G t. L. a. cap. I - β. p. ' .

g. lX. Uulgare dominium, quod in Republica competit iCivibus, duplici respectu in Cirili Societate considerari. Potesti

24쪽

quia in civitate reperiuntur imperantes & parentes, quorum hi ad obsequium Imperantibus praestandum, illi vero ad curam communis securitatis&salutis sese adstringunt. Cives ergo dum eum in finem civitates inierunt, ut non

tantum tibi bene sit, sed etiam ab aliorum injuria sibi cavere possint, si sorte turbentur in possessione, & actu tu bati, eo commodius alterum ad reddendum adstringere queant. Hinc necessario sequitur. obligatos esse concuves, adeo ut necesse habeant intermittere omne illud. quod alterius jus quovis modo violare aut in possessione quenquam turbare possit. Quia enim Communis tranquillitas aliter obtineri nequit, quam si quisque secure vivere & bonis ad vitam sustentandam necessariis frui possit. ideo sabjiciendo sese unius voluntati, singuli se obligarunt, quod communi utilitati reluctari nolint, & si contra sec rint, poenis se submittere non detrectent. Respectu Primcipis quoque jus quoddam subditis denegari nequit; Etiamsi enim poenis civilibus coerceri nequeant Principes, hos tamen metus divini Numinis & conscientiae morsus continere queunt, ne subditos in possessione turbent: Alias enim injuriam inserendo violarent pactum cum civibus inutum, quo se ad curam securitatis publicae adstrinxerunt. f. X. Sane inter concives saluberrimae extant Leges, quae alteri per alterum iniquam conditionem inserri non patium tur, sed factum cuique suum nocere debere statuunt. I. F. Τ. d. Ree. Furi .emadmodum igitur quivis Dominus de rebus suis liberam disponendi facultatem habet . quatenus usus per pacta aut Leges publicas, praecipue propter interesse Reipublicae, non est restrictus, cum quivis rerum suarum sit moderator & arbiter; Ita quoque sequitur. usum rerum suarum liberum esse non posse, nisi illi, qui sine facto Domini res alienas detinent, quocunque etiam

. Digiti sed by Cooste

25쪽

modo earum rerum possessionem nacti fuerint, ad restitutionem earundem teneantur. Adeoque a furtis, rapinis, aliisque damnis concives abstineant necesse est, non tantum enim ad restitutionem rerum tenentur, sed insuper etiam poenis, a Summo LLatore in ciritate determinatis, modo in bonis, modo in corpore assiciuntur.

β. XI. Hunc in finem civiles Leges Dominis prospexerunt ejusmodi remediis, quorum ope suum quisque consequirotest. At longi hic non erimus in enumeratione singuarum actionum, quae toties competere solent, quoties alicui jus suum deminuitur: Tantummodo lassiciat exempli loco quaedam de Rei vindicatione & Hereditatis petitione monuisse. Nimirum asseritur per Rei vindicationem dominium rerum singularium. Gi f. ad Ruse: tit. Τd. Rei. Vindie. IIahn. eoae tit. num. I. Propter res universales

vero Competit hereditatis petitio, per quam quivis contra eum, qui pro herede aut possessore possidet, heredi. tatem suam esse intendit. I. p ff. de Heredit. petit. Sed non a tantummodo hae actiones ad restitutionem rerum tendunt, verum omnium insuper lucrorum & fructuum fieri debet .. restitutio, prout hoc Leges Civiles, quae amant, ut eo facilius lites componantur, secundum disterentias tum posse rum, tum fructuum, determinarunti, De dominio eminente, quod summo Imperanti competit, supra jam actum fulti Sicuti vero ibidem monitum, Principem subditis suis inferre injuriam, quando

bonis & sortunis civium utitur citra casum, quo Commmni consulitur saluti; ita quoque jus quoddam ratione bonorum relictum est subditis respectu Principis, quod admigare dominium est referendum. Nam cum salus p blica suprema Lex esse debeat Imperanti, quivis imperans

26쪽

rans pacto quoque se adstringat, quod servare velit omne illud, quod communem tranquillitatem promovere posset, evidens est, tantum ei potestatis competere, quantum ex natura summi imperii fluit. Quivis ergo Princeps hoc perpetuo intendat, ut civitatem beatam reddat, beata vero esse non poterit, nisi cives ad proprium usum d

stinataa res quiete possideant: Alias enim si pro lubitu potestas disponendi circa Subditorum bona imperanti concessa esset, &cujusque juri quaesito derogare licitum; numquam non metuendum foret, ne communis turbetur tranquillitas atque civitas propter cives Principi suo reluctan tes & immorigeros plane evertatur. Quapropter boni Principes non solum Leges suis subditis praescribunt, ut ipsi suis rebus bene utantur, sed insuper etilam, quantum possibile est, cavent, ne Respublica detrudatur in eumitatum, per quem necesse est lubditis molestiam inferre. g. XlIl. Quin imo licet soluti sint Legibus civilibus, attamen Legibus vivunt: Scilicet Principibus Deus subjecit Leges, ut ita ipsis a nemine Lex imponi queat, nec ipsi se ligare, vel sibi ipsis imperare valeant. Quia tamen digna vox est

Imperantis, Legibus potius alligatum, quam solutum est hinc ex singulari gratia erga eos, quorum Curam magna cum solertia gerunt, subditos puta, observant ea, quae Legibus ab ipsis promulgatis continentur. Sic enim Lex Falcidia in Legatis Principi datis locum habet C. ad Leg. Falciae Querela inossiciosi testamenti, quae filiis non jure exheredatis tribuitur, obtinet quoque in testamento, ubi Princeps institutus, filius autem exheres scriptus. l. LL a. 1. d. I fc. testam. Huc quoque spectat L ao. C. d Rem qua imperator adeo restringit suam voluntatem ut, exec tioni mandari nolit, si quid severius . contra aliquem st

tuerit, quam delicti natura alias requirit, sed constituit Da Per

27쪽

per XXX. dies executionem disserendam esse & aliud Rescriptum expectandum. Certe luculenter ex his Legibus patet, regulariter hanc esse Principis voluntatem: Quodsi tamen circumstantiae ostendant, placuisse superiori, ut propriae actiones ab illis Legibus essent immunes, sine dubio non erit judicandum secundum illas Leges: Et hinc in actionibus Principum vel Imperatorum, ubi sub lege annullationis vel punitionis aliquid est prohibitum, dispositio Legum non habet locum: Etenim diversos requirit volentes punitio & coactio nec Cogens cum coacto in iuna persona simul subsistere potest. Gm. Lb. a. cap. I . I. a.

num. a.

g. XIV. An vero in amonibus Principum locum habeat distinetio, qua amas distinguuntur, quod vel sint tales, quia Rege quidem fiunt, sed ut a quovis privato, vel sint a- Ehas Regis, qua Regis, ita nimirum, ut ad hos non pe tineant Leges cluses, illi vero iisdem sint subjecti, quaeri hoc loco potest λ Sane quocunque modo hanc distineti

nem consideres, semper privati, cum Principe celebram res actum, subditi permanent, cogere ergo nequeunt Principem, ut leges servet, cum ipsi ejus sint subditi Grai. m. a. cap. t . g. num a. in . Qiodsi etiam distinctio accuratius perdendatur, patebit, quamvis jure naturae Omnes homines sint aequales, & quivis naturalibus Legibus sit subjectus; non tamen actus posse celebrari cum Principe ut subdito illius civitatis. sed cum tali, qui a Deo tanquam summo LLatore obligatur ad socialitatem inter homines servandam. Quando autem negotia obveniunt, ubi Lcges civiles solum locum bahcnt & bonitas ac malitia actuum ex mero LLatoris cicllis dependet arbitrio, nunquam resu abit, Principem in actu quodam haberi posse ut privatum. Si enim Leges civiles obtinere

28쪽

debent , necesse est, ut persona ejusque Patrimonium imperio et dominio ejus, qui civitati praeest, subsit. Nemini autem competit imperium in ipuus Principis Personam, cum omnes in Civitate ipsius imperio subjecti sint: Nec patrimonium ejus cuiquam superiori ratione juris eminentis obligatum est, quippe cum ipso superior nemo in Republim reperiatur. Tacebo iam, distinctionem illam actuum Regis in actus Regios & privatos pertinere magis ad relationem Regis defuncti cum successbre, quam ad relationem Regis &subditoriam f. XU. Quam ob rem evidenter patet , civilibus legibus nul-'Ii subditorum jus quoddam acquiri contra Principem, nisi quod ipsi Principes quandoque Leges, quas ipsi tui

runt, patiantur ideo, ut iis majorem concilient autoritatem. Principis enim exemplum, sancte Leges a se promulgatas observantis, tantum operari poterit in subditis, ut & ipsi eo magis ad earum observationem teneantur. Mutito minus Principis potestas civilibus subjiciturLegibus inde, quod hae Leges, devinitus per ora Principum promulgatae, sint pars divini juris, quemadmodum ex L sin.39uid enim

ibi. divino quodam motu. C. d. Praescript. Long. temp. argumentatur Huchman. tr.de Regalibus Part. r. cap.3. n. v. Nam licet praec

pium, de parendo superiori, sit praeceptum divinum, Co dibus hominum inscriptum, & hinc quivis superiorem in civitate habens, parendo Ehgibus civilibus, praecepto quoque divino satisfaciat; Princeps tamen in civitate neminem recognoscit superiorem, quomodo ergo contra Legem divinam peccare poterit, quem praeceptum de parendo m. periori in civitate non stringit. Sicuti autem Princeps non

est subjectus civilibus legibus, ut iisdem obrigetur, ita quoque nemo subditorum jure exinde quaesito Saudere poterit, ad quod servandum superior teneatur, nisi pactis aut prinD 3 missi

29쪽

missionibus ita convenerit; Hic enim si plenitudine potestatis uti vellet superior, eadem non Uteretur, sed abute

retur. Liber Baro Trid. Schenia. Viriae Conclus Tom. I. contaio. Sunde Lib. I. tit. . def. I.

Regalium praescriptione aiu Subditos

infeliciter extensia.

aris de Regalium praescriptiove opiniones. f. I. uuae sit verior sententia' g. II. uui verior sententianisecutisint' S.IIL Neque per praescriptionem juris Gentium neque juris ciuilissabitis contra Principem jus acquiritur. f. IV. Regalia nullius dominio eminenti sunt subjecta. f. V. Tacite subditis jura Principis non acquiruntur 3 j. VI. Puae sit vis praescriptionis immemorialis ' S. VII. An praescriptio immemorialis per generale Statutum excludi queat. S. VIII. Explicatur cap. ari , praeterea X. d. Verb. Sign. S. IX. Status Imperii non tantum jure Gentium, sed etiam vi pactorum praescribunt. S. X. Consuetudo non ligat, Principem. S. AL Mbilfuperior possidet vi Privilegii. q. XII. Pacta inter Imperantes s parentes inii i solent. S. XIII. Vua ratione alterius Imperio quis exsolvatur' ἔ XIV. Regalia acquiruntur subditis pontanea concessime. g. XV. Lites de Regalibus imier Principem lsubditos proprie sonsunt. 3. XI T. Superior nulla indiget restitutione in integrum. f. XVII. Temporis lapsua delictis non excusat. I. XVIII.

Ransimus jam ad ipsam Regalium praescriptionem, de qua sussicienter conitabit, quid circa illam sit sentiendum, postquam de jure Principi circa Reg lia competente pluribus acham fuit, simulque demo

30쪽

stratum, nihil juris contra Principem ex civilibus legibus acquirere posse Subditos. Mirandum tamen, quod tam pamci observaverint, quanto jure Princeps gaudeat in relatione ad subditos, praeprimis quoad pnaelcriptionem, quam jus civile determinavit, quousque 2. haeos est extendat. Certe . . si autoritatibus pugnare prolubium esset, eorum Sententiae, qui praescriptionem subditorum contra Principem admit- 'tunt, magnam conciliare possemus fidem, nisi persuasi ess mus, tantam autoritati fidem non esse habendam, quanta jure merito solidis rationibus est tribuenda. Non tamen im . ter ipsos dissentientes dissensiones deficiunt. Omnes quidem praescriptionem contra Principis Regalia admittunt, non tamen Omnes eodem modo praescribi eadem posse fa- tentur. Communiterpnaescriptioni Regalium immemoria- .le tempus praescriptum esse dicunt, non tamen in quorum vis Regalium praescriptione hoc concedunt. Sunt nimirum, qui facultatem subditis tribuunt pnescribendi omnia Regalia, sive illa sint majora, sive minora, modo per tale tempus fuerint possessa, cujus initii memoria non extet. Huic

num. F. Zang. tr. de Excepi. Parto. cap. lo. n. III. Berlich. a. Cones. L num. I . I. Deci . UI. Num. U. Carpet. Part. a. Const.3. def. a.. Nas Struv. Exerc. . ilia . aliique, quos longo ordine enum

rare supersedeo. Alii admittunt, per immerialem demum praescriptionem acquiri Regalia,& quidem, quae ita competunt, ut praeter Principem alius ea expedire queat, seu quae non debentur Principi in signum supremae potestatis & su

jectionis recognitioncm. Eine elth. Comrou. Feud. Disp. .. thar. negler de Furib. Moest. Lib a. cap. 6. I. .. ' Alii distinguunt i ter Majora Sc Minora Regalia, ratione illorum non currere

praescriptionem inter Principes & subditos asserunt, horum