De praescriptione regalium ad jura subditorum non pertinente

31쪽

vero pr scriptionem intexedente tempore, Cuius non extat memoria in contrarium, concedunt. Bh. Vora. Bechm. ad Aur. Mil. Disp. Memb.I. Admittunt tamen nonnulli etiam praescriptionem majorum Regalium, non quoad ipsunt jus, sed exercitium, seu quoad reditus & emolumenta. ll. Quamvis autem variae & diveris sint de Praescri- .ptione Regalium ex parte subditorum contra Principem allatae opiniones, nulla tamen est, quae omni ex parte regulis

juris publici satisfacere possit, & suum Majestati undique tribuat. Magis ergo placet ab allatis opinionibus longe diversa siriue contraria sententia, qua Maiestati servatur splendor& praeeminentia, subditis vero nihil adimitur, nisi quod ipsi sponte se suaque subjiciendo Principi concesserunt. Nimirum nulla satis est, ne quidem centenaria temporis dete minatio, aut probatio ejus temporis, quod memoriam hominum excedit, quale tamen dissentientes ad prescriptionem rerum sua natura inpraescriptibilium, squo pertinent Regalia, sussicere putant. Nulli hic actus possessorii

patrocinium adserunt, nec bona fides unquam adjumento

ella poterit. Subditos lesum civilium participes este statuimus, nec excludimus a jure, quod propter negligentiam suis juribus Dominos privat, possessoresque rerum alien rum post determinatum tempus veros etficit dominos: Non tamen statuimus, ad jura subditis concessa pertinere Regalia, quocunque etiam temporis spatio a subditis detenta fuerint, sed permanere summae Majestati annexa &pro lubitu revocabilia. l. III. Dum vero hic sententiam communi contra iam defendere aggredimur, & aberrantes a veritatis semita opuniones, quas communiter sequi sidient, propter rationes haud comtemnendas, rejicimus; simul protestamur, factum hoc non esse ex quadam iactantia, quasi hic novum in lucem prodeat inventum. Magnae enim autoritatis ub

32쪽

ros habuimus praeeuntes, qui hujus nostrae opinionis asse

ctae fuerunt. Ita enim Panorm tr. d Furisdict. Lib. I. cap. v. n.

ri. negat, Jurisdictionem praescribi posse contra impera. torem, cum sit res publici juris in patrimonio Reipublicae. non privatorum. Et quamvis hic tantam communi Dd. opinioni tribuat alitoritatem, ut receptam esse assim mantium sententiam alserat, tamen addit, Iurisdiestionem, quando per praescriptionem est aeqvsita, revorari poste, non aliter, acJurisdictio, ex liberalitate Principis concessa. pro lubitu est revocabilis, cum publica utilitas semper possit tollere & infirmare poetescriptionem. l. 6. C. d. Operis. PMI. Ex iisdem quoque principiis Dd.communiter errore in contrarium abiisse statuit but h. Dio.ε ib. s. Ipse assentitur, Regalia habile prescriptionis objectum non esse: Et secundum hanc sententiam Facultas Juridica Halensis in causa conce nente jus venandi Senatus H. Anno i693. Mense Martio pro

g. lU. Ex principiis vero illius praescriptionis, quae imter gentes invicem locum habe haec materia de praescripti ne Regalium deduci non potest, quippe cum hic negotium non sit inter diversas gentes. sed inter Principem & subditos in una civitate de tes. Nec est, quod dicas, Principem tamen cum subdicissitiointem saltem pati dinere, ut subditi adversus ipsum iuris Gentium rationes allegent, quod hic

si idem

33쪽

idem est, ac ius naturale, sub quo certe Princeps tenetur. Nam nec hoc tibi quicquam proderit: Diximus enim supra, Praescriptionem juris Gentium niti praesumta seu tacita deo relictione, latec vero derelictio tacita adversus Principem,

expresse contrariam voluntatem declarantem , allegati non pollat, cum frustra quaeramus de voluntate tacita, quoties de expressa contraria constat. lmo esto, subditum ante Principis contradictionem ex ejus praecedente tacita voluntate rem acquisivisse, non aliter tamen eandem haberet,

quam jure Privilegii gratiosi taciti. Sed Princeps privilegia

gratiosa semper quacunque ex causa tollere poteth Ergon ustraneum esset hoc jus subditi & inane, nec ultra naturam precarii extendendum. Ast praescriptio in civitatibus adhiberi solita &a summis Imperantibus determinata, sive illa, sit longi, sive longissimi, sive immemorialis temporis, plane inepta est, ut per illam subditis jus quoddam acquiri pos-'sL Etenim introdusta est ad coercendam civium negligentiam, ne multitudo litium cresceret, & solertia ac vigilantia inter cives promoveatur. Qua ratione ergo summa cum imis miscenda essent, si summam in civitate Majestatem civibus assi mulare, iisdemque eam coercitionibus cum subditis subjicere vellemus. Nihil aliud prosccto esset, quam summam potestatem alterius subjicere Imperio, dominiumque ei adimere, cujus dominio omnia, quae respublica continet, subsunt Quapropter etiam Jure Romano nulla cujuscunque etiam temporis sit praescriptio a tributis aliisque collationibus publicis immunitatem praebere valet L/C. de Praes. Mann. nec praescriptis ullius longi temporis res p. blicas Subditorum efficere potest. l. a. C. Ne Rei domin. vel

templ.

g. V. Remota jam utraque praescriptione tam juris Gentium, quam juris Civilis, sine dubio sequitur, nullam praescriptionem hic admitti posse. Quoniam tamen ipsa e

34쪽

iam Regalia nobis argumenta pnebent, quibus assertio nostra stabiliri possit, noli abs re erit, si etiam de his quaedam moneantur. Et quidem ipsum jus circa Regalia, quod Principi competit, tale est, ut praescriptionem respuat. 'lis enim in rebus, ubi in civitate Leges feruntur, quae propter domini negligentiam alteri, qui per certum tempus eas possidet, adjudicant, dominium aliquod eminens conspicuum est , cujus vi potestas circa hona subditorum aliquid statuendi competit, cum alias juri suo semel quaesito nemo privari possit.Econti Regalia sunt ipsiusPrincipis huic enim vi summae potestatis, in ipsum collatae . sunt concessa, ut nemini subditorum ullo modo praeter Principis voluntatem

acquiri possint. Quomodo igitur negligentiae coercitio locum habebit, ubi nullum jus coercendi λ Subditi, quibus parendi gloria relicta est, imperio Principis sese subjectos profitentur. ideoque lUibus circa bona ipsorum promulgatis obedientiam praestare tenentur, & legitimis ad hoc mediis a summo Principe vel Magistratibus, quibus hoc commissum est, adigi queunL Nullius vero ipse Princeps imperium agnoscit, sive ille sit in civitate sive extra eam:

Extra civitatem enim praeterquam ad praecepta divina, quae . Omnes homines teneat, nulla adest obligatio. In civitate qui Majestatem laedit aut quicquam contra eam audet, ten

tur ut criminis Majestatis Reus. g. VI. Cum autem jus Principi per subjectionem alio

rum acquisitum tale sit, ut citra ejus voluntatem adimi nequeat,quia post subjectionem Principi factam liberum deinceps lauditis non est, Ρrincipem suum Majestate, qua Pollet , exuere. Ziegi. d. Furi Maj. Lb. r. Cap. i. g. C. Hine etiam

evidens est absque Principis concessione Regalia in privatorum patrimonio esse non posse, cum solus Princeps iis, quae in favorem ejus introducta sunt, renunciare queat. Haec E et enim

35쪽

enim jura, sive externum sive internum civitatis regimen respiciant, siue pertineant ad imperium in subditos, sive ad dominium rerum, per illud actum, quo cives sese alteri' subjiciunt. statim privatorum dominio eximuntur. ita, ut salva Majustite iterum avelli neoueant. Unde igitur dissemtientes piae scriptionis suae fundamentum desumere poterunt, qui contra Principum voluntatem ex saepe iteratis a- .ctibus, concurrente temporis lapsu, jura Majestatis subditis

asserere conantur pg. VII. Ne tamen omni fundamento destitui videantur sed autoritatem suae sententiae concilient,quibusdam sibi prospexerunt legibus, quas proponunt iis, qui nullo judicio ollentes solo verborum sono contenti senti Nimirum ta-em tibi fit ni praescriptionem, chimaerae haud absimilem, qualem ipsi cum ratione satis describere nesciunt, ad ipsam tamen Regalium praescriptionem vi cujusdam occultae qualitatis, accommodatam. Praeterquam enim quod in legibus dicatur, praescriptionem immemorialem ha re vim Iegis,

I .ssaeoquaq-tiae is aestis I. o. pr.j siserum petat. vel quod aequiparetur rebus judicatis, transactis ac finitis r. f. u. f. ad SCtum Tertussi insuper quoque citra legum intentionem tantam ei efficaciam conciliant, ut eam aequali cum Principe loco constituant. Hinc vim habet privilegii inmeratorii, Idemque operatur, quod expressa Principis concessio. Gail. r. Obsar. m. N. Verum talia naud dima censentur responsi ne: Quis enim ignorat, hoc vetustatis incomtum vi legali non gaudere, nec praeter verba quicquam continere; siquidem non tempori, sed Principi se cives subje runt, quom do igitur tempus tam enormiter civitatem immutare poterit, ut sibi imperantem, ejusque bona subjicere valeat p S

ne Romani JCti tam parum te ori tribuunt, ut ne quidem obligationem per illud tolli posse statuant. d. Hera. OM.

36쪽

I. M. . Oblig. M. Legum o interpretes citra Juris dispositionem illud adeo ext inere non poterunt, ac si jusquoddam adversus Principem subditi acquirere possint, cum ad hoc per se plane siit ineptum. G t. Lib. a. cap. q. l. Quamvis igitur concedam, habere pnescriptionem, cujus non exstat memoria in contrarium, vim Legis &constituti per Laiug. Nihil aliud tamen inde concludi poterit, quam quod subditi invicem obstrim sint, ut possesseri per tempus immemoriale rem tamdiu possessam relinquere teneantur; hoc tamen non vi temporis, sed vi legum de possessione. Cujus non exstat memoria, latarum, fieri manifestum est. . Ceterum hisce Legibus se ipsum Princeps non obligabit, ut hinc subditis jus quoddam nascatur, cum non sibi, sed aliis Princeps legem dicati I. M. f. rss. d. Hideis. ωm. Fab. in C. Lib.

. tu. a. def. r. num. 2.

VIII. At vero, inquiunt dissentientes, non destitubmur legibus, quibus iura sententiae nostrae pro exerunti Summa enim capita Leribus suis se submiserunt & juri alias sibi competenti renunciarunt, si nimirum quis reperiatur, qui in possessione juris cujusdam, pertinentis ad principem,

per tale tempus fuerit, cujus initii memoria non extat Amdiamus ergo ubinam refugium quaerant: Nempe adducunt hunc in finem a sententia eorum planeabhorrentem L 1. C. d.

men colore quodam hic opus est, ne alias allegando hanc legem nihil agand Tribuunt eam in rem immemorialipta scriptioni tantam eminentiam, ut nullius Legis vesstituti, quo praescriptio longi vel longissimi temporis prohiberiir, verba tam generalitet concipi possint, ut sub iisdem haec immemorialis censeaturComprehensa, sed iis in casibus, ubi praescriptio longissimi temporis locum habet, si omnis e cius sit praescriptio, intelligatur, praeteream, cujus initii

37쪽

tamen cum determinationes temporum Legibus demum fiant; non patet, quomodo haec sententia, qua, exclusapnaescriptione longissimi temporis, exclusam tamen non e se posescriptionem,cujus non exstat memoria in contrarium. dicunt, conveniat Cum doctrina de praesumtionibus. Nam semperquidem praesumuntur adesse ea, quae naturaliter rei insunt, verum non est de natura rerum, ut per Possessionem immemorialis temporis, citra legis determinationem acquirantur a vero domino, sed de tacta a legibus determinatione constare debet: Hinc priusquam determinatio haec probetur, praesumtio ptaescriptionis, quanticunque etiam il- .la sit temporis, locum non habebit, quoniam ea, quae facti sunt, non pnaesumuntur, sed probatione indigent. I. ro. C.

d. Nonnum.pecvn. ILC de Probat. Hoc igitur nonulli animadvertentes , hanc legem L C. d. Praescr. XXX ann. tantummodo ad casum depnaescriptione pneitationis ilibutorum, ibi

expressum, restringunt. via. Factis. I. Controv. s. vas. Bacho

as Treuit. Pol. a. Di . u. tb. . Sed cum in ceteris Regalibus eadem sit ratio, ideo potius invertendum, illam legem nostrae sententiae favere, & ex eodem fundamento, quod pu blicae res a subditis non possint praescribi, esse derivatam. g. IX. Interim dissileri nemo poterit, eis, qui verba solum in legibus considerant, non vero earum vim atque poterilatem, Jus Pontificium pro defensione praescriptionis immemorialis Regalium magnum adferre solatium, utpote quo pedagia, guidagia, salinaria, quae longa consuetudine. cujus initii memoria non extat, fuere possessa, praescribun-

r. cap. a1.β. Praeterea. Tae Herb. Sign. Verum quis non videt,

innocentium III. Romanorum Papam eo tempore de juribus Principum parum sollicitum fuisse,sibi potius imperium in eos asserens,quia tunc favente superstitione imperantium, Papalis potestas ingentia acceperat incrementa, adeo, ut

38쪽

ficili negotioelibcralitatena de alieno exercere, subditisque Gallis reditus quosdam concedere potuerit, si per immemoriale tempus illos possederint. Non enim difficulter expedire hoc poterat ille, cujus poenis & coercitionibus Prin- a' cipes subjecti erant cui omnem potestitem in coelo & in terra aeque ac Christo, cujus vicarius Papa Romanus dicutur) communiter adscribebant. Sed postquam per divinam gratiam liberati sumus a cultu hujus idoli , & hactenus jura Principum tam in Ecclesiasticis, quam secularibus strenue.& felici nonnunquam cum successu, a pluribus fueruntd sensa, mirum, quare ex falso principio provenientes ejusmodi Constitutiones Papales, nihilominus adhuc juris nomen mereantur: Atque adeo licebit hic observare exem- .

plumJurisprudentiae nostrae, etiam apud EvangelicosJCtos ex incuria quandoque PapiZantis. Si tamen summi impera

tes occassione cap. huj a1. 3. Praeterea X de Herb. Sign. jura sibi

competentia sub conditione, si per tempus immemoriale a subditis fuerint possessa, concedere velint, sine dubio dict. e. valebit; potestas enim renunciandi juri suo Principi competit, ita tamen, ne in vim legis teneatur, sed subditi ex liberrima superioris concessione possideant jus semper revoca- bile. f. X. Ulterius Dissentientes sententiam suam publicis Imperii legibus comprobatam esse assirmant, eumque in Gnem allegare solent RecessIN. de ann N I. g. und sost iinfer

tiam depraescriptione immemorialis temporis, quam in Regalibus lassicere putant, admitti dicunt. Sed salva res eae Quisquis enim Imperii nostri Statum considerabit inter linperatorem & Status Imperii respectum Imperantium&p rentium proprie dictorum deficere, videbit, ita ut Rece sus comitiali consensu conseditas non vi legum ab Imperat

re .

39쪽

relatarum, sed vi pactorum ultro initorum, Status obliget. Quando igitur in Comitiis admittunt universi Status. quod eximens superior Status ab immediata jurisdictione imperii, alium, qui hactenus immediatus Imperii Status fuit, permanere debeat in possessione juris. si eminens probaverit exemtum neque votum, neque sessionem in Comitiis habere, nec seuda, immediate ina perio subjecta, possidere, neCetiam intra tempus. quod memoriam hominum excedit, collectas imperii, quas Status Imperii communiter solvere tenentur, ei esse indictas, vel exactas; tunc non violatur jus.

Imperatori competens, siquidem hoc ultra pacta inviceminita, quae Legibus imperii publicis continentur, sese non extendit, sed praescriptio, quae inter gentes locum habet, quandam consequitur determinationem. Qua propter de ann. UM. cit. 33. non pertinent a raescriptionem lubdit rum contra Principes, sed ad praescriptionem Summorum Imperantium, inaequaliscedere junctorum.

β. Xl. Sicuti vero jus scriptum dissientientibus patrocinium adserrevon valet, ita quoque frustraneum est, inconsuetudine quadam refugium quaerere. Haec enim intelligitur vel de ipsa praescriptione & inveterata consuetudine, qua jus Reservatis Principis utendi dicitur introduci, quemadmodum hoc sensu accipitur consuetudo in cap. ac g. praeterea

num.s. Vel denotat illud ius, per quod dicuntur subditi tali facultate praediti, vi cujus Principum Regalia praescriptione

acquirere Valent, quemadmodum dici solet. usu introductum esse, ea quae privilegio transferri possunt, in subditos. immemoriali quoque praescriptione acquirL Utroque se su tamen nihil reperitur, per quod dissentientes suae sententiae fidem facere possint. Nam.quod primum sensum attinet,

petit ea assertio id, quod est in principio, Sc respondimus jam Meap. asieg. g. s. Quoad posteriorem, licet consuetudinis.

40쪽

ususque longaevi non vilis sit alitoritas, possibile tamen non est, consuetudinem introduci posIe, quae obligaret Principem. Diuturni quidem mores , accedente tacito Principis consensu. legem Mitantur, non tamen plus operari pos' sunt, quam leges expressa superioris voluntate promulgatae. .emadmodunxtigitur leges se non extendunt eo, ut Prin- .cipis personam comprehendant, ita quoque consuetudini nimiae tribuerentur vires, si facultas Principes ligandi illi asscriberetur. Quodsi ergo vectigalia exercendi potestate per tempus, de cujus memoria amplius non Constat, 'quis usus fuerit, vel moribus ita observatum, ut Regalia per tale tem

pus polsessa hactenus relicta sint suis possessioribus; liberum nihilominus erit, hoc ipsum pro lubitu iterum mutare, &jura per tantu m tempus detenta iterum revocare absque nocumento juris cujusdam subditi. Jus enim Principi competens cuidam consues succumbere non poterit, ut in usum amplius revocari non possit, nec ita morietur ut suscitaria

Principe amplius nequeat: imo tollit Princeps leges scriptas 3c consuetudines; quomodo ergo sub consuetudine esse posset λ g. XII. Destructis jam fundamentis illius sententiae perquam quovis in casu Regalium prescriptio approbatur, disincile amplius non erit, refellere eorum sententiam, qui pa tim praescriptionem admittunt Regalium minorum, partim nobiseum Regalium majorum prescriptionem reprobant. Utuntur se. iisdem fundamentis ad probandam Regaliumpnescriptionem eo casu, quo haec iura Principi non debentur in signum supremae potestatis&subjectionis recognitionem. Sicuti igitur ex antea dictis constat,nihil quicquam s laminis in allegatis legibus contineri, ita quoque monita ad illas leges sufficere queunti Monendum tamen adhuc circa

do a Regalibus, quaein signum superioritatis & subjectionis