Examen versionis vernaculæ ad stateram Ebræi codicis ... publicæ disqvisitioni exhibet Joh. Steenbuch

311쪽

Coniunguntur ambo in eod. versu, id quod indicio est non esse eadem temere confundenda, velut etiam sid quod supra indicavimus iuC. X. I ad oculum distinguuntur vitates Ioca, lie Matth. IX. 3 3. vitatum dc pagorum distinctio fit.

Porro ut constet uberius, quam multiplex flexus

ovam tortuosa sit declinatio Ner emersitu recto,&Regio textiu Ebraei tramite in senius devios de erro

rum sequens tabula eandem arguet, non Videm

eadem recensere, vix integrum nobis fuerit, miri

312쪽

mis, cum spisse adeo occurrunt, ut copiae eorum aegre sibellus suppetat. Saltem scopulos, in quo offendit Vernacula, detegemus, contenti multitudinem eorundem in apricum producere, quo cautius Cogitate magis rem sacram tractent, quotquot in sermonibus singvisas libraeor hospiteS. s. I. Invertuntur interdum perfine ut Ps CX. i. mine pro ille aclidit. Adest ibi a xum prommina secundae persi a sit, non primae ' LoqVitiar ibi, ut patet, Deus Pater de hostibus Filii,Messiae,ceu allegat hoc dictum Christus ipse Matth. XXII. 3. Petrus et II 33 ubi rectius emacula, Aliter forte Paulus I Cor. V. d. Ebr. X. 13. Una communes hocles sint; unde to rabilem si hunc errorem dixeris, crassorem judico, qui Deum cum homine confundit Deut XXIX. s. ubi quod de Abii texti praedicat, Deo Vernacula tribuit Divinam cum humana

personam commiscens hanti flatitude vandre pro e lodeterscae i. e. et de et ex , , non Similis error conspicitur Esi XLVII 6. Imo personam cum re absone commiscet, ut Lev. VII. ro det ii reenheli pati et

neris conamianisa si versum seq. confers, re clara erit. s. a. Parum saepe curatur, in quo raram numerorem exprimit, an in singulari, plurali vel duali, Ut Gen. I. 1 o. ar hos prosa D non sic videmus in N. T. lacu, LucIIX. 3s dictum mare Matth. IX sa dici. Devi. XXXIII id. Histanens pro illo inertis '

s. Solute quandoso oscitanter Vernacu rem tractat,

ut taceo insigniora loca supra addueta Gen. XXXIX.

313쪽

oh uist si dubitas, confiis . . d. e O in causa est , ut confundantur nomm

e emere saepe caseus permiscentUr, rectus cum

In is p uni re a caute minus disti reuunti, in primis tum, cum non attenditur, utruna L es, virum sit revistituunt vel conversi im, ut

Num. I stupem pro oti tuti attento bubo rationes Hernam' insisti

uibum is exprimit, vitando an in

314쪽

transitis communiter significationis est, an aliter vox occurrit, te Gen. XLI. s. temine hi pro re pila inuiden de aut ludendere automine 2IU non 2 Ipse quidem saepius peccata sua meminisse censetur, hodie vero eadem Regi in memoriam rer ocat. Vid inscriptio Ps. XXXIIX. Tum Verna uia Pl. XLV. I S. s. 8. . Dum pro quoties occurriti ut Gen: XXVI pro dedi 'U' non D'litur ex decreto Regis, non morietur morte naturali, Rarissime hoc discrimen eremula in toto De Uteronomio advertit, ubi centies fere observandum. Impingit ab altera parte Prov. XIX. 16. ubi teres pro de Ebraeus ibi non sed mi I Q. peribit. s p. Raro admodum discrimen advertit inter mmim ex aliqdem, quae duo in locis infinitis emacula coim fundit, suffecerit tot inter unicum adduxisse Gen. II. I. to et pro et nisi impliciter dixisset 'n via a dicitra VNimicam, non quandam, Vult dicere, non plures, nee dimidiam vel partem unit . s. Io In vocibus gem nisignificatus retinet interdum mernacula praesenti loco minus congruum, ut Job. XIX.

is hunc illesiis triere pro han graeea. Non dissitemur

mesem notare , sedi ramum notat. Judica hic ab opposito, quaenam significatio praeferenda esst, praecedit radix fera seqVitur ramissuper,s. Sic Jer. XLIIX. o.

Vetur iste sit ite pro detrimi itteret aere sco S ita balinsignincat I Reg. VII si ut scepissime particulam sic

notet.

s. II. Nomina propria hominio pariter ac locorum alducuntur textui brae minus respondentia, ut DPar. XX. 3

315쪽

I iter pro an non ' an Frequentissime similis error committitur in libro seminato, ut Wli REstoc: Nehemiae , ubi fustius genealogiae recensentur.

Cant. V. S. Em pro Ehellic

s. r. Ponuntur non semel voces mixta, qVae eo, quo usurpantur, finii, nec sensim codicis I braei in suis loci eXprimunt, nec ita sumptae civitate nostra donarii qVeunt, ut Es. m. io Jobrare pro hae a I 22 non Nisi maluerimus hune erroribtu Dpographiras annumerare, dicendo eXclusam esse literam ii, ut legatur xli pro harlig. Constat aliud Dam ista honestum, aliud gloriosum , velut et 'Mani Graecis disteri arae a Vel viμv. Ponitur per Ebraismum heic loci abstractum pro concreto ad innuendum gradum superlativum .

s. 13. Verpasto pista pro simplicibis multoties ast runtur, Ut Prov. III. s. ferar pro aer 22 non in Jer. lII. 1; befient pro tient, non in 'nss. XLIIX. . Id sic Ps. XIIX. . heiullem pro hortistia non navit ibi. Sic Gen IlI. ult citra necessitatem eve te pro rogie milesset in Pleurata passim in bet lenire se pro tun stabvel potius extientelisticum m xtame,nor simpliciter Hω- mc exstat. E contra simplicia saepe pro compositis occurrunt, ut PL. XXIV. g. sioste pro epist iste aut Myladem p non sensu, quo legitur Ps. I. s. Pariter Es. LIV. IT.

demine pro for bonante 'li vi ' non aeuurn . o. Conjunguntur separandae voces&vicever

316쪽

sonum e non Mich. VILI a. omine indita pro illliti v non Tib. 13. Est Vernaci, haud raro neglectui Graismis, unde a vero eadem sensu saepius abludit, ut Gen. III. I.

itte aede a allel adiit e pro illa cete a negenes. e. of ingenhotiens irae trulle aut in lac aede Nimirum significat

particula praecedente particula negatiVa, et nu lum, id quod recte Verna uia advertit infra IV. 13. Concludere idem est ex responsio Eva ad serpentem , quae quasi regesiit: imo vero ex fructuidarundam arborum horti nobis licitum est comedere, excepto Suctu arboris in medio hortiisitae). Magnum ergo&impuden mendacium Sathanae vides. Proinde non potest non Ebraismum sapere illud N. T. I Joh. I. u. III. I S. s. 16. Interdum hiberi r Danicismus irrepere videtur, semota debita rege. giae, ut Gen. XX. 13. ubi de Deo: bat,

migreon re pro obiit aut omini fore vitta vnn non

i turn Plini Erat Docatio Didinum Ebr. XI. 8. Nec canticum ecclesiae nostrae ab hoc errore olim immune, in vo ita Eem botisti uste broherlig. Clarissime Christus Joh. XV. Is 'o s. I . Iterum ac sceptus, eorum areta nee committit Vernacula, ut Prov. XVI. a. hver Ulantis vel pro alle enmanta vel ' D ' non ur Ni 2 ' Ps.CIII. o. Taeldige dona udrette hans besalua me magi pro

voci in Ia non ' 'n's. S. pro aio sceptus e mustum Vernacula

Ponit, ut Exod. XXX s Isis legit ora uiro hucri for

317쪽

sin dies et non VNV. Id quod postea miscendum

cio P mis interdum infertur ab Ebraeo alienus admodum , quem ne minima quidem necessitas poscit, cum nec ullum Grai um

m et Ut modum excedere eorUm rei es et VideatUr, ovi abstinendum a tali loquendi modo judicant qui Ebaeo saepe in deliciis, qualis igne comburere, morte mori, mforte isti haud meminerint atrocitatem poenarum 'emtitudinem ejusmodi phrasibus innui. Sta In exprimendis osciorum nominibus simul errat Vernocul ut Dan I. I. S.IO. II in Vibu commatibus gemini fici meminit nobiliori unius alterIUS ie

rassum distingvit inter Ummer:bunder' ammira

Edendi licet ubis Is raeformi et legat sub primo venire mine solus Asbenas, ta ultimo autem, si

se, potest. Sic NehIII i et O. 1 Conferatur: Num XXXV. a. bis confiinditur,ppersite praesicum elaeisse Trees'iubis tamen in neutro

autem loco et, I S 11 Ponit interdum Vernacula vocem potiUS-ka et urenatam rei, de qua sermo in textu, quam

et textur vocem, cui inhaereres quam presse ius vi LI&necesse, ut Ps. LXXIIX. vppgo v pro tuns

318쪽

laeshoste Sic Num. XIII. s. viiii rite pro luse- 2υN non advs. ea. Nescit quando abstinere verbis xvoci bus dubiis , quae amphiboliam cum involVlant, non possunt non obscuritatem parere, ut Reg. XXI. . fers' es , crint pro forestuae et rige i 2 , nam noni Iur'. Num. XIV. 1'. orlddit Vette sole pro is sivit; 'Nr a non 'VIX Josv. VIII. . rejice pro opsquae Upn non liret'. ViX numeraveris, quoties in toto sacro codice hac timilibus vocibus in perspicuitatem sensus Hema ulet impingit, dum jugiter sttite ponit pro bessicit pae 3tere pro vor teres at distat admodum

hibet, utvs III 8 e prostatae op non ' n. Et vice versa Exod. II. Is sade pro se , an non m Interdum pronomina loco particularum, ut fena pro adsiem et, non 'ur ut Lev. IIX. 13. passim.

. et . Quandocis id verbis, siquidem obscurius , effert, quod paui pribus, ipsiq; texitii magis congruis, exprimere dc potuit' debuit, ut a Sam VII an feci vis Ipld Ou Siliet bottit ferie, si et sole pro soni Suff)gictit foriose si sui et sola et 'ridis id, 'UM et v, udi Ne quid ibi nerui fingas, quod Deum

mosit. s. et s. interdum rei pro re ponit, ut iriam.

XVIL 18 fcrste oste pro veleto iste Confici etiam ex

oleribus cherbia casti potest, ut taceam confectum ex lacte castum

319쪽

contrahere posse Anglus sim

so construitur ost sequentes et Conc nita meo ' h . . . sib simile apii libraeos si ex Ven tissim impingit, potissimum in nominibu proprUS,

it iri scietificiis ubi minima saepe reICIrcumm

vi Constat non solifantulitio id quod, o Dam nuit mactandum pascha filisse.

f. si Scepe Voces ponuntumantes, vel saltem parum aut

320쪽

a a Praemittit saepe postponendi vice versa, ut Zoph. I sa piatog go pro ge ogrent sequitur praemisio I UT Lev. XIV ulti reent Og urcent pro urientia retia Praemittitura D sequente a nUM; Nee semel cursim nimis vocem textus legille deprehenditur, unam pro altera literam comtemplata, unde pro una vox altera irrepsit, ut si g. sim med iiij pro h ide mi. 'a Datia non siis . Nee ipsias mernaculi voces emacula statis distingvlt, ut ISam. XXII id si desse pro et rahelim: P Unon aut 'Iov. Aliud tenor , obedierumtia aliud Sica Cor. X. S. Philem. a I. S. Raro abores a minoribis literis Vernacula discernit,unde saepe cum particulis pronomina commiscentur,

ut Exod.Vbi hebl via pro Iebl endem' nan non In Iandum. XII. q. trae pro Iuream nurbet non 'I. 6. In re nonnunquam irrepserunt, Vae in margine mernacuo ponenda, vice versia, ut L Ita

Ffersens . In fonte non leguntur verba: bon et

Contra Gen. XL. hutilen legendum, non in margine, sed an ipso textu, ut respondeat voci fontis II 3T Parenthesiis interdum cancellis nemacula voce includit, quae continuo textu Ebraeus legit, alii e contrario eadem exesus is, quae in udendae ut Prov. XIX. et othere luci sunt verba te, tus, subintellectis hisceri soni

de icte fiende de lare braeus legit: Un m Tis.;8. In discernendis heibis, morali, ceremoniali csore parum aventionis praebet, ut Lev. VII. 36. at pro