장음표시 사용
91쪽
ptores Catholicos non puduisse hujusmodi hominis auctoritate res Romano rum infrmasse . Equidem veram certamque indolem renovati Imperii monumentis veterum patefecisse arbitror : propterea fontes induasse, unde ex eruditis nonnulli opiniones falsas derivarant, satis mihi ut ad easdem rejiciendas . Venio nunc ad ita faciae , atque insitula Majestatis Imperatoria transationem ad Germanos, quae quidem nonnullas mutati nes passa en ; de illius tamen indole nihil omnino mutatum fuisse comper tum , atque exploratum erit . Praemitti autem oportet Rarum , seu conditionem Urbis, qua hane translationem pracessit, ut clariora blatqua deinceps dicenda erunt .
g. I V. De transsatione Imperii ad Germanos ab Ioanne XII.
facta anno 96a. . XXXVI. sua vidimus a Romanis inserta esse iuramento, quod Impe
temes Im eratorem ratora practare conpueverunt, lup. n. xxv. lalvo honore , α lege
iii I y'' alea , atque fidelitate Domini N. Papae . . . nunquam me cum alia quo homine sociabo . . . . Hanc Civitatem Romam ipsi N. non tr dam : suprematri quidem Pontificis potestatem, cujus particeps per c renationem flebat Imperator, testatur ; at simul potentiam Romanorum , eorumque administrationem reipub. Iucκlenter designant. βuare in monumentis ejus temporis . ac praesertim in libra Pontificali, Priamates er Proceres summis ajectis honoribus videmus ; tam laicos , quam ex Gero . Hujus ordinis sunt celebres ii septem . qui Iudices . O RIatina Ossieta nuneupantur : Primieerius , Secundicerius , Nomenclator , Arcarius, primus Defensor, Saccellarius , or Primiserinius : qui frequenter occurrunt in Od. carolino. Ad Ialeos vero quod spectat. Em
T. al. XLIX. LXXIII. LXIX. γ, Magi iras item militum cum eodem h
noris tituli, ac pra aliis Superistam , qui Luitprandi continuatori Ηist. Imp. &Reg. lib. 6. cap. 6. Ut Primatum omnium primus: Ex Primatibus, inquit, Romanae Civitatis Stephanus filius I,annis Superista ; post quem alios decem numerando recenset . avin etiam liber Pontificalis seel. ss4.ὶ appellat Romanae Urbis Superistam ἔquam dignitatem , sevi scitim cum Magisterio militum conjungit. a que Palatii, ct Romana Urbis Superinam nulla discrimine eumdem
92쪽
DI LEONIs III. Εν Irro Os 33 nuneupat: Eminentiss. Magister militum , & Romani palatii egre.
1ius Superista , & Consiliarius. Ex quibus supremo Principi Romanabntimi subjecta se incia plurima , ut Regibus Francorum in suo
Regno , planum fit; unde utrimque gubernatores Urbium , militu que Duces agyismi , necnon legationes in gravioribus rebus adornari m - ris fuit. Nil autem melius comprobat . quid Romani si Primates possent, quave eorum partes in admini iratisne essent, quam vacatio
illa Imperii per octo ct triginta annos ab emortuati Berengarii 9 . ad 96a, quum Otto Magnus imperiale Diadema es assequutus a Ioanne XII. Romanis quippe invitis nullum ex Italia Regibus, quorum series non defecit, Iicuit Pontifeibus ad Imperialem dignitatem sublevare. XXXVII. Et Gera praepbtentia Tusculanorum Comitum , qua sub Dominare finem noni facitii Arntilpho adhuc supernite emergenι ἔ dum magni duo ,
amuli Ludovicus III. ct Berengarius de regno Italia decertabant, adoleis nam με. vit, ac denique in tyrannidem apertam erupit; horridam Roma ipsius faciem repraesentat. suam equidem spectari mala apud Luit andum o Baronitim ab an. 9o8. n. q. quam ipse exponens , indignitatum tiatius avi relator feri, ut potentia Romanorum testimonia in medium
a eram . Summa dramtaxat capita excurram , qua ad novam Imper
toria Majenatis insitutionem juxta primaevam Leonis III. renovationem perducant; obiciendam scilicet Struvio , atque ejus opinionis Uertoriabus , qui tanti Principis virtute abutentes , non pro defensione S. R. Ecclesia , ac Romanorum a Summo Pontifce erratum Imperatorem Dis
entur , ut debent; sed ipsum per se acquisito armis Imperio potitum es
dictitant . Tusci Iani igitur cimites , usurpata tyrannide . ad Sanctum rium quoque manus impias extendere non dubitarunt. E sua enim simpe ineptas plerumque homines. θ , s Lui rando fides, vitis genitas ,
vitiisque mancipatos ad Principis Apoctolorum Sedem evehere non sunt veriti , ut tutius potiri rerum perseυerarent: ita ut, praeter Fidei d positum , adversus quam portas inferi non pravalituras infallibili Diavini Sesvatoris oraculo edocemur , omnia pession ierint. Celebres sunt praecipue Senatrices illa Theodora senior , ct junior , Marocia , ae Ste phanta . quarum opera tanta indignitares perpetrabantur . Harum quirpe artibus , qni Petri successores eligebamur . nulla fere auctoritate iis civilibus rebus usi stini. Fado in hoc rerum Ratu Hugo Rex Italiae M rociam , viro ejus mortuo , nempe sirine Alberici Marchionis , ct C mitis risculani Ilio, uxorem duxit . eumque ea ex Hadriana mole do minatus es Romanis, ut antea fuerat Theodora Marocia mater . Nee
93쪽
Nouum administra. tionis genus exc gi.
34 DIssERTAT Io I. tamen diu: nam Abericus junior AIberici filius lata ex causa in Citricum Italia Regem Romanos commovi: . aeua mobrem hic fuga elapsus vix tandem redemit pacem Ada filia siιa ctim Aberico in matrimonium condiuncta . Aberies ejusdem filius Octaυianus anno 9s6. adhuc impubes Pontiscatum invasit. Tune vero duplici ex capite urbis dominus , quum
a Berengario Italia Rege ejusque filio Adriberto multa indigna passus esset . Ottonem Germania Regem in Italiam eum exercitu accer it, euinque Ecclesiae, G Italia maximum defensorem expertus , Imperatorem
XXXVIII. De Italia Regis expulsione insigne suppetit tenim ovium Dodoardi an 933. , qui refert, quemadmodum Remensis Ecessa Missi,
Roma redeuntes cum Pallis pro Artaldo Archiepiscopo . nunciant, Ioamnem sXI. Papam filium Mariae, quae & Marocia dicitur, sub custodia detineri a fratre suo nomine A ibrico, qui matrem quoque suam Marociam clausam servabat, & Romam contra Hugonem Regem tenebat. De Alberici autem di Romanorum consilio post Regis expulsionem Nondus Dec. a. tib a. bae narrat: Romae enim duo Comsules ex nobilitate quotannis tunc fiebant, qui ad vetusti Consulatus exemplar summae rerum praeessent, & Praesectus item ex nobilitate creatus populo jus dicebat. Ex plebe autem creati singulis annis duodecim , quibus Decarconibus erat appellatio . Senatus vices in Conciliis , & deliberationibus obtinebant. βuam rerum adminiHrati nem principis. etiam seculi sequentis obtinere testatur Dilmarus aprid Leibnititim Script. rar, Bruntv. to. I. p. 4oo. Henrici I. coronationem enarrans : Decuriis a Dom. Incam. post millenarii plenitudinem numeri annis tredecim, & in subsequentis anni secundo mense, ac hebdomada tertia, anno autem Regni ejus tertiodecimo, & die Dom. ac v I . Cal. Mart. Henricus Dei gratia Rex inclytus a senatoribus duodecim vallatus, quorum sex rasi barba , alii prolixa mystice incedebant cum baculis. Itaque Ioannes ad Petri Cathedram ascendent hujusmodi admininrationem inυenit Roma a sevo genitore , Rο- manisque Primatibus insitutam : quumque in uno redemque homine , d mino consilio conjungerentur invasio Principatus, ct Principis Iegitimi tessas , quod Agapitus II. ante annos decem non potuit, facili negotio e sis successor Ioannes perfecit . Otto siquidem potentissimas Germania Rex ab illo etiam Pontifice invitatus advenerat, iteratisque victoriis ItaIiam a Berengarii ejusque filii tyrannide liberaυerat . avum vero ,
juxta Ponti eis erusdsm vota, in Urbem progressurus esset, per Ab
94쪽
git , qua non Obtenta , cum uxore in sua regreditur . XXXIX. Secus accidit Ioanne Pontifice, ut Lui randus integer , atque oculatus te iis asemat, esus verbis lib. 6. cap. 6. Iubet rem t tam , quemadmodum se habuit, enarrare : Regnantibus , imo saevientibus in Italia , & , ut verius fateamur , irrannidem exercentibus
Berengario , atque Adelberto , Ioannes Summus Ponti sex, & uni versalis Papa , cujus tunc Ecclesia supradictorum Berengarii atque Adelberti saevitiam erat experta , Legatos S. R. E. Ioannem videlicet Card. diaconum , & Argonem Scriniarium serentis. atque piissino tunc Regi, nunc Aug. Caesari Ottoni destinavit; suppliciter litteris & Regum signis orans, quatenus pro Dei amore , sanctorumque Apostolor. Petri & Pauli, quos delictorum suorum cupierat esse remissores, se , sibique commissam S. R.E. ex eorum faucibus liberaret, ae saluti, & libertati pristinae restitueret Qui tanto Bereng rium , atque Adelbertum celerius Regno expulit, quanto evidentius constat, quod commilitones Petrum & Paulum SSinos Ap stolos habuit . Bonus itaque Rex dispersa colligens , & confracta consolidans, quod cuique proprium fuit, restituit. Dehinc Romam similia facturus adiit: ubi miro ornatu, miroque apparatu susceptus, ab eodem Summo Pontifice , & universali Papa Ioanne u .ctionem suscepit Imperii . Cui non solum propria reviruit, verum etiam ingentibus gemmarum , auri & argenti muneribus ipsum ii noravit . Iusjurandum vero ab eodem Papa Ioanne supra pretiosis.simum corpus Petri, atque omnibus civitatis Proceribus, se nunquam Berengario, atque Adelberto auxiliaturum, accepit. Post haec in patriam properanter repedavit. Simile juramentum , si meministi su p. n. xxv. . Romani praestiterunt Arnu bo . βvare ambigi non posse videretur, quin Proteres formula eadem insint: Salvo honore & lege mea atque fidelitate Domini Ioannis . De juramento pranito a Pont me milia proferre nemo at sit: Summus enim Princeps alii Principi.
quem Da potessaris facit participem in subditos , non fidelitatem seu subjectionem jurat; sed sacramento pollicetur , se illius tinibus non adha-surum . Luit prandus autem ne Romanos quidem alio sacramento usos esse virmat. Utroque juramento mirum in modum abutuntur Scriptores
Apostolica Sedi infensi, ut Ponti cis auctoritate depressa, Imperialem. E a Fur
95쪽
36 DIss ARTATIO I. Fus Equo elevent: propterea res cominus aggredienda erit, ut quanto dissideant intervallo a veritate , patefiat .
praestat. Legatos suos, quod ex consequentibus litiet, duo sacramenta pransuit M gno Regi, quorum alterum Pontifici , populi Romano alterum prasandum ab illo erat, antequam Imperiale diadema susciperet; ita tametet; ut Pontifici sacramentum faceret, per suos Nuncios , antequam princ sceretur Romam versus , quod postea per se ipse , ut colligitur ex in re
successorum , in solemnitate coronationis repeteret . Pari modo Romanis semel ad radices montis Marii, iterumque Leoninam Civitatem ingre inentes Romanorum Reges aliud sacramentum prassit e vetera moni
menta testantur. Ex practantistimo Codice Abiniano primum Ottoreis sacramentum suppetit, locusque ipse , tibi servatur autographum : JU
Domno Iohanni pape XII. Rex Otto per nos promittit, & jurat per Patrem, di Filium , & Spiritum sanetiim , Ac per hoc lignum vivifice Crucis, & has reliquias Sanctorum , quod si permittente Deo
Romam venerit. S. Rom. Ecclesiam , & eumdem Dominum Ioha nem papam Rectorem ipsius exaltabit secundum suum posse , si vu um eum invenerit. Sin autem , euna qui erit sct nunquam vitam , aut membra , ct ipsum bonorem quem habet in sua voluntate, & suo Consensu , aut suo consilio , aut sua exhortatione perdet neque ipse, neque aliquis succetarum ejus . Et in Roma nullum Placitum , aut ordinationem faciet de omnibus , que pape & Romanis pertinent sine tuo consilio. Et quidquid in nostrari potestatem de terra s Petri pera venerit , tibi reddam γ. Cuicumque autem Regnum Italicum permitatet , jurare faciet illum, ut adjutor sit Domino pape , Ac successorubus ejus ad defendendam terram s. Petri secundum suum posse . Sic adjuvet Deus eumdem Dominum Regem octonem , dc hec sancta Evangelia, & hec sacrosancta Sanctuaria . Semel ct iterum supplevi ex Gratiano dist. 63. c. 33. Tibi Domino λ qua certo videntur deesse in apographo , quod Roma nactus fuit Abinus : tum quia Baronius ρεα n. 4. aliique eruditi omnes . ne Annalina quidem Italo exrepta , illud solum nocentes, religioni habuerunt qiιidpiam de eo det bere, tum
96쪽
suos tegatos expre1serunt. XLI. me accedit Lui randi, seu mavis ejus continuaroris θnchr
ni t Rimonium omni exceptione majus lib. 6. Cap. 6. qui narrat quem- - u erui, exm admodum Otto Pontificiis Nunciis querentibus obsideri s. Leonis oppidum nux Num c tu . in monte Feretrano , quod S. Sessis juris erat, reposuit: omnem te
Tam s. Petri, quae nostrae potestati subjecta est, Ecclesiae promisimus reddere ; atque id rei est, quod ex hac munitione Berengarium cum omni familia pellere laboramus . Quo enim pacto terram hanc ei reddere possumus. si non prius eam ex violentorum manibus ereptam potestati nostrae subdamus 3 Auamobrem dubitari non poten,
quin Abisus is Ap raphum inciderit minus accuratum . Cur autem ictis a me praseratur alii ab eruditis omnibus accepto , causa es Gratiani licentia in veteribus monumentis proferendis . αuamvis enim reisιmmam non attigerit . ea de verbo ad verbum exprimere, ut debuit. minus laboravit. auid enimvero necesse erat Legatos Grenis delegata Principis potessate exuere , ut ipse Princeps loqui eorum ore videretur
Nullum ex ejus huccessoribus reperire erit, qui hiusmodi exemplum sit
sequutus . Βοηο autem omine prodiit ex Monarierio Lunaburgein s. MDehuelis in Saxonia Sacramentum intonis Saxonis , primi ex Germania Imperatoris , quo editum a Gratiano ratum irinumque se monHratur .aeuamvis enim nulli eruditorum unquam in dubium venerit; lacti eistius 'men tessimonium Ictis Germanicis afferentam erat, ut vera in doles Imperii ad Germanos translati teneretur. Non igitur Romanum Imperium a Carolo M. acquisitum . deinde ab Ottone M. denuo vindicatum , perpetuoque jure cum Regno Germanico ita conjunctum , ut & nomen suum in istud trant tulerit, ut tannanter omnes docent: Sed Italia a tyrannide illitis Regum vandicata , Romanaque
ditionis, ae prae ue Edntificis suscepta defensis o Carati , & inlisidienitatem , seu Majenatem Imperatoriam peperere . Me tamen interutrumque Magnum Regem discrimine , quod Carolus de imprmiso permanus Pontiscis coronatus , dictusque Imperator fuit, Romanis tantum Patronum seu defensirem acclamantibus : Otto autem ad tam sublime faHigium non pervenit, nis praemisse juramento, de quo loquimur . Pontifici; alioque Romanis , de qua mox breviter dicam , fu usque assam infra Diss. v I. .XLl l. ER profecto quod mirer . Conringium minime intellexisse hane induem ex paucis L οηis III Epictesis, quas semel ct iterum publicans m& Ε . Rom. M.
97쪽
38 DIssERTATI I. Augusti tantum nominis sategit. Attamen Leo tenatus erat epist. c. Carolo Augusto, vestram expectamus desensionem, & consolatio nem . . . vestra Imperialis de sensio ubique multipliciter resonat. Et alibi ep 8. al. III. profretur , se cum fluis Sacerdotibus Deum orare , ut Carolum ad exaltationem & defensionem Ecclesiae per longa amnorum curricula conservare , & protegere lubeat. De propria autem dominatione agens ep. s. primum dolet a Francis hominibus vectigalia Exarchatus usurpari in singulis civitatibus : Secundum quod solebat Dux, qui a nobis erat constitutus . . . Unde ipsi Duces minime possunt suffragium nobis plenissime praesentare . Et alibi cep. a. al. T. quum Palatii Ravennatis reditus inυaderentur : Quaesumus , inquit, vestram Imperialem Clementiam, ut sie de vestra a Deo accepta
donatione, quam praedicto Dei Apostolo obtulistis, peragere j beatis , quatenus in nulla minuatur parte ; sed maxime per vestrum laboriosum certamen firma , atque stabilis , & inconcussa perennis temporibus persistere valeat. Rursusque alibi ep. 3. al. I. in de iisdem Civitatibus Exarchatus: Oblatio , air , quam dulcissimus genitor vester Dominus Pippinus Rex B. Petro Apostolo obtulit, & vos leonfirmastis . Hae vero amandant Iciorum imaginationes , qui Octa-miani , aut saltem Consamini temporibus, Caroli , ct Ottonis aetates laquiparando , Imperium ab utroque annis quaesitim arbitrantur . Non regiones ct provincia Romanum Imperium constituebant, sed Rex quia cumque a Romano Pontifice Imperiali diademate redii nitus , ditionibus
suis pluribus paucioribus'e , Italia Regnum seu Langobardiam , Et in
riam , ct Spoletanum Ducatum adjungebat, qua quum terram s. Petri,
seu ditionem Eellem Rieam fere circumscribant, promtiorem Pontifici, O S. Sedi defensionem pollicebantur . Cermisi .ut Caioliti. XLIII. αuamobrem doctissimvs Abbas Godefridus Chron. Godis.
Di,'itas..tOI I cI, PII9.ὶ ne Reges quidem Romanorum appellatos anima Lbant. vertit Germania Reges , ante Italici Regni possessonem : Si hunc, inquit , exactius consideremus Regis Romanorum titulum, nec ab Ottonianis Imperatoribus unquam, nec etiam in temporibus sequioribus ante actualem Italici Regni possessionem adhibitus . Et inferius ibid. cap. 3. p. I 63. ubi sermo est de Magno Ottone : Observandum est, ait, nec Reges nostros anteriores, Conradum scilicet &Henricum , nec Ottonem I. ante susceptam Romae coronationem .& sic ante obtentum Imperium, cum sceptro ullo in sigillis repraesentari: multisque ad rem probandam allatis, diligentissimus his moniι-
98쪽
ng LEONIs III. EPISTOLIs 39mentorum veterum scrutator ib. p. 166. definire non dubitat In bum modum : Ex quibus omnibus firmiter concludendum est, Ottonem I. ante susceptam Romae coronationem solo Regis titulo in plurimis simpliciter, in nonnullis diplomatibus cum quibusdam additamemtis , usum sui se . Eamdem rem compertam habuit Annali ta Italus diaplomatum ct chartartim auctoritate ; quapropter in Annalibus p sim ,
peαcipue an. I 33. I493. Is I9. virmat, nulli Regi Romanorum Imperatoris nomen tributum inυeniri ante susceptam Roma coronationem de
manu Pontificis . rene eri , quod in ancipiti ilia Germania Regum et stione , Philippi scilicet, atque otionis , Innocentius III. de negotio Imp- ep. 3O. 33. 92. Germanos rem certam edocens: Etsi , inquit. alibi coronam Regni recipiat; ab Apostolica. amen Sede ultimam manus impositionem, & coronam Imperii recipit Imperator . Puri modo Langobardis preponens exempIum Dibarii ii. Ducis Saxonia , ct Conradi fratris Friderici Ducis Suetae, utriusque electi. Romanus . ait, Ponti sex Lotharium coronavit. & Imperium obtinuit coronatus . Regibusque ipsis Germania usque adeo persuasum erat hanc veram esse in-d em renovati per Leonem III. Imperii , ni non pauci , praesertim e Sti vica stirpe, S. Sedis Oseres pravitatem suam disimularint, quoad coronam assequerentur, o Henricus IH ae Ludovicus Bavarus Veiid Outi es creari curaverint, ut 6ebam supra num. xx I. , a quibus Imperiale diadema susciperent, etiod est testimonium omnium locupletis
XLIV. Neque eoronatis tantum Germanos Carolingiorum Aes fecit, Eligebantur. ut Ca- verum Electio ipsa , ante constitutam certam eluendi formam consilio Romani Rutificis post Hiderisum II. faculo tertiodecimo . Et faveo , P st .
mperatoris , conniSente Gregorio C. tu in quia Regia 6 dein stirpis erat, tum quia Augusti opera ad se in uum fastigium ascenderat , Benediactus VIII. teste Glabro apud Baran. i ci I 3. n. q. , sanctisnem ictam ediadit , qua primaevam indolem Imperii confirmavit: Ne quisquam audacter Imperii Romani sceptrum praeproperus gestare Princeps ap-Petat , seu Imperator dici, aut eise valeat, nisi quem Papa Sedis Romanae morum probitate delegerit aptum rei p. eique commiserit insigne Imperiale . diua quidem Constitutio ab S. Imperatore Henrico roborata est praeclaro sui exempla , quum sequenti anηo ctronam Imperii ab eodem Beneditio obtinuit. Rem narrat Ditinarus apud Leonitium SM, ML. Brunsv. tom. I. pag. 4oo. conceptis his verbis uni Annali Ia
99쪽
4o D I s s Est T A T I o I. hau an. Io I minus perstimis : Cum dilecta Bimet conjuge C negunda ad Ecclesiam s. Petri Papa expectante venit, & antequam introduceretur, ab eodem interrogatus, si fidelis vellet Romanae patronus esse . Ac defensor Ecclesiae . sibi autem suisque succesioribus per omnia fidelis , devota prosessione respondit. Et tunc ab eodem inunctionem δc coronam cum contectati sua suscepit. Auem Di
mari locum recte N. AIexander saec. XI. c. 9. art. I. P. 6IT. interpretatus: Iurata prius, inquit, Romanae Ecclesiae. ipsique Benedicto. ac successoribus fidelitate, ac de sensione, ut Di tmarus initio libri septimi testatur , tantis Annali ta Italus aut non sensit, aut se tire πο- Ivit , rem esse de Promissione seu professione in Caeremonialibus libris eri bri , quam Carolingit quoque super gradibus basilica s. Petri emittere conis Deverunt . De qua licet opportunius agendum sit, quum tamen doctiss-mtιι Mabillonius ct ipse interpretans allata verba Diimari Mus Ιt. to .a p. a Io. minus recte aJrmet, Carolingios haud dissimili formulaiises essee, professionum discrimen his in antecessum proponam necess est.
Caroliostii proseiso- XLV. Formula professonis , qua insunt Carolineii, extat in antiquod ii M.tari biu .' illo Ordine apud Mabillonium ibid. p. 2Iς. o ap. Martene de ant. Fc. Rit. lib. a. c. 9.ὶ pares eum discrimine sic expressa : PROHIssIO IMPIRATOR Is . In nomine Christi promitto , spondeo, atque polliceor ego N Imperator coram Deo. Ac B. Petro, me protectorem , ic defensorem esse hujus S. Romanae Ecclesiae in omnibus utilitatibus, inquantum divino fultus fuero adjutorio , secundum scire meum , dc posse . Eamdem aliquantulum variam Ven. Baronius 8O . n. T. jampridem in sacros Annalis retulerat jusjurandum appellans , quo Carolum, G posteros usos esse contendit, ne hiscente quidem Pagio . Equidem via deo , Leonem III. ep. a. al. x loquendi genere usum se , quod Hadrianum minime a bibui se deprehendi: Qui vos, inquit, in suis utilitat bus defensores constituit: qua a Professone non multum abla sint . P
terea animadυ rto , Promissonem Imperatoris nuncupari, atque Imperatorem professonem illam emittere : quod uni Carolo , qui de improvias coronatus dictusque Imperator fuit, convenire pote I . αuamobrem λ- ronii opinionem amplector, Pro missonemque i tam , seu ju jurandum Carpis Magno adscribo . Deus en de Carsi successoribus : hos enim haud
nomen Imperatoris usurpasse ante coronationem cousat ex Iiteris Lοἰhia misi pra allatis num. xxiv. ad patrem suum Ludo Uicum pium : benedictionem , honorem, Jc nomen suscepi Imperialis ossicii, quibuscum
vetera omnia monumenta concinunt, ut suo loco planum fiet. Hac tantum
100쪽
juramentum a sacramento Germanorum admodum diversum emiserunt,
ii saltem , qui ex Carali progenie orti, vere posteri eum Baronio appellari,psunt. Ruremi enim Reges seriei Carolingica , videntur θ ipsi sacramentum fidelitatis pranitisse ; tametsi documentorum inopia pro certo affirmari nequeat. XLVI. aeuod omni procul dubio Urmandum en, Germanic Reges GermaniaeRepe Im.
Imperialia inlignia non assequebantur , nisi sacramento Idelitaris praemisso . quod in ordine , seu Caremoniali ad annum Io46. spectante infra sacramento. disi. v I. n. xx Iv. se fuit Hn nomine D. N. I. C. Ego Rex N. Romm.& futurus Imperator Romanorum promitto, spondeo . Polliceor , atque per haec Evangelia juro Coram Deo, ac B. Petro Apostolo .& BPetri Apostoli Vicario Domno N. Papae fidelitatem, tuisque successoribus canonice intrantibus. meque a modo Protectorem, ac defensorem fore hujus S. Rom. Ecclesiae , & vestrae personae, vestro rumque successorum in omnibus utilitatibus, in quantum Divino fulcius fuero adjutorio, secundum scire meum , ac posse sine fraude ac malo ingenio . Sic me Deus adjuvet, & haec sancta Dei Evangelia . Num otio M. eaterique intones duo , filius nempe ct nepos , sacramentum hujus simile ediderint, prater allatum Tibi Dolinino ; an su cessor Ottonis III. s. Henricus omnium primus Fidelitatem sit pollicitus , incompertum mihi esse fateor . Creditu tamen proclive eri , sin verbis EF
dem , nam titulus Regis Romanorum non conveniebat Ottonibus . st tentia eadem pollicitos se fidesitatem . auum enim de transferenda Imperiali dignitate in potentissimum Regem Ortonem a Pontifice , G R manis Primatibus deliberatum fuit, non temere tantum negocium peris tractatum fuissejam dixi num. XL. ); magis autem , ac magis confimmatur juramenta alio quod Romani exegerunt ab . Imperatore Hecto, an tequam diadema Imperiale suscepturus , Civitatem Leoninam ingrederetur : Nam neque Germania Regem ad jusjurandum faciliorem ; nΘe Romanos ad id petendum audaciores reddere alia poterat, quam transata hujus dignitatis Oeensio , quum duodequadraginta jam annis duplici p tectati morem gerere desueverant. Praeterquamquod idem Magnus cita non suum a Ponti e , sed etiam ab omnibus Civitatis Proceribus , se nunquam Berengario , atque Adelberto auxiliaturos , jusjurandum accepit, ut Giurandus teriatur: quare ut Pontifex, ita σ Proceres a Rege intone juramentum exegisse ambigendum non videtur.