장음표시 사용
171쪽
altim de ambitu tulisse legimus. Lata autem in eos,qui non palam, sed clam corruptis sive per se,sive per adsti. pulatores suffragiis, aut conducta turba honores amisVar. de vii. bissent. Et valde quidem necessario lata i quoniam POP ut Varro Caesari coae Mus scrip*it, tanta in Vaserat ea tempestate honorum cupiditas plerisque , ut vel coelum ruere, dummodo Mugistratum adipiscerentur, exoptarent. Verum eadem Lex, postquam Comitiorum Potestas a populo ad Senatum, a Senatu ad Principem Esset translata in urbe cessavit, ut Modestinus testatur Taeit. i. in L.Mn.'h.tit.Quod quanquam ad Tiberii principatum no i, nonnulli reseruat, idcirco, quod Tacitus scribat . subeo e ca o comitia ad Patres tran3lata esse, aliquanis tamen serius iactum autumo, ut ambitus Lex cessaret. Quippe, cum Traianus Plinio teste, eandem Legem denuo sanciverit: Sumtus candidatorum, inquit. Dedos illos, et infames ambitus Lege restrin. xit sa). Sane, ex quo Magistratuum creandorum curam
solus Princeps exercuit, eo tandem deventum est, ut non solum impune esset, pretio tentasse suffragia eo
rum, qui circa latus Principis degunt ; sed et his,
si quid promissum esset, ultro condictio certi exsuffragio daretur, L. ian. C. de cond. cera. et Sisirag. sed videamus, an restituatur Lex Iulia, aut per L. PED. C. Si cert. ρet. , aut per NOM. 8. et I 6 I. Per L.
Pen. umbitus crimen restitui, non est verissimile, ut
2 hil eui in attinuisset L. ian. C. de cond. cert. Ex Suor.
3 Imo L. Iulia de ambitu ex so tempore desiit Oh servari , quo Mapistrat num creationem ad sa traxerunt Prineipes. Cum enim T, heri ux adempta POpulo Comitia in Curiam transtulisset, ab illo inde tempore sine rapulsa et ambitu dtis gnabantur, quos commen dabat Candidati. Nee igitur ubi prensationes pristinae cassabant, opus amplius erat legibus de ambitu olim latis. Αe quamquam sub insequeutibus Iu pp. . quorum aliqui Populum liberatis imagine i
dentes ipsi comitiorum ius ex parta restituebant , ambitus memo ria r currit, nec non constitutiones quaedam de ambitu emissae la-guutur superioribus rogationibus consor mes , cuiusmodi fuit Traiani Lex , quam Auctor ex PIinio memorat , quaque fiam tres Caudi datorum foedos et immanea restrinxit; non tamen ost ut Priscarum
legum auetoritatem adhuc illo tempora viguisse inde inferam . Vid. Sarmat. in cit. Dissare. Cap. 7. S. MIO
172쪽
proximo loco atque titulo, inter constitutiones Imperatorias recenseri, Si quidem ea per d. L. Pen. suisset publata . Sensus aetem d. L. Pen. Don alius, nisi hieest: collectarium, qui honoris pretium dederit ambienti , una eum Praeside in exilium mitti ; mitti autem in exilium Praesidem non quod ambierit, sed quod peeunia collectarii Praeses iactus, se et hon rem suum quodammodo collectario mancipaverit ). Quod vero ad i M.8.attinet, difficile dictu est, ut non videatur Iustinianus ambitus Lege denuo sanxisse. Et nim capite primo vetat candidatos quidquam pro ad munistratione dare, aut promittere. Capite septimo iurare eosdem iubet, ni Lil se vel dedisse vel daturos esse. Capite octavo S. i. poenam sancit, ut si contra iactum fuerit, et confiscationem, et exilium sustineant, et Dio. lihin corpus verba atque supplicium. Severius ergo longe Iustinianus, quam Octavius, qui Dione teste, eos qui largitionibus magistratum petiissent, quinquennio vacare iussit. Timidiores tamen in hau sententia 34. defendenda reddere nos posset doctissimus Novellaxum interpres Cui acius, existimans Pracsides, qui pretium pro admistratione dederunt. non aliter testae
ri , nisi et in provincia sordide versati si ut . Sed cum
Si qui eo Ilaetarius honoris preeitim dederit ambien is i exitii
Oena cum ipso Iudice plectetur , sunt verba eit. L. Men. C aicere. Pet. Fuit scilicet tempus, quo Nummularii, Colleetarii Stationarii similiaque officia , vel ipsi Provincias regerent utpote Pe uniis praevalent si vel saltem nisi ipsi Provinatas regerent, per alio areεerent . vel venumdatis adminstrationibus , quas ipsi comparas. aeat, vel honoris pratio aut hie utibus et empturis dato. Horum quoquo mentionem iacit Amuli auus Marcollius lib. So. αρ. s. reserena
post Iulianum sorsragiorum nundin tionis usum recruduisse sub Valentiniano,sed mox repressum: SertiμυIOsum in deferen s yotesta-Mbus, celsis nec imperante eo PrOMinciam nammia larias rexit, autiadmisistratio Menumdata , nisi inter initia . ut sol ne Oeeti alionis, Mel imρune quaedam sce erea commuti. Quis itaque in dubium T. v. ea re Pol erit, quin cit. L. Reu, ad eos reserenda sit, quibus aus agiorum nundinatio sati coercita 8 verum de eo ambi- tua genere , quod , suecedente tempore sub impp. inolevit , ne onon de rationου , qua sublatum interdum rocruduit, et restituturi fuit posthea repressum consulendus prae ceteria saepe laudat. Got hosr. in Com ad L. f. Cod. TMOd. h. t.
173쪽
Cui acto cootextus verborum adversetur, non est quod eius auctoritate deterreamur. Verba haec sunt, d. cap.
8. S. l. Si quis autem Praeter hoc aliquid egerit, et
donec in administratione est iudex , furti reus adρ reat, et Probetur aut aurum dans , ut accipiat admia Nistrationem , aut acc*iens ex administratione , utrumqu enim similiter noxium estu sciat quia et consscationem , et exilium sustinebit, et in comus verbera atque sinplicium . In hoc contextu, cum Iustinianus disiunctiva oratione usus sit, aut aurum dans, aut accipiens ; non video qua ratione ea coniungenta probent Cuiacius. Fateor, saepe oratio disiuncta proconi uncta accipitur, L. saePe de sed quo minus id fiat praesenti loco vetat subiecta iratio, utrumque enim similiter noxium est; ubi titrumquo Pro alterutropositum est. In Graeco enim habetur, alterutrum enim ueque noxium est, seu ad reatum sussieit. Concludamus igitur et ambitus legem hac Nov. restitui, eι condictioncm certi ex suffragio tolli. Quinimo et ante Nox'. 8. constitutione uti. c. ad L. Iul. rmeri. restitu- Ium ambilus iudicium dixeris: vetat enim similiter candidatos aliquid pro administratione daro, et insiu-Tandum eo nomine exigit, licet non exprimat satis,
quid fieri velit, si contra factum fuerit s).
Utcunque sit, seu restituta sit Lex ambitus, seu contra res se habeat, non tamen prorsus sub Caesaribus exoleverat huius criminis accusatio. Nam si quis nova vectigalia instituisset, εi reus vel accusator d0mum iudicis ingressus suisset, ambitus accusari p0tuit, L. tin. D. h. tit. In primis vero in municipiis locum habuit, si quis honorem municipalom, aut Sacerdotium clam corruptis suffragiis ambisset, d. L. un. Qui enim palam obtulerat, vel dociaverat reip. 0b honorem decretum, vel decernendum, nou teneba
5 satis in eit. Constit. exprimunt Ιmpp. quid fieri velint si
een ra factnm fuerit. Proviolato enim iureiurando stam per ambi'tus , quam per repetundarum crimen irrogaui quadrupli poenam : Madrvii poeua, eo qui convictve Darii modis omnibus feriendo.
174쪽
tur, L. I. S. I. D. de Pollicit. L. hoc iure I9. D. de do
nat. Praeterea ex L. un. C. h. tu. tenetur, qui Princi- Patum, vel numeratum, vel commentariensis gradum,
vel alia ossicia repetere ausus fuerit, ante redditam rationem prioris administrationis, L. si aliquid Iu. C. de suscepi. et arcar. 6 . His adiicere possumus Episcopum, qui data pecunia sacerdotium obtinuit; quem Impp. Leo et Anthemius voluerunt ad instar Publici criminis et laesae maiestatis reum seri L. si
6J Tres in Cod. Theod. de non repetendis seu iterandis omelia
extant Constitutiones, se ilicet L. a. S.,et 4. h. t. Harum postrema ceteris Ialius multo porrigitur, ad Dignitates scilicat mectabitis et clarissimos - oi quis μ consutarem, stat Micariam Rotestatem , intconsularitatis lasees , aut Dexilla praeνidalia, atque in discussionibus com/οiναs , Mel .cia Prime*atus , contra Minnitionem nostram iterare teneaverit, flsco, Omne eιtis patrimonium sociari decernimus. Equidem apud Romanos post expulsos neges invaluerat opinio mora Potestatem coqui, ut inquit Florus lib. 1. ea . G Hinc il- Iud Mameret apud Livium Isb. 4. cap. 24. mox mam fore libertatis curtodiam , si magnα i eria diuturna non essent et ecmρOria mυ--s i oneretur , quibus iuris i oni non posset . Vissi eruditissiam iam Goth OD. Comm. ad eie. L. L. Vertim si Partium Imperii , quis e notentiales Vocantur, exercitium intra certos limites lata Rui- Publicae Lege contineatur , si rerum summa illi sit demandala , quem cognita virtus extulit, et Populi vota probarunt, illud utile esu Perest , ut cum Plinio Te, Deus optime maxime , precemur , ut beneficiis tuis saveas , tanti que muneribus addas perpetuitatem τ
cci I iam Mnum omnium potum eiι , SALUS PRINCIPl S. Plin. in Panox. Datan. are. Huic erimini illud ad sine est, quod in iure eanonico simonia a PPellatur . et ab iis committitur qui res spirituales, vel quasi commercio hominum exemptas audent venales habere. Egregie bac dore Gregorius M. tib. 7. m. ii 4 r Quis Meneretur, quod Menditur inue quis num tale putet quod emituri Hinc ex simonia , tamquam ex infecto sonte innumera propemodum , et ingentia mala in Ecclesiae agrum redundant. Ae ea inter illud quidem summaem eae,intque existialissimum , sunt verba cl. Rena γ.aii in V. eis. lib. 4.
V. 7. 1. , quiad a sacri e muneribus, ac ministeriis ii proeul a cera tυς , qui ab urbano , aulicoque firmitu extorres necessariis ἀο-ctrinae , x a Mitatis , Mitaeque sanctimoniae ornamentis Utendent τε ontra Mero ad incia obrepant , dignitatesque eccle3iasticαν qui omnium fere Wirtutum e retes audae Rouent Potentium Mirorum
patrocinio fruuntur , distitiisque Mutine, Ea quo ηι, ut Christi
175쪽
x. Quae poena σmbitias Romao il5 Des iam , et quam necessarium quas in municis iisl haiae Legem reno ri. a. Quae itid eia coneiarranti l .
Poena Legis Iuliae deportatio fuisse videtur, ut 3 nuit L. un. C. h. tit. I); ante Legem Iuliam mors, ut scribit Polybius Lib. vi. , quod nisi de morte civili
intelligas, non εatis concoquere possis a . In muni-eipiis poena suit centum aureorum cum infamia: quae poena fisco inserebatur 3 . Damnatus autem hac Lege, si alium convicisset, in integrum restitumbatur, non tamen pecuniam recipiebat. Eadem poe- l
i) Haud pavea numero fuisse Lagis Iuliae de ambieti eapita gninspicatur lanii Sarmator. incit. Dissere. CV. ν. S. a. Tria vero eruit Potissimum idem Scriptor. Primum est, ni illi , qui largitionibus magistratus ambiissent, quinquennium ab iis arcsantur. Vid. Dion. Cass. lib. M. n. 56 i. Hor. autem capite mitigata est Legia Calpurniae sanctio, quae ambitus eonvietis Sona lui , et honoribus in perpetuum interdicebat. L. un. C. h. T. , quam hic Auctor memorat, eonnata reperitur ex L. et 2. Cod. Theod. eod. eit., uti pr. eeeteris observavit Gotho . in Com. ad eie. L. L. ibi nutem vertavid instαν Legis Iulia αmbitus non extant. Imo ea ratione scriptae memoratae constitutiones deprehenduntur ut statuta deportationis poena ab ipsis Constitationuin Auctoribus prorsus profiscisci videatur. Alterum L. Iuliae Caput similiter e Dione Itb 55. n. 37S
innotescit , ut qui petituri e Menst magis ratum , certam pecuniae summam , Pignoris Iocυ antra darent quam amitteream, si in Peten.
Eo de tuo quicytiam largiti tu exene. Paulo diversam ah hao candidatorum largitionea inhibendi rationem iniisse Traianum tradit Plin. l. b. Vi Ed. 19 Tertium caput e Modes tui lib. cie psen. in Digesta transcriptum est. L. S a. un. h. e. ' in ilia lege damnat
at alios conuie erit, in inuriam rextimatur. non tamEn pecuniam re.
eiptae. Vid de hoc delationis praemio Culac. lib. 7. Obse,. CV. 23. t a) Sad apud Carthaginenses dona largiter dantes . etram Magistratus. Sed Utid Romanos idem faciens morte Plectitur, gant verba Polyhii in eis Cay. 54. , sed quae lex mortia supplicium san aerit. ipse nou indicat. .
3 Sei licet S Cto ad legem Iuliam de ambitu condito tribuenda PDeua e t centum aureorum eum infamia. Vid. L. uo. S. a. u. h. LDiuiliam by Corale
176쪽
na locum habet, si nova vectigalia instituta sint 4 aut litigator iudici domum ingressus fuerit, L. Mn. D. h. tit. S). Quod de restitutione in integrum dicitur id ex veteri leges translatum videtur: quippe Ciceroni quoque memoratum Pro Cluent. Θ mPtcr, inquit, hoc Bulbi iuuicium non plus obesse huic causae debet, quam illa quae commemorata sunt ab accusatore , duo rudicia P. POPilii et T. Guttae , qui causam de ambitu dixerunt, qui accusati sunt abras, quι erant ψSi ambituS condemnatis quos et o non adcιrco esse arbitror in integrum restιtutos, q&od planum fecerint, illos Ob rem iudicandam pectiniam
accoρisse, sed quod ι uuictbus probarint, quod in eodem genere, in quo ψSi incndissent, alios reprehen-
αιssent, se ad Praemla legis Menire vortere . Hacte Dus Cicero. Gravius agitur Cum candidatus Ex d.MM. . cu: 8., EX qua rea confiscationem, exilium, ver hera , aut eiusdem generis alia supplicia patiuntur Gravius etiam eX d. L. un. C. h. lit., cuius poena deportarii O . Gravius denique cum Episcopo agitur, qui et sacerdotio privatur, et Perpetua notatur infamia . Pecuniae vero ab eo datae ei Ecclesiae vindicantur . cuius sacerdotium turpiter ambierat. d. L. 3I. C. de visc. et cler. , NOV. I 23. Cv. a. S. I. Concurrit cum hac accusatione accusatio Legis Iu-IIae de vi adversus eum qui turbam suffragiorum 'causam conduxerit, coegerit, Paul v. Sent. xxx. R.
4 Ex eodem S Cto hoc crimen ipsa Poena coercetur. Vid. eis. L. un. Erat id alias Leg Iul. de Oi νωιι. interdie tum , ut Paulua testatur in L. II. ad L. Iul. de A pubI.... l. vlt qRIM' Lφgi. iudiciariae oaput, quo poena in ambitum
atatuta ad Iudicum corruptores Porrigebatur m Et si quis reus . Mσι accuscuor domum Ludaeas 2ngradiatur, Aer Legem Iuliam iudieia-rram an ragem -b tus committit, i. e. atareorum centum δεν in.
a. abitat num verba idest aureis mcentum etc. Modestinus addadprit, et negat audem ex Lee. Iul. iudicIama esse. Hoc Caputaegis iudiciariae optime illustravit Culaei ua1n M. Cit. lib. 6. caμ. 34.
. t a VI hR P ut .i'. c. i. ex Senatusconsulto Legi Iuliae de ambi
tu adiecto esse existimat Sarmator in laud. dias. CV. 7. ς 5 v
177쪽
Accusatio ma ἰestatis, adversus eum qui nova vectIga. Ita instituit; hoc enim solius Principis esse videtur. L..I. 3. 4. C. Mect . NOV. inStit. non Pos. , L. Vectigalia
Io. D. de Public. et Mictu. 7 , quare et perpetuum exilium reis itis igitur , d. L. 4. Accusatio repetundarum, salsi, caedis , actio de calumniatoribus adversus eum qui iudicem corrupit, L. ul. C. ad L. Iul. repet. L. I. S. sed et si quis D. ad L Corn. defati. , L. 3. S. iton cuius familia D. ad L. Corn. de Sicar. , I .I et
, Usum quod attinet, is hodie exiguus, ae pene nullus est; neque munus tam vile atque abiectum, quod non si lucri modo spem prae se serui, pretio aut pactione aliqua redimatur . Gravissima profecto reip. pestis: qua iridies magis magisque invalescente, qu0d Iugurtha quondam de Roma, id idem de nostris di cere possis: O urbem Menalcm, sit cito perituram, si emptorem in Meneriti Experimur enim eos, qui emere Potestatem aliquam, eandem ne pretium perierit, sordide vendere; ut Plane optandus nobis sit Severus
aliquis, qui illud laude dignissimum lucri petis istis
inculcet: Non patiar mercatores Potestatum , quos Si Patiar, Punire non Possim. Erubesco enim punire hinminem, qui emit et vendit. Polrbius inter causas vietae Carthaginis et hanc refert, quod apud Carthaginenses dignitates, et honores palam largitionibus redimerentur , cum id Romae crimen esset capitale. Nec potuisse aliter seri, quin cum apud duos hos pγpulos, contraria Virtuti proposita essent praemia, viis quoque contrariis ud honores grassarentur. Eandem nundinationem Galliae pestem saepe et agnoscit, etrum Paganinus Gandentius litterarum elegantia i et Iuris seientia conspicuus M iurid. expos. lib. t. Cap. 33. Verba Pauli non ad Leg. Iul. de ambitu, scd ad alteram quae est de oi publiea, referri debe' re eontendit . quae videtur quoque suisse sententia Culaeti in nes. ad lys. I C. Ex Legibus hie ab Auetore mam oratis illud quidem aperte eruitur , ut solitis Principis hir nova vectigalia instituere, nulla vero in iisdem legibus maiestatis accusationis fit mentio adversus eum qui uova vectigalia instituit.
178쪽
deplorat Thuanus . Nam cum in bene constituta re p. secuti dum Platonem honores et imperia ita distribuenda sint, ut prima et maxima quaeque tribuantur virtuti ; secunda corporis bonis, tertia pecuniis: hi converso ordine prima pecuuiis, postrema virtuti tribuunt. Qua re sit, ut non virtuti, sed solis opibus' studeant cives nec tam boni et sortes, quam opulenti haberi velint. Captant testamenta , graSsantur serro, miscent venena, nec ullum tantum flagitium cogitari potest, quod non cum pretio videatur honestum. Haec siquis Orator sacunda et copiosa oratione persequeretur, gemitum sortasse poPuIO excuteret, a Proposito tametanon dimoveret; planeque experiretur verissimum e
Spectavi ego pridem comicos ad istum modum Sapienter dicta dicere, atque iis plaudier, Cum istos svientes mores monstrabant ρορlo: Sed cum inde suam quisque ibant diMersi domum,
Nullus erat illo paeto ut illi iusserant 8 .
8 Omnem autem civitatem selicem merito praedicamus, in qua
usu veuiunt, quae Romae quondam Poeta voverat; Crescite νirtutes , foecundiaque reae aetas lIngeniis Pateae ea ua , certusque merenti Stet Goor. ornetur Aromiis in stria donis. Surgite amitae, quas obruit ambilux, arιQF.
179쪽
l l . planio et Coenolia, et Fabia Lex lata fuit. α
neliae meminit Apuleius vo . MetamorPh. , Crimen, inquit, Corneliae legis incurram, si ciMem Romanum Pro serDO Mendidero. Ubi per Corneliam neque illam, quae de sicariis, neque quae de salsis ; sed quae de plagio lata est , necessario intelligimus quoniam venditio civis Romani plagium est, L. ad mutandum II. C. de Uen. man. , L. I. C. ub. de erim. ag. 'Ort. Fabia o mi minit Cicero Pro S. Rosc. Amer. De SerWis, inquit, alienis contra Legem Fabiam retentis plura dicenda sunt. Haec sola in libris nostris reserertur I
i) Huius legis duo fuisse capita perspicuus testis est UIpian. Collat. Leg. mosaic. etc. Tit. Id. , 5. Lege autem Fabici tene- ur qui eiMem romanum eundemque, qui in Italia Iiberatus sit, c MMerit , Minxerit, vinctumque habuerit, Mendiderit , emerit quioe imgam rem socius fuerit οῦ cui c ite Primo eiusdem legis poena iniungitiar. Si Greus, qui scieαte domano fecerit, dominus eius sexto eiis quinquaginta millibus eodem ea ita punietur. Eiusdem legis Evile secundo tenetur qui alieno serνo persuaserit, ut dominiam δε-giat , quiae a Iienum serwum inoito domino esIaνerie, Mendiderit, semerit, dola malo, quios in ea re socaus fuerit: iubaturque μορυμ rextertium quioquaginta millia da .
180쪽
I 'IQuantum ad nominis e mon attinet, dictum est a plagium, iuxta Isidorum vo tWPlagis y, vel Plagios Rie, s. p quod Don solum transverse scu Oblique, sed et dolose ΑΤ' sonat: Inde plagiarii, qui dolose homines alienos supprimunt: ipsumque plagium nihil aliud, quam fraudulenta suppressio liberi hominis, vol servi alieni. Εοsdem veteribus lavernas dictos Cui acius notat: D .
quod si verum est, neceSSE rIt, Id Verbum et gene- eat Cod.
xis , et speciei esse. Nam alioqui Festus generaliter fures laverniones dictos testatur , quod sub tutela Deae Lavernae essent, in cuius luco obscuro praedam dividores solebant. Ceterum supprimitur liber homo, cum sine vi dolo malo abducitur, proque Servo venditur, habetur. Servus quoque, cum sine vi abducitur, cum et suga persuadetur, aut fugitivus celatur , L. I. 3. 4. 5. 6. S. ult. D. h. tit, , L. I. R. 5. 9. Pen. C. eod. Quod dicimus sine Di, id cum nominis nota
tio, tum Antonini constitutio suggerit, qui tu L. I. C. h. tit. rescripsit, si per violentiam mancipium ereptum suerit, accusationem Legis Iuli ac de vi intendendam esse. Habet igitur plagium cum surto hoc commune, ut fiat sine vi , clam , et Obscure : necttamen Propterea , quisquis furti tunetur , is idem.
Plagiarius, L. Pen. D. h. tit. Quippe , qui vi rapit
servum alienum, etiam furti tenetur, L. I. D. de Mibon. rvt.: at Plagiarius, ut modo dictum, non est.
Et qui in ipso scrvi furto deprehensus est, surti quidem tenetur, plagii non tenetur. Hoe amplius fumtum committit; qui servum suum pignori datum credituri subripit, plagium non committit. Denique furti tenetur, cuius ope , Consilio furtum suctum est, plagi non aeque . Nec adversatur, quod qui plagiariuin qua re Socius est, et ipse plagiarius Sit , L. Men. S. tile. D. h. tit. Socium enim intelligere debemus, non qui consilium dumtaxat dedit, aut scalas sorte commodavit, sed qui societatem sceleris contraxit, et in ipsa suppressione socius fuerit. Accursius ad sori et hanc disserentiam , quod qui servo sugam persuasit, fur sit, non tamen plagiarius. Veram id salsum esse ex d. L. Pon. adparet, ubi nominatim Callistratus d