De adoptione civili dissertatio theologicolegalis, & historica, occasione causae, cui titulus, Volaterrana adoptionis super articulo nùm licitum in presbyterio saeculari, sibi quemquam in filium adoptare. Auctore D. Joanne Baptista Braschio archiepis

21쪽

tum, quod Synodus Trullana emitti posse approbavit etiam ab .li 6 1 Cone. Tru agente solum decimum aetatis annum cI 6 . In his , inquam clen an 69 .c.4Q- tribus casibus non esset locus retrotractioni adoptionis i quippe

adoptans nunquam suisset in statu i quo justis nuptiis posset filios

carnaliter generare

46. Opponet aliquis tertia Iocci, dicens: Retrotractio adoptionis ad tempus nondum assumpti praecepti observandae Conti nentiae , non suffragatur Presbytero saeculari, ad effectum legaliter adoptandi filios post Sacerdotalem ordinem jam adeptum , etiam accedente Pontificia dispensatione : quia hujusmodi retrotractio non habet Iocum in Castratis. Iura etenim permittunt quiden adoptiones fieri posse a Spadonibus,at neutiquam a Castratis I 68, ad pr. σερ Sed Presbyteri per assamptionem sacri ordinis sese e stroper σις μουονεω n. s. p rq rcgπμm cαlarum , prout scriptum Iegitur in Evangelicili 693 Matth.e. 19. λὸ9 . Ergo partem suam habere debent eum Castratis: ad eois nam. ia. que sicut inter inhabiles ad carnalem generationem computandi sunt ἱ ita quoque inhabiles reputari debent ad propagationem civile in , sive adoptivam filiorum.

47. Profecto Christus in eodem Evangelii loeo, illos qui continentiae legibus adstricti sunt, aequiparat Eunuchis, & Castratis, inquiens et Saaι Gnatia , qui de matris asera te nati fiunt: ct δεσι

ipsa castraverant propter νeguam caeloruis si o). Quam qui dein i ol Hatib. Ioe. aequiparationem admittunt S. Augustinus IIIJ S. Epiphanius i α) S. Fulgentius i 3) S alii Patres, ae Interpretes Scriptu

rarum. Igitur Sacerdotes, tamquam adstricti debito continentiar. ' observandae, atque spiritaliter castraιi stropter reguum cσιοrum , ῆς 'ii ν,3 S. ἱhae. Proinde cum veris Eunuchis, & Castratis aequiparati, nec et latria, has sys. fictione Iuris, di retrotractione ad tempus praecedens promissioli 3I STalgent. nem servandae castritatis, juvari possunt pro filiorum adoptionetib. defae ad PM complenda: quemadmodum fictio, & retro tractio praefata veri trum cap.3. Castratis, & Eunuchis minime suffragatur. 48. Respondetur primo retorquendo argumentum . Nam in tantum secundum Iura, Castratis non est permissum adoptare filios

Aa se legales cir in quia pro Castratis intelligunt frigidos, & impotentes

μυς ad eoaeu bitum, natos tales, non factos; & qui nec sunt, nec uo quam toto vitae suae tempore fuerunt in statu , quo per exereitium copulae maritalis dare potuerint operam procreationi filiorum cari natium . Permissum vero est Spadonibus, quia isti,tametsi sectione hominum fuerint evirati ; tamen ante sectionem fuerunt in statu, quo poterant filiorum generationem explere; ac proinde adoptio quam nunc celebrant , fictione juris ad tempus retrotrahitur praevium abscissioni. Porro fictio semper iandatar super aliqua re pos sibili. Est autem possibile , quod Spado, ante quam humana opera

24쪽

evita enix, filios generasset. Ergo etiam arte illos gignere valet, sive ministerio adoptionis. Non sie autem est de Castrato si s . Cum autem Presbyteri , qui se castraverunι proptὸr renum caelorum, non assimilentur Castratis, natis ab initio frigidis, & impotentibus, sed Spadonibus praeditis a sui ortu virtute generativa , sed ea successive privatis opera hominum ι hinc fit quod ad instar Spadonum valent peragere adoptionem, retro trahi bilem ad tempus praecedens ordinum susceptioni , quo poterant incumbere filiis naturaliter procreandis i 6 . 49. Respondetur secundo , argumentum nihil probare , quia probat nimis . Tota enim, sive potissima ejus vis fundatur in Evangelio , sermonem habente de iis, qui si os eastra perunt proptὸr re tuum Caeloruin . At Evangelium non coarctat locutionem suam ad Clericos constitutos in sacris, & Presbyteratu insignitos: sed illimitate profert illa verba de cunctis utriusque sexus, & qualiscum. que conditionis hominibus, qui etiam nulla ratione voti, sed ex solo proprio proposito , meraque libera sua vqluntate servant contiis nentiam , quim alioquin possent coaequaliter libere non servare . Hi omnes, inquam , dicuntur se castrare , non physice , sed allegorice, proptEr regnum Coelorum. Si ergo argumentum praevaleret; sequeretur, quod nedum Presbyteri seculares, verum etiam lateito tinentiam sponte colentes, sive se abstinentes a muliebri concubitu , matrimoniali, aut fornieario; destituti essent facultate filios adoptandi: quod quis effutiet, nisi velit Anticyram navigare so. Respondetur tertio negando suppositum , & explicando textum Evangelii. Suppositum, est quod Evangelium loquatue de lege servandae continentiae, qua Presbyteri constringuntur, de hoe negatur , praesertim si verba evangelica , taxative ad hane significa. tionem coarctentur . Textus ille namque distinguit tres species Eu. nuchorum : nempe primo illorum , qui sic ab origine nati sunt: secundo illorum, qui semetispos dissecuerant: tertio illorum, qui fuerunt ab aliis evitati i ):ώσι, i nq u it, Eunoebi, qui de matris utero fienati sunt: id est naturaliter frigidi, & impotentes: prout suit Doro theus Antiochenus ab ipsa sui Genesi Eunuchus si 8 d Ejusdem que speciei fuisse oportet D. Joannem Chrysostomum, qui de cone ubi tu tam in eo ea lumniatus, carptores suos ita retudit : Dicunt , quod eam mallere dormieri in . Exuite mΘ, invenietis membrarure meorum mori cationem si Ty). Quid piam quoque simile de B. Me. thodio Episcopo recensetur, qui ut coaequalem imposturam de is mina violata refelleret, secretas corporis partes adstantibus coninspiciendas exhibuit, itis morbo quodam eo amplar, ut naturalit promus essent virtutis expertes: quod miraculo D. Petri Apostoli

tibi eontigisse affirmabat si 8o . . si . Sed forte Sanctus Methodius potius cum Eunuchis se eun-B a dae

25쪽

24 dat speeiei connumerandu s erit: de quibus textus Evangelieus ait et

Et sani Eunacbi i qui δελμοι ab hominibos: id est evirati, vel

ex odio, aut qu4litercumque opera manuum hominum: Quemadmo-

. dum suorunt Mncti Germanus , & Ignarius , necnon Theophyla -ctus , Pliotiui, Nicetas l. & Eustatius II. Antistites Constantinopoli isi Irasci . de tant, de quibus per nos alibi dictum est i 8 i). Et innumeri alii Patriareh.ta pol. per historias me motati: acrilli, qui die lina Euauchi fiunt, vel ut cop-7 μ - aptiones reddantur ad musicum cantum; vel pt custodiendis iaminarum gynecaeis addicantur: Vel denique ut ab alicujus gravis morbi periculo liberentur: qualis fuit unus ab lvone Carnotens memo-' ratus, qui se propter epilepsiam curanda in eunuchi vis si 8a). Ne de ., 1 ' stultillima illa , & bestiali abscillione loquamur , qua Bassianus p j 'S' Caracalla imperator , ut se magnae matri Deorum dedicaret, sese iu i 8; C p;ὰ;Λου. tam in m Verri fecit, Voleus & Balliana imposterum appellari i 83J

Ap. Theatr. iit. Nec non de altera praecedente Spori adolescentis, dissecti iussu Ne hum. v. Eunuebi. ronis idcirco, ut hic facilius cum eo in speciem muliebris sexus mu4

i 84 Meton. in talo, inaudita eo usque libidine, posset inhoneste scortari i 84) .m ρη- 12. Denique sunt Eunuc/i, qui stinoi castra perant: idest qui

se propriis mauibus absciderunt, vel aliter sibi reddiderunt organa virilitatis inepta. Hujusque tertiae speciei extitit Origenes Adamantius, qui liter aliter intel Iigens mox relatum textum cum subseqquentibus verbi sis propter regnum tauro in quem debebat allego -

'. h. ὸ 'α rice interpretari ) sese sponte fecit Eunuchum, vel abscissone , vel

Bis=bis is is uaci desicc/tioue geoit. lium, si Ve ferro, si ve ut aliis placet, pharmaco ad ,.., effectum perducta 18 33. Talis quoque fuit Leontius Antiochenus, i 863 S. Athlisos qui sibi testes abscidit si 86J . Tales illi denique contra quos & Ca epistbl. ad bolitar. non es Apostolorum I 8 T): de alia Ecclesialtica Iura conclamare Socrat.Γb. a. c. a i. notissimum est ι88): consentientibus in idipsum legibus quoquet 18 st' latealibus, hujusui odi facinus interdicentibus sub grauium animadem versione poenarum , tam contra sponte se offerentes ut mutilentur zωM; δε ν/αςse, quam adversu medicos & cbi urgos quemquam citra necessitati

Ian. dili. s s. articulum evirantes si 89 . t 89 Leg. 4. l. a. s3. Dum autem Ebristus Dominus in Evangelio aequi par vits ad leg. Cornel. huic triplici Euuue horum speciei homines colentes castitatem, non de Sicara. i. a. locutus est de Preibyteris saecularibus, ut supponitur, neque detoe A'' UM Clericis, qui sunt sacris ordinibus insigniti, saltem restrictive ad ρv I vis inos; cunctis fidelibus utriusque sexus universaliter : sive sint viri, sive sat ming: sive Laiei, sive Ecclesiasti ei: sive liberi, is

sive nupti: sive ex voto, sive citra votum, sponte servant mus contineptiam. Sicut ergo ex illo textu non rite valet inferri, quod laici, set minae, clericique minorum ordinum , colendae castitatis gratia, se sponte compescentes a concubitu , etiam l cito, & matrimoniali , non possint sibi filios adoptare; ita nec etiam rite infer.

ri valet, quod Presbyteri seculares, tametsi adstricti ecclesiastica lege

26쪽

lege servandae eontinentiae, non possint telebrare adoptionem filiorum legalium, retro trahi bilem ad tempus praecedens, in quo castitatem servare minime tenebantur.

Diluitur objectio notabilis ex sacto Equitis Hierosolymitam desumpta.

34. Quarta Objemo de non permissa adoptione, nec etiam gratiοιὸ E stili Hierosoldimitano ἀs s. cur ei doexata fueriι hae facultas Si Eques non petes adoptare, nee etiam Presbter id poterit peragere. 36. Innuantur eausae potiores, ob quas disentas fuit idem Maes ob adoptione eomplenda ἰτ7. μη fuit definitum, quod nos posset adoptare: sed quod ei non erat adoptio permittenda. TR. Ex motivis ρradentialibus ita suis reseriptum,n hujusmodi exemplare introdueeretur in Ordine Hieroselmitano. sq. Papo potes alicui Regulari permitIere neduae adoptiouere, Deriim- etiam Matrimoniam ιοo. Equites Hierosebinitani sunt veri religiost. Non potes autem

religiosus adoptare.

- tractus inire, nee habeι suum velle absolutum . '. .: γ62. Licet Equites praefaιi nos valeant adoptare, uon in desequitu i quod nec etiam Presfieri valeant id sacere . ' i63. Saperior regularis non potes Religiose concedere facultatem ado

'o AEdi, alia plura faciendi. 64. MDe are contra Data subsantialia Religionis, an dictisuperioris est,sed reservatum Papae. 6s. Regularis eteι dupliei praesidio ad delebrandam adoptionem . oodnam sit: primuin praesidiain λε6. Meundum praesidiare e i luertia adoptauri. Eliam Iaiei nos pos i fani Desolemnitalibus adoptare . 67. Prei γιer non duplici, sed anico praesidio indiget, sempὸ secundo,

Iea ιicentia. s Pponet aliquis Euarto loco exemplum Comitia Feli. R in eis Landi Placentini Equitis Hierosolymitani, pro figi, qui se cernens ultimum superstitem propriae prosapiae, ut ejus Aonservationi eo quo meliori posset modo consulerςt; adoptavit

27쪽

num. 2.

ὶ Filio quam s. 26.

ios Vid. paulo infra gr. 3. ω 6 l. Σώsibi in filiam Adrianum pariter Landum, approbante arrogation e seu adoptionem ipsam Serenissimci Duce Parmae, ae Pucensiae locλ li Principi supremoe. Uerum talis actis validitate in controversia posita , reque ad judicium Sedis Apostolicae delata; cuni supplicὶ et idem Eques pro confirmaticine , & revalidatione arrogationis j mfactae: vel saltem pro h a talitatione ad illam iterum ineandam , ne gotium fuit sol miter discussum in Sacra Congregaticiae Concilij quae tandem die 4. anni a 694. de erevit , nec etiam ex grati permittendam esse praefata Equiti , tametsi alioquin plurimum nemerito, facultatem arrogaudi, seu adoptionem petitam celebra di i ροὶ, ' l 3 s. Pro qua sane gratiae denegatione suadenda id potissime air Iegabatur, quod sicut Equiti Hierosolymitanci professo inhibitum est contrahere Matrimonium , & per consequens gignere filios io gitimos, ct naturales ἱ ita etiam ipsi non erat permittenda faculta arroeandi sibi aliquem in filium: quippe filii adoptati, seu arrog/t se habent velut veri, & legitimi filii iqi . liem quod qui filios naturale obtinere non valet; ipse nec etiam potest sibi filios adoptivos arrogare : quandoquidem adoptio e ne debet imitatrix naturae clya . Denique quod, ut inquit Baldus iq3 inhabilis ad geonerandum non potest sibi aliquem in filium adoptare. Quibus ita se habentibus, arguitur hae mado : si ias non est Equiti Hierosolymitano filios adoptare; a pari quoque id licitum non erit viro ia Presbyteratus Oidine comi it ut . . . . ' s6. At in primis mox allegatae rationes, & a Bert achino, reserente casum adductae i94 noli ro judicio , non poterant, vel esse non debuerunt illae , quae dederunt causam exclusioni gatiae a recensito Equite postulatae. Nam ex hucusque dictis in praesentidissertatione , vel non, vel vix fui sient ad sufficientes justificandam exclusionem praelatam : S ad evertendam adoptionem jam celebra. tam , ac Principis supremi loci, ubi fuerat inita, roboratam aucta. ritate . Sed verae rationes subtrahentes Equiti Hierosolymitano si cultatem arrogandi sibi filios, illae sunt, quas paulo inferius afferemus a tam prudentiales, quam juridicae , in unum simul, di eua' dem sensum junctis viribus collimantes 9s).s . Deinde hoc argumentum , di exemplum , non unica, sed multiplici responsione diruitur. Etenim privio Sae. Congregati Concilii non censuit, Equitem Hierosolymitanum professum non posse sibi adoptionis titulo alienum filium arrogare : sed non esse in illi permittendam facultatem eum adoptandi. Valde autem differunt intEr se duo haec , non pose fieri, & non debere permitti Multa enim sunt, quae quamvis ab homine, ut in se fieri possint; adhue tamen ea fieri non oportet, atque a superiore impediri valet, ne a fixnt. Hinc Apostolus: Oaenia mihi licem , sed Ma omnia expediunt ἀὶ O1π-

28쪽

negata Equiti Hie irasolymitana facultate actu in civilis adoptionis π.22. peragendi, non rite infertur , quod eadem non possit expleri ab hominibus in Presbyterali ordine constitutis, quoties in eis conis currant omnia requisita , & conditiones, ad nunc actum exercea dum legitimε necelsariae.1 8. Seeundo dici quoque potest, quod quoniam decretum Sacrae Congregationis Concilii concepta m fuit sub terminis negandae permissionis 3 ratio negationis non inhaesisse videtur , saltem praeci - , pue , atque totaliter, intrinseco, & immanenti defectui potestatis radicato ita Equite , sed potius rationi, seu rationibus prudentiali bus , dictantibus, quod , quidquid esset de tali potestate , re in ab st racto , ac theoricd sumpta I practice tamen , ct in concreto , non ei permittendus erat adoptionis actus. Quippe cum nullum ab ulexemplum simile in saeta Religione Hierosolymitana contigisset ;Sacra Congregatio, vel ex ossicio, vel forte ad instantiam ipsiusmet Religionis , cavendum duxit, ne quid tale fiereti ut nec etiam pro prima vice introduceretur exemplum exercitii hujusmodi facultatis , propter inconvenientia , quae inde possent Ordine in illo inclyto exoriri. Atque ita, quod tunc prudentia deposcente actum fuit cum Equite praefato, nil penitus assicit prout de jure quoad Presby

terum saecularem . .

s q. Tertia , A rgumentum nihil probat, quia nimirum probat. N.m quoniam Sac.Congregatio rescripsit, non esse permittendam adoptionem Equiti Lando , nee etiam ex gratia; si argumentum ipsum valeret, probaret quod nulla humana iacultas eo usque s posset extendere, ut habilem redderet, nec etiam ex gratia, Presbyterum saecularem ad filios adoptandos,quippe id nec etiam ex gratia permittendum esse decisum fuit Equiti Hierosolymitano. Quod ta men erroneum esse tota praesentis dissertationis series apertj mmdmanifestat. Et sane quia recti consocius audebit in sensu veritatis negare, quod possit Summus Pontifex, justis exigentibus causis , permittere Presbytero saeculari, quinimo & Religioso quaque professo, facultatem adsistendi sbi filium adoptivum; si hos habilitare Malet etiam ad matrimonium celebrandum a quo dent operam

filiis sibi naturalibus procreandis; prout paulo infra ostendetur ἡ ι . Et hie lassiciat eventus Nicolai atavi S.Laurentii Iustini ni qui postulaute Uitali Duce Venetorum ab Alexandro Papa HI. dispensa tua fuis, ut posset ex Monacho ad saeculum redires pro repa . i.q. V cs reanda deficienti isbole suae gentis ς & post genitos res mares a ac ἡμι*,st;isio

et res femellas, vis veleria religionis nou immemor'od monosurium Ap. Suriam to. s.

v Hoc αὐru, idem argumentum nihil probat siquia non aequo de , sed admodum dispari procedit incessu. proportio imer sim. e ι .i,

29쪽

plicem Presbyterum sedularem, de Equitem Hierosolymitanu mia professum . Nam inclytus Oedo Eque Itris I ierosolymitanus est vera Religio ι ς ). Et ejus Equites, uti emittentes tria vota solemnia, quae sunt de substitit in Religionis; vere, for maliter , atque realiter iunt Relii iosi regulares Eoo) . Non potest autem ullus Religiosus regularis protessus adoptare sibi filios, ex alio capite , quam quia non valeat uxorem ducere, ac naturales filios licite pro . creare: litque innabilis ad generandum , nec sibi possit adoptionis jure parare quod non valet ope naturae perficere zo i) . Seu satiem hae non sunt potissim et eaus i propter quas interdictum illi sit legalis adoptionis exercitium: sicu' ex hucusque dictis het ipse in et causi; non subtrahunt Presbytero saeculari potestatem adoptionis faciei ae . 6 i. Sed praecipue , potit limae , ac emacillimae cause , nudan intes Religiosum professum an te tata potestate , sunt, quod idem Religiosus est mortuus civiliter , & ut dici solet, est mortuus mundo et o 2). Ipse renunciavit omnibus quae possidebat: & nedum pro prias facultates a se abdicavit, verum etiam a se propriam volu

tatem abscidit, de in suum transtulit superiorem 2o3 . Denique unus est ex illis, de quibus D. Gregoriui: Γναι quida is, qui muti sibimetipsis reservant; sed sensum , lingua vi, viιam, a quὸ substant/am k

quam perceperunt, oisnψοιenti Deo immola ηι ΣΟ ). Velut que talis, Religiosus, inquam , pro sessiis ex se non habet nec velle, nec nol ei nullam facere potest obligationem ervile in , nullum eo tractum inire, nullum in suam potestatem suscipere, mullum tandem con, stituere suum haeredem. Quandoquidem haec Omnia repugnant sta' tui hominis religiosi , & sole nimbus votis, quibus reperitur adstri ctus. Adoptare autem filium est exercere actum propriet voluntatis,est contractum civilem inire, est se legali obligatione constringe re, est alienum hominem ia sua potestate suscipere , est adoptatum

denique suum facere haeredem . . t 1i: s 3 I; Ox.,Strae eque de Equite Hierosolymitano loquendo, hic eo ipso .quod professionem Regularem emisit, evasit intestabilis, S . in ea pax dominii, ae prosellionis bonorum in propria persona. 2 os . . Ag uti talis, quemadmodum non potest sibi haeredem conitituere per testamemum sic etiam nullum sibi haeredem sacere valet per ad ptionem . Non item quemquam in suam potest adoptive recipere potestatem , quia ipse non est arbiter sui, nec in sui aveis rimo actu .est sub alterius potestate , nempὰ sui supertaris , Non potest se ci vili obligatione adstringere favore alterius , cum quo Pontractum adoptionis ineati, quia uon habet exercitium propriae voluntatis ad contractus civiliter ineundos, independenter a suci superiore Quae omnia tamen libere , ac licite pro suo arbitratui exercere p-teit Presbyter saecularis: quippequi non tenunciavit seculo , nec

ita stricte ut Regulares prosemine divino sex vitio mancipioit χοοὶ

30쪽

ideoque tametsi non sit tis Equiti Hierosolymitano , vel euicum. que alteri Religioso , aliquem adoptare ; non inde sequitur, quod neque id ipsum iit fas Presbytero 'culari.

63. Nee his auditis, ut statim inferas, ergo Eques Ilierosolymitanus, de quilibet alius Regularis professus, poterit adoptionem celebrare eum sola permissione sui Superioris regularis; quod tamen falsum e su convincit decretum Sacrae Congregationis Concilii statuens, eidem Equiti, nec etiam ex gratia concedendam esse hujusmodi permissionem . Non , inquam , id statim inseras; Nam talis consequentia ex praemisss legitime non infertur. Quinimo negatur suppositum : nempe quod Superior regularis possit hujusmodi facultatem suis Religiosis postulantibus impertiri. Non enim quaecumque vult Superior regularis, ea potest coneedere, ut a suis subditis fiant: cum esse multa innotescat, ad quae non se facultas sape rioris Regularis extendit. Et ita non ei fas est indulgere , quod suus Religiosus possideat bona in proprietate: imo & nee in proprio seto Iop γQeoa- usu fructu sto ) . Non potest ei concedere , quod sit Tutor, neque eripv. i. I. q. ver testa me utarius , neque dativus, nee etiam miserabilium persona, A Uvςr'μ ηο .stum 1og) . Et sic de aliis. iri;

64. Ratioque inde profise itur , quod nullus Canon, nulla lexet

allegabilis est, quae tribuat Superioribus regularibus facultatem disi Retular. pensiandi eum suis subditis in iis, quae sunt contraria tribus voti, pertinentibus ad substantiam Religionis. Hee etenim dispensatio

spectat ad causas , quae dicuntur majores , seu graviores , & sunt soli supremae auctoritati Summi Pontificis, tamquam Ecclesiae caupitis , reservatae privative quod omnes. Cujus est Uicari ali Christi auctoritate , qua pollet, interponere Apostolicam dispensationem, quoties tam justae, ac adeo a gentes causae, diligenter examinandae,

concurrunt, ut prudentis viri judicio cognoscame, in talibus re Tum , personarum, ac temporum circumstantiis , esse rationabili

ter dispensandum : Nec minus deservire justitiae , atque pietati di

pensatiouem interpositam , quam opus, quod alioquin tuisset, cessante dispensatione , complendum . -- . . i Attendas adhuc opportune oportet ad aliam gravem diasparitatem inter simplicem Presbyterum saecularem, S Pquitem Hierosolymitanum , nec non alium quemcumque Regularem professum occurren ems & in eo sistentem , quod ad h9ς. u Religiosus possit sibi filium adoptare, duplici praesidio si curri oportet 1 legitimo supe rore: nimirum primo bubuitati e lacundo lueotia celebrandi adoptionem . Primum praesidium tollere debet ab eo anhabilitatem, & incapacitatem talis actus explendi, eidem insi xam , & inhaerentem , ratione status religiosi , & solemnium Volo-πum , quae spopondit: ae illum reddere habilem, Sc capacem ad

Plionb agendae. Quam habilitationem abii aere non potest , nisi a