De Taciti Germaniae codicibus capita duo

61쪽

tempore, i. m. Or

oceano flerique Suevici

gentes Z36 continuatur Continuantur Z

praelegebant Suet. p. loo, praeallegabant Prealegabant AP. 12l,l profluit praelegebant profluxit Huic numero inserendae sunt duplices illae correcturae et B et B debitae, ita quibuSiecimuS iam dupra p. 6 verbat B lectionem codicis eidensis Heusdigni non correxit in Reudigni, sed litteram S integram reliquit, quod per errorem factum esse mihi persuasi. In prima vocabuli Heus igni littera mutanda positum est pretium CorreCturae.

62쪽

l2 , id Epidici Epidici B Epidii

Undeoctoginta locos enumeravi, quibus Et lectiones familiae X proprias correxit ad fidem ceterorum codicum; Varia lectione corruptas modo in hoc modo in illo codice OCCurrenteS OmnES notare Supervacaneum esse mihi videbatur. Quam plurimi codices exhibent lectionem, eam pro Communi habebam graviores tantum discrepantias nonnumquam adScripsi ij. In Germania familia Z libri, ubi a lectionibus sectae discrepant, non cum B sed cum primitiva codicis ei- densis lectione faciunt ergo corrector codice non familiae Z, sed familiae Y aut libro impresso ad huius familiae exemplar redacto usus SLOCCurrunt praeterea in codice Leidens permulti loci, quibus corrector lectionem familiis XV in Germaniae textu XV communem atque ita ipsi archetypo Hersieldensi vindicandam emendavit, qui crebri sunt in Dialogo et Germania, rari in Suetoniano fragmento. Quarunt emendationum pars occurrit etiam in nonnullis codicibus familiae V, in quorum numero Sunt Suet. Diat. continentes s Parisinus ITIZ P Harteianus

Germ. Diat. Vindobonensis V), libri impr. si 'si, Germ. Turicensis CG6 Κ , libri impr. 23 P. XV a VPHNi a IlDial. III si qua si quae ira Vind. Ill)e et arbitrum arbitrium

63쪽

Wi sed ipsum sed et ipsumi necessitates X nationes neCessitudines V2 profugio XPraesidio Perfugio, do increpuit incre- irrepat Puerit Di I L quandocunque

quacunque quemcunque V2 indueret X induxerit induerit V II l codicillis in codicillis do hic hinCgo hic hin Chaec 'hoc DVeia.)XIra numinis

nominisi nec ullus aut glone aut illud clamore

ria more X in ore imore . . . A,

Aeschinesi Demostheno DemostheneS

etra Ore

i aro more exhibent imbre in Vat. A O8 Venet. more C. Post more vel ii ore Iacuna non relicta est in C in Veneto.

64쪽

XVI i in f, . UlixES AC Nestor quorum aetas mille fere et trecentis annis

i vere 2 serunt

XXVIII l discere XXIX et virides

des V et viles C,

paratum bonae

i Graeca in exemplario quod torrector ad emendandum Contulite Certe moes legebantur Quod ni rita esset, mi nihil

65쪽

nominatumque Acriniprion sti ')XIII cum X, tum tum cum Angei. Venet.)XX i tanto tam Monac.

XXVI ut XXVIII al araviscili a bolis a bois ronnulli XXXVII o populi Romani XXXIV et patrium patruum nonnulli

sacrum

n Ominatumque . . . loci si

tum eum

longobardis(longobardos Meiluorum mistis sis mixtiSantiquius habuisset, quam ut demonstraret, graecae linguae se non esse ignarum CL Suet. p. Ios 2I, ubi Ba uetustio Correxit in geo tutio, in margine adnotans remoris colo teramni .

66쪽

libris manuscriptis easdem ac ' emendationes exhibentibus codex Vindobonensis sive Sambuci bibl. Caesareae Palatinae saec. XV exeunte nitidissime scriptus in deterioribus et valde interpolatis habetur. Collationem Germaniae sumpsi e uenschii apparatu, Dialogi e notis criticis, quibus instructus est Taciti Dialogus ab Hessio anno 8 l Lipsiae editus, queni cum Sati mendOSum esse vidissem, de nonnullis locis dubiis Georgi Wissoma intercedente adii Edmundi Hauleri professoris Vindobonensis comitatem, qui codice ipso inspecto benignissime rescripsit lectionesque enotatas mihi commodavit. Cum V cohaeret ei simillimus Parisinus II 3, e quo Harteianum 263s originem traxisse Giademanu auctor

est Tocis dicti de r. l8s p. XXI not. o T); Parisinum autem editionis si apographum esse mihi probabile videtur. E Vindobonensi s typis descripta est editio princeps Sive Spirensis si vide Michaelisium, Corn. iactu dicti is r. , praei. p. Vi Germaniae textum ex hoc libro expressit editio Bononiensis E), quam pro Spiren Si pauluna emendata haberi posse iam dictum est. Ex editione Bononiensi fluxit d. Veneta altera 's'), unde anno Go descriptus est codex Turicensis i nunc mutilus exciderunt Q. VIII IVI). Iam pervenimus ad ed MediolanenSema Massinania signo si notatam, quam Franciscus Puteo-i Discrepantias inter Turicensem V et si has inveni II snisi sibi , , nisi si 'g'li Gambrivos, Gambrivio G IUIM nominatumque, nominatumque .... J XXIV 8 defecerint si, defe

runtur, Contenuntur G XXXIII chamanos, chamavos sis XXXIV chamanos L chamavos Gyl claudunt O cludunt 'g'lXXXVII 2 consulares R. consularis G l XL longobardos N,

sola, Sola 23'. Rectane via codex Turicensis descenderit

ex editione Veneta altera non satis mihi Constat. Certe arto affinitatis vinculo inter Se Cohaerent.

67쪽

- lanus a. t TS prelo subiecit nullius libri ianu scripti ope adiutus Secutus enim est mendosiani editioni Principi textum, cui emendando summam operam dedit. Librum I denuo typis describendum idem curavit Venetiis h. I sT 2333. Editio denique Lipsiensis E magis cum sis conspirat quam cum si i G, sed non ita, ut Ame si vel J, fluxisse pro certo affirmes Certe hi propinqua St, quam Vis orthographicae minutiae et corruptelae in ea abundent. Quae de horum librorum nexu dixi ut diluciduis perspiciantur, in Stemma contuli hoc: Vind. s

In horum ergo codicum et librorum numero aut cognatione fuit is, quem corrector P ad emendandum contulit, videturque is solos libros Dialogum et Germaniam omisso fragmento Suetoniano complexus esse, Cum id genu Correcturarum, de quo dicimus, in Suetonio omninoiere desideretur, de qua re infra erit accuratius disputandum. Iam codice H P si tantopere cum ' consentiunt quam ceteri lutum secta, libri In Mialogi 'extu

68쪽

inveni nonnullo locos, quibus cum Parisinus tum Harleianus discrepant et a B et a lectionibus iisdem in Vind. se libris si 'si traditis excepto IVs2, ubi etiam si Orbonius exhibet). XVDial VII l modo XIV et Libanius Uthanius CVibanius et XXI rubore XXII laetioreS(lectiores ut d s8J XXV vere

ramo sic relicto HI Urbanius, Psi rubor Hlatores, P

morum

UrbanuSVire Hrobur ita )latioreS lectiores , latiores V si astiure ita P, Iustissimum autem de origine illarum correcturarum iudicium feremus respectis iis locis e Dialogo et Germania depromptiS, quibus non solum P, sed etiam V atque editio princeps si in Germania ad hunc numerum ACCE-dunt Turicensis, G2G a B discrepant et cum lectione Vulgata Concordant, editiones vero Puteolani Ilsa con- Stanter Cum B conspirant, ut dubium non iam Sit, quo ex fonte ille lectiones suas deducere potuerit. Videa hos

propius fraram delendo pro Susc Scribendo)VIII reproprium Eprium proprium VH Psii haberemus habemus

i De hac coniectura suo loco accuratiu disputabitur.

69쪽

XXVIII id a severitate XXX exercitationis malignius id referre XXXIII a videtur 2 aut reconditas

XXXVII cum XXXVIII libere sic ira Ott. I bb)de severitate exercitationes

refert videor reconditas aut

liberae

XXXIX

70쪽

Hae lectiones a correctore codici eidens illatae ab omni bis ceteris codicibus et libris alienae sunt. Quod tribus locis Dial. XXV l6. XXX . Germ. Vi unus vel alter Ceterorum Codicunt eandem exhibet lectionem quam Ea momenti non est et ortuito factum videtur. Codices enim illos sc Oti l GS, Vind. III, Vat. 2s6 prae ceteris in iis numerandos esse, qui a P saepissime abhorreant, is, qui tabula a me composita inspexerit, primo obtutu

Ergo conieCturae a B textui appositae, quarum magnA Ar Vere egregium a Cumen prodit, ita ut vel cautissimi editores eas in textum recipere non dubitaverint, accuratissime concinunt i cum lectionibus editionum Francisci Puteolani et fieri non potest, quin aut Puteolanu ex Bet hauserit aut ' Puteolanum compilaverit. Quorum cum illud fieri non potuerit nam Puteolanum Codice Leidens usum non ESSe constati, Certum est codicem Lei- densem a B ad fidem editionis Puteolani sive V sive sp(utra adhibita sit dici nequit, Cum inter Se plane COIISEntiant correctum esse, id quod iam ante plus quattuor decennia suspicatus est Adolphus Michaelis, Dial. p. XI. Emendationes correctoris ' quae in Ulsa non oc- Currant, non tu quam quattuor repperi: Dial. I loquenlta eloquεnficte B Ceterique EXCEP-tis Par. TZ3, Hari 263s, Vind. O, si 'Ul, qui miserunt Eloget ensi C. VIII Oso loquentio P ceteri, B delevit haec VOCA-bula, ari 263 omisit.

i Editio Lipsiensis it solam Germaniam ContinenS, quae quattuor locis cum B consentit, his locis at simulque a Ul Gaabhorret II l Iti sconem. Ingetioires, i HermioneS, I Gambi inros III id post nominultimque in E lacuna non est relicta, XXVIII s olemi nomen, XXX l racione XXXIV et toni XLV fluorum.