Quaestiones Plautinae

5쪽

i878 VII.

Quaestiones Plautinae.

DISSERTATIO,

QUAM

IN ACADEMIA REGIA CHRISTIANA ALBERTINA MILIENS IMPETRANDOS

SCRIPSIT

HERMANNUS SCHNOOR

xILIAE. Prostat in aedibus ipsi et Tischeri. EX OFFICINA C. F. Mom. P. FTERS).

7쪽

inter plerosque viros doctos constat ποταέιν ut dicitur natam SSe X παρατάkει. Hae autem est Sententia, qua de quanquam omnibus sere Probatur, nullam tamen adhuc, quae paulo accuratius de hac quaestione apud auctore Latinos agat, diSSertationem extare suspicor. Delbrueckius autem atque indisclitus primi Sunt, qui omnino hanc rem tetigerunt et tractarunt in opere illo egregio, quod inScribitur: De Gebrauch de Conjunctius und Optatius m anshrit und Griechischen'; tom. I. illorum operis Syntaktische ForsChungen. Illi viri docti quasi signiferi suerunt huius disciplinae, quae ex linguarum Om-

Paratione proficisCebatur. Atque optime rem illustraverunt exemplis ex Homero SumPtiS, quiPPe apud quem et παράταἔις et eius transitus in ποταgt maxime perspicue intellegi possit Ac si propositum est in hanc grammaticam quaestionem apud Latinos auctoreSinquirere , quiSnam ex omnibus magis in rem est, quam Plautus, Homerus illo Romanorum 8 Cum igitur mihi in mentem venerit de mera παρατάζει atque de eius in ' ποταέιν tranSit nonnulla scribere, quia, omnes partiCulas de a quaestione ut examinem, vix fieri potest, mihi in animo est παράτα ιν ex una PartiCula CCurate demonStrare. Nam et ad totam materiam absolvendam tempus viresque deficiant et non ex omnibus partibus quasi excerpta afferre consilium St. Propterea igitur transitum παρατάkεως in ποταέιν ex nonnullis particulis Summatim explicabo nonnullisque exemplis confirmabo, deinde partiCulae quin ε Sum

Plautinum paulo diligentius examinabo atque investigabo. Sed hoc loco libenter profiteor, hanc dissertationem cum multiplicibus de hac quaestione significationibus in seminario iliens factis, orchhammero et Luebberto doctissimis directoribus tum incitationibus uebberti praeceptoris carissimi in scholis

Lateinische Syntax effectam esse, atque etiam etiamque profiteor, PraeCePtore illos

illustrissimos mihi suisse in hac quaestione investiganda fidissimos signiferoi UUS V

8쪽

rum Comparatores prahespue particulis consideratis intellexerunt Quam ob Causam ego

quom lirae nens Ismonstrandam elegi particulam, eamque ex usu lautino. Nam aetate lauti illud ingenii acumen Romani quod maxime in Cicerone miramur, nondum erat natum. lingua aetate lauti erat in incunabulis. ex quibus paulatim ad summam florem provecta est. In lautinis autem fabulis saepissime enuntiationes vel structurae inVeniuntur quarum membra etiamtum prorsus παροματικευς inter Se ConiunCta Sunt quaeque paene dissoluta multo sere nexu inter se cohaerent Atque priusquam ad particulas ipsas aggredior paucis exponere iuvat meram παράταἔιν. Inveniuntur igitur nuntiata interrogativa, in quibus interrogatio obliqua, quae eXSPectatur, non ex Sententia primaria pendet, sed potius per Se atque ab illa seiuncta

ponitur; quo fit, ut interrogatio multo magis valeat vide ost. 35') responde mihi: quid eos argento factum ZAmph. at signi dic quid est λΜOSt. 457 cirCumspiCedum numquis est λPsevd. I 8 fac me certum, quid tibist λ387 cedo mihi quid eo tacturu's λ866 qui possum doce. In omnibus his exemplis imperativus tam dissolute cum interrogativa enuntiatione

colligatur, ut omnino sine detrimento deesse possit. Deinde saepissime παράταἔις reperitur post verba: Pero, Pinor, ObSeCro, Credo, neSolo, Scio, saxo aliaque. Conseras quaeso Mil. lor. Il56: certo scio, Oppidum quodvis videtur posSe XPugnari. Conserendum est nostrum Ich eiss er ird ommen Pro daS er etc. Bacch. 254. Certo Cio di quattuor Scelestiorem nullum inluxere alterum. ΜΟSt. Io8 I. Cio, iocari tu. In enumerandis versibus secutus sum Ritschelii editionem in Trinummo, milite, Bacchi dibus. Sticho. lseudulo, Menaechmis, Nostellaria, Nercatore, Fersa; Fleckeiseni in Captivis, Curculione, Amphitruone, Asinaria. Rudente: Gepperti in Epidico, Poenulo, Casina Magneri in Aulularia; Spengeli in Truculento: in Cistellaria vinique

9쪽

Rud. I 3 piscibus in alto Credo praehibent pabulum Amph. 297. credo miseriCor eSt. Most. IO8Ο. Credo aut negat. Amph. 424. nescio unde hae hi SpeCtavit. ASin II 7. exorari Per poterit. Rud 365. Scibis saxo.' Ἐ35. iam ego faxo exibit 578. exareSCent saxo. Pseud. 7 e tabellis iam faxo scies. Mil 463 iam saxo hic erit etC. etC. Omnia haec exempla παρατακτικῶς se habent atque utrumque membrum Perse intellegitur suique iuris est. Sed saepe fit, ut illa Verba faxo, Credo, Per etα, includantur in orationem directam, cui quasi subiecta sunt Lorengius autem de eis Verbi ad ost Vers. O8 recte haec adnotat , Si stehen is inschiebset, nichial regierende Verba, Odurch die Rede gewGhniich in lebhastere arbun emali. . Tertium autem genus merae παραταkεως invenitur, ubi Sane Coniunctivu extat, Sed non Pendet ex enuntiatione primaria. Is autem coniunctivus habendus est Pr potentiali. V. Capt. 96 I. Quod ego satear, credi pudeat quom autumes: ΡSeud. 949 tum saxo magis id dicas. Eiusmodi enim coniunctivos per se iuste et recte se habere neque SSe endente maxime eo apparet, quod forma saxim semper postulat alterius verbi coniunctivum; atque uterque contulictivus sine dubio idem valet; et si forma saxi potentialis est Putandus, alterum coniunctivum et ipsum potentialem esse verisimile est vide Trin. 22I: pauci sint faxim. Amph. ii Ego faxim ted Amphitruonem malis esse quam JOVem. Cf. Praeterea Trin. O. saxo hau tantillum dederis verborum mihi. 62. hercle saxo hau nescias. quos coniunctivos Brixius in edit.

Trin. ad hunc versum sic vertit: δοίης ν - - ου αν ἀγνοοέης. De orma sino vide uebbertum, De Coniunctivus Persecti und das Futurum exactumi altere Lateinc rest. 867. - oti. Etymol. Forschungen Futurum exactum faxo apud comicos sero semper significationem habet suturi I. cf. Hollae synt. II 86. erbene advigius Opusc. Acad. II pag. 8 sq. de signification. futuri exacti

Pr futuro Simplici positi disserit.

10쪽

Praeterea exempla inveniunt ur, in quibus Coniunctivus optativi Parte agit. -)Quanquam in his quoque enuntiationibus utrumque membrum sui iuri eSt, tamen eiSPon esseCtu est, per quem παράταἔις in ποταζιν transiit: Pseud. 278 in pauca confer quid Velis

Merc. 80 dic quid velis CurC. 457 Dicas quid velis.

Quae Iunt potiSSima merae παρατάkεως genera, quae apud Plautum inveniuntiu Praeterea autem omnia enuntiata pendentia quae incipiunt a Particula, ex ιρα-τάέει nata Sunt, cum per se illa iuste et recte se habere facile demonstrari possit. Quam quaestionem breviter ex particulis nisi, ne, Ut, deinde Paulo aCCuratiUS EX Parti-Cula quin exponam exemplisque confirmabo.

A primum quidem paucis disseram de particula nisi. Repetenda autem est hae particula a prisCa negatione ni atque a coniunCtionCConditionali si ita ut per nisi negetur id quod Conditionis nomine intercedit. α' Atque Handius affert ho exemplum , Actum de te est nisi provideS, quod sic explicat actum de te est non est, si provideS. Ergo in enuntiatione primaria aliquid quod vitandum est, extat atque niSi- enuntiatio affert unicum exoptatumque adiumentum ad ea quae in praegressi dicuntur tollenda. Quare fit ut sententia primaria plerumque Sit negativa vel negativum habeat SenSum Bririus autem eiusmodi structuras elliptice se habere putat atque velut Trin.

233: De a re mihi satis hau liquet nisi hoc sic faciam sic dissolvit hierliber inici mi nichi lar en ich nicht twa adurch lar erde, iaAs Cli' so maChe. Sed multo simplicius tales structurae ex παρατάkει natae hunc in modum X-plicantur; velut ubi Cicero dicit de senect g I

memoria minuitur, niSi eam XerCCAS,

Cuiu exempli in enuntiatione primaria inest negatio indirecta, sic equidem explicem Das Gedachinis nimna ab. Nein moges du es nur liben. Ergo negatio ni in particula nisi nihil aliud est quam nostrum: Nein atque Sententi conditionalis labenda est si optativa Exemplum igitur in Brixio ex

' Cf. optinaam huius diomatis Ypositionem Lorenetii ad Pseud. V. 265. ' Hand Tursellinus seu de particulis latinis commentarii, IV P. I Sq. Ad locum illum e Trinummo sumptum. j jij siby IOO JIC