Quaestiones grammaticae ad Scauri artem restituendam spectantes [microform]

1쪽

MICROFILMED 993 COLUMBI UNIVERSIT LIBRARIESINE YORΚ

a par of the Foundations of Western Civiligation Preservatio Troject

Funded by the

Reproductions a noti made ithout permission from

Columbia Universit Library

2쪽

p notocopyi reprocuction o purposes in excessis satruse, Variat user may b liabis for copyris ni infringement. This institutio reservos the riunt to refus to accepi acophoroe is, in iis uosement fulsi limenti inmorderiso ut involve violationis ne copyriunt lais.

3쪽

OUAEST ONES GRAMMATICAE AD

PLACE

GENAE

4쪽

COLUMBI UNIVE IT LIBRARIES PRESERVATION DEPARI MENT

BIBLIO GRAPIIIC MICRO FORM ARCIET

Origina Maleria a Filio ex Existin Bibliographic Record

TECHNICAL MICROFORM DATA REDUCTION RATIO: VN

5쪽

l. 8

6쪽

QUAM

RIΤΕ IMPETRANDOS

EDIDIT

7쪽

irammatica attria quomodo temporum decursu exculta atque aucta sit qui quaesiverunt, inprimis in Charisii institutiones grammaticas operam impenderunt ut in quibus optimo sontes discerni possint, Diomedis autem libros neglexerunt, cui Scriptori nescio an Christi sententia anno huius saeculi sexagesimo altero prolata satalis fuerit, qui x disquisitione de Di modis sontibus habita haud magnum emolumentum nobis suturum esse censuit. Philol. XVII p. 128 Sqq.). Sod talom disquisitionem pluris habere in recessu quam fronte promittat, AEummro Wii dissertatione quae inscribitur Symbola critica ad grammaticos latinos Gryphismal dia 1880 satis superque elucet. Nam quamvis multis in rebus uminrogi non SSentiar, tamen hac in re prorsu8 cum eo lacio, quod e Diomedis arte Scauri grammatici fragmenta facillime erui posse existimo. Quare inquisiturus sum in eam Diomedis secundi libri partem, quae inde a pag. 439 I incipit, quippe quae Singularem quandam peciem prae se ferat multaque praebeat, quae Diomedes solus exhibet.

Cap. I. me Dioinedi capite quod est de metaplasmis.

1. Iummrowius paginis 5-19 explicat quae ratio intercedat inter Diomedem et Charisium Donatum Sacerdotem, deinde breviter exponit, qua ratione in libris auctorum Suorum exscribendis rusus sit ii modus Censuit automisDiomedem complurium grammaticorum commentarios cinunum quasi corpus conflasse, neque ut Charisium deinceps eos exscripsisse p. 11) Quibus rebus constitutis ad capi-

8쪽

tis de metaplasmis sontes eruendos utitur; ubi complures a Diomede libros adhibitos esse, iam ex metaplasmorum definitionum diversa cognosci serma huius enim ratione habita duas posse componi definitionum Series, vid. p. 6 et Iz quarum altera ad Charisii, altera ad Donati sontem redeat. Accedere quod in ipsius Diomedis verbis nonnulla exstent vestigia, quibus complures eum sontes contaminasse primo obtutu perspicuum fiat. Nam pag. 7 hi aphaereseos explicatione disertis verbis priori definitioni: Aphaeresis est aeque generalis metaplasmus, qui fit per detractionem, sed specialiter observatur alteram sic aduecti Item de aphaereSi. aphaeresis est ablutio e. q. s. Quid enim, inquit ΚummrOWius, sibi volunt verba item de phaeres nisi indicant sontem alterum nam si illa omnia ex uno hausta essent lante, verba sed specialiter observatur Statim exciperetddfinitio specialiS. Praeter Donati Charisiique auctores adhibuisse Diomedem tertium, cui debeat, quae ultimo loco de protheseon parallage scripserit. Haec e Sacerdotis fonte sumpta esse, cs. p. 9). Neque minus ad tertium reserenda esse auctorem, quae de paragog Di0mede expoSuerit. 2. Qua in expositione ummroWius mihi erravisse videtur, primum quod Diomedem per totam artem eadem libri sontibus conscribendi ratione usum Sse pinatur, qua primo in operis capite usus sit. Quibus argumentis talis sententia niti possit, nescio. Immo cum per Se verisimile Sit, grammaticos modo unum modo plures exscripsiSSe sontes, modo hunc tanquam dudum sequi ex illo paucis additis, modo illum praeoptare ex hoc paucis adnotationibus adiectis, hoc postea multis locis elucebit. Quare cavendum St, ne, quoniam in nonnullis conscribendis capitibus Diomedem e compluribus hausisse sontibus vidimus, in quocunque capite complures adhibitos esse suspicemur, priu8quam ad ipSam disquisitionem accesserimus Iali enim suspiciones umm-

rowius impeditus videtur, quominus simpliciter atque opinione non praesumpta de capitibus quae tractavit Diomedis dicudicaret. Accedit quod a Diomedis artis pars, in qua de metaplasmis et de schematibus agitur, longe aliam atque reliqua operi par praebet Speciem. Quam Sententiam omnibus disserentiis allatis probare supersedeo, quoniam progrediente disputation perspicua siet. Hoc loco unum tantum moneam, et dispositionem huius partis 439, 15-471,29 apud alium grammaticum nullum redire, multaque inesse qua Diomedis propria sint atque dubito, an toti parti is praeponendus sit titulus qui p. 39, 15 uni tantum capiti inditus est: do latinitate.

Quare cum disserentia quaedam inter hanc reliquamque artis partem intercedat, nequaquam iure utramque eodem modo e sontibus conscriptam AS contenditur. Iam videamus reliqua. Priusquam autem Di modis

disputationem cum Donati Charisiique conseramus, in ipsius diligenter inquiramus verba, quid de fontibus adhibitis

prodant. Atque primum recte offendit Κ. in verbis, quae p. 441,2 leguntur, his: De aphaeresi, aphaeresis est aequesteneralis metaplasmus, qui hi per detractionem sed specialiter observatur item de aphaeresi aphaeresis est ablatio de principio dictionis e. q. q. Certe ummrovius hac tantum cauSa, quod ex aliis argumentis aliisque locis Diomedom plure in unum contaminasse sontes opinatur, etiam hoc loco in eandem suspicionem deductus est. Sed videamuS, num revera hoc loco duo fontes indicentur.

Atque primum ex illo item de aphaeresi aliquid concludendum esset, si ante verba sed specialiter observatur Ositum esset. Tum enim in sonte priore loco XScript Specialem definitionum defuisse appareret. Nunc autem, cum p08 sed specialiter observatur verba illa legantur, dummodo a Diomede ipso sint scripta, probarent, etiam priorem Ontem specialem definitionem exhibuisse. Quae cum ita sint,

9쪽

si ummromium sequimur, ad hanc miram complicatamque Sententiam descendamus necesse est duos habuit Diomedes sontes, quorum alter et definitionem generalem et specialem, alter certe Specialem rtaSSe etiam generalem

praebuit. x priore igitur definitionem generalem descripsit et ea verba, quibus specialis introducitur speciali autem definitione ipsa, qualem in priore sonte invenit, repudiatas ad alterum sontem contulit, cuius verba neScio cur magis ei placuerint. At quamquam pro certo affirmari non poteSt, omnia illa lemmata de prothesi, de epenthesi, reli sua non ab il)SODiomodo sed a librario addita esse, haec verba, item de aphaeresi sine dubio librarii cuiusdam pravitati debentur. Nam neque 444,33 inter generalem et Specialem protheseOS definitionem similia interposita sunt, quem locum eodem modo ex duobus sontibus conflatum esse ummrowiu Opinatur, neque omissis hoc loco verbis quidquam mutatur immotum demum omnia plana fiunt, praesertim sic particula inserta Aphaeresis est aeq)ιe eneralis metaplasmus, qui it per detractionem; sed specialiter sic observatur: aphaeresis est fluti Hoc cum loco nobis restituto conseraSprotheseo generalem et specialem definitionem apud Diomedem exstantes et haec Charisii verba Aphaeresis estaeque enerali metaplasmus, qui hi per detractionem , Sed specialiter sic observatur. Nonne luce cllarius est librarium quondam Diomedis artem describonium vel magistrum eam

in scholis adhibentem inde a Diomedis verbis aphaeresis est ablatio . . . alteram definitionem incipere ratum inseruisse verba item de aphaeresi Quod utrum idem secerit, qui reliqua Scripsit lemmata, an alius, neque Sciri poteSt neque quidquam Scire resert Quae cum ita sint hoc loco non alium sontem, sed interpolatorem inveStigavimuS. Deinde certe mirandum est, quod apud Diomedem post paralepseos dis nitionem paragoges, quae eadem S atque

tavit, utrum hoc inde factum sit, quod Diomedes duos adhibuerit fontes, an interpolatori tribuendum sit. Attamen hoc, quo omnis removetur dubitatio, neglexit ummroWius, in altero sonte quem Diomedem exscripsi8Se censet in O- nati auctore, hanc extitisse annotati0nem p. 396, 7) hanc alii prospara sin appellant. Certe Diomedi ars ipsa, praesertim si revera ex multis sontibus conflata esset, teStatur, grammaticum non tam Stultum suisse, ut non intellegeret, sed eadem re bis agere, illa annotione inspecta.

Nos igitur qui iam alio loco interpolatoris vestigia detexerimus, etiam hoc loco aegre de altero fonte cogitabimus. Quod autem in enumeratione metaplasmorum p. 40 30)paragogo in codicibus ultimo loco posita est, tanquam p0Stea addita, neque Suum locum p0St saralepsis tenet, hoc Suspicionem nostram tantopere auget, ut si alia argumenta accedant certe disputationem de paragoge ut ab interpolator aliunde adiectam e textu eiciamu neceSSe Sit. Atque verba ad ultimum simplicis dictionis clausulam ita conlarmata Sunt, ut a reliquorum huius capitis titulorum usu verborum abhorreant. Quare neque e Donati neque Charisii auctor ea fluxisse etiam ummrowius concedit, ita ut quartum Diomedis sontem hoc uno tantum loco adhibitum Statuere cogeremur. Nam Sacerdoti auctori, e quo

ea hausta esse ummrowius putavit, quae in sine capitis de protheseo parallage leguntur, ideo vindicare illa nequimus, quod Similia apud Sacerdotem non leguntur. Nisi forte etiam Sacerdos complures adhibuit fontes, quorum reliqui Diomedis dissimillimi sunt eum autem sontem quem Diomedes hoc uno tantum loco in tit de protheseon parallage)adhibuit etiam Sacerdotem tantum eodem loco adhibuisse

necesse esSet dam vides, quanta existat absurditas. Quare etiam hoc loco multis adducimur argumentiS, ut cogitemus de interpolatore, qui proSparalesSi non ΛΠ-dem SSe ratus atque paragogon, huius definitionem e lante

nobis ignoto addidit.

10쪽

Neque aliter de titulo qui est de protheseo parallage iudico. Hunc enim a tota capitis ratione plane abhorrere quoniam protheseo parallage metaplasmus non est iam ΚummrOWius annotat, quod autem ab ipso Diomedo additum esse statuit, errasse mihi videtur. Nam id quod negloxit Κummro ush in metaplasmorum enumeratione protheseon parallage nomen non extat. Denique quod eadem fero verba apud Sacerdotem p. 453, 5 Keil vol. VI leguntur opinioni meae lavet. Nam cum in reliquis rebus et hoc et in aliis capitibus sors nulla inter Sacerdotem o Diomedom similitudo intercedat, ex Sacerdotis arte ab interpolatore, non

a Diomede verba huc adscripta esSe recte conicias. Quamquam, quod minime concedam licet erraverim titulos de paragog et de protheseo parallage interpolatori tribuendo, hoc quod gravissimum est negari non potest, illa verba tum de aphaeresi nequaquam alterius sontis esse vestigium. Quare eiectis duobus illis titulis quos cum reliqua disputatione nullo vinculo cohaerere demonstravi, quid de eis quae restant iudicandum Sit, Videamus. Ad ultimum igitur Κummrowii argumentum resutandum accedam, quod non ex ipsi Diomedis verbis, sed Diomedis Donati Charisii capitibus collatis indagavi88 eum apparet. Dico autem formas definitionum diversas, qua apud Diomedem nos invenire contendit. At tu si tantummodo Diomedis ipsius caput inspicimus, nequaquam hanc definitionum diversitatem animadvertimus, ut de duobus sontibus nobis cogitare liceat. Exceptis enim duobus illis definitionibus, quas e textu eicienda eSSe demonstravimus, hanc definitionum sormam invenimuS prosthesis est appositio, Vel aphaeresis est ablatio vel ecthlipsis est

elisio Sic enim pro collisio legendum videtur . Nam sub titulo de prosparalepsi, cum Diomedis verba non integra esse

videamus, deest enim qua carere non OSSumuS, Subdi

visio litterae et syllabae, etiam substantivum appositio

excidisse vere videor contendere poSSe, quippe quod hic Solus sit titulus, ubi versio latina graeci vocabuli desit. At cum ipsas definitiones ad unum paene modulum figuratas esse appareat, diversas a Diomede adhibitas esse sormas in explicandis differentiis specificis, quas dicimus, nemo est quin videat.

Cuius ui ration habita has definitionum series dis

cernere OSS-US. I.

Metaplasmus est transformatio quaedam recti solutique sermonis in alteram Speciem metri aut decoris causa de verbo figurata is me omisso videas infra pag. 134. Prosthesis est appositio quaedam ad principium dictionis. Aphaeresis est ablatio de principio dictioni contraria proStheSi. Syncope est ablatio de media dictione contraria epentheSi.

contraria.

Diaeresis est discissi syllabae unius in duas divisae. Episynaliphe est conglutinatio seu contractio duarum syllabarum in unam syllabam lacta contraria Synaliphe.Εcthlipsis os conlisio quaodam difficilis ac dura con

sonantium cum vocalibus aspere concurrentium.

Antistosis est litterae commutatio. Mutathesis dicitur translatio est autem litterarum ordo

II. Prothesis est quidam generalis metaplasmus qui fit per adiectionem. Aphaeresis est quidam generalis metaplasmus qui fit per detractionemJ.