Dictionis Aeschyleae in dialogis quae sint proprietates

3쪽

QUAM SCRIPSIT

5쪽

Ut dictique dialogicas singulorum tragicorum resti Judicemus et discernamus non solum uniuscujusque natura indolesque sed etiam tempora quibus fuerint nobis sunt contemplanda. Nam cum Aeschylus natura austerus et sublimis, Sophocles pressus et suavis Euripides docendo aptus et n0 tam dramatistus quam orator fuerit, Aeschylus primus sermonem tragicum excoluit et

expolivit, S0phocles ad summum fastigium adduxit, uripidesc0rrupit et forensi dicendi generi adaptavit. Itaque apud S0phoclem summam pro tragico, quem in diversis et ingeniis et anim0rum affectibus pingendis his diversi

tatibus sermonem ipsum accomodare debere nemo non conceS- serit, orati0nis constantiam et aequabilitatem, Summam Senten

tiarum varietatem et colorem, verba summa diligentia lecta et exquisita, denique totum dialogi sermonem omnibus numeris ita perfectum et abs0lutum, ut in bonam partem jam nihil mutari possit, invenimus apud Euripidem eandem fere ac potius majorem quam apud S0phoclem sermonis aequabilitatem ita ut non

tam more tragico personas ex animorum affectibus loquentes fingat quam more forensi res inter se ponderet, facilitatem et levitatem a cothurno, quem nunquam deseruit Sophocles, persaepe alienam et ad morem concionum adaptatam, qua re interdum garrulitas efficitur, abundantiam sententiarum, quae per

se ipsae egregiae tamen melius a magistris et philosophis dicuntur neque heroum ingeniis dignae sunt, denique formarum, metri, t0tius rati0ns negligentiam, imminentis tragoediae in-

6쪽

teritus signum, reperimus Aeschyli simplicita severa et magnifica pr0pria St. Neque tamen ertam quandam generis dicendi speciem dia-l0go Aeschyleo tribuere p0ssumus Aeschyli enim ratio, cum, ut supra diximus, primus sermonem tragicum in artis formam redegerit, summam habet inaequalitatem non in sola personarum et Metuum diversitate positam, tum summam implicitatem et imperfecti aliquid, quae ex ea potissimum re, quod cum in choris lyricos et inter hos indarum aequalem, cuju ingenium omnibus sere ex partibus Aeschyli simillimum erat, sequi posset, in dialogis neminem nisi Homerum et epicoS, qu0rum ear mina a re tragica aliena sunt, imitando habebat, a nobis intelligi possunt, austeritatem et acerbitatem, obscuritatem et audaciam, omnia tamen magnitudine illa et magnificentia et Sententiarum et singularum Vocum perfusa, quae ut elati et sublimitas dialogorum Aeschyleorum praeter cetero pr0priusint efficiunt. In tali igitur dicendi genere primum quid Ae-εchylus ex Homeri usu deprompserit, brevi ostendam, deinde ex imaginibus et guris quae dixi vera esse probare e0Bub0r. Vestigia usus Homerici apud Aeschylum inventa n0 qu0d

adsunt nam quis poeta Graecus illius temporis, cum X H0- mero omnis fere poesis Graeca emanasse Videatur, qua de causa pater poes eos appellatus est, iis omnino careat Sed quod et ea quae ex Homero deprompta et ea quae per analogiam f0rmata Sunt, tam frequenter occurrunt, ut ad totius dictionis colorem aliquid valeant, inter proprietates Aeschyleas nobis Sunt enumeranda. Atque primum permultae circuml0cutiones tint notandae, qua in quatuor partes dividere p088umus circumlocuti0nes

per80narum, oe0rum, rerum, Verborum. In circumlocatione autem per Sonarum nonnulla voeabula quibus circumlocutionis

sunt, quod idem atque notiones circumscriptae alent, nihil aliudinis ubertatem orationis efficiunt, quo pertinent ὁεμ. ας Eum 87, 3

ὲ Nuineros citavi ex editione liei manni.

7쪽

pro 365, 1023 Spt. 23 etc. σχῆμα Spt. 469; pars cum genetivo nominis proprii pro nomine pr0prio p08ita est: καρα Ag. 72,ομματα Ιειθους Eum 955 an alii voeabuli circumscribentibus ea Virtu8, quae cum iis, quae qui de per80na loquitur eam facere vel fecisse vel facturam esse dieit, optime conVenit, Significatur eo pertinent κρατος Eum 27 Ag. 597 etc. I c, pt. 1061, ἐυος Eum 286, βία Spt. 429, 552 22, etc. dubium Cho. 881 τεθυνηκας, φίλτα Αἰγίσθου βία. Sequuntur adjectiva e nominibus proprii derivata, quibus pro genetivo nominum propriorum positis Aeschylus valde delectatur Ag. 148 an 'Aγαμεμιο via ἄλοχου, Cho. 84 an 'aγαμεμυουία οι καν, ro. 367 ρίζαισι διτταίαις, Pro 620 βουλευμα μἐυ το Δῖον, Pro 655το Δῖο ομμα, r0. 1037 στομα το Δῖου Sept. 990 α ὁμείας

Insolentius est tertium genus rerum Ag. 482 φεγγος ἔτους

Cho. 672 λεβητος πλευριυματα pro λεβης, Eum 1003 φεγγη

λαμπάδιυ pro λαμπάὁες, Pro 7 πυρος σελας pro πυρ, Pro. 499 κυκλος ηλιου pro θλιος Pro. 1027 σωματος ρακος pro Gla α, postrem duae audacissimae circumlocutiones Eum 891 που- τία ροσος pro ποντος et PerS. 423 νυκτος lata pro vo ξλ). Restat quartum Verborum, inter quae praeter πιθεται cum substantivo Spt. 46 γκατασκαφὰς τιθευαι pro κατασκαπτειν,

Spl. 182 λάβω)υ τιθεται pro βλαπτει v, Ag. 1018 σχολην τι- εva pro σχολάζει etc. duo potissimum propter constructionem Verbi circumscripti servatam memoranda sunt:

8쪽

ubi audacissime pii βους ἔθευτο dupliciter, ad φθορὰς pro Ν - ψίζεσίαι, pr0pria notione praeditum ad ες - τευχος ab Aeschylo positum est et Spt. 552 κακοῖσι βαζε πολλὰ Dὁ ειυς βία pro πολλὰ κακολογεῖ Τυδειυς ιαν. Deinde es hylus conjunctionem duorum Substantivorum, qu0rum alterum genus alterum speciem Significat, quem usum dicendi Atticos et praecipue oratores in uno VocatiVo SerVaSSen0tum est, Homerum secutus in omnibus casibus habet: 0- minat rapi. 447 1 uri P οπλιτης, Clio. 981 φηλητγης avri ρ Eum. 16πουμνήτης ναξ, Eum 293 ταγουρος in avri P Spt. 42 v ὁρες γάρ - λοχαγετα n genet Suppl. 2484 cυτὸς ἰατρου Eum 448 civ ὁραυ αυ- βαται dat Ag 159 1 ὁρὶ στρατγηγα, pl. 586 συυ πολιταις άυ- ὁράσι υ accus Eum 757 v ὁρα ευρο προ avrlτη υ; Vocat Ch0. 74 μααὶ γυιαῖκες. Simillimum est, si pronomen ad personam pertinens cum substantivo, quod partem corp0ris Significat, e0dem casu conjungitur, quam guram σχῆμα καθ' υλου καὶ μερος vocamus Cho. 177 μοὶ προσεστ, καρ ὁ ἱα, Suppl. 36 φοβος μεχει ρ ἐυας, Eum 17 ιυ ευθεου κτισας φρεva, Eum 91 μηφοβος σε ι κατα φρευας, Ch 105 ποταίνιον γὰρ αἶμάσοι χεροῖ v, cf. Soph. Trach. 778, γ. 408 etc. audacissimelers. 21

EX usu pleonasmi, de quo infra dicendum erit, . id solum, ad verba, quae quid ensibus percipiatur Significant, abundanter sensum ipsum addi ad usum Homeri referendum est talis generis sunt Eum 35 ὀφθαλμοῖς ὁρακεῖυ. Pro 69 υσθέατο ομμασι, er8 49 an φοβερὰ ο λι προσιδεσθαι Suppl. 686 l μασι βλεπουσ' ὁου; similis pleonasmus Cho. 733 ευ στερυοις φρενα, et g. 519 vὁακρυει Vel κδακρυει Secundum Hermannum ομμασι. In comparationibus res cum re c0mparata particula missa ita miscetur, ut jam non imago sed appositi sit Ag. 76 an

9쪽

lare rapi. 484, ubi ita miscentur at res comparati λεαινα, a laeto etc. sit imissa; alterum miscendi genus St, Si res et res comparata particula conjunctiva vel disjunetiva inter sejunguntur Ag. 307 οξος π α λειφα τ αγχεας ταυτί HUτει

Neque tamen hoc secundum genus e0mparativum Solum ex duarum constructionum mixtura explieari potest, sed in eo Secundam ex Homero depromptam dictionis Aeschyleae pr0prietatem invenimus, c0nStructionem nunciatorum Saepe parata-cticam esse, ubi hyp0tacti eam exspectaveris. Quae construetio

Sicut in Serm0ne vulgari, quo quisque minus litteris imbutus est, e frequentius usurpatur, ita apud Scriptores et praeeipue p0etas, qui apud omnes fere populo prius quam scriptore e XStiterunt, quo minus dicendi genus, quo quis utitur, a prioribus excultum et expolitum quasi adolevit, eo crebrius occurrit creberrime igitur apud Homerum, creberrime apud Aeschylum qu0que et pr0pter generis poetiei novitatem et propter Homeri imitati0nem invenitur. Qua de causa continuatione Verborum particulis causalibus, temporalibus, conditionalibus etc. artificiose ex8tructa omnino fere abstinet, contra constructione parenthetica, particulis copulativis disjunctivis, praecipue adversatiVis, etiam ibi, ubi nulla aut alia partieula erat usurpanda, crebro utitur. Cujus rei exempla cum quod totam dictionem c0mplectuntur, innumera Sint perpauca attulisse sufficiat, initium autem laeta-

10쪽

positioni adjeetum Cho. 827 εα φατι υ - μιρο ὁ 'Oρεστου, g. 1365 μιος ποσις - τεκρὸς ὁ etc tum δε insolentius particulae concessivae loco positum Ag. 756 an πῶς τις τοιγιος iηγμα ε

chorus respondet: ,. Hμὶ γὰρ ερρει ' προσι τιμὰς εμει v. Postremo ut quom0d longiorem nunciat0rum On8trueli 0-nem ex particulis conjunctivis et adversativis exstruxerit Aeschylus, ostendam, unum exemplum, ex quo clarissime apparet, asseram Pers. 745-51 παῖς ὁ ἐμὸς τα ' θυυσευ, - στις 7λπισεσχησει Βοσπορον, καὶ πορου μετερρυθμιζε καὶ πολλνὶ κελευ

Qu0niam quibus in rebus Aeschylus Homerum secutus Sit,abS0lvimus, jam ad illas proprietates transeamus, quae ex illi quae