뜻

1. 사기를 쳐서, 허위로, 기만하여
2. 부정직하게, 거짓으로

1. deceptively, deceitfully
2. falsely

예문

• Si autem adhuc quosdam amor hominis occulte segregat et timor hominis fallaciter congregat, observent, qui tales sunt, quoniam deum, cui nuda est humana conscientia, nec testem fallunt nec iudicem fugiunt. (Augustine, Saint, Epistulae. Selections., 35. (A. D. 412 Epist. CXLIV) Dominis Honorabilibus et Merito Suscipiendis Carissimis Ac Desiderantissimis Fratribus In Omni Honorum Gradu Cirtensibus Augustinus Episcopum 3:1)

  (아우구스티누스, 편지들, 3:1)

• Si autem fallaciter atque inridenter haec scribitis, itane tandem mihi negotia vestra curanda inponitis, ut nomen eius per quem aliquid possum, audeatis non veneratione debita adtollere, sed insultatione adulatoria ventilare? (Augustine, Saint, Epistulae. Selections., 55. (A. D. Epist. CCXXXII) Dominis Praedicabilibus et Dilectissimis Fratribus Madaurensibus, Quorum Per Fratrem Florentium Epistulam Accepi, Augustinus 2:17)

  (아우구스티누스, 편지들, 2:17)

• Utar igitur nec adducar aut in extis totam Etruriam delirare aut eandem gentem in fulgoribus errare aut fallaciter portenta interpretari, cum terrae saepe fremitus, saepe mugitus, saepe motus multa nostrae rei publicae, multa ceteris civitatibus gravia et vera praedixerint. (M. Tullius Cicero, De Divinatione (ed. C. F. W. Müller), M. Tullii Ciceronis de divinatione liber primus. 53:5)

  (마르쿠스 툴리우스 키케로, , 53:5)

• Ratio ergo hoc postulat, ne quid insidiose, ne quid simulate, ne quid fallaciter. (M. Tullius Cicero, De Officiis, LIBER TERTIUS 86:2)

  (마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, 86:2)

• Atque etiam voluptas, quae maxime est inimica virtuti bonique naturam fallaciter imitando adulterat, quam immanissimus quisque acerrime sequitur neque solum honestis rebus sed etiam necessariis anteponit, in suadendo, cum ei generi hominum consilium des, saepe sane laudanda est. (M. Tullius Cicero, Partitiones Oratoriae, chapter 25 3:3)

  (마르쿠스 툴리우스 키케로, , 25장 3:3)

유의어 사전

1. Perperam (redupl. of παρά) denotes that which is not true, objectively, with reference to the object, as incorrect; whereas falso, subjectively, in reference to the person, as mistaken. 2. Falso agere has its foundation in error and self-deceit; whereas false and fallaciter happens against better knowledge and conscience; false, through fear and weakness of character; fallaciter, like deceitfully, with the wicked intention of deceiving and betraying. Comp. Tac. Ann. i. 1. Tiberii res . . . ob metum false compositæ sunt, according to Wolf’s reading; comp. with Germ. 36. Inter impotentes et validos falso quiescas. 3. The adjective falsus combines the notions of falso and of the participle falsus, and is distinguished only from fallax. Cic. Phil. xii. 2. Spes falsa et fallax. Tac. Ann. xvi. 33. Specie bonarum falsos et amicitiæ fallaces. (i. 66.)

출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein