뜻

1. an Etruscan priest the son of Demaratus of Corinth, afterwards king Tarquinius Priscus

예문

• Lucumo superfuit patri bonorum omnium heres: (Titus Livius (Livy), Ab Urbe Condita, Liber I 360:3)

  (티투스 리비우스, 로마 건국사, 360:3)

• Eo regnante Lucumo, Demarati Corinthi filius, a Tarquinis, Etrusca civitate, Romam venit et in amicitiam Anci receptus Tarquini Prisci nomen ferre coepit et post mortem Anci regnum excepit. (Titus Livius (Livy), Ab Urbe Condita, Libri I Periocha 2:37)

  (티투스 리비우스, 로마 건국사, 2:37)

• Anco regnante Lucumo, vir impiger ac divitiis potens, Romam commigravit, cupidine maxime ac spe magni honoris, cuius adipiscendi Tarquiniis - nam ibi quoque peregrina stirpe oriundus erat - facultas non fuerat. (Titus Livius (Livy), Ab Urbe Condita, Liber I 359:1)

  (티투스 리비우스, 로마 건국사, 359:1)

• nomina his Lucumo atque Arruns fuerunt. (Titus Livius (Livy), Ab Urbe Condita, Liber I 360:2)

  (티투스 리비우스, 로마 건국사, 360:2)

• duodecim enim lucumones, qui reges sunt lingua Tuscorum, habebant. (Maurus Servius Honoratus, Commentary on the Aeneid of Vergil, SERVII GRAMMATICI IN VERGILII AENEIDOS LIBRVM SECVNDVM COMMENTARIVS., commline 278 249:4)

  (마우루스 세르비우스 호노라투스, , , 249:4)