뜻

1. an Etruscan priest the son of Demaratus of Corinth, afterwards king Tarquinius Priscus

예문

• sane, quod principaliter medetur afflic- tis, temperat Lucumonem nostrum Tanaquil sua et aures mariti virosa susurronum faece completas opportunitate salsi sermonis eruderat. (Sidonius Apollinaris, Epistulae, book 5, Sidonius Thaumasto suo salutem 7:1)

  (시도니우스 아폴리나리스, 편지들, 5권, 7:1)

• spernentibus Etruscis Lucumonem exsule advena ortum, ferre indignitatem non potuit oblitaque ingenitae erga patriam caritatis, dummodo virum honoratum videret, consilium migrandi ab Tarquiniis cepit. (Titus Livius (Livy), Ab Urbe Condita, Liber I 363:1)

  (티투스 리비우스, 로마 건국사, 363:1)

• Sed postea Tarquinius Demarati exulis Corinthii filius Priscus, quem quidam Lucumonem vocitatum ferunt, rex tertius ab Hostilio, quintus a Romulo, de Sabinis egit triumphum: (Macrobii Saturnalia, Liber I, VI. 8:1)

  (, , 8:1)

• duodecim enim lucumones, qui reges sunt lingua Tuscorum, habebant. (Maurus Servius Honoratus, Commentary on the Aeneid of Vergil, SERVII GRAMMATICI IN VERGILII AENEIDOS LIBRVM SECVNDVM COMMENTARIVS., commline 278 249:4)

  (마우루스 세르비우스 호노라투스, , , 249:4)

• Varro tamen dicit, Romulum dimicantem contra Titum Tatium a Lucumonibus, hoc est Tuscis, auxilia postulasse. (Maurus Servius Honoratus, Commentary on the Aeneid of Vergil, SERVII GRAMMATICI IN VERGILII AENEIDOS LIBRVM QUINTVM COMMENTARIVS., commline 560 363:6)

  (마우루스 세르비우스 호노라투스, , , 363:6)