뜻

1. 명령, 지시, 칙령

1. a command, mandate sing.

예문

• Quid tu, adulescentem, quem esse corruptum vides, qui tuae mandatus est fide et fiduciae, quin eum restituis, quin ad frugem conrigis? (T. Maccius Plautus, Trinummus, act 1, scene 2 2:113)

  (티투스 마키우스 플라우투스, , , 2:113)

• Mandatus populo vela negare solet. (Martial, Epigrammata, book 14, XXIX Causea 29:2)

  (마르티알리스, 에피그램집, 14권, 29:2)

• Roscius cum fama vita bonisque omnibus a decurionibus publice T. Roscio mandatus est; (M. Tullius Cicero, pro Sex. Roscio Amerino Oratio, chapter 39 3:3)

  (마르쿠스 툴리우스 키케로, 로스키우스 변호문, 39장 3:3)

• omnes absentes creati sunt, nec cuiquam eorum praeter Terentium consulem mandatus honos quem non iam antea gessisset, praeteritis aliquot fortibus ac strenuis viris, quia in tali tempore nulli novus magistratus videbatur mandandus. (Titus Livius (Livy), Ab Urbe Condita, Libri XXII 430:1)

  (티투스 리비우스, 로마 건국사, 430:1)

• idem negotii P. Cornelio datum, cui et dilectus mandatus erat; (Titus Livius (Livy), Ab Urbe Condita, Liber XXV 326:1)

  (티투스 리비우스, 로마 건국사, 326:1)